Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2014

Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΤΟΥ π. ΕΥΘΥΜΙΟΥ, ΤΑΡΑΞΕ ΤΟΝ ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΙ!


Ἑτοιμάζοντας τὴν “ἀπολογία  του ὁ μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος γιὰ τν ποιν τς καθαιρέσεως πο ξουσιαστικ ποφάσισε νὰ πιβάλει (ς λλος λήστου μνήμης Λουδοβίκος ΙΔ΄) καὶ προανήγγειλε στν ερομόναχο Εθύμιο Χαραλαμπίδη, προσπαθεῖ ν νοχοποιήσει τ θύμα κα ν πιρρίψει στρεψόδικα σ’ αὐτν τν δική του εὐθύνη, κα αθαίρετη ποινή, ποδίδοντας στοὺς περασπιζόμενους τν λήθεια τς κκλησίας παραποιημένη τὴ φράση το Λουδοβίκου “l'église c'est moi”, κκλησία εμαι γώ!
π. Εὐθ. Χαραλαμπίδης
λήθεια, πς νὰ ταιριάξει, κ. Δωρόθεε, Πολυκανδριώτη, σὲ να διωκόμενο ερομόναχο φράση “l'église c'est moi”; Σὲ να ερομόναχο πού, πειδὴ ἀντέδρασε γιοπατερικ στς αθαιρεσίες σου κα διέκοψε τὴν Μνημόνευση το νόματός σου, φαρμόζοντας ερηνικ να κκλησιαστικ ερὸ κανόνα, τν πειλεῖς, ς λλος ατοκράτωρ, πς θὰ τοκόψεις τὸ μισθὸ καὶ θ τν καθαιρέσεις, ἂν μέχρι τ μέσα Σεπτεμβρίου δν μετανοήσει γγράφως καὶ δὲν ἐπαναλάβει τὴν μνημόνευση τοῦ "θείου" ὀνόματός σου;
Ξέχασε ὁ κ. Δωρόθεοςτι πληθώρα ερν Κανόνων παγορεύουν τν συμπροσευχ μ αρετικούς; Ξέχασε τι πληθώρα Ἱερν Κανόνων παγορεύουν τν παρουσία σ χειροτονία αἱρετικο; Ξέχασε τι γία γραφ κα ο ερο Κανόνες ρίζουν, ς πρώτιστο καθκον τν πισκόπων, νὰ φροντίζουν τὸ ποίμνιό τους, ν τ προφυλάσσουν π τος αρετικούς, νημερώνοντας τοὺς πιστος γι τς βλάβες πο πιφέρουν ο αρετικο Παπικοί;  Ξέχασε τὸ καθῆκον του ὡς Ἐπισκόπου εἶναι νὰ ἐκδιώκειπ τν ποίμνη τοὺς αἱρετικούς, κι χι ν διευκολύνει τ ργο τους;
Καὶ τί κάνει κ. Δωρόθεος; Τὰ κριβς ντίθετα!  Συγχρωτίζεται, συμπροσεύχεται εὐκαίρως καίρως μ τος Παπικούς, κα τξωφρενικό, πρωτοφανὲς καὶ πρωτάκουστο στὴν ρθόδοξη λληνικ κκλησία, δώρισε παπική μίτρα (διπλανή φωτογραφία) στὸν νέο παπικ πίσκοπο Σύρου!!! 
γία γραφ κα ο Πατέρες νομάζουν τος αρετικος λύκους, κα μητροπολίτης Δωρόθεος τοὺς ἀντιμετωπίζει ὡς ἤμερα πρόβατα. Ὡς λλος Λουδοβίκος, νομίζει τι κκλησία εναι δικιά του “l'église c'est moi”, καὶ ς λλος Πάπας στν Μητρόπολή του, μπορεῖ νὰ κάνει ,τι θέλει, κα ντ ν φροντίζει ν μ πέσουν οἱ πιστο στ χέρια τν αρετικν, κυνηγ κα διώκει τος ρθοδόξους ποὺ το πενθυμίζουν τ καθκον του ς συμποιμένες κα συνυπεύθυνοι πέναντι στὸν Θε γι τος πιστούς!


Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ "ὀρθόδοξος" ἐπίσκοπος Σύρου, ἐργάζεται γιὰ τὴν οὐνιτοποίηση τῆς Μητροπόλεώς του, ἀλλὰ κανένας Ἐπίσκοπος καὶ καμιὰ Σύνοδος δὲν ἐνδιαφέρεται γι' αὐτό. Κανεὶς δὲν ἐνδιαφέρεται ἂν γίνονται μικτοί γάμοι, ἂν οἱ βαπτίσεις ἀντικαταστάθηκαν μὲ τὸ χρίσμα· ἂν ἡ Θ. Κοινωνία τῶν Ὀρθοδόξων μεταδίδεται στοὺς Παπικούς, ἂν  οἱ δικοί μας «κοινωνοῦν» τὴν “ὄστια” ἀπὸ τοὺς παπικούς, ὅπως εἶχε ἀποκαλύψει

Απάντηση στον π. Βασ. Βολουδάκη από τον θεολόγο Νικ. Πανταζή



Οποιος δημοσίως, γυμνή τη κεφαλή αυθαιρέτως θεωρεί "απορριπτέους" τους Θείους, Απαρασάλευτους Ιερούς Κανόνες, που μάλιστα εθεσπίσθησαν εν Αγίω Πνεύματι και εν Συνόδω, απορρίπτει τους ιδίους τους Αγίους Πατέρες και συνεπώς γίνεται ο ίδιος απορριπτέος και καταδικαστέος. "Αμαρτάνει ών αυτοκατάκριτος!" (Τιτ. 3, 11).
Αυτή η αμαρτία-αστοχία, η απόρριψη και άρνηση δεν είναι και μικρή. Συνιστά ανατροπή Πατρώων Νόμων, μετάθεση και υπέρβαση ορίων (Παρ. 22, 28) και διαστροφή Ευαγγελικών αληθειών. Η απόρριψη αυτή είναι παρακινδυνευμένη και λίαν τολμηρή, μας καθιστά υποδίκους ενώπιον Θεού και ανθρώπων "ως λόγον αποδώσοντες".
Δεν τον κατακρίνουμε λοιπόν εμείς, τον π. Βασίλειο Βολουδάκη, ως επώδυνοι αποδέκτες αυτής της αήθου απορρίψεως του Κανόνος, τον οποίο Κανόνα συνειδητά και έμπιστα ακολουθούμε, αλλά κατακρίνει και καταδικάζει ο ίδιος τον εαυτό του. Εκθέτει την υπόληψή του και διακινδυνεύει την σωτηρία του, μ' αυτή του τη στάση.
Η στάση που επιλέγει ο καθένας, προκαθορίζει τη σχέση και θέση του ως προς την Αλήθεια και τη σωτηρία του. Προίμιο και "ακροαματική διαδικασία" αποτελεί η στάση του καθενός μας ως προς τις Κρίσεις των Πατέρων και την Κρίση του Θεού για την σωτηρία ή την κατάκριση της ψυχής μας.
Υπάρχει, για παράδειγμα, μια προκαθορισμένη, συγκεκριμένη Αγιοπατερική Στάση και Γραμμή την οποία υποχρεούται ο κάθε Πιστός, ως προς την αντιμετώπιση των αιρέσεων, ν' ακολουθεί. Η Αγιοπατερική Στάση είναι Ανάταση, Ανάσταση και Επανάσταση μαζί. Όταν το εγώ μου εκφράζει άκρως αντίθετη θέση και "στάση-από" αυτήν, καταλήγω σε από-σταση και διά-σταση από το Θεό, με αυτή μου την παρά-σταση και παρατύπως στασιάζω, απορρίπτω,

Γενέσιον της Θεοτόκου: Η απαρχή της σωτηρίας μας


genapswt2 Μέγας Φώτιος  

Στη Γέννηση της Υπεραγίας Δέσποινάς μας Θεοτόκου
 
Σήμερα η Παρθένος μητέρα γεννιέται από στείρα μητέρα και ευτρεπίζεται το παλάτι του ερχομού του Δεσπότου Χριστού. Σήμερα σπάζουν τα δεσμά της στειρότητας και σφραγίζονται τα κλείθρα της Παρθένου. Γιατί εκείνα με τα οποία η άγονη μήτρα και τα νεκρά σπλάχνα για παιδοποιΐα έδωσαν παρ’ ελπίδα ωραίο καρπό, με αυτά μνηστεύεται και το αδιάφθορο της παρθενίας και με ολοφάνερα έργα προαγγέλλεται το θαύμα της κυοφορίας. Γιατί είναι υπερφυσικό θαύμα γέννηση χωρίς μεσολάβηση άνδρα και διατήρηση της παρθενίας μετά τη γέννηση. Επίσης νικά τους νόμους της φύσης και η στείρα που συλλαμβάνει μετά τα γηρατειά της και γεννά και με όσα θαυμαστά έργα γίνονται προοιμιάζεται η γέννηση της Παρθένου.
Σήμερα η Άννα θερί­ζει τον καρπό που προήλθε από τον ονειδισμό της ατεκνίας και η οικουμένη απολαμβάνει τα καρποφόρα στάχυα της χαράς. Ο Ιωακείμ ονομάζεται πατέρας του παιδιού, και εμείς παίρνουμε ως αρραβώνα την τιμή της υιοθεσίας. Σήμερα