Κυριακή 23 Ιουνίου 2019

Η στάση των αυτοκεφάλων Εκκλησιών έναντι του Ουκρανικού αυτοκεφάλου.

Γράφει ο π. Φώτιος Βεζύνιας

Αγαπητοί πατέρες, κύριοι και κυρίες σύνεδροι, αγαπητοί εν Κυρίω αδελφοί

   Δεν προλάβαμε να συνέλθουμε από την λαίλαπα της συνόδου του Κολυμπαρίου, δεν προλάβαμε να πάρουμε μια ανάσα από την οικουμενιστική και Aμερικανοκίνητη σύνοδο της Κρήτης, και νέα θύελλα έπληξε και πλήττει την Εκκλησία. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αυτοβούλως, αυτεπαγγέλτως, αυθαιρέτως, πάντως όχι κανονικώς, ανακήρυξε το «αυτοκέφαλον» ως Εκκλησίας, όχι της Κανονικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας, που και εκεί δεν είχε δικαίωμα παρέμβασης, (Βλέπε π. Θεοδώρου Ζήση: «ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ»), αλλά   ενός συνονθυλεύματος  χριστιανικών σχισματικών ομάδων της Ουκρανίας. Σε έγγραφο του Γραφείου επί των αιρέσεων, της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς υπό τον τίτλο: «Η Ορθοδοξία οδηγείται σε μεγάλο σχίσμα» με ημερομηνία 21-1-2019 διαβάζουμε: «Τώρα πλέον είναι ολοφάνερο ότι η παγκόσμια Ορθοδοξία, μετά την μονομερή απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου να χορηγήσει καθεστώς Αυτοκεφαλίας σε μια «Εκκλησία», η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα συνονθύλευμα σχισματικών, καθηρημένων και αυτοχειροτονήτων, οδηγείται με γοργά βήματα σε ένα νέο μεγάλο σχίσμα, ίσως το δεύτερο μεγάλο σχίσμα μετά  από αυτό του 1054, με ανυπολόγιστες εκκλησιαστικές συνέπειες για την πανορθόδοξη ενότητα και προς μεγίστη χαρά των εχθρών της.»[1]

   Οι δύο «Σχισματικές Χριστιανικές Ομάδες» που διαρθρώνουν τη «νέα εκκλησία» υπό την ονομασία «Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία (UOC)»,  είναι: α) Η  «Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας-Πατριαρχείο Κιέβου» και β) Η  «Ουκρανική Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία»

   Σαφώς εκ των δηλώσεων είναι και πάλι προφανής ο υποβολέας των ενεργειών του Φαναρίου. Τούτο το συμπέρασμα προκύπτει από την διακριτική διπλωματική στήριξη της Ουάσινγκτον προς το Φανάρι για την αυτοκεφαλία της Ουκρανικής Εκκλησίας, όπως διατυπώθηκε από την εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Χέδερ Νάουερτ, στα τέλη Σεπτεμβρίου 2018. Αμέσως μετά την ανακοίνωση της

Ὁμοφυλοφιλία καί Νέα Τάξη Πραγμάτων

μ. Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη:  Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι καί ὁ Ἀντίχριστος, καθώς ἀναλύουν οἱ Ἅγιοι Πατέρρες, θά εἶναι ὁμοφυλόφιλος, καθώς θά ἀποτελεῖ τήν προσωποποίηση τῆς ἀντιστροφῆς, διαστροφῆς καί ἐναντίωσης στήν τάξη πού ἐδημιούργησε ὁ Θεός σέ ὅλους τούς τομεῖς.

Ὁμιλία τοῦ μοναχοῦ Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη, Δρ Θεολογίας - Πτ. Φιλοσοφίας, Θεσσαλονίκη, 20 Ἰουνίου 2014


Ἡ ὁμιλία έγινε στή Σύναξη διαμαρτυρίας στόν προαύλιο χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου ἐναντίον τῶν ἐκδηλώσεων ὁμοφυλοφιλικῆς «ὑπερηφάνειας» (gay pride).


Σεβαστοί μου πατέρες, πού τιμᾶτε μέ τήν παρουσία σας τήν ἀποψινή μας ἐκδήλωση εἰρηνικῆς διαμαρτυρίας,

             ἀγαπητοί Θεσσαλονικεῖς,
Πρῶτα-πρῶτα πρέπει νά ἐκφράσουμε τίς εὐχαριστίες μας στόν Τριαδι­κό ἀληθινό Θεό μας γιά τήν λαοσύναξή μας αὐτή.
Κατά δεύτερον νά ἀποδώσουμε τήν ὀφειλομένη εὐχαριστία στόν Παν­αγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμο μέ τίς πατρικές εὐλογίες καί ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ ὁποίου λαμβάνει χώρα ἡ ἐκδήλωσή μας. Εὐχαριστίες ἐπίσης ὀφείλονται καί στούς πλησιοχώρους Μητροπολίτες Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς κ. Προκόπιο καί Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα, οἱ ὁποῖοι προέβαλαν τή λαοσύναξή μας.

«ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ: Η θεολογία του Αγίου Πνεύματος» (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)




Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

Στη θεολογική μελέτη «Το πρόβλημα της σωτηρίας κατά την διδασκαλίαν του Μ. Βασιλείου», του αγ. Ιουστίνου, διαβάζουμε: «Η Ορθόδοξος θεολογία είναι η μοναδική Ευαγγελική θεολογία, διότι είναι εκ του Αγίου Πνεύματος, διότι προέρχεται εκ των πνευματοφόρων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων. Είναι η θεολογία του Αγίου Πνεύματος».
Ο άγιος Ιουστίνος έχει ακόμη τονίσει: Θεμέλιο κάθε ουμανισμού ακόμη και του Βατικανού, είναι η υψηλοφροσύνη, η πίστις στον λόγο του ανθρώπου, στο νου και τη λογική του.
Την αλήθεια αυτή έχει διατυπώσει–αναδείξει και ο αγ. Παΐσιος ο Αγιορείτης, στη συνομιλία του με τον Λορέντζο Ντιλέττο, έναν ρωμαιοκαθολικό μοναχό.
Στο βιβλίο του μοναχού με τίτλο «οδοιπορία στο Αγ. Όρος», διαβάζουμε: «Έβγαλε τα γυαλιά του (ο αγ. Παΐσιος), άφησε το ξύλο (που σκάλιζε) και το εργαλείο από τα χέρια του και άρχισε να μιλάει:

- Κοίταξε, η διαφορά ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή είναι μονάχα μία: Η λογική. Η Δύση πιστεύει στη λογική, ενώ η Ανατολή στο Άγιο Πνεύμα» (Σελ. 276). Αντίθετα, σ’ έναν συλλογικό τόμο με τίτλο «Καιρός συνεσταλμένος το λοιπόν…» (Η μέλλουσα πανορθόδοξος Σύνοδος–Ζητήματα–Διλήμματα - Προοπτική), ως τόμος συμπύκνωσης (2015) της διανοητικής θεολογίας–κουλτούρας των οικουμενιστών, βιώνουμε το τοπίο της ανθρώπινης λογικής και τις συνάφειές της, χωρίς την γνώμη των Αγίων.
Στον τόμο αυτό, που ανέφερα ενδεικτικά, γα παράδειγμα, υπάρχει η αίρεση και η εμμονή στην ορθολογική–επιστημονική συγκρότηση της θεολογίας και της ερμηνείας της εκκλησίας. Καλύτερα θα ήταν, πιο ειλικρινές, να βάλουν τίτλο: Η θεωρία της σχετικότητας της Εκκλησίας…!
Ειδικότερα, στο βιβλίο αυτό φιλοξενούνται (στον «Τόμο αγάπης») δηλώσεις τόσο του Αθηναγόρα, όσο και του πιστώς αυτόν ακολουθούντα Πατριάρχου Δημητρίου. Όλα όσα αναφέρουμε, περιέχονται στην μελέτη–εργασία της καθολικής θεολόγου Barbara Hallensleben με τίτλο: «Αδελφές Εκκλησίες. Ερμηνευτική αρχή για τις σχέσεις μεταξύ Εκκλησιών adintra και adextra». Στη σελ. 357 διαβάζουμε:
«Χαιρετίζουμε την άφιξη της Υμετέρας Αγιότητας σε εμάς (τον Πάπα Παύλο Στ΄), ως την αυγή μιας νέας και φωτεινής ημέρας του Κυρίου στην ιστορία των δύο Εκκλησιών μας…» (Πατρ. Αθηναγόρας – 25/7/1967).
Στη σελ. 367 υπάρχει μια αντίστοιχη δήλωση του Πατριάρχη Δημητρίου: «Όλοι εμείς – είτε βρισκόμαστε στη Ρώμη, είτε σε αυτήν εδώ την πόλη της Κων/λης, είτε σε κάποια άλλη πόλη, όποια και αν είναι η θέση της στην εκκλησιαστική ιεραρχία ή στον κόσμο της πολιτικής, ασκούμε τα επισκοπικά μας καθήκοντα μέσα στο πλαίσιο μιας καθαρής και απλής συνοδικότητας, υπό έναν ανώτατο ποντίφικα, την κεφαλή της Εκκλησίας – υπό τον Κύριό μας Ιησού Χριστό» (Πατρ. Δημήτριος – 1973 – Εορτή αγίου Ανδρέα).
Παρατηρούμε, ότι αναγνωρίζει στον Πάπα ιεροσύνη (επίσκοπος) και ως φυσική συνέπεια τους καθολικούς ως «Εκκλησία Χριστού»!
Να θυμίσουμε, ότι επί Δημητρίου (1990), ύστερα από 1500 χρόνια μετά την καταδίκη των μονοφυσιτών υπό της Δ΄ οικουμενικής Συνόδου, στο Σαμπεζύ της Ελβετίας «διορθώθηκε» το λάθος και οι μονοφυσίτες είναι πλέον… Ορθόδοξοι!