Τρίτη 1 Απριλίου 2014

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου: ΘΑΥΜΑΤΑ, ΕΡΓΑ και ΠΙΣΤΗ και αναφορά στην αντιμετώπιση του Οικουμενισμού.




Παραθέτουμε να μικρ τμμα π τν θαυμάσια ρμηνεία το γίου ωάννου το Χρυσοστόμου στ λόγο το Κυρίου: «Ο πς λγων μοι, Κριε, Κριε, εσελεσεται ες τν βασιλεαν τν ορανν, λλ' ποιν τ θλημα το Πατρς μου το ν ορανος».
Στ τμμα ατ θίγονται τ ξς θέματα:
Εναι δυνατν πονηρο νθρωποι ν πραγματοποιον θαύματα;
πίστη κα πίτευξη θαυμάτων θ φελήσουν σ κάτι ατν πο τ πιτελε, χωρς μως ν χει κα ργα;
χάρις ποκτται δικαιωματικ κα φείλεται στ καλά μας ργα δίδεται π τν Θε γιτν ξυπηρέτηση τν σχεδίων Του;
κενος πο χει γαθ διάθεση, κόμα κι ν πλανηθε, πς ντιμετωπίζεται π τ Θεό;
ν, σ’ ατν τν νάλυση πο κάνει ερς Χρυσόστομος, προσθέσουμε κα τν γνωστ θέση το γίου γνατίου το θεοφόρου,  «πς λέγων παρ τ διατεταγμένα, κν ξιόπιστος , κν νηστεύ, κν παρθενεύ, κν  σημεα ποι, κν προφητεύ, λύκος σοι φαινέσθω, ν προβάτου δορ, προβάτων φθορν  κατεργαζόμενος», κατανοομε γιατί πρέπει, εδικ στς μέρες μας -μέρες τς παναιρέσεως το Οκουμενισμο- καὶ γιατί χει μεγάλη σημασία ν προσφεύγουμε κα ν βασιζόμαστε στος γίους τς κκλησίας μας κα μάλιστα στν "συμφωνία τῶν Πατέρων" (consensus patrum).
       Τοῦτο βέβαια εἶναι ἀπαραίτητο νὰ γίνεται κυρίως ἐκεῖ, ὅπου οἱ σύγχρονοί μας ποιμένες καὶ Ἐπίσκοποι διατυπώνουν θέσεις -γιὰ τὰ θέματα ἀντιμετωπίσεως τῆς Παναιρέσεως- ποὺ διαφοροποιοῦνται  ἀπὸ ἐκεῖνες τῶν Πατέρων. Καὶ βέβαια ὅταν αὐτὸ τὸ κάνουν, ἐπικαλούμενοι δικαιολογίες, λόγους διακρίσεως, ὑπακοῆς κ.λπ.
Τὸ κείμενο καὶ ἡ μετάφραση τοῦ Ἁγίου ἔχει ὡς ἑξῆς:



Ο ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΙΣ ΚΑΚΟΔΟΞΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ Π.Σ.Ε. (ΣΤΟ ΠΟΥΣΑΝ) ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΑΝ Η Ι. ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ

 Στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε καὶ στὸ Πουσάν, οἱ «ὀρθόδοξοι» ἀντιπρόσωποί μας, εἴτε ἀποδέχτηκαν εἴτε –ἂν καὶ παρόντες– δὲν διαμαρτυρήθηκαν καὶ δὲν ἐναντιώθηκαν στὴν βλάσφημη καὶ αἱρετικὴ θέση ὅτι ἔχουν καὶ οἱ αἱρετικοὶ Ἅγιον Πνεῦμα!
Συγκεκριμένα, καὶ πέρα ἀπὸ τὶς ἄλλες αἱρετικὲς θέσεις ποὺ ἀποδέχτηκαν, ἐδῶ ἐπισημαίνουμε τὶς ἑξῆς κακόδοξες παραδοχές τους:
1) Ὅτι τὴν Ἐκκλησία τὴν ἀποτελοῦν ὅλες μαζί, οἱ 350 αἱρετικὲς “ἐκκλησίες” τοῦ Π.Σ.Ε.». Ὡς ἐκ τούτου, ἀρνήθηκαν ἐμπράκτως τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως διὰ τοῦ ὁποίου ὁμολογοῦμε «πίστιν εἰς “Μίαν Ἐκκλησίαν”! 2) Ὅτι ἡ πληθώρα τῶν κακοδοξιῶν τῶν “ἐκκλησιῶν” τοῦ Π.Σ.Ε., εἶναι “διαφορετικοὶ τρόποι διατυπώσεως τῆς ἰδίας Πίστης καὶ ποικιλία Χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος  καὶ 3) ὅτι «ὅτι ἡ Ἐκκλησία δύναται νὰ ἐμπλουτισθῇ καί ὠφεληθῇ ἐκ τῶν χαρισμάτων τῶν ἑτεροδόξων»!

Δυστυχῶς, καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν ἀντέδρασε· οἱ Ἐπίσκοποί της δὲν ἀπαίτησαν ἐπιτακτικὰ νὰ καταδικάσει ἡ Ἱεραρχία τὰ ἀποφασισθέντα καὶ νὰ διαχωρίσει τὴν θέση της· ἀποδέχτηκε δηλ. σιωπηρά, ἀλλὰ Συνοδικὰ τὶς θέσεις αὐτές. Γράφει συγκεκριμένα ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης:
«Μόνο θλίψη καὶ κατήφεια γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ προκαλοῦν τὰ ἀποφασισθέντα στὴν 10η Γενικὴ Συνέλευση τοῦ “Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν” ἢ ὀρθότερα τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Αἱρέσεων, τὰ ὁποῖα δέχθηκαν ὁμόφωνα οἱ ἀντιπρόσωποι ὅλων τῶν αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν, πλὴν βεβαίως τῶν ἐκκλησιῶν Γεωργίας καὶ Βουλγαρίας... Ἡ Συνέλευση αὐτὴ τῶν αἱρετικῶν, Προτεσταντῶν καὶ Μονοφυσιτῶν, μὲ τοὺς ὁποίους ἐκκλησιολογικὰ ταυτίζεται καὶ εὐτελίζεται ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἔλαβε χώρα στὴν πόλη Πουσὰν τῆς Ν. Κορέας».

Γιὰ νὰ ἀντιληφθεῖ κανεὶς τὴν πτώση τῶν Συνοδικῶν Ἐπισκόπων, ἂς φέρει στὸ νοῦ του, τί ἔκαναν οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ οἱ πιστοί, κάθε φορὰ ποὺ κάποιος ἐκκλησιαστικὸς παράγων διετύπωνε, ἢ ἀποδεχόταν μιὰ κακοδοξία, ἢ κοινωνοῦσε μὲ ἀνθρώπους αἱρετικούς.

Γιὰ τὴ συγκεκριμένη ἐνέργεια τῶν «ὀρθοδόξων» ἀντιπροσώπων, νὰ ἀποδεχθοῦν καὶ νὰ συμφωνήσουν μὲ τὶς ἀποφάσεις τοῦ Π.Σ.Ε. στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε καὶ στὸ Πουσάν, νὰ ποιά εἶναι ἡ ἐτυμηγορία τῶν Ἁγίων:
γίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, «Ἔκθεσις τοῦ ἀλλοκότου πλήθους τῶν δυσσεβημάτων τοῦ Βαρλαὰμ καὶ Ἀκινδύνου».
 «ποβάλλομεν τοὺς λέγοντας ὅτι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα δὲν ἐκχέεται μόνον ἐπὶ τοὺς ἁγίους ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοὺς ἀσεβεῖς, καὶ ὄχι μόνον ἐπὶ τούτων ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τὰ ἄλογα ζῶα καὶ τὰ ἄψυχα ὄντα...
Ἀποβάλλομεν τοὺς λέγοντας ὅτι ὁ Θεὸς ἐγκατοικεῖ εἰς ὅλους ἐξ ἴσου, διδαχθέντες ὅτι οὗτος κατοικεῖ μόνον εἰς τοὺς ἁγίους».
Κείμενον: ποβαλλόμεθα τοὺς λέγοντας ἐκχεῖσθαι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον οὐκ ἐπὶ τοὺς ἁγίους μόνον ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοὺς ἀσεβεῖς, καὶ οὐκ ἐπὶ τούτους μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τὰ ἄλογα τῶν ζώντων καὶ ἐπὶ τὰ ἄψυχα τῶν ὄντων...

Ἀποβαλλόμεθα τοὺς λέγοντας πᾶσιν ἐγκατοικεῖν ἐξίσου τὸν Θεόν, ἐν μόνοις τοῖς ἁγίοις κατοικεῖν τοῦτον μεμυημένους.
(Γρηγορίου Παλαμ, ργα 3, Πατερικα κδόσεις “Γρηγόριος Παλαμς”, σ. 524-525).

Οἱ Ἅγιοι, λοιπόν, ἔχουν «ἀποβάλει» τῆς Ἐκκλησίας, ὅσους δέχονται αὐτὲς τὶς κακόδοξες θέσεις καί, φυσικά, ὅσους κοινωνοῦν μὲ αὐτούς.

Ὅσοι τώρα συνεχίζουν νὰ κοινωνοῦν μὲ αὐτούς -ἐπειδὴ ἐλέγχονται ἀπὸ τὴν συνείδησή τους-  κατηγοροῦν ἐκείνους ποὺ ἐφαρμόζουν τὶς Πατερικὲς διδασκαλίες καὶ ἀποτειχίζονται ἀπὸ τοὺς κακοδοξοῦντες!!!
Κι ὅμως, ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων (ὅπως τὴν παρουσιάζει καὶ ὁ Ματθαῖος Βλάσταρις) εἶναι νὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ Ἐπισκόπους ποὺ ἀποδέχονται τὶς κακοδοξίες καὶ δὲν τὶς ἀντικρούουν, δὲν ὁμολογοῦν δηλ. τὶς Ἀλήθειες τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἔστω κι ἂν ἀκόμα δὲν ἔχουν καταδικασθεῖ ἀπὸ Σύνοδο (ποὺ δυστυχῶς, αὐτοὶ τὴν ἀποτελοῦν).

Ματθαίου Βλάσταρι, P.G. 145, 136BD



Κείμενο με αποδέκτη!