(Σημ. γράφτηκε την ημέρα της Εορτής...)
Σήμερα πολύ μεγάλη Εορτή.
Σήμερα έπρεπε να είχε εγκαθιδρυθεί
Θεία Λειτουργία υποχρεωτική σε όλη την Οικουμένη.
Σήμερα εορτάζει ο Μέγας και Επιφανής Άγιος
Μεθόδιος ο Ομολογητής, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο εξέχων ιδρυτής και παρέχων
καθιερωτής της Μεγάλης, Περιφήμου και Λαμπρής, της Ενδόξου και Θριαμβευτικής,
μη σας φανεί παράξενο, της Δεσποτικής όντως Εορτής της Κυριακής της Ορθοδοξίας!
Ορθοδοξία σημαίνει Ορθό Δόγμα και
Ορθή Λατρεία. Σημαίνει Ενυπόστατη Αλήθεια. "Εγώ Ειμί η
Οδός, (η Μέθ-οδος) η Αλήθεια και η Ζωή!" (Ιωάν. ΙΔ' 6).
Σήμερα λοιπόν, θα μιλήσουμε για μεθόδους.
Α. Για Αγιοπατερική Μέθοδο, (σε
Ενικό, διότι είναι μία και Αποκλειστική),
Β. για
Οικουμενιστικές
μεθόδους, (σε Πληθυντικό διότι είναι πολλές,
πληθωρικές και δεσπόζουσες) αλλά και το χειρότερον,
Γ. για Σιγονταροοικουμενιστικές μεθόδους,
οι οποίες είναι οι δεινότερες, χειρότερες και καταστρεπτικότερες όλων, διότι:
• χαλαρώνουν αντιστάσεις,
• φιμώνουν υγιείς
αντιδράσεις,
• συμβιβάζουν συνειδήσεις,
• παγειώνουν την ένοχη
συμπόρευση με την αίρεση και ταυτοχρόνως
• προωθούν και διαιωνίζουν
την παναίρεση του Οικουμενισμού.
Ο εορταζόμενος Άγιος Μεθόδιος ας μεθοδεύει τις καρδιές και τις διάνοιές μας στην
αποκλειστική Ορθόδοξη μέθοδο της
Αγιοπατερικής Αληθείας. Αυτή και μόνο αυτή πρέπει να είναι η αναζητουμένη και
απαιτουμένη μέθοδος και όχι η διπλωματική, συνομωσιακή, σιμωνιακή, συμβιβαστική
και ισοπεδωτική μέθοδος των πλείστων, μοντέρνων μοναχών, αρχιμανδριτών, ιερέων,
αρχιερέων και προδοτικών Πατριαρχών, οι οποίοι ξεπουλούν και θυσιάζουν την
Πίστη στο βωμό της φιλαρχίας, φιλοθρονίας, φιλοδοξίας, φιλαυτίας, φιλοφροσύνης και
φιλοκολακείας, έτι δε και φιλοχρηματίας. Για αυτούς ορθοδοξία σημαίνει
φιλοδοξία, φιλοκαριέρα και πορισμό της ευσεβείας (της Πίστεως).
Όσα πρεσβεύουν αυτοί, λέγει η Αγία
Γραφή, δεν αποτελούν Ορθόδοξου Αληθείας διατριβές, αλλά... "παραδιατριβαί
διεφθαρμένων ανθρώπων τον νουν, και απεστερημένων της αληθείας, νομιζόντων
πορισμόν είναι την ευσέβειαν. Αφίστασο (Απομακρύνσου, ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΟΥ) από των τοιούτων!" Εντολή, σε
προστακτική, όχι "δυνητική"... Αλλοι λένε, όποιος θέλει κι' άλλοι
θέλουν αλλά δεν μπορούν..." Άλλοι "για λόγους διακρίσεως" θα
πουν, και έτσι να δικαιολογούν την πλάνα τους φοβία, την υποβόσκουσα δειλία και
ένοχη σιωπή τους.
Σήμερα οι άπαντες σιωπούν. Το Περιβόλι της Παναγίας κατήντησε χρυσό βόλι
του Πατριάρχου και στόχος ύπουλος και πονηρός του παμπόνηρου Πάπα. Θέλει να
πατήσει πόδι εκεί. Κι' οι πλείστοι Ηγούμενοι τον υποδέχονται και ροδοπέταλα
σκορπούν. Τα Μοναστήρια, τα κάποτε Προπύργια, νεκρικά νυν σιωπούν. Η Ιερά
Κοινότητα έγινε Βουβή Κοινότητα, σα παλιός βουβός σινεμάς. Βλέπουν στην Μεγάλη
Οθόνη της Ωραίας Πύλης τα καμμένα σώματα, τα Αθωνικά Χώματα διαποτίζοντα αίματα
και τα απάνθρωπα βασανιστήρια των επί Βεβήλου και Βλασφήμου Πατριάρχου Βέκκου
μαρτυρησάντων Αγιορειτών Πατέρων και αντί να συλλογιστούν πως "σήμερα
αυτοί, αύριο εμείς", αναπολούν
και διαλαλούν "τω καιρώ εκείνω..."
Ανέχονται τα εν ου ανεκτοίς και παίζουν με τα εν ου παικτοίς. Δικαιολογούν
τα αδικαιολόγητα και ξεστομίζουν αφορολόγητα λόγια της "καραβάνας".
Παραπαίουν, τρικλίζουν και προτεσταντίζουν. Θεολογούν, θολολογούν και
περιαυτολογούν πως ενοποιό στοιχείο και βάση ενότητος της Ορθοδοξίας είναι ο
κάθε Αιρεσιάρχης Πατριάρχης-Πρόσωπο και όχι η Ενυπόστατη Αυτο-Αλήθεια, ο Θεάνθρωπος
Χριστός.
Το Απολυτίκιο του Αγίου Μεθοδίου του
Ομολογητού, σε Ήχο πλ. α' ξεκινά: "Ευσεβείας την
μέθοδον προβαλλόμενος...". Εδώ, η ευσέβεια σημαίνει ΠΙΣΤΗ και όχι ηθική.
Το ευ-σέβας είναι ομόνυμο της ευ-δοξίας, ταυτόσημο της ευ-δοκίας και συνώνυμο
της Ορθής δόξης. Το χαρμόσυνο μήνυμα των Αγγέλων στη Θεία Εορτή των Χριστουγέννων
δεν ήταν το άστοχο "εν ανθρώποις καλή θέληση", αλλά το "εν ανθρώποις Ορθοδοξία και επί γης ειρήνη!" Η Ορθή Λατρεία έγκειται
στο να λατρεύεται πλεόν ο Αληθινός Ήλιος της Δικαιοσύνης Χριστός και όχι ο
ψευτοθεός ήλιος "Σολ Ινβίκτιους".
Επειδή λοιπόν ενδυθήκαμε τον Χριστό
κατά την Βάπτισή μας, ντυνόμαστε τώρα και την Αγιοπατερική Πανοπλία: "Ενδύσασθε (πάλι σε
Προστακτική) την πανοπλίαν του Θεοὐ προς το δύνασθαι υμάς (αντι) στήναι προς
τας μεθοδείας του διαβόλου!" (Εφεσ. ΣΤ' 11). Εδώ πολλοί, εστιάζουν την
προσοχή μόνο, στην μάχη εναντίον των παθών μας. Ενώ και αυτή η μάχη, είναι
άκρως σημαντική και ισόβια, δεν πρέπει όμως επ' ουδενί λόγω να ξεχνούμε πως
σημαντικότερη όλων των μαχών, είναι η μάχη της Πίστεως την οποία εκράτυναν οι
Πρόμαχοι της Πίστεως και Θριαμβευτές Πατέρες. Αυτοί είναι οι Ατρόμητοι και
Ανίκητοι της Ορθοδοξίας Μονομάχοι.
Ο Λόγος του Θεού αλλά και ο Πατερικός ο
Λόγος, μας μιλούν για ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, για ΠΟΛΕΜΟ: «κρείσσον επαινετός πόλεμος, ειρήνης χωριζούσης Θεού» (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής Τομ. 12, 15Ε).
Ζούμε όμως στη πιο φρικτή, αντίχριστη εποχή, δίχως προηγούμενο, όπου αυτός ο
πόλεμος εναντίον ων ορθοδόξων πιστών γίνεται "εκ των έσω".
Επιτελείται από τους σημερινούς "Ποιμένες" υποτίθεται, οι οποίοι εκ
των πραγμάτων αποδεικνύονται ΛΥΚΟΠΟΙΜΕΝΕΣ και ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΙ όπως τους αποκαλούν
οι Άγιοι Πατέρες.
Υπ' όψιν πως οι όροι αυτοί ΔΕΝ είναι δικοί μου και ΔΕΝ είναι υβριστικοί
αλλά Αποστολικοί, Συνοδικοί και άκρως αποκαλυπτικοί. Οι "ποιμένες" όμως
σύγχρονοι αυτοί, οι όλως εξαιρέτως Μεταπατερικοί, έρχονται να μας μιλήσουν για
ηγουμενία, για υπακοή, για ενότητα εκκλησιολογική. Μας μιλούν για Σύνοδο, αλλά μόνο
Σύνοδο δεν ακολουθούν. Μόνο Σύνοδο
δεν συγκροτούν. Μάλλον
δε, έχουν το ΔΑΙΜΟΝΙΚΟΝ ΘΡΑΣΟΣ να ΥΒΡΙΖΟΥΝ το Άγιο Πνεύμα (υπενθυμίζω το ασυγχώρητον της βλασφημίας
αυτής) ανατρέποντας τις Συνόδους, ακυρώνοντας τους Αγίους Θεοφόρους Πατέρες και
διαφθείροντες τον ΙΕ' Αποστολικό Κανόνα της Αγίας Πρωτοδευτέρας
Συνόδου, η οποία μιλά
για υποχρέωση και τιμή, για απομάκρυνση και Αποτείχιση, και έρχονται τώρα αυτοί
και την αποκαλούν ΑΙΡΕΣΗ και σχίσμα!
Παράλληλα παραπονούνται πως αδικούνται διότι κρίνονται αυστηρά. Μα,
κρινόμαστε άπαντες, ω "άγιοι"
