Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

ΟΙ Οικουμενιστὲς θα διαλέγονται μὲ γυναίκα εις ..."τύπον και τόπον Χριστού"!


Εκτός ελέγχου η Αγγλικανική Εκκλησία!

Ιδού το πρώτο ζευγάρι επισκόπων!

Πηγή: "agioritikovima"

Εκτός ελέγχου η Αγγλικανική Εκκλησία: Ιδού το πρώτο ζευγάρι επισκόπων!


Στην Εκκλησία της Αγγλίας ανήλθε αυτές τις μέρες στο βαθμό του επισκόπου η 58χρονη Alison White. Πρόκειται για τη δεύτερη γυναίκα επίσκοπο στο Ηνωμένο Βασίλειο και μάλιστα αυτή τη φορά είναι και παντρεμενη με άλλο επίσκοπο! 
"Η Alison είναι ένας άνθρωπος αληθινής ευσέβειας και σοφίας και είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι έλαβε κλήση του Κυρίου να μεταφέρει την εικόνα του Χριστού στην Επισκοπή της Υόρκης" - είπε ο Αρχιεπίσκοπος του Γιορκ John Sentamu.
H Alison White είναι παντρεμένη με τον Frank White, ο οποίος είναι βοηθός επίσκοπος του Newcastle 
Είναι τώρα το πρώτο ζευγάρι Βρετανών, που και δύο μέλη είναι επίσκοποι! 
Υπενθυμίζεται πως στο τέλος του περασμένου έτους, η Libby Lane διορίστηκε επίσκοπος του Στόκπορτ, και έγινε έτσι η πρώτη γυναίκα επίσκοπος της Εκκλησίας της Αγγλίας. Ο διορισμός εγκρίθηκε από τη βασίλισσα Ελισάβετ Β '. Νωρίτερα, η Γενική Σύνοδος της Αγγλικανικής Εκκλησίας κατά πλειοψηφία ενέκρινε τη χειροτονία των γυναικών στην επισκοπή.


Και έτσι ανατρέπονται τα Ορθόδοξα στερεότυπα, και οικοδομείται ο Οικουμενισμός!



Τὸν Σταῦρο Ζουμπουλάκη τὸν ἔχουμε γνωρίσει ὡς μέλος καὶ τακτικὸ ὁμιλητὴ στὴν Θεολογικὴ Ἀκαδημία Βόλου· ὡς εἰσηγητὴ ἐκλεκτὸ καὶ διακεκριμένο σὲ Συνέδρια ποὺ ὀργάνωσαν ἢ ἦσαν παρόντες ὁ μητροπολίτης Δημητριάδος Ἰγνάτιος, ὁ μητροπολίτης Σιατίστης Παῦλος κ.ἄ. Εἶναι δηλαδὴ ἄνθρωπος τῆς «Ἐκκλησίας» ἤ, γιὰ τὴν ἀκρίβεια, τῆς «Νέας Ἐκκλησίας» τῶν μεταπατερικῶν-Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων!
Βέβαια, γιὰ νὰ μὴ παραλείψουμε ἕνα τίτλο τιμῆς του, εἶναι φίλος συν-ομοϊδεάτης καὶ τοῦ μητροπολίτη Ἀργολίδος Νεκταρίου, ποὺ παρουσίασε μαζί του βιβλίο τοῦ Πάπα Φραγκίσκου· τοῦ κ. Νεκτάριου ποὺ δήλωσε πὼς δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ ἀνύπαρκτο πρόβλημα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ· τοῦ κ. Νεκτάριου ποὺ ἀκολουθεῖ καὶ ἀσπάζεται τὴ γνώμη τοῦ κ. Ζουμπουλάκη. Εἶπε ὁ κ. Νεκτάριος σχετικά:
«Μ μαγνήτισε τίτλος το βιβλίου το Πάπα Φραγκίκσου... Μ γγιξε βαθειά, γιατ διέκρινα τι πολλ πράγματα μὲ ἐκφράζουν. κολούθησε πρόσκληση το γαπητο μου Σταύρου (Ζουμπουλάκη). Δίστασα γιατ νιωσα τι μπαίνω σ βαθειὰ νερά. Ο δισταγμοί μου κάμφθηκαν χάρις στν γάπη κα κτίμηση πο τρέφω στν γαπητό μου φίλο Σταρο...»! (ἐδῶ).
Βλέπετε, δὲν τὸν «ἐκφράζουν» οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ τὰ «βαθειὰ νερὰ» τῆς θεόπνευστης διδασκαλίας τους ποὺ μᾶς προτρέπουν νὰ ἀποφεύγουμε τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ τὸν «ἐκφράζουν» καὶ ἀρέσκεται νὰ κολυμπᾶ (μὲ δέος καὶ δισταγμό) στὰ «βαθειὰ νερὰ» τῶν συγγραμμάτων τοῦ Πάπα!
Αὐτός, λοιπόν, ὁ φίλος του Σταῦρος Ζουμπουλάκης, συνεχίζει τὴν φιλοπαπικὴ γραμμὴ τους, καὶ «ανατρέπει τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις της ελληνικής κοινωνίας εναντίον των Καθολικών και όλων εν γένει των άλλων χριστιανικών ομολογιών».
Λογικό! Γιατί, πῶς ἀλλιῶς θὰ συνεχίσουν ἀπρόσκοπτα τὴν οἰκοδόμηση τῆς Νέας Ἐκκλησίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;
Σύμφωνα μὲ τὸν Ζουμπουλάκη, τὸν φίλο τοῦ μητροπολίτη Ἀργολίδος Νεκτάριου, τὸ Δόγμα εἶναι τὸ τελευταῖο ποὺ ἐνδιαφέρει· ἐκεῖνο ποὺ ἐνδιαφέρει εἶναι «αυτή η Εκκλησία (ὅπως τὴν παρουσιάζει ὁ πάπας Φραγκίσκος) που οικοδομείται από τις πράξεις της αγάπης μέσα στις οποίες λάμπει το πρόσωπο του Χριστού, είναι ακριβώς η Εκκλησία με την οποία θα μπορούσε να συνομιλήσει και μια σύγχρονη, αδογμάτιστη, δημοκρατική και φιλάνθρωπη Αριστερά»!!!



Αριστερά και Εκκλησία της αγάπης 
Ο Σταύρος Ζουμπουλάκης για τον πάπα Φραγκίσκο
                                                                                                                       Πηγή: (ἐδῶ).

Πρωτοφανούς σπουδαιότητος ανάλυση: «...δεν ενδιαφέρονται για την ένωση των Εκκλησιών, αλλά για την προσωπική τους ένωση με τον Χριστό, που τούς λείπει»!



Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Πέτρος Χιρς, Διδάκτωρ της Θεολογίας, αναλύει με πολλή σαφήνεια και ειλικρίνεια τις προϋποθέσεις της πραγματικής Ιεραποστολής της Ορθοδοξίας μεταξύ των αιρετικών, αλλά και τις προδοτικές ελλείψεις και τα σφάλματα του Οικουμενισμού. Η ομιλία του π. Χίρς έγινε τον Δεκέμβριο του 2014 στην Πάτρα, διοργανούμενη από την Χριστιανική Εστία Πατρών.

Η ουσία της ομιλίας του π. Πέτρου Χιρς, συνοψίζεται στο ότι η επιστροφή των αιρετικών (ετεροδόξων) στην Εκκλησία είναι υπόθεση του Θεού, η δε δική μας συμβολή σε αυτήν είναι το να μη εμποδίσουμε την επίγνωση της Ορθοδοξίας εκ μέρους των αιρετικών, εξ αιτίας του θεολογικού σχετικισμού και της γενικής εκκοσμικεύσεως εκ μέρους μας. Ουσιώδης είναι στη διαδικασία της επιστροφής η επίγνωση της αληθούς Εκκλησιολογίας, το ότι ο Χριστός ταυτίζεται με το Σώμα Του, την Μία Εκκλησία, την Ορθόδοξη. Την Εκκλησία χωρίζει χαώδης διαφορά από την ετεροδοξία (δηλ. την αίρεση), τον Ρωμαιοκαθολικισμό, τον Προτεσταντισμό, Αγγλικανισμό κ.λπ.

Μετά από μια σύντομη εξιστόρηση της μεταστροφής του στην Ορθοδοξία από τον Αγγλικανισμό, ο ομιλητής αναλύει τα εξής τρία σημαντικά σημεία: (α) τί αναζητεί ο ετερόδοξος και τί όχι· (β) πώς οι Ορθόδοξοι εμποδίζουμε την προσέλευση των αιρετικών στην Αλήθεια, την Εκκλησία· και (γ) τί ρόλο παίζουμε εμείς σε αυτήν τη μεταστροφή.

1.    Σύμφωνα με τα λόγια του αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου οφείλουμε «να δώσουμε την καλή ανησυχία» στους ετεροδόξους. Εμείς συνήθως κάνουμε διάλογο με τους «αναπαυμένους» στην αίρεση ηγέτες των αιρέσεων, οι οποίοι δεν αναζητούν την αλήθεια. Οι απλοί πιστοί των ετεροδόξων, νιώθουν ότι η χάρη του Θεού τους πολιορκεί «έξωθεν» (αλλά την στερούνται έσωθεν, στην καρδιά) και ουσιαστικώς ψάχνουν την Ορθοδοξία, χωρίς να την γνωρίζουν, γι΄ αυτό και μάχονται κατά της εκκοσμίκευσης που προωθούν οι ηγέτες τους. Οι ετερόδοξοι που θέλουν να βρούν τον Χριστό (α) δεν ενδιαφέρονται για την ένωση των Εκκλησιών, αλλά για την προσωπική τους ένωση με τον Χριστό, που τούς λείπει· (β) δεν θέλουν να οικειοποιηθούν τα εξωτερικά χαρίσματα που η Ορθόδοξος Εκκλησία ΕΧΕΙ, αλλά αυτό πού ΕΙΝΑΙ, δηλ. ο Χριστός· (γ) δεν αναζητούν λύσεις σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα, αφού άλλωστε η περί αυτά ηθικολογία είναι πιο ανεπτυγμένη εκεί, στην αίρεση· και (δ) δεν αναζητούν μια «οικονομία» (συγκατάβαση), όπως λ.χ. του μεικτού γάμου, απλώς για να εξοικονομήσουν τις προσωπικές τους προοπτικές. Η «οικονομία» εμποδίζει την γνωριμία με την αλήθεια. Πολύ σημαντική είναι η γνώση της εκκλησιαστικής Ιστορίας. Οι Προτεστάντες και οι Παπικοί δεν γνωρίζουν την ιστορία της Εκκλησίας, γι’ αυτό και δεν κατανοούν αρχικώς γιατί η Ορθοδοξία είναι η Μία Εκκλησία· όσοι ήλθαν στην Ορθοδοξία ήλθαν συνήθως μέσω της ιστορικής μελέτης τους.

2.    Την προσέλευση των αιρετικών, των ετεροδόξων, στην Ορθοδοξία την μεθοδεύει ο ίδιος ο Θεός, αλλά συνήθως την εμποδίζουμε οι ίδιοι οι Ορθόδοξοι, ως εξής: (α) όταν νομίζουμε ότι η προσωπική μας αρετή και όχι ο Χριστός θα ελκύσει τους αιρετικούς στην Αλήθεια·  (β) όταν νομίζουμε, ότι από εμάς εξαρτάται η προσέλευσή τους και κάνουμε ανεπίτρεπτες μεθοδεύσεις και αλλοιώσεις· (γ) όταν δεν είμαστε ευγνώμονες για την κληρονομιά των Πατέρων, και για τον λόγο αυτό μεταρρυθμίζουμε την εκκλησιαστική Παράδοση και τους ιερούς Κανόνες και  (δ) όταν απομακρυνόμαστε από την μεθοδολογία των Αγίων, την μέθοδο του Χριστού, ο οποίος είναι όχι μόνον η κατάληξη του δρόμου, αλλά και η Οδός («Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» Ἰω. 14, 6). Δεν επιτυγχάνεται καλός σκοπός με κακό τρόπο.  Με κόπο και αίμα οι Πατέρες θεμελίωσαν τους ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας. Δυστυχώς, όπως ήδη και οι Ρωμαιοκαθολικοί, έτσι και πολλοί υψηλά ιστάμενοι Ορθόδοξοι δεν αναγνωρίζουν πια την ύπαρξη αιρέσεως !

3.    Ο δικός μας ρόλος ως Ορθοδόξων στην μεταστροφή των ετεροδόξων στην Αλήθεια προσδιορίζεται από τον σκοπό, πού είναι η σωτηρία μέσω της γνώσεως της Αλήθειας («γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» Ἰω. 8, 32). Αν οι ετερόδοξοι δεν καταλάβουν την απόστασή τους από την Εκκλησία, δεν θα φθάσουν ποτέ στην επιθυμία να επιστρέψουν στον Οίκο του Πατρός. Αν τους λέμε ψέμματα, ότι ήδη είναι μέσα στην αλήθεια, μέσα στην Εκκλησία – αν και ετερόδοξοι, εκτός Ορθοδοξίας – τούς έχουμε θάψει ζωντανούς. Είναι μισανθρωπία να τους διαβεβαιώνουμε ότι είναι εντός της Εκκλησίας. Πρέπει να υπάρχει ομολογία της Ορθοδοξίας, όχι ταύτιση του «χοιροστασίου» της αιρέσεως με  τον Οίκο του Πατρός (όπως στην παραβολή του Ασώτου). Ούτε ένας ετερόδοξος δεν έγινε ποτέ Ορθόδοξος μέσω των «οικουμενικών» θεολογικών διαλόγων, διότι η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα του Οικουμενισμού.

 Το Βίντεο:
http://www.impantokratoros.gr/E94FC4EE.el.aspx

ΣΕ ΠΟΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΝ ΟΙ…ΤΟΥΡΚΟΙ!



Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Όσο και αν ο τίτλος αυτού του άρθρου ακούγεται πρωτοφανής και πολύ «περίεργος» και όμως η ίδια η τουρκική εφημερίδα Hürriyet, σε μια άκρως αποκαλυπτική της έρευνα αποκαλύπτει σε ποιες εκκλησίες προσέρχονται εκατοντάδες, ακόμα και χιλιάδες Τούρκοι για να προσευχηθούν και να κάνουν κάποια ευχή για κάποια αρρώστια ή για κάποιο πρόβλημα που τους απασχολεί.
Σύμφωνα λοιπόν με την πραγματικά εκπληκτική αυτή έρευνα της τουρκικής εφημερίδας με τον ενδεικτικό και χαρακτηριστικό τίτλο: «Hangi kiliseye hangi umutla gidiyorlar», δηλαδή, «Σε ποια εκκλησία με ποια ελπίδα πηγαίνουν», οι Τούρκοι και οι Τουρκάλες προτιμούν στην ευρύτερη περιοχή της Κωνσταντινούπολης να πηγαίνουν σε κάποιες ελληνορθόδοξες εκκλησίες να πουν τον πόνο τους, να προσευχηθούν για το πρόβλημα τους και να κάνουν μια ευχή στην Παναγία ή στον Άγιο της ελληνορθόδοξης εκκλησίας να τους βρει κάποια λύση, να τους θεραπεύσει και να τους ανακουφίσει από τα βάσανα τους.
Πρώτη και πιο γνωστή σε αυτό τον πραγματικά εκπληκτικό κατάλογο προβάλει η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά στην Πρίγκηππο, η οποία έγινε παγκοσμίως γνωστή για το μαζικό προσκύνημα των Τούρκων κάθε χρόνο στο μεγάλο πανηγύρι του Αγίου στις 23 Απριλίου.
Εκτός όμως από τον Άγιο Γεώργιο της Πρίγκηππου, οι Τούρκοι προσέρχονται και σε άλλες ελληνορθόδοξες ρωμαίικες εκκλησίες για να προσευχηθούν. Έτσι σύμφωνα πάντα με το αφιέρωμα της τουρκικής εφημερίδας, στην ρωμαίικη εκκλησία του Αγίου Δημήτριου του Kuruçeşme, πηγαίνουν όσοι έχουν πρόβλημα με την φωνή τους, οι δυσλεκτικοί ακόμα και οι μουγγοί για να προσευχηθούν να ξαναβρούν την χαμένη τους φωνή. Η εκκλησία τέλει θεία λειτουργία κάθε Παρασκευή στις 9 πμ και παρουσιάζει το καταπληκτικό φαινόμενο να περιμένουν οι Τούρκοι στην ουρά για να πιουν από το αγίασμα που υπάρχει εκεί και να κάνουν ευχή στον Άγιο.
Στο Μπαλουκλί, στην εκκλησία και στο αγίασμα επίσης πηγαίνουν πολλοί Τούρκοι να προσευχηθούν, να ανάψουν με ευλάβεια ένα κερί και να δροσιστούν από το αγίασμα με την πίστη και την ευχή να θεραπευτούν από διάφορες ασθένειες που πάσχουν. Η εκκλησία παρουσιάζει μεγάλη κίνηση κατά τους μήνες Απρίλιο και Μάιο από …Τούρκους προσκυνητές.
Στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, στην περιοχή Beşıktaş στην οδό Çırağan Caddesi, πάνε όσοι έχουν πρόβλημα με τα μάτια τους καθώς όπως είναι γνωστό η Αγία αυτή είναι προστάτιδα των ματιών. Στην Αγία Κυριακή στο Arnavutköy, επίσης πηγαίνουν πολλοί Τούρκοι να προσευχηθούν ενώ και στην Αγία Παρασκευή του Arnavutköy γίνεται ομαδικό προσκύνημα για θεραπεία ασθενειών κυρίως της όρασης. Τόπος προσκυνήματος των Τούρκων είναι η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονος στο Kuzguncuk. Η εκκλησία αυτή στο πανηγύρι του Αγίου που γίνεται τον Ιούλιο μήνα προσελκύει πολλούς Τούρκους προσκυνητές, ενώ και ο πρώην αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Τουρκίας, στρατηγός İlker Başbuğ, είχε εκμυστηρευτεί πως όταν ήταν μικρός πήγαινε στο πανηγύρι του Αγίου Παντελεήμονος να γιορτάσει μαζί με τόσο Ρωμιούς. Προσκύνημα των Τούρκων είναι και η εκκλησία του Αγίου Θεράποντος στο Sirkeci, όπου πηγαίνουν οι Τούρκοι που πάσχουν από διάφορες ασθένειες να προσευχηθούν για να βρουν την θεραπεία τους από τον Άγιο. Μεγάλο προσκύνημα των Τούρκων είναι και η εκκλησία της Παναγίας στο Unlkapanı, για την οποία έχουμε γράψει σε προηγούμενο άρθρο, ενώ και ο Άγιος Φανούριος του Dolapdere στην οδό Teşrifatcı, κάθε Παρασκευή και ώρα 9 πμ μέχρι τις 1 μμ. γίνεται τόπος προσκυνήματος των Τούρκων ενώ τελείται και θεια λειτουργία .
Μετά από όλες αυτές τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις τις ιδίας της τουρκικής εφημερίδας, εμείς τι άλλο να πούμε ; Πίσω από το έντονο ισλαμικό προφίλ της σύγχρονης Τουρκίας, η ελληνορθόδοξη Ρωμιοσύνη ζει στις καρδιές χιλιάδων Τούρκων που καταφεύγουν στις ρωμαίικες εκκλησιές και στους ελληνορθόδοξους Αγίους για να προσευχηθούν να πουν το πρόβλημα τους και να αναπαυτούν.
Σημεία των καιρών! Μόνο αυτό!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr