Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

Μεταμοσχεύσεις και Μητρ. Πατρών



Καὶ ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν ὑπὲρ τῶν μεταμοσχεύσεων


ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΕΙ ΤΗΝ ΝΕΟΤΑΞΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ
ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ἡ Ἱ. Σύνοδος στὴ δίνη τῆς παγκοσμιοποιήσεως

ἐπίσημη Ἐκκλησία εἶναι ἀποῦσα ἀπὸ ὅλα τὰ κρίσιμα θεολογικὰ θέματα ποὺ ἀπασχολοῦν τοὺς πιστούς, ἀλλὰ καὶ τὸν σύγχρονο κόσμο. Συζητᾶ χωρὶς νὰ ἀποφασίζει. Ὁρίζει ἐπιτροπὲς γιὰ τὰ θέματα ποὺ δὲν θέλει νὰ πάρει ἀπόφαση. Συνεδριάζει χωρὶς νὰ γνωρίζει τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τί συζητᾶ, ποιό εἶναι τὸ περιεχόμενο τῶν συζητήσεων, ἀφοῦ –περίτρομη– ἀπαγορεύει τὴ δημοσιοποίησή τους. Ποιός πιστὸς γνωρίζει ποιά εἶναι ἡ θέση τῆς Ἱεραρχίας γιὰ τὸν Παπισμὸ καὶ τὸν Οἰκουμενισμό; Εἶναι ἢ δὲν εἶναι αἱρέσεις; Ποιά θέση ξεκάθαρη καὶ δυναμικὴ πῆρε γιὰ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν; Ποιά θέση πῆρε γιὰ τὸ θέμα τῆς ἐκλογῆς ἐπισκόπων, ποὺ κατὰ δήλωση πολλῶν θεολόγων καὶ Ἐπισκόπων, μὲ τὸν τρόπο ποὺ πραγματοποιεῖται, ἐμπαίζεται τὸ Ἅγιον Πνεῦμα; Ποιά γενναία θέση πῆρε γιὰ τὴ βλάσφημη παράσταση «Corpus Christi»; Ποιά ξεκάθαρη θέση πῆρε γιὰ τὸ θέμα τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου καὶ τῶν μεταμοσχεύσεων; Ἕνας ἑρμαφροδιτισμὸς διέπει τὸ σῶμα τῶν Ἐπισκόπων.
Ἀφορμὴ γιὰ τὸ παρὸν εἶναι ἕνα ἄρθρο τοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν κ. Χρυσοστόμου ποὺ δημοσίευσε στὴν ἐφημ. «Ὁ Ἐκκλησιολόγος» Πατρῶν (10/11/2012, φ. 276). Ὁ τίτλος τοῦ ἄρθρου εἶναι: «Ὁ ἄγγελος ποὺ φεύγοντας γιὰ τὸν οὐρανό χάρισε ζωή».
Μιλᾶ γιὰ ἕνα παιδὶ ποὺ κτυπήθηκε ἀπὸ αὐτοκίνητο, καὶ λέγει: «Ὁ μικρός μας ἄγγελος πέταξε γιὰ τὸν οὐρανό, ἀλλὰ ἤδη ζεῖ καὶ ἐδῶ στὴ γῆ ἔχοντας χαρίσει ζωὴ σὲ ἄλλους συνανθρώπους του, τόσο στὴν Ἑλλάδα, ὅσο καὶ στὸ ἐξωτερικό, ἀφοῦ ἡ καρδιά του κτυπάει στὸ σῶμα ἑνὸς ἄλλου παιδιοῦ καὶ διάφορα ἄλλα ὄργανά του ἤδη πάλλουν χαρίζοντας δύναμη καὶ ζωντάνεια σὲ ἀρκετοὺς συνομηλίκους του».
Τὸ παιδὶ αὐτὸ «ἦλθε στὸν κόσμο ἀπὸ σπάνιους, πιστεύω, γονεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐπιβεβαίωσαν τὴν ἀνθρωπιά τους καὶ τὴν ἀγάπη τους, τόσο πρὸς τὸ παιδί τους, ὅσο καὶ πρὸς τὰ πάσχοντα ἄλλα παιδιά, λαμβάνοντας τὴν μεγάλη ἀπόφαση, τὴν πολὺ μεγάλη ἀπόφαση νὰ χαρίσουν τὰ ὄργανα το παιδιοῦ τους».
Καὶ συνεχίζει παραθέτοντας (ὑποτίθεται) τὶς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας:
«Ἡ Ἐκκλησία μας μὲ πολλὴ σύνεση ἀσχολήθηκε μὲ τὸ ἐν λόγῳ ζήτημα... Μάλιστα ἔχει συσταθῆ ἀπὸ τὴν ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἰδικὴ Ἐπιτροπὴ, ἐκείνη τῆς Βιοηθικῆς... Παρακολουθοῦμε ἐκ τοῦ σύνεγγυς τὴν ὅλη πορεία ἐπὶ τοῦ θέματος, καὶ μὲ κατάλληλες παρεμβάσεις, ἐρειδόμενες ἐπὶ τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου, βοηθοῦμε ὥστε νὰ ἐξάγονται τὰ ἀπαραίτητα συμπεράσματα. Θὰ ἀναφερθῶ μόνο σὲ ἕνα σημεῖο, ἀπὸ ὅσα περιλαμβάνονται στὸ κείμενο τῆς ἱερᾶς Συνόδου μὲ τίτλο “Βασικὲς θέσεις ἐπὶ τῆς ἠθικῆς τῶν μεταμοσχεύσεων”: “Ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ δεχθῆ τὶς μεταμοσχεύσεις μόνο μέσα σὲ ἀτμόσφαιρα ἀγάπης..., ἐνίοτε αὐτοθυσιαστικοῦ φρονήματος, ἐξόδου ἀπὸ τὸν κλοιὸ τῆς φιλαυτίας... Κατόπιν τούτου οἱ μεταμοσχεύσεις προσεγγίζονται ὡς ἀφορμὴ μετάδωσης ζωῆς σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους, κυρίως ὅμως ὡς εὐκαιρία μετάγγισης πνευματικοῦ ἤθους στὴν κοινωνία».
Ἀλήθεια, πότε ἡ Ἱ. Σύνοδος, μὲ ποιά Ἐγκύκλιό της καὶ μὲ ποιές λέξεις πῆρε τελεσίδικη θέση ὑπὲρ τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου καὶ δὲν τὸ καταλάβαμε; Ἢ –κατὰ τὸν Μητροπολίτη Πατρῶν– τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τὴν ἐκφράζουν κάποιες γνῶμες ἢ κάποιες ἀμφισβητούμενες μελέτες ἐπισκόπων καὶ ἰατρῶν; Καὶ οἱ ἀντίθετες γνῶμες ἰατρῶν, χριστιανῶν ἐπιστημόνων, ἁπλῶν πιστῶν, Ἐπισκόπων, Πατριαρχείων, Συνόδων ἄλλων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν διαγράφονται μὲ μιὰ μονοκονδυλιά; Μήπως ἐπειδὴ ἔπεσε θύμα καὶ ὁ Πατρῶν κ. Χρυσόστομος (ὡς ἀρχιγραμματέας τῆς Ἱ. Συνόδου τότε) τοῦ ἀρχιεπ. Χριστοδούλου, ποὺ ἐπέλεξε νὰ κινήσει τὶς διαδικασίες ἐπιβολῆς τῶν μεταμοσχεύσεων  καὶ ὅδευσε ἀνεπιτυχῶς πρὸς μεταμόσχευση στὴν Ἀμερική;
Παραθέτω τὴν γνώμη τοῦ λόγιου Μητροπολίτου Ναυπάκτου, ὁ ὁποῖος μελέτησε τὸ θέμα καὶ ἐξέδωσε καὶ βιβλίο. Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου, λοιπόν, ἔχει διατυπώσει γιὰ τὸ θέμα μιὰ ἐντελῶς διαφορετικὴ ἄποψη. Συγκεκριμένα: Στὴν εἰσήγησή του στὴν Ι.Σ.Ι. τῆς Ε.Ε., ἐπὶ τοῦ θέματος γράφει: «Τὴν ὥρα ποὺ χωρίζεται ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸ σῶμα, τότε γίνονται πολλὰ πράγματα, καὶ τὸ μυστήριο τοῦ ἀποχωρισμοῦ εἶναι φοβερὸ καὶ ἄγνωστο τώρα στὰ ἀνθρώπινα δεδομένα. Καὶ τότε, πῶς ἐπεμβαίνουμε βίαια σὲ ἕναν ἄνθρωπο τοῦ ὁποίου δὲν λειτουργοῦν μερικὲς ἐγκεφαλικὲς λειτουργίες ἀλλά, ἐπειδὴ λειτουργεῖ ἡ καρδιὰ ὑπάρχει ἀκόμη ἡ ψυχή; Μήπως στὴν κατάσταση ἐκείνη τῆς διαδικασίας ἐξόδου, ποὺ γίνονται καὶ πολλὰ πνευματικὰ γεγονότα, στεκόμαστε ἀνάλγητοι, ὅταν λαμβάνουμε τὰ ὄργανα τοῦ σώματος, ἐνῷ ὡς πρόσωπο ζεῖ ὁ ἄνθρωπος.
Ἄραγε, μπορεῖ νὰ μᾶς πεῖ ὁ κ. Χρυσόστομος πότε ἀποχωρεῖ ἡ ψυχή ἀπὸ τὸ σῶμα; Μπορεῖ νὰ μᾶς παρουσιάσει ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν, τί λένε σχετικὰ οἱ Πατέρες; Νὰ μᾶς παρουσιάσει ἂν ἀποδέχεται σύμπασα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τὶς μεταμοσχεύσεις –πλὴν τῶν διπλῶν ὀργάνων– καὶ τὴν Νεοταξικὴ ἔννοια τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου;
 Περιμένουμε μὲ σοβαρὸ ἐνδιαφέρον.
Σημάτης Παναγιώτης

ΠΟΙΑ ΑΓΑΠΗ ΣΩΖΕΙ;




ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΑ ΚΑΛΑ ΕΡΓΑ



Μεταξ τν νθρώπων πο ζον γύρω μας πάρχουν κα ατο πο δν πιστεύουν στν Θε κα μως κάνουν πολλ καλ ργα. Συχν κούω τν ξῆς ρώτηση: «Ατ δν εναι ρκετό, δν θ σωθον ατο ο νθρωποι μ τ καλά τους ργα»;
Πρέπει πωσδήποτε ν δώσω τν πάντηση. χι, δν θ σωθον μόνο μ τ καλ ργα. Γιατί δν θ σωθον; Γιατί τσι επε Κύριος κα Θεός μας ησος Χριστός, ταν «πηρώτησε... νομικός, πειράζων ατν κα λέγων· διδάσκαλε, ποία ντολ μεγάλη ν τ νόμῳ; δ ησος φη ατῷ· γαπήσεις Κύριον τν Θεόν σου ν λ τῇ καρδίᾳ σου...· ατη στὶ πρώτη κα μεγάλη ντολή. δευτέρα δ μοία αὐτῇ· γαπήσεις τν πλησίον σου ς σεαυτόν» (Μτ. 22, 35-39).
ν πίστη στν Θε κα γάπη πρς Ατν εναι πρώτη κα σπουδαιότερη ντολ το νόμου· ν δεύτερη ντολ γι τν γάπη πρς τν πλησίον πηγάζει π' ατ τν πρώτη, κα ν γάπη πρς τν πλησίον παίρνει τν δύναμή της π τν γάπη πρς τν Θεό, τότε ατ σημαίνει, τι γι ν σωθε κανες πρέπει μ λη τν καρδιά του ν γαπήσει τν Θεό, διότι ατ εναι πρώτη κα σπουδαιότερη ντολ το νόμου.
Τί σημαίνει σωτηρία; Τ ν σωθε κανες σημαίνει ν κληρονομήσει τν αώνια ζωή, ν μπε στν Βασιλεία το Θεο κα ν γίνει κοινωνς ατς τς Βασιλείας! τί εναι Βασιλεία το Θεο κα τί εναι αώνια ζωή;
Κύριος κα Θεός μας ησος Χριστς επε στος βραίους ναν πολ θαυμαστ λόγο, τι λοι πρέπει ν τρνε τν πουράνιο ρτο κα τι πουράνιος ατς ρτος εναι Σάρκα του, τν ποία Ατς δίνει γι τν σωτηρία το κόσμου κα γι ν ζε κόσμος.
«μν μν λέγω μῖν, ἐὰν μ φάγητε τν σάρκα το Υο το νθρώπου κα πίητε ατο τ αμα, οκ χετε ζων ν αυτοῖς» (ω. 6, 53). Ποιά ζωή; Τν ζω τν αώνια· Δν θ χετε τν αώνια ζωή, δν θ γίνετε κοινωνο τς Βασιλείας το Θεο κα δν θ σωθε ψυχή σας. Μπορε ν πάρχει κάτι πι ξεκάθαρο π' ατ τν λόγο; ν δν πιστεύουμε μ λη τν καρδιά μας στν Θεό, ν δν βαφτιζόμαστε, ν δν κοινωνομε το Σώματος κα το Αματος το Χριστο, τότε σωτηρία γι μς δν πάρχει.
Βλέπετε, μόνο τ καλ ργα δν ρκον γι ν σωθομε!
Ξέρουμε τι κα ο πιστοι κάνουν καλ κα δίκαια ργα. Κα τότε δημιουργεται ρώτηση: πς ν κρίνουμε τ καλ ργα πο κάνουν ο πιστοι, ποιά εναι ἀξία τους; Βέβαια, λα τ καλ ργα πο κάνουν ατο ο νθρωποι χουν τν ξία τους, ποία εναι μεγάλη. Τ δεχόμαστε λλ πρέπει ν ξέρουμε τι πάρχει διαφορ μεταξ τν καλν ργων πο κάνουν ο πιστοι κα ατν πο κάνουν ο νθρωποι, ο ποοι μ λη τν καρδι τος πιστεύουν στν Θεό.
Ποιά εναι διαφορά; διαφορ εναι ξς: πάρχει πλθος νθρώπων, πολ δυνατν νθρώπων, πο θυσίασαν λα, κόμα κα τν δια τ ζωή τους, γι χάρη το λαο τους. πρχαν πολλο τέτοιοι νθρωποι κόμα κα στ δική μας ποχή. πρχαν λοιπν πολλο νθρωποι πο δωσαν τ ζωή τους γι τ καλό του λαο τους κα το δικο τους θνους.
πάρχουν πίσης νθρωποι πο θυσιάζουν τ ζωή τους γι χάρη τς δικς τους τάξης.
Ποι εναι τ κοιν χαρακτηριστικ λων ατν τν καλν ργων;
Ατ γάπη τους πρς τ λαό τους σο καλ κα ν εναι, εναι γάπη μόνο πρς τ δικό τους λαό. Κα ταυτόχρονα μ' ατ πάρχει κα μσος πρς τος νθρώπους λλων φυλν κα τάξεων. ληθιν μως κα γνήσια γάπη, εάρεστη στν Θε δν μπορε ν χει μσος, ατ γκαλιάζει τ πάντα, εναι καθολική.
Χρειάζεται σκηση, χρειάζεται κόπος, χρειάζεται ν ναγκάζουμε τν αυτό μας ν κάνουμε τ καλό. Πρέπει ν ποστραφομε τ κακό, τν ποιαδήποτε δικία κα ν στραφομε στν λήθεια.
Χρειάζεται γνας γι ν κάνουμε καλ ργα. Μόνο τότε, ταν, μ μεγάλες κα πίμονες προσπάθειες, καθαρίζουμε τν καρδιά μας κα τσι προσελκύουμε τ χάρη το Θεο, τότε, ταν ατ χάρη νάβει στν καρδιά μας τν θεία γάπη, τν γάπη πρς λους τους νθρώπους, ποία δν μισε κανέναν, μόνο τότε ατ γάπη, μαζ μ τν πίστη, μς νοίγει δρόμο πρς τν Βασιλεία το Θεο.
Λοιπόν, δν εναι ρκετ μόνο τ καλ ργα κα δν ρκε μόνο θική, χρειάζεται κα πίστη.
Διότι μόνο Θρησκεία, μόνο Πίστη στν Θε κα κοινωνία μαζί Του μς δίνει τ δύναμη ν κάνουμε γνήσια καλ κα εάρεστα στν Θε ργα.
Ατ τν δύναμη δν τν δίνει θικ κα μεγάλο λάθος κάνουν ατο πο νομίζουν τι μπορομε ν ντικαταστήσουμε τν θρησκεία μ κάποια θικ διδασκαλία.
Πρέπει θεία χάρη ν κατοικήσει στν καρδιά μας γι ν γίνει ατ νας το Παναγίου Πνεύματος. μήν.

Πηγή: pigizois.net