ΟΙ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΕΣ ΣΟΦΙΣΤΙΕΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ

  Σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες, το κέντρο της αυτοσυνειδησίας του ανθρώπου είναι η καρδιά, ενώ οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι είναι ο εγκέφαλος και το νευρικό σύστημα, η επιστήμη ορίζει λανθασμένα το θάνατο ως καταστροφή του νευρικού συστήματος , δηλ εγκεφαλική νέκρωση, ενώ η καρδιά λειτουργεί ...για να μην αναφερθούμε στις ολέθριες πνευματικές συνέπειες.

   Η ορθόδοξη Παράδοση γνωρίζει έναν θάνατο, τότε που σταματάει η καρδιά ...αντιθέτως, οι επιστήμονες εφηύραν τον εγκεφαλικό θάνατο, για ευνόητους λόγους... Ο φωτισμένος π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος ξεσκεπάζει τις σοφιστείες περί μεταμοσχεύσεων.

Πηγή

Ο φασιστικός Οικουμενισμός προκαλεί -σε όσους τον ακολουθούν και τον σιγοντάρουν- σκοτισμό και "εγκεφαλικό θάνατο"!

Αραγε, επιτρέπεται να παίρνουν θέση ΙΝΤΕΡΝΕΤΙΚΑ οι ιστοσελίδες κληρικών, για αιρετικές θέσεις Ιεραρχών ή της Ι. Συνόδου, που προπαγανδίζουν π.χ. υπέρ των Μεταμοσχεύσεων; Ή θα πρέπει να πάρουν άδεια από τον αιρετίζοντα Μητροπολίτη;

 

Ἐρώτηση από ιστολόγιο "Τρελογιάννη":

Τι είπαμε έχει πει με εγκύκλιο της  η  ιερά σύνοδος, ότι υπάρχει «εγκεφαλικός Θάνατος»;

 

Περί «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου», «δωρεᾶς» ὀργάνων καί Ὀρθοδοξίας.

Ἰωάννου Κων. Νεονάκη MD, MSc, PhD

Ἐλάχιστοι Ἕλληνες ἀντιλήφθηκαν ὅτι ἀπό πρώτη Ἰουνίου ἐτέθη σέ ἐφαρμογή ὁ νόμος 3984/27.6.2011, ὁ ὁποῖος ὑπαγορεύει ὅτι ὅλοι μας ἀνεξαιρέτως καθιστάμεθα αὐτομάτως «δωρητές» ὀργάνων ἐπί τῇ βάσει μίας εἰκαζόμενης συναινέσεώς μας.  Μέ ἄλλα λόγια ἀγαπητέ ἀναγνώστη αὐτήν τή στιγμή εἶσαι χαρακτηρισμένος ὡς «δωρητής» ὀργάνων

Η νέα εποχή είναι εδώ!

Τὸν δολοφόνησαν καὶ ὕστερα ...προσκύνησαν τὸ πτῶμα του!!!

Πηγή: "Τρομακτικό"

Γιατροί προσκυνούν 11χρονο λίγο μετά την απόφαση του να... [photo]

Η εικόνα είναι τόσο συγκινητική που λίγα λόγια μπορούν να την περιγράψουν...
Οι γιατροί πρέπει να είναι και είναι, σε ορισμένες τουλάχιστον περιπτώσεις, άνθρωποι!

Ένα εντεκάχρονο αγόρι από το Σενζέν της Κίνας, ο Λιάνγκ Γιαογί, υπέφερε από όγκο στο κεφάλι και λίγο πριν το θανατό του αποφάσισε να δωρήσει τα νεφρά και το συκώτι του.

Η φωτογραφία απεικονίζει τη στιγμή μετά την επέμβαση για την λήψη των οργάνων.

Οι ιατροί και οι νοσοκόμες υποκλίθηκαν τρεις φορές μπροστά στο άψυχο σώμα για να εκφράσουν τιμή και σεβασμό στο νεκρό παιδί και τη μητέρα του! Δείτε τη συγκλονιστική εικόνα.

ΣΧΟΛΙΟ:

«Χωρὶς Θεὸ ὅλα ἐπιτρέπονται» εἶχε γράψει ὁ Ντοστογιέφσκυ.

Καὶ καλὰ ἡ ἀντίχριστη παγκόσμια κοινωνία, ἀλλὰ ἡ Ὀρθόδοξη Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας, οἱ Ἐπίσκοποι, γιατί συνεχίζουν τὴν συμπόρευση μαζί τους;

Γιατί ἀποδέχονται ἔργοις καὶ λόγοις τὸ "θεάρεστον" ἔργον τῆς ἀφαίρεσης ὀργάνων, ἀποδεχόμενοι τὸν Ἐγκεφαλικὸ θάνατο ὡς τὸν πραγματικό θάνατο; (ὅπως ἔκανε ὁ γέρων Μωϋσῆς, ὅπως διδάσκει ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος).

Γιατί ὁ λαλίστατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων δὲν ὁμιλεῖ; Γιατί περιμένει -ἀκόμα- τὴν ἀπάντηση τῆς Ἱ. Συνόδου στὸ ζήτημα αὐτό (ὅπως ἔγραψε ἐδῶ καὶ χρόνια στὸ ἱστολόγιό του, ὅταν ρωτήθηκε) ἐνῶ σὲ ἄλλα θέματα δὲν περιμένει, ἀλλὰ παίρνει τὴν ὅποια θέση;

Νὰ θυμίσουμε τὸ γιατί: διότι πρόλαβε καὶ δήλωσε, ὅπως καὶ ἄλλοι Ἐπίσκοποι, ὡς «δωρητὴς ὀργάνων» προπαγανδίζων κι αὐτὸς τὴ δολοφονία ἀθώων!

Ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ ἡ ἐκκοσμίκευση, ἢ ἡ ἐκκοσμίκευση καὶ ὁ Οἰκουμενισμός, δηλαδὴ ἡ αἵρεση, δὲν ἄφησαν τίποτα ὄρθιο.

Π.Σ.

Ἄκουγε να συζητούν το ενδεχόμενο της δωρεάς οργάνων του, αλλά δεν μπορούσε να αντιδράσει...!!!

Άκουγε να μιλούν μπροστά του

για τη δωρεά των οργάνων του!

Ἀφιερωμένο ἐξαιρετικὰ στὸ Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαο Χατζηνικολάου, ὅσους δὲν δέχονται τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας περὶ ὑπάρξεως ζωῆς στὸν ἄνθρωπο  ἐξ "ἄκρας συλλήψεως" ἕως τοῦ πραγματικοῦ καρδιακοῦ θανάτου καὶ σὲ ὅσους γνωρίζουν τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ σιγοντάρουν τὴν διακίνηση τῆς θανατερῆς του διδασκαλίας!

Πηγή: NEWS ALERT

 

Οι γιατροί είπαν στην οικογένεια του 43χρονου Σουηδού Jimi Fritze πως δεν είχε πια καμία ελπίδα, άρχισαν μάλιστα να συζητούν και το ενδεχόμενο της δωρεάς οργάνων, όταν θα συνέβαινε το μοιράιο. Μόνο που τη συζήτηση άκουγε και ο ίδιος ο Fritze που δεν ήταν εγκεφαλικά νεκρός, όπως νόμιζαν, αλλά κειτόταν παράλυτος και δεν μπορούσε να μιλήσει!
Ο άνδρας άκουσε με τρόμο όλη τη συζήτηση, γράφει η Daily Mail, αλλά δεν μπορούσε να αντιδράσει.

Η οικογένειά του είχε φτάσει στο νοσοκομείο για να τον αποχαιρετίσει καθώς μετά τις εξετάσεις, οι γιατροί είπαν πως δεν είχε πια ελπίδα.

Ο 43χρονος είχε κυριολεκτικά μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή χάρη σε άλλο γιατρό που έτυχε να γυρίσει από διακοπές λίγες ημέρες μετά και είπε στην οικογένεια πως τα πράγματα δεν ήταν και τόσο άσχημα.

Ο Fritze υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία ενώ βρισκόταν σε διακοπές, πριν από δύο χρόνια, στη Σουηδία.
«Ευτυχώς η σύντροφός μου είναι νοσοκόμα και ήξερε να μου δώσει τις πρώτες βοήθειες και να με κρατήσει στη ζωή μέχρι να φτάσουμε στο νοσοκομείο», λέει ο ίδιος.



«Μόνο η όραση και η ακοή μου λειτουργούσαν. Οι γιατροί είπαν στη σύντροφό μου πως δεν υπήρχε ελπίδα», αφηγείται.

Αλλά τρεις ημέρες αργότερα μία γιατρός που επέστρεψε από διακοπές έδωσε πιο θετικές εκτιμήσεις και σύστησε στο προσωπικό να χορηγήσει στον Fritze κορτιζόνη για να υποχωρήσει το πρήξιμο στον εγκέφαλο.

Πέρασαν ακόμα τρεις εβδομάδες για να αποκατασταθεί η επικοινωνία του με τους άλλους και μόνο τότε κατάφερε να μοιραστεί τον τρόμο που πέρασε ακούγοντας τους γιατρούς να μιλούν μπροστά του για τη δωρεά των οργάνων του. Ένα χρόνο μετά ακόμα δεν έχει αναρρώσει πλήρως.

Προσέφυγε στη Δικαιοσύνη κατά του σουηδικού νοσοκομείου, διαμαρτυρόμενος για την τρομακτική για τον ίδιο συζήτηση, που έγινε ενώ ακόμα ήταν εν ζωή.

"Τρομοκρατική - κατευθυνόμενη θεολογία" και Εγκεφαλικός Θάνατος, π. Κων. Στρατηγόπουλου

 

Αὐτὰ εἶναι τά συμπεράσματα τοῦ π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου σὲ σχετικὰ πρόσφατη ὁμιλία του γιὰ τὴν ἀξιοπιστία τῆς Ἱ. Συνόδου καὶ τῶν Ἐπισκόπων ποὺ τὴν ἀποτελοῦν, κορυφαῖος τοῦ χοροῦ ὁ "Σωτηρικός" Μεσογαίας Νικόλαος.

Κάποιοι Ἐπίσκοποι, μάλιστα, κάνοντας προπαγάνδα ὑπὲρ τῶν μεταμοσχεύσεων, ἔχουν γίνει καὶ δωρητὲς τοῦ ἄχρηστου σκηνώματός τους, ἀφοῦ μετὰ τὰ 70 χρόνια τὰ ὄργανα δὲν ...χρησιμοποιοῦνται γιὰ μεταμοσχεύσεις!

Τὸ ἀξιοπερίεργο εἶναι ὅτι οἱ ὀρθὲς θέσεις τοῦ π. Κωνσταντίνου, ἀναιροῦν ἄλλες θέσεις τοῦ ἰδίου, ποὺ ἔχει ἐκφράσει γιὰ ἄλλα θέματα, ὅπως φαίνεται από δύο μικρὰ κείμενά του, ποὺ δημοσιεύουμε στὸ τέλος.

Στὴ συνέχεια ἡ ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου γιὰ τὴν ἀπάτη τοῦ Ἐγκεφαλικοῦ Θανάτου ἀπὸ μιὰ «Κατευθυνόμενη Θεολογία» καὶ «Τρομοκρατικὴ θεολογία»!

 «Δὲν ξέρω ἂν οἱ κύριοι Καθηγητές, ἔχουν γνώμη γιὰ τί σημαίνει κατευθυνόμενη ἐπιστήμη. Δὲν ξέρω κατὰ πόσον σ’ αὐτὴ τὴν εὐλογημένη ἐνασχόλησή τους μὲ τὸ θέμα τοῦ Ἐγκεφαλικοῦ Θανάτου ὑπέστησαν κάποια βία, κάποια ἀπειλή, ἢ ἀπειλὴ τουλάχιστον γιὰ τὴν κατευθυνόμενη ἐπιστήμη. Ἂν ἔχει γίνει θἆταν τραγικό. Ἂν ὅμως ὑπάρχει κατευθυνόμενη θεολογία, εἶναι τραγικότερο.

Καὶ στὴν περίπτωση αὐτή, ἐδῶ καὶ εἴκοσι χρόνια ...κάτι μύριζε βρώμικα. Κι ἐδῶ ὑπῆρχε προσπάθεια κατευθυνόμενης θεολογίας ἢ –νὰ πῶ κάτι χειρότερο;– Τρομοκρατικῆς θεολογίας! Καὶ κυριολεκτῶ. Ἔτσι γίνεται θεολογία;

Δὲν ξέρω τί γίνεται στὴν Ἰατρική (γίνεται μιὰ τραγωδία, ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται), ἀλλὰ δὲν εἴμαστε ἁρμόδιοι νὰ παρέμβουμε μὲ κριτήρια ἐπιστημονικά.

Ἀλλὰ ἂν αὐτὸ συμβαίνει, ἂν ὑπάρχει μία ἀπόφαση γι’ αὐτὰ τὰ θέματα, καὶ οἱ ἄνθρωποι σκοτώνονται ἐν ὀνόματι κάποιου κριτηρίου Ἐγκεφαλικοῦ Θανάτου, ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἕνα λόγο, καὶ δὲν μπορεῖ μιὰ κακοδοξία νὰ περάσει μέσ’ στὴν Ἐκκλησία. Γιατὶ ἔχουμε εὐθύνη ἐμεῖς, νὰ μὴν περάσει μιὰ κακοδοξία στὴν Ἐκκλησία μέσα. Κι αὐτὴ ἦταν ἡ εὐθύνη μας, ποὺ προσπαθήσαμε νὰ τὴν προσδιορίσουμε μελετώντας τὰ κείμενα ποὺ ὅρισαν οἱ ἐκκλησιαστικοὶ παράγοντες, ὄχι γιατροί.

Τὰ κείμενα ποὺ εἴχαμε ἦταν πολὺ συγκεκριμένα. Εἴχαμε μυριστεῖ τί γίνεται, ἀλλὰ πρώτη φορὰ ἐπίσημη μορφὴ πῆρε τὸ κείμενο αὐτὸ στὴ συνεδρίαση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος 12.10.1999. Ἡ Ἱεραρχία, προσέξτε, ὄχι ἡ Δ. Ἱ. Σύνοδος.

Δώδεκα Δεκεμβρίου 1999 γιὰ πρώτη φορὰ ἔγινε προσπάθεια νὰ προσδιορισθεῖ καθαρὰ κατευθυνόμενα ἡ ἔννοια τοῦ Ἐγκεφαλικοῦ Θανάτου (Ε.Θ.). Κι ἐκεῖ κατετέθησαν (στὴν Ἱεραρχία) 55 σημεῖα... Ἦταν τὸ βασικὸ ἀφετηριακὸ κείμενο, στὸ ὁποῖο μπορούσαμε νὰ σταθοῦμε· καὶ μετὰ ἀκολούθησε ἕνα ἄλλο τραγικὸ βιβλίο ἀπὸ τὴν Ἐπιτροπὴ Βιο-ηθικῆς τῆς Ἱ. Συνόδου. Ἐδῶ συμβαίνουν πολὺ μεγάλα πράγματα· δὲν τὸ ἐκδίδει ὁποιοσδήποτε· τὸ ἐκδίδει ἡ Σεπτὴ καὶ Ἱερὰ Σύνοδος. Καὶ δὲν ἐλέγχει αὐτὰ ποὺ λέει, ἐπὶ ἑπτὰ χρόνια, τὰ τελευταῖα ἑπτὰ χρόνια.

Ὅταν γίνεται κάθε χρόνο δὲ κάποιο μέρος τῆς Ἑλλάδας τὸ ἀντιαιρετικὸ σεμινάριο, μαζεύονται ἐκπρόσωποι ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ Ἐξωτερικὸ γιὰ θέματα αἱρετικά, ἐνῶ ἔχουμε τόσα θέματα ποὺ μᾶς καῖνε. Ἔβγαινα –σ’ αὐτὸ ἐκεῖ τὸ βῆμα– καὶ φώναζα ὅτι ἐδῶ, ἡ κακοδοξία εἶναι μέσ’ στὴν Ἐκκλησία, μὴν τὴν ψάχνετε ἀπέξω (σ.σ. Πράγματι τὸ ἔκανες, πάτερ, γιὰ πολλὰ θέματα. Ἄφησες, ὅμως, κι ἐσὺ ἔξω, τὰ θέματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς ἁγιοποίησης τοῦ Ἐθνομάρτυρα Χρυσοστόμου Σμύρνης; Ἤ μᾶλλον, ἔλαβες ἀντίθετες θέσεις) . Καὶ τὸ πρῶτο ποὺ ἔβαζα ἦταν αὐτό. Ἐγελοῦσαν πολλοί, ἀλλὰ τελικὰ καμιὰ ἀνταπόκριση. Καὶ φώναζα, ποῦ θὰ τὸ πῶ, ποῦ θὰ πῶ τὸν καημό μου, (σ.σ. σὲ καταλαβαίνουμε, τὸ ἴδιο νοιώθουμε) μὰ ποῦ θὰ τὸν πῶ. Ἐδῶ εἶναι Συνέδριο αἱρέσεων, κι ἐδῶ πρόκειται γιὰ μιὰ κακοδοξία.

Μπορεῖ νὰ κάνω λάθος, νὰ μοῦ τὸ κρίνουν. Δὲν λέω αἵρεση· τὴν αἵρεση τὴν κρίνει μιὰ Σύνοδος Οἰκουμενική, δὲν εἶμαι ἁρμόδιος. Ἀλλὰ μιὰ κακοδοξία τὴν κρίνω κατὰ τὰ μέτρα τὰ θεολογικά. Νὰ δῶ λοιπόν, τὰ στοιχεῖα τῆς κακοδοξίας, ξεκινώντας ἀπ’ αὐτὸ ὅτι 12.12.99, ὅπου ψήφισαν ἕνα κείμενο –προσέξτε τραγικότητα– τὸ κείμενο εἶναι εἰλικρινές, τῆς Ἱεραρχίας. Λέει: Εἶναι προφανὲς ὅτι τὸ κείμενο δὲν ὑποβάλλεται ὡς ἐπίσημη θέση, οὔτε ὡς ἄποψη τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλ’ ὡς ὑλικὸ ποὺ ἀντανακλᾶ τὴν ἀντικειμενικὴ πραγματικότητα τοῦ προβλήματος καὶ ὡς πρώτη ὕλη ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ὁδηγήσει σὲ ἐπιπλέον σκέψη καὶ προβληματισμὸ γιὰ νὰ συντελέσει στὴν τελικὴ διαμόρφωση τῆς ἐκκλησιαστικῆς τοποθέτησης στὸ Νόμο. Εἶναι πολὺ ὡραῖο. Τὸ κατάλαβαν αὐτὸ τὸ κείμενο;

Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα· ἔγιναν δεκάδες προτάσεις γιὰ τὶς μεταμοσχεύσεις, δεκάδες κηρύγματα στὶς Μητροπόλεις ἀπὸ Μητροπολίτες γιὰ τὶς μεταμοσχεύσεις, καὶ λένε, ἀποφάσισε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος. Ποῦ ἀποφάσισε; Μᾶς λένε ψέματα, ἢ δὲν διάβασαν τὸ κείμενο τῆς Ἱεραρχίας.

Μόλις λοιπὸν εἴδαμε κείμενα ἀπὸ πολλὲς Μητροπόλεις, ἔστειλα προσωπικὰ ἐπιστολὲς σὲ πολλοὺς ἐπισκόπους καὶ ἔλεγα: Σεβασμιώτατε, ποῦ βρήκατε τὴν ἀπόφαση; Ποτέ, δὲν πῆρα ἀπάντηση. Πῶς ἐσεῖς βγήκατε καὶ εἴπατε ὅτι: ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὑπὲρ τῶν μεταμοσχεύσεων. Εἶστε Ἐκκλησία; Οὔτε ἡ Ἱεραρχία δὲν πῆρε ἀπόφαση.

Ἦταν τὸ πρῶτο ψέμα πραγματικά, τὸ ὁποῖο ἦταν καὶ ἀθεολόγητο. Γιατί, τὸ ἀθεολόγητο ποιό εἶναι; Κι ἂν ἀκόμα ἔπαιρνε ἀπόφαση ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ τὸ κάνει; Ὄχι. Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀποφασίζει γιὰ θέματα Διοικητικά γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Τὸ θέμα εἶναι καθαρὰ Δογματικὸ καὶ πρέπει ν’ ἀποφασίσει μιὰ Πανορθόδοξος σύσκεψη. Οὔτε αὐτὸ τὸ μποροῦσε καὶ ἂν ἀκόμα ἀποφάσιζε. Εὐτυχῶς δὲν τόλμησε. Ἄρα λοιπόν, ποῦ εἶναι ἡ ἀπόφαση ποὺ δὲν ὑπῆρχε; Κι οὔτε θὰ μποροῦσε νὰ ἀποφασίσει· θὰ προκαθόριζε Δογματικοὺς Ὅρους μόνο ἡ τοπικὴ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.

Διαβάζω, τώρα, μερικὲς φράσεις, οἱ ὁποῖες πέρασαν σ’ αὐτὸ τὸ κείμενο, στὸ μετὰ τραγικὸ κείμενο ποὺ ἐξέδωσε ἡ Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς.

Μᾶς λέει ὅτι ὑπάρχει ὁ Βιολογικὸς θάνατος καὶ ἕνας ἄλλος θάνατος.

Πρῶτον. Τί λέει ἡ Ἁγία Γραφή; (Ἑβρ. 9,27). «Ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετὰ δὲ ταῦτο κρίσις». Ἡ Ἁγία Γραφή! «Ἅπαξ». Μιλάει γιὰ δύο θανάτους; Ἄρα δὲν χρειάζεται οὔτε κἂν κείμενο ἐκκλησιαστικὸ νὰ πεῖ: Ἐγκεφαλικὸς Θάνατος; Τί σημαίνει Ἐγκεφαλικὸς Θάνατος; Εἶναι θάνατος. «Ἅπαξ ἀποθανεῖν». Καὶ μὴ μοῦ πεῖ κάποιος ἔξυπνος, ποὺ μοῦ τόπε· ἄ, μοῦ λέει, κοίταξε τί λέει ἡ Ἀποκάλυψη: Μιλάει γιὰ τὸ δεύτερο θάνατο. Μὰ εἶναι διαστροφὴ τῆς Πατερικῆς Θεολογίας. Ἡ Ἀποκάλυψη λέει: ὁ πρῶτος θάνατος εἶναι ἡ ἁμαρτία καὶ ὁ δεύτερος θάνατος εἶναι ὁ σωματικὸς θάνατος.

Εἶναι τραγικὸ ἢ δὲν εἶναι; Εἶναι κατευθυνόμενη θεολογία ἢ δὲν εἶναι; Χώρια ἀπὸ τὴν τρομοκρατικὴ θεολογία, ποὺ δὲν ἀφορᾶ αὐτὸ τὸ συνέδριο, ἀλλὰ αὐτὸ ὑπάρχει ὡς δεδομένο. Θάνατος εἶναι ὁ χωρισμὸς τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ σῶμα. Λέγει ὁ Μ. Ἀθανάσιος: «Οὐ γὰρ ἡ ψυχή ἐστιν ἡ ἀποθνήσκουσα· ἀλλὰ διὰ τὴν ταύτης ἀναχώρησιν ἀποθνήσκει τὸ σῶμα». Καθαρότατον.

Οἱ Πατέρες, ὁ ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, λέγει: «Ἡ μὲν ἐν ἡμῖν λογικὴ καὶ νοερὰ φύσις οὐ μόνον οὐσίαν ἔχει τὴν ζωήν, ἀλλὰ καὶ ἐνέργειαν· ζωοποιεῖ γὰρ καὶ τὸ συνημμένον σῶμα». Ὅλα τὰ συγκροτεῖ καὶ τὰ ἐνεργοποιεῖ αὐτὴ ἡ ψυχή. Ἡ βιολογικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἐκδήλωση τῆς ζωοποιοῦ ἐνεργείας τῆς ψυχῆς. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς, κατὰ τὸν ἅγ. Γρηγόριο τὸν Σιναΐτη, ἡ ψυχὴ κινεῖ τὸ σῶμα. «Ἡ ψυχὴ τὰ τοῦ σώματος μέλη καὶ ἐνεργεῖ καὶ κινεῖ, ἕκαστον πρὸς τὴν ἰδίαν ἐνέργειαν». Τὰ ὄργανα ἀκολουθοῦν τὸν δρόμον τῆς ψυχῆς. Ὁ Ἐγκέφαλος τοῦ ἀνθρώπου κατὰ τὸν Γρηγόριο Παλαμᾶ... κινεῖται ὑπὸ τῆς ψυχῆς. Λέει: «ἡ μὲν ψυχὴ συνέχουσα τὸ σῶμα, ὅ καὶ ἐκτίσθη, πανταχοῦ τοῦ σώματος ἐστίν» –προσέξτε ἡ ψυχὴ «πανταχοῦ τοῦ σώματος ἐστίν»– «οὐχ δὲ ὡς ἐν τόπω, οὐδ' ὡς περιεχομένη, ἀλλ' ὡς συνέχουσά τε καὶ περιέχουσα καὶ ζωοποιοῦσα τοῦτο καὶ τούτ' ἔχουσα Θεοῦ». Πῶς μπορεῖ νὰ προσδιορίσει τὸν Ἐγκέφαλο ὡς χῶρο ποὺ ἑδράζεται ἡ ψυχή. Μὰ εἶναι τραγικὴ κακοδοξία.

Κι ἕνα ἄλλο κείμενο τρομερό τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. Βλέπετε ἀπὸ τὸν 4ο  αἰῶνα ἀρχίζει αὐτὴ ἡ θεολογία. Προσέξτε λέει, ἡ ψυχὴ προϋπάρχει τοῦ Ἐγκεφάλου. Τί γίνεται. Σύλληψη τοῦ παιδιοῦ, εἶναι ἄνθρωπος... Ὑπάρχει ἡ ψυχὴ ἀλλὰ πολὺ μετὰ ἀναπτύσεται ὁ Ἐγκέφαλος. Ἡ ψυχή, λέει, προϋπάρχει τοῦ Ἐγκεφάλου «ἐκ τῆς στιγμῆς συλλήψεως». Καὶ εἶναι ἡ ψυχὴ τελεία, ἐνῶ ὁ Ἐγκέφαλος σχηματίζεται σταδιακῶς καὶ διαχρονικῶς.

Δὲν λέει πολλὰ πράγματα; Τέταρτος αἰῶνας; Εἶναι λίγο αὐτὴ ἡ θεολογία; ...Καὶ νὰ ἀπειλοῦμε καὶ νὰ κάνουμε, ὅπως εἶπα, τρομοκρατικὴ θεολογία. Νὰ ξέρουμε αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Μποροῦσε ἡ Ἐκκλησία μας νὰ πουληθεῖ, ἐπειδὴ κάποιοι τὸ ἀπαίτησαν; Δὲν ξέρω τί δυνάμεις ὑπῆρχαν ἀπὸ πίσω. Ναί, ὑπῆρχαν σίγουρα τρομοκρατικὲς δυνάμεις. Δὲν ξέρω τὰ παρασκήνια. Ξέρω ἀπὸ τὰ ἐνεργηθέντα...

Καὶ προσέξτε τί λέγει πάλι ὁ Παλαμᾶς. Ἡ ψυχὴ ἔχει μέσα της τὶς προνοητικὲς δυνάμεις τοῦ σώματος, ἀκόμα καὶ ὅταν βγάλουν τὰ μάτια, ἕνα ὄργανο λέει, δὲν παύει νὰ ὑπάρχει ἡ ψυχή, δὲν φεύγει ἡ ψυχὴ ἐπειδὴ ἔφυγε τὸ μάτι.

Κάποτε ἔγινε ἕνα τέτοιο Συνέδριο στὸ Πολεμικὸ Μουσεῖο, πρὶν ἀπὸ πολλὰ χρόνια, καὶ ἐκλήθημεν ἀπὸ ὅλες τὶς Μητροπόλεις νὰ πᾶμε ἱερεῖς. Ἦταν κάπου 400-500 σύνεδροι. Καὶ ἦταν μπροστὰ ὅλοι οἱ καθηγητὲς ποὺ ἦσαν ὑποστηρικτὲς τοῦ Ἐγκεφαλικοῦ Θανάτου... καὶ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας. Κι ἐκεῖ εἶχα τὸ δικαίωμα ὡς Σύνεδρος, ποὺ ἐκπροσωποῦσα τὴν τότε Μητρόπολη Ν. Σμύρνης (μὲ εἶχε στείλει ὁ μακαρίτης ὁ Ἀγαθάγγελος) ζήτησα νὰ πῶ κάτι. Ὅταν κατάλαβαν τί θὰ πῶ, μοῦπαν: κατέβα κάτω. Πρὶν προλάβω νὰ πῶ, αὐτὸ ποὺ εἶχα νὰ πῶ. Πρὶν νὰ τὸ πῶ, θὰ διαβάσω ἕνα χωρίο τρομερὸ τοῦ Μ. Βασιλείου, σᾶς προετοιμάζω γιὰ τὸ χωρίο τοῦ ἁγίου Νικοδήμου. Γι’ αὐτὸν πῆγα νὰ πῶ, καὶ μόλις ἄκουσαν, ἅγιος Νικόδημος, φωνάζανε καὶ μερικοὶ Σύνεδροι: κατέβα κάτω. Παρουσία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῶν συνέδρων, καὶ ὅλων τῶν καθηγητῶν Θεσσαλονίκης καὶ Ἀθηνῶν. Λέγει ὁ Μ. Βασίλειος: «Ἐν τῇ γενέσει τῶν ζώων ἡ καρδία πρώτη καταβληθεῖσα παρὰ τῆς φύσεως ἀναλογοῦσα τῷ μέλοντι... ζώῳ». Πρῶτα ἡ καρδιά, λέει... «Διὰ τοῦτο ὄχι μόνο πρώτη πλάττεται ἐξ ὅλων τῶν μελῶν, ἀλλὰ καὶ ὕστερον ὅλων νεκροῦται». Ποῦ τὄξερε τότε ὁ Μ. Βασίλειος; Μὰ ποῦ τὄξερε; Εἶναι κάτι τὸ συγκλονιστικό! Πρῶτα ἡ καρδιά, λέει, μετὰ ὁ ἐγκέφαλος καὶ τὸ τελευταῖο τὸ ὁποῖο νεκροῦται, ἀκριβῶς εἶναι αὐτὸ ποὺ λέει ἐδῶ πέρα, ἡ καρδιά.  «Εἶναι καθέδρα, ἡ ρίζα, ἡ ἀρχὴ καὶ πηγὴ ὅλων τῶν φυσικῶν δυνάμεων τοῦ σώματος. Ἐν τῷ ἐγκεφάλῳ δὲ ὡς ἐν ὀργάνῳ εὑρίσκεται οὐχὶ ἡ οὐσία καὶ ἡ δύναμις τοῦ νοός, ἀλλὰ τῆς ψυχῆς».

Καὶ ἔρχομαι στὸ χωρίο τοῦ ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου «ὅταν τύχη νὰ πέση κάποιος ἀπὸ τόπου ὑψηλοῦ καὶ πτωματιστῆ (φαίνεται δηλ. σὰν πτῶμα), τότε ἡ ψυχὴ συστέλλεται μὲν ὅλη εἰς τὸ κέντρον τοῦ θαλάμου της»· προσέξτε, «πτωματιστῆ» δὲν σημαίνει πὼς πέθανε, δηλ. ἡ ψυχὴ φοβήθηκε ἀπὸ ὅλο αὐτὸ τὸ γεγονὸς ποὺ ἔγινε, μαζεύεται ἡ ψυχή, ὅπως ἕνας φοβισμένος, κρύβεται, συγκεντρώνεται στὸ θάλαμό της, «στὴν καρδία, διὰ νὰ φυλαχθῆ ἐκεῖ καὶ μετὰ τῆς οὐσίας αὐτῆς ἑνοῦται καὶ δυνάμεως. Ἀφήνει δὲ ἡ ψυχὴ ἄπρακτα καὶ ἀναίσθητα, οὐ μόνον τὸν ἐγκέφαλον, ἀλλὰ καὶ τὰς αἰσθήσεις καὶ τὰ λοιπὰ πάντα πέριξ μέρη καὶ μέλη τοῦ σώματος, ὥστε δύναταί τις νὰ εἴπη, ὅτι τότε ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ζεῖ μόνο κατὰ τὴν καρδίαν, κατὰ δὲ τὰ ἄλλα μέλη τοῦ σώματος εἶναι νεκρός». Εἶναι Πατερικὴ Θεολογία ἢ δὲν εἶναι, ποὺ ἀκολουθεῖ τὸ δρόμο τῶν ἄλλων Πατέρων;

...Τί ἄλλο ἔχουμε διαβάσει; Ἀκοῦστε τραγικὴ φράση. «Ὁ λήπτης λαμβάνει θνητὸ σῶμα κι ὁ δότης δίνει ἀπὸ τὴν ἀθάνατη ψυχή του». Τί εἶναι αὐτό; Τὴ γράφει (αὐτὴ τὴ φράση) κείμενο τῆς Συνόδου! Ἐδῶ εἶναι αἵρεση. Αὐτὸ εἶναι αἵρεση. Γιατὶ οὐσιαστικὰ καταξιώνει τὴν Ἰνδο-Βουδιστικὴ ἄποψη τῆς μετεμψυχώσεως. Αὐτὸ εἶναι αἵρεση. Δηλαδὴ μεταδίδεται κι ἡ ψυχή. Ἄρα ἡ Σύνοδος μ’ ἕνα κείμενό της... Λένε, δὲν τὸ φώναξες; Τὸ φωνάξαμε, τὸ φωνάξαμε, τὸ φωνάξαμε, γράψαμε..., μέχρι, ὅσο ψηλὰ μπορούσαμε νὰ πᾶμε. Καμία ἀπάντηση δὲν πήραμε. Ὁ λήπτης παίρνει θνητὸ σῶμα καὶ δίνει ἀπ’ τὴν ψυχή του. Πρωτοφανές, δηλαδή.

Καὶ κάτι ἀκόμη. Ἀναλύει τὸ κείμενο τὸ Συνοδικὸ τὸ «Πνευματικὸ ὄφελος τοῦ δότη». Γιὰ σταθεῖτε· ἂν εἶναι νεκρός, τί ὄφελος ἔχει; Ὄχι πρέπει νὰ μοῦ ἀπαντήσουν. Ἐφ’ ὅσον οἱ νεκροὶ δὲν μποροῦν νὰ δίνουν δωρεές, ποιό εἶναι τὸ πνευματικό ὄφελός τους; Καὶ τί λένε; Παίρνουνε τὴ Γραφή, τὴ χρησιμοποιοῦν ὅπως θέλουνε· δαιμονικὴ χρήση. Ἀκοῦστε, τί λένε: «Μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν», τοῦ Χριστοῦ. Ἀκοῦστε, ἀκοῦστε φράση. Ἂν ὁ δότης δὲν εἶναι νεκρός, τότε τὸ κείμενο ἀποδέχεται, μόνο του, τὴν λήψη τῶν ὀργάνων ἐν ζωῇ· τὸν σκοτώνουν. Γιατί ποιός εἶναι ὁ δότης, «διδόναι», αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ δώσει. Μπορεῖ νὰ γίνει τέτοια χρήση τοῦ Πράξ. 20, 35 γι’ αὐτὸ τὸ σκοπό; Πῆραν τὴν Γραφὴ λοιπόν, τὴν κομμάτιασαν, τὴν τεμάχισαν, τὴν χρησιμοποίησαν κακοηθῶς... Καθόμαστε κάτω, καὶ ν’ ἀκοῦμε ἀπὸ τὴν Ἕδρα, καθηγητὲς τῆς Ἠθικῆς στὸ Πανεπιστήμιο, νὰ μᾶς λένε αὐτὰ τὰ πράγματα. Ἀλλ’ ὁ λόγος δὲν ὑπῆρχε· ὑπῆρχε ἡ λεγόμενη «τρομοκρατικὴ θεολογία»...

Τὸ ἄλλο τὸ τραγικό: «Ὁ καλύτερος τρόπος ἐπιστροφῆς τῆς ζωῆς στὸ Θεό, εἶναι ἡ προσφορά της ἀπὸ τὸν δότη στὸν πλησίον»... Νὰ πεῖ κανεὶς τὴ λέξη αὐτοκτονία.

Καὶ τὸ πιὸ τραγικὸ ἀπ’ ὅλα. Γι’ αὐτὸ ἔγραψα μιὰ εἰδικὴ μελέτη καὶ τὴν ἔστειλα κατευθεῖαν προσωπικὰ στὸν Ἀρχιεπίσκοπο. Τοῦ λέω, ἐδῶ εἶναι μιὰ τρομερὴ κακοδοξία, λάβετε θέση. Τί χρησιμοποιοῦσαν σ’ αὐτὰ τὰ κείμενα δυὸ φορές. Πῆραν ἀπὸ τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο (10,17-18), τὴ φράση τοῦ Χριστοῦ ποὺ λέει: «ὅτι ἐγὼ τίθημι τὴν ψυχήν μου...». Προσέξτε, λένε «τίθημι τὴν ψυχή μου» καὶ σταματᾶνε ἐκεῖ. Τὸ κείμενο ἔχει συνέχεια ὅμως. Τί λέει τὸ κείμενο; «ἵνα πάλιν λάβω αὐτήν· οὐδεὶς αἴρει αὐτὴν ἀπ' ἐμοῦ, ἀλλ' ἐγὼ τίθημι αὐτὴν ἀπ' ἐμαυτοῦ· ἐξουσίαν ἔχω θεῖναι αὐτήν καὶ ἐξουσίαν ἔχω πάλι λαβεῖν». Ὁ Χριστὸς λέει, δίνω τὴν ψυχήν μου καὶ μπορῶ νὰ τὴν πάρω ἐγώ (πίσω). Ὁ δότης τὴν παίρνει πίσω; Πῶς παίρνουν λοιπόν, αἱρετικὸ (τῷ τρόπῳ) τὴ φράση, ὅτι «ἐγὼ δίδωμι τὴν ψυχή μου» καὶ δὲν λένε τὸ ὑπόλοιπο; Ὁ Χριστὸς τὸ εἶπε τὸ ὑπόλοιπο. Καὶ τὸ ὁρίζει. Κι ἔχει ὁλόκληρη ἀνάλυση ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος... Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ πάρει πίσω τὴν ψυχή του, παρὰ μόνο ὁ Χριστός.

(Ἐδῶ πρόκειται γιὰ μιὰ πράξη αὐτοθυσίας, ἤ) εἶναι μιὰ μορφὴ ἰδιότυπης αὐτοκτονίας. Πρέπει νὰ μᾶς τὸ ποῦνε.

Καὶ κάτι ἀκόμα. «Ἡ Ἐκκλησία σέβεται –λένε- καὶ ἐμπιστεύεται τὴν ἰατρικὴ ἔρευνα... Γι’ αὐτό, ἂν καὶ δὲν εἶναι ἁρμόδια ἡ Ἐκκλησία» ‒δὲν εἶναι ἁρμόδια‒ «θὰ μποροῦσε» –ἔτσι, ἀπὸ ἀγάπη– «νὰ δεχθεῖ τὴν διεθνῶς ὁμόφωνη ἄποψη» –ψέμα, τὸ ἀκούσατε, ποιά διεθνῶς ὁμόφωνη ἄποψη· ψέμα ἐπίσημο, ἡ Σύνοδος τώρα νὰ μᾶς λέει ψέματα, σκανδαλίζομαι– «ὅτι ὁ Ἐγκεφαλικὸς Θάνατος ταυτίζεται μὲ ...τοῦ βιολογικοῦ τέλους... Δὲν εἶναι ἁρμόδια ἡ Ἐκκλησία νὰ μιλήσει γιὰ τὸ μυστήριο τοῦ θανάτου; Ποιός εἶναι ἁρμόδιος;

Καὶ φυσικὰ λέει:

«Σώζει ὁ δότης σωματικὰ μὲν τὸν λήπτη, πνευματικὰ δὲ τὸν ἑαυτό του»! Πνευματικὰ τὸν ἑαυτό του; «Ἐν τῷ ᾅδη οὐκ ἔστι μετάνοια». Αὐτὰ δὲν τὰ ξέρουν; «Ἐν τῷ ᾅδη οὐκ ἔστι μετάνοια». Δηλ. ἐπειδὴ ἔδωσε τὸ ὄργανό του θὰ σωθεῖ;

Καὶ τέλος. Λόγῳ τοῦ πνευματικοῦ μεγέθους ποὺ ἐνέχει ἡ πράξης τῆς δωρεᾶς σώματος, πρὶν αὐτὸ συμβεῖ» ‒προσέξτε τώρα τὸ τραγικότερο, τί προτείνει ἡ Σύνοδος. Ἀκοῦστε τί προτείνει ἡ Σύνοδος σὰν ποιμαντικὴ πράξη‒ «πρὶν αὐτὸ συμβεῖ (νὰ πάρουμε τὰ ὄργανα) καλὸ θὰ ἤτανε ὁ ἱερεὺς τοῦ Νοσοκομείου νὰ διαβάσει τὴν κατάλληλη εὐχή, ἢ νὰ τελέσει κάποια ἁγιαστικὴ πράξη διὰ Χρίσματος, ἐλαίου καὶ σταύρωμα. Τοῦ κάνει δηλ. εὐχέλαιο στὸ νεκρό! Καὶ εἶπα στὸν Ἀρχιεπίσκοπο τότε: Δηλ. τὸν ἁγιάζουμε καὶ τὸν σκοτώνουμε. Ἀπαντῆστε. Ποιός θὰ μ’ ἀπαντήσει;

Θὰ πάω σ’ αὐτὸν ποὺ εἶναι ζωντανὸς νὰ κάνω Εὐχέλαιο. Βεβαίως θὰ τοῦ κάνω Εὐχέλαιο. Ὁ ἄλλος εἶναι νεκρός. Γιατί θὰ τοῦ κάνω Εὐχέλαιο;

Ἀπαντήσεις δὲν πήραμε.

Σήμερα, Κυριακὴ τοῦ ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, γιὰ μένα εἶναι διπλῆ Ἀνάσταση. Γιατὶ μπορέσαμε τουλάχιστον γιὰ πρώτη φορὰ τόσο δημόσια, ν’ ἀρθρώσουμε λόγο, χωρὶς τρομοκρατία».

Αὐτὴ εἶναι ἡ θεολογικότατη καὶ ἁγιοπατερικὰ κατοχυρωμένη ὁμιλία τοῦ π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, τὴν ὁποία ὅταν ἀκούσαμε θεωρήσαμε ἀναγκαῖο νὰ τὴν ἀπομαγνητοφωνήσουμε γιὰ νὰ τὴν διαβάσουν κι ἄλλοι.

Ἀπομαγνητοφωνώντας την ὅμως, ἦρθαν στὸ νοῦ μας συνειρμικὰ κάποιες ἄλλες θέσεις τοῦ ὁμιλητή, τὶς ὁποῖες ἔχει ἐπαναλάβει σὲ κάποιες ὁμιλίες του. Δὲν τὶς βρήκαμε ὅλες, ἀλλὰ αὐτὲς ποὺ βρήκαμε εἶναι ἐνδεικτικὲς τὶς συγχύσεως ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν ἐκκλησιαστική μας ζωή, ἀφοῦ ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει ἐπηρεάσει θαρραλέους γνῶστες τῆς πατερικῆς θεολογίας κληρικούς, ὅπως ὁ π. Κωνσταντῖνος.

Συγκεκριμένα. Ἐνῶ στὸ παραπάνω κείμενο ὁ π. Κ.Σ. καταγγέλλει τὴν Ἱ. Σύνοδο γιὰ λανθασμένες ἀποφάσεις σὲ ἕνα τόσο κρίσιμο θέμα· ἐπὶ πλέον καταγγέλλει ὅτι ἡ Σύνοδος (ἢ κάποιοι Ἐπίσκοποι τῆς Συνόδου καὶ μὲ τὴν ἀνοχὴ τῶν ἄλλων) εἶναι ὑπόλογοι ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων γιὰ μιὰ «κατευθυνόμενη θεολογία», καὶ μιὰ "τραγικὴ κακοδοξία", ἐκφράζουν δηλαδὴ μιὰ ἀντι-Εὐαγγελικὴ Θεολογία καὶ ἀσφαλῶς παρεμβαίνει γιὰ νὰ μὴν περάσει αὐτὴ ἡ ἀποφαση καὶ αὐτὴ ἡ θεολογία, παραδόξως, σὲ ἄλλη ὁμιλία του, μὲ ἀπόλυτο τρόπο ἀποφαίνεται, ὅτι μιὰ ἄλλη ἀπόφαση τῆς Συνόδου, παρόλο ποὺ ἐναντίον της ὑπάρχει σοβαρότατη μελέτη καὶ μαρτυρίες ὅτι εἶναι λανθασμένη, ὁ π. Κωνσταντῖνος τὴν θεωρεῖ σωστότατη. Περὶ τίνος πρόκειται;

Σὲ ὁμιλία του περὶ τῆς ἁγιότητος τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης, ποὺ ἔχει χαρακτηριστεῖ μὲ στοιχεῖα ἀδιαμφισβήτητα Μασῶνος καὶ Οἰκουμενιστής, ὁ π. Κωνσταντῖνος εἶναι κάθετος:

«Γιὰ μένα οὔτε κἂν ὑπάρχει πρόβλημα. Τίποτε δὲν τὸ ψάχνω»!!!

Γιατὶ αὐτὴ ἡ ἐπιλεκτικὴ στάση σας ἀπέναντι σ’ αὐτὸ ποὺ καλεῖτε Ἐκκλησία, π. Κων/νε; Γιατί ἄλλα πράγματα τὰ ψάχνετε κι ἄλλα δὲν τὰ ψάχνετε;»!!!

Ὁ π. Κων/νος, λοιπόν, ἐρωτᾶται γιὰ τὸ θέμα τῆς ἁγιότητος τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης καὶ τὴν κατηγορία ὅτι ἦταν Μασσῶνος, ἀπαντᾶ:

 «Πρῶτα-πρῶτα δὲν ἔχω καμία ἀμφιβολία προσωπικὰ γιατί τὸν ἔκανε ἡ Ἐκκλησία Ἅγιο. Τέρμα γιὰ μένα. Ἐγὼ μεσ’ στὴν Ἐκκλησία ζῶ. Τίποτα. Γιὰ τὰ ὑπόλοιπα μπορῶ νὰ πῶ τὴ γνώμη μου. Ἀλλὰ γιὰ μένα οὔτε κἂν ὑπάρχει πρόβλημα. Τίποτε, δὲν τὸ ψάχνω... Ἂν ξέρουν λίγη ἐκκλησιολογία θὰ καταλάβουνε. Ἂν δὲν ξέρουνε θὰ σκέπτονται ἔτσι. Τίποτ’ ἄλλο».

Τὸ Video μὲ τίτλο «π Κ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΣ Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Σ», στὸ

https://www.youtube.com/watch?v=ZtIqQqMF1Wo

Ὁ π. Κων/νος, τὴν ἴδια ἀντιφατικὴ στάση κρατᾶ καὶ γιὰ ἕνα ἄλλο θέμα. Στάση ποὺ ἐν μέρει δικαιολογεῖται, ἂν σκεφτοῦμε ὅτι εἶναι Κωνσταντινουπολίτης καὶ συναισθηματικὰ δεμένος μὲ τὴν Πόλη, ἀλλὰ ὁ ἴδιος ἔχει πλειστάκις διδάξει, ὅτι περὶ Πίστεως αὐτὰ πηγαίνουν στὴν ἄκρη.

Ὅταν κυκλοφόρησε, λοιπόν, ἡ «Ὁμολογία Πίστεως ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» ρωτήθηκε νὰ πάρει θέση. Ἀντέδρασε ὅμως ἀρνητικά, καὶ καθόλου πειστικά. Εἶπε πὼς τὸν πείραξε ποὺ τὴν διαμαρτυρία τὴν ἔκανε μιὰ ὁμάδα! Δὲν τὸν πειράζει δηλαδή, ποὺ ὑπάρχει μιὰ αἵρεση στὴν Ἐκκλησία! Τὸν πειράζει ποὺ κάποιοι ἀντέδρασαν σὰν Ὁμάδα! Ἂς εἶχαν μέχρι τότε διαμαρτυρηθεῖ πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο καὶ τὴν Ἱεραρχία οἱ τῆς Ὁμάδος αὐτῆς.

 Ἀλλά, δὲν εἴδαμε τὸν ἴδιο νὰ ἀντιδράσει ὡς μονάδα ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, ἀφοῦ τὴν ὁμαδικὴ ἀντίδραση δὲν τὴν θεωρεῖ ἐκκλησιαστικὴ καὶ τὴν ὀνομάζει «φατρία»! Αὐτὸς μπορεῖ νὰ ἐρευνᾶ καὶ νὰ καταδεικνύει ὡς "κακοδοξίες" κάποιες πράξεις τῆς Συνόδου ἢ τῶν Ἐπισκόπων. Μπορεῖ αὐτὸς νὰ λέει ἀπόλυτα: "αὐτὸ εἶναι αἵρεσις" (καὶ πολὺ σωστά, ἀφοῦ βγαίνει ἀπὸ τὰ κείμενα τῶν Πατέρων), ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ ποῦν οἱ ἄλλοι, πρέπει νὰ πάρουν τὴν ...ἄδεια του; Δὲν ἀναγνωρίζει στοὺς ἄλλους νὰ ἐπικαλοῦνται τὶς θέσεις τῶν Ἁγίων Πατέρων;

Ξέχασε ὅτι πολλοὶ Ἅγιοι (μεμονωμένα ἢ συλλογικὰ) ἀντέδρασαν, καὶ κατήγγειλαν, καὶ ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, καὶ Ἐπισκόπους, καὶ Συνόδους ποὺ προωθοῦσαν καὶ δίδασκαν τὴν αἵρεση. Τὸν πειράζει  ἡ  «σωτήρια» σύγχυση  ποὺ θὰ προκληθεῖ ἀπὸ τὴν διαμαρτυρία (καὶ ἐκείνη τὴν «Ὁμολογία Πίστεως») καὶ δὲν τὸν πειράζει ἡ αἵρεση καὶ ἡ ἐξάπλωση τῆς αἱρεσεως.

Εἶπε:

«Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ κάνει δική του ὁμάδα στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὸ λέγεται «τυρεία». Ποιός τοῦ δίνει τὸ δικαίωμα. Ἔχουμε Ἐκκλησία, ἔχουμε Ἱ. Σύνοδο, ἔχουμε Ἱεραρχία. Ὅποιος ἔχει παράπονα θὰ πάει στὴν Ἐκκλησία. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ συμπήξει δική του ὁμάδα, γιὰ πολὺ καλοὺς σκοποὺς καὶ νὰ κάνει αὐτὴν τὴν διαμαρτυρία ὡς ὁμάδα. Ποιός εἶναι ἡγέτης τῆς ὁμάδας. Δὲν ὑπάρχει Ἐπίσκοπος, Ἀρχιεπίσκοπος, Ἱερὰ Σύνοδος, Ἱεραρχία; Πρόσφατα κυκλογόρησε ἕνα κείμενο τὸ ὁποῖο μιλοῦσε γιὰ «Ὁμολογία Πίστεως». Δὲν κρίνω τὸ κείμενο, κρίνω τὸ ὕφος του. Πῶς δὲν Ὑπάρχουν ὁμάδες ἔτσι ποὺ ἐπαναστατοῦν καὶ ξεσηκώνονται; Τότε ὑπάρχει σύγχυση στὴν Ἐκκκλησία. Κι αὐτὸ διαταράσσουν τὸ Δόγμα τῆς Δ΄ Οἰκουμ. Συνόδου».

Τὸ Video μὲ τίτλο «o π. Κ. Στρατηγόπουλος κατηγορεί την Ομολογία Πίστεως», στὸ

 https://www.youtube.com/watch?v=T4tdgaq0urw

 
              Καὶ τὸ συμπέρασμα θλιβερό.

     Ἡ σημερινὴ εἰκόνα ποὺ ἐκπέμπει ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εἶναι μιὰ εἰκόνα ἀνθρώπων ποὺ ἐλάχιστη σχέση ἔχουν μὲ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀνίκανων νὰ ἀντιληφθοῦν τὸ βάρος τῶν ἐκ Θεοῦ εὐθυνῶν τους, ἀνίκανων ὄχι μόνον νὰ ἀρθοῦν στὸ ὕψος τῶν περιστάσεων, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ νὰ τὰ ἀγγίξουν, νὰ τὰ κατανοήσουν!

     Ἡ ἔμμεση (καὶ γιατὶ ὄχι ἡ ἄμεση) Εὐθανασία ἔχει εἰσχωρήσει στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, ὑπὸ τὶς εὐλογίες τῶν Ἐπισκόπων. Δολοφονοῦνται ἄνθρωποι, κι αὐτοὶ (ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ὑποκινητές), δὲν τὸ ἔχουν πάρει χαμπάρι ἢ προσποιοῦνται ὅτι δὲν καταλαβαίνουν τίποτα!
     Ὑπάρχουν καὶ κάποιοι ποὺ τὰ κατανοοῦν, ἐνδιαφέρονται καὶ πονοῦν, ἀλλ' οὐδεμία διάθεση ἔχουν νὰ διαχωρίσουν τὴν θέση τους ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους, νὰ ἔρθουν σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς κακοδαίμονες τῆς Ἐκκλησίας Οἰκουμενιστὲς Πατριάρχες καὶ Ἐπισκόπους.

        Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει ἁλώσει τὴν Ἐκκλησία.

Π.Σ.

Ψεύδονται Υπουργεία και γιατροί, αλλά να ψεύδωνται οι Επίσκοποι και η "Ιερά" Σύνοδος;

 

ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ, YΠΟΥΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΟΙ, ΘΑ ΨΕΥΔΩΝΤΑΙ, για τον "ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ" ΘΑΝΑΤΟ

Πηγή: "Τρελογιάννης"

Μητέρα κλινικά νεκρή 

φέρνει στον κόσμο το μωρό της 

και επανέρχεται στη ζωή

 Μιζούρι
 

Ένα απίστευτο περιστατικό σημειώθηκε στο Μιζούρι των Ηνωμένων Πολιτειών. 

Μία γυναίκα, η οποία βρισκόταν στον 9ο μήνα της εγκυμοσύνης της, υπέστη ανακοπή καρδιάς και θεωρήθηκε κλινικά νεκρή. 

Οι γιατροί προχώρησαν σε καισαρική για να σώσουν το μωρό της και λίγη ώρα μετά η νεαρή μαμά επέστρεψε στη ζωή...

Όλα συνέβησαν τον περασμένο Φεβρουάριο. 

Η γυναίκα, καθηγήτρια σε γυμνάσιο, ένιωσε αδιαθεσία και λιποθύμησε μέσα στο σχολείο. 

Άμεσα κλήθηκε ασθενοφόρο, αλλά μέχρι να μεταφερθεί στο νοσοκομείο οι διασώστες διαπίστωσαν ότι η καρδιά της είχε σταματήσει να λειτουργεί.

Σύμφωνα με το CNN, οι γιατροί που την παρέλαβαν προχώρησαν σε καισαρική για να σώσουν το μωρό. 

Ένα υγιέστατο κοριτσάκι ήρθε στη ζωή, αλλά για την οικογένεια της μητέρας το θαύμα της ζωής είχε και συνέχεια: 

Λίγη ώρα μετά, η καρδιά της γυναίκας άρχισε και πάλι να χτυπά!

Οι γιατροί διέγνωσαν υπερτροφική καρδιομυοπάθεια και κράτησαν τη γυναίκα σε καταστολή για πέντε ημέρες, ενώ το μωρό χρειάστηκε να παραμείνει στη μονάδα εντατικής θεραπείας νεογνών για δύο εβδομάδες.

Τώρα, τρεις μήνες μετά την περιπέτειά τους είναι και οι δύο βρίσκονται σπίτι τους. 

«Αισθανόμαστε υπέροχα. Η γυναίκα μου επέστρεψε 100%» δήλωσε στο CNN ο σύζυγος της γυναίκας. 

Η ίδια είπε ότι θυμάται τις στιγμές που βρισκόταν στο ασθενοφόρο, αλλά και τους γιατρούς να της λένε ότι έφερε στον κόσμο το μωρό της.

in.gr
 
 Σας θυμίζουμε να καταθέσετε να εκτυπώσετε

και να μοιράσετε και σε άλλους την

υπεύθυνη δήλωση

για άρνηση δωρεάς οργάνων εδώ

Εικαζόμενος Θάνατος, εικαζομένη αγάπη, συναίνεση, δημοκρατία Δ. Βαρβιτσιώτη

 Τὴν 12.10.1999, ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀποδέκτης –καὶ αὐτή, ὅπως ἡ λοιπὴ ἑλληνικὴ κοινωνία– μιᾶς πολύχρονης ἐκστρατείας ἀκατάσχετης ἀγαπολογίας, μέσῳ τῶν Μ.Μ.Ε., ὑπὲρ τῆς δωρεᾶς ὀργάνων σώματος, καὶ ἑνὸς καταιγισμοῦ διαπρύσιων ἐπιστημονικῶν διαβεβαιώσεων περὶ τῆς ἐγκυρότητας τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου», ἀπεφάνθη, ὅτι:

«…ἡ δωρεὰ ὀργάνων τοῦ σώματός μας γιὰ μεταμόσχευση εἶναι θεάρεστη πράξη ἀγάπης καὶ θυσίας (…) Διὸ καὶ συνέστησε στοὺς πιστούς Της νὰ γίνουν δωρητὲς εἴτε ἐν ζωῇ (ἐφ’ ὅσον πρόκειται γιὰ διπλὰ ὄργανα, ποὺ ἡ ἀφαίρεση ἑνὸς δὲν ζημιώνει τὴν ὑγεία τοῦ δότη), εἴτε μετὰ θάνατον, διαπιστωμένον μὲ τὶς τελευταῖες ἐγγυήσεις τῆς ἐπιστήμης».

Βοῶντες ἐν τῇ Ἐρήμῳ: Τὸ ζήτημα εἶναι ὅτι, ἤδη ἀπὸ τὸ 1968, ὁπότε ἐπινοήθηκε ὁ «ἐγκεφαλικὸς θάνατος», πάμπολλοι ἔγκυροι ἐπιστήμονες εἶχαν ἐκφράσει σοβαρὲς ἀντιρρήσεις γιὰ τὴν ἐγκυρότητά του, τὶς ὁποῖες τεκμηρίωναν μὲ ἀδιάσειστα ἐπιστημονικὰ δεδομένα. Οἱ ἀποκαλύψεις τους αὐτὲς συνήγειραν πληθώρα συνειδήσεων ἀνὰ τὸν κόσμο. Ἰδιαίτερα ἐξεγέρθησαν οἱ ὀρθόδοξες συνειδήσεις πού, ἐξετάζοντας τὰ στοιχεῖα καὶ ἀναλύοντάς τα βάσει τῆς ὀρθόδοξης-πατερικῆς θεολογίας, κατήγγειλαν τὸν «ἐγκεφαλικὸ θάνατο» ὡς πρόσχημα γιὰ τὴν θανάτωση τοῦ δότη, μὲ σκοπὸ τὴν “συγκομιδὴ” τῶν ζωτικῶν ὀργάνων του⁽²⁾.

Πάντα, ὅμως, ὑπερίσχυαν αὐτῶν οἱ ἀναφερόμενοι σὲ «πτωματικοὺς δότες» ἀγαπολογοῦντες ἐραστὲς τοῦ «ἐ.θ.», στοὺς ὁποίους τὰ Μ.Μ.Ε. –συνεπικουρούμενα ἀπὸ τὴν βιομηχανία τοῦ κινηματογράφου– προσέφεραν κάθε δυνατὴ εὐκαιρία μονομεροῦς ἐπηρεασμοῦ τῆς κοινῆς γνώμης.

Ναρκωμένοι Νεκροί: Προϊόντος τοῦ χρόνου, οἱ φωνὲς ἀπόρριψης τοῦ «ἐ.θ.» πολλαπλασιάσθηκαν. Σήμερα, τὸ σκανδαλῶδες τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου», διὰ τοῦ ὁποίου ἀφαιροῦνται –κατόπιν ὁλικῆς νάρκωσης!– ζωτικὰ ὄργανα τοῦ “νεκροῦ” δότη, συνοψίζεται στὶς ἑξῆς δύο σύντομες, ἀλλὰ συγκλονιστικὲς φράσεις ἐπιφανῶν ἐπιστημόνων:

«Τελικά, ὁ ἐγκεφαλικὰ νεκρὸς εἶναι ἕνας ἀρκετὰ νεκρὸς γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ταφεῖ καὶ ταυτόχρονα ἕνας ἀρκετὰ ζωντανὸς γιὰ νὰ εἶναι δότης ὀργάνων, δηλ. ἕνας ζωντανὸς νεκρός»⁽³⁾. Καί, «Σημασία ἔχει ὅτι ἡ ἀφαίρεση ζωτικῶν ὀργάνων ἀπὸ ἕναν δότη “ἐγκεφαλικὰ νεκρό”, ἐκείνη εἶναι ποὺ σκοτώνει τὸν ἀσθενῆ»⁽⁴⁾.

Παρ’ ὅλα ταῦτα, πάνω σ’ αὐτὸ τὸ ἠθικὰ καὶ ἰατρικὰ σαθρὸ βάθρο, τὸ καλυπτόμενο ἐπιμελῶς ἀπὸ καταιγισμοὺς ἀγαπολογίας, οἰκοδομήθηκε ἀνὰ τὸν κόσμο ἕνα τεράστιο πλέγμα μεταμοσχευτικῶν φορέων, δημοσίων καὶ ἰδιωτικῶν, ἡ δράση τῶν ὁποίων ὑποστηρίχθηκε ἀπὸ σχετικὰ νομοθετήματα.

Εἰκαζομένη Ἀγάπη: Στὴν Ἑλλάδα, στὸν νόμο περὶ δωρεᾶς ζωτικῶν ὀργάνων σώματος (Ν. 3984/ΦΕΚ150/27.6.2011) προστέθηκε ἡ ἐξ ἴσου σκανδαλώδης Εἰκαζόμενη Συναίνεση τοῦ δότη, διὰ τῆς ὁποίας, ἀπὸ 1.6.2013, ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ Ἕλληνες, καὶ οἱ ἀπόγονοί τους, καθίστανται –ὑποχρεωτικῶς, ἀπὸ τῆς γεννήσεώς τους καὶ μέχρι τοῦ θανάτου τους– “ἀγαπητικοὶ” δωρητὲς ζωτικῶν ὀργάνων· παρ’ ἐκτὸς ἐὰν οἱ ἴδιοι (ἢ οἱ ἀσκοῦντες τὴν ἐπιμέλειά τους ἢ οἱ νόμιμοι συμπαραστᾶτες τους) ὑποβάλουν ἐπισήμως Ἀρνητικὴ Δήλωση στὸν Ἐθνικὸ Ὀργανισμὸ Μεταμοσχεύσεων (Ε.Ο.Μ.).

Φυσικά, ἡ θέση τοῦ Ε.Ο.Μ. εἶναι ὅτι: «Ἡ Δωρεὰ Ὀργάνων μετὰ τὸ τέλος τῆς ζωῆς ἀποτελεῖ τὴν ὑψίστη μορφὴ ἐθελοντικῆς προσφορᾶς καὶ ἀλτρουϊσμοῦ, μὲ μοναδικὸ κίνητρο τὴν ἀνιδιοτέλεια, τὸν ἀνθρωπισμὸ καὶ τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν πάσχοντα συνάνθρωπο».

Εἰκαζόμενος Φυσικὸς Θάνατος: Γιὰ τὸν Ε.Ο.Μ., δηλαδὴ (καὶ γιὰ ὅσους συμφωνοῦν μὲ τὰ ὁριζόμενα ὑπὸ τοῦ Ν. 3984/2011, καί, φυσικά, γιὰ ὅσους τὰ ὑπερψήφισαν), ὁ μὲν «ἐ.θ.» ταυτίζεται μὲ «τὸ τέλος τῆς ζωῆς» τοῦ ἀνθρώπου (χωρὶς νὰ διευκρινίζεται τὸ πῶς, ἀκριβῶς, ἐπέρχεται τὸ «τέλος» αὐτό)· ἡ δὲ διὰ νόμου μετατροπὴ 10.000.000 μονομερῶς ἐνημερωμένων Ἑλλήνων σὲ πρόβατα ἐπὶ σφαγὴ ἐξιδανικεύεται ὡς «ὑψίστη μορφὴ ἐθελοντικῆς προσφορᾶς καὶ ἀλτρουϊσμοῦ».

Εἰκαζόμενη Ἐλευθερία: Ὅλοι, δηλαδή, οἱ προαναφερθέντες θεωροῦν ἐπαρκὲς δεῖγμα ἐλευθερίας τὸ γεγονὸς ὅτι, ὁ νόμος παρέχει σὲ 10.000.000 Ἑλλήνων πολιτῶν τὴν δυνατότητα νὰ ὑποβάλλουν Ἀρνητικὴ Δήλωση δωρεᾶς ὀργάνων· καθ’ ἣν στιγμήν, πρὸ τῆς ψηφίσεώς του, λιγώτεροι ἀπὸ 100.000 (δηλ. ποσοστὸ μικρότερο τοῦ 1%) εἶχαν γίνει ἐθελοντικῶς δότες.

Ἐπίσης, θεωροῦν ἐπαρκὲς δεῖγμα ἐλευθερίας τὴν μονομερῆ ἐκστρατεία (παρά)πληροφόρησης τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ περὶ τῆς ἐπιστημονικῆς ἐγκυρότητας τοῦ «ἐ.θ.» καὶ ὑπὲρ τῆς δωρεᾶς ζωτικῶν ὀργάνων σώματος.

Ἐπιπλέον, δὲν θεωροῦν δεῖγμα καταναγκασμοῦ τὸν πνευματικὸ ἐκβιασμό, ποὺ οἱ ἴδιοι ἀσκοῦν σὲ ὅποιον θὰ ἐπιθυμοῦσε νὰ προσυπογράψει τὴν Ἀρνητικὴ Δήλωση, ὅταν ἐκθειάζουν διθυραμβικὰ «τὴν ἀνιδιοτέλεια, τὸν ἀνθρωπισμὸ καὶ τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν πάσχοντα συνάνθρωπο» ὅσων δὲν τὴν προσυπογράψουν.

Τέλος, περιφρονοῦν –μαζὺ μὲ τὰ δεδομένα τῆς ἐπιστήμης– τὴν ὀρθόδοξη θέση ὅτι, «Μὲ τὴν εἰσαγωγὴ τέτοιου νόμου ὑπονομεύεται πλήρως ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου»· διότι, «Ἡ “εἰκαζομένη συναίνεση” βεβαιώνει τὴν ὑποδούλωση τοῦ ἀνθρώπου σὲ ἰδεολογίες, συστήματα, ἀσφαλιστικὲς ἑταιρίες, ποικίλες ἐκμεταλλεύσεις, ἐγκλήματα καὶ ὅλες τὶς ἐκδηλώσεις μιᾶς ἀπάνθρωπης κοινωνίας»⁽⁵⁾.

Εἰκαζόμενη Παραχώρηση: Γιὰ νὰ κατασιγασθεῖ ὁ σάλος ποὺ προκλήθηκε ἀπὸ τὸν Ν.3984/2011 καὶ εἰδικὰ ἀπὸ τὴν Εἰκαζόμενη Συναίνεση, τέθηκε ἐν ἰσχύι τὸ ἄρθρο 55, παρ. 4 τοῦ Ν. 4075/ΦΕΚ.89/11.4.2012, ποὺ καθιστὰ ἀναγκαία τὴν συναίνεση τῆς οἰκογένειας τοῦ ἐνήλικα «ἐγκεφαλικὰ νεκροῦ» δότη, ἀκόμη καὶ ἂν αὐτὸς «εἰκάζεται» ὅτι συναινεῖ (δηλαδή, ἀκόμη καὶ ἂν αὐτὸς δὲν εἶχε καταθέσει ἁρμοδίως καὶ ἐγκαίρως Ἀρνητικὴ Δήλωση).

Κατόπιν τούτου, ὁ Ε.Ο.Μ. δικαιοῦται νὰ διατείνεται ὅτι: «μὲ τὴν ἰσχὺ τῆς Εἰκαζόμενης Συναίνεσης, διασφαλίζεται, μέσῳ τῆς δυνατότητας “ἀρνητικῆς δήλωσης”, ἡ ἄρνηση τοῦ πολίτη νὰ γίνει δότης ὀργάνων, γεγονὸς ποὺ μὲ τὴν ἰσχύουσα νομοθεσία τῆς δηλούμενης συναίνεσης (κάρτα δωρητή), δὲν διασφαλιζόταν, καθὼς ἡ δωρεὰ ὀργάνων τοῦ ἐκλιπόντος, ἐπαφιόταν στὴν ἀπόφαση τῆς οἰκογένειας». «Παρόλα αὐτά, οὐδέποτε στὴν Ἑλλάδα καὶ σὲ ὅλες τὶς χῶρες ποὺ πραγματοποιοῦνται μεταμοσχεύσεις κάτω ἀπὸ ἰσχυρὰ νομικὰ πλαίσια καὶ ἀνεξαρτήτως νομοθετημένου τρόπου συναίνεσης, δὲν ἔχουν ληφθεῖ μοσχεύματα ἀπὸ ἀποβιώσαντα δότη, χωρὶς τὴ συναίνεση τῆς οἰκογένειάς του».

Εἰκαζόμενη Λογική: Ἀφοῦ, λοιπόν, «ἀνεξαρτήτως νομοθετημένου τρόπου συναίνεσης» –δηλαδή, εἴτε μὲ τὴν κάρτα δωρητή, εἴτε μὲ τὴν Εἰκαζόμενη Συναίνεση– ἡ βούληση τοῦ δότη περιφρονεῖται καὶ τὴν τελικὴ ἀπόφαση παίρνει ἡ οἰκογένεια, πῶς δικαιολογεῖ λογικῶς ὁ Ε.Ο.Μ. (καὶ οἱ νομοθετοῦντες) τὴν διὰ νόμου καταναγκαστικὴ μετατροπὴ ὅλων τῶν Ἑλλήνων καὶ τῶν ἀπογόνων τους, σὲ δωρητὲς ζωτικῶν ὀργάνων σώματος;

Εἰκαζόμενος Ἀνθρωπισμὸς/Χριστιανισμός: Προφανῶς, τόσο δυνατὴ καὶ ἀνιδιοτελὴς εἶναι ἡ ἀγάπη τῶν ὑπέρμαχων τοῦ «ἐ.θ.» πρὸς τοὺς μέλλοντες λῆπτες, ὥστε νὰ θεωροῦν ἀνθρωπιστικὴ/χριστιανικὴ τὴν διὰ νόμου ἐπιβολή του στὸ σύνολο τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ· ἀλλὰ καὶ τὴν διὰ νόμου, κατὰ παραχώρηση (πιθανῶς προσωρινή), μετάθεση ὅλου τοῦ βάρους τῆς εὐθύνης –ἀπὸ ὅσους νομοθετοῦν καὶ ὅσους ἀφαιροῦν τὰ ζωτικὰ ὄργανα τῶν δοτῶν– στὶς ψυχικὰ καταρρακωμένες, ἀλλὰ καὶ μονομερῶς πληροφορημένες, οἰκογένειές τους.

Εἰκαζομένη Ἀφέλεια: Ἐδῶ ἐγείρεται καὶ ἕνα ἄλλο ζήτημα. Φαίνεται ὅτι, στὸν Θαυμαστὸ Νέο Κόσμο τῶν ὑπερασπιστῶν τοῦ «ἐ.θ.», ὅλοι ἔχουν οἰκογένεια· καὶ μάλιστα, οἰκογένεια συγκροτημένη, πολυμελῆ (ὥστε ἕνα, τουλάχιστον μέλος της νὰ βρίσκεται πάντα στὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ τελεῖ ἐν ἐγρηγόρσει)· οἰκογένεια καλῶς πληροφορημένη, κοινωνικῶς καὶ ἰατρικῶς δικτυωμένη καὶ χωρὶς δυσλειτουργίες (εἴτε λόγω διαφωνιῶν, εἴτε λόγω ψυχολογικῶν προβλημάτων, εἴτε λόγω μειωμένου καταλογισμοῦ, εἴτε λόγω πλήρους ἐξαθλίωσης κ.λπ.).

Μὲ ἄλλα λόγια, στὸν ἰδεατό τους κόσμο, δὲν ὑπάρχουν οὔτε ὀρφανὰ σὲ ἱδρύματα, οὔτε νεογέννητα ποὺ ἐγκαταλείπονται στὰ μαιευτήρια ἢ σὲ κάδους ἀπορριμμάτων, οὔτε ἄνθρωποι μόνοι, ἢ ἐγκαταλελειμμένοι. Δὲν ὑπάρχουν παιδιὰ μὴ δηλωθέντα στὶς ἀρχές· οὔτε ἄνθρωποι μὲ ἀμνησία, ἢ ἄνοια, ἢ θύματα ἐγκεφαλικῶν ἢ τροχαίων, ἢ ἄστεγοι, ποὺ δὲν φέρουν ταυτότητα (γηγενεῖς ἢ λαθρομετανάστες).

Ἐπίσης, δὲν ὑπάρχουν ἄτομα (ἢ οἰκογένειες, ἢ ἀσκοῦντες ἐπιμέλεια ἢ ἐπιτροπεία) ποὺ ἔχουν μονομερῆ –καί, συνεπῶς ἐλλιπὴ– ἐνημέρωση περὶ τοῦ «ἐ.θ.», ἢ ποὺ ἀδυνατοῦν νὰ ἐμπλακοῦν σὲ δικαστικοὺς ἀγῶνες· οὔτε ὑπάρχουν κληρονόμοι ἀδιάφοροι ἢ ἀνυπόμονοι.

Εἰκαζόμενη Πραγματικότητα: Στὴν δική τους πραγματικότητα, δὲν προσμετρῶνται οἱ «ἀξιοθαύμαστες περιπτώσεις ἀνθρώπων, ποὺ ἐνῷ χαρακτηρίσθηκαν ὡς “ἐγκεφαλικῶς νεκροί”, τελικῶς ἐπέζησαν»⁽⁶⁾.

Δὲν ὑπάρχουν, δηλαδή, οὔτε λανθασμένες, οὔτε «λανθασμένες», διαγνώσεις «ἐ.θ.». Οὔτε ὑπάρχουν χαριστικὲς προτεραιότητες, οὔτε ἄπληστοι καὶ ἀδίστακτοι ἄνθρωποι, οὔτε ἐπικίνδυνα κυκλώματα, οὔτε δυνατότητα παρεμβάσεων στοὺς ἠλεκτρονικοὺς ὑπολογιστὲς (ὅπου καταχωροῦνται ἡ σειρὰ προτεραιότητας τῶν ληπτῶν καὶ οἱ Ἀρνητικὲς Δηλώσεις), οὔτε πιθανότητες ἐσφαλμένων χειρισμῶν τους, ἢ ἀπώλειας δεδομένων τους.

Ἐπίσης, στὸν ζηλευτὸ κόσμο τους, ἀποκλείεται νὰ ὑπάρξουν ἰδιοτελεῖς λήψεις “γερασμένων” μοσχευμάτων ἀπὸ ἡλικιωμένους δότες. Κατὰ συνέπεια, οἱ ὑπέρμαχοι τοῦ «ἐ.θ.» δὲν μερίμνησαν νὰ τεθεῖ, στὸν νόμο, ὅριο ἡλικίας πέραν τοῦ ὁποίου νὰ ἀπαγορεύεται ρητὰ ἡ λήψη ζωτικῶν ὀργάνων.

Τέλος, σὲ αὐτὸν τὸν τέλειο κόσμο τους, δὲν φθάνουν οἱ φωνὲς ὅσων προτείνουν «νὰ ἐπιτραπεῖ νομοθετικὰ ἡ ἀγοραπωλησία ἀνθρωπίνων ὀργάνων», οὔτε ὅσων υἱοθετοῦν «τὴν ἄποψη ὅτι τὰ ὄργανα τῶν Ἑλλήνων ἀποτελοῦν “ἐθνικὸ κεφάλαιο”»⁽⁷⁾, οὔτε καὶ τὰ περὶ διεθνῶν κυκλωμάτων ἐμπορίας ὀργάνων.

Εἰκαζόμενη Θεραπεία: Τὴν 13.4.2011, ὁμάδα διαπρεπῶν Ἑλλήνων ἐπιστημόνων, δὶ’ ἀνοικτῆς ἐπιστολῆς της πρὸς τὰ τότε μέλη τοῦ Κοινοβουλίου, ἐξέφρασε φόβους ὅτι, μεταξὺ δύο βαρέως ἀσθενούντων, οἱ Μονάδες Ἐντατικῆς Θεραπείας –«οἱ ὁποῖες ἀνεπαρκοῦν γιὰ τὴν κάλυψη τῶν ἀναγκῶν»– θὰ προτιμήσουν αὐτὸν ποὺ εἰκάζεται ὅτι συναινεῖ στὴν ἀφαίρεση τῶν ζωτικῶν ὀργάνων του, ἐγκαταλείποντας τὸν μὴ συναινοῦντα στὴν μοῖρα του.

Σήμερα, ποὺ οἱ ἐναπομείνασες Μονάδες Ἐντατικῆς Θεραπείας εἶναι ἀκόμα λιγώτερες, οἱ φόβοι αὐτοὶ εἶναι πλέον τελείως ἀβάσιμοι· διότι, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν συναινοῦντα, ποὺ ὁδηγεῖται σὲ βέβαιο θάνατο –μιᾶς καὶ εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ προτιμηθεῖ ἀπὸ τὶς ἐν λόγῳ Μονάδες–, αὐτὸς ποὺ ἐγκαταλείπουν στὴν μοῖρα του θὰ μπορεῖ, τουλάχιστον, νὰ ἐλπίζει στὸ θαῦμα.

Εἰκαζόμενοι Ὀρθόδοξοι: Σήμερα, στοὺς ὑπέρμαχους τοῦ «ἐ.θ.» ἔχουν προστεθεῖ καὶ ἄλλοι ὀρθόδοξοι θεολόγοι, κληρικοὶ καὶ Ἱεράρχες, ὡς μὴ ὤφελον. Μήπως τὸ «ὀλισθηρὸν τῆς διανοίας» τους ἔχει ἐπηρεασθεῖ ἀπὸ μὴ ὀρθόδοξα συστήματα σκέψης, ὅπως π.χ. ὁ οἰκουμενισμός, ὁ διεθνισμός, ἡ μεταπατερικὴ θεολογία κ.λπ.; Διότι, ὅσο αὐτὰ τὰ συστήματα σκέψης ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὴν ὀρθοδοξία –διαστρεβλώνοντάς την, ἢ καταργώντας την–, τόσο σβήνουν, μέσα σὲ ὅσους τὰ ἐνστερνίζονται, τὴν πίστη τους πρὸς τὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ τὴν ἀγάπη τους πρὸς τὸν ἄνθρωπο, χωρὶς οἱ ἴδιοι νὰ τὸ συνειδητοποιοῦν.

Εἰκαζόμενη Ἀκεραιότητα: Πῶς ἀλλοιῶς μπορεῖ νὰ ἐξηγηθεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι, ἐνῷ οἱ προαναφερθέντες αὐτοπροσδιορίζονται ὡς ὀρθόδοξοι, πείθοντας τὸ ποίμνιο ὅτι εἶναι «φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί»…

α) ἀγαποῦν ἐπιλεκτικὰ (διότι μεριμνοῦν γιὰ τὸν λήπτη, ἐνῷ θεωροῦν τὸν δότη ἀναλώσιμο)·

β) παρερμηνεύουν ἢ διαστρεβλώνουν ἢ παραλλάσσουν καινοδιαθηκικὰ ἢ/καὶ πατερικὰ κείμενα, ἢ ἐπικαλοῦνται ψευδῶς ἀνύπαρκτες ὀρθόδοξες πηγές·

γ) ἀποδέχονται τὸν «ἐ.θ.» ὡς φυσικό, ἀγνοώντας τὴν πληθώρα ἐπιστημονικῶν καὶ θεολογικῶν δεδομένων·

δ) δὲν ἀντιμετωπίζουν τὸν θάνατο ὡς Μυστήριο·

ε) ἀποκλείουν τελείως τὴν πιθανότητα ἐσφαλμένης διάγνωσης «ἐ.θ.», ἢ καλοῦν τὸν πιστὸ «νὰ τὴν ξεπερνᾶ (!!!) ἔχοντας ὑπόψη του τὴ σχετικότητα ζωῆς καὶ θανάτου» (!!!)·

στ) ἀγνοοῦν καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους προαναφερθέντες κινδύνους (ποὺ ὅμως εἶναι πολὺ ὑπαρκτοί)· τέλος,

ζ) ἀποκλείουν τὴν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ στὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδή, τὸ θαῦμα.

Περισσότερο πείθουν τὸ ἀκροατήριό τους ὅσοι ἀπορρίπτουν σθεναρῶς μόνον τὴν Εἰκαζόμενη Συναίνεση· διότι, ἡ σθεναρὴ ἄρνησή τους ἐντυπωσιάζει τὸν μονομερῶς πληροφορημένο Ἑλληνικὸ Λαὸ –ὀρθόδοξο καὶ μή–, ὁ ὁποῖος τὴν ἑρμηνεύει ὡς ἀδιάσειστη ἀπόδειξη τῆς ἀκεραιότητάς τους, καί, συνειρμικά, ὡς ἀδιάσειστη ἀπόδειξη τῆς ἐγκυρότητας τοῦ «ἐ.θ.», τὸν ὁποῖον αὐτοὶ –οἱ ἀκέραιοι– ἀποδέχονται ὡς φυσικό.

«Διὰ τῆς Ἀγάπης Δουλεύετε Ἀλλήλοις»⁽⁸⁾: Ἑστιαζόμενοι στὸ ἀγαπολογικὸ μέρος τῆς δωρεᾶς ζωτικῶν ὀργάνων, οἱ συγκεκριμένοι “ὀρθόδοξοι” καλλιεργοῦν στὸ ἀκροατήριό τους τὴν ψευδαίσθηση ὅτι θὰ εἶναι ἤδη βιολογικὰ νεκρός, ὅταν θὰ τοῦ ἀφαιρεθοῦν (μὲ ὁλικὴ νάρκωση) τὰ ζωτικά του ὄργανα· ἀλλὰ καὶ ὅτι, ὁ ἴδιος δὲν θὰ χαθεῖ τελείως, ἐπειδὴ τεμάχια τοῦ σώματός του θὰ ἐξακολουθοῦν νὰ λειτουργοῦν μέσα στὸν λήπτη ἢ στοὺς λῆπτες (ἐνῷ, σύμφωνα μὲ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ψυχὴ διαχέεται σὲ ὅλο τὸ σῶμα).

Παρουσιάζοντας τὴν συγκεκριμένη δωρεὰ ὡς «ὑπέρτατη προσφορὰ καὶ ἀγάπη» τοῦ δότη πρὸς τὸν πάσχοντα συνάνθρωπό του, συγκρίνουν τὸν δότη μὲ τὸν Καλὸ Σαμαρείτη. Ἀποσιωποῦν, ὅμως, τὴν ἑξῆς καταλυτικὴ “λεπτομέρεια”: ὅτι, στὴν παραβολὴ τοῦ Ἰδίου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Καλὸς Σαμαρείτης ἐπιζῆ τῆς προσφορᾶς καὶ ἀγάπης ποὺ ἐπέδειξε πρὸς τὸν ἡμιθανῆ συνάνθρωπό του.

Εἰκαζομένη Σωτηρία: Ἄλλοι, πάλι, διαβεβαιώνουν τὸ ἀκροατήριό τους ὅτι, ἡ δωρεὰ τοῦ αὐτή, ποὺ σῴζει ἄλλες ζωές, εἶναι εὐάρεστος στὸν Θεὸ καί, ὡς ἐκ τούτου, σῴζει τόσο τὴν ψυχὴ τοῦ δότη, ὅσο καὶ τὴν ψυχὴ τῆς οἰκογένειάς του, ποὺ δίνει τὴν ἔγκρισή της.

Παραλυμένο ἀπὸ αὐτὸν τὸν βομβαρδισμὸ ἀγαπολογίας καὶ ἀπὸ τὸ κῦρος ποὺ περιβάλλει τοὺς συγκεκριμένους “ὀρθόδοξους”, τὸ ἀκροατήριό τους –κατ’ οὐσία τελείως ἀποίμαντο– ἀδυνατεῖ νὰ ἀντείπει σ’ αὐτοὺς τὸ ἑξῆς ἁπλό:

Ἀφοῦ, ὅπως τὸ διαβεβαιώνουν, ὅταν θὰ τοῦ ἀφαιροῦνται τὰ ζωτικά του ὄργανα, ὁ δότης θὰ εἶναι πλέον νεκρός, ἡ προσφορὰ στὴν ὁποίαν τὸν ἐξωθοῦν θὰ «στερεῖται τοῦ χαρακτῆρα τῆς ἀγάπης, ἐφ’ ὅσον αὐτὴ δὲν τοῦ στοιχίζει τίποτε, γιατί προσφέρει ἄχρηστα γι’ αὐτὸν ὄργανα, δὲν στερεῖται, οὔτε θυσιάζει κάτι χρήσιμο γιὰ τὸν ἑαυτό του»· καί, ἑπομένως, ὅτι ἐξωθοῦν τὸν δότη νὰ ἐπιτελέσει «πράξη συμφεροντολογική, ἰδιοτελῆ καὶ ἐγωιστική, διότι περιμένει ἀμοιβὲς καὶ ἀνταπόδοση ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ»⁽⁹⁾, ἐνῷ ὁ Θεὸς δὲν ἐξαγοράζεται.

Τὸ πλέον παραπλανητικό, ὅμως, εἶναι ὅτι, συγκρίνουν τὴν θυσία τοῦ δότη μὲ τὴν Σταυρικὴ Θυσία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς ἐὰν αὐτὸς (ὁ δότης) νὰ ἔχει τὴν θεία φύση καὶ τὴν σωτηριολογικὴ ἐξουσία Ἐκείνου⁽¹⁰⁾.

«Δαιμονισμένη», ἡ Ψευδόμενη Ἀγαπολογία; Ἀσχέτως τῆς προέλευσής τους, πάντως, οἱ ἀγαπολογίες ποὺ κρύβουν τὴν πλήρη ἀλήθεια περὶ τοῦ «ἐ.θ.», ὑπενθυμίζουν τὴν ἐπισήμανση τοῦ π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου ὅτι, «Ἀκόμα καὶ ἡ κουβέντα περὶ ἀγάπης εἶναι δαιμονισμένη, πολλὲς φορές, ἂν κρύβει τὴν ἀλήθεια (τὴν περὶ ζωῆς ἀλήθεια)»⁽¹¹⁾.

Εἰκαζόμενη Ἐγκυρότητα: Ἀλλά, οἱ ἀγαπολογοῦντες ὑπέρμαχοι τοῦ «ἐ.θ.» κρύβουν καὶ τὴν μόνη ἀλήθεια ποὺ θὰ ἀκύρωνε αὐτομάτως τὴν ἐγκυρότητα τοῦ «ἐ.θ.» στὴν συνείδηση ὅλων, ὀρθοδόξων καὶ μὴ ὅτι, δηλαδή, ὄχι μόνον δὲν ὑπάρχει ἰατρικὴ ὁμοφωνία στὸ πῶς προσδιορίζεται ὁ «ἐ.θ.», ἀλλὰ ὑπάρχουν «πολλὲς –πάνω ἀπὸ 30– διαφορετικὲς σειρὲς κριτηρίων προσδιορισμοῦ» του!⁽¹²⁾.

Τελευταίως, μάλιστα, κρύβουν καὶ ἕνα ἐπιπλέον στοιχεῖο: ὅτι, ἐὰν ἐξελιχθοῦν περισσότερο τὰ ξενομοσχεύματα καὶ τὰ βιοτεχνικὰ ὀργανομοσχεύματα (ὡς ὑποκατάστατα τῶν προσφερομένων ὀργάνων γιὰ τὶς μεταμοσχεύσεις), ὁ «ἐ.θ.» ἐνδέχεται καὶ “νὰ ξεχασθεῖ ὁλοτελώς⁽¹³⁾.

Πατερικὴ Περὶ Ζωῆς Ἀλήθεια: Σήμερα πλέον, τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιὰ ὅλων τῶν ἐνημερωμένων ὀρθοδόξων καταυγάζει ἡ πατερικὴ περὶ ζωῆς ἀλήθεια ὅτι: «τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ ὑπάρχουν “ἐξ ἄκρας συλλήψεως”. Συνεπῶς τὸ ἔμβρυο εἶναι πλήρης ἄνθρωπος, ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος, καὶ πρὶν ἀπὸ τὸν σχηματισμὸ καὶ τὴν λειτουργία τοῦ ἐγκεφάλου. Αὐτὸ καταδεικνύει ὅτι, ὄχι μόνον ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος, ἀλλὰ καὶ ἡ παντελὴς ἔλλειψη τοῦ ἐγκεφάλου, δὲν συνεπάγονται ὅτι ὁ εὑρισκόμενος στὶς καταστάσεις αὐτὲς ἄνθρωπος παύει νὰ εἶναι ἔμψυχο καὶ ζωντανὸ ὄν»⁽¹⁴⁾.

Πατερικὴ Ἀλήθεια καὶ Διοικοῦσα Ἐκκλησία: Οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων, τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἀναμένει ἀπὸ τὴν σεβαστὴ Δ.Ι.Σ. δύο τινά:

Πρῶτον: τὴν ρητὴ ἀπόρριψη τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου», ὡς τεχνητοῦ καὶ ὑποβολιμαίου κατασκευάσματος, ποὺ ἐπιφέρει τὸν θάνατο τοῦ δότη· καὶ

Δεύτερον: τὴν ρητὴ ἀπόρριψη τῆς Εἰκαζομένης Συναίνεσης, ὄχι μόνον διότι «συναίνεση ποὺ εἰκάζεται δὲν εἶναι συναίνεση»⁽¹⁵⁾, ἀλλὰ διότι, δι’ αὐτῆς, ἀκυρώνεται ἡ ἱερότητα τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου 10.000.000 Ἑλλήνων (καὶ τῶν ἀπογόνων τους), καταργεῖται ἡ ἐλευθέρα βούλησή τους καὶ διακυβεύεται ἡ μία καὶ μόνη ζωή τους.

Μιὰ τέτοια Ἀπόφαση τῆς Δ.Ι.Σ. θὰ εἶναι ἀδύνατο νὰ ἀγνοηθεῖ ἀπὸ τὰ πολιτικὰ κόμματα ποὺ εὑρίσκονται, σήμερα, στὸ Κοινοβούλιο· εἰδικὰ ἂν τοὺς τονίσει ὅτι, μέχρι τὴν 1.6.2013, ἀπομένουν λιγώτερο ἀπὸ 45 ἡμέρες γιὰ νὰ καταργήσουν τὴν διάταξη περὶ Εἰκαζόμενης Συναίνεσης, ποὺ τόσο καταρρακώνει αὐτὴν καθ’ ἑαυτὴν τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν οὐσία τῆς δημοκρατίας.

Εἰκαζόμενη Δημοκρατία; Μιὰ τέτοια Ἀπόφαση τῆς Δ.Ι.Σ. θὰ ἔθετε τὰ κόμματα τοῦ Κοινοβουλίου ἐνώπιον τῶν εὐθυνῶν τους· πόσο μᾶλλον ὅταν τὰ περισσότερα ἐξ αὐτῶν κατακεραυνώνουν κάθε εἶδος ὁλοκληρωτισμοῦ καὶ διατυμπανίζουν τὴν ἀγάπη τους γιὰ τὴν δημοκρατία· ἐνῷ ὅλα ἀνεξαιρέτως διασαλπίζουν τὴν διαπρύσια ἀγάπη τους εἴτε πρὸς τὸν ἄνθρωπο, γενικῶς, εἴτε πρὸς τὸν Ἑλληνικὸ Λαό, εἰδικώτερα.

Ἐὰν τὰ κόμματα ἀγνοήσουν τὴν Ἀπόφαση τῆς Δ.Ι.Σ. (ἢ ἂν ἀφήσουν τὴν πρωτοβουλία κατάργησης τῆς διάταξης περὶ Εἰκαζόμενης Συναίνεσης σὲ κόμματα ποὺ μειοψηφοῦν, ὥστε αὐτὴ νὰ καταψηφισθεῖ· ἢ ἂν ἐπιτρέψουν νὰ τὴν ἐπικαλύψουν ἄλλα γεγονότα), τότε θὰ ἔχουν κόψει καὶ τὸ τελευταῖο νῆμα ποὺ στηρίζει τὴν ψευδαίσθηση Δημοκρατίας –ἀλλὰ καὶ τὰ ἴδια, ὡς λειτουργούς της– στὴν μεταμνημονιακὴ Ἑλλάδα.

Εἰκαζόμενη Σχετικότητα: Ὡς φορεῖς ἐξουσίας – θρησκευτικῆς καὶ πολιτικῆς, ἀντιστοίχως– Διοικοῦσα Ἐκκλησία καὶ Κοινοβούλιο πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι, τὸ νὰ ἀποφασίζουν μὲ γνώμονα τὴν «σχετικότητα ζωῆς καὶ θανάτου» τῶν ὑπ’ αὐτῶν ἐξουσιαζομένων, συνιστᾶ αὐτοϋπονόμευση, καὶ μάλιστα, σὲ ἐπίπεδο πολὺ βαθύτερο τοῦ θρησκευτικοῦ καὶ τοῦ πολιτικοῦ.

Ἐξ ἄλλου, ἡ συμβουλὴ τοῦ Ἰσοκράτους, «Μηδενὶ τὴν συμφορὰν ὀνειδίσης. Κοινὴ γὰρ ἡ τύχη καὶ τὸ μέλλον ἀόρατον», ἔχει διαχρονικὴ ἰσχὺ καὶ ἀπευθύνεται πρὸς ὅλους –ἔνθεους καὶ ἄθεους, φτωχοὺς καὶ πλούσιους, ἐξουσιαζόμενους καὶ ἐξουσιαστές.

____________________

1. Ματθ. 10, 16.

2. Τὸ παρὸν ἄρθρο ἔρχεται ὡς συνέχεια ἄλλου, μὲ τίτλο «”Ἐγκεφαλικὸς θάνατος”: Ὁ Ἔσχατος Πειρασμός», τῆς ἰδίας, ποὺ δημοσιεύτηκε στὶς 24 Ιουν 2011 στὸ http://aktines.blogspot.gr/2011/06/blog-post_4265.html. Ὅλα τὰ ἀποσπάσματα ποὺ παρατίθενται ἔχουν μὲν πολυτονισθεῖ, ὅμως διατηροῦν τὴν στίξη τῶν πρωτοτύπων. Ὅπου ὑπάρχουν ἔντονα στοιχεῖα, αὐτὰ εἶναι δικά μας.

3. “Διασώζεται ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος;”, κ. Ἐμμ. Παναγοπούλου, FACS, Αμ. Επ. Καθ. Χειρουργικῆς, τ. Συν/τὴ Δ/ντὴ Κλινικῆς Νοσοκομείου «Ἅγιος Σάββας», στὴν ἡμερίδα τῆς Ἱ. Μ. Γλυφάδας τῆς 11ης.3.2012.

4. «Ὁ λεγόμενος “Ἐγκεφαλικὸς Θάνατος” Εἶναι Πραγματικὸς Θάνατος;», κ. Ἀθ. Ἀβραμίδη, Καρδιολόγου Καθηγητοῦ Παθολογίας Παν/μίου Ἀθηνῶν, στὴν ἡμερίδα τῆς Ἱ. Μ. Γλυφάδας τῆς 11ης.3.2012.

5. «Ἡ “εἰκαζόμενη συναίνεση” στὶς Μεταμοσχεύσεις», Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεου.

6. Μεταμοσχεύσεις καὶ Ἐκκλησία, Ἀθ. Ἀβραμίδη, Καρδιολόγου Καθηγητοῦ Παθολογίας Παν/μίου Ἀθηνῶν, ἐκδ. ΤΗΝΟΣ, 2007.

7. «Ἐγκεφαλικὸς θάνατος» καὶ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΟΡΓΑΝΩΝ, ἰατρικὴ καὶ φιλοσοφικὴ θεώρηση, κ. Κ. Καρακατσάνη, Καθηγητοῦ Πυρηνικῆς Ἰατρικῆς τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ., 3ης Ἔκδ. Βελτιωμένη καὶ Ἐπηυξημένη, Θεσ/κη 2008.

8. Γαλ. 5, 13.

9. «Πρὸς τὸν Ἱερὸν Κλῆρον καὶ τὸν Φιλόχρηστον Λαὸν τῆς Μητροπολιτικῆς Περιφερείας του», Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ.

10. Κατηχητικὴ ὁμιλία τοῦ π. Κωνστ. Στρατηγόπουλου, τὴν 28η.2.2002.

11. Βλ. ἀνωτ..

12. “Διασώζεται ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος;”, Εἰσήγησ κ. Ἐμμ. Παναγοπούλου.

13. «Ὁ λεγόμενος “Ἐγκεφαλικὸς Θάνατος” Εἶναι Πραγματικὸς Θάνατος;», κ. Ἀθ. Ἀβραμίδη.

14. «Πρὸς τὸν Ἱερὸν Κλῆρον καὶ τὸν Φιλόχρηστον Λαὸν τῆς Μητροπολιτικῆς Περιφερείας του», Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ.

15. Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νικολάου, Προέδρου τῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ μέλους τοῦ Ε.Ο.Μ.