Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017

Ο Κενός Τοίχος (Ένα παραμύθι γιά μεγάλους)



 Κενός  Τοῖχος 
(Ἕνα παραμύθι γιά μεγάλους)

     Δυὸ ἄντρες πολὺ σοβαρὰ ἄρρωστοι, ἦταν στὸ ἴδιο δωμάτιο ἑνὸς νοσοκομείου. Στὸν ἕναν ἐπιτρέπονταν νὰ μένει καθιστὸς μιά ὥρα τὸ ἀπόγευμα γιατί τὸν βοηθοῦσε νὰ φύγουν τὰ ὑγρὰ ἀπὸ τοὺς πνεύμονες.
     Τὸ κρεβάτι του βρισκότανε ἀκριβῶς δίπλα στὸ παράθυρο τοῦ δωματίου. Ὁ ἄλλος ἄντρας ἔπρεπε νὰ βρίσκεται συνέχεια

Η αντιμετώπισις από την Εκκλησία, όσων δέν αποτειχίζονται από την αίρεση!


   Δημοσιεύουμε δύο τοποθετήσεις, ἀναλύσεις ἀπὸ μελέτη τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ, περὶ θεμάτων ποὺ προβληματίζουν καὶ ἔχουν φέρει σὲ ἀμηχανία πολλοὺς Ὀρθοδόξους πιστούς, ἐπειδὴ ἀκριβῶς πολλοὶ πνευματικοὶ Πατέρες τοὺς διδάσκουν ἐπιτακτικὰ ἀποκυήματα κακόδοξων κοντυλοφόρων, χωρὶς καμιὰ κατοχύρωση ἁγιοπατερική, πέρα ἀπὸ ἐκείνη τῆς δικῆς τους ἀρρωστημένης καὶ καταπιεστικῆς γεροντοκρατίας.

     Στὴν πρώτη, μὲ τίτλο «Ὁ ἅγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ἱεροσολύμων», καταδεικνύει ὁ π. Εὐθύμιος ὅτι εἶναι ὁλοφάνερο, πὼς ἡ ἀποτείχιση εἶναι ἡ διαχρονικὴ ἀντίδραση-πράξη τῆς Ἐκκλησίας σὲ καιρὸ αἱρέσεως καὶ δὲν στηρίζεται σὲ ἕνα ΜΟΝΟ Κανόνα, (ὅπως παραπληροφοροῦν οἱ ἀμπελοφιλοσοφοῦντες καὶ οἱ θεολογοῦντες ποὺ βολεύονται στὴν κοινωνία μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές), ἀλλὰ στὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων.
    
     Στὴν δεύτερη, μὲ τίτλο «Ἡ Ἀποτείχισις στά χρόνια τῆς Εἰκονομαχίας», ὁ π. Εὐθύμιος παρουσιάζει στοιχεῖα, ποὺ ἀρνοῦνται νὰ δοῦν -καὶ νὰ παρουσιάσουν- οἱ κακόβουλοι ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ἱερωμένοι καὶ λαϊκοὶ ἱστολόγοι! Καὶ ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ κάνουν τὸ ἀντίθετο. Παρασέρνουν τὸν κόσμο καὶ τὸν διδάσκουν νὰ μὴν ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὴν Παναίρεση, διότι τάχα, δὲν μολύνεται, ἀλλὰ καὶ διότι, τάχα, καμία τιμωρία οἱ Σύνοδοι δὲν ἐπέφεραν στοὺς μὴ ἀποτειχιζομένους!
     Ἔτσι, κατ' αὐτούς, εἴτε ἀποτειχισθεῖ κανείς (καὶ δὲν κοινωνεῖ μετὰ τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ μεθ’ ὅσων κοινωνοῦν μαζί τους), εἴτε δὲν ἀποτειχισθεῖ (καὶ κοινωνεῖ μὲ τοὺς αἱρετικούς) τὸ ἴδιο –λένε– εἶναι! Μπορεῖ νὰ λαμβάνει τὰ μυστήρια ἐκ τῶν χειρῶν τῶν αἱρετικῶν (τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ ἄλλοι τὰ στεροῦνται), ἐφ’ ὅσον οἱ αἱρετικοὶ καὶ οἱ αἱρετίζοντες ἔχουν μυστήρια! Τὸ μεγάλο θέμα τοῦ μολυσμοῦ, οὐδόλως τοὺς ἐνδιαφέρει. Ξεχνοῦν ὅτι καὶ ὁ Ἰούδας κοινώνησε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο, ἀλλὰ δὲν πῆρε Χάρη, ἀλλὰ κολασμό.
  Οἱ ἄνθρωποι, δηλαδή, ἀνοηταίνουν ἐπικίνδυνα καὶ κακοδοξοῦν, γιατὶ τούτη ἡ διδασκαλία τους εἶναι βγαλμένη ἀπὸ τὸ μυαλό τους καὶ σὲ καμιὰ περίπτωση δὲν τὴν διδάσκουν οἱ Ἅγιοι. Γιὰ τοῦτο καὶ δὲν παραπέμπουν στὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων (εἰδικὰ ἐκείνων ποὺ ἔζησαν σὲ καιροὺς αἱρέσεων καὶ διὰ τοῦτο διώχτηκαν), δὲν ἀναφέρουν ἁγιοπατερικὰ κείμενα, ποὺ νὰ παρουσιάζουν κατὰ γράμμα καὶ κατὰ πνεῦμα τὴν στάση τῶν πιστῶν κατὰ τῶν μὴ καταδικασθέντων αἱρετικῶν, ποὺ ἐφαρμόζουν τὶς θεῖες Ἐντολές, ἀλλὰ θέλουν νὰ μᾶς πείσουν νὰ ἀκολουθήσουμε τὴν δική τους λογικοκρατούμενη θεωρία ὡς ἐκκλησιαστικὴ ὁδό.
    Μᾶς διδάσκουν, λοιπόν, νὰ ἀκολουθοῦμε ὡς διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ΟΧΙ τὸν κανονικὸ δρόμο τῆς ἀπομάκρυνσης ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ κάποιες ἐξαιρέσεις καὶ κάποιες Οἰκονομίες ποὺ συναντᾶμε στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία.
    Ὑπ' ὄψιν ὅτι, ὅσα ἀναφέρονται στὸ δεύτερο μέρος (ἡ μὴ κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετίζοντες Ἐπισκόπους, δηλαδὴ οἱ ἀποτειχίσεις τῶν πιστῶν), συνέβησαν πρὶν καταδικαστοῦν οἱ αἱρετίζοντες μέν, ἀλλὰ παρουσιαζόμενοι ὡς Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ἀκόμα καὶ μὲ Συνόδους (ποὺ ἐκ τῶν ὑστέρων καταδικάστηκαν ἀπὸ ἄλλες Ὀρθόδοξες Συνόδους) ἐπέβαλαν τὴν αἵρεση τῆς Εἰκονομαχίας, ὅπως σήμερα οἱ Βαρθολομαῖος-Ζηζιούλας καὶ λοιποὶ Οἰκουμενιστές, διὰ Συνόδου κατοχυρώνουν ἐπίσημα τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
     Οἱ Ἅγιοι, ὅμως, δὲν ἔχουν τὸ ἴδιο πνεῦμα. Διδάσκουν τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Ἀκριβείας καὶ φιλάνθρωπα ἐφαρμόζουν τὴν Οἰκονομία ΟΧΙ ὡς γενικὴ ἀρχή, ἀλλὰ σὲ ἐπιμέρους περιπτώσεις καὶ γιὰ μικρὸ χρονικὸ διάστημα, ἔτσι, ὥστε νὰ μὴ καθιερωθεῖ ἡ λύση τῆς Οἰκονομίας (ποὺ εἶναι πρόσκαιρη) ὡς Κανών, καὶ ἐκ τῆς συνηθείας καὶ τῆς εὐκολίας καὶ ἄνεσης ποὺ παρέχει, καταστεῖ Ἀκρίβεια.
Π.Σ.

     Στὴν συνέχεια τὰ δύο κείμενα τοῦ π. Εὐθυμίου:

Ὁ ἅγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Σύμφωνος μέ τόν ὅσιο Μάξιμο τόν ὁμολογητή εἶναι και ὁ ἅγ. Σωφρόνιος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων. Ὁ ἅγ. Σωφρόνιος ἔζησε τήν ἴδια ἐποχή μέ τόν ἅγιο Μάξιμο και ἀγωνίσθηκε γιά τήν ἴδια αἵρεσι τοῦ Μονοθελητισμοῦ. Θα κάνωμε λοιπόν καί σ’ αὐτόν τόν ἅγιο μία μικρή ἀναφορά, διά τόν λόγο ὅτι ἀναφέρει στή διδασκαλία του σχεδόν αὐτούσιο τό δεύτερο μέρος του ὑπό ἐξέτασιν ΙΕ΄ ἱεροῦ Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου.
  Ἀναφέρει λοιπόν ὁ ἅγιος στό κεφάλαιο τό λεγόμενο «Περί ἐξαγγελιῶν» τά ἑξῆς: «Τοῖς δίδουσι χρήματα προς τό διαφυγεῖν βασάνους, οὐκ ἔστιν ἔγκλημα· εἵλοντο γάρ χρήματα ζημιωθῆναι ἤ ψυχήν· καί λύτρον ἀνδρός ὁ ἴδιος πλοῦτος. Οὐδέ τοῖς τῇ φυγῇ τήν σωτηρίαν πορισαμένοις ἔστιν ἐγκαλεῖν, κἄν ἀντ’ αὐτῶν ἕτεροι κατασχέθησαν· ἠδύναντο γάρ κἀκεῖνοι φυγεῖν. Εἴ τις πρεσβύτερος ἤ διάκονος ὡς δῆθεν ἐπ’ ἐγκλήματι τοῦ οἰκείου κατεγνωκώς ἐπισκόπου πρό συνοδικῆς διαγνώσεως ἀποστῇ τῆς αὐτοῦ κοινωνίας, καί μή ἀναφέρῃ τό ὄνομα αὐτοῦ, καθαιρείσθω.
  Καί εἴ τις ἐπίσκοπος αὐτό τοῦτο τολμήσει κατά τοῦ ἰδίου μητροπολίτου, καθαιρείσθω. Ὡσαύτως καί εἴ τις ἐπίσκοπος ἤ μητροπολίτης κατά τοῦ πατριάρχου ταῦτα τολμήσει, τῆς ἱερωσύνης παυέτωσαν. Εἴ δε τινες ἀποσταῖέν τινος οὐ διά πρόφασιν ἐγκλήματος, ἀλλά δι’ αἵρεσιν ὑπό συνόδου ἤ ἁγίων Πατέρων κατεγνωσμένην τιμῆς καί ἀποδοχῆς ἄξιοι, ὡς οἱ ὀρθόδοξοι» (P.G. 87Γ, 3369D).
    Εἶναι ἀξιοθαύμαστο τό σημεῖο αὐτό τῆς διδασκαλίας τοῦ ἁγ. Σωφρονίου, διότι ταυτίζεται, κατά γράμμα θά λέγαμε, μέ τόν ὑπό ἐξέτασι ἱερό Κανόνα. Ἴσως δέν θά ἦταν ὑπερβολικό νά ποῦμε ὅτι, κατά τήν διατύπωσι τοῦ ἐν λόγῳ Κανόνος, οἱ Πατέρες τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου εἶχαν ὑπ’ ὄψιν τους τήν διδασκαλία αὐτή τοῦ ἁγίου, μέ τήν ὁποία βεβαίως ταυτίστηκαν πλήρως.


Ἡ Ἀποτείχισις στά χρόνια τῆς Εἰκονομαχίας

Πρώτη Περίοδος: Ἡ ἀντιμετώπισις ἀπό τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο ὅσων δέν ἀποτειχίστηκαν καταδεικνύει τήν ὑπάρχουσα Παράδοσι.

   Στή συνέχεια ἐξετάζοντας τήν Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας εἰς τό θέμα αὐτό τῆς ἀποτειχίσεως, θά ἀναφερθοῦμε καί στήν περίοδο τῆς Εἰκονομαχίας, διά νά δείξωμε ὅτι και οἱ Πατέρες τῆς περιόδου

Ο μολυσμός από τους αιρετικούς Οικουμενιστές και η απομάκρυνση από την αίρεση

  
(Μὲ ἀφορμὴ τὴν σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπή)


Πῶς ἀντιλαμβάνεται ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση τὸν ἠθικὸ μολυσμὸ τοῦ σώματος, ἀλλὰ καὶ τοῦ πνεύματος ἐκ τῆς αἱρέσεως, ὅπως καὶ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς διδάσκοντας κακοδοξίες.

   Προϋπόθεση γιὰ νὰ μᾶς δεχθεῖ ὁ Κύριος καὶ νὰ μὴν ἀπολεσθοῦμε, εἶναι ἡ διακοπὴ τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικούς.

    «δελφοί, ὑμεῖς ἐστε ναὸς Θεοῦ ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. Διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ. Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ» (Β΄ Κορινθίους  6,18-7,1).

 Ὁ Μ. Φώτιος:
«Ὁ γάρ σπουδαῖος βίος καί ὀρθόδοξος, μαργαριτῶν καί Ἁγίων δίκην ἀποστίλβων, οὐκ ὀφείλει ταῖς αἱρετικαῖς καί δυσώδεσι καί ρυπώσαις πολιτείαις συνδιαιτᾶσθαι καί συναναφύρεσθαι [σ.σ.: Τοῦτο κάνουν σήμερα στὸ σύνολό τους οἱ Ἔλληνες Ἐπίσκοποι καὶ Ποιμένες καὶ ἀκολουθεῖ τὸ Ποίμνιο!]. Ἐξέλθετε γάρ, φησίν, ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε”, λέγει Κύριος, “κἀγώ εἰσδέξομαι ὑμᾶς”. Καί, “τίς κοινωνία φωτί πρός σκότος”; καί, “ἐξάρατε τόν πονηρόν ἐκ μέσου ὑμῶν”· καί, “τῷ τοιούτῳ μηδέ συνεσθίειν”, καί ἄλλο πλῆθος ἄπειρον. Ἀλλά ταῦτα μέν σήν πεφιλοτιμήσθω χάριν» (P.G. 101, 944C. –Ε.Π.Ε. 3, 238, 16).

Ὁ ἅγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης:
    «Δεῖν τοῦ ἀποστόλου ἀκοῦσαι, λέγοντος στέλλεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ παντὸς ἀδελφοῦ, ἀτάκτως περιπατοῦντος καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν, ἣν παρέλαβον παρ’ ἡμῶν, μᾶλλον δὲ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ, διὰ τοῦ προφήτου βοῶντος· ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε· κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, τοὺς οὕτω διαστελλομένους καὶ μὴ συγχέοντας τὴν Χριστοῦ ὁμολογίαν» (Θεοδώρου Στουδίτου, Τῷ αὐτῷ [Βασιλείῳ Ἡγουμένῳ]).
  
Οἱ «Διαταγαὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων διὰ Κλήμεντος»:
    «Eἰ οὖν τοῖς διὰ φιλαρχίαν ἀποσχίσασιν παραυτίκα ὁ Θεὸς ἐπήγαγεν τὴν τιμωρίαν, πόσῳ μᾶλλον τοῖς αἱρέσεων ἀσεβῶν καθηγησαμένοις; Οὐ σφοδροτέραν ἐπάξει τὴν τίσιν βλασφημοῦσιν αὐτοῦ τὴν πρόνοιαν ἢ τὴν δημιουργίαν;
    Ἀλλ’ ὑμεῖς, ἀδελφοί, ἐκ τῆς γραφῆς παιδευόμενοι, φυλάσσεσθε μὴ ποιεῖν τὰ σχίσματα τῆς γνώμης μήτε μὴν τῆς ἑνώσεως ὑμῶν, ὅτι σκοποὶ ἀπώλειας οἱ δόξης ἀθεμίτου ἄρξαντες καθίστανται τοῖς λαοῖς. Ὁμοίως καὶ οἱ λαϊκοί, τοῖς τῇ γνώμῃ τοῦ Θεοῦ ἐναντία δογματίσασιν μὴ πλησιάζετε μηδὲ κοινωνοῖ τῆς ἀσεβείας αὐτῶν γίνεσθε, λέγει γὰρ καὶ ὁ Θεός· “Ἀποσχίσθητε ἐκ μέσου τῶν ἀνδρῶν τούτων, ἵνα μὴ συναπόλησθε αὐτοῖς”. Καὶ πάλιν “Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν, καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς”».

Ὁ Θεοφύλακτος Βουλγαρίας γράφει:
«...Ἐξέλθετε οὖν ἐκ μέσου τῶν ἀπίστων, καί ἀφορίσθητε, τουτέστι, μονώθητε καί καθαρίσθητε, καί τότε εἰσδέξομαι ὑμᾶς. Ὅταν γάρ ἀπαλλαγῇς τῶν πονηρῶν, τότε ἑνωθήσῃ Θεῷ» (P.G. 124, 868Β).
Καὶ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης γράφει: «Εὐγῆτε, λοιπόν (λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος), ἐσεῖς οἱ χριστιανοί ἔξω ἀπό τήν συναναστροφήν τῶν ἀπίστων ἀνθρώπων, καί τήν κοινωνίαν τῶν πονηρῶν ἔργων καί ἀφορίσθητε, ἤγουν σταθῆτε κατ’ ἰδίαν χωριστά ἀπό αὐτούς καί καθαρισθῆτε, καί τότε θέλω σᾶς δεχθῶ. Διότι ὅταν ἐσύ ὁ χριστιανός χωρισθῆς ἀπό τούς πονηρούς ἀνθρώπους καί ἀπό τά κακά ἔργα, τότε θέλεις ἑνωθῆς μέ τόν Θεόν» (Ἑρμηνεία εἰς τάς ΙΔ΄ ἐπιστολάς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τόμος δεύτερος, σελ. 114).



Προϋπόθεση λοιπόν, γιὰ νὰ μᾶς δεχθεῖ ὁ Κύριος καὶ νὰ ἑνωθοῦμε μαζί Του, εἶναι ἡ διακοπῆς τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους μολυνόμεθα, καθόσον κοινωνοῦμε μαζί τους, ὅπως μολύνεται σωματικὰ καὶ ἠθικὰ ἐκεῖνος ποὺ διαπράττει ἀνήθικες πράξεις, ὅπως γράφει καὶ ὁ ἱ. Χρυσόστομος στὴν ἑρμηνεία τῆς Β΄ Κορινθίους.

Ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:


Ποιμένα, «εάν σιωπήσῃ …ένοχος εστι του αίματος των κινδυνευόντων»!!!



1. «Εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα”. Οὐδαμοῦ, οὐ δύο, οὐ τρεῖς, οὐ τέσσαρες, οὐ πέντε, ἀλλὰ πανταχοῦ τὸ εἷς, ἐπειδὴ καὶ μία θύρα, εἷς Κύριος, ἀδιαίρετος οὐσία· μία πίστις, ἡ ἀβαθμίδοτος δοξολογία, ἓν βάπτισμα, καὶ ἀκαπήλευτον φώτισμα· ὁ ταύτην ἔχων τὴν γνῶσιν διὰ τῆς θύρας εἰσέρχεται, καὶ τῇ θύρᾳ Χριστοῦ περιπτύσσεται, καὶ τῆς θύρας οὐ χωρίζεται...
Θύραν ὁ Κύριος ἑαυτὸν προσηγόρευσε· καὶ καλῶς θύραν· ἔχει γὰρ δύο παραστάδας, τὴν Παλαιὰν καὶ Καινὴν Διαθήκην· ὁδὸν καὶ ὑπέρθυρον, περιτομὴν καὶ ἀκροβυστίαν· οἶκον τὴν ἐκκλησίαν· τράπεζαν τὸ θυσιαστήριον· ἄρτον τὸν ἀμνόν· κρατῆρα τὸν μυστικὸν οἶνον· χρυσὸν τὴν ἀκίβδηλον πίστιν· ἄργυρον τὴν λαμπρὰν πολιτείαν· μαργαρίτας τὰ θεῖα δόγματα· χλαῖναν τὴν στολὴν τοῦ βαπτίσματος...» (M. Ἀθανασίου, “Ὁμιλία εἰς τὸν ἐκ γενετὴς τυφλόν”).

2. «Σὺ δὲ λάλει ἃ πρέπει τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ. Ὅτι ὁ πιστευθεὶς τὸν λόγον τῆς τοῦ Κυρίου διδασκαλίας, ἐὰν σιωπήσῃ τι τῶν ἀναγκαίων εἰς τὴν πρὸς Θεὸν εὐαρέστησιν, ἔνοχός ἐστι τοῦ αἵματος τῶν κινδυνευόντων, ἤτοι ὑπὸ τῆς ἐργασίας τῶν ἀπηγορευμένων, ἢ καὶ ὑπὲρ τῆς ἐλλείψεως τῶν κατορθωθῆναι ὀφειλόντων».
«Ὅτι δεῖ τῶν ἀκροατῶν τοὺς πεπαιδευμένους τὰς Γραφάς, δοκιμάζειν τὰ παρὰ τῶν διδασκάλων λεγόμενα· καὶ τὰ μὲν σύμφωνα ταῖς Γραφαῖς δέχεσθαι, τὰ δὲ ἀλλότρια ἀποβάλλειν· καὶ τοὺς τοιούτοις διδάγμασιν ἐπιμένοντας ἀποστρέφεσθαι σφοδρότερον».
«Ὅτι δεῖ τοὺς μὴ πολλὴν ἔχοντας τὴν τῶν Γραφῶν γνῶσιν, ἐν τοῖς καρποῖς τοῦ Πνεύματος γνωρίζειν τὸν χαρακτῆρα τῶν ἁγίων· καὶ τοὺς μὲν τοιούτους δέχεσθαι, τοὺς δὲ ἄλλως ἔχοντας ἀποστρέφεσθαι».

(Μ. Βασιλείου, Πίναξ τῶν Ἠθικών Κανόνων, Ὅρος Ο΄).

"Προς το τέλος των αιώνων η σύγ­κρουσι αληθείας και ψεύδους θα είνε σφοδρότερη"!

π. Αυγουστίνος Καντιώτης:


Τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅγιο μάλιστα προειδοποιεῖ, ὅτι πρὸς τὸ τέλος τῶν αἰώνων ἡ σύγ­κρουσι ἀληθείας καὶ ψεύδους θὰ εἶνε σφοδρότερη


Μητροπολίτης Φλωρίνης
π. Αυγουστίνος Καντιώτης

   Ἡ Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου, κατὰ τὸν ἅγιο Αὐγουστῖνο εἶνε «ὁ Χριστὸς παρατεινόμε­νος εἰς τοὺς αἰῶνας». Ἐκκλησία = Χριστός. Αὐτὸ σημαίνει, ὅτι τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ θὰ συ­νεχίζεται δι᾽ αὐτῆς αἰωνίως· ἀλλὰ καὶ οἱ ἀντιδράσεις ἐ­ναντίον της δὲν θὰ λείψουν, σύμφω­να μὲ τὸ λόγο τοῦ ἰδίου στοὺς μαθητάς του· «Εἰ ἐμὲ ἐ­δίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν…» (Ἰω. 15,20).

    «Σημεῖον ἀντιλεγόμενον» ὁ Χριστός (Λουκ. 2,34), «σημεῖον ἀντιλεγόμενον» καὶ ἡ Ἐκκλησία του. Μόνο ἂν πάψῃ ἡ Ἐκκλησία νὰ κηρύττῃ καὶ νὰ ἐνεργῇ ὅπως ὁ Χριστός, τότε θὰ πάψῃ καὶ ἡ ἀν­τίδρασι τοῦ κόσμου ἐναν­τίον της. Τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅγιο μάλιστα προειδοποιεῖ, ὅτι πρὸς τὸ τέλος τῶν αἰώνων ἡ σύγ­κρουσι ἀληθείας καὶ ψεύδους θὰ εἶνε σφοδρότερη, ἰδίως ἐπὶ τῶν ἡ­­μερῶν τοῦ μεγάλου ἀντιχρίστου· τὸ μικρὸ ποί­μνιο θὰ δοκιμαστῇ σκληρά, οἱ πιστοὶ θὰ λιγοστέψουν πολύ. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως, ἡ ἐλευ­θέρα καὶ ζῶσα, ἡ Ὀρθοδοξία, θὰ περισυλλέξῃ τὰ τέ­κνα της κάτω ἀπὸ τὰ φτερὰ τοῦ μεγάλου Ἀετοῦ καὶ θὰ βγῇ στὴν ἔρημο, ὄχι μόνο τροπι­κὰ ἀλλὰ καὶ τοπικά, ἕως ὅτου ἔλθουν πάλι «καιροὶ ἀναψύξεως» (Πράξ. 3,20) γιὰ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ.

[Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «Σπίθα» (φ. 344/Ἰούλ.-Σεπτ. 1971)
καὶ τὸ βιβλίο Σφενδόνη Β΄ (Ἀθῆναι 1989, σσ. 133)]

Ἀπό τὸ βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
«Κόρακες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐξέλθετε τῆς Κιβωτοῦ», ἐκδοσή 2016, σελ.29

Πηγή: π. Αυγουστίνος Καντιώτης

Όταν οι λυκοποιμαίνες φορούν προβιά!

Ο Σύρου Δωρόθεος στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ:


Τι λέει για θρησκευτικά, διάλογο με τους Καθολικούς, εκλογή Αρχιερέων και Αγιορείτες

Γιώργος Θεοχάρης   Του Γιώργου Θεοχάρη
-Αντισυνταγματική η κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών κι η μετατροπή του  σε μάθημα θρησκειολογίας, εξηγεί ο μητροπολίτης Σύρου  Τήνου, Άνδρου, Κέας και Μήλου κ. Δωρόθεος.

Σε μία εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ αναφέρεται στον διάλογο της Ορθόδοξης  με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, ξεκαθαρίζοντας ότι  κινούνται σε λάθος κατεύθυνση όσοι διαμαρτύρονται λέγοντας· «Δεν είναι δυνατόν μία χώρα να έχει διαπιστευμένους Πρέσβεις σε όλο τον κόσμο και η Εκκλησία της να παραμένει εγκλωβισμένη στον εαυτό της, μόνο και μόνο επειδή ο διάλογος με ετεροδόξους ή και αλλoδόξους θεωρείται από μερικούς “ἁμάρτημα”». [σ.σ.: Ἀπὸ πότε, κ. Δωρόθεε, ἡ "διαπίστευση Πρέσβεων" ὑποχρεώνει τὴν Ἐκκλησία νὰ ἀλλάξει τὴν ἁγιοπατερική της δομὴ καὶ λειτουργία].
Ταυτόχρονα ο Άγιος Σύρου σχολιάζει και την  πρόσφατη απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για τις επισκέψεις Αγιορειτών στις μητροπόλεις που πλέον θα απαιτείται έγγραφη άδεια από τη ΔΙΣ.
Επίσης, αναφορικά με την προοπτική αλλαγής εκλογής των Αρχιερέων επισήμανε ότι είναι ανέφικτο να αλλάξει καθώς εάν αυτό συνέβαινε θα προκαλούσε άλλα προβλήματα.



ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:

-Σεβασμιώτατε, καταρχήν σας καλωσορίζουμε στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Η Εκκλησία σήμερα είναι αντιμέτωπη με μία σειρά ζητημάτων όπως με το μάθημα των θρησκευτικών. Τι βλέπετε να γίνετε; δεδομένου και της άρνησης γονέων να διδαχτούν τα παιδιά τους το υπάρχον βιβλίο που έχει μετατραπεί σε μάθημα θρησκειολογίας.
Επίσης με το θέμα της προσευχής στα σχολεία που πλέον είναι προαιρετική, ουσιαστικά αφαιρέθηκε καθώς στη τελευταία εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας που εστάλη σε όλες τις διευθύνσεις εκπαίδευσης δεν υπάρχει!

Αφού σας ευχαριστήσω για τη φιλοξενία των απόψεών μου στο έγκριτο «ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ», να σημειώσω εξ αρχής ότι η κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών στα Σχολεία και η αντικατάστασή του με το μάθημα της Θρησκειολογίας, αντιβαίνει στο άρθρο 16 του Συντάγματος, που ορίζει ότι “η παιδεία αποτελεί

«Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι...»

Κυριακή Β΄ Λουκά:

Ομιλία εις το «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς»
(Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

 

Το Ευαγγέλιο Της Κυριακής (Λουκά στ΄ 31-36)
Και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως. Και ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; Και γαρ οι αμαρτωλοί τους αγαπώντας αυτούς αγαπώσι. Και εάν αγαθοποιήτε τους αγαθοποιούντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; Και γαρ οι αμαρτωλοί το αυτό ποιούσι. Και εάν δανείζητε παρ΄ ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; Και γαρ αμαρτωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα. Πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, και έσται ο μισθός υμών πολύς, και έσεσθε υιοί υψίστου, ότι αυτός χρηστός εστίν επί τους αχαρίστους και πονηρούς. Γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί.
Μετάφραση (Λουκά στ΄ 31-36)


Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να τους συμπεριφέρεστε κι εσείς. Γιατί, αν αγαπάτε αυτούς που σας αγαπούν, ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Αφού και οι αμαρτωλοί αγαπούν αυτούς που τους αγαπούν. Κι αν κάνετε καλό σ΄ αυτούς που σας κάνουν καλό, ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Και οι αμαρτωλοί το ίδιο κάνουν. Αν δανείζετε σ΄ όσους ελπίζετε να σας τα επιστρέψουν, ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Και οι αμαρτωλοί δανείζουν στους ομοίους τους για να τα πάρουν πίσω. Αντίθετα, εσείς ν΄ αγαπάτε τους εχθρούς σας, να κάνετε το καλό και να δανείζετε, χωρίς να περιμένετε να πάρετε πίσω τίποτε. Κι έτσι, ο Θεός, που είναι καλός ακόμα και με τους αχάριστους και τους κακούς, θα σας ανταμείψει με το παραπάνω και θα σας κάνει παιδιά του. Να είστε λοιπόν σπλαχνικοί, όπως σπλαχνικός είναι κι ο Θεός Πατέρας σας.


Αγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ

Ομιλία εις το «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς»

   Αυτός που έπλασε μόνος τις καρδιές μας και παρατηρεί όλα τα έργα μας, αυτός ο οποίος ενεφανίσθη σε εμάς με σάρκα και μας ηξίωσε να γίνη διδάσκαλός μας, ζητεί τώρα από εμάς αυτά που παρεφθάρησαν για να τα αναπλάση, εκείνα ακριβώς που ενέβαλε στις ψυχές μας όταν στην αρχή μας έπλασε. Διότι απ΄ αρχής μας έπλασε καταλλήλους για την μέλλουσα διδασκαλία και ύστερα έδωσε την διδασκαλία κατάλληλο προς την αρχικήν πλάσι· δεν έκαμε τίποτε άλλο παρά να ανακαθάρη την ωραιότητα του πλάσματος που είχεν αμαυρωθή με την πρόσληψι της αμαρτίας. Αυτό δεικνύει με τον καλλίτερο τρόπον η σήμερα αναγινωσκομένη και προβαλλομένη από εμάς προς ερμηνείαν περικοπή του Ευαγγελίου: «Καθώς θέλετε», λέγει, «ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως». Καλώς προείπεν ο Προφήτης Ησαΐας ότι «λόγον συντετρημένον δώσει Κύριος επί της γης». Πράγματι σε αυτόν τον ένα και σύντομο λόγο συμπεριέλαβε κάθε αρετήν, κάθε εντολήν, σχεδόν κάθε καλήν πράξι και γνώμη. Γι΄ αυτό και κατά τον Ευαγγελιστήν Ματθαίον, αφού προέταξε αυτό ο Κύριος προσέθεσε «ούτος γαρ εστίν ο νόμος και οι προφήται». Πράγματι σε άλλο σημείον συγκεφαλαιώνοντας είπεν ότι σε δύο εντολές, στην προς Θεόν και προς τον πλησίον αγάπη «κρέμανται όλος ο νόμος και οι προφήται»· τώρα όμως συνήγαγε τα πάντα σε ένα και συμπεριέλαβε όχι μόνον την κατά τον νόμον και τους

Εορτή του Οσίου Ρωμανού του Μελωδού (1 Οκτωβρίου)

  Οι πληροφορίες για τον βίο του οσίου Ρωμανού δυστυχώς είναι λίγες. Έζησε ή τον 6ο αιώνα μ.Χ. επί του βασιλέως Αναστασίου του Α΄ ή κατά μία άλλη εκδοχή, τον 8ο αιώνα μ.Χ. επί τού βασιλέως Αναστασίου του Β΄. Γεννήθηκε στην Έμεσα της Συρίας και σύμφωνα με ανώνυμο ύμνο ήταν εβραϊκής καταγωγής.

Αρχικά είχε χρηματίσει διάκονος στην εκκλησία της Βηρυτού. Κατόπιν μετέβηκε στην Κωνσταντινούπολη και έμεινε στα κελιά τού Ναού της Θεοτόκου.
Ο Ρωμανός είχε μέτρια παιδεία και το ποιητικό ταλέντο του ήταν ακόμα άγνωστο.
Διεκατέχετο όμως από μία βαθιά πίστη στην σεπτή μνήμη της Παναγίας της Παρθένου και τακτικά παρακολουθούσε στον Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών τις κατανυκτικές ολονυκτίες. Σε μία τέτοια, στην γιορτή των Χριστουγέννων, που παραβρέθηκε η ψυχή του γέμισε με κατάνυξη και όταν γύρισε στο κελί του είδε όνειρο την Παναγία να του προσφέρει ένα βιβλίο και να του λέει να το καταφάει.

Ο Ρωμανός από την επίδραση τού ονείρου συνέθεσε για την γέννηση τού Χριστού το τροπάριο «Η Παρθένος σήμερον τόν υπερούσιον τίκτει καί η γή τό σπήλαιον τώ απροσίτω προσάγει...». Από την στιγμή αυτή η ποιητική επιφοίτηση του