Περιμένουμε την αντίδραση του π. Γκοτσόπουλου: Ισχύει το "κοινωνών ακοινωνήτω";

"Φαίη": 

Που το πάει ο Πατρών; Αρχιερατικό συλλείτουργο προεξάρχοντος του Αλκαλοχωρίου Ανδρέα, ο οποίος είχε συλλειτουργήσει με τον σχισματικό Ολβίας. Μνημονεύτηκε ο Βαρθολομαίος στην Πάτρα

Την Κυριακή 29.9.2019 εορτάσθηκε η 55η επέτειος της επανακομιδής της Τιμίας Κάρας του Πρωτοκλητου Αποστόλου Ανδρέου στην Πάτρα και ετελέσθη Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέου, προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Αρκαλοχωρίου, Καστελίου και Βιάννου Ανδρέου. Συλλειτούργησαν οι Μητροπολίτες: Μάνης Χρυσόστομος, Κανάγκας, Υπέρτιμος και Έξαρχος Ισημερινής Αφρικής Θεοδόσιος (Πατρ. Αλεξανδρείας), Πατρών Χρυσόστομος, καθώς και οι Επίσκοποι Κερνίτσης Χρύσανθος και Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης Πρόδρόμος (Πατρ. Αλεξανδρείας).

Το Ομολογιακό κείμενο των επί Βέκκου Αγιορειτών και οι αν-ομολόγητες «οικονομίες» των «αντι-Οικουμενιστών»!

Τοῦ Σημάτη Παναγιώτη 

Τὴν Ἐπιστολὴ τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων πρὸς τὸν αὐτοκράτορα Μιχαὴλ Παλαιολόγο γνωρίζουν πολὺ καλὰ οἱ «ἀντι-Οἰκουμενιστές». Ἡ Ἐπιστολὴ αὐτὴ εἶναι ἕνα κείμενο ὁμολογιακό, ἀπὸ πραγματικοὺς Ὁμολογητὲς Πατέρες, ὄχι μόνο στὰ λόγια καὶ στὶς διακηρύξεις, ἀλλὰ καὶ στὶς πράξεις, κάτι ποὺ δυστυχῶς δὲν συμβαίνει μὲ τοὺς σύγχρονους «ἀντι-Οἰκουμενιστές». Καὶ ἐννοοῦμε ἐκείνους οἱ ὁποῖοι, ἐπικαλοῦνται τὰ λόγια τῶν Ὁμολογητῶν Πατέρων τοῦ παρελθόντος, ἀλλὰ μὲ τὶς πράξεις τους τὰ ἀθετοῦν· καὶ τὸ κυριότερο (γιατὶ αὐτὸ εἶναι ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει πρωτίστως), ὄχι μόνο τὰ ἀθετοῦν, ἀλλὰ διδάσκουν αὐτὴ τὴν ἀθέτηση καὶ στὸ Λαὸ τοῦ Θεοῦ, καὶ οὐσιαστικὰ ἐπιχειροῦν τὴν δικαίωση αὐτῆς τῆς διαστροφῆς τῆς ἁγιοπατερικῆς μας Παραδόσεως ποὺ αὐτοὶ διαπράττουν καὶ τὴν θεσμοθέτησή της ὡς τῆς κανονικῆς ὁδοῦ, ὡς τῆς «βασιλικῆς» ὁδοῦ στάσεως καὶ ἀντιδράσεως κατὰ τῶν Αἱρετικῶν, ὅπως ἔχουν ἰσχυριστεῖ!

Παραθέτουμε ὁλόκληρη τὴν Ἐπιστολὴ τῶν Ἁγιορειτῶν ἐπὶ Βέκκου Πατέρων, ἀφοῦ πρῶτα εἰσαγωγικά, σχολιάσουμε κάποια σημεῖα της, κι ἴσως κάποιοι παρακινηθοῦν νὰ τὴν ξαναδοῦν μὲ ἄλλο μάτι, ἴσως κάποιοι πιστοί, δεμένοι στὸ ἅρμα βαρέων ὀνομάτων, συνειδητοποιήσουν ποιά εἶναι ἡ ὀρθόδοξη διδασκαλία καὶ Παράδοση στὸ θέμα τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. 

Ἡ Ἐπιστολὴ αὐτή (ὅπως δηλώνεται ἀπὸ τὸν τίτλο της) ἀπευθύνεται

Παρά τις ύβρεις επιμένουμε αγιοπατερικά!

Οἱ θιασῶτες τῆς διαμαρτυρίας, τοῦ δυνητισμοῦ καὶ τῆς κακῆς “Οἰκονομίας”

«ξέχασαν» τὸν Ἰωσὴφ Βρυέννιο

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Εἶναι πιὰ ἡλίου φαεινότερον, ὅτι οἱ θιασῶτες τῆς διαμαρτυρίας, τοῦ δυνητισμοῦ καὶ τῆς κακῶς ἐφαρμοσμένης καὶ παρανοημένης «Οἰκονομίας» δὲν κάνουν τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ ἀπορροφοῦν τὶς ἀντιδράσεις τοῦ ποιμνίου καὶ νὰ ἐπιτρέπουν στὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ νὰ παγιωθεῖ. Τὸ μάταιο κάθε καταγγελίας τους ἄνευ ἀντικρύσματος, τὸ ἀτελέσφορο τῶν ἐπιφανειακῶν διαμαρτυριῶν τους ἄνευ τῆς πρακτικῆς συνέπειας καὶ ἡ συντήρηση μίας ψευδαισθητικῆς ὁμολογίας ἄνευ μαρτυρίου παγιώνουν ὄχι μόνο τὴν Παναίρεση ἀλλὰ καὶ τὴν παθητικότητα τῶν πιστῶν ποὺ βλέπει τὴν ἔλλειψη συνέπειας ἔργων καὶ λόγων καὶ παραιτεῖται.

Μία ἀπόδειξη γιὰ τὰ παραπάνω ἀποτελεῖ τὸ γεγονός, ὅτι οἱ θιασῶτες αὐτοὶ «ξεχνοῦν» πιὰ νὰ ἀναφέρουν στὴν ἐπιχειρηματολογία τους ἐνάντια στὴν αἵρεση ἐκκλησιαστικοὺς συγγραφεῖς, γιὰ τοὺς ὁποίους στὴν ἀρχὴ τῆς φαντασμαγορικῆς καὶ ψευδαισθητικῆς ἀντιαιρετικῆς ἀγόρευση τους ἦταν λαῦροι. Μετατρέποντας τὴν ἐκκλησιαστικὴ γραμματεία σὲ ἐκκλησιαστικὸ λάφυρο, ξεχνοῦν νὰ ἀναφέρουν αὐτοὺς πού, ἂν ζοῦσαν σήμερα, θὰ τοὺς εἶχαν καταδικάσει. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος, γιὰ τὴν διδασκαλία τοῦ ὁποίου ἕνας ἐκ της Συνάξεως τῆς Γατζέας ἔχει ἐκδόσει μιὰ μικρὴ μελέτη.

Ὁ ξακουστὸς αὐτὸς ἐκκλησιαστικὸς ἀνήρ, ὁ «διδάσκαλος τῶν διδασκάλων» κατὰ τὸν Εὐγένιο Βούλγαρη, ἔδωσε μεγάλες μάχες ἐνάντια στοὺς Λατίνους καὶ στὶς φιλενωτικὲς προσπάθειες τῶν σύγχρονών του ὀρθοδόξων. Κυρίως ὅμως καταπολέμησε μὲ τοὺς λόγους του τὴν ἀντιπατερικὴ πρακτικὴ τοῦ συμβιβασμοῦ μὲ τὴν αἵρεση καὶ τὴν ἐπιφανειακὴ ὀρθόδοξη βιωτή. Γιὰ τὸν Βρυέννιο ἡ πίστη βρίσκεται πάντα σὲ κίνδυνο, ὅταν οἱ ὑπερασπιστές της δὲν εἶναι εἰλικρινεῖς ὡς πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία τους καὶ γι’ αὐτὸ αὐτοὶ εἶναι καταδικαστέοι «ὁ νεύματι μόνῳ τὸν Θεὸν ἀπαρνούμενος ἀπωλείᾳ ὑπόκειται» (Ἀ. Παπαδοπούλου-Κεραμέως, «Ἰωσὴφ Βρυεννίου Πρακτικά» σελ. 50-51).

Γιὰ τὸν Βρυέννιο «κάθε “προσθήκη” ἢ “ἀφαίρεσις” ἢ “μεταποίησις” ἢ “διαφθορά” σ’ ἕνα δόγμα ἐπιφέρει ἀλλοίωση ὁλόκληρης τῆς πίστεως καὶ τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὅσοι τὴν προκαλοῦν ἐκπίπτουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, χωρὶς ὅμως ἡ Ἐκκλησία νὰ χάνει τὴν πληρότητά της, τὴν καθολικότητά της ἢ τὴν ἁγιότητά της» (ἀρχιμ. Νικολάου Ἰωαννίδη, «Θεολογία καὶ Γραμματεία ἀπὸ τὸν Θ΄ αἰῶνα καὶ ἑξῆς», σελ. 224).

Γι΄ αυτούς που ακόμα επιμένουν ότι μπορούν να κοινωνούν με Οικουμενιστές και να είναι Ορθόδοξοι!

   π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος (ὁμιλητὴς στὴν Ἡμερίδα τῆς Θεσ/νίκης): «Ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται ἐκεῖ, ποὺ ὑπάρχει ἡ Ἀλήθεια, καὶ ὄχι ἐκεῖ, ποὺ ὑπάρχουν αἱρετικοί, αἱρετίζοντες καί οἰκουμενιστές ἐπίσκοποι»!

Ἐπιστολή ΛΒ (32) Θαλελαίῳ 

Ἑρμηνεία.

    Τό πρόβλημα τοῦ πρεσβυτέρου, πού νομίζει ὅτι εἶναι ὀρθόδοξος, συντρώγει ὅμως μέ τόν αἱρετικό ἐπίσκοπο, ὅπως εἶπες, ἐάν παύση ἀπό αὐτή τή συνεστίασι καί ἀφοῦ  ἐκτελέσει καί τό ἐπιτίμιο νά μήν ἱερουργῆ δηλαδή  γιά κάποιο  χρονικό διάστημα, ὥστε νά μήν ξαναπέση σ' αὐτό τό παράπτωμα, μπορεῖ νά βρῆ ἔλεος καί χάρι νά ἱερουργῆ στό Θεό.  Ἄν ὅμως ἀδιαφορήση, δέν μποροῦν νά γίνουν μέσον ἐξαγορᾶς γιά τόν ἄνθρωπο τά χρήματά του, ὥστε δίνοντάς τα νά ἀποφύγη τήν αἱρετική κοινωνία καί κάθε ἄλλη ἁμαρτωλή πρᾶξι.  Οὔτε ἀκόμη μέ τήν ἀνταλλαγή νά δώση τό καλύτερο καί νά παρη τό χειρότερο, δηλαδή νά δώση φῶς καί νά πάρη σκοτάδι.  Οὔτε ἄν κάποιος δώση ὅλα τά χρήματα τοῦ κόσμου, ἀλλά ἐξακολουθεῖ νά ἐπικοινωνῆ μέ τήν αἵρεσι, μπορεῖ νά γίνη φίλος τοῦ Θεοῦ, ἀλλά γίνεται ἐχθρός. 

   Καί γιατί λέγω γιά ἐκκλησιατική ἐπικοινωνία;  Ἀκόμη καί ἄν συντρώγη καί πίνη καί ἔχη φιλία μέ τούς αἱρετικούς εἶναι ἔνοχος.  Αὐτή ἡ θεολογική θέσις εἶναι τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἀλλά βέβαια καί ὅλων τῶν ἄλλων ἁγίων. 

    Καί πῶς μπορεῖ νά χαρακτηρισθῆ ἀκούσια ἡ πρᾶξις αὐτοῦ πού νομίζει ὅτι εἶναι ὀρθόδοξος, ἐπικοινωνεῖ ὅμως μέ τήν αἵρεσι καί ὄχι ἐκούσια;  Ἀκούσια πρᾶξις εἶναι ὅταν κάποιος αἱρετικός ἀνοίξη μέ βία τό στόμα τοῦ ὀρθοδόξου καί βάλη μέσα τήν αἱρετική κοινωνία, πρᾶγμα πού ἔκαναν οἱ παλαιοί αἱρετικοί, τό κάνουν δέ καί τώρα, ὅπως ἔμαθα, οἱ σημερινοί εἰκονομάχοι.  Τό νά συμμετέχη ὅμως κάποιος ἀπό μόνος του εἶναι ὁπωσδήποτε ἐκούσιο. 

   Ἐάν ὅμως  τό κάνει ἀπό φόβο, αὐτό πράγματι εἶναι πού πρέπει νά ἐξετάσουμε, ἐπειδή οὔτε κατ' αὐτόν τόν τρόπο θά ἔχη ἀπολογία.  Διότι ἀκοῦμε: «Nά μή φοβᾶσθε αὐτούς πού φονεύουν τό σῶμα, ἀλλά τόν Θεό, ὁ ὁποῖος μπορεῖ καί τό σῶμα καί τήν ψυχή νά τά στείλη στήν κόλασι».  Ἀληθινά ὅλος ὁ κόσμος δέν ἀξίζει ὅσο μία ψυχή, ἡ ὁποία φυλάγει τόν ἑαυτό της ἀπό τήν αἱρετική ἐπικοινωνία καί ἀπό κάθε ἄλλο κακό.  Αὐτοί μέν πού συμμετέχουν καί στά δύο αὐτά δεινά, ἀξίζουν ὅσο τό χορτάρι, τά ξύλα καί τά καλάμια, τά ὁποῖα θά καύση δοκιμάζοντάς τα ἡ φωτιά τῆς κρίσεως.  Αὐτούς δέ πού ἔπραξαν ὅλα αὐτά θά τούς συντηρῆ, ἐνῶ συγχρόνως θά τούς καίη,  χωρίς νά τελειώνη αὐτό τό μαρτύριο. 

Κείμενο.

Τό πρόβλημα περί τοῦ πρεσβυτέρου τοῦ ὀρθοδοξεῖν δοκοῦντος, συνεσθίοντος  δέ ἐπισκόπῳ καθά εἴρηκας·  εἰ μέν παύσοιτο τῆς τοιαύτης συνεστιάσεως, μετ' ἐπιτιμίου ἀπείρξεως τῆς ἱερουργίας ἕως τινός χρόνου, μηκέτι εἰ τόν αὐτόν ὄλισθον ὑποπίπτειν·  ἔχει  ἴασιν τοῦ ἱερουργεῖν Θεῷ.  Εἰ δέ ἀδιαφοροίη·  μή γένοιτο λύτρον ἀνδρός ὁ ἴδιος πλοῦτος· τοῦ φυγεῖν σύν τῇ δόσει καί αἱρετικῆς κοινωνίας, καί ἁμαρ(τη)τικῆς  ἄλλης  πράξεως· οὐ μήν τῇ ἀνταλλαγῇ δοῦναι τό καλόν, καί λαβεῖν τό χεῖρον· οἷον δοῦναι φῶς, καί λαβείν σκότος.  Οὐδ' ἄν τά ὅλα χρήματα τοῦ κόσμου παρέξει τις· καί κοινωνῶν εἴη τῇ αἱρέσει, φίλος Θεοῦ καθίσταται, ἀλλ' ἐχθρός.  Καί τί λέγω κοινωνίας; Κἄν ἐν βρώματι, καί πόματι, καί φιλίᾳ συγκάτεισι τοῖς αἱρετικοῖς ὑπεύθυνος.  Τοῦ Χρυσοστόμου ἡ ἀπόφασις· ἐπεί καί παντός ἁγίου.  Πῶς δέ ἀκούσιον, καί οὐκ ἔργον τῷ δοκοῦντι ὀρθοφρονεῖν, κοινωνοῦντι δέ ὅμως τῇ αἱρέσει; Ἀκούσιόν ἐστιν, ὅταν τό στόμα τις τοῦ ὀρθοδόξου βιαίως ἀναχάνας, ἐγχέῃ τήν αἱρετικήν κοινωνίαν·  ὅπερ ἐποίησαν οἱ πάλαι αἱρετικοί, καί ποιοῦσιν, ὡς ἔμαθον, οἱ νυνί Χριστομάχοι.  Τό δέ ἀφ' ἑαυτοῦ μετασχεῖν, ἑκούσιον.  Εἰ δέ ὅτι δέει·  τοῦτο γάρ ἐστι τό ζητούμενον·  οὐδέ οὕτως ἕξει ἀπολογίαν.  Μή φοβεῖσθε γάρ ἀπό τῶν ἀποκτενόντων τό σῶμα, ἀλλά Θεόν, τόν τό συναμφότερον γεέννῃ αἰωνίου πυρός παραπέμποντα.  Ἀκούομεν; Ἀληθῶς ὁ κόσμος ὅλος μιᾶς ψυχῆς οὐκ ἔστιν ἀντάξιος, τῆς φυλαττούσης, ἑαυτήν ἀμέτοχον καί αἱρετικῆς κοινωνίας καί παντός κακοῦ.  Οἱ δέ ἀμφοτέρων μέτοχοι, χόρτῳ ἰσότιμοι, ξύλοις, καλάμῃ.  Ἅ κατακαύσειε τό δοκιμαστικόν πῦρ τῆς κρίσεως·  τούς δ' αὐτῶν πράκτορας συντηρήσει, ἀϊδίως φλογιζομένους, καί μή  χωνευομένους. 

Μοναχού Σεραφείμ (Ζήση), Απάντηση στις κριτικές ερωτήσεις του κ. Αδαμαντίου Τσακίρογλου

(περί ακοινωνησίας, Ουκρανίας και τινών άλλων)

Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

        Ὁ ὁσιολογιώτατος μοναχός π. Σεραφείμ (Ζήσης), ὁ κατά πάντα συνετός καί σοφός ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός, προβαίνει στήν ἀκόλουθη ἐμπεριστατωμένη ἀπάντηση στούς ἐπικριτές του περί θεμάτων ἀκοινωνησίας, ἐκκλησιαστικῆς κατάστασης στήν Οὐκρανία καί ἄλλων. Τό Ἰστολόγιο “Κατήχησις” καθώς καί ἡ Ἰστοσελίδα “Κατάνυξις” μέ χαρά δημοσιεύουν τήν παροῦσα μελέτη.

---

Ἀπάντηση στὶς κριτικὲς ἐρωτήσεις τοῦ κ. Ἀδαμαντίου Τσακίρογλου

( περὶ ἀκοινωνησίας, Οὐκρανίας καί τινων ἄλλων )

τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ (Ζήση)

Ἀγαπητὲ κ. Τσακίρογλου,

Πρὸ 20 περίπου ἡμερῶν μοῦ ἀπευθύνατε ἐρωτήματα ποὺ ἀφοροῦσαν στὴν μελέτη μου «Ὁ Μασόνος Πατριάρχης Ἀθηναγόρας Α΄, ἡ πολιτική τῶν ΗΠΑ καί ἡ σημερινή Οὐκρανία»[1], πέντε ἡμέρες δὲ ἀργότερα, μὲ νέο κείμενό σας, παρενέβητε στὴν διαφωνία μεταξὺ τοῦ κ. Ἰωάννου Ρίζου καὶ ἐμοῦ, ἐνῷ ἤδη καὶ ἐκεῖνος καὶ ἐγὼ εἴχαμε καταθέσει τὸν τελευταῖο δημόσιο λόγο μας ἐπὶ τοῦ προκειμένου θέματος.

Κατ’ ἀρχὰς ὀφείλω νὰ γνωστοποιήσω, ὅτι ἀποφεύγω νὰ τοποθετοῦμαι ἀντιθετικῶς στὸ διαδίκτυο, καὶ μόνον διότι ἐν ἀντιθέτῳ περιπτώσει δὲν θὰ πρέπει νὰ κάνω τίποτε ἄλλο· ἔτσι, ἡ τοποθέτησή μου αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ τελευταία, καὶ ἂς μὴ ἐκληφθεῖ αὐτὸ οὔτε ὡς περιφρόνησή σας, οὔτε ὡς ὑπεκφυγή. Στάση μας ἐκκλησιολογικὴ σὲ συγκεκριμένα ζητήματα θὰ κατατεθεῖ τὸ κατὰ δύναμιν, Θεοῦ θέλοντος, σὲ ἄλλη συνάφεια, μὲ διάθεση ὑποβολῆς ἱστορικῶν καὶ λοιπῶν στοιχείων καὶ ὄχι μὲ ἀντιρρητικὸ σκοπό.

Ὀφείλω βεβαίως νὰ ἀναγνωρίσω προφρόνως τὴν ἐν γένει προσεκτικὴ καὶ τύποις εὐγενῆ ἐκφορὰ τοῦ λόγου σας.

1. Περὶ μνημονεύσεως καὶ δῆθεν «ἐμμέσου κοινωνίας πρὸς τὴν αἵρεση»

Ὁ ἄλλως ἀγαπητὸς κ. Ἰωάννης Ρίζος, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀδίκησε (ἀντικειμενικῶς, πέραν τῆς προθέσεώς του) καὶ παρὰ ταῦτα θέλησε νὰ ἔχει καὶ τὸν τελευταῖο λόγο, ἐκκίνησε τὴν κριτική του ἐναντίον μας ἀπὸ τὸ «σημεῖο βρασμοῦ», ὅτι στὸ Μπαντσὲν συμμετείχαμε σὲ Θεία Λειτουργία μὲ μνημόνευση ὅλων τῶν Προκαθημένων· κατέληξε, τελικῶς, μετὰ τὴν κριτικὴ «ἀπόσταξη» καὶ τὴν ἐξάτμιση τῶν ἐπιχειρημάτων του, στὸ «ἴζημα», ὅτι δηλαδὴ ἐκεῖ μνημονεύθηκε ὁ μνημονεύων τὸν Πατριάρχη Μόσχας κ. Κύριλλο, Μητροπολίτης Κιέβου κ. Ὀνούφριος. Ἐν πρώτοις,

Δεν γίνονται έτσι οι αναιρέσεις λαθών!

Μᾶς ἐστάλη ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο: emmadimitris.blogspot.gr

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΟΧΟ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΗΛΟΧΩΡΙΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ

Σχόλιο ιστολογίου emmadimitris.blogspot.gr -ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ: 

ΣΤΙΣ 18 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016 ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΗΛΟΧΩΡΙΟΥ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΤΟΝ π. ΘΕΟΔΩΡΟ ΝΑ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΣΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΟΤΑΝ ΑΥΤΗ ΑΥΤΟΛΕΞΕΙ ΔΙΑΒΑΖΕ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟΝ ΣΟΧΟ ΠΕΡΙ ΤΩΝ "ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΩΝ ΔΟΧΕΙΩΝ". Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΗΤΑΝ: "ΕΚΑΜΑ ΛΑΘΟΣ. Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΜΟΥ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΩΣΤΗ"

ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ

emmadimitris.blogspot.gr

__________

Υ.Γ

ΟΣΟΙ  ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΣ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΨΗ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ

Πηγή

"Πατερικὴ Παράδοση":

Δημοσιεύουμε τὴν παραπάνω πληροφορία, ποὺ μᾶς ἐστάλη ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο «emmadimitris.blogspot.gr». Πρόκειται γιὰ μιὰ δήλωση τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, ἡ ὁποία (ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ ἱστολόγος) ἔγινε πρὶν δύο περίπου χρόνια σὲ ἕνα μικρὸ κύκλο ἀνθρώπων. Καὶ τί λέγει αὐτὴ ἡ δήλωση; Μὲ αὐτὴ ὁ π. Θεόδωρος δηλώνει ὅτι τὸ περιεχόμενο ὁμιλίας του ποὺ ὡς καθηγητὴς Πατρολογίας ἔκανε «ΣΤΟΝ ΣΟΧΟ (Θεσσαλονίκης) ΠΕΡΙ ΤΩΝ "ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΩΝ ΔΟΧΕΙΩΝ"» ἦταν ἕνα λάθος: «ΕΚΑΜΑ ΛΑΘΟΣ. Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΜΟΥ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΩΣΤΗ».

Βέβαια, ὅταν κάποιος ἀνακαλύπτει ἕνα λάθος του καὶ δημόσια τὸ παραδέχεται, δείχνει μεγαλεῖο. Ὅμως, ὁ π. Θεόδωρος (ἀπ’ ὅσο γνωρίζουμε) ΠΟΤΕ δὲν ἀναίρεσε δημόσια καὶ θεολογικὰ τὶς θέσεις καὶ ἑρμηνεῖες ποὺ δημόσια ἔχει ὑποστηρίξει, ὑπὲρ τῆς διακοπῆς τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς κοινωνοῦντας μετὰ τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν. Ἐδῶ καὶ κάποια χρόνια δημοσιεύουμε τὴν σχετικὴ ἁγιοπατερικὴ θέση, ὅτι «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται», ποὺ κι αὐτὸς δίδαξε μὲ στοιχεῖα ἁγιοπατερικὰ καὶ λογικά, ἀλλὰ δὲν τολμᾶ (ἐφ’ ὅσον -ὅπως λέγουν οἱ ὑποστηρικτές του- δὲν τὴν δέχεται πλέον καὶ τὴν ἔχει ἀπορρίψει) νὰ παραθέσει τὰ ἀνάλογα ἁγιογραφικὰ καὶ ἁγιοπατερικὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα τὸν ἔκαναν νὰ ἀπορρίψει, ΟΧΙ δικές του τάχα ἑρμηνεῖες, ἀλλὰ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας! Γιατὶ αὐτὰ ποὺ στὸ Ζοχὸ Θεσσαλονίκης τότε εἶπε, δὲν εἶναι δικές του θέσεις, ἀλλὰ θέσεις τῶν Ἁγίων μας Πατέρων, μὲ τὶς ὁποῖες ΤΟΤΕ  κι αὐτὸς συμφωνοῦσε.

Κι ὄχι μόνο τότε, ἀλλὰ καὶ πρίν! Καὶ μετά! Νά, ἕνα ἀκόμα δεῖγμα, ἀπὸ τὰ πολλά:

π. Θεόδωρος Ζήσης (ἐδῶ): «Ὑπάρχουν χριστιανοὶ Εἰκονομάχοι. Καὶ ὑπάρχουν, ἐπίσης, καὶ δικοί μας ὀρθόδοξοι, συμπαθοῦντες τοὺς Εἰκονομάχους. Κι ἔχοντες κοινωνία μὲ τοὺς Εἰκονομάχους. Οἱ Προτεστάντες τί εἶναι, δὲν εἶναι Εἰκονομάχοι; Πᾶτε σὲ κανένα Προτεσταντικὸ Ναὸ μέσα, θὰ δεῖτε πουθενὰ νὰ ὑπάρχει Ἁγία Εἰκόνα; Τὶς ἔχουνε κατεβάσει. Ὅπως οἱ Εἰκονομάχοι, ἔχουν κατεβάσει τὶς Ἅγιες Εἰκόνες. Κι ὅμως ἐμεῖς εἴμαστε μαζὶ μὲ αὐτοὺς στὸ Π.Σ.Ε. Ἐκκλησία καὶ αὐτοί. Τοὺς ἀναγνωρίζουμε ὡς Ἐκκλησίες. Ἑπομένως τὰ ἀναθέματα ἰσχύουν καὶ γιὰ τοὺς δικούς μας, οἱ ὁποῖοι συμμετέχουν στὸ Π.Σ.Ε. Διότι, ὅποιος κοινωνεῖ μὲ τοὺς Εἰκονομάχους, ὅποιος ἔχει κοινωνία μὲ τοὺς Προτεστάντες, καὶ γι΄ αὐτὸν ἰσχύουν τὰ ἀναθέματα αὐτά, καὶ γι’ αὐτὸ φοβοῦνται, γιατὶ ἀναθεματίζουν οἱ ἴδιοι τοὺς ἑαυτούς τους. Πῶς νὰ ἀναθεματίσουν οἱ Ἐπίσκοποι, ἡ Ἱεραρχία μας –οἱ περισσότεροι, ὑπάρχουν καὶ μερικοὶ οἱ ὁποῖοι ἀντιδροῦν–, πῶς νὰ ἐπιτρέψουν νὰ ἀκουστοῦν τὰ ἀναθέματα, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι θὰ ἀναθεματίζουν τοὺς ἑαυτούς τους, γιατὶ ἔχουν κοινωνία μὲ τοὺς Εἰκονομάχους· δὲν τοὺς ἀναθεματίζουν, δὲν τοὺς ἀποκηρύσσουν, ἀλλὰ εἴμαστε ὅλοι μαζὶ στὸ Π.Σ.Ε.    Τὸ κακὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς προδοσίας τῆς Πίστεώς μας διαρκῶς ἐπεκτείνεται καὶ διαρκῶς βαθαίνει». (Ἀπομαγνητοφώνηση ἀπὸ ἐδῶ).

Ἀντίθετα, λοιπόν, καὶ παρὰ τὶς (πρόχειρες; ἀνεύθυνες;) βεβαιώσεις τοῦ ἱστολογίου «emmadimitris.blogspot.gr» μόνο γιὰ ὅσα εἶπε ὁ π. Θεόδωρος στὸ Ζοχό, ὁ ἴδιος ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, μόλις πέρυσι, στὴν «Δήλωση Διακοπῆς Μνημοσύνου» ποὺ ἔκανε πρὸς τὸν μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ἄνθιμο (3/3/17, ἐδῶ), μεταξὺ ἄλλων γράφει:

«8. Δὲν πρέπει νὰ λέμε ψέμματα μπροστὰ στὴν Ἁγία Τράπεζα.

Ὡς πρὸς τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο καὶ πρὸ τῆς «Συνόδου» ἦταν δικαιολογημένη ἡ διακοπὴ μνημοσύνου, πολὺ περισσότερο μετὰ ἀπὸ αὐτήν, διότι αὐτὸς ἦταν ὁ πρωτουργὸς καὶ πρωτεργάτης. Εἶναι συγκλονιστικὸ καὶ ἀκαταμάχητο τὸ ἐπιχείρημα τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων στὴν ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλαν πρὸς τὸν αὐτοκράτορα Μιχαὴλ Η´ Παλαιολόγο, ὁ ὁποῖος μετὰ τὴν ψευδοένωση τῆς Λυών (1273) τοὺς ἐπίεζε νὰ μνημονεύουν στὴν Θ. Λειτουργία τὸ ὄνομα τοῦ πάπα. Ἀποκρούοντες αὐτὴν τὴν ἀπαίτηση ἀντιτείνουν: Πῶς εἶναι δυνατόν, ἐνῶ ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς συνιστᾶ οὔτε στὸν δρόμο νὰ χαιρετοῦμε τοὺς αἱρετικούς, οὔτε νὰ τοὺς δεχόμαστε σὲ κοινὲς οἰκίες, ἐμεῖς νὰ τοὺς εἰσάγουμε μέσα στοὺς ναούς, ὅταν στὴν φρικτὴ καὶ μυστικὴ τράπεζα θύεται καὶ σφαγιάζεται ἀθύτως ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ; Μόνον ἀπὸ τὸν Ἅδη θὰ μποροῦσε νὰ ἐκπορεύεται φωνὴ ποὺ μνημονεύει τὸν ἐχθρὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν πάπα. Ἂν ὁ ἁπλὸς χαιρετισμὸς τῶν αἱρετικῶν μᾶς κάνει κοινωνοὺς τῆς αἱρέσεως, πόσο περισσότερο ἰσχύει αὐτὸ γιὰ τὴν φωνητικὰ ἰσχυρὴ μνημόνευσή του, ὅταν τελοῦνται τὰ θεῖα καὶ φρικτὰ μυστήρια; Καὶ ἂν ὁ Χριστός, ὁ ἐπὶ τῆς Ἁγίας Τραπέζης κείμενος, εἶναι ἡ αὐτοαλήθεια, πῶς θὰ δεχθεῖ τὸ μεγάλο ψεῦδος, τὸ νὰ συμπαραθέτουμε τὸν πάπα ὡς ὀρθόδοξο πατριάρχη μὲ τοὺς λοιποὺς ὀρθοδόξους πατριάρχες; Τὴν ὥρα τῶν φρικτῶν μυστηρίων θὰ παίζουμε θέατρο καὶ θὰ παρουσιάζουμε τὸ ἀνύπαρκτο ὡς ὑπαρκτό, τὴν αἵρεση ὡς Ὀρθοδοξία; Πῶς θὰ τὰ ἀνεχθεῖ αὐτὰ ἡ ὀρθόδοξη ψυχὴ καὶ δὲν θὰ διακόψει τὴν κοινωνία πρὸς αὐτοὺς ποὺ μνημονεύουν καὶ δὲν θὰ τοὺς θεωρήσει ὡς καπήλους καὶ ἐκμεταλλευτὲς τῶν θείων; Καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες ἐξηγοῦν γιὰ ποιό λόγο μνημονεύουμε τὸ ὄνομα τοῦ ἀρχιερέως κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία. Αὐτὸ γίνεται, ὄχι γιατὶ χωρὶς τὴν μνημόνευση τοῦ ὀνόματος τοῦ ἀρχιερέως δὲν ἐπιτελεῖται τὸ μυστήριο, κατὰ τὴν σφαλερὴ γνώμη μερικῶν συγχρόνων, ἀλλὰ γιὰ νὰ φανεῖ ἡ “τέλεια συγκοινωνία”, ἡ ταυτότητα πίστεως τοῦ μνημονεύοντος καὶ τοῦ μνημονευομένου…».

Τί ἄλλο δηλώνουν ὅλα αὐτὰ ποὺ παραθέτει καὶ συγγράφει (ὁ π. Θεόδωρος) στὴν «Δήλωση Διακοπῆς Μνημοσύνου» του,  παρὰ ὅτι ἰσχυροποιεῖ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ὡς πρὸς τὸ «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται»; Καὶ πῶς νὰ πάρουμε ὡς δήλωση διάψευσης τοῦ π. Θεοδώρου, τὴν πληροφορία ὅτι ἔτσι ἀπάντησε ὁ π. Θεόδωρος «ΣΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ», πρὶν δυὸ χρόνια;

Ἐκεῖνο ποὺ προσωπικὰ διακρίνω εἶναι ὅτι ὁ π. Θεόδωρος, ἐπειδὴ γνωρίζει ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀναιρέσει ἁγιοπατερικὰ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ὡς πρὸς τὸ «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται», ἀλλὰ καὶ ἐπειδή, ταυτόχρονα, τὸ ἀναιρεῖ ἔμπρακτα(!), ἀποφεύγει θεολογικὰ τὴν ἀναίρεση (ἀφοῦ τοῦτο δὲν εἶναι ἐφικτό), καὶ ἀρκεῖται σὲ κάποιες δηλώσεις, ποὺ δίνουν τὴν ἐντύπωση ὅτι αὐτὸ δὲν ἰσχύει.

Τὸ ἴδιο ἔκανε, ὅταν πρόσφατα ρωτήθηκε ἀπὸ τὸν π. Ματθαῖο Βουλκανέσκου· δὲν ἀπάντησε ὁ ἴδιος, ἀλλὰ ἄφησε τὸν π. Εὐστράτιο νὰ ἀπαντήσει, στὴ συνέχεια δὲ εἶπε ὅτι ...συμφωνεῖ μὲ τὸν π. Εὐστράτιο!

Παραθέτω αὐτὴ τὸ περιστατικὸ καὶ τὴν ἁγιοπατερικὴ ἀναίρεση τῆς λανθασμένης τοποθέτησής του, μήπως καὶ κατανοήσει τὸ περιβάλλον του τὴν ἀλήθεια περὶ τοῦ θέματος.

Κυριακή, 17 Δεκεμβρίου 2017

Καὶ πάλι περί «ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΩΝ»,

με αφορμή μια ομιλία

π. Θ. Ζήσης:

Θα αποδεχθούμε ή θα απορρίψουμε την Ψευδοσύνοδο;

(Ερωταποκρίσεις) [ΒΙΝΤΕΟ 2017]

    Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ἔχει ἐκφράσει ὀρθόδοξα καὶ μὲ γλαφυρὸ τρόπο ἔχει διατυπώσει τὴν ἁγιοπατερικὴ θέση ὅτι “ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται”. Εἶπε: «Αυτός ο οποίος κοινωνεί, ο Πατριάρχης δηλαδή που κοινωνεί με τον ακοινώνητο, τόν αιρετικό, πρέπει και αυτός να είναι ακοινώνητος, τότε θα πρέπει και οι υπό τον Πατριάρχη Αρχιεπίσκοποι–Επίσκοποι, να κάνουν τον Πατριάρχη ακοινώνητο. Να μην επικοινωνούν. Να κόψουν το μνημόσυνο» (ἐδῶ).

   Αὐτὴ τὴν θέση ἐσχάτως –χωρὶς θεολογικὰ ἐπιχειρήματα– φαίνεται πὼς ὁ π. Θεόδωρος τὴν ἔχει ἐγκαταλείψει. Τὴν ἐπιβεβαίωση αὐτῆς τῆς ἀπορρίψεως τῆς προηγούμενης θέσεώς του περὶ «κοινωνίας μὲ ἀκοινώνητο» καὶ «συγκοινωνούντων δοχείων» τοῦ ἔδωσε τὴν εὐκαιρία νὰ πιστοποιήσει ὁ π. Ματθαῖος Βουλκανέσκου, ὑποβάλλοντάς του δυὸ ἐρωτήσεις κατὰ τὴν πρόσφατη ὁμιλία τοῦ π. Θεοδώρου στὴν Ἀθήνα.

    Θὰ μᾶς χαροποιοῦσε ἡ ἐπανεξέταση μιᾶς ἐσφαλμένης θέσεως ὁποιουδήποτε, ἀλλὰ ὄχι ἡ ἐγκατάλειψη μιᾶς ὀρθῆς θέσεως. Τοῦτο μᾶς θλίβει.

     Ἡ ἐρώτηση τοῦ π. Ματθαίου ξεκίνησε ὡς ἑξῆς:

Χριστουγεννιάτικη Ποιμαντική χαλασμένη σαλάτα!

Μετὰ τὸν Τελεβάντο καὶ τὸ ἱστολόγιο τοῦ π. Νικόλαου Μανώλη βρῆκε τὴ μέρα νὰ μᾶς ταΐσει κακόδοξες πρακτικές!

«Εἶχε πέσει ἕνας φόβος καὶ μιὰ τρομάρα πάνω μας, ἀλλὰ ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης μᾶς λύτρωσε»!!! (σ.σ.: Πῶς σᾶς λύτρωσε; Μὲ τήν…κακόδοξη ἑρμηνεία του; Αὐτὸ σημαίνει λύτρωση γιὰ σᾶς;).

    

  Δυστυχῶς τὸ ἱστολόγιο τῶν πνευματικῶν παιδιῶν τοῦ π. Νικολάου Μανώλη (ἐδῶ), φύλαγε γιὰ σήμερα -ἀνήμερα Χριστουγέννων- μιὰ κακόδοξη τροφὴ γιὰ νὰ μᾶς προσφέρει! Μιὰ ὁμιλία δηλαδή, μὲ τίτλο «Απαγορευμένη & επιτρεπόμενη Αποτείχιση» ποὺ ἔγινε στὶς 3-12-2017. Ἡ ὁμιλία κάνει ἀναφορὰ καὶ στηρίζεται σὲ ἀνάλογα ἐπιχειρήματα ποὺ χρησιμοποιήθηκαν ἀπὸ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση, σὲ πρόσφατη ἐπίσης ὁμιλία του, τὰ ἐπιχειρήματα τῆς ὁποίας ἀνατρέψαμε μὲ ἁγιοπατερικὰ ἐπιχειρήματα (ἐδῶ). Κι οἱ δυό τους, ὅμως, ἐπιμένουν σὲ κακόδοξες ποιμαντικὲς καὶ ἐκκλησιολογικὲς θέσεις.

   Δημοσιεύουμε τὰ ἐπίμαχα σημεῖα τῆς ὁμιλίας ποὺ ἀναφέρεται στὸν Β΄ Κανόνα τῆς Συνόδου τῆς Ἀντιοχείας, ἀλλὰ καὶ στὸ «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται», στὸ τέλος δὲ ἐπαναλαμβάνουμε τὸ ἄρθρο ποὺ ἀνατρέπει ὅλη τὴν ἐπιχειρηματολογία του.

   π. Νικόλαος Μανώλης (στὸ 29:00 καὶ ἑξῆς): …Θὰ μιλήσουμε ἐδῶ, ἂν πρέπει νὰ κοινωνῶ καὶ νὰ πηγαίνω ἐκεῖ ποὺ λειτουργεῖ ὁ (ἱερέας) πατέρας μου ἢ ὁ ἀδελφός μου ποὺ δὲν ἔχει κόψει τὸ μνημόσυνο. Ἂν μπορῶ νὰ πάω καὶ νὰ κοινωνήσω, ἂν μπορῶ νὰ πάω καὶ νὰ πάρω ἀντίδωρο. Θὰ τὸ ποῦμε κι αὐτό, γιατὶ ὑπάρχει μιὰ πλάνη.

     Οἱ τῆς Ἀκριβείας λένε ἄλλα. Ἀλλὰ χάρηκα πάρα πολύ, πάρα πολὺ χάρηκα… (Ἐδῶ διακόπτεται τὸ βίντεο, καὶ ξανασυνεχίζει), εἶναι τῆς Ἀκριβείας καὶ πέφτει στὸ λάθος καὶ πηγαίνει ντουγροῦ γιὰ σχίσμα, ἂν πάει ἔτσι, μαζὶ μ’ αὐτοὺς ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν, ὅτι ἡ Ἀκρίβεια λέει, ὅτι, ἂν ἐσύ, θὲς νὰ πᾶς νὰ κάνεις ἕνα μνημόσυνο γιὰ τὸν πατέρα σου σ’ ἕνα Ναό, στὸν ἅγιο Ἀθανάσιο στὸν παπα-Γιάννη, ἐπειδὴ μνημονεύει τὸν Ἄνθιμο, δὲν πρέπει νὰ πᾶς. Μά, δὲν λέει αὐτὸ ὁ Κανόνας. Θὰ τὸ δοῦμε ἐδῶ ποιός εἶναι ὁ Κανόνας.

   Εἶναι ἀγράμματοι καὶ νομίζουν ὅτι ξέρουν Κανόνες καὶ θεολογία, ἀλλὰ φώτισε ὁ Θεός (ἐδῶ διακόπτεται πάλι τὸ βίντεο, καὶ ξανασυνεχίζει), τὸν φώτισε ὁ Θεὸς καὶ πρὸς τιμήν του, τὴν Τετάρτη ποὺ γινόταν ἡ ὁμιλία (ἐδῶ ἐννοεῖ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση), εἶχε διάλογο καὶ ὑπάρχει καὶ μοῦ τὄστειλαν καὶ θὰ τὸ ἀνεβάσουμε στὴν «Κατάνυξη», γιατὶ εἶναι μιὰ καθαρὴ ὁμολογία. (σ.σ.: ἡ διαστροφὴ τῆς περὶ «ἀκοινωνήτων» Παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας, βαπτίζεται ἀπὸ τὸν π. Νικόλαο ὡς ΟΜΟΛΟΓΙΑ!). Ὅτι ὁ Κανόνας ποὺ λέει «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται», δὲν ἀναφέρεται στὸν κ. Ἄνθιμο, ἀλλὰ σὲ καθηρημένο ἀπὸ Σύνοδο! Εἶναι ὁ Β΄ Κανόνας τῆς Ἀντιοχείας (ἐδῶ διακόπτεται πάλι τὸ βίντεο, καὶ ξανασυνεχίζει). Πρέπει νὰ καθαιρεθεῖ ἀπὸ Σύνοδο ὁ ἀκοινώνητος. (σ.σ.: στὸ ἄρθρο ποὺ παρατίθεται στὸ τέλος, φαίνεται ὅτι αὐτὸ δὲν ἰσχύει γιὰ αἱρετικό).

    Γι’ αὐτό, ἄλλο ἐγὼ ποὺ τοῦ κόβω τὸ μνημόσυνο καὶ ἄλλο ὁ παπα-Χαράλαμπος ἢ ὁ ὁποιοσδήποτε ἄλλος παπὰς ποὺ δὲν θέλει νὰ τοῦ κόψει τὸ μνημόσυνο, ἀλλὰ εἶναι παραδοσιακός. Μακάρι νὰ κάνουν τὸ βῆμα αὐτό, ἐδῶ ἀπαντάει ὅμως κι ὁ ὑποχρεωτικὸς ἢ προαιρετικὸς Κανόνας. Καὶ εἶναι πολὺ σημαντικό. Βάσει τοῦ Κανόνος, δὲν θὰ λέμε ἀερολογίες κι ἀπὸ τὸ μυαλό μας πράγματα ποὺ δὲν ξέρουμε.

     Ὁ π. Θεόδωρος λοιπόν, τὴ γραμμὴ τῆς Οἰκονομίας ἀκολουθεῖ, ποὺ εἶναι ἁγιοπατερικὴ γραμμή, ποὺ ἐφάρμοσε ἀκόμα καὶ ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὁ πιὸ αὐστηρὸς στὴν Ἀκρίβεια Ἅγιος, ἔχει νὰ ἀποδείξει, ἔχει νὰ μιλήσει (σ.σ.: Ἄλλη μιὰ διαστροφή: Γιὰ τὴν Ἀκρίβεια καὶ τὴν Οἰκονομία ὁ ἅγιος Θεόδωρος λέγει τελείως διαφορετικά, ἀπ’ αὐτὰ ποὺ κάνουν σήμερα ὁ π. Θεόδωρος κι ὁ π. Νικόλαος, ὅπως ἔχει καταδείξει ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς). Καὶ δόξα τῷ Θεῷ ποὺ τὸν φώτισε ὁ Θεὸς καὶ τὸν ἀκολουθοῦμε κι ἐμεῖς, ποὺ ἀκολουθεῖ τὸ δρόμο τῆς Οἰκονομίας, γιὰ τὸ ποίμνιο, καὶ ἔδωσε αὐτὴ τὴ λύτρωση, γιατὶ εἶχε πέσει ἕνας φόβος καὶ μιὰ τρομάρα πάνω μας· τί νὰ κάνουμε; Ἀλλὰ ἐμεῖς θὰ ἀποδείξουμε, τί κάνανε οἱ Πατέρες, ὄχι τί μᾶς λέει ὁ ἕνας κι ὁ ἄλλος. Ποὺ μακάρι ὁ Θεὸς νὰ τοὺς φωτίσει καὶ νὰ καταλάβουν τὴν ποιότητα, τὴν διαφορὰ στὴν ποιότητα, ποὺ εἶναι πολὺ σημαντικὸ αὐτό…(σ.σ.: !!!).

[σ.σ.: Θλιβερό! Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ἀνατρέπει ὅλα ὅσα λέει ὁ π. Νικόλαος. Ἔχει διδάξει: «Αυτός ο οποίος κοινωνεί, ο Πατριάρχης δηλαδή που κοινωνεί με τον ακοινώνητο, τόν αιρετικό, πρέπει και αυτός να είναι ακοινώνητος, τότε θα πρέπει και οι υπό τον Πατριάρχη Αρχιεπίσκοποι–Επίσκοποι, να κάνουν τον Πατριάρχη ακοινώνητο. Να μην επικοινωνούν. Να κόψουν το μνημόσυνο» (ἐδῶ)].

   Ὁ κόσμος ἔχει ἀγωνία, ἀνησυχεῖ· θέλει τὴν πνευματική του φροντίδα· ἀλλὰ δυστυχῶς ὑπάρχουν καὶ κάποιοι αὐστηροί, ὑποτίθεται τῆς Ἀκρίβειας. Τοὺς παίρνει τηλέφωνο ὁ κόσμος·

-Πάτερ, τάδε, τί νὰ κάνω; Λένε·

-Νὰ κάτσεις στὸ σπίτι σου.

-Πάσχα ποῦ θὰ κάνω;

-Στὸ σπίτι.

-Χριστούγεννα;

-Στὸ σπίτι.

-Ἐδῶ, πάτερ, δὲν ἔχουμε οὔτε ἕνα παραδοσιακὸ ἱερέα. Ὅλοι φοβοῦνται τὸ Δεσπότη καὶ τὸν μνημονεύουν.

-Ὄχι, ὄχι, δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ἂν εἶναι παραδοσιακός, ἄσε τι λέει ὁ π. Θεόδωρος ὁ Ζήσης κι ὁ παπα-Νικόλας ὁ Μανώλης, ἀφοῦ μνημονεύουν τὸν Ἐπίσκοπο δὲν θὰ πᾶς.

-Ναί, ὁ ἄνδρας μου, ὅμως, πηγαίνει καὶ μὲ δέρνει.

-Ὄχι, δὲν θὰ πᾶς, νὰ ὑποστεῖς μαρτύριο, νὰ φᾶς ξύλο.

-Τὰ παιδιά; Τὰ παιδιὰ πάτερ τὰ ἔχουμε χωρισμένα, ἄλλο πάει, ἄλλο δὲν πάει.

Ἀκροατής: Στὸ Ὡραιόκαστρο, ἐπειδὴ τὰ πράγματα εἶναι ἄγουρα ἀκόμη, κι αὐτοὶ στὸ τέλος ὑπέκυψαν…

π. Νικόλαος: Ἦταν ὑποκριτικό. Νὰ σοῦ πῶ γιατί. Γιατὶ ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα, ὅποιον πιάσουν κι ὅποιον μιλήσουν τοῦ λένε: Δὲν θὰ πᾶς σὲ Ἐκκλησία ποὺ μνημονεύεται ὁ Ἐπίσκοπος. Καὶ ἔρχονται κόντρα στὸν Β΄ Κανόνα τῆς Ἀντιοχείας Συνόδου (ἐδῶ διακόπτεται πάλι τὸ βίντεο, καὶ ξανασυνεχίζει),

Ἀκροατής: ἐπειδὴ εἶναι Πατρολόγος…(ἐδῶ διακόπτεται πάλι τὸ βίντεο, καὶ ξανασυνεχίζει),

π. Νικόλαος: …φυσικὰ γι’ αὐτὸ ἐμεῖς θέλαμε σ’ αὐτὴν τὴν πορεία ποὺ ἀνοίξαμε αὐτὸ τὸν δρόμο, ὅταν πήγαμε ὅλοι μαζὶ στὸ σπίτι τοῦ π. Θεοδώρου κι ἀποφασίσαμε ὅτι θὰ ποῦμε στὸν κόσμο ὅτι μέχρι νὰ ἔρθει ἡ Χάρις καὶ νὰ ἔρθει ἡ Ἀκρίβεια, ποὺ εἶναι σωστή, μπορεῖτε νὰ ζεῖτε γιὰ ἕνα διάστημα στὴν Οἰκονομία, τὸ δέχτηκαν. Τελευταία στιγμὴ ἄλλαξαν. Τώρα, λοιπόν, τί κάνουνε. Μὲ παίρνουν ἐμένα κόσμος τηλέφωνο·

-Πάτερ μου, λέει, ὁ τάδε πάτερ μοῦ λέει ἔτσι· ἐγὼ σκοτώνομαι στὸ σπίτι μὲ τὸν ἄνδρα μου.

-Ρέ, χαρά μου, λέω· αὐτὸ ποὺ κάνουμε ἐμεῖς, τὸ θέμα τῆς Οἰκονομίας καὶ λέμε, πᾶνε, δὲν πειράζει· ἀφοῦ εἶναι παραδοσιακὸς ὁ παπάς, ἂς μνημονεύει, πᾶνε σ’ αὐτὴ τὴν Ἐκκλησία. Δὲν εἶναι γιατὶ ἐμεῖς σᾶς ὁδηγοῦμε στὴν αἵρεση, ἀλλὰ γιατὶ αὐτοὶ οἱ καϋμένοι δὲν ἔχουν ποίμνιο, κι ἐμεῖς ἔχουμε ποίμνιο. Ἐγὼ τί θὰ τὰ κάμω τὰ πνευματικά μου παιδιά; (σ.σ.: Ἄκουσον, ἄκουσον! Ὅποιοι ἔχουν ποίμνιο, δὲν πρέπει νὰ ἐφαρμόζουν τοὺς Κανόνες. Ἡ Ἀκρίβεια εἶναι γι’ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν ποίμνιο!). Θὰ βγάλω ἔξω ἀπὸ δῶ μιὰ ταμπέλα καὶ θὰ πῶ:

-Ὅσοι ἐκκλησιάζεστε σὲ ἄλλους Ναοὺς δὲν θὰ μπεῖτε ἐδῶ;

   Καλά, ὑπάρχει Κανόνας ποὺ μοῦ τὸ ἐπιτρέπει κι ἐγὼ θὰ πάω κόντρα στὸν Κανόνα; Ἐμεῖς θὰ τὰ ποῦμε ἔξω ἀπὸ τὰ δόντια. Γιατὶ πολλὰ ἀκούστηκαν γι’ αὐτὴ τὴν Ἀκρίβεια, ποὺ εἶναι δῆθεν Ἀκρίβεια, ἀδελφοί μου, δὲν εἶναι Ἀκρίβεια. Μῖσος, ἐμπάθεια, συκοφαντία, κατάκριση, διωγμός, περιφρόνηση,  ἀλλὰ  τὴν  π ά τ η σ α ν,  γιατὶ ὅλος ὁ κόσμος καταλαβαίνει, πληροφορεῖται, τὴν γραμμὴ αὐτή, ὅτι εἶναι ἡ γραμμὴ ἡ σωστή…(!!!)

 Καὶ πάλι περί «ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΩΝ», με αφορμή μια ομιλία

Καὶ περὶ τῆς κακοποιήσεως τῶν θέσεων τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

π. Θ. Ζήσης:

Θα αποδεχθούμε ή θα απορρίψουμε την Ψευδοσύνοδο;

(Ερωταποκρίσεις) [ΒΙΝΤΕΟ 2017]

    Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ἔχει ἐκφράσει ὀρθόδοξα καὶ μὲ γλαφυρὸ τρόπο ἔχει διατυπώσει τὴν ἁγιοπατερικὴ θέση ὅτι “ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται”. Εἶπε: «Αυτός ο οποίος κοινωνεί, ο Πατριάρχης δηλαδή που κοινωνεί με τον ακοινώνητο, τόν αιρετικό, πρέπει και αυτός να είναι ακοινώνητος, τότε θα πρέπει και οι υπό τον Πατριάρχη Αρχιεπίσκοποι–Επίσκοποι, να κάνουν τον Πατριάρχη ακοινώνητο. Να μην επικοινωνούν. Να κόψουν το μνημόσυνο» (ἐδῶ).

   Αὐτὴ τὴν θέση ἐσχάτως –χωρὶς θεολογικὰ ἐπιχειρήματα– φαίνεται πὼς ὁ π. Θεόδωρος τὴν ἔχει ἐγκαταλείψει. Τὴν