Του αείμνηστου π. Ευσεβίου Γιαννακάκη
ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ
π. Ευσεβίου Γιαννακάκη
* Όποιος αγωνίζεται κατά της αμαρτίας, γράφει
τις ωραιότερες σελίδες στο βιβλίο του Θεού. Γιατί όλα γράφονται εκεί.
Όσοι έφυγαν με αρετή, τους έτυχε μεγάλη υποδοχή στον ουρανό.
Μόνιμος υπάλληλος, σου λέει, στο Δημόσιο. Τί είναι αυτό μπροστά στην αιωνιότητα; Έχουμε εξασφαλίσει θέση μονιμότητας Εκεί;
Όλο και να προσθέτουμε ένα κομμάτι στη γέφυρα της αγιότητος που θα μας οδηγήσει στον ουρανό.
Μόνιμος υπάλληλος, σου λέει, στο Δημόσιο. Τί είναι αυτό μπροστά στην αιωνιότητα; Έχουμε εξασφαλίσει θέση μονιμότητας Εκεί;
Όλο και να προσθέτουμε ένα κομμάτι στη γέφυρα της αγιότητος που θα μας οδηγήσει στον ουρανό.
* Ο πονηρός ψιθυρίζει την απιστία. Ούτε ένα
γιώτα δεν θα παραλειφθεί από όσα είπε ο Κύριος. Υπάρχει κόλαση και Παράδεισος.
Και μάλιστα εμείς οι πιστοί θα κριθούμε αυστηρότερα.
Πνευματικά
συνεργεία οι ακολουθίες.
* Η νοερά προσευχή πρέπει να γίνεται ανά
πάσαν στιγμή. Δεν έχει σημασία αν είναι εντατική ή αδύνατη. Στο δρόμο, στο
αυτοκίνητο πού ξέρει ο καθένας τί κάνεις, αν είσαι προσηλωμένος στο Θεό; Νους,
στόμα, καρδιά κύκλο ή νοερά προσευχή. Χάνεται ο λογισμός. Απομονώνεται,
εξαφανίζεται.
* Η προσευχή να γίνεται. Έστω και τυπική,
που σου ψιθυρίζει ο διάβολος ότι είναι ξηρή και τυπική.
* "Είσελθε εις το ταμιείον σου, όταν
προσεύχη, και... αποδώσει σοι εν τω φανερώ". (Ματθ. 6, 6). Να κλείσουμε
όχι μόνο την πόρτα του δωματίου μας, όταν θέλουμε να προσευχηθούμε, αλλά να
κλείσουμε και τα αυτιά μας και τη σκέψη και όλες τις αισθήσεις του εαυτού μας.
Να τα ξεχάσουμε όλα, να είναι νεκρά τη στιγμή εκείνη και μόνο με το Θεόν τον
Άπειρο, τον Ένα, τον Πολυέλεο, τον Πολυεύσπλαγχνο Θεό να μιλούμε. Εκείνη τη
στιγμή να ζούμε μόνο τον Θεό. Κατά το σώμα να μη ζούμε. Αυτό ζητά, όταν λέει
"κλείσας την θύραν σου"' τη θύρα των αισθήσεών μας εννοεί.
Να προσευχώμεθα, να προσευχώμεθα, να προσευχώμεθα.
Στην εργασία μας, στο δρόμο, στο αυτοκίνητο, παντού. Το πρωί, όταν ξυπνήσουμε,
πρώτα προσευχή, πάντα προσευχή. Την ευχή να λέμε πολλές φορές, στο δρόμο, στο
σχολείο, στην εργασία μας. Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, τον αμαρτωλόν. Τότε
νιώθουμε τον εαυτό μας γεμάτο και ο Θεός δίνει πλούσια τη Χάρη Του...
Περιέργεια: Προσπαθούμε να δούμε, ν’ ακούσουμε τί κάνει ο
α, πώς κινείται ο β, κ.λπ. Και ύστερα απ’ αυτό σχηματίζονται στο μυαλό μας
τόσες άσχημες εικόνες, που δεν μπορούμε να προσευχηθούμε.
Αργολογία: "Παν ρήμα αργόν ο εάν λαλήσωσιν οι
άνθρωποι, αποδώσουσι λόγον εν ημέρα κρίσεως" (Ματθ. 12, 36). Η αργολογία
συνορεύει με την κατάκριση, με τη συκοφαντία. Λέμε - λέμε, αραδιάζουμε,
ψάχνουμε να βρούμε το κουσούρι του καθενός και είμαστε έτοιμοι να εξαπολύσουμε
φαρμακερές, καυτές, δαγκωτές κουβέντες εναντίον του.
Από κάθε γωνιά της γης τόσες άσχημες αναθυμιάσεις
ανεβαίνουν στο θρόνο Του... Κι όμως ο Θεός αγαπάει, ανέχεται, μακροθυμεί. Με
τον πόνο, με τη δοκιμασία επισκέπτεται τους ανθρώπους, και όσοι έχουν καλή
διάθεση ομολογούν τα σφάλματά τους ενώπιον του Πνευματικού, χύνουν δάκρυα,
γίνονται άλλοι άνθρωποι. αυτοί, που, αν τους γνωρίζαμε λίγα
χρόνια πριν, θα τους βομβαρδίζαμε με τα λόγια μας.
