ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Μ. Βασιλείου, ἐπιστολὴ 258:

“Πρὸς τὸν Ἐπίσκοπον Ἐπιφάνιον”. 

Β΄ μέρος

Ἡ ΣΥΓΧΥΣΗ σὲ θέματα Πιστεως

τῆς ἐποχῆς ἐκείνης

καὶ ἡ ΔΙΑΙΡΕΣΗ τῶν Ὀρθοδόξων

(ποὺ σήμερα ἐπαναλαμβάνεται τραγικά).

Στὸ δεύτερο μέρος τῆς παρουσιάσεως τῆς ἐπίκαιρης αὐτῆς ἐπιστολῆς τοῦ Μ. Βασιλείου πρὸς τὸν ἅγιον Ἐπιφάνιο, εἶναι ἀναγκαῖες κάποιες ἐπισημάνσεις, ἀφοῦ σήμερα βρισκόμαστε σὲ παρόμοια ἐκκλησιαστικὴ κατάσταση. Δὲν ἔχουμε δηλαδή, εἰρήνη στὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ πόλεμο μὲ τοὺς ψευδεπισκόπους τῆς ἐσχατολογικῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ὁ Μ. Βασίλειος δίδει ἐξηγήσεις σ’ αὐτὴν την ἐπιστολὴ πρὸς τὸν ἅγιον Ἐπιφάνιο γιὰ τὴν στάση του πρὸς κάποια πρόσωπα καὶ πρὸς τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας.

Συγκεκριμένα, στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ὑπῆρχαν οἱ ὀρθόδοξοι “Μελετιανοί”, δηλαδὴ οἱ ἐναπομείναντες ἄνευ Ἐπισκόπου πιστοί, μετὰ τὴν ἐξορία τοῦ Ποιμένα τους, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου δηλ. Ἀντιοχείας ἁγίου Μελετίου. Καὶ δὲν ἐδέχοντο ἄλλον Ἐπίσκοπο, γιατὶ ὁ ἐξορισθεὶς Ἐπίσκοπός τους ἦταν κατ’ αὐτοὺς ὁ μόνος κανονικὸς Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος. Τοῦτο σημαίνει ὅτι οἱ πιστοὶ ἔχουν δικαίωμα, ἐφ’ ὅσον βαδίζουν μὲ πιστότητα τὴν Πατερικὴ Παράδοση, νὰ ἀκολουθοῦν τὸν Ποιμένα τους, τὴν στιγμὴ μάλιστα ποὺ δὲν ὑπάρχουν ἐναντίον του κατηγορίες γιὰ παρεκτροπὲς σὲ θέματα Πίστεως καὶ Ἱ. Παραδόσεως, καὶ ταυτόχρονα, στὸ χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας δροῦν καὶ ἔχουν τὴν ἐξουσία οἱ αἱρετικοί.

Τὴν κανονικότητα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μελετίου συμμεριζόταν καὶ ὁ Μ. Βασίλειος, ἀλλὰ καὶ ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, γι’ αὐτὸ καὶ εἶχαν κοινωνία μαζί του, καὶ μεταξύ τους, ὅπως καὶ μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης.

Ταυτόχρονα ὅμως, οἱ ἀκολουθοῦντες τὸν ἅγιο Μελέτιο “Μελετιανοί”, εἶχαν χαρακτηρισθεῖ ἀπὸ κάποιους ἄλλους Ὀρθοδόξους ὡς σχισματικοί, οἱ ἴδιοι δέ, δὲν “ἐκοινώνουν” μετὰ τῆς μερίδος τῶν “Εὐσταθιανῶν” ὑπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Παυλῖνο. Ὅμως μὲ τὸν Παυλῖνο κοινωνοῦσε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης, ἀλλὰ καὶ ὁ Μ. Ἀθανάσιος.

     Γιὰ ποιό λόγο, ὅμως, ὁ Μ. Βασίλειος δὲν ἐκοινώνει μὲ τὸν Παυλῖνο; Διότι ὑποπτεύετο ὅτι ἀπεδέχετο τὶς θέσεις τοῦ αἱρετικοῦ Μαρκελλιανοῦ. Βλέπουμε λοιπόν, ἐδῶ, μιὰ παράδοξη κατάσταση: Μὲ τὸν Παυλῖνο δὲν κοινωνοῦσαν οἱ “Μελετιανοὶ” καὶ ὁ Μ. Βασίλειος· κοινωνοῦσε ὅμως ἡ Ρώμη, ὁ Μ. Ἀθανάσιος, ἀλλὰ καὶ ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος Κύπρου, ὁ ὁποῖος μάλιστα εἶχε μεταβεῖ στὴν Ἀντιόχεια γιὰ νὰ προσπαθήσει νὰ βοηθήσει τὴν συμφιλίωση καὶ ἕνωση τοῦ Παυλίνου μὲ τὸν Βιτάλιο, ποὺ εἶχε χειροτονηθεῖ ἀπὸ τὸν αἱρετικὸ Ἀπολλινάριο.

Οἱ μεγάλοι αὐτοὶ Ἅγιοι, λοιπόν, σὲ περίοδο αἱρέσεων καὶ ἐνῶ ἀκόμα δὲν εἶχε διευκρινισθεῖ ἂν ἦταν κακόδοξες οἱ θέσεις τους, καὶ πρὶν κάποια Σύνοδος συνέλθει καὶ ἀποφανθεῖ γι’ αὐτούς, δὲν ἐπικοινωνοῦσαν μὲ καθ’ ὑποψίαν αἱρετικούς, μετὰ τῶν ὁποίων ἄλλες Ἐκκλησίες καὶ Ἅγιοι εἶχαν κοινωνία! Καὶ ἐνῶ δὲν κοινωνοῦσαν μὲ τὸν καθ’ ὑποψίαν αἱρετικό, κοινωνοῦσαν μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκλησία ποὺ κοινωνοῦσε μαζί του!

Εἶναι ὡς ἐκ τούτου φανερὸ ὅτι ὁ Μ. Βασίλειος γράφει πρὸς τὸν ἅγιο Ἐπιφάνιο γιὰ νὰ τὸν ἐνημερώσει.

Εὔχομαι, τοῦ λέγει, νὰ δώσει ὁ Κύριος κάποτε νὰ δοῦμε τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας ἑνωμένη. Καὶ ἐννοῶ, διευκρινίζει, νὰ ἑνωθοῦν οἱ Ὀρθόδοξες μερίδες, αὐτὲς ποὺ ἔχουν μαζί μας τὸ ἴδιο φρόνημα. Διότι ἡ Ἐκκλησία τῆς ὁποίας τὰ ὀρθόδοξα μέλη εἶναι μεταξύ τους χωρισμένα “κινδυνεύουν πάρα πολὺ νὰ δεχθοῦν πλήρως τὰς ἐπιβουλὰς τοῦ ἐχθροῦ, ὁ ὁποῖος μνησικακεῖ ἐναντίον της” ἐξ αἰτίας αὐτῶν τῶν διαιρέσεων.

Στὴ συνέχεια καθιστᾶ σαφὲς ὁ Μ. Βασίλειος ὅτι, ἐνῶ “βεβαίως ἔχει ἀποκοπῆ ἡ αἵρεσις ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξίαν”, ὅμως, ταυτόχρονα “εἶναι κομματισμένη καὶ ἡ ἰδία Ὀρθοδοξία ὡς πρὸς τὸν ἑαυτό της” (σελ. 100).

Ὡς πρὸς τὸ θέμα τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς “Μελετιανοὺς” ὁ Μ. Βασίλειος

Βαρθολομαίος: «Προσεύχομαι για τους εν Χριστώ αδελφούς Πάπα Φραγκίσκο και Πατριάρχη Κύριλλο»...

Τα tweets του Οικουμενικού Πατριάρχη για τη συνάντηση Φραγκίσκου–Κυρίλλου

Μέσω Twitter σχολίασε ο Οικουμενικός Πατριλάρχης κ. Βαρθολομαίος την ιστορική συνάντηση του πατριάρχη Ρωσίας κ. Κυρίλλου με τον Πάπα Φραγκίσκο. Στο πρώτο του tweet ο Οικουμενικός Πατριάρχης έγραψε: «Προσεύχομαι για τους εν Χριστώ αδελφούς Πάπα Φραγκίσκο και Πατριάρχη Κύριλλο. Είμαι ικανοποιημένος που ο διάλογος που ξεκίνησε το 1964 από τους Αθηναγόρα και Παύλο εξακολουθεί να αποδίδει καρπούς.

Το δεύτερο tweet απευθυνόταν απευθείας προς τον Πάπα Φραγκίσκο μέσω του δικού του λογαριασμού στο Twiter. «Αδερφέ εν Χριστώ προσεύχομαι για σένα και για την συνάντηση σου με τον αδερφό μας Κύριλλο» έγραψε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.@Pontifex praying for you, my brother in Christ, and your meeting with our brother Kirill. Αξίζει να σημειωθεί πως είναι η πρώτη φορά που ανώτατοι εκκλησιαστικοί ηγέτες όπως ο Πάπας και ο Οικουμενικός Πατριάρχης επικοινώνησαν μέσω του Twitter κάτι το οποίο είναι ιδαίτερα ελπιδοφόρο.

[σσ katanixis: για τις μετοχές της Twitter Inc. σίγουρα, λέμε εμείς (Τιμή μετοχής: TWTR (NYSE) 15,89 $ +1,58 (+11,04%) 12 Φεβ, 7:59 μ.μ. GMT-5 ]

orthodoxia.info

Παπικό "ξυπνητήρι" για όλους εκείνους που δεν ανιχνεύουν ακόμα την παναίρεση του Οικουμενισμού στους "ορθόδοξους" εκκλησιαστικούς ηγέτες, ή περιμένουν "άχρι καιρού", έως ότου έρθει το "κοινό ποτήριο"!.

 Πάπας για Κύριλλο:

Μιλήσαμε σαν αδελφοί που μοιράζονται το ίδιο βάπτισμα!

-Όλα όσα συζήτησαν -Τι λέει η κοινή δήλωση

• Πηγή: agioritikovima

O Πάπας Φραγκίσκος και o Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος πραγματοποίησαν την Παρασκευή  μια ιστορική συνάντηση στην πρωτεύουσα της Κούβας και μαζί έκαναν μια επείγουσα έκκληση για τον τερματισμό των συγκρούσεων και τις διώξεις των Χριστιανών σε όλη τη Μέση Ανατολή.

Η  κοινή δήλωση που υπέγραψαν οι δύο ηγέτες στο τέλος της δίωρης ιδιωτικής συνομιλίας στο αεροδρόμιο της Αβάνας, σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας εποχής στις σχέσεις μεταξύ Ρ/Καθολικών και της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Η 30 παραγράφων μακρά δήλωση αποτυπώνει την ειλικρινή επιθυμία τόσο του Πάπα όσο και του Πατριάρχη να θέσουν τέλος σε αιώνες συγκρούσεων και διαφορών μεταξύ Μόσχας και τη Ρώμης.
Μιλώντας μετά την κλειστή συνάντηση, μόνο με τους μεταφραστές τους και τους στενότερους συμβούλους τους, ο Πάπας Φραγκίσκος είπε ότι οι δύο ηγέτες μίλησαν ως επίσκοποι και «ως αδελφοί» που μοιράζονται το ίδιο βάπτισμα.
Ο Πάπας τόνισε, πως η ενότητα επιτυγχάνεται όταν πορευόμαστε μαζί, προσθέτοντας ότι ο ίδιος και ο Πατριάρχης συζήτησαν μια σειρά από πρωτοβουλίες που αισθάνονται ότι είναι δυνατόν να γίνουν πράξη, παρά τα συνεχιζόμενα εμπόδια που δίχασαν την Ανατολική και τη Δυτική εκκλησία από το σχίσμα τους το 1054.
Στην κοινή τους δήλωση, οι δύο άνδρες λένε ότι ελπίζουν η πρώτη τους συνάντηση στην Κούβα, να συμβάλει με συγκεκριμένο τρόπο στην αποκατάσταση της ενότητας μεταξύ των χριστιανών.
Το έγγραφο μιλά εκτενώς για την κατάσταση των Χριστιανών και άλλων ανθρώπων της πίστης που διώκονται σε χώρες σε όλη τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, αναφέρονται στην καταστροφή των εκκλησιών τους και στην εξόντωση των οικογενειών τους, των χωριών αλλά και ολόκληρων πόλεων. Ειδικότερα, η δήλωση μιλά για τις συγκρούσεις στη Συρία και το Ιράκ, καλώντας τη διεθνή κοινότητα να συνεργαστει "για να θέσει τέλος στη βία και την τρομοκρατία» και να αποτρέψει την απέλαση των Χριστιανών από την περιοχή.
Ο Πάπας και ο Πατριάρχης τόνισαν τη ζωτική σημασία του διαθρησκειακού διαλόγου και απηύθυναν έκκληση σε όλους όσους εμπλέκονται στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας "να ενεργήσουν με υπεύθυνο και συνετό τρόπο".
Επίσης, ψηλά στη λίστα των κοινών Κανησυχιών τους είναι το ζήτημα της θρησκευτικής ελευθερίας, όχι μόνο στις πρώην κομμουνιστικές χώρες, όπου ο αθεϊσμός κυριάρχησε για δεκαετίες, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη και πέραν αυτής, όπου το κοσμικό κράτος-προειδοποιεί η δήλωση-θέτει "μια σοβαρή απειλή για τη θρησκευτική ελευθερία "
Το Κοινό έγγραφο επικεντρώνεται επίσης στην κατάσταση των φτωχών και των μεταναστών που χτυπούν την πόρτα των πλούσιων χωρών, όπου ο αχαλίνωτος καταναλωτισμός απειλεί τους φυσικούς πόρους του πλανήτη μας.
Ο Πάπας και ο Πατριάρχης επαναλαμβάνουν την πίστη τους στην οικογένεια και το γάμο, ως μια πράξη αγάπης μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας, ως θεμέλιο της κοινωνίας. Τονίζουν το αναφαίρετο δικαίωμα στη ζωή των παιδιών στη μήτρα, καθώς επίσης αναφέρονται και στους ηλικιωμένους και στους αρρώστους, και καλούν τους νέους χριστιανούς να μη φοβούνται να ζήσουν με αυτές τις αξίες του Ευαγγελίου στη ζωή τους.
Τέλος, οι δύο ηγέτες μιλούν για τη σύγκρουση στην Ουκρανία η οποία έχει αφήσει πίσω της τόσους πολλούς νεκρούς και τραυματίες, προκαλώντας μια σοβαρή ανθρωπιστική και οικονομική κρίση. Λένε τέλος ότι ελπίζουν η συνάντησή τους μπορεί να συμβάλει στον τερματισμό των εντάσεων μεταξύ των Ελλήνων Καθολικών (Ουνιτών) και Ορθοδόξων Χριστιανών και καλούν τα μέλη όλων των Εκκλησιών  να εργαστούν από κοινού για την αποκατάσταση της ειρήνης στη χώρα που είναι κατεστραμμένη από τον πόλεμο.

Ο κ. Κογκούλης "αποκαθηλώνει" Κωνσταντίνου και Σκαλτσή

Ο κ. Κωνσταντίνου Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής

του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ)

και το προσκυνητάριο με την εικόνα του Χριστού

Κάποιοι απόφοιτοι της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, με αφορμή την απομάκρυνση του προσκυνηταρίου με την εικόνα του Χριστού από την είσοδο της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, απευθυνθήκαμε στον Ομότιμο Καθηγητή και Προκοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Ιωάννη Β. Κογκούλη έργο του οποίου, εκτός των άλλων, ήταν και το εν λόγω προσκυνητάριο, και ζητήσαμε να μας σχολιάσει το γεγονός.

Ο Καθηγητής, εξέφρασε τη θλίψη του για τη συμπεριφορά του κ. Κωνσταντίνου  και για την κατάσταση γενικότερα, η οποία ξεκίνησε αμέσως μετά την αφυπηρέτησή του (1/9/2015). Ένα χρόνο που ήταν Κοσμήτορας και ο Καθηγητής εν ενεργεία, ο κ. Κωνσταντίνου  απέφυγε να προβεί σε ενέργειες που θα προκαλούσαν και θα συναντούσαν την αντίδραση του κ. Καθηγητή.

Συγκεκριμένα ο κ. Καθηγητής αναφέρθηκε στο γεγονός της καταψήφισης της

Η Δικαιοσύνη των αντι-Οικουμενιστών και η ...πανστρατιά κατά του τμήματος Ισλαμικών Σπουδών!

   

Με νέα, πρόσφατη εντολή (20-11-2015), ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, απαγορεύει εκ νέου και στην ενορία του αγίου Σπυρίδωνος να Ομιλεί ο π. Νικόλαος!!! Κρίνεται ως επικίνδυνος!!!

Στη νέα του ενορία ο π. Νικόλαος, παρά τις συνεχιζόμενες απειλές και τους εκφοβισμούς, συνεχίζει ακάθεκτος το αντιοικουμενιστικό και αντιαιρετικό του έργο καθώς και την εν γένει πνευματική του δραστηριότητα.

http://katanixis.blogspot.gr/

    Πηγή: “ekklisiaonline”

Ξεκινάει η πανστρατιά κατά του τμήματος Ισλαμικών σπουδών στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ.

Σύμφωνα με πληροφορίες του ΕΚΚΛΗΣΙΑonline την Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016 εις τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά θα τελεσθεί Αρχιερατικό Συλλείτουργο, με την παρουσία των Μητροπολιτών Κυθήρων και Αντικυθήρων κ.κ. Σεραφείμ καθώς και του Μητροπολίτη Γλυφάδας κ.κ. Παύλου χοροστατούντος του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ανθίμου, κατά την διάρκεια του οποίου θα γίνει δέηση υπερ ακυρώσεως του τμήματος Ισλαμικών Σπουδών εις την Θεολογική Σχολή Α.Π.Θ. και υπερ καλής ευοδώσεως της εκδηλώσεως που θα γίνει του απόγευμα της ίδιας μέρας και ώρα 18.00 εις το Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο κατά των Ισλαμικών Σπουδών.

Σχόλιο: Καλὸς ὁ ἀγώνας ἐναντιον τῆς λειτουργίας τοῦ τμήματος Ισλαμικῶν Σπουδῶν. Ἀλλά, τί εἴδους «πανστρατιά» εἶναι αὐτή; Δύο ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι συστρατεύονται μὲ τὸν «Μακεδονομάχο» κ. Ἄνθιμο, ἕνα σκληρὸ διώκτη τοῦ ἀγωνιζόμενου ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ π. Νικολάου Μανώλη! Αὐτοὶ ποὺ ἀναγνωρίζουν τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς Παναίρεση, συστρατεύονται μὲ ἕναν Οἰκουμενιστὴ Ἐπίσκοπο, τὸν κ. Ἄνθιμο Ρούσσα, ὁ ὁποῖος δήλωσε ὅτι δὲν εἶναι οὔτε ὑπὲρ οὔτε ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ(!), ἀρνούμενος νὰ κάνει αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο ὁ Κύριος τοῦ ἐπιτρέπει νὰ εἶναι Ἐπίσκοπος: Νὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν διατήρηση τῆς Πίστεως!

Σεβασμιώτατοι! Γιὰ θυμηθεῖτε τὰ ὑμνητικὰ κηρύγματά σας γιὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο, ποὺ θυσίασε τὸν θρόνο του γιὰ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὸν «ἀγρὸ τῆς χήρας»!

Ἐσεῖς, οὔτε τὴν Πίστη σέβεσθε, οὔτε τὴν δικαιοσύνη, ποὺ μάλιστα ἀφορᾶ ἕναν συλλειτουργό σας!

«Δικαιοσύνην μάθετε…», Σεβασμιώτατοι!

Η ΟΔΥΝΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΥΣΕΒΙΟ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗ.

Η οδύνη της νόσος του καρκίνου
Την Τρίτη της Διακαινησίμου ταξίδεψε στην Αθήνα για την κηδεία πνευματικού του τέκνου. Εκεί έμαθε ότι ό μεγάλος αδελφός του, ό Χρήστος, ήταν άρρωστος. «Ας πάμε να τον δούμε» είπε, παρ’ όλο πού βιαζόταν να επιστρέψει στο Μοναστήρι. Οι μοναχές πού τον συνόδευαν απόρησαν, διότι δεν συνήθιζε να επισκέπτεται τούς συγγενείς του.
Τον βρήκε με λίγο πυρετό. Τον σταύρωσε και τού είπε.
— Είσαι έτοιμος για τον Παράδεισο;
— Εβδομήντα χρόνια ετοιμάζομαι γι’ αυτή την ώρα, απάντησε ό αδελφός του.
— Προσεύχεσαι;
— Μέρα-νύχτα.
— Σ’ ευχαριστώ, αδελφέ μου, για όλα όσα μου προσέφερες από τα νεανικά μου χρόνια, πρόσθεσε ο Γέροντας. Όταν ήρθα από το χωριό, εσύ με έβαλες στην πνευματική ζωή. Εκεί πού θα πάς, να προσεύχεσαι για μάς, για όλο το Μοναστήρι. Κι εμείς θα προσευχόμαστε για σένα. Καλή αντάμωση στον ουρανό.
Τον σπάσθηκε στο μέτωπο και έφυγε. Βγαίνοντας από το δωμάτιο είπε:
— Ό Χρήστος φεύγει απόψε.
Όσοι τον άκουσαν σάστισαν.
— Μα, Γέροντα, δεν έχει κάτι σοβαρό.
— Ό Χρήστος φεύγει απόψε, επανέλαβε.
— Τότε, Γέροντα, μήπως να μη φύγουμε, είπε ή Γερόντισσα.
— Θα πάμε απόψε στο Μοναστήρι, πού μάς περιμένουν, και αύριο το μεσημέρι θα γυρίσουμε.
Το ίδιο βράδυ, ό αδελφός του έκοιμήθη. Όταν το έμαθε ό Γέροντας, έκανε το σταυρό του και είπε: «Δόξα Σοι ό Θεός, δόξα Σοι ό Θεός, δόξα Σοι ό Θεός. Αναπαύτηκε. Στον Παράδεισο να τον πάρει ό Θεός». Την επομένη πήγε πάλι στην Αθήνα για την κηδεία και επέστρεψε την ίδια μέρα στη Μονή.
Τις ήμερες πού άκολούθησαν είχε μεγάλη αδυναμία και ανορεξία. Οι μοναχές το απέδιδαν στην υπερβολική κούραση.
— Τί να κάνουμε για σάς Γέροντα; τον ρώτησαν.
— Προσευχή και αγιότητα, απάντησε.
Παρ’ όλα αυτά, λειτούργησε την Παρασκευή της Διακαινησίμου, το Σάββατο, και την Κυριακή του Θωμά. Τρεις ήμερες αργότερα ανέβαινε τη σκάλα, κρατώντας τη μέση του. Οι αδελφές τον ρώτησαν αν πονούσε. «Δεν είναι τίποτα. Κάποια πονάκια πηλαλάνε στη μέση μου. Οι πόνοι είναι οι καλύτεροι σύντροφοι. Να λέμε “δόξα Σοι ό Θεός”» απάντησε.
Στις 8 Μαΐου, πού το Μοναστήρι τιμά τον προστάτη του Άγιο, ό π. Ευσέβιος έλαβε μέρος στην αρχιερατική Θεία Λειτουργία. Φαινόταν καταβεβλημένος. Ήταν κατάχλωμος και έδινε την εντύπωση ότι άνηκε περισσότερο στον ουράνιο κόσμο. Αυτή ήταν ή τελευταία φορά πού λειτούργησε στο επίγειο Θυσιαστήριο. Το απόγευμα στον Εσπερινό, μίλησε στο εκκλησίασμα, αναπτύσσοντας τά τελευταία λόγια τού Εύαγγελιστού Ιωάννου, «τεκνία μου, άγαπάτε άλλήλους». Αυτή ήταν ή τελευταία ομιλία τού Γέροντα, την ημέρα της μνήμης τού Μαθητού της Αγάπης.
Την επομένη ήταν πολύ άρρωστος. «Δεν ορίζω τον εαυτό μου, είμαι έκτος εαυτού» είπε. Ή καρδιά τών μοναζουσών γέμισε από θλίψη. Τώρα συνειδητοποιούσαν ότι ό Γέροντας είχε καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες να αντέξει μέχρι την εορτή τού Αγίου, φανερώνοντας για άλλη μια φορά το μεγάλο ψυχικό σθένος του.
Τον παρακάλεσαν να πάει στην Αθήνα για ιατρικές εξετάσεις. Εκείνος όμως ήταν ανένδοτος. Ή καθαρή και άγια ψυχή του γνώριζε ότι ή ταλαιπωρία αυτή θα ήταν ανώφελη. Ένιωθε ότι πλησίαζε ή ώρα της εξόδου του και ήθελε να βρίσκεται στο αγαπημένο του Μοναστήρι. Τελικά όμως έκανε υπακοή στο Γέροντα Άνθιμο, γιατί είχε μάθει σε όλη του τη ζωή να υπακούει, και ξεκίνησε για την Αθήνα. Βγαίνοντας από το κελί του, προσπάθησε να χαμογελάσει και είπε: «Τί να κάνουμε, άγιε Ηγούμενε;… Ό Κύριος έκτισε ιατρούς και φάρμακα».
Υποτάχθηκε στο θέλημα τού Θεού. Έμεινε οκτώ ήμερες στο μετόχι της Μονής, στην Αθήνα. Ειρηνικός και χωρίς αγωνία υπέμεινε την ταλαιπωρία των λεπτομερών εξετάσεων. «Όση ώρα ήμουν στο μηχάνημα, μνημόνευα τα ονόματα σας» είπε στις αδελφές. Το αποτέλεσμα τών εξετάσεων ήταν απογοητευτικό. Το πρόβλημα, πολύ σοβαρό, εντοπιζόταν στο ήπαρ. Ή είδηση προξένησε δριμύ πόνο στην ψυχή τών πνευματικών του τέκνων. Ιδιαίτερα για τις μοναχές ήταν ξαφνικό και δυνατό πλήγμα. Ό Γέροντας ήταν ό στύλος της μοναστικής Αδελφότητας, ό Πατέρας, ό οδηγός, ό κοινός ευεργέτης.
Από εκείνη τη στιγμή οι προσευχές και οι δεήσεις γίνονταν χωρίς διακοπή στο Μοναστήρι. Οι μοναχές με εναλλασσόμενη σειρά διάβαζαν στο Ναό Παρακλήσεις και ικέτευαν με δάκρυα τον Κύριο

Νέα Επιστολή του καθηγητή κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη πρὸς τὴν Σύνοδο (Και ΣΧΟΛΙΟ ερώτημα στον καθηγητή).

Μα­κα­ρι­ώ­τα­τε Ἅ­γι­ε Πρό­ε­δρε,

Σε­βα­σμι­ώ­τα­τοι Ἅ­γιοι Ἀρ­χι­ε­ρεῖς,

Ἐν ὄ­ψει τῆς μελ­λού­σης νά συ­νέλ­θει Ἁ­γί­ας καί Με­γά­λης Συ­νό­δου, θά ἤ­θε­λα νά θέ­σω γιά ἀ­κό­μη μί­α φο­ρά, εὐ­λα­βῶς, ἐ­νώ­πιόν Σας κά­ποι­ες θε­ο­λο­γι­κοῦ χα­ρα­κτή­ρα σκέ­ψεις μου, πού ἐλ­πί­ζω νά Σᾶς φα­νοῦν ἀ­ξι­ο­ποι­ή­σι­μες.

Ἀ­πό μί­α ἔ­ρευ­να, πού πραγ­μα­το­ποί­η­σα, δι­α­πί­στω­σα μέ δυ­σά­ρε­στη ἔκ­πλη­ξη, ὅ­τι ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος -ἀ­πό τό 1961 πού ἄρ­χι­σαν οἱ Πα­νορ­θό­δο­ξες Προ­συ­νο­δι­κές Δι­α­σκέ­ψεις γιά τήν πα­ρα­πά­νω Με­γά­λη Σύ­νο­δο- δέν ἀ­σχο­λή­θη­κε μέ τίς ἀ­πο­φά­σεις τῶν Δι­α­σκέ­ψε­ων αὐ­τῶν σέ ἐ­πί­πε­δο Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας. Τοῦ­το εἶ­χε ὡς συ­νέ­πεια, νά φτά­σου­με στήν δυ­σχε­ρῆ ση­με­ρι­νή ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή κα­τά­στα­ση. Νά ἔ­χου­με δη­λα­δή ἐκ­κλη­σι­α­στι­κές ἀ­πο­φά­σεις γιά τά κρί­σι­μα θέ­μα­τα μιᾶς Με­γά­λης Πα­νορ­θο­δό­ξου Συ­νό­δου, γιά τίς ὁ­ποῖ­ες, ὅ­μως, ὑ­πάρ­χει σο­βα­ρό ἔλ­λειμ­μα συ­νο­δι­κῆς κα­λύ­ψε­ώς τους ἀ­πό τήν Το­πι­κή