Μητρ. Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος:
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΝ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΚΥΡΙΟΝ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ
Σχόλιο: Τὰ ἱστολόγια ποὺ θυμοῦνται ἀπίθανες λεπτομέρειες
-ὅταν θέλουν- ξεχνοῦν χοντρὰ περιστατικά -ὅταν θέλουν- ἐξυπηρετώντας τὴν
"τηλεθέαση" ἢ ἄλλα συμφέροντα! Ἔτσι καὶ πάλι ἀνέδειξαν σὲ «ὁμολογητὴ» τὸν Μητροπολίτη ποὺ μὲ πεῖσμα προσπαθοῦσε νὰ πείσει
δημοσιογράφο καὶ τοὺς πιστοὺς τῆς ἐπαρχίας του ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι
αἵρεση, ἀλλὰ Ἐκκλησία μὲ Μυστήρια καὶ βάπτισμα,
ὅτι τὸ filioque δὲν ἀποτελεῖ αἵρεση, ἀλλὰ πρόκειται γιὰ ἕνα θέμα
θεολογούμενο ποὺ κάποτε ἡ Ἐκκλησία θὰ τὸ ...λύσει!
Γιὰ τὸν μητροπολίτη ποὺ μὲ
ἐπιμονὴ καὶ αὐτοπεποίθηση δήλωνε: «οὐδέποτε θὰ σᾶς διδάξω ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεση»! Γιὰ τὸν Μητροπολίτη ποὺ στὰ 70 του χρόνια δὲν
εἶχε μάθει ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεση, οὔτε ἄκουγε ἐκείνους ποὺ τοῦ τὸ ἀπεδείκνυαν, ἀλλὰ μὲ ἀπίθανη
ἰσχυρογνωμοσύνη δημοσίευε Μητροπολιτικὰ «Δελτία Τύπου» ποὺ ἔλεγαν: Ποιός ἔχει
δίκιο, κάποιος θεολόγος ποὺ λέει ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεση, ἢ ὁ Μητροπολίτης
μας ποὺ λέει ὅτι δὲν εἶναι! Καὶ ὅταν ἐτόλμησαν οἱ πιστοὶ νὰ ἀντιταχθοῦν σὲ
παραχωρήσεις πρὸς Παπικοὺς ἐκ μέρους τοῦ κ. Ἀμβρόσιου, προέβη σὲ διώξεις, κλήση σὲ ἀπολογία καὶ ἀφορισμό!
Αὐτὸς ὁ μητροπολίτης, λοιπόν, ἐπιτίθεται σήμερον ἐναντίον τοῦ Παναιρετικοῦ Πατριάρχη (καλῶς),
καὶ κατηγορεῖ τὶς ἐκπτώσεις Πίστεως στὴν Κολυμπάριο Σύνοδο (καλῶς), ἀλλὰ ὅπως
φαίνεται μὲ ὑστεροβουλία (κακῶς) θέλοντας νὰ φιλοτεχνήσει γιὰ τὸν ἑαυτό του
πορτρέτο Ὀρθόδοξου, ἀφοῦ δὲν μετανόησε καὶ δὲν ἀποκήρυξε ὅσα ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας
καὶ πιστῶν ἔλεγε καὶ ἔπραξε. Καὶ γράφει τὸ νέο πόνημά του ἐλέγχοντας τὸν
πατριάρχη, γιὰ πράγματα μάλιστα, στὰ ὁποῖα καὶ ὁ ἴδιος «ἐν τῷ αὐτῷ κρίματι ἐστί»! Ἐπὶ πλέον δέ, ἔχει κοινωνία καὶ μνημονεύει διὰ τῆς Συνόδου τὸν αἱρετίζοντα Πατριάρχη, ποὺ μὲ λόγια ἐλέγχει!
Παραθέτουμε τὴ νέα του Ἐπιστολὴ πρὸς τὸν
Πατριάρχη καὶ τὸ βίντεο στὸ ὁποῖο διδάσκει ἴδιες αἱρετικὲς θέσεις μὲ τὸν
Πατριάρχη Βαρθολομαῖο!
ΑΝΟΙΚΤΗ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΚΥΡΙΟΝ
κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ
Αίγιον,
25 Απριλίου 2017
ΘΕΜΑ:
ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΟΙ «ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ»!
Παναγιώτατε,
Ο
υποσημειούμενος, ένας πανάθλιος Επίσκοπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, συγχρόνως δε
ανάξιος και τρισάθλιος εν Χριστώ Αδελφός Σας, τολμά να υψώσει τη φωνή του και να
απευθυνθεί στην Παναγιότητά Σας, προκειμένου να θέσει υπ’ όψιν Της αποδεικτικά
στοιχεία, κατά τα οποία η περί «Εκκλησιών» απόφαση της εν Κρήτη Μεγάλης (;) Συνόδου
έχει αποδοκιμασθή ήδη πανηγυρικώς από τον Δομήτορα της Εκκλησίας μας, τον
Αναστημένο Σωτήρα μας Ιησούν Χριστόν!
Πόθεν
αντλώ το θάρρος; Γιατί τόσο θράσος; ίσως θα διερωτηθείτε. Βαθυσεβάστως, λοιπόν,
αλλά και μετά παρρησίας, Σας απαντώ. Το θάρρος μου αντλώ:
Από την αγάπη μου προς τη
Μητέρα Εκκλησία, δηλ. από την αγάπη μου προς την Αγία Ορθοδοξία
μας!
Υπηρετώ
την Εκκλησία από την παιδική μου ηλικία ως «παπαδάκι» του ιερού Βήματος. Έμεινα
αγωνιστής του καλού κάτω από τη σκέπη Της από την πρώιμη νειότη μου, επέλεξα ως
φοιτητής τη Θεολογική Σχολή, παρά το γεγονός ότι ήμουνα μαθητής του άριστα στα
Μαθηματικά. Προσέφερα τον εαυτό μου ολοκαύτωμα στον βωμό της Αγάπης του Νυμφίου
Χριστού, αφού κατά το έτος 1961 δέχθηκα την κουρά μου ως Μοναχός (στην ηλικία
των 23 ετών). Αγωνίσθηκα και αγωνίζομαι σθεναρώς για το κλέος της Μητρός
Εκκλησίας, μη πτοούμενος από την ισχύ των Προσώπων ή των Προσωπικοτήτων,
καθημερινώς δε αναλίσκομαι για τη δόξα του Χριστού μας.
Εβίωσα
τη Μοναχική ζωή ως μαρτύριο και ακόμη σήμερα, στην ηλικία των 79 ετών, ζω την
απόλυτη μοναξιά! Και τώρα στο Επισκοπείο μας, εδώ στο Αίγιο (στην οδό
Μελετοπούλων, αριθμ. 44), ζω μόνος, μονότατος, χωρίς κάποια ανθρώπινη βοήθεια
και παρηγοριά, «ίνα μη εγκοπήν τινά δώμεν τω Ευαγγελίω του Χριστού» (Α΄ Κορ.
θ΄,12). Ταύτα γράφων, Παναγιώτατε, «γέγονα άφρων καυχώμενος! Υμείς με
ηναγκάσατε!» (Β΄Κορ. ιβ΄, 11). Έδωσα τον εαυτό μου ολοκαύτωμα στον βωμό της
θείας αγάπης. «Όλα για τη δόξα του Χριστού» ήταν το σύνθημά μου ήδη από αυτή την
πρώιμη νεότητά μου.
Αντλώ,
λοιπόν, το θάρρος μου από την αγάπη μου προς την Μητέρα Εκκλησία! Επί πλέον δε
και από τα κατωτέρω αναφερόμενα στοιχεία:
Από τη γνωριμία μας -και την εν
συνεχεία αναπτυχθείσα φιλία μας- σε ανύποπτο χρόνο. Θα Σας
υπενθυμίσω:
Ήταν
γύρω στα έτη 1961-1962, όταν για πρώτη φορά συναντηθήκαμε στη Ρώμη της Ιταλίας,
όπου Σεις, ως Διάκονος τότε, πραγματοποιούσατε μεταπτυχιακές σπουδές στο
Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών με αντικείμενο το Κανονικό Δίκαιο, ενώ εμείς
ήμασταν ταξιδιώτες (ήτοι ο σεβαστός Γέροντάς μας Αρχιμ. Καλλίνικος Καρούσος
-ο μετά ταύτα Μητροπολίτης Πειραιώς-, ο Διάκονος Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης -ο
μετά ταύτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών- και ο Διάκονος Αμβρόσιος Λενής -δηλ. η
ελαχιστότης μου). Εμείς, λοιπόν, ταξιδιώτες στη Ρώμη, Υμείς δε, φιλοτίμως
προσφερθείς, γίνατε ο ξεναγός μας στην ιστορική εκείνη πόλη. Έκτοτε άρχισε
μεταξύ μας μια αγνή φιλία! Μια φιλία, η οποία όμως χρόνο με τον χρόνο χαλάρωνε,
καθώς Υμείς ανεβαίνατε τα σκαλιά της εκκλησιαστικής Ιεραρχίας και αναπνέατε τον
«αέρα» του Φαναρίου! Δεν ημπορώ να λησμονήσω ότι, όταν τα καλοκαίρια
συναντιόμασταν στη Γενεύη, στο Πατριαρχικό Κέντρο του Chambèsy,
Υμείς, χωρίς καμιά απολύτως αιτία, με χαιρετούσατε «μακρόθεν» με μια αυξανόμενη
υπεροπτική διάθεση!