Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης
Διευκρινήσεις στὴν Ὁμιλία γ. Ἀγάθωνος
[ΒΙΝΤΕΟ-2013]
Ὁ π. Νικόλαος Μανώλης, ἀνάρτησε σήμερα
στὸ ἱστολόγιο «Κατάνυξις» τὶς διευκρινήσεις ποὺ ἔδωσε γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὶς ἀντιφατικὲς
δηλώσεις τοῦ γέροντά του Ἀγάθωνα, Ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Κωσταμονίτου, ὁ ὁποῖος ἀπὸ
τὴ μιὰ εἶπε πὼς γιὰ θέματα Πίστεως δὲν πρέπει νὰ κάνουμε ὑπακοὴ στὸν πνευματικό
μας, ὅταν αὐτὸς δὲν ὀρθοτομεῖ, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁ ἴδιος ὁ γέροντας Ἀγάθων, ἔκανε
ὑπακοὴ στὸν πνευματικό του π. Ἐφραίμ, ὁ ὁποῖος τὸν ἀπέτρεψε νὰ προχωρήσει σὲ
Διακοπὴ Μνημοσύνου τοῦ ἡγέτη τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, Πατριάρχη
Βαρθολομαίου.
Λυπούμαστε, π. Νικόλαε, Γιὰ τὶς
ἀστήρικτες θέσεις ποὺ διατυπώνετε, γιὰ νὰ στηρίξετε τὸ γέροντά σας.
Εὐχαριστοῦμε, γιατὶ χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνετε, καὶ ἐνῶ καταδικάζετε ἐκ προθέσεως
τὴν ἀποτείχιση, οὐσιαστικὰ μὲ ὅσα λέτε, τὴν δικαιώνετε!!!
Διαβᾶστε πάτερ, τὰ βιβλία τοῦ π.
Εὐθύμιου, τὰ μόνα (πρὸς τὸ παρόν) ποὺ κατοχυρώνουν συστηματικά, ἁγιογραφικὰ καὶ ἁγιοπατερικὰ τὴν Διακοπὴ Μνημοσυνου καὶ ἀποτείχισης, (τὰ ὁποῖα φαίνεται ὅτι, ἢ δὲν τὰ καταλάβατε, ἢ ὅτι –ὑποτιμώντας τον– δὲν τὰ
ἔχετε διαβάσει), κι ἐκεῖ θὰ μάθετε ὅτι οἱ Πατέρες τὴν ἀποτείχιση τὴν διδάσκουν
ὡς σωτηρία ἀπὸ τὴν αἵρεση, πρωτίστως, καὶ ὕστερα ὡς ὁμολογιακὸ γεγονὸς ἢ ὡς
κίνηση ἀντίστασης στὴν αἵρεση.
Παρουσιάζουμε τὶς θέσεις τοῦ π. Νικολάου
καὶ στὸ τέλος τὶς σχολιάζουμε.
π.
Νικόλαος Μανώλης:
Ὁ π. Νικόλαος πῆρε ἀφορμὴ ἀπὸ κάποιες
κριτικὲς τῶν ἀπαντήσεων τοῦ Ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Κωσταμονίτου, ὡς πρὸς τὴν Διακοπὴ
τοῦ Μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχη καὶ ξεκίνησε ὡς ἑξῆς:
Ὁ Πατριάρχης πρόσφατα στὴ Βουλγαρία, εἶπε
ὅτι δὲν εἶναι Οἰκουμενιστής. Ὅμως οἱ ἐνέργειές του δείχνουν τὸ ἀντίθετο, εἶπε ὁ
π. Νικόλαος, καὶ ἀνέφερε κάποιες περιπτώσεις, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἀποδεικνύεται ἡ
Οἰκουμενιστικὴ ταυτότητα τοῦ Πατριάρχη.
Στὴ συνέχεια ἐπανέλαβε ὅτι ὁ γέροντάς του Ἀγάθων, ὅταν εἶδε τοὺς
ἐναγκαλισμοὺς Πάπα καὶ Πατριάρχη στὸν Πατριαρχικὸ Ναὸ τοῦ Φαναρίου (ἐδῶ καὶ 7
χρόνια, τὸ 2006), εἶπε ὅτι «αὐτὸ δὲν τὸ σηκώνει ἡ συνείδησή μου, γι’ αὐτὸ
διακόπτω τὸ μνημόσυνο».
Τότε πῆρε τηλέφωνο τὸ γέροντά του Ἐφραὶμ στὴν Ἀμερική, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπε «συμφωνῶ
μαζί σου, ἀλλὰ τὰ ἄλλα τὰ ἀδέλφια σου δὲν ἔχουν τὸ τσαγανὸ νὰ σὲ ἀκολουθήσουν».
Καὶ συνέχισε ὁ π. Νικόλαος:
Μία εἶναι ἡ ἀπάντηση στὸν ἀγαπητὸ ἀδελφό (ποὺ μᾶς ἔκανε τὴν σχετικὴ ἐρώτηση). Ἂν ὁ γέροντας διέκοπτε τὸ Μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη, αὐτὸ
ἰσοδυναμοῦσε μὲ ἕνα εἶδος ἰδιότυπου μαρτυρίου... Σὰν νὰ ἔλεγε ὁ γέροντας (Ἀγάθων): ἐγὼ πηγαίνω θυσιάζοντας καὶ τὴν πατερίτσα μου καὶ τὴν
προϊσταμενία μου, τὴν ἡγουμενία μου. Ἔτσι. Νὰ τὸ ξεκαθαρίσουμε αὐτό.
Βλέποντας λοιπόν, ὁ γέροντας Ἐφραίμ, τὸ
ἀγωνιστικὸ φρόνημα τοῦ γέροντα Ἀγάθωνος, καὶ τὸ μαρτυρικὸ φρόνημα, καὶ
ὁμολογιακὸ φρόνημα, κάνει ὅ,τι ἔκαναν ὅλοι οἱ Ἅγιοι γεροντάδες, ποὺ ἔβλεπαν τὰ
παιδιά τους μὲ διάθεση νὰ πᾶνε νὰ μαρτυρήσουν.
Ἂν ἀνοίξει ὁ ἀγαπητὸς ἀδελφὸς τὰ
Μαρτυρολόγια, εἰδικὰ τῶν Νεομαρτύρων, θὰ δεῖ ὅτι πολλοὶ Νεομάρτυρες ἀποφάσιζαν νὰ
πᾶνε νὰ ὁμολογήσουν στοὺς ...Τούρκους τὴν Πίστη τους καὶ νὰ μαρτυρήσουν, ἀλλὰ
αὐτὸ τὸ ἔκαναν πάντα μὲ εὐλογία. Αὐτὸ εἶναι τὸ Ὀρθόδοξο φρόνημα. Ὁ γέροντας,
ποὺ δὲν ἔδινε τὴν εὐλογία του (γιὰ νὰ μαρτυρήσουν) ἦταν μὴ Ὀρθόδοξος; Ἁπλῶς,
ἔβλεπε ὅτι πρέπει νὰ περάσουν τὰ χρόνια, ἔβλεπε ὅτι πρέπει νὰ γίνει πιὸ
ὀργανωμένη, ἐνδεχομένως, ἀντίδραση...
Ἐδῶ ὁ γέροντας Ἐφραίμ, εἶπε ὅτι “δὲν πρέπει
νὰ τὸ κάνεις μόνος σου”. Θὰ πρέπει (νὰ
προχωρήσεις σὲ Διακοπὴ Μνημοσύνου) σὲ λίγο καιρό, νὰ
ἀντιδράσουν κι ἄλλοι· νὰ τὸ δοῦμε καὶ πιὸ ξεκάθαρα· νὰ μὴν μποροῦν νὰ
δικαιολογηθοῦν οἱ Πατριαρχικοὶ καθόλου. Θὰ πρέπει νὰ δοῦμε (ἐνδεχομένως ἐκεῖνος
μὲ τὴν κρίση του καὶ τὴν ἁγιότητά του εἶδε μπροστά)... καὶ τὸ σημαντικότερο ἀπ’
ὅλα εἶναι, ὅτι ὁ γέροντας ὁ δικός μας, τὸ μαρτυρικό του φρόνημα τὸ ὑπέταξε στὴν
θέληση τοῦ ἁγίου γέροντός του.
Αὐτό, ἂν τὸ κάνανε πολλοὶ ἀδελφοί, οἱ
ὁποῖοι ἔχουν ὁμολογιακὸ χαρακτῆρα καὶ μαρτυρικό, καὶ στὴν ἐποχή μας ἐπιλέγουν
νὰ ἀποτειχιστοῦν... θὰ ἤθελα νὰ τοὺς δώσω μιὰ συμβουλή. Κατ’ ἀρχὴν αὐτὸ ποὺ θὰ
κάνουνε νὰ τὸ κάνουν μὲ τὴν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ· κι ὄχι ἁπλῶς μόνο μὲ τὴν
εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ, (ἀλλά) νὰ δοῦν αὐτὸς ὁ πνευματικὸς ἔχει τὴν εὐλογία,
ἔχει γραμμή, δηλαδὴ πατάει κάπου;
Αὐτὸ εἶναι σημαντικό.
Πολλοὶ προβληματίστηκαν καὶ
προβληματίζονται, ἂν πρέπει νὰ ἀποτειχιστοῦν ἢ ὄχι. Ἡ ἀπόφαση πρέπει νὰ εἶναι –ἂν
εἶναι δυνατόν– ὁμαδική. Οἱ Ὀρθόδοξοι αὐτοί, ποὺ ἔχουν ὁμολογιακὸ χαρακτῆρα, καὶ
αὐτοὶ ποὺ γράψαν τὴν «Ὁμολογία Πίστεως» καὶ ἄλλοι, εἶναι μιὰ μεγάλη ὁμάδα.
Ὅλους μᾶς προβλημάτισε ἂν πρέπει νὰ τὸ κάνουμε αὐτό, δηλαδὴ νὰ ἀποτειχιστοῦμε.
Ὅμως σκεφτήκαμε τὸ ἑξῆς: Ἂν αὐτὸ τὸ κάνουμε μεμονωμένα, δὲν θὰ κερδίσουμε
τίποτα. Πρέπει νὰ τὸ κάνουμε ὁμαδικά, καί, νὰ ἔχουμε καὶ τὶς εὐλογίες τῶν
μεγάλων γεροντάδων, ποὺ αὐτοὶ βλέπουν καλύτερα ἀπὸ ὅ,τι βλέπουμε ἐμεῖς.
Δὲν ἦρθε ἀκόμα ὁ καιρός, γι’ αὐτὸ λέμε ὅτι
εἴμαστε «ἄχρι καιροῦ». Ὅταν θὰ γίνει καὶ ἂν γίνει, θὰ γίνει ὁμαδικά, θὰ ἔχει
ἀποτέλεσμα, καὶ τὸ κυριότερο, θὰ ἔχουμε προλάβει νὰ ἐνημερώσουμε, ὅσο
περισσσότερο κόσμο μποροῦμε. Γιατί ἂν τὸ κάνουμε χωρὶς νὰ ἐνημερώσουμε ὁ κόσμος
δὲν θὰ μᾶς ὑπολογίσει καὶ δὲν θὰ καταλάβει τὸ τί ἔγινε. Καὶ δὲν τὸ κάνουμε μόνο
γιὰ τὸ Θεό, εἶναι σωτηριολογικὴ θέση ἀπέναντι στὶς ψυχὲς τοῦ ποιμνίου μας.
Καὶ νὰ σᾶς πῶ καὶ τὸ ἑξῆς. Κι ἐγώ, ἀλλὰ καὶ
ὅσοι ἀντιδροῦμε ἀπέναντι στὰ Οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα τοῦ Πατριάρχου,
κινδυνεύουμε. Κινδυνεύουμε ἀνὰ πᾶσα στιγμή. Τὸ κεφάλι μας τὸ ἔχουμε στὸ ντορβά.
Δὲν εἶναι ὁμολογία αὐτό; Περισσότερο κινδυνεύουνε οἱ ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι ἔχουνε
ἀποτειχιστεῖ ἢ ἔχουν ἐπιλέξει ἕναν ἄλλο δρόμο;
Τὸ κάνουμε ἠθελημένα, τὸ κάνουμε ἑκουσίως,
ἐπιλέγουμε ἀντι-Οἰκουμενιστικὴ γραμμή, ἀλλὰ ἔχουμε καὶ γεροντάδες. Οἱ
γεροντάδες μας φωτίζονται ἀπὸ τὸ Θεό. Ὅταν λέει ὁ γέροντας Ἐφραὶμ ἀπὸ τὴν
Ἀμερική, ποὺ γνωρίζουμε τί ἁγιότητα ἔχει αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, ὅτι δὲν ἦρθε ἀκόμα
καιρός, ἐγὼ δὲν μένω σ’ αὐτό, ἐγὼ μένω στὴν ὑποταγὴ τοῦ γέροντα. Κι αὐτὸ εἶναι
Ὀρθόδοξο φρόνημα.
Καὶ οἱ παλαιοί, λοιπόν, Ἅγιοι ποὺ θέλαν νὰ
μαρτυρήσουν, καὶ γιὰ τὸ μαρτύριό τους ἀκόμα ἔπαιρναν εὐλογία. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ
Αἰτωλός, ποὺ κήρυττε Ἑλλάδα, Ὀρθοδοξία..., δὲν σηκώθηκε μιὰ μέρα νὰ πάει νὰ
κηρύξει χωρὶς τὴν εὐλογία τοῦ γέροντά του, (ἀλλὰ ἀφοῦ) τοῦ ἔδωσε τὴν εὐλογία.
Τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα καὶ τὴν ἀγωνιστικότητά μας πάντοτε τὴν θέτουμε στὴν κρίση
τοῦ πνευματικοῦ μας. Ὅταν ὁ πνευματικός μας εἶναι στὴν ἴδια γραμμή, εἶναι
Ὀρθόδοξος καὶ μιλάει Ὀρθόδοξα, τὸ ἀφήνουμε στὴν κρίση του, ἂν εἶναι ἡ ὥρα νὰ
μαρτυρήσουμε, ἢ δὲν εἶναι ὥρα.
http://katanixis.blogspot.gr/2013/11/2013_22.html
Λίγα σχόλια, μιὰ καὶ μᾶς κάνατε τὴν τιμὴ νὰ ἀναφερθεῖτε
σὲ μᾶς.
Γιὰ νὰ συνενοούμεθα, π. Νικόλαε:
Εἶναι αὐτονόητο ὅτι ἀποδέχεσθε πὼς ὁ Οἰκουμενισμὸς
εἶναι αἵρεση· πὼς ἀποδέχεσθε ὅτι ὁ Πατριάρχης συστηματικὰ καὶ ἐπίμονα, παρὰ τὶς
διαμαρτυρίες σας (καὶ ὅλων μας), πορεύεται τὸν δρόμο τῆς ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ (ἅγ. Ἰουστῖνος Πόποβιτς) ἢ τῆς ἐσχάτης αἱρέσεως τῆς ἱστορίας (π.
Ἀθαν. Μυτιληναῖος).
Εἶναι αὐτονόητο ὅτι ἀναφέρεσθε στὴν διδασκαλία τῆς
Ἐκκλησίας ἡ ὁποία πράγματι ἀπαγόρευσε τὸ «εἰσπηδητικὸ» μαρτύριο, γιατὶ πολλοὶ
τὸ ξεκινοῦσαν, ἀλλὰ λίγοι τὸ τελείωναν, ἀφοῦ τὰ ἐν συνεχείᾳ βασανιστήρια, τοὺς
ἔκαναν ὄχι μόνο νὰ μὴ μαρτυρήσιουν, ἀλλὰ νὰ ἀρνηθοῦν καὶ τὴν Πίστη τους! Ἔτσι, στὴν
πράξη βλέπουμε πολλοὺς μάρτυρες νὰ προσέρχονται αὐθόρμητα στὸ μαρτύριο, χωρὶς
εὐλογία ἀπὸ τὸν πνευματικό τους, παράλληλα ὅμως ἄλλους ποὺ τὸν συμβουλεύονται.
Ἄρα, αὐτὸ ποὺ λέτε, ἀφ’ ἑνὸς μὲν δὲν
εἶναι ἀπόλυτο, ὅπως τὸ παρουσιάζετε, ἀφ’ ἑτέρου δὲν ἔχει σχέση μὲ τὸ θέμα τῆς
ἀποτειχίσεως.
Ἀλήθεια, πάτερ, ἀπὸ ποῦ κι ὡς ποῦ ταυτίζετε αὐτὸ τὸ
μαρτύριο, μὲ τὴν ρητὴ Ἐντολὴ περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς κακῶς περιπατοῦντας ἢ
τοὺς αἱρετικούς; Μὲ ποιά λογικὴ συνδέετε τὸ «εἰσπηδητικὸ» μαρτύριο, τὴν ἑκούσια
π.χ. παράδοση στοὺς Ρωμαίους δημίους, ἢ στοὺς Τούρκους, μὲ τὴν
ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τὴν Ὁμολογία Πίστεως, ποὺ ἀποτελεῖ Ἐντολὴ τοῦ
Κυρίου ἀπὸ τὴν Π. Διαθήκη («ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε», Ἡσ. 52, 11)
καὶ διατρέχει ὁλόκληρη τὴν Κ. Διαθήκη «χαίρειν αὐτοῖς μὴ λέγητε»; Αὐτὴ τὴν
Ἐντολὴ δὲν ἐπανέλαβαν μὲ τὸν τρόπο τους καὶ τὴ ζωή τους ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης,
ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ Μ. Ἀθανάσιος, ὁ Μ. Βασίλειος, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος,
ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὁ Ἅγιος Γερμανός, ὁ
Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ τόσοι ἄλλοι Ἅγιοι;
Ζητᾶται ὑπακοὴ στὸν γέροντα Ἐφραίμ, ὁ ὁποῖος, ὅμως, συμφωνεῖ
μὲ τὸν π. Ἀγάθωνα ὅτι ἐδῶ πρόκειται γιὰ αἱρετικὲς κινήσεις τοῦ Πατριάρχη (αὐτὸ
εἶναι ξεκάθαρο), προώθηση δηλ. τῆς ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπὸ Πατριάρχη,
ποὺ ἔτσι ἀποδείκνυεται ψευδεπίσκοπος,
καὶ παρόλα αὐτά, ἐνῶ καὶ οἱ δύο γέροντες μᾶς διδάσκουν σωστὰ ὅτι, ἐδῶ ἔχουμε
αἵρεση, δὲν συμφωνοῦν μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ τὴν Ἁγία Γραφή, ποὺ ἐντέλλεται
ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς!
Ἐμεῖς ποιούς θὰ ἀκούσουμε; Τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς Ἁγίους
Πατέρες ἢ τὸν γέροντα Ἐφραίμ; Ἀποκλείεται νὰ κάνει λάθος ἐκτίμηση στὴν ἡλικία
ποὺ βρίσκεται καὶ μὲ τὴν ἐλλιπῆ πληροφόρηση ποὺ ἔχει γιὰ τὴν δράση τῶν
Οἰκουμενιστῶν;
Δὲν θὰ ξέρετε ὅτι (ὅπως μᾶς πληροφόρησε τὸν παρελθόντα
Μάρτιο ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος, ὅταν πρόσφατα τὸν ἐπισκέφτηκε στὴν Ἀμερική), ὁ
γέροντας Ἐφραὶμ ἀγνοοῦσε τὸν διωγμὸ ποὺ ὑφίσταται ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστὲς τῆς
Σερβίας. Τὶς ἴδιες πληροφορίες ἔχουμε καὶ γιὰ ἄλλα θέματα. Γιατί, λοιπόν, ἐκθέτετε
τὸν γέροντα Ἐφραίμ; Γιατί στηρίζετε τὴν ἄρνησή σας νὰ ἐνεργήσετε ἁγιοπατερικά,
στὶς συμβουλές του; Μήπως ὁ γέροντας Ἐφραὶμ ἀποτελεῖ ἀπὸ μόνος του, ἢ
ἀντικαθιστᾶ τὴν Σύνοδο; Γιατί τὸν ἀνακηρύσσετε Πάπα χωρὶς τὴ θέλησή του; Δὲν
γνωρίζετε ὅτι ἀκόμα καὶ στὴν Ἀποστολικὴ Σύνοδο εἶχαν ἀντίθετες ἀπόψεις οἱ Ἅγιοι
Ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Παῦλος; Μήπως γι’
αὐτὸ δὲν ἦσαν Ἅγιοι; Ὁ Ἅγιος εἶναι ἀλάθητος;
Ἀλλὰ ἀκόμα κι ἂν ὁ γέρων Ἐφραὶμ ἐν συνειδήσει καὶ μετὰ
ἀπὸ πληροφόρηση ἔλεγε αὐτὰ ποὺ μᾶς λέγουν, θυμηθεῖτε, πάτερ Νικόλαε, τὸν ἅγιο
Ἰγνάτιο:
«Πᾶς ὁ λέγων
παρὰ τὰ διατεταγμένα, κἂν ἀξιόπιστος ᾖ, κἂν νηστεύῃ, κἂν παρθενεύῃ, κἂν σημεῖα ποιῆ, κἂν προφητεύῃ, λύκος σοι
φαινέσθω, ἐν προβάτου δορᾷ, προβάτων φθορὰν
κατεργαζόμενος...» (Ἅγιος
Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος)
Πιστεύω ὅτι ἂν ὁ γέροντας Ἐφραὶμ εἶχε τὴ σωστὴ πληροφόρηση,
ἄλλη θέση θὰ εἶχε.
Ἐπίσης, ὁμιλήσατε γιὰ ἀποτείχιση ἀπὸ κοινοῦ καὶ μετὰ ἀπὸ
πληροφόρηση! Μὲ πόσες χιλιάδες πιστοὺς ἀπὸ κοινοῦ ἔκανε τὴν ἀποτείχισή του ὁ ἅγιος
Μάξιμος, ὁ ἅγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ ἅγιος Μᾶρκος
κ.ἄ.;
Τέλος εἴπατε, ἀπορρίπτοντας τὴν ἐνέργεια τῆς ἀποτειχίσεως
κάποιων (δηλ. τὴ δική μας), πὼς τὸ σωστὸ
εἶναι νὰ «ἀκολουθοῦμε τὸν πνευματικὸ ποὺ ἔχει
τὴν εὐλογία, ἔχει γραμμή, δηλαδὴ πατάει
κάπου».
Ἐπειδὴ ἐμεῖς μελετήσαμε, πάτερ, καὶ ἐρευνήσαμε τοὺς
Πατέρες, ἀκολουθήσαμε τὸν πνευματικό μας ποὺ πατάει γερὰ στὴν διαχρονικὴ ἁγιοπατερικὴ
Παράδοση, σᾶς ἐρωτοῦμε:
Ἐσεῖς, προκειμένου νὰ ἐκφράσετε τὴν θέση σας γιὰ μιὰ
τόσο σημαντικὴ σωτηριολογικὴ ἐνέργεια, θὰ ἔχετε μελετήσει γιὰ τὸ θέμα τὴ
σχετικὴ διδασκαλία τῶν Πατέρων, καὶ ἐπίσης, τὰ βιβλία τοῦ π. Εὐθύμιου, ὁ ὁποῖος
ἐκεῖ πατάει, στὴ διαχρονικὴ μαρτυρία τῶν Ἁγίων Πατέρων; Διαπιστώσατε, λοιπόν,
ὅτι δὲν μεταφέρει ἀκριβῶς τὴν γραμμὴ τῶν Πατέρων; Ἀνακαλύψατε ἄλλη Πατερική
γραμμή; Ὅσα γράφετε, ὅπως τὰ γράφετε, τὰ διδάσκουν οἱ Πατέρες; Μπορεῖτε νὰ μᾶς
τὰ παρουσιάσετε μὲ πατερικὰ κείμενα;
Ὁ ἴδιος ἐπικαλεσθήκατε (στὸ συγκεκριμένο βίντεο) τὸ παράδειγμα τοῦ ἁγ. Εὐσεβίου ἐπὶ τοῦ
αἱρετικοῦ Νεστορίου ὁ ὁποῖος ἀντέδρασε ἀμέσως ἐντὸς τοῦ ναοῦ γιὰ τὴν αἵρεση ποὺ
ξεστόμισε ὁ Νεστόριος καὶ προέβη σὲ ἀκραῖες ἐνέργειες. Ὁ ἅγιος Εὐσέβιος πῆρε
εὐλογία ἀπὸ τὸν πνευματικό του γιὰ νὰ τὸ κάνει, αὐτὸ ποὺ ἔκανε, ἢ εἶχε τὴ
διαχρονικὴ εὐλογία ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς Ἁγίους μας σύμφωνα μὲ
τὴν διδασκαλία τῆς Ἁγ. Γραφῆς καὶ τὴν
Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας;
Αὐτὰ σὰν μιὰ
πρώτη πρόχειρη ἀπάντηση, π. Νικόλαε, καὶ περιμένουμε τὴν ἀπάντησή σας.
