Διευκρινίσεις σε σχόλιο γιά την Αποτείχιση, π. Ευθ. Τρικαμηνά

«Αδελφοί..."δέρετε αέρα"! Κι εσείς επικοινωνείτε με τους αιρετικούς Οικουμενιστές μέσω του μητροπολίτη Αρτέμιου, ο οποίος έχει κοινωνία με κληρικούς που μνημονεύουν Βαρθολομαίο» (Σχόλιο).

Στήν ἐποχή μας μπορεῖ κανείς νά διαπιστώση ὅλα τά παράδοξα πράγματα καί αὐτά πού δέν συνέβησαν, οὔτε τά διενοήθησαν ποτέ σέ ἄλλες ἐποχές. Αὐτό συμβαίνει ὄχι μόνον στήν κοσμική πραγματικότητα ἀλλά καί στήν ἐκκλησιαστική.

Ἐδῶ ἔχομε τά πρωτάκουστα καί πρωτοφανῆ γεγονότα τά ὁποῖα προσβάλλουν εὐθέως τήν πίστι, ὅπως π.χ. τήν ἔνταξι τῶν Ὀρθοδόξων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν στό δαιμονικό Π.Σ.Ε., τήν ἀναγνώρισι τῶν μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν, τήν ἀποδοχή των ὡς «ἀδελφές Ἐκκλησίες», τήν ἄρσι τῶν ἀναθεμάτων τῶν Παπικῶν καί Μονοφυσιτῶν, τόν μολυσμό τῶν Ὀρθοδόξων ναῶν διά τῶν πανηγυρικῶν συμπροσευχῶν, συνιερουργιῶν καί συναγελασμῶν μετά τῶν πάσης φύσεως αἱρετικῶν, τήν δημιουργία νέων θεωριῶν, οἱ ὁποῖες ἀγκαλιάζουν καί ἐκκλησιαστικοποιοῦν τούς αἱρετικούς (βαπτισματική θεολογία, θεωρία τῶν δύο πνευμόνων, θεωρία τῶν κλάδων κλπ.) καί τήν Συνοδική κάλυψι ὅλων αὐτῶν τῶν θεωριῶν καί καταστάσεων, τά ὁποῖα ὄχι μόνο τούς δίδουν ἰσχύ, ἀλλά τά καθιστοῦν αἱρετική πλέον γραμμή καί πορεία τῆς Ἐκκλησίας.

Ἕνα ἄλλο πρωτοφανές καί πρωτάκουστο γιά τά ἐκκλησιαστικά δεδομένα, τό ὁποῖο καί αὐτό εἶναι καρπός τῆς ἐποχῆς μας καί, συνεπῶς, καί τῆς Ν. Ἐποχῆς, εἶναι ὅτι πρώτη φορά συμβαίνει νά ὑποστηρίζουν οἱ Ὀρθόδοξοι μέ πάθος καί νά ἀκολουθοῦν κατά γράμμα καί νά καλύπτωνται πίσω ἀπό μία θεωρία, ἡ ὁποία ὅπως ἀποδεικνύεται δέν ἔχει στήριγμα οὔτε κἄν βακτηρία, οὔτε στήν ἁγ. Γραφή, οὔτε στούς ἱερούς Κανόνες, οὔτε στήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων. Τό ἐντελῶς, μάλιστα, ἀντίθετο συμβαίνει, δηλαδή καί ἡ ἁγ. Γραφή, καί οἱ ἱεροί Κανόνες, καί ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων ὑπαγορεύουν εὐθέως καί εὐθαρσῶς τήν ἀπομάκρυνσι ἀπό τήν αἵρεσι καί τούς φορεῖς της.

Πρόκειται λοιπόν ἐδῶ γιά μιά νέα ἀντιπατερική στάσι καί γραμμή τῶν Ὀρθοδόξων ὅταν ὑπάρχει αἵρεσις καί διωγμός τῆς πίστεως. Πρόκειτα γιά τή θεωρία πού διδάσκει ὅτι, ὅταν ὑπάρχει αἵρεσις στήν Ἐκκλησία, ὅπως σήμερα ὁ Οἰκουμενισμός, οἱ Ὀρθόδοξοι ὄχι μόνο δέν ἀπομακρύνονται ἐκκλησιαστικά ἀπό τούς αἱρετικούς, ἀλλά τούς ἀναγνωρίζουν ὡς εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ, τούς μνημονεύουν ὡς Ὀρθοδόξους, ἔχουν πλήρη ἐκκλησιαστική κοινωνία μαζί των, συμπορεύονται ἐκκλησιαστικά μέ αὐτούς στίς ἀποφάσεις πού αὐτοί λαμβάνουν, καί ἁπλῶς διαμαρτύρονται γιά ὅλα αὐτά διακηρύσσοντας τό ὀρθόδοξο φρόνημά των καί στιγματίζοντας τίς ἐκτροπές καί αἱρέσεις των.

Διδάσκει ἀκόμη αὐτή ἡ θεωρία ὅτι, ἄν ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τούς αἱρετικούς αὐτούς, δημιουργοῦν σχίσμα, ἐξέρχονται τῆς Ἐκκλησίας καί ἀποδυναμώνουν τόν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς αἱρέσεως καί, ἀκόμη, ὅτι μέ τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μετά τῶν αἱρετικῶν αὐτῶν δέν ὑπάρχει συμμετοχή στήν αἵρεσι, οὔτε μολυσμός ἀπό τούς αἱρετικούς, ἐφ’ ὅσον δηλαδή ἔχομε ὀρθόδοξο φρόνημα.

Ὅλα αὐτά τά ἔγραψα ἐξ αἰτίας κάποιου σχολίου ἀνωνύμου, τό ὁποῖο μοῦ ἐδόθη σέ ἀντίγραφο καί εἶναι ἐναρμονισμένο πλήρως στίς θεωρίες αὐτές τῆς Ν. Ἐποχῆς. Τό σχόλιο αὐτό λέγει τά ἑξῆς:

«Αδελφοί..."δέρετε αέρα"! Κι εσείς επικοινωνείτε με τους αιρετικούς Οικουμενιστές μέσω του μητροπολίτη Αρτέμιου, ο οποίος έχει κοινωνία με κληρικούς που μνημονεύουν Βαρθολομαίο. Αφού, λοιπόν, θα επικοινωνήσει κάποιος με τους Οικουμενιστές και ως "αποτειχισμένος" γιατί να μην μείνει εκεί που βρίσκεται, αλλά να μπει στον κόπο να σας ακολουθήσει;

Το ερώτημα δεν είναι μόνο "Ποιός καθοδηγεί τους Επισκόπους να μένουν απαθείς" αλλά και το "Ποιός καθοδηγεί κάποιους να προκαλούν εμφύλιο μέσα στην Εκκλησία;" και "Ποιός καθοδηγεί κάποιους να προκαλούν σχίσμα;" γιατί η "απομάκρυνση" που εννοείτε εσείς είναι αίρεση και σχίσμα αφού: 1ον Δεν δέχεστε την οικονομία για θέματα πίστεως (η αίρεση αυτή καταδικάστηκε τον 3ο αιώνα) και 2ον Αποκηρύσσετε ως εκπεσούσες στην αίρεση όλες τις τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες (Η αίρεση αυτή καταδικάστηκε από την Β΄ Οικουμενική Σύνοδο τον 4ο αιώνα)».

Σχολιάζω αὐτό τό κείμενο διότι εἶναι πανομοιότυπο καί προφανῶς ὁ συντάκτης του στηρίχθηκε σέ μία σκέψι τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου, ὁ ὁποῖος ἀντικρούοντας τούς Παλαιοημερολογίτες εἶχε ἀναφέρει ὅτι, ἐφ’ ὅσον αὐτοί ἐπῆραν τίς χειροτονίες ἀπό Ἐπισκόπους πού εἶχαν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τούς Νεοημερολογίτες Οἰκουμενιστές, ποῖος ὁ λόγος νά ἀποτειχισθῆ κάποιος καί νά συνταχθῆ μέ τούς Παλαιοημερολογίτες καί νά μήν παραμείνη ἐκεῖ ὅπου εὑρίσκεται, ἐνσωματωμένος δηλαδή μέ τούς αἱρετικούς;

Ἐδῶ ὁ σχολιαστής δέν ἀναφέρει μέ ποιούς Οἰκουμενιστές ἔχει ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ράσκας καί Πριζρένης Ἀρτέμιος ἐκκλησιαστική κοινωνία, διά νά πιστέψωμε στήν εἰλικρινῆ πρόθεσί του γιά ἐνημέρωσι. Οὔτε βεβαίως, ἄν ἡ διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Ἁγίων Πατέρων προτρέπει ἐν καιρῷ αἱρέσεως νά παραμένωμε ἐνσωματωμένοι μέ τούς αἱρετικούς ἤ νά ἀπομακρυνώμεθα ἐκκλησιαστικῶς ἀπό αὐτούς, πρᾶγμα τό ὁποῖο εἶναι καί το ζητούμενο.

Διότι ἄν ἡ διδασκαλία τῶν Γραφῶν καί τῶν Ἁγίων εἶναι ἡ ἄμεσος ἀπομάκρυνσις ἀπό τούς αἱρετικούς, τότε γιατί αὐτός (καί ὅλοι βεβαίως οἱ ἀντιοικουμενιστές) παραμένει ἐνσωματωμένος μαζί τους;

Ἄν πάλι ἐμεῖς κάπου σφάλλουμε στήν ἀποτείχισι καί δέν ἐτηρήσαμε τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων, τότε θά ἔπρεπε ἀδελφικά νά μᾶς ὑποδείξη τά λάθη μας καί τόν ὀρθό τρόπο τῆς ἀποτειχίσεως, τόν ὁποῖο ἔπρεπε νά ἀκολουθήση καί αὐτός.

Τό νά παραμένη ὅμως στήν αἵρεσι μέ τήν δικαιολογία τῶν λαθῶν τῶν ἀποτειχισμένων, αὐτό νομίζω ὅτι σημαίνει μέ ἁπλά λόγια, τό νά παραμένη στό στόμα τοῦ λύκου, ἐπειδή αὐτοί πού ἐξῆλθον ἔκαναν κάποια λάθη. Τό νά κατατάσση δέ ἐπί πλέον τήν ἀποτείχισι στόν χῶρο τοῦ σχίσματος, αὐτό δείχνει αὐθαιρεσία, ἄγνοια παντελῆ τῆς διδασκαλίας τῆς ἁγ. Γραφῆς καί τῶν Ἁγίων, καί προφανῆ συγκάλυψι καί ἀμνήστευσι τῆς αἱρέσεως καί τῶν αἱρετικῶν.

Τά περί οἰκονομίας δέ τά ὁποῖα στό τέλος ἀναφέρει ἀνήκουν στόν χῶρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς φαντασίας, διότι δέν ὑπάρχει νόμιμος οἰκονομία εἰς τά θέματα τῆς πίστεως, ὅταν ἡ αἵρεσις κηρύσσεται δημοσίως καί Συνοδικῶς καί μάλιστα ἔχει ἀλλοιώσει τό φρόνημα τοῦ λαοῦ, σέ τέτοιο σημεῖο καί βαθμό ὥστε νά ἀντιμετωπίζωμε τούς αἱρετικούς καί τίς ἐκτροπές των μέ βουδιστική ἀπάθεια καί νά τούς θεωροῦμε ποιμένες καί προστάτες τοῦ ποιμνίου, ἐνῶ εἶναι «λύκοι ἅρπαγες μή φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου».

Αὐτό δέ τό ὁποῖο λείπει παντελῶς ἀπό τό συγκεκριμένο σχόλιο, καί τό κατατάσσει κατ’ αὐτόν τόν τρόπο στόν χῶρο τοῦ ὀρθολογισμοῦ καί τῆς δολιότητος, εἶναι ἡ ἁγιογραφική καί πατερική στήριξις. Εἶναι προφανής ὡς ἐκ τούτου ἡ ἐμμονή τῶν ἀντιφρονούντων εἰς τό νά ὑποστηρίζουν μία θεωρία, ἡ ὁποία κατ’ οὐσίαν βοηθεῖ τήν ἐξάπλωσι τῆς αἱρέσεως καί τήν ἀθώωσι τῶν αἱρετικῶν, χωρίς κανένα, ἀπολύτως κανένα, στήριγμα στήν Ἁγία Γραφή καί στήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων.

  Εἰς αὐτήν τήν θεωρία, ἡ ὁποία ἀλλάσσει ἐκ διαμέτρου τήν ἐν καιρῷ αἱρέσεως γραμμή καί στάσι τῶν Ὀρθοδόξων, πρέπει, ὅπως φαίνεται, ἅπαντες νά ὑποταχθοῦμε διότι ἡ Ν. Ἐποχή δέν σηκώνει ἀποτειχίσεις καί ἀνταρσίες στόν διάβολο, οὔτε διδασκαλίες Ἁγίας Γραφῆς καί Ἁγίων, ἀλλά ἁπλῶς ἀνέχεται ἤπιες καί ἐλεγχόμενες διαμαρτυρίες, ὑπό τήν αὐστηρά προϋπόθεσι τῆς συμπορεύσεως τῶν διαμαρτυρομένων μέ τούς αἱρετικούς. Δηλαδή ἁπλῶς ἀνέχεται πρός τό παρόν τήν ἐκτόνωσι τῶν ἀντιφρονούντων καί τήν καθησύχασι τῆς συνειδήσεώς των.

Ἐμεῖς πάντως συνεχίζουμε νά ζητοῦμε τήν ἁγιογραφική καί πατερική διδασκαλία ἐπί τοῦ θέματος, πρᾶγμα τό ὁποῖο, ὅπως φαίνεται ἐκνευρίζει τούς ἀντιοικουμενιστές, ἐνῶ παράλληλα ἀποκαλύπτει τίς προθέσεις των. Ἄν ἡ διδασκαλία τῶν Γραφῶν καί τῶν Ἁγίων συμφωνῆ μέ ὅσα ὑποστηρίζουν, τότε, μόνο τότε, θά πεισθοῦμε ὅτι ὄντως ὑπάρχει καί ἕτερος δρόμος ἀπό τήν στενή καί τεθλιμμένη ὁδό, ὅτι ἐν καιρῷ αἱρέσεως θά σωθοῦμε μέ τόν ἐφησυχασμό, τήν ἀναμονή «ἄχρι καιροῦ» καί τό βόλεμα, ὅτι ἐν καιρῷ αἱρέσεως ἡ Ἐκκλησία ὁριοθετεῖται, ὄχι μέσα στήν ὁμολογία τῆς ἀληθινῆς πίστεως, ἀλλά μέσα στήν αἵρεσι καί τούς αἱρετικούς καί βεβαίως ὅτι ὁ ποιμένας (Ἐπίσκοπος) γίνεται λύκος, ὄχι μέ τά αἱρετικά του φρονήματα, τά ὁποῖα κηρύττει μάλιστα δημοσίως, ἀλλά κατόπιν ἀποφάσεως τῆς Συνόδου.

Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς

Ο κ. Ι. ΚΑΡΔΑΣΗΣ ΑΘΩΩΝΕΙ ΤΟΝ ΛΑΤΙΝΟΦΡΟΝΑ ΒΕΚΚΟ

Ο κ. Ι. ΚΑΡΔΑΣΗΣ ΑΘΩΩΝΕΙ

ΤΟΝ ΛΑΤΙΝΟΦΡΟΝΑ ΒΕΚΚΟ

ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΟΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ

ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΛΕΠΟΝΤΑΣ

ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Γιατί ἄραγε; Γιὰ νὰ ἀθωώσει καὶ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος χρησιμοποιεῖ γιὰ τοὺς Παπικοὺς τὸν ὅρο «ἀδελφὴ Ἐκκλησία», δικαιολογούμενος ὅτι αὐτὸν τὸν ὅρο τὸν χρησιμοποίησε πρῶτος ὁ αἱρετικὸ Πατριάρχης Βέκκος;

Μερικοί, ἀγνοοῦντες (στὴν πράξη) τὸ consensus patrum (Συμφωνία τῶν Πατέρων) ἀνακαλύπτουν κάθε τόσο κάποια θέση ἁγίου Πατρός ἢ κάποιο γεγονός στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, τὰ ὁποῖα κατὰ τὴν γνώμην τους, ἢ καὶ πράγματι, δὲν συνταιριάζει μὲ τὸ ὅλο πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ κραδαίνουν ὡς ὅπλο, γιὰ νὰ ὑποστηρίξουν Οἰκουμενιστικὲς πρακτικὲς Πατριαρχῶν καὶ Ἐπισκόπων.

Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ κ. Ἰωάννης Καρδάσης, ὁ ὁποῖος γιὰ πολλοστὴ φορὰ κατέθεσε σχόλια στὸ ἱστολόγιο «Ἀποτείχιση», διὰ τῶν ὁποίων ὑποστηρίζει τήν θέση ὅτι ὁ Βέκκος δὲν ἦταν λατινόφρων.

    Αὐτὴν τὴν θέση, βέβαια, τὴν ἀποδίδει στὸν ἅγιο Νεκτάριο, παραπέμποντας σὲ κείμενα τοῦ Ἁγίου. Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο σπέρνει τὴν ἀμφιβολία σὲ ψυχὲς τῶν πιστῶν, ἀντὶ νὰ οἰκοδομήσει. Σὲ πολλοὺς δὲ ἀπὸ αὐτούς, ποὺ δὲν ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ἐρευνήσουν, προκαλεῖ σύγχυση καὶ κρημνίζει μέσα τους τὴν βεβαιότητα ὅτι, οἱ Ἅγιοί μας, μᾶς διδάσκουν τὴν ἀλήθεια· κλονίζει τὴν βεβαιότητα ὅτι ἔχουν πάρει σωστὲς ἀποφάσεις π.χ. γιὰ τὸν αἱρετικὸ Βέκκο. Καὶ ἀντὶ νὰ προσπαθήσει, ὅπως τοῦ εἶχε ὑποδείξει παλαιότερα ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς, νὰ ἐξηγήσει ποῦ ὀφείλεται μιὰ ἀντίφαση ποὺ τυχὸν παρατηρεῖται μεταξὺ τῶν Ἁγίων (ὅπως ἔκαναν οἱ Ἅγιοι Πατέρες), συνεχίζει νὰ ἐπισημαίνει αὐτὲς τὶς πραγματικὲς ἢ φαινομενικὲς ἀντιφάσεις, συνεχίζει δηλαδὴ τὸ διαλυτικὸ ἔργο τοῦ σκανδαλισμοῦ τῶν πιστῶν.

Ἡ θέση αὐτή, ὅμως, τὴν ὁποία διετύπωσε ὁ ἅγιος Νεκτάριος, εἶναι θέση ποὺ διετύπωσε ἐπηρεασθεὶς ἀπὸ ἱστορικὲς πηγές (ὅσες εἶχε πρόσφορες στὴν ἐποχή του), οἱ ὁποῖες πιθανὸν δὲν ἦσαν ἀκριβεῖς. Μήπως, γι’ αὐτές, πρέπει νὰ ἀφαιρεθεῖ και ὁ τίτλος τοῦ Ἁγίου ἀπὸ τὸν Ἅγιο Νεκτάριο Αἰγίνης; Θὰ χαρεῖ, ἄραγε, ὁ κ. Καρδάσης, ἂν -ὅπως ζητᾶ- τοῦ ἀποδείξουμε ὅτι ὁ Ἅγιος ἔσφαλε; Αὐτὸ εἶναι τὸ ζητούμενο;

Ὁ ἴδιος εἶναι ἐρευνητής, καὶ ὅπως εἴδαμε στὸ διαδίκτυο (παρότι ἐπιστήμων χημικός) ἔχει γράψει πολλὰ καὶ καλὰ θεολογικὰ δοκίμια ἢ ἄρθρα. Γιατί δὲν μελετᾶ καὶ τὸ θέμα αὐτὸ περισσότερο, ἀλλὰ μένει στὴν πρώτη ἐπισήμανση, παρότι τοῦ ἔγραψαν ὅτι προσεγγίζει τὸ θέμα μὲ λάθος τρόπο; Καὶ χρόνο ἔχει γι’ αὐτό, ἀλλὰ καὶ ἱκανότητες. Δύσκολο τοῦ ἦταν, νὰ ἐρευνήσει καὶ νὰ βρεῖ τί γράφουν οἱ Ἅγιοι ποὺ ἔζησαν πλησιέστερα στὴν ἐποχὴ τοῦ Βέκκου, ὅπως ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς; Δύσκολο τοῦ εἶναι νὰ δεῖ τί ἀποφάσισαν οἱ Σύνοδοι τῆς ἐποχῆς τοῦ Βέκκου; Δὲν γνωρίζει ὅτι μία ἀναγνωρισμένη ἀπὸ τὴν συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας Σύνοδος, ὑπέρκειται τῆς γνώμης ἑνὸς Ἁγίου; Ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὡς σῶμα Χριστοῦ εἶναι ἀλάθητος κι ὄχι ἕνας Ἅγιος, τοῦ ὁποίου κάποια θέση-ἐκτίμηση (ἱστορικῆς μάλιστα ὑφῆς) μπορεῖ νὰ εἶναι λανθασμένη;

Ἡ τοποθέτησή του δέ, ποὺ τὴν περιφέρει ὡς δικαιολογία (ἐπισημαίνοντας ὅτι αὐτὰ ποὺ γράφει δὲν εἶναι δική του θέση, ἀλλὰ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου), εἶναι ἡμαρτηρμένη καὶ ἀπαράδεκτη, διότι ὄφειλε (ἐφ’ ὅσον οἱ συγγραφές του δείχνουν ὅτι γνωρίζει πολλὰ πράγματα ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία) νὰ ἐρευνήσει ὡς ἐξοικειωμένος μὲ αὐτή, καὶ νὰ μᾶς παρουσιάσει τὴν θέση τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὸν Βέκκο, κι ὄχι ἑνὸς μεμονωμένου Ἁγίου. Καὶ ὄφειλε νὰ τὸ κάνει, γιατὶ ἀπὸ τότε ποὺ πρωτόγραψε γιὰ τὸ θέμα καὶ προκάλεσε σκανδαλισμό, πέρασαν πολλοὶ μῆνες· εἶχε λοιπόν τὸν καιρὸ (ἂν ἤθελε) νὰ ἐρευνήσει.

Παρακάτω παραθέτουμε κάποια στοιχεῖα περὶ τοῦ θέματος, ποὺ ἀποδεικνύουν ὅτι καλα τὰ λέει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης (τὸν ὁποῖο ἔμμεσα ψέγει) καὶ ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ποὺ θέλει τὸν Βέκκο αἱρετικό, καὶ πιστεύουμε (ἂν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ἀλήθεια ὁ κ. Καρδάσης) ὅτι θὰ ἐρευνήσει πλέον ἐνδελεχῶς τὸ θέμα, γιὰ νὰ μᾶς διαφωτίσει θεοφιλῶς κι ἐμᾶς, ποὺ δὲν ἔχουμε τὸ δικό του ἐλεύθερο χρόνο, ὥστε νὰ ἄρει ἔτσι τὴν σύγχυση ποὺ ὁ ἴδιος προκάλεσε μὲ τὴν ἐπιμονή του νὰ ἐπανέρχεται στὸ θέμα μὲ αὐτὴν τὴν ἀντιπατερικὴ νοοτροπία, διὰ τῆς ὁποίας προκλητικὰ σπρώχνει τοὺς ἀγνοοῦντες πιστοὺς στὸ δίλλημμα: ἢ ὁ ἅγιος Νεκτάριος κάνει λάθος ἢ ἡ Ἐκκλησία ποὺ καταδίκασε τὸν Βέκκο.

Πρῶτα δημοσιεύουμε ἕνα τμῆμα ἀπὸ τὸ τελευταῖο σχόλιο τοῦ κ. Καρδάση.

Γιὰ νὰ δεῖτε ὁλόκληρο τὸ σχόλιό του, ἀλλὰ καὶ ἄλλα παλαιότερα σχόλιά του γιὰ τὸ ἴδιο θέμα μπορεῖτε νὰ ἀνατρέξετε στὶς διευθύνσεις:

http://www.apotixisi.blogspot.gr/2014/02/blog-post_2379.html#comment-form

http://www.apotixisi.blogspot.gr/2013/09/blog-post_23.html#comment-form

 Διαβάζουμε στὸ σχόλιο τοῦ κ. Καρδάση: 

«Καταγράφει ο π. Νικόλαος Μανώλης: "Μα το πνεύμα του πατριάρχου Ιωάννου του Βέκκου το δαιμονικό είναι αυτό το οποίον κατευθύνει τα βήματά μας;".

Δεν γνωρίζουμε αν τα έλεγε ξεκάθαρα ο π. Νικόλαος, πάντως βρίσκεται να είναι σε πλήρη αντίθεση με τον άγιο Νεκτάριο, ο οποίος όχι μόνον δεν αναφέρει τον Βέκκο ως αιρετικό, αλλά τουναντίον τον επαινεί, ως ορθοδοξότατο!
   Γράφει ο άγιος Νεκτάριος, στο βιβλίο του: Τα αίτια του Σχίσματος, τ. Β:

«Λέγουσι περί του Βέκκου ότι «ώσπερ κύων επί τον ίδιον επέστρεψεν έμετον» οι λέγοντες αδικούσι τε μεγάλως τον άξιον ανωτέρας φήμης Βέκκον, και ανιστόρητα λέγουσιν. Ο Βέκκος ουχί παλινωδήσας αύθις επάπισεν, αλλά γενναιόφρων ων ανήρ δεν ηνείχετο να διαπράττωνται υπό των άκρως ζηλωτών δήθεν του δόγματος αδικίαι, να εξορίζωνται και διώκωνται αρχιερείς και ιερείς (οι ομόφρονες του Βέκκου)...

Καλόν είναι να μεταδίδουμε κάθε βράδυ παρακλητικούς κανόνες για τον άγιο Νεκτάριο, αλλά ακόμη καλύτερα είναι να μελετούμε τα έργα του (πράγμα σπάνιο) και εάν βρίσκουμε παράδοξα πράγματα να τα σχολιάζουμε.

Επομένως είτε ο π. Νικόλαος έχει δίκιο και ο Βέκκος έχει δαιμονικό πνεύμα και είναι αιρετικός, είτε ο άγιος Νεκτάριος έχει δίκιο και ο Βέκκος είναι ορθοδοξότατος και ευσεβέστατος. Πάντως και οι δυο αποκλείεται να έχουν δίκιο. Απομένει λοιπόν να διαλέξουμε».

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ κ. Ι. ΚΑΡΔΑΣΗ

Τοῦ κ. Οἰκονόμου Χρήστου Σεϊταρίδη

«H εκπόρευση του Αγ. Πνεύματος

κατά τους συγγραφείς του ΙΓ΄ αιώνα»

Τα αποτελέσματα της συνόδου επιβεβαιώνουν για μία ακόμη φορά την εμμονή των δυτικών στο  filioque. Σύμφωνα με τη διδασκαλία της συνόδου η εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού δεν εισάγει δύο αίτια, αλλά ο Πατήρ είναι το πρώτο και το αρχικό αίτιο. Οι αποφάσεις της συνόδου σχετικά με το filioque είναι όσα μέχρι τότε είχε αναπτύξει ο Αυγουστίνος, τα οποία αποτέλεσαν και την επίσημη διδασκαλία της Δυτικής Εκκλησίας. Αυτήν άλλωστε αποδέχθηκαν και οι Λατινόφρονες του ΙΓ΄ αι. με πρώτο τον Πατριάρχη Κων/πόλεως Ιωάννη Βέκκο.

Τα μετά τη Β΄ σύνοδο της Λυώνος γεγονότα κρίνονται ιδιαίτερα θερμά και κρίσιμα. Ο πατριάρχης Ιωσήφ αντέδρασε έντονα στις ενωτικές προσπάθειες και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την έκπτωσή του από τον Πατριαρχικό θρόνο και την άνοδο του λατινόφρονα Ιωάννη Βέκκου.

Με διάφορες κινήσεις του ο Βέκκος διαβεβαίωνε τον Πάπα Γρηγόριο Ι΄ ότι οι αποφάσεις της Λυώνος έγιναν αποδεκτές από την Ανατολή. Είχε μάλιστα την κάλυψη και υποστήριξη του αυτοκράτορα Μιχαήλ του Η΄. Η στάση του αυτή είχε ως αποτέλεσμα τις πιο έντονες αντιδράσεις των ορθοδόξων και τον κίνδυνο σχίσματος. Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση ο Βέκκος προέβη σε παραίτηση χωρίς ωστόσο να γίνει αποδεκτή από τον αυτοκράτορα.

Η άνοδος ωστόσο του ανθενωτικού αυτοκράτορα Ανδρονίκου Β΄ άλλαξε άρδην το σκηνικό και τις μέχρι τότε ενωτικές κινήσεις. Ο Ανδρόνικος απομάκρυνε τον Βέκκο και επανέφερε τον Πατριάρχη Ιωσήφ στο θρόνο. Συγκάλεσε μάλιστα και δύο συνόδους στις Βλαχερνές προς επιβεβαίωση αυτών των ενεργειών του.

Η Α΄ Σύνοδος των Βλαχερνών συνεκλήθη το 1283. Οι αποφάσεις ήταν κυρίως εκκλησιαστικές και αφορούσαν την αντιμετώπιση λατινοφρόνων και κυρίως του Ιωάννη Βέκκου. Της συνόδου προήδρευσε ο Αθανάσιος Αλεξανδρείας λόγω ασθενείας του Πατριάρχου Ιωσήφ. Ο Βέκκος κλήθηκε σε απολογία για αλλοίωση των δογμάτων και αποδοχή της ενώσεως. Στις κατηγορίες αυτές ο Βέκκος κατέθεσε, σύμφωνα με τον Γρηγόριο Κύπριο, λίβελλο. Η σύνοδος πλέον αποφάσισε την καθαίρεση του όπως και άλλων λατινοφρόνων κληρικών. Προχώρησε μάλιστα και σε αφορισμό λαϊκών σκληρύνοντας τρόπον τινά τη στάση των Ορθοδόξων.

Η εμμονή του Ιωάννη Βέκκου στις λατινόφρονες απόψεις στις λατινόφρονες απόψεις περί εκπορεύσεως του Αγ. Πνέυματοςκαι εκ του Υιού προκάλεσε τη σύγκληση της Β΄ συνόδου των Βλαχερνών το 1285. Με την παρουσία του αυτοκράτορα Ανδρονίκου του Β΄, του Πατριάρχου Γρηγορίου του Κυπρίου και του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Αθανασίου ξεκίνησε η σύνοδος, στις πρώτες συνεδρίες της οποίας ανέπτυξαν τις θέσεις τους οι λατινόφρονες Ιωάννης Βέκκος, Κωνσταντίνος Μελιτηνιώτης και Γεώργιος Μετοχίτης. Οι σύνεδροι βλέποντας ότι οι λατινόφρονες εμμένουν στις θέσεις των προχώρησε σε αφορισμό και αποκλεισμό τους στη μονή του Κοσμιδίου. Με εντολή της συνόδου ο Γρηγόριος Κύπριος συνέθεσε “Τόμον Πίστεως” ο οποίος αποτέλεσε την επίσημη διδασκαλία της συνόδου.

Πηγή: www.imkitrous.gr/ArticlesDetails.aspx?articleId=4

Ἄλλη ἀπάντηση ἀπὸ τὸ Ἰντερνετ:

Καὶ ἕνα σχόλιο ποὺ ἐστάλη καὶ εἶναι δημοσιευμένο σὲ ἄλλη ἀνάρτησή μας, τὴν παρακάτω.

http://paterikiparadosi.blogspot.gr/2014/02/blog-post_325.html

sotirio14 Φεβρουαρίου 2014 - 5:02 μ.μ.

Σύνοδος, τον Ιανουάριο του 1283 τον καταδίκασε τον Βέκκο σας ως αιρετικό και τον εξόρισε στην Προύσα. Νέα Σύνοδος, που συνεκλήθη στο παλάτι των Βλαχερνών το 1285 επανέλαβε την καταδίκη του . Εσείς κύριε ξέρετε συνοδική απόφαση που τον αθωώνει? ΕΙΣΤΕ ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ? Και αρνητές όντες , και αιρούμενοι μόνο τα ευάρεστα σε εσας είστε αιρετικοί?
Ο Αγ Νεκτάριος με τα σχόλια του δεν αναιρεί απόφαση ιεράς συνόδου. Αν βεβαίως όντως το έγραψε και δεν είναι πλαστογραφία των τσιρακιών του παπικού Βαρθολομαίου, του αιρεσιάρχη του εχθρου του Θεού. Οχι απλά δεν αγιάζει ένας άνθρωπος αλλά ουτε απλά σώζεται αν δεν αναθεματίζει οσα η ορθοδοξία αναθεματίζει. Αν Ο Αγιος Νεκτάριος δε διάβαζε κανονικά τους αναθεματισμούς του συνοδικού της ορθοδοξίας δεν θα αγίαζε. Και να ξέρεις εσύ που προκαλείς οτι ακόμα και αν είχε άλλη γνώμη στα γραφτά του η ΥΠΑΚΟΉ μετρά στην λειτουργική πράξη. Ο Αγιος Νεκτάριος δεν σταμάτησε να αναθεματίζει ΠΑΠΑ και φυσικά ο Αγιος Νεκτάριος ΔΕΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕ ΠΑΠΑ. Είναι ΕΝΑΝΤΙΑ στον ΠΑΠΑ!
Αλλά είναι τόσο το θράσος των κοπελιών του παπικού Βαρθολομαίου, του αιρεσιάρχη του εχθρου του Θεού που θέλουνε να κάνουνε το άσπρο μαύρο. Και μας παρουσιάζουνε Αντιπαπικούς Αγίους και τον Αγιο Νεκτάριο και τον Αι Μαρκο τον Ευγενικό σαν φιλοπαπικούς! Παπάκια χάνεται τον κόπο σας! Λεει αντίθετα στο ευαγγέλιο ο Πάπας και μείς αναθεματίζουμε τον Αντίχριστο τον Παπα και όποιον τον μνημονεύει οπως κανει ο κακορίζικος ο πατριαρχης σας ο νέος Βεκκος ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ βρείτε γραμμένο ακόμα και αν μας φέρετε άγγελο απο τον ουρανό να σας υποστηρίξει.