"Δεν ξέρω να τσακάω τη μέση μου"!

 

Εμείς σήμερα τι κάνουμε, αδελφοί μου; Εμείς σήμερα, αντί να φυλάξουμε και να στερεώσουμε την Πίστη μας, όπως προέτρεπε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, πολύ συχνά, δυστυχώς, την υπονομεύουμε και την αμβλύνουμε.

Φυλάμε την Πίστη μας, όταν στις θεολογικές μας σχολές και σε κάποιες από τις λεγόμενες ακαδημίες θεολογικών σπουδών, τα τελευταία χρόνια, περιφρονούμε τους Αγίους Πατέρες, που είναι οι στυλοβάτες της Πίστεώς μας,  και διδάσκουμε θεωρίες και πρακτικές δήθεν μεταπατερικές;

Φυλάμε την Πίστη μας, όταν κάθε τόσο συμπροσευχόμαστε στο εξωτερικό με αιρετικούς και αλλοθρήσκους; Όταν το κοράνιο το ονομάζουμε βιβλίο ιερό, δοθείσης μάλιστα ευκαιρίας το δωρίζουμε κιόλας αντί του Ευαγγελίου;

Στερεώνουμε την Πίστη μας, όταν καταργούμε τον ομολογιακό χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών, και τους παραδοσιακούς θεολόγους μας τους περιφρονούμε;

Όταν αναθέτουμε την θεραπεία των παθών της ψυχής μας σε ψυχολόγους, σε ψυχοθεραπευτές και σε ομοιοπαθητικούς, ενώ ο μόνος θεραπευτής των ψυχών μας είναι ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός,  θεραπευτήριό Του η Εκκλησίας μας και μοναδικά Του φάρμακα τα Ιερά μας Μυστήρια;

ΦΩΤΗΣ ΜΙΧΑΗΛ

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ

ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ 21

(Ομιλία για την Εθνική Επέτειο της 25^ης Μαρτίου 1821)

Τοῦ ΦΩΤΗ ΜΙΧΑΗΛ, ἰατροῦ

’’Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόχευτος’’, έλεγαν οι παλιοί. Ζωή χωρίς γιορτές, μοιάζει με ταξίδι πολυήμερο χωρίς ανάπαυση, χωρίς ανεφοδιασμό.

Η 25^η Μαρτίου, για ‘μάς τους Έλληνες, είναι πνευματικό πανδοχείο, που προσφέρει διπλή ανάπαυση και διπλό ανεφοδιασμό. Και ο λόγος είναι, ότι την ίδια μέρα εορτάζουμε  δυο μοναδικές και ανεπανάληπτες ελευθερίες μας. Πρώτα την ελευθερία από τα δεσμά του θανάτου λόγω της αμαρτίας, και έπειτα την ελευθερία του Γένους μας από την τουρκική σκλαβιά.

Στον λίγο χρόνο που έχουμε στην διάθεσή μας, θα αναφερθούμε στο δεύτερο σκέλος της εορτής, που έχει να κάνει με την εθνική μας παλιγγενεσία. Θέμα μας, το παράπονο των αγωνιστών του ’21.

Αδελφοί μου,

Η επέτειος της 25^ης Μαρτίου θαρρώ πως δεν είναι απλά και μόνον μια ευκαιρία για μεγάλα λόγια, για ψεύτικες επετειακές πολιτικές δηλώσεις, για εμβατήρια και εξέδρες.

Είναι πάνω απ’ όλα μια πρώτης τάξεως πρόκληση για γόνιμο προβληματισμό και μια εξαιρετική αφορμή για συλλογική και προπάντων για προσωπική αυτοκριτική. Μια αυτοκριτική βασισμένη κυρίως πάνω σε μια σύγκριση των δικών μας επιλογών και αξιών σε σχέση με τα ιδανικά και τις επιλογές των Αγωνιστών του ’21.

Θα πούνε ίσως μερικοί: Καλά, πώς είναι δυνατόν να συγκριθούν οι συνθήκες του ’21 με τις τωρινές; Τι κοινό μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στα χρόνια εκείνα και τα δικά μας; Οι πρόγονοί μας τότε ήσαν σκλαβωμένοι, ενώ εμείς…

Αδελφοί μου, εάν δεν έχουμε ακόμα καταλάβει, ότι στις ημέρες μας ζούμε μια σκλαβιά ασύγκριτα πιο σκοτεινή και πιο ύπουλη από εκείνη την σκλαβιά, που βίωσαν οι πρόγονοί μας επί τουρκοκρατίας, τότε είμαστε δυστυχώς άξιοι της μοίρας μας.

Εάν δεν έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει, ότι στα χρόνια μας είμαστε σκλαβωμένοι διπλά, δηλαδή, όχι μονάχα σε ξένους

Για όσους δεν κατάλαβαν: Ο Οικουμενισμός και η Πανθρησκεία έχουν διαγράψει την "εν Πνεύματι λατρεία"!

 Εθνική ντροπή!

Μετέτρεψαν σε πριβέ Ναό τον Αγιο Διονύσιο Αρεοπαγίτη

του Γιώργου Θεοχάρη

-Το ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ σας μεταφέρει το ρεπορτάζ:
Ωρα 9:00 το πρωί σήμερα ακούστηκε το Δι΄' Ευχών στον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου στο Κολωνάκι.

Η Θεομητορική εορτή κι η Εθνική Επέτειος δεν πτόησαν τους ...προϊσταμένους του Αγίου Διονυσίου που είχαν αποφασίσει να αδειάσουν την Εκκλησία πριν καν προσέλθει ο κόσμος. Αδιαφορώντας για τον εκκλησιασμό του ποιμνίου τους ανήμερα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου....
Οταν η Εκκλησία υποκύπτει ενδεχομένως σε πολιτικές απαιτήσεις προσπερνώντας το πνευματικό της ρόλο τότε εκτροχιάζεται και μαζί της συμπαρασύρει και τους πιστούς που έμειναν αλειτούργητοι σε μία πανυγηρική ημέρα για την Ορθόδοξη Εκκλησία και το Εθνος.
Ο κόσμος που προσερχότανε στον Αγιο Διονύσιο και αντίκρυσε τον Παπαθωμά Συνοδινό να αναφωνεί το Δι' ευχών έμεινε άναυδος. Καθώς είναι η πρώτη φορά που η Θεία Λειτουργία σε μεγάλες εορτές τελειώνει στις εννιά το πρωί.
Η δοξολογία για τον διπλό εορτασμό, όπως συνηθίζεται ξεκινούσε στις 10:30 ή 11:00 το πρωϊ. Σήμερα έδιωξαν τον κόσμο από τις εννιά, όπως είπαν στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ κάτοικοι της περιοχής.
Αλλοι πάλι πιστοί διαμαρτυρήθηκαν έντονα καθώς υπήρχε και face control κατά τη προσέλευσή του. Οι αστυνομικοί μας ζήτησαν εάν έχουμε πρόσκληση, εξηγεί η 75χρονη κ. Κατερίνα Ιωαννίδου στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.
Ντροπή σε όλους τους αρμόδιους για αυτό που συνέβει σήμερα, μετέτραψαν σε χώρο εκδηλώσεων την Εκκλησία μας, τονίζει ο Λάμπρος Χατζημάρκος.
Κάποιος πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για όσα συνέβησαν σήμερα στον Αγιο Διονύσιο, υπογραμμίζει η κ. Λούκα Παπασταύρου.
Βρέθηκα στην Αθήνα και ήρθα να εκκλησιαστώ στον Αγιο Διονύσιο αλλά... τονίζει Αγιορείτης μοναχός από την Μικρά Αγία Αννη.

Πηγή

«Ελευθερία ή Θάνατος»

«Ελευθερία ή Θάνατος»

 Οι αρνησίθρησκοι και οι εθνομηδενιστές δεν προδίδουν μόνο την Ορθοδοξία αλλά και το Γένος, επιχειρούν την κατεδάφιση των πάντων στην υπηρεσία όντες της νέας τάξης πραγμάτων

«Ελευθερία ή Θάνατος»

---

     Η επανάσταση των Ελλήνων το 1821 είναι ένα από τα πιο λαμπρά γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας κατά την απόφαση και όχι κατά το αποτέλεσμα και τις συνέπειές του. Στο παρελθόν η επέτειος πανηγυριζόταν κατά τρόπο υποκριτικό χωρίς διάθεση προσέγγισης προς το πνεύμα των πρωτεργατών της. Κατά τα τελευταία έτη έχουμε επίθεση εκ μέρους των εθνομηδενιστών, προκειμένου να αμαυρωθεί ακόμη και η μνήμη αυτών και να σπιλωθεί η Εκκλησία, της οποίας ο ρόλος προβάλλεται από τους εχθρούς του έθνους ως εθνομειοδοτικός!

               Τόσο οι αστοί, όσο και οι μαρξιστές ιστορικοί, υλιστές όντες, επιχειρούν να δώσουν ερμηνεία των ιστορικών συμβάντων με βάση τα υλικά κίνητρα σερνόμενοι από την ερμηνεία των ιστορικών συμβάντων στη Δύση και ιδιαίτερα της γαλλικής επανάστασης. Οι εθνομηδενιστές -έχοντας ξεπεράσει κατά πολύ σε πάθος τους προηγούμενους ιστορικούς- επιχειρούν την κατεδάφιση των πάντων στην υπηρεσία όντες της νέας τάξης πραγμάτων. Ας εξετάσουμε τα πράγματα με νηφαλιότητα, χωρίς φόβο, δηλαδή, και χωρίς πάθος.

               Το Γένος μας, συνηθίζουμε να λέμε, παρέμεινε υπόδουλο επί 400 έτη. Παραβλέπουμε ότι περιοχές του είχαν ήδη κατακτηθεί κατά τον 11^ο αιώνα (Καππαδοκία) και τα έτη δουλείας είχαν ξεπεράσει τα 800 κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών και ότι η Βόρεια Ελλάδα παρέμεινε κατακτημένη περί τα 530 έτη. Στις κατακτηθείσες περιοχές υπήρξε έντονος εξισλαμισμός, με συνέπεια να αλλοιωθούν τα χαρακτηριστικά των κατακτητών, που ήταν μογγολικής καταγωγής. Ο εξισλαμισμός ερμηνεύεται κατά τρόπο ικανοποιητικό από τις υλιστικές σχολές ιστορικής ανάλυσης. Το κίνητρο ήταν οικονομικό. Πρώτοι εξισλαμίστηκαν οι οικονομικά ισχυροί, προκειμένου να διατηρήσουν μεγάλο μέρος της περιουσίας τους. Ακολούθησαν και οι οικονομικά ανίσχυροι, προκειμένου να αποφύγουν τον κατατρεγμό του υποδούλου. Η άποψη ότι οι εξισλαμισμοί κατά κανόνα υπήρξαν βίαιοι δεν έχει ισχυρά ιστορικά ερείσματα ούτε κατά την πρώιμη ούτε κατά την όψιμη τουρκοκρατία. Το ερώτημα που δεν τίθεται όμως και δεν απαντάται είναι: Γιατί δεν εξισλαμίστηκαν όλοι; Γιατί παρέμειναν τόσοι χριστιανοί πριν από τη γενοκτονία, που επιχείρησαν οι Νεότουρκοι στη Μικρά Ασία; Για να απαντήσουν πρέπει να έλθουν σε σύγκρουση με την υλιστική φιλοσοφία, στην οποία εδράζεται η κατ’ αυτούς ερμηνεία της ιστορίας. Αλλά η υλιστική φιλοσοφία θεωρεί τη θρησκευτική πίστη ως κοινωνικό επιφαινόμενο και, συνεπώς για τους υλιστές ιστορικούς είναι αναμενόμενο να εκλείψει, όταν οι κοινωνικές συνθήκες μεταβληθούν δραματικά. Στην περίπτωση των Ρωμηών όμως δεν έχουμε πίεση για άρνηση του Θεού, όπως στον διωγμό κατά νεότερους χρόνους, αλλά για δέλεαρ προς μεταστροφή σε άλλη θρησκεία. Άραγε να μην ήταν δραματική η μεταβολή των συνθηκών των υποδούλων κατά την τουρκοκρατία, γι’ αυτό και άντεξαν, όσοι άντεξαν; Την ωραιοποίηση της τουρκοκρατίας επιχειρούν οι αποδομητές της ιστορίας  μας, οι οποίοι θεωρούν ως φυσιολογικό πρόσωπο αυτό του προδότη της πίστης και της πατρίδας, επειδή βρίσκουν στις ενέργειές του το οικονομικό κίνητρο, και αγνοούν προκλητικά τον άλλο, που θυσιάζει διαχρονικά και τη ζωή του γι’ αυτές, επειδή το κίνητρό του είναι ανερμήνευτο από την ιδεολογία τους! Αλλά ανερμήνευτη υλιστικά είναι ακόμη και η άρνηση υπογραφής δήλωσης από κομμουνιστές, οι οποίοι προτιμούσαν να υποφέρουν στα ξερονήσια!

               Η Εκκλησία, παρ’ όλες τις αδυναμίες του σώματός της, κατάφερε και συγκράτησε αρκετά παιδιά κοντά της. Αντί να αναγνωρίσουν τη συμβολή της στη διατήρηση του Γένους, έχουμε κατά τις τελευταίες δεκαετίες ενορχηστρωμένη τη συκοφαντική σε βάρος της επίθεση με την κατηγορία ότι υποτάχθηκε στον κατακτητή, για να διατηρήσει τα προνόμιά της! Δοκιμάζουν άγρια χαρά όλοι οι εχθροί της Εκκλησίας ιστορικοί προβάλλοντας σκάνδαλα μελών της Εκκλησίας, ενώ θάβουν κυριολεκτικά κάθε προσφορά της. Κατ’ αρχήν για τους βάλλοντες κατά της Εκκλησίας εθνοκεντρικούς Νεοέλληνες υπενθυμίζουμε: Ο υπόδουλος πρόγονός μας αγνοούσε παντελώς τους όρους ισλάμ και εξισλαμισμός. Για κάθε εξισλαμισμένο έλεγε: «Αυτός τούρκεψε». Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο αρνησίθρησκος χανόταν και για το Γένος. Τι πρόσφερε λοιπόν η Εκκλησία στο έθνος; Κράτησε κοντά της όσα παιδιά της άντεξαν τις δοκιμασίες της δουλείας, ώστε, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου αυτά να επαναστατήσουν. Αν είχαν εξισλαμιστεί όλοι, θα είχε υπάρξει επανάσταση; Ας ερευνήσουν οι εμπαθείς εχθροί της Εκκλησίας τη στάση των εξισλαμισμένων Βαλαάδων της Δυτικής Μακεδονίας κατά τον αγώνα. Στρατεύτηκαν αυτοί στο πλευρό των κατακτητών! Ακόμη και οι μεταστραφέντες στον καθολικισμό στις ενετικές κτήσεις ομογενείς μας απείχαν από τον αγώνα. Βέβαια υπήρξαν άνανδροι, δειλοί, ακόμη και προδότες στο σώμα της Εκκλησίας. Η στάση τους δεν ερμηνεύεται με το οικονομικό κριτήριο, της φιλαργυρίας (σιμωνιακοί κληρικοί) ή της ιδιοτέλειας και δειλίας (κληρικοί και λαϊκοί), καθώς στόχος των εμπαθών ιστορικών δεν είναι να ερμηνεύσουν τα συμβάντα, αλλά να πλήξουν την Εκκλησία.

               Και ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και ο λαός επαναστάτησε με το σύνθημα «ελευθερία ή θάνατος»! Και έφθασαν πολυμαθείς ιστορικοί να καταγγείλουν τους αγωνιστές ότι δεν ήξεραν γιατί αγωνίστηκαν. Τι κι αν όλοι τους βροντοφώναξαν «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία»; Τι κι αν δεν υπήρξε σημαία επαναστατικού σώματος χωρίς το σημείο του σταυρού; Τι κι αν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης τόνισε ότι η δική μας επανάσταση δεν μοιάζει με τις άλλες (στην ουσία με την άλλη, τη γαλλική); Ήλθαν αυτοί οι γραμματιζούμενοι να κάνουν γνωστό στους απογόνους τους, τους πολίτες του νεοελληνικού κράτους, αυτό που αγνοούσαν οι πρωταγωνιστές της εποποιίας! Ο αγώνας ήταν ταξικός, όπως και κάθε αγώνας στην ιστορία! Το κίνητρο ήταν οικονομικό! Ποια πατρίδα και ποια πίστη, ωρύονται οι εθνομηδενιστές. Εκείνοι οι αγράμματοι δεν γνώριζαν ποιοι ήσαν. Οι ελευθερωτές τους, οι «μεγάλες δυνάμεις» δηλαδή, τους έμαθαν ποιοι είναι! Οι Ανατολίτες τους αποκαλούσαν Ρουμ και Γιουνάν, οι Δυτικοί Γραικούς, αλλά οι ίδιοι δεν γνώριζαν ποιοι ήσαν! Τι κι αν δηλώνει ο Μακρυγιάννης ότι πολέμησαν για τις αρχαιότητες, που ήσαν διάσπαρτες στη γη μας και τις οποίες εποφθαλμιούσαν τότε και τώρα εποφθαλμιούν οι βάρβαροι Ευρωπαίοι.

               Η μόνη αλήθεια πάντως είναι ότι δεν μας απελευθέρωσαν τα αίματα των αγωνιστών, αλλά τα συμφέροντα των «μεγάλων». Μας απελευθέρωσαν από τους Τούρκους, για να μας έχουν σκλάβους τους οικονομικούς! Όλοι εκείνοι, που ήσαν πρόθυμοι να τεθούν, με το αζημίωτο, στην υπηρεσία των δυνατών διαφέντεψαν τον έρμο αυτόν τόπο, από τότε που μας έβαλαν και δολοφονήσαμε τον πρώτο κυβερνήτη μας, τον λαμπρό Καποδίστρια. Όλοι αυτών οι ενέργειες ερμηνεύονται κατά τρόπο ικανοποιητικό από την υλιστική φιλοσοφία της ιστορίας: Το κίνητρό τους είναι οικονομικό.

               Αλλά γιατί να δυσανασχετεί ένας λαός από τις εξελίξεις, που τον οδηγούν στην ένδεια και τον καθιστούν αντικείμενο λοιδορίας των «μεγάλων»; Αν πιστεύουμε ότι μοναδικό κίνητρο των ανθρωπίνων ενεργειών είναι το οικονομικό, τότε δικαιώνουμε όλους εκείνους, που ξεπουλούν την πατρίδα στους ξένους! Αν σήμερα φαντάζει το σύνθημα «ελευθερία ή θάνατος» ανόητο και παρωχημένο, καθώς εμείς ζούμε σε κοινωνία, στην οποία οι συνθήκες έχουν μεταβληθεί σαρωτικά σε σχέση μ’ εκείνες της τουρκοκρατίας, τότε, ας μη κλαιγόμαστε: Είμαστε άξιοι όχι βέβαια της μοίρας μας, αλλά των συνεπειών εκ των επιλογών μας να θεωρούμε τη θρησκευτική πίστη ανώφελη και την πατρίδα απολίθωμα του παρελθόντος σερνόμενοι πίσω από αυτούς που απώλεσαν την πρώτη και είναι πρόθυμοι να εκποιήσουν τη δεύτερη.

                                          «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

 Πηγή: "agonasax"

Πώς και πότε γιορτάστηκε για πρώτη φορά η 25η Μαρτίου

Η 25η Μαρτίου, ως ημέρα της εθνικής παλιγγενεσίας, γιορτάστηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα του 1838

και από τότε καθιερώθηκε με θρησκευτική ευλάβεια σε όλο το πανελλήνιο.

  

Η καθιέρωση της εορτής οφείλεται στην επιμονή και το πείσμα του Δημάρχου της Αθήνας Δημ. Καλλιφρονά (1805 – 1879).

Ο Δήμαρχος ήρθε σε ρήξη με τη βαυαρική διοίκηση και συγκεκριμένα με το Υπουργείο των Εσωτερικών το οποίο δεν επιθυμούσε έξοδα για γιορτές, όταν οι αγωνιστές δεν είχαν να φάνε.

Κατά μία άλλη εκδοχή το Παλάτι, μάλλον, δεν επιθυμούσε να συνδέσει την εθνική εορτή με την Ορθοδοξία, για

Κολοκοτρώνης: Ο "στυγνός δολοφόνος των… αγαθών Τούρκων!!! (Βίντεο)

 Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821 

«ΠΡΟΣΦΟΡΑ» ΑΠΟ… ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΝΑΛΙ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Έλληνες ιστορικούς και διανοούμενους επικαλούνται οι Τούρκοι, όπως μια γνωστή σχετική εκπομπή σε ελληνικό κανάλι, για να τεκμηριώσουν τις απόψεις τους για την ελληνική επανάσταση του 1821, δηλαδή την ιστορική διαστροφή μιας από τις μεγαλύτερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας.
Συγκεκριμένα για  την ελληνική επανάσταση του 1821 όλες οι τουρκικές αναφορές κάνουν λόγο για μια…αχάριστη ανταρσία,

Πανηγυρικός λόγος, εικόνες και φωτογραφίες για την 25η Μαρτίου

Η 25η Μαρτίου είναι διπλή γιορτή Πανηγυρικός λόγος

Ας μην επιτρέψουμε σε κανέναν να αλλοιώσει τις αξίες που τα 400 χρόνια σκλαβιάς δεν κατάφεραν να τις εξαφανίσουν από τις καρδιές των Ελλήνων

Γράφει: Γεωρ. Νεφέλης

ΕΙΚΟΝΕΣ

Πηγή: "agonasax"

Η 25η Μαρτίου είναι διπλή γιορτή. Γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και τον Ευαγγελισμό της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό.


Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου μας αποκαλύπτει το προαιώνιο σχέδιο του Θεού για την ενανθρώπισή του και την σωτηρία του ανθρώπου που υποδουλώθηκε στην αμαρτία. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ φέρνει στην Παναγία μας το σωτηριώδες μήνυμα, το ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ. Κι έτσι όλες οι προφητείες βρίσκουν την εκπλήρωσή τους.
Ο άσαρκος θεός παίρνει σάρκα, ο άϋλος ενώνεται με την ύλη. Ο άχρονος αποκτά αρχή. Ο ήλιος αγγίζει τη γη.
« Ὀ Ὑιός τοῦ Θεοῦ, Ὑιός τῆς Παρθένου γίνεται »
Ο Θεός ταπεινώνεται από άκρα αγάπη, με σκοπό να υψώσει και να ενώσει κοντά Του τον άνθρωπο, τον οποίο δημιούργησε.

    Δεύτερη γιορτή είναι ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ, η έναρξη του επαναστικού αγώνα του 1821, η Εποποιία της εθνεγερσίας του γένους μας μετά από τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς.
    Η 25η Μαρτίου είναι το ξημέρωμα μιας μακρόχρονης νύχτας, είναι η Ανάσταση μετά το Γολγοθά και τη Σταύρωση της φυλής μας που ξεκίνησε στις 29 Μαϊου 1453. Εκείνη την αποφράδα ημέρα που κυριεύτηκε η Κων\πολη από τους Τούρκους, καταλύθηκαν και οι ιδέες του πνεύματος, της πίστης, της αλήθειας και της λευτεριάς. Οι ελπίδες όμως και τα όνειρα των υπόδουλων Ελλήνων, παρά τις αναρίθμητες ταπεινώσεις και τα μαρτύρια, κρυφοζούν. Γίνονται προσμονή και τραγούδι. Ο φλογερός λόγος του Ρήγα και των διδασκάλων του Γένους προετοιμάζει τις ψυχές. Η Εκκλησία γίνεται η Κιβωτός που γλύκανε τον πόνο του Έλληνα, διέσωσε τη γλώσσα του, την πίστη, την ταυτότητά του.

   Η 25η Μαρτίου είναι η μεγαλύτερη μέρα του σύγχρονου Ελληνισμού. Μας θυμίζει ποιοι είμαστε, ποιος είναι ο προορισμός μας, ως έθνος, ως λαός και ως άτομα. Ξαναζωντανεύει στη συνείδησή μας τις προαιώνιες αξίες του Ελληνισμού. Με τις δύο