Σάββατο 18 Απριλίου 2015

Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ, Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«Καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου» (Ἰω. 20,28)
Δὲν ἔλειψαν, ἀγαπητοί μου, οὔτε θὰ λείψουν ποτὲ οἱ πιστοὶ στὸν ἐκ νεκρῶν ἀναστάντα Κύριο. Αὐτοὶ θ᾿ ἀποτελοῦν τὴν ἐκλεκτὴ μερίδα, θὰ εἶνε «τὸ φῶς τοῦ κόσμου» καὶ «τὸ ἅλας τῆς γῆς» (Ματθ. 5,14,13), θὰ κρατοῦν ἀ­ναμμένη τὴ λαμπάδα τῆς πίστεως, ἕτοιμοι καὶ γιὰ ἕνα γιῶτα νὰ θυσιαστοῦν. Αὐτοὶ θὰ νικήσουν, ἔστω κι ἂν ἀποτελοῦν μικρὴ μει­οψηφία. Τὸ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ



Ο µφανίσεις το Χριστο µετά τν νάστασή Του ταν πολλές. Μία π τς πι πίσηµες ταν µφάνιση το ησο στος µαθητές Του κα µάλιστα στ Θωµ. παρουσία το Χριστο φέρνει µι ταραχ κι ναν φόβο στος τροµαγµένους κα κρυµµένους στ περο µαθητές. Κύριος λύει τν φόβο λέγοντας «ερήνη µν» (ωαν. 20,21 κα 26). Χριστς «ν µέσ στη, ερήνην παρέχων ατος», λέγει να τροπάριο τς ορτς.
Θεοφάνης Κεραµες κάνει τν ξς παρατήρηση πάνω στ φράση ατ το Κυρίου. Δυ φορς πευθύνει τ χαιρετισµ τς ερήνης στος µαθητές Του. Μι φορ πρν ν τος δείξει τς πληγς το σώµατός Του κι λλη µιά φορ µετ τν πίδειξη, «να κα τς διττς γωνίας παλλάξ ατούς», δηλαδ γι ν τος παλλάξει π τ διπλ γωνία. µία γωνία τους ταν µήπως πέσουν στ χέρια τν ουδαίων κι λλη ταν φοβία µήπως βλέπουν κάποιο φάντασµα κι χι τ Διδάσκαλό τους.
Χριστς εναι ερήνη µας.
Δν εναι µιά φηρηµένη δέα ερήνη.  λες ο κδηλώσεις τς ερήνης στιάζονται στ πρόσωπο το Κυρίου. «Ατός γρ στν ερήνη µν, ποιήσας τ µφότερα ν» (φεσ. 2,14), θ τονίσει πόστολος Παλος. Μέσα στν κκλησία δν πάρχει κοινωνία δεν, λλ κοινωνία προσώπων. Χριστς παυσε τν χθρα πού φίστατο νάµεσα στ Θε κα στν νθρωπο, µέ τ ν προσφέρει τν αυτ Του θυσία. Ερηνοποίησε τ πίγεια κα τ οράνια «δι το αµατος το σταυρο ατο» (Κολ. 1,20). Φυσικ κα πρ το θανάτου κα τς ναστάσεως το Χριστο Θες δν κρατοσε χθρα στν νθρωπο. Θες εναι ερηνικς µέ λα τ πλάσµατά Του πάντοτε. « Θες οδέποτε χθραίνει», λέγουν ο Πατέρες. Μ τν µαρτία πού διαπράττουν ο νθρωποι, εναι χθρο τς θείας θελήσεως, «διότι τ φρόνηµα τς σαρκς χθρα ες Θεόν» (Ρωµ. 8,7). Ατς μέ τήν θυσία Του φιλίωσε κα οκειοποίησε τος νθρώπους.
Πρτα πρτα ν πενθυµίσουµε τν ποστολικ λόγο πς Βασιλεία το Θεο δν εναι βρώση κα πόση «λλ δικαιοσύνη κα ερήνη κα χαρ ν Πνεύµατι γίω» (Ρωµ. 14,17). Πράγµατι, συνάφεια το Θεο κα το νθρώπου δν βασίζεται σ λικ πράγµατα, σο στος καρπος το γίου Πνεύµατος πού εναι δικαιοσύνη, χαρ κα ερήνη. Χωρς ατς τς προϋποθέσεις δν µπορούµε ν χουµε ζωνταν σχέση µέ τ Θεό.
πίσης, Θες δν εναι θες καταστασίας, λλ ερήνης (Α΄ Κορ. 14,33). σύγχυση γύρω π τ ζητήµατα τς πίστεως κα τς ζως, ταραχ τν παθν, ναίδεια τν µαρτωλν πιθυµιν, λλειψη γάπης, δυσκολία ν συγχωρέσουµε τν λλο, δείχνουν µία σωτερικ καταστασία το νθρώπου κα δν µπορε ν συνυπάρχει µέ ατ τ ερηνικ πνεµα το Θεο. κόµη νθρωπος πού χει τν ερήνη το Χριστο, γίνεται ερηνοποις στος λλους κα µακαρίζεται. «Μακάριοι ο ερηνοποιο τι ατο υο θεο κληθήσονται» (Ματθ. 5,9), θ σηµειώσει Χριστός.
πόστολος Παλος µς προτρέπει ν συµφιλιωθοµε µέ τ Θεό. Τ διάφορα µαρτήµατα κα πάθη µας κα φυσικ φιλαυτία κα γωισµός µας γίνονται µπόδιο ν συµφιλιωθοµε µ τ Θεό. ργ κα χθρα, τ µσος κα φθόνος, µνησικακία κα ποκρισία, λλειψη γάπης κα µπάθεια µς κάνουν ν ζοµε µέσα στν ταραχ κα τ σύγχυση. διάβολος εναι πνεµα ταραχς, ν Χριστς εναι Θες τς ερήνης. Δν µποροµε ν προσευχηθοµε, ν συµµετάσχουµε στ θεία Λειτουργία, ν κοινωνήσουµε, ν χουµε γαθς σχέσεις µ τος λλους, ἐὰν δν πικρατήσει στν καρδιά µας ερήνη το Χριστο. Μπορε ν γωνίζονται ο νθρωποι, γι ν πικρατήσει ερήνη πάνω στ γ κα γιά ατ τ λόγο συνάπτονται κα συνθκες κα συµφωνίες, λλ’ µως, φ’ σον ερήνη ατ εναι φηρηµένη κα δν εναι τ πρόσωπο το ησο Χριστο, εναι καταστάσεις πο δν διαρκον γι πολ µεγάλο χρονικ διαστηµα.
  Χριστς µς δωσε τ δική Του ερήνη (ωάν. 14,27). Ατν ς πιδιώξουµε ν ποκτήσουµε, γι ν ερηνεύσουµε, µέ τν αυτό µας ρχικ χοντας συµφωνία στ νο κα τν καρδιά µας, κατόπιν µ τ Θεό, στε ν τηροµε τς ντολές Του, κα τέλος ν ερηνεύσουµε µέ τος συνανθρώπους µας, γιά ν ζήσουµε µαζί τους κα ν ποφύγουµε τς χθρες κα τς ριδες. μήν.

Οι Ποιμένες δέχονται το λύκο να ...φυλάει τα πρόβατα!

Πηγή: http://fanarion.blogspot.gr