ΣΕΒ. ΙΕΡΟΘΕΕ, ΕΙΣΘΕ ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤΙΔΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ (Από σχόλιο)

Ναυπάκτου Ιερόθεος:

Οἱ ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά τήν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο» καί ἡ κατάληξή τους

Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατά τίς Συνεδριάσεις της τῆς 24ης καί 25ης Μαΐου ἐ.ἔ., ὅπως εἶχε τό δικαίωµα καί τήν ἁρµοδιότητα, µελέτησε τά ἐγκριθέντα κείµενα ὑπό τῶν Προσυνοδικῶν Πανορθοδόξων ∆ιασκέψεων καί τῶν Συνάξεων τῶν Προκαθηµένων, σέ συνέχεια τῆς ἀποφάσεως καί προτάσεως τῆς ∆ιαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου. 

  Ἔχουσα δέ ὑπ' ὄψη της τό ἄρθρο 11 τοῦ Κανονισµοῦ Ὀργανώσεως καί Λειτουργίας τῆς «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου», ἀπεφάσισε τήν ὑποβολή προτάσεων, τροπολογιῶν, διορθώσεων καί προσθηκῶν, οἱ ὁποῖες ὑποβλήθηκαν ἁρµοδίως καί ἐµπροθέσµως στήν Πανορθόδοξη Γραµµατεία τῆς «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου».

ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ -ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ Ι.Σ.Ι ΓΙΑ ΑΜΣΟΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΞΗ -ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΑΚΤΙΝΕΣ by aktines on Scribd

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΣΕΒ. ΙΕΡΟΘΕΕ, ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΟΝΤΩΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΣΑΣ ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΛΟ ΛΑΟ ΣΑΣ ΕΡΩΤΩ
ΕΧΟΜΕ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΝΑΙ η ΟΧΙ
ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΗ ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΗ Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΔΙΟΤΙ ΕΤΣΙ ΕΙΣΘΕ ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΤΙΔΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ
ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΣΤΑΘΕΡΟ ΦΡΟΝΗΜΑ
Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΘΑ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ Η ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΗ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΙΩΣΑΝΤΑΣ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΗΣ
ΛΕΓΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΗΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΜΕΓ. ΣΥΝΟΔΟΥ ΙΣΩΣ ΑΠΛΩΣ ΘΙΓΗ ΔΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΜΠΡΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΠΡΕΒΕΖΑ

26 Σεπτεμβρίου 2016 - 5:29 π.μ.

Αντικοικουμενιστής είπε...

Αδυνατώ να κατανοήσω διατί μας γράφει τούτον το κείμενον ο μητροπολίτης Βλάχος Ιερόθεος. Δηλαδή μας λέει με ετέρους λόγους: "α, όλα κι όλα! Δυνάμεθα να υπερασπιστώμεν την Ορθοδοξίαν αλλά μέχρις ενός σημείου. Όταν το σημείον φθάσει εις τα προνόμια ημών παύεται η υπεράσπιση Αύτης! Αγαπητέ ιεράρχα "ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει· ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά. Μτ. Στ΄ - 24. Να χαίρεσαι τα προνόμιά σου! Ημείς δεν χαιρόμεθα ούτε μεν την στάσιν σου, ούτε με τα γραφόμενά σου. Αδελφοί, γρηγορείτε και προσεύχεσθε...

26 Σεπτεμβρίου 2016 - 8:49 π.μ.

Φαίη είπε...

Γράφετε Σεβασμιώτατε ότι το «αιρετικός» με το «ετερόδοξος» είναι το ίδιο. Επιτρέψτε μου αλλά δεν είναι.
Ετερόδοξος είναι αυτός που ακολουθεί απλά ένα διαφορετικό θρησκευτικό δόγμα. Εδώ, τα διαφορετικά δόγματα τοποθετούνται στην ίδια μοίρα, αντιμετωπίζονται επί ίσοις όροις, και απλά λέμε ότι είναι διαφορετικά. Εμείς μπορεί να λέμε «ετερόδοξος» και να εννοούμε χίλια-δυο πράγματα but who cares αφού και εκείνοι με το «ετερόδοξος» σκέφτονται τα δικά τους για εμάς. Με το πέρασμα του χρόνου και όσο βομβαρδίζεται ο κόσμος με αυτή τη λέξη αυτό θα κυριαρχήσει και στα μυαλά όλων.
Στον όρο «αιρετικός» όμως η σχέση των διαφορετικών δογμάτων δεν παραμένει απλά στη διαφορετικότητά τους αλλά περιγράφεται ακόμα περισσότερο. Ο αιρετικός επέλεξε να διαφοροποιηθεί/αποσχισθεί από έναν βασικό κορμό (στην προκειμένη περίπτωση το Σώμα του Ιησού Χριστού). Ο όρος «αιρετικός» ΔΕΝ τους βάζει όλους στο ίδιο καλάθι με τη γενικόλογη έννοια του άλλου, του διαφορετικού, αλλά κάνει και τη διάκριση των άλλων που επέλεξαν να αποσχισθούν από το Ένα.
αίρεση θηλυκό
1.απόσχιση-διαφοροποίηση από πρωτογενές-πρωταρχικό-μητρικό δόγμα
2.το θρησκευτικό δόγμα που διαφέρει από την επίσημη θρησκεία κι έχει καταδικαστεί ως αντίθετο χριστιανική / μουσουλμανική / γνωστική / αντιτριαδική αίρεση
3.ένα σύνολο από ιδέες ή απόψεις οι οποίες ανατρέπουν ή αποκλίνουν από εκείνες που θεωρούνται σωστές ή καθιερωμένες σε ένα τομέα φιλοσοφική / ιδεολογική / πολιτική / καλλιτεχνική αίρεση
4.(συνεκδοχικά) οι οπαδοί μιας αίρεσης, οι αιρετικοί
5.η επιλογή η πράξη της Αντιγόνης εξαρτάται πρωταρχικά από την προσωπική αίρεσή της
6.(νομική) όρος της δικαιοπραξίας, από τον οποίο καθορίζονται τα θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα ενός μελλοντικού κι αντικειμενικά αβέβαιου γεγονότος αναβλητική / διαλυτική αίρεση
7.δικαίωμα εκλογής
8.περιορισμός [...] το γερμανικός κράτος απέκτησε πλήρη νομική κυριαρχία μετά την επανένωση, αρχές της δεκαετίας του 1990. Όσον αφορά την πολιτική κυριαρχία, δηλαδή την ικανότητα άσκησης (πολιτικά) νομιμοποιημένης εξωτερικής πολιτικής, συνεχίζει να βρίσκεται υπό την αίρεση πολιτικών κριτηρίων και υπό τη δαμόκλειο σπάθη «αντιγερμανικών συσπειρώσεων». - Παναγιώτης Ήφαιστος (2008)

Γιατί λοιπόν επιλέχθηκε η λέξη ετερόδοξος και όχι αιρετικός; Απλά και ξάστερα. Για να επέλθει η 'ένωση' που επιθυμούν. Κάνουν τα κομμάτια διαχειρίσιμα για να μπορούν μετά να τα ενώσουν. Η λέξη αιρετικός έχει μία αρνητική έννοια την οποία δεν έχει το ετερόδοξος.
Οι αιρέσεις αναβαθμίζονται σε απλά διαφορετικές δοξασίες και η Ορθοδοξία υποβαθμίζεται σε άλλη μια διαφορετική δοξασία σαν αυτές. Η έννοια της Ορθοδοξίας ως συνέχεια της Παράδοσης και των διδαχών των Πατέρων της Εκκλησίας χάνεται. Ούτως ή άλλως, εκεί ακριβώς είναι που κάνουν πόλεμο, αυτό ακριβώς δεν θέλουν -μεταπατερική θεολογία.
Ετερόδοξοι λοιπόν, για να φτάσουμε μετά ομαλά και στο 'έτερον ήμισυ', πράγμα που ήδη βλέπουμε με τους δύο πνεύμονες .. και τα δύο συκώτια.

26 Σεπτεμβρίου 2016 - 9:46 π.μ.

Φαίη είπε...

συμπληρώνω την εξήγηση που παρέλειψα να βάλω πιο πάνω στο «Με το πέρασμα του χρόνου και όσο βομβαρδίζεται ο κόσμος με αυτή τη λέξη αυτό θα κυριαρχήσει και στα μυαλά όλων.» , ότι δηλαδή, στα μυαλά των ανθρώπων θα κυριαρχήσει η ιδέα ότι η Ορθοδοξία είναι απλά μία διαφορετική δοξασία σαν όλες τις άλλες. .... για να αποδεχθεί τελικά και το «μία Εκκλησία σαν όλες τις άλλες» στο Σύμβολο της Πίστεως, πράγμα που ήδη δρομολογείται αφού κατοχυρώθηκαν οι αιρέσεις ως «εκκλησίες» και «συνοδικώς».

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ. ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ.

Πηγή 

Επιφάνιος μοναχός Καψαλιώτης: Κριτική των τελικών κειμένων της Συνόδου της Κρήτης

Κριτικὴ ἐπὶ τῶν τελικῶν κειμένων

τῆς λεγομένης Ἁγίας καὶ Μεγάλης

Συνόδου τῆς Κρήτης

Ἐπιφάνιος μοναχὸς Καψαλιώτης- Ἅγιον Ὄρος

Ἡ παροῦσα ἐργασία εἶναι ἀποτέλεσμα προσευχῆς καὶ μελέτης, ἐπὶ τῶν τελικῶν κειμένων τῆς λεγομένης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου (εἰς τὸ ἑξῆς ΑκΜΣ). Παραδίδουμε στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ πρὸς κρίσιν καὶ ἐνημέρωσιν,  τὸ α´ μέρος της, ἐνῶ συντόμως θὰ ὁλοκληρωθεῖ καὶ τὸ β´ μέρος ἀποκλειστικῶς ἀναφερόμενο στὸ ἕκτο κείμενο τῆς ἐν λόγῳ συνόδου, αὐτὸ περὶ τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τοὺς ἐκτὸς αύτῆς ἑτεροδόξους.

Εἰσαγωγή

Ἔχοντας ὁλοκληρωθεῖ οἱ ἐργασίες τῆς λεγομένης ΑκΜΣ, ἄμεσα ἐξεδόθησαν καὶ τὰ τελικά της κείμενα, ὁπότε καὶ παρεδόθησαν στὸ ὀρθόδοξο κριτήριο τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, οὕτως ὥστε νὰ κριθοῦν ἐπὶ ὀρθοδοξίᾳ ἢ κακοδοξίᾳ. Ὁ ἁγιορειτικὸς μοναχισμὸς καλεῖται νὰ τοποθετηθεῖ ἐπ' αὐτῆς, μετά τῆς δεούσης προσοχῆς, λαμβάνων ὑπ΄ ὄψιν τόσο τὴν κρισιμότητα τῆς στιγμῆς ὅσο καὶ τὴ σημασία ποὺ ἡ σύνοδος θὰ ἔχει γιὰ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Σὺν Θεῷ καὶ ὑπὸ τὸ ἀγλαὸν φῶς τῆς χιλιοχρόνου ὀρθοδόξου ὁμολογιακῆς ἁγιορειτικῆς παραδόσεως, μὲ τὸ παρὸν κείμενο[1] θὰ προσπαθήσουμε νὰ ἐξετάσουμε τὰ σημεῖα ἐκεῖνα ποὺ χρήζουν προσοχῆς, βάσει τῶν ὁποίων θὰ ἀξιολογηθεῖ καὶ σύνολη ἡ σύνοδος, τὸ ἐάν δηλαδὴ εἶναι ἑπομένη τοῖς ἁγίοις πατράσι ἢ ὄχι.

Ἡ διαχρονικὴ ἐμπέδωσις καὶ βίωσις τῆς ἀποστολικῆς Παραδόσεως συνιστᾶ πρώτιστα ἐμπειρικό-χαρισματικὸ γεγονὸς καὶ ἐνῶ διακρίνεται σὲ θεωρία καὶ πράξη, ἐν τούτοις συναπαρτίζει τὸ ὅλον τῆς ἁγιοπνευματικῆς μαρτυρίας τοῦ ἀενάως ἱερουργουμένου Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Συνέχεια τῆς ἀποστολικῆς Παραδόσεως δὲν νοεῖται ἔξω καὶ πέρα ἀπὸ τὰ ὅρια ποὺ τὰ αὐθεντικὰ ἐκμαγεῖα τοῦ Πνεύματος, οἱ θεοφόροι Πατέρες ἔθεσαν. Ἤδη κατὰ τὸ 4^ο αἰῶνα, καὶ ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία ἐχειμάζετο ὄχι ἁπλῶς ὑπὸ μίας ἀκόμη αἱρέσεως, διότι ἕως τότε δεκάδες αἱρέσεων ἤδη εἶχαν ἀναφανεῖ, ἀλλὰ κυριολεκτικῶς ὑπὸ μίας λαίλαπας πελωρίων διαστάσεων, ὅπου ἔφτασε τὴν παρουσία τῶν ὀρθοδόξων νὰ περιορίζεται κυριολεκτικὰ σὲ μία χούφτα ἀνθρώπων, “εὑρέθη ἄνθρωπος ἀπὸ Θεοῦ” ὁ ὁποῖος, “ἔστη ἀνὰ μέσον τῶν τεθνηκότων καὶ τῶν ζώντων καὶ ἐκόπασεν ἡ θραῦσις” (Ἀριθμ. 16,48)· καὶ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν ὁ Μέγας Βασίλειος ὁ στῦλος καὶ τὸ ἑδραίωμα τῆς ἀληθοῦς πίστεως τῶν ὀρθοδόξων. Στὰ δογματικά του κείμενα, καθὼς καὶ στὶς πολυάριθμες ἐπιστολές του ἐπεσήμαινε διαρκῶς τὸν ἀποστολικὸ καὶ σωτηριώδη χαρακτήρα τῆς Παραδόσεως καὶ τὴν ἐμμονὴ σ᾽αὐτήν[2], ποὺ ἀποτελεῖ καὶ τὴ μοναδικὴ ἐγγύηση τῆς “ἐκ δυνάμεως εἰς δύναμιν” ἁγιοπνευματικῆς πορείας συνόλου τῆς ἐπὶ τῆς γῆς Ἐκκλησίας.

       Ὄντας ἀδύνατον νὰ ἀναπτυχθεῖ ἐδῶ τὸ μεῖζον καὶ κεφαλαιώδους σημασίας ζήτημα τοῦ ἀρρήκτου συνδέσμου ἁγιότητος καὶ ἁγιοπνευματικῆς μαρτυρίας καὶ Παραδόσεως, καθίσταται σαφὲς ὅτι θεολογικὲς θέσεις, ἀπ' ὅπου καὶ ἂν προέρχονται αὐτές, ἀκόμη καὶ ἀπὸ γενικὲς συνόδους, κρίνονται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον ὑπὸ τὸ φῶς τῆς διαχρονικῆς ἀποστολικοπαραδότου ἁγιοπνευματικῆς μαρτυρίας τῶν θεοφόρων ἁγίων Πατέρων, τῶν μόνων αὐθεντικῶν ἐκφραστῶν, λόγῳ καὶ ἔργῳ, τῶν ἀποστολοδέκτων πυρίνων γλωσσῶν τῆς Πεντηκοστῆς. Ὀφείλει ἐδῶ νὰ τονισθεῖ ἡ βαθεῖα ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας:  Ἁγία Παράδοσις καὶ ἁγιασμὸς εἶναι στοιχεῖα ἀλληλένδετα, καθώς ὁ ἁγιασμὸς ἑκάστου συντελεῖται ἀποκλειστικῶς ἐν τῷ πλαισίῳ τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως.

Ὁ χαρακτήρας καὶ τὸ κῦροςτῆς ΑκΜΣ

Βάσει τοῦ προσυμπεφωνημένου κανονισμοῦ τῆς ΑκΜΣ στὸ Σαμπεζύ, ἄρθο 13 παράγραφος 2, οἱ ὑπογεγραμμένες ἀποφάσεις τῆς ΑκΜΣ ἔχουν ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΥΡΟΣ. Τί σημαίνει αὐτό; Ἁπλᾶ ὅτι εἶναι ὑποχρεωτικὲς γιὰ ὅλες τὶς τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ὡς θὰ συνέβαινε ἐὰν ἦταν τῷ ὄντι Οἰκουμενικὴ ἡ ΑκΜΣ. Παρότι οἱ ἴδιοι οἱ

Ο Θεὸς είναι αγάπη, Μετάστασις Ιωάννου του Θεολόγου

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν» (Α΄ Ἰω. 4,8,16)

   Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος καὶ εὐαγγελιστής, ὁ «ἠγαπημένος» μαθητὴς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἑορτάζει, ἀγαπητοί μου, τρεῖς φορὲς τὸ χρόνο· στὶς 8 Μαΐου, στὶς 30 Ἰουνίου μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἀποστόλους, καὶ σήμερα 26 Σεπτεμβρίου. Σήμερα ἡ ἁγία ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὸ θάνατό του.

–Τὸ θάνατο ἑορτάζουμε;…

Ναί· ἀλλὰ δὲν λέγεται θάνατος. Σήμερα, ἂν πιάσετε τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας, ὁ θάνατος ὀνομάζεται «μετάστασις». Ὅπως κάθε ἄνθρωπος, ἔτσι καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι ἔχουν ἀρχὴ καὶ τέλος. Ἦταν νέος, ὁ πιὸ νέος μέσα στὴν ὁμάδα τῶν ἁγίων ἀποστόλων, ὅταν ἀκολούθησε τὸ Χριστό. Ἔπειτα γέρασε· ἔφτασε τὰ 100-105 χρόνια, ἄσπρισαν τὰ μαλλιά του. Καὶ σὰν σήμερα κοιμήθηκε· ἄγγελοι πῆραν τὴν ἁγία του ψυχὴ στὸν οὐρανό. Τὴν κοίμησι λοιπὸν καὶ μετάστασί του ἑορτάζουμε.

Μετάστασις Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.Ὁ Θεὸς εἶνε ἀγάπη..pdf by aktines on Scribd

Μέλος --Ν Ε Ο - Β Ο Υ Δ Ι Σ Τ Ι Κ Η Σ-- οργάνωσης αποφασίζει για το μάθημα των Θρησκευτικών εν γνώσει του Ιερώνυμου και της Ι. Συνόδου! Η "νέα" Εκκλησία είναι εδώ! Με αυτή κοινωνούν οι Πατέρες της Γατζέας!

 Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Ο !

Ο σχολικός σύμβουλος Άγγελος Βαλλιανάτος

«Ιθύνων νους»

νεοβουδιστικής οργάνωσης,

αποφασίζει για το μάθημα των Θρησκευτικών!

Ιστολόγιο "Ο Παιδαγωγός"

Ο σχολικός σύμβουλος Αγγελος Βαλλιανάτος

(αδελφός του Γρηγόρη των ομοφυλοφίλων)

μετέχει σε διεθνές συμβούλιο της Arigatou, που «διαφημίζει» την πανθρησκεία

Του Δημήτρη Ριζούλη

Στενές σχέσεις με «περίεργες» θρησκευτικές ομάδες του εξωτερικού, που μάλιστα διαθέτουν τεράστια οικονομική δύναμη, φαίνεται ότι διατηρεί ένα από τα πρόσωπα που πρωτοστατούν στην προσπάθεια «μετάλλαξης» του μαθήματος των Θρησκευτικών. Μάλιστα, αυτές οι σχέσεις θα μπορούσαν σε μεγάλο βαθμό να εξηγήσουν την εμμονή ορισμένων κύκλων στην Ελλάδα όσον αφορά την προώθηση της δήθεν θρησκευτικής ανεκτικότητας, που σε μεγάλο βαθμό παραπέμπει στη λεγόμενη πανθρησκεία.

Ο λόγος για τον σχολικό σύμβουλο Αγγελο Βαλλιανάτο (αδελφός του γνωστού προέδρου των ομοφυλοφίλων Γρηγόρη Βαλλιανάτου), ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει κεντρική θέση στις διαδικασίες αλλαγής των σχολικών μαθημάτων, αφού συστηματικά συμμετέχει στις σχετικές επιτροπές του υπουργείου Παιδείας. 

Ο κ. Βαλλιανάτος είναι ουσιαστικά το δεξί χέρι του κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου, που είναι σύμβουλος του υπουργείου Παιδείας και προϊστάμενος του Γραφείου Α΄ του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής. 

Οι δυο τους (Γιαγκάζογλου και Βαλλιανάτος) τον τελευταίο καιρό υποστηρίζουν με πάθος διάφορες «καινοτόμες» ιδέες για τα Θρησκευτικά, που -όλως τυχαίως- βρίσκονται σε πλήρη ταύτιση με τις απόψεις του Νίκου Φίλη. Αλλωστε, ο κ. Φίλης -που θέλει εμμονικά να προωθήσει τη Θρησκειολογία- φρόντισε να τους διορίσει στην αρμόδια επιτροπή του υπουργείου Παιδείας για τις αλλαγές στο μάθημα. Τέλος, ο κ. Βαλλιανάτος είναι εξέχον στέλεχος του συνδέσμου θεολόγων ΚΑΙΡΟΣ και πρόσφατα ανέπτυξε το θέμα των αλλαγών στα Θρησκευτικά σε ειδική συνέντευξη Τύπου - παρουσίαση.


ΡΟΛΟΣ «ΚΛΕΙΔΙ»

Η «Ορθόδοξη Αλήθεια» αποκαλύπτει σήμερα ότι ο κ. Αγγελος Βαλλιανάτος -με τον τόσο κομβικό ρόλο στο υπουργείο Παιδείας- μετέχει στο ενδεκαμελές παγκόσμιο συμβούλιο της «περίεργης» οργάνωσης Arigatou, που αποτελεί δημιούργημα (και όργανο) μιας ιαπωνικής νεοβουδιστικής θρησκευτικής οργάνωσης. Συγκεκριμένα, μετέχει στο Συμβούλιο Διαθρησκειακής και Ηθικής Εκπαίδευσης για Παιδιά του Ιδρύματος Arigatou, μαζί με πολλούς βουδιστές αλλά και πιστούς κάθε λογής, και μάλιστα στην επίσημη ιστοσελίδα της οργάνωσης υπάρχουν η φωτογραφία και το βιογραφικό του. Ο ρόλος του, μάλιστα, δεν είναι τυπικός, αλλά έχει ευθύνη να σχεδιάζει (!) και να εκτελεί προγράμματα.

Το συγκεκριμένο συμβούλιο, που τυγχάνει μεγάλης και πανάκριβης προώθησης παγκοσμίως (άγνωστο με ποιους πόρους), με πρόσχημα την «ανεκτικότητα» και την «ειρήνευση», προωθεί εμμέσως τα διδάγματα του βουδισμού. Ενδεικτικό της σοβαρότητας του θέματος είναι ότι η «μητρική» Arigatou συνεργάζεται με βουδιστικές και ινδουιστικές οργανώσεις οι οποίες έχουν χαρακτηριστεί από την Εκκλησία της Ελλάδος παραθρησκευτικές ομάδες και αιρέσεις.

Δημιουργείται, λοιπόν, μείζον θέμα για τον κ. Βαλλιανάτο, που, ενώ κατέχει αυτό τον ρόλο σε διεθνή (κρυφο)βουδιστική οργάνωση, ταυτόχρονα στην Ελλάδα επηρεάζει καθοριστικά το μέλλον του μαθήματος των Θρησκευτικών. Πώς συνάδουν αυτοί οι δύο ρόλοι; Και, επίσης, είναι σε γνώση του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη και του στενού συνεργάτη του Σταύρου Γιαγκάζογλου η «διεθνής καριέρα» του κ. Βαλλιανάτου; Είναι δυνατόν να ορίζει την τύχη της παιδείας -και
όσων διδάσκονται τα Ελληνόπουλα- ένας άνθρωπος που υπηρετεί σκοπούς μιας οργάνωσης η οποία θεωρεί ότι όλες οι θρησκείες είναι πάνω κάτω το ίδιο και το αυτό;
Σε γνώση μας έφτασαν, επίσης, πληροφορίες που αναφέρουν ότι ο κ. Βαλλιανάτος και εντός Ελλάδος έχει εκδηλώσει ανοιχτά τέτοιες διαθέσεις, κάνοντας, για παράδειγμα, «σεμινάρια» που είχαν πρακτικές διαλογισμού. Αν είναι αληθές, είναι πράγματι αδιανότητο!

Ολως τυχαίως τα νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά του 2011, 2014 και 2015, στα οποία συμμετείχε ο κ. Βαλλιανάτος είτε στην ομάδα συγγραφής είτε στην ομάδα αξιολόγησης, έχουν πολυθρησκειακό χαρακτήρα, η δε φιλοσοφία τους είναι η ανάμειξη του χριστιανισμού με όλες τις θρησκείες. Την ίδια φιλοσοφία ανάμειξης των θρησκειών με στόχο μια «νέα πνευματικότητα» έχει και η Arigatou, στην οποία είναι «μεγαλοστέλεχος». Τυχαίο;

Παρότι ο κ. Βαλλιανάτος μπορεί να υποστηρίξει ότι μετέχει σε μια γνωστή παγκόσμια οργάνωση που είναι αναγνωρισμένη και έχει στόχο την «παγκόσμια ειρήνη και κατανόηση», θέτουμε ευθέως τα εξής ερωτήματα:
1. Εχει ή όχι η Arigatou βουδιστική προέλευση;
2. Υποστηρίζει ή όχι η Arigatou ότι όλες οι θρησκείες έχουν «κοινή πηγή»;
3. Συνεργάζεται ή όχι η Arigatou με «περίεργες» βουδιστικές και ινδουιστικές ομάδες που έχουν χαρακτηριστεί αιρετικές από την Ελλαδική Εκκλησία;
4. Τα νέα Προγράμματα Σπουδών που προωθεί στα σχολεία έχουν ή όχι ταυτόσημες αναφορές με τα επίσημα κείμενα της Arigatou;
5. Συνιστά ή όχι ασυμβίβαστο η συμμετοχή του σε τέτοιες δραστηριότητες με τον θεσμικό ρόλο που του έχει αναθέσει ο κ. Φίλης;
6. Εφόσον εμπνέεται και υπηρετεί τέτοιες ιδέες (συμπροσευχές κ.λπ.), μπορεί να είναι αντικειμενικός κριτής και αξιολογητής των σχολικών βιβλίων Θρησκευτικών;

Ενα παγκόσμιο δίκτυο με αφετηρία την Ιαπωνία, απίστευτους πόρους και στόχο την προώθηση της φιλοσοφίας του διαλογισμού σε κάθε χώρα



Το Ιδρυμα Arigatou ιδρύθηκε από τον Takeyasu Miyamoto το 1990. Είναι δημιούργημα
μιας νέας ιαπωνικής νεοβουδιστικής θρησκευτικής οργάνωσης, της Myochikai, την οποία ίδρυσε η Mitsu Miyamoto το 1950. Η οργάνωση Myochikai έχει στόχο την εξάπλωση των διδαγμάτων του βουδισμού σε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με τη φιλοσοφία της οργάνωσης. Γι' αυτό άρχισε να δραστηριοποιείται στη διαθρησκειακή συνεργασία και συμμετέχει ενεργά από το 1970 στο Παγκόσμιο Συμβούλιο για τη Θρησκεία και την Ειρήνη. Η οργάνωση Myochikai ενδιαφέρεται οι διδασκαλίες της να διεισδύσουν και να υιοθετηθούν στην καθημερινότητα ανθρώπων σε διάφορες χώρες. Ο πρόεδρος της Arigatou συνειδητοποίησε ότι, για να πραγματώσει τον σκοπό του ιδρύματος, είναι αναγκαία η συνεργασία και άλλων θρησκειών. Αρχικά συνδέθηκε με άλλα νεοβουδιστικά και νεοϊνδουιστικά κινήματα, τα οποία είχαν τους ίδιους στόχους με την Arigatou, δηλαδή να εξαπλώσουν τις διδασκαλίες τους σε όλο τον κόσμο.
Ο Takeyasu Miyamoto το 2000 εγκαινίασε το Global Network of Religions: Interfaith Action for the Children of the World (GNRC) (Παγκόσμιο Δίκτυο Θρησκειών για Παιδιά) για την ενθάρρυνση του διαθρησκειακού έργου.

Το 2002 ο πρόεδρος της Arigatou, μιλώντας εκ μέρους του δικτύου GNRC στον ΟΗΕ, πρότεινε την ίδρυση ενός Διαθρησκειακού Συμβουλίου των Παιδιών για την Ερχόμενη Γενιά (Conference of Children for the Coming Generation, CCG).
Το 2004 ο Takeyasu Miyamoto ίδρυσε το Interfaith Council on Ethics Education for Children (Συμβούλιο Διαθρησκειακής Ηθικής Εκπαίδευσης για Παιδιά). Το συμβούλιο αυτό καθιέρωσε το 2008 την Παγκόσμια Ημέρα Προσευχής και Δράσης για τα Παιδιά (Τhe World Day of Prayer and Action for Children), κατά την οποία διοργανώνονται διαθρησκειακές συναντήσεις και συμπροσευχές για τα παιδιά και με τα παιδιά.
Ως τρόπο διείσδυσης το Ιδρυμα Arigatou έχει επιλέξει τη δημιουργία εκπαιδευτικών διαπολιτισμικών και διαθρησκειακών προγραμμάτων για τους μικρούς και τους μεγαλύτερους μαθητές. Στο πλαίσιο αυτό δημιούργησε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα LTLT. Είναι τα αρχικά του προγράμματος The Learning to Live Together (Μαθαίνοντας να Zούμε Mαζί).

Για την επέκταση του έργου της, και μάλιστα από την παιδική ηλικία, αναπτύσσει συνεργασίες και συμμαχίες με θρησκευτικές κοινότητες, ΜΚΟ και άλλους οργανισμούς, υποστηρίζοντας την υλοποίηση των δικαιωμάτων του παιδιού. Eτσι, δικαιολογεί την ύπαρξή της με το ανθρωπιστικό πρόσωπό της και, παράλληλα, καλλιεργεί τις διαθρησκειακές πρακτικές. Πίσω από αυτό το προσωπείο όμως υπάρχουν συγκεκριμένοι στόχοι και πρόσωπα που έχουν αναλάβει να προωθήσουν παγκοσμίως τον βουδισμό. Αλλωστε, η σημερινή διορισμένη πρόεδρος είναι η συγγραφέας του βιβλίου «Ο Βούδας στην καρδιά όλων μας».


Με ποιους συνεργάζεταιΑπό τις πληροφορίες που έχει αναρτήσει η οργάνωση Arigatou στο διαδίκτυο όσον αφορά την ιστορία της, τις συνεργασίες, τις δραστηριότητες, τα βιβλία, το εποπτικό υλικό κ.ά., η εν λόγω οργάνωση συνεργάζεται μεταξύ άλλων με τις παρακάτω βουδιστικές και ινδουιστικές οργανώσεις: Rissho Kosei Kai, INEB (Διεθνές Δίκτυο των Ενασχολούμενων Βουδιστών), Jodo Shu και Βιβεκανάντα - Αποστολή Ραμακρίσνα. Κάποιες από αυτές δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, όπως Art of Living και Brahma Kumaris (δείτε εδώ). Ωστόσο πολλές ομάδες χρησιμοποιούν διάφορα ονόματα, ενώ ανήκουν στον ίδιο χώρο.

Βάζουν παιδιά να συμπροσεύχονται, χωρίς να ξέρουν σε ποιον θεό πιστεύουν!


Στις 19 Νοεμβρίου 2015 η οργάνωση πραγματοποίησε την Παγκόσμια Ημέρα Προσευχής και Δράσης για τα Παιδιά, όπου συναντήθηκαν ρωμαιοκαθολικοί, ευαγγελικοί, μορμόνοι, ινδουιστές, Εβραίοι, οπαδοί της οργάνωσης Brahma Kumaris, της International Society for Divine Realization (Διεθνής Εταιρία για την Πραγματοποίηση της Θείας Αγάπης), του Yoga Devanand Πολιτιστικό και Εκπαιδευτικό Κέντρο, του Sri Sathya Sai Baba και του Art of Living, για να συζητήσουν «ποιμαντικές πρωτοβουλίες».

Ενώ είναι σαφές ότι ο χριστιανισμός και ιδιαίτερα η Ορθόδοξη Εκκλησία σέβονται την ελευθερία κάθε ανθρώπου να πρεσβεύει και να ανήκει όπου ο ίδιος επιλέγει, είναι δεδομένο ότι τέτοιες πρωτοβουλίες δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με την ιστορία και την παράδοση της Ορθοδοξίας, αφού προσπαθούν να αναμείξουν τη χριστιανική πίστη και Θεολογία με άλλες θρησκείες ή κοσμοθεωρίες.

Προκειμένου να επιτύχει τη σύγκλιση όλων των θρησκειακών αντιλήψεων, η οργάνωση Arigatou καταρχάς τοποθετεί ως προμετωπίδα το ενδιαφέρον της για τα παιδιά και την ηθική και θρησκευτική διαπαιδαγώγησή τους. Η επιλογή είναι σκόπιμη, διότι όλα τα θέματα που αφορούν τα παιδιά κεντρίζουν πάντοτε το ενδιαφέρον και την ευαισθησία των ενηλίκων, οπότε, μεθοδεύοντας τη διαθρησκειακή και διαπολιτισμική εκπαίδευση των παιδιών, ανοίγει ο δρόμος για την αντίστοιχη ποδηγέτηση των ενηλίκων.

Παράλληλα, καλλιεργεί μια μορφή διαπνευματικότητας, δηλαδή την αποδοχή πως οι θρησκειακές πεποιθήσεις πηγάζουν από την ίδια πηγή και απλώς χρησιμοποιούν διαφορετικούς όρους. Ετσι, παρακάμπτοντας το ιστορικό και φιλοσοφικό υπόβαθρο εκάστου θρησκειακού χώρου, επιχειρεί την ανάδειξη των κοινών αξιών και αιτημάτων για την ειρήνη, τη μόρφωση, την υγεία, την κατάργηση της βίας, της εκμετάλλευσης, της φτώχειας αναφορικά πάντα με τα παιδιά. Με κέντρο την αγωνία για το μέλλον των παιδιών, διοργανώνει συμπροσευχές και διαθρησκειακές πρακτικές, χωρίς να διευκρινίζεται ποιος είναι ο θεός στον οποίο απευθύνονται. Κεντρική θέση στις συναντήσεις της κατέχουν οι πρακτικές της ενσυναίσθησης, της σιωπηλής ενδοσκόπησης και του διαλογισμού. Ο κ. Βαλλιανάτος έχει οργανώσει και στην Ελλάδα δράσεις της Arigatou, με την τελευταία να λαμβάνει χώρα στις 15 Νοεμβρίου 2014, ενώ έχει φροντίσει να εκδοθεί ειδικό έντυπο με τις «ιδέες» του ιδρύματος στα ελληνικά

Σχόλιο

το είδαμε εδώ 

και επειδή το θεωρήσαμε ιδιαίτερα επίκαιρο, το αναρτούμε.

Ιστολόγιο "Ο Παιδαγωγός"

Απεδοκιμάσθη υπό πιστών ο Σεβ. Δημητριάδος

Ο Σεβ. Δημητριάδος εις πρόσφατον συνέντευξίν του εις τον κ. Θεόδωρον Καλμούκον δια την εφημερίδα «Εθνικός Κήρυκας», συμφώνως προς το ιστολόγιον lavaron.gr της 27ης Ιουνίου 2016 είχε δηλώσει:
«Σχολιάζοντας για τις φονταμενταλιστικές φωνές είπε ότι «απομονώνονται η τουλάχιστον πείθονται τελικά οι ιεράρχες για το πως έχουν τα πράγματα και πιστεύω ακλόνητα πως με τις εργασίες της Μεγάλης Συνόδου και με το μήνυμα που θα εκπέμψει προς όλο τον κόσμο και κυρίως προς την Ορθοδοξία και τους πιστούς της θα διασκεδαστεί κάθε αρνητική σκέψη» και συμπλήρωσε «νομίζω ότι οι Κασσάνδρες πλέον δεν υφίστανται και έχουν πάρει πολλές απαντήσεις κι είμαι βέβαιος πως μέχρι το τέλος που εκκρεμούν τυχόν σε μερικούς».
Φαίνεται όμως αυταί αι δηλώσεις εθεωρήθησαν προκλητικαί και ωδήγησαν εις την έντονον αποδοκιμασίαν του Σεβασμιωτάτου, ως επληροφορήθημεν από το ιστολόγιον paterikiparadosi.blogspot.gr της 30ης Ιουνίου 2016:

«Έντονες διαμαρτυρίες δέχτηκε ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος εκτός και εντός του Ιερού Ναού των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου από πιστούς του Βόλου, για όσα κακόδοξα υπέγραψε στην «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» του Κολυμπαρίου Κρήτης. Οι Ορθόδοξοι πιστοί με φωνές, «προδώσατε την Πίστη», «ντροπή σας», «είστε προδότες» υποδέχτηκαν τον κ. Ιγνάτιο, ο οποίος με το γνωστό ύφος του, τους ευλόγησε και κατέφυγε στον Ναό, μη τολμώντας (κατά την πάγια τακτική του) να συνομιλήσει μαζί τους και να αντικρούσει τις κατηγορίες. Μετά από λίγη ώρα όμως κατέφθασαν αστυνομικοί και συνέλαβαν 15 περίπου από τους διαμαρτυρόμενους πιστούς…».
Είναι αληθές ότι η υπερβολική παρουσία του Σεβασμιωτάτου εις τα μέσα εις συνδυασμόν με τας απόψεις του προκαλούν το κοινόν αίσθημα. Εις συνέντευξίν του της 28ης Ιουνίου, εις την εκπομπήν “Κεντρική Ελλάδα Καλησπέρα» και εις τον δημοσιογράφον κ. Σωτήριον Πολύζον επεχείρησεν εμμέσως να αποποιηθή τας ευθύνας δια τα κείμενα της Συνόδου τονίζων ότι οι συμμετέχοντες απλώς επικαιροποίησαν τα κείμενα που είχαν γράψει οι παλαιότεροι, διότι επρόκειτο δια εκκρεμές ζήτημα. Ως οι παρόντες να μη είχον ευθύνην… Είπεν επίσης ότι συμβολή της Συνόδου ήτο ότι σήμερα μετά από αυτήν υπάρχει πλέον ένα κείμενον που ομιλεί δια την αξίαν της νηστείας! Δια τους μεικτούς γάμους έφερεν ως επιχείρημα ότι αν η Σύνοδος ηρνείτο αυτούς τότε θα παρεδίδετο το 80% του ποιμνίου της Αμερικής εις τους Παπικούς. Δεν έχει απαντήσει όμως δια ποίον λόγον έπρεπεν εξ αρχής να τεθή τοιούτον ζήτημα εις την Συν­οδον; Δια να έχωμεν επικύρωσιν της αντικανονικότητος; Δια το ζήτημα της διασποράς είπεν ότι έδωσαν την λύσιν των συνελεύσεων! Αφ’ ενός ως είναι γνωστόν δεν την έδωσαν εις την Σύνοδον, αλλά εις προηγούμενον Πανορθόδοξον και αφετέρου η λύσις είναι εντελώς αντικανονική! Εγκωμίασε δι’ άλλην μίαν φοράν τον Πατριάρχην Κων/πόλεως, επειδή είπε προφορικώς ότι δεν έχομεν πάπαν εις την Ανατολήν! Υπεστήριξεν ότι «όλοι αισθανθήκαμε ότι μετέχουμε, επειδή ο Πατριάρχης έδωσε τον λόγον σε όλους»! Αυτό έλειπε! Το αυτονόητον να αποτελή ζητούμενον! Αλλά η συνοδικότης, πρέπει να γνωρίζη ο Σεβασμιώτατος, συνίσταται εις την ισότιμον συμμετοχήν δια της ψήφου και όχι δια του λόγου, καθώς εις τας Συνόδους της ιστορίας της Εκκλησίας ελάμβαναν τον λόγον ακόμη και απρόσκλητοι! «Εμείς στην Εκκλησία της Ελλάδος είχαμε πάρει την πιο αυστηρή θέση ζητώντας την απάλειψιν του όρου Εκκλησία… αν δεν συμφωνούσαμε το κείμενο θα επέστρεφε εις την αρχικήν του διατύπωσιν»! Αυτό εδήλωσε δια το κείμενον των διαχριστιανικών σχέσεων. Αυστηρά η κανονική η θέσις Σεβασμιώτατε; Αντί να ζητήσετε την απόσυρσιν του κειμένου επείσθητε ότι έπρεπε να γίνη αποδεκτόν πάση θυσία; Συνομιλών τέλος με τον κ. Λεβέντην, ο οποίος συμφώνως προς δημοσιεύματα σχετίζεται με τη μασονίαν, είπεν ότι «είστε υπεύθυνοι (οι πολιτικοί) για την ενότητα της Εκκλησίας και για τις σχέσεις της Εκκλησίας μας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο…».
Ορθόδοξος Τύπος

πηγή 

Εκείνο που πολεμούν -Ν. Τάξη και Πανθρησκειαστές είναι η Ορθοδοξία!

 Τὸ Κεντρικὸ Ἰσραηλιτικὸ Συμβούλιο καὶ ἡ Ἱεραρχία τῶν Παπικῶν ἀποφασίζουν γιὰ τὸν διορισμὸ τῶν θεολόγων τους στὰ σχολεῖα!

Δυὸ μέτρα καὶ δυὸ σταθμὰ ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας!

Σύμφωνα μὲ τὸν νόμο 4386/2016 τῆς 11η Μαΐου τὸ ὑπουργεῖο νομοθέτησε ὥστε νὰ διορίζονται, κατ' ἐξαίρεση καὶ ἐκτὸς πινάκων τῶν ἀναπληρωτῶν, θεολόγοι τοῦ Ἑβραϊκοῦ καὶ τοῦ Παπικοῦ Δόγματος κατόπιν ὑπόδειξης ἀπὸ τὸ Κεντρικὸ Ἰσραηλιτικὸ Συμβούλιο καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Καθολικῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος! Τὸ ἴδιο ἀκριβῶς ἰσχύει καὶ  μὲ τοὺς μουσουλμανόπαιδες καθὼς καὶ ἐκεῖ τὸν λόγο γιὰ τὸ περιεχόμενο καὶ τοὺς διδάσκοντες ἔχουν οἱ μουσουλμανικὲς μουφτεῖες! Συνεπῶς τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν γιὰ τοὺς Ἑβραίους, τοὺς Μουσουλμάνους καὶ τοὺς Παπικοὺς παραμένει ὁμολογιακὸ καὶ οἱ θρησκευτικές τους ἡγεσίες ἔχουν λόγο γιὰ τὸν διορισμὸ τῶν θεολόγων τους στὰ σχολεῖα!

Εἶναι ξεκάθαρη ἡ μεροληψία εἰς βάρος τοῦ Ὀρθόδοξου Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν (ποὺ ἀφορᾶ ἄνω τοῦ 95% τῶν μαθητῶν) καθὼς μόνον τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας χωρὶς τὴν παρέμβαση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀποφασίζει γιὰ τὸ περιεχόμενο (μὴ ὁμολογιακὸ καὶ κατηχητικὸ) καὶ τοὺς διδάσκοντες! Εἶναι πλέον πρόδηλη και πασιφανής ἡ ἄοκνη προσπάθεια γιὰ τὴν προώθηση καὶ ἐπιβολὴ κάθε ἀλλότριου δόγματος στὸ ἑλληνικὸ δημόσιο σχολεῖο μὲ ταυτόχρονη περιθωριοποίηση καὶ ἐξοβελισμὸ τοῦ Ὀρθόδοξου Μαθήματος! Γι' αὐτὸ γρηγορεῖτε!

ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ....

Πηγή

Ἐλλειψις ποιμένων εγκατάλειψις Κυρίου!

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Κλασσικὸς φιλόλογος, Ἱστορικός

«Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐπί τοὺς ποιμένας καὶ ἐκζητήσω τὰ πρόβατά μου ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν ...»  (Ἰεζεκιήλ κεφ. λδ΄, 2-10).

   Ἡ ἱερωσύνη εἶναι μέγα μυστήριο. Ὁ ἄνθρωπος, παρὰ τὴν ἁμαρτωλότητα του, γίνεται ὁ λειτουργὸς τῶν μυστηρίων, ὁ οἰκονόμος τῆς Θείας χάριτος, ὁ ποιμὴν ἀθανάτων ψυχῶν "αἵματι Χριστοῦ ἐξηγορασμένων" (Μ. Βασιλείου. Ὅροι κατ' ἐπιτομήν ΡΠΔ´, ΒΕΠΕΣ 53, 305).Η ἱερωσύνη εἶναι ἔργον ὁμολογίας καὶ "ἔργον διακονίας" (Εφ. 4,12), ποὺ σημαίνουν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου, ὑπεράσπιση τῆς Ἑκκλησίας καὶ ταπεινὴ ὑπηρεσία και θυσιαστικὴ προσφορὰ πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἄλλους, τοὺς ἀδελφούς -ὄχι τοὺς ὑπηκόους-, τοὺς ὁποίους οἱ κληρικοὶ ἐτάχθησαν νὰ διακονήσουν.

    Πρότυπo τῆς ἱερωσύνης εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς  "Ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι", εἶπε ὁ ἴδιος, "ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν" (Μαρκ. 10,45).  Ἡ ἱερωσύνη εἶναι, γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο, "ἀρετῆς τύπος" καὶ ὄχι "ἀφορμὴ βίου", "λειτουργία ὑπεύθυνος" καὶ ὄχι "ἀρχὴ ἀνεξέταστος" (Ἀπολογ. 8, ΒΕΠΕΣ 58, 248-249). Αὐτὸ δείχνουν ὁ βίος καὶ ἡ στάση τῶν Ἀποστόλων. Ὑπηρέτησαν τὴν ὁμολογία τῆς Πίστεως καὶ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου "ἐν ὑπομονῇ πολλῆ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις ..." (Β´ Κορ. 6, 4-5).

   Μά, θα ἀναρωτηθεῖ κανείς, βιώνουμε σήμερα, στὸν καιρὸ τῆς ἀλλοίωσης τῶν πάντων, τῆς καθίδρυσης τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, στὸν καιρὸ τοῦ διωγμοῦ τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου, στὸν καιρὸ τῆς ἀπέραντης συγχύσεως, αὐτὴν τὴν ἀγωνιζόμενη καὶ ποιμένουσα ἱερωσύνη; Δυστυχῶς ὄχι. Γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας μείναμε δυστυχῶς χωρὶς ποιμένες, ἐκτὸς λαμπρῶν ἐξαιρέσεων, ποὺ ὅμως καὶ αὐτοὶ διώκονται. Ὁ Θεὸς θέλοντας ἴσως νὰ μᾶς ταπεινώσει –διότι ποιὸς γνωρίζει, τί βούλεται ὁ Θεός– καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν μετάνοια, θέλοντας ἴσως νὰ μᾶς τιμωρήσει γιὰ τὴν χλιαρότητα μας καὶ τὴν ἀνομία μας, μᾶς ἐγκατέλειψε καὶ ἐπέτρεψε αὐτὴν τὴν κατάσταση. Καὶ γιὰ μὴν ὅμως ἀρχίσουν τὰ σχόλια περὶ βλασφημίας καὶ ἀσέβειας ἐκ μέρους μου, ἂς διαβάσουμε τί ἔγραφε ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ἀπὸ τὸν 5ο κιόλας αἰῶνα γιὰ τοὺς Ποιμένες:

   «Τὸ πάλαι ὑπὲρ τῶν προβάτων ἀπέθνησκον οἱ Ποιμένες, νῦν δὲ μᾶλλον ἀναιροῦσι αὐτοί τὰ πρόβατα· τότε νηστείαις τὸ σῶμα ἐσωφρόνιζον, νῦν δὲ τρυφαῖς παρασκευάζουσι σκιρτᾶν. Τότε τὰ ἑαυτῶν τοῖς δεομένοις διένειμον, νῦν δὲ τὰ τῶν πενήτων σφετερίζονται· τότε τὴν ἀρετῆν ἤσκουν, νῦν δὲ τοὺς τὴν ἀρετὴν ἀσκοῦντας ἐξοστρακίζουσι. Τότε οἱ φιλάρετοι πρὸς τὴν ἱερωσύνην ὑπήγοντο, νῦν δὲ οἱ φιλάργυροι· τότε οἱ τὸ πρᾶγμα φεύγοντες διὰ τὸ μέγεθος τῆς ἀρχής, νῦν δὲ οἱ τὸ πρᾶγμα ἐπιτρέχοντες μεθ’ἡδονῆς. Τότε οἱ ἀκτημοσύνη ἐναβρυνόμενοι, νῦν δὲ οἱ πλεονεξίᾳ ἐκουσίως χρηματιζόμενοι. Τότε οἱ πρὸ ὀφθαλμοῦ ἔχοντες τὸ θεῖον δικαστήριον, νῦν δὲ οἱ μηδὲ εἰς ἔννοιαν τοῦτο λαμβάνοντες. Τότε οἱ τύπτεσθαι νῦν δὲ οἱ τύπτειν ἔτοιμοι. Καὶ τότε μὲν τὴν ἀγνείαν ἐξεθείαζον, νῦν δέ, ἀλλ’ οὐδέν βούλομαι δυσχερὲς εἰπεῖν...». (Αγ. Ισιδώρου Πηλουσιώτου PG 78, 905).

   Βλάσφημος καὶ ὁ Ἅγιος; Οὐ μὴ γένοιτο. Ἀναρωτιέται πραγματικὰ κανείς, ὅπως καὶ αὐτός, γιὰ τὸ ἱερατεῖο τοῦ Χριστοῦ, ἂν βλέπει τί γίνεται καὶ τί συμβαίνει, ἂν βλέπουν, ποιοὶ μᾶς κυβερνοῦν καὶ μᾶς καθοδηγοῦν, ἂν βλέπουν ὅτι τὰ πάντα, δόγματα, ἐντολές, νόμοι, ἀξίες  ἀναιροῦνται, γι’ αὐτὸ καὶ φτάσαμε ἐδῶ ποὺ φτάσαμε, ἂν βλέπουν, ὅτι τὸ ποίμνιο εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀκατήχητο, ἀποπροσανατολισμένο, συγχυσμένο, ἐγκαταλελειμένο στὸ ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων;

   Τὸ βλέπουν ἀλλὰ δυστυχῶς «δεκάρα δὲν δίνουν». Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει καὶ δὲν νοιάζονται, γιατὶ ἀγάπησαν τὴν δόξα τοῦ κόσμου καὶ ὄχι τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐάν κάποιοι διαφωνήσουν, ἂς μὲ διαψεύσουν καὶ ἂς ἀναφέρουν ἔστω καὶ μὶα μοναδικὴ περίπτωση, ποὺ νὰ ἔπραξαν, ὄχι μὲ ἀνούσιες ἀνακοινώσεις ἀλλὰ ὅπως θὰ ἔπρεπε τὸ καθῆκον τους, ἢ νὰ ἔκαναν ἁπλά καὶ μόνον κάτι, τὸ ὁποῖο νὰ δείχνει τὴν κατεύθυνση, ποὺ πρέπει να ἀκολουθήσει τὸ ποίμνιο καὶ νὰ πολεμήσει γιὰ τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια. Πότε καὶ ποῦ καὶ γιὰ ποιὸ θέμα, οἱ Ποιμένες μας, ἐκτὸς τῶν γνωστῶν λαμπρῶν ἐξαιρέσεων (ὄχι πάντως «οἱ φιλόλογοι» τῆς Γατζέας), ποὺ σήμερα ὅμως καὶ αὐτοὶ διώκονται, ὕψωσαν ἀψηφώντας τὸ κόστος τὸ «ἀνάστημά» τους στοὺς «μεγάλους» καὶ «ἰσχυροὺς» τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ προστατεύσουν τὸ Δόγμα, τὴν Πίστη, τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ ποίμνιόν Της,  τό δίκαιο τοῦ φτωχοῦ, τοὺς ἀδικουμένους καὶ κατατρεγμένους, ἐν ὁλίγοις "τὸν ἀγρὸν τῆς χήρας" ὅπως ἔκαναν ὅλοι οἱ πραγματικοί, ἀληθινοί καὶ γνήσιοι Ποιμένες τοῦ Κυρίου μας, Χρυσόστομοι, Βασίλειοι, Γρηγόριοι, Ἀθανάσιοι, Μάξιμοι, Θεόδωροι καὶ τόσοι ἄλλοι. 

   Ἐνῶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας φωνάζει: «Ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων».(Ιωα. ι΄, 11) οἱ σημερινοὶ Ποιμένες, τιθέασιν οὐδέν, οὔτε κὰν ἕνα κείμενο για τα πρόβατα τοῦ Χριστοῦ˙ φιλολογοῦν, χωρίς νὰ ἀναφέρονται καὶ χωρὶς νὰ δείχνουν κατανόηση πουθενὰ γιὰ τὴν ἀγωνία τοῦ Πιστοῦ, τὸν φόβο του γιὰ τὴν ψυχή του, γιὰ τὸ τί μέλλει γενέσθαι, γιὰ τὸ τί πρέπει νά πράξει σὲ αὐτοὺς τοὺς ἀπίστευτους καιρούς. Ἐνῶ οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Ἅγιοι ἐξ αἰτίας τῆς ὁμολογίας τους καὶ τῶν ἀγώνων τους γιὰ τὸ ποίμνιο τους βασανίσθηκαν, χλευάσθησαν, ταλαιπωρήθησαν, ὑβρίσθησαν,ἐκδιώχθησαν, ξέρουμε ἐμεῖς κάποιον, ἐκτὸς τῶν ὀλίγων σήμερα  ὁμολογητῶν ἁγιορειτῶν πατέρων καὶ τὼν μετρημένων στὰ δάκτυλα ἐκλεκτῶν ἱερέων, ποὺ νὰ θυσίασε καὶ νὰ ἔχασε τὴν θέση του, τὴν ἐξουσία του, τὸν μισθόν του, ἢ ὅ,τι δήποτε ἄλλο; Ἢ σιωποῦν ἢ ἀναλώνονται σὲ γραπτὲς τάχα διαμαρτυρίες ἄνευ ἀντικτύπου, τύπου Γατζέας, διότι λόγια δίχως ἔργα μηδέν ἐστι.

   Οἱ ποιμένες σήμερα πιστεύουν ὅτι, ὅλα αὐτά ἀφοροῦν μόνον ὅλους τοὺς ἄλλους, τοὺς κοινοὺς ἁμαρτωλούς, καὶ νομίζουν ὅτι μποροῦν νὰ «λύνουν» καὶ νὰ «δένουν», ὅποιον θέλουν, να συναναστρέφονται μὲ ἀνήθικους καὶ προδότες τῆς πίστεως καὶ νὰ διώκουν τοὺς ἠθικούς καὶ τοὺς ὁμολογητές, νὰ χειροτονοῦν ὅποιον φαίνεται νὰ τοὺς χρησιμεύει καὶ ὅποιον τοὺς ἀρέσεικαὶ νὰ καθαιροῦνὅποιον τοὺς ἐλέγχει, νὰ καταργοῦν καὶ νὰ καταπατοῦν Ἱερούς Κανόνες, καὶ ὅποτε τοὺς συμφέρει να τοὺς ἐπικαλοῦνται ἢ νὰ τοὺς παρερμηνεύουν, νὰ συμπεριφέρονται ὅπως θέλουν καὶ νὰ κάνουν ὅ,τι θέλουν, χωρίς μάλιστα ποτέ νὰ δίνουν λόγο ἢ νὰ ἀπολογοῦνται σὲ κανέναν, νὰ αὐτοανακηρύττονται σὲ αὐθεντίες καταργώντας τὶς πραγματικὲς αὐθεντίες τουτέστιν τοὺς Ἅγιους Πατέρες, νὰ μιλοῦν μὲ εὐκολία γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς τοῦ λαοῦ ἀπαγορεύοντας ὅμως αὐστηρὰ κάθε ὑπόδειξη γιὰ τὸν κίνδυνο ἀπώλειας τῆς δικῆς τους ψυχῆς, ξεχνώντας, ὅτι τὰ  «ΟΥΑΙ» τοῦ Κυρίου μας πρωτίστως σὲ ποιμένες ἀναφέρονται. Οἱ προφῆτες μᾶς προειδοποίησαν γιὰ αὐτοὺς τοὺς καιρούς:

   «Ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελώνα μου, ἐμόλυναν τὴν μερίδα μου τὴν ἐπιθυμητήν...» (Ιερεμίας ιβ΄, 10)

    «Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν.Οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονες. Οὐαὶ οἱ ἰσχύοντες ὑμῶν, οἱ πίνοντες τὸν οἶνον καὶ οἱ δυνάσται οἱ κεραννύντες τὰ σίκερα,οἱ δικαιοῦντες τὸν ἀσεβῆ ἕνεκεν δώρων καὶ τὸ δίκαιον τοῦ δικαίου αἴροντες. Διὰ τοῦτο ὃν τρόπον καυθήσεται καλάμη ὑπὸ ἄνθρακος πυρὸς καὶ συγκαυθήσεται ὑπὸ φλογὸς ἀνειμένης, ἡ ῥίζα αὐτῶν ὡς χνοῦς ἔσται καὶ τὸ ἄνθος αὐτῶν ὡς κονιορτὸς ἀναβήσεται· οὐ γὰρ ἠθέλησαν τὸν νόμον Κυρίου Σαβαώθ, ἀλλὰ τὸ λόγιον τοῦ ἁγίου Ἰσραὴλ παρώξυναν...»(Ησ.ε’, 20-24)

   «Ὦ ποιμένες Ἰσραήλ, μὴ βόσκουσι ποιμένες ἑαυτούς; Οὐ τὰ πρόβατα βόσκουσιν οἱ ποιμένες; ἰδού τὸ γάλα κατέσθετε καὶ τὰ ἔρια περιβάλλεσθε καὶ τὸ παχύ σφάζετε καὶ τὰ πρόβατά μου οὺ βόσκετε. Τὸ ἠσθενηκός οὐκ ἐνισχύσατε καὶ τὸ κακῶς ἔχον οὐκ ἐσωματοποιήσατε καὶ τὸ συντετριμμένον οὐ κατεδήσατε καὶ τὸ πλανώμενον οὐκ ἐπεστρέψατε καὶ τὸ ἀπολωλός οὐκ ἐζητήσατε καὶ τὸ ἰσχυρόν κατηργάσασθε μόχθῳ. Καὶ διεσπάρη τὰ πρόβατά μου διὰ τὸ μὴ εἶναι ποιμένας καὶ ὲγενήθη εἰς κατάβρωμα πᾶσι τοῖς θηρίοις τοῦ ἀγροῦ... διὰ τοῦτο, τάδε λέγει Κύριος Κύριος·ἰδοὺ ἐγὼ ἐπί τοὺς ποιμένας καὶ ἐκζητήσω τὰ πρόβατά μου ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν ....». (Ιεζεκιήλ λδ’, 2-10).

   Εἶναι πιὰ γιὰ ὅλους μας ἡ ὥρα τῆς εὐθύνης καὶ τῶν γονάτων, τῆς πάλης μὲ τὸν ἄρχοντα τοῦ κόσμου τούτου καὶ τῆς μετάνοιας, τῆς θυσίας γιὰ τὴν Ἀλήθεια καὶ τῆς καταδίκης τοῦ ψεύδους, τῆς ὑπακοῆς στοὺς λίγους ἄξιους ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ἁγίας "ἀνυπακοῆς" στοὺς πολλοὺς ἀνάξιους. Ποιός ξέρει; Ὁ Θεὸς ποὺ θέλει τὴν σωτηρία τοὺ ἁμαρτωλοῦ, ποιμένος και ποιμενομένου, καὶ ὄχι τὴν ἀπωλειά του, ἴσως μᾶς λυπηθεῖ σὰν τοὺς Νινευίτες. 

Πηγή

Συντονισμένη η προώθηση Παγκόσμιας Κυβέρνησης και της θρησκείας του Αντιχρίστου!

   Η επιβολή της παγκόσμιας διακυβέρνησης ήταν το κύριο θέμα του Μ. Ομπάμα  στην ομιλία στην Ν. Υόρκη, παρότι  η συνάντηση των ηγετών του κόσμου  ήταν αφιερωμένη στο μεταναστευτικό.

Στην ομιλία του στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, ο Αμερικανός Πρόεδρος υποστήριξε ότι τα έθνη θα πρέπει να εγκαταλείψουν την  αυτονομία τους  και τις ελευθερίες τους για την «διεθνή συνεργασία» με σκοπό την επίτευξη « παγκόσμιας ασφάλειας»,  αναφέρει αμερικανικό δημοσίευμα.

Ο Ομπάμα  είπε ότι στον πλανήτη  όπως ο ίδιος πιστεύει,   η «παγκόσμια ασφάλεια» μπορεί να επιτευχθεί  ΜΟΝΟ  με την βοήθεια  διεθνών οργανισμών, όπως τα ΗΕ.

Τόνισε επίσης  ότι τα  «ισχυρά έθνη», όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να δεχθούν περιορισμούς και να εγκαταλείψουν «κάποιες από τις ελευθερίες τους».

Ο πρόεδρος αναγνώρισε ότι ο ίδιος έχει επικριθεί από τους ίδιους τους συμπολίτες του για αυτήν την πεποίθηση, αλλά ο ίδιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι αυτό είναι ο σωστός “δρόμος».

Με λίγα λόγια το παγκόσμιο σχέδιο το οποίο θα κληθεί να συνεχίσει φυσικά και ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, θα αφαιρέσει από τις  χώρες της δύσης  κάποια  όρια της  ελευθερία τους,  εγκαταλείποντας  ακόμη και   αυτόνομα δικαιώματα τους, όπως η ελευθερία να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, προς χάριν δήθεν μια »  παγκόσμιας ασφάλειας».

«Μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε μόνο ότι η  υπόσχεση της ίδρυσης αυτής της παγκόσμιας κυβερνήσεως θα  αντικαταστήσει τις καταστροφές του πολέμου με την συνεργασία των ισχυρών εθνών όπως το δικό  μου,  το οποίο αποδέχεται τους  περιορισμούς», δήλωσε ο Ομπάμα.

Μιλάμε για την απόλυτη παράνοια η οποία όμως  αφορά τις ζωές εκατομμυρίων πολιτών στον πλανήτη μας.

Η νέα τάξη πραγμάτων με πρωταγωνιστή τις ΗΠΑ και τον νυν Αμερικανό Πρόεδρο, θέτει  σε πλήρη εφαρμογή όλα τα εφιαλτικά σενάρια περί «παγκόσμιας κυβέρνησης», και τα οποία θα αλλάξουν τις ζωές  μας δραματικά σε ότι γνωρίζαμε έως τώρα.

Για αυτό φυσικά υφιστάμεθα αυτήν την ανεξήγητη παγκόσμια οικονομική κρίση, τους πολέμους όπως στην Συρία αλλά και αλλού.

Το σχέδιο όπως είναι γνωστό σε όλους,  όλων αυτών των ανίερων μυστικών οργανώσεων που ευρίσκονται από πίσω από  τους πολιτικούς ηγέτες όπως ο Ομπάμα,  έχει προφητευθεί από τους Αγίους της ορθοδοξίας μας εδώ και εκατοντάδες χρόνια με εξονυχιστικές μάλιστα λεπτομέρειες .

Για αυτό άλλωστε κυνηγούν τον χριστιανισμό με τόση μανία  και ειδικά τους Χριστιανούς σε όλον τον πλανήτη, και γι' αυτό ακριβώς «δαιμονοποιούν» την Ρωσία που ξαναγύρισε μετά από τόσα χρόνια αθεΐας  και κομουνισμού, στο δρόμο του Θεού.

Όσο για την ταλαιπωρημένη πατρίδα μας, πολλοί Έλληνες δυστυχώς αναμένουν την λύση στο πρόβλημα τους από «καθαρούς» δήθεν  πολιτικούς και κόμματα, αλλά καλό θα ήταν αντί για αυτό να γυρίσουν  στην πηγή της σοφίας και της λύτρωσης που είναι η ορθόδοξη πίστης μας. Όλα τα άλλα θα βρουν τότε σύντομα τον δρόμο τους.

ΠΗΓΗ

Το Βίντεο της ΟΜΙΛΙΑΣ π. ΣΑΒΒΑ ΛΑΥΡΕΩΤΟΥ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ (18/9/2016)

Ομιλία π. Σάββα στη ΛΑΡΙΣΑ και ΨΗΦΙΣΜΑ

μη αναγνωρίσεως -από το ΛΑΟ του ΘΕΟΥ-

της Συνόδου της Κρήτης

    

   Πραγματοποιήθηκε στὴν Λάρισα μιὰ ἐνδιαφέρουσα ὁμιλία ἀπὸ τὸν π. Σάββα Λαυρεώτη στὸ ξενοδοχεῖο «Metropol»(*). Τὸ θέμα ἦταν: «ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ ΕΝ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΩ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ».

   Ἡ αἴθουσα τοῦ ξενοδοχείου ἦταν κατάμεστη ἀπὸ τοὺς ἑκατοντάδες Λαρισαίους καὶ Βολιῶτες, ἀλλὰ καὶ πιστοὺς ἀπὸ ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδος.

    Παρὼν στὴν ἐκδήλωση ἦταν, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν π. Σάββα καὶ τὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ, καὶ ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ Φιλώτα Ἀμυνταίου π. Παΐσιος Παπαδόπουλος, ποὺ πρόσφατα διέκοψε τὸ Μνημόσυνο τοῦ μητροπολίτη Φλωρίνης Θεοκλήτου.
    Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν κατατοπιστικὴ ὁμιλία τοῦ π. Σάββα Λαυρεώτη (τὸ βίντεο μὲ τὴν ὁμιλία ἑτοιμάζεται καὶ σύντομα θὰ τὸ ἀναρτήσουμε), σημαντικὲς ὑπῆρξαν οἱ ἐρωτήσεις τῶν ἀκροατῶν, οἱ παρεμβάσεις καὶ ἀπαντήσεις τοῦ π. Παϊσίου καὶ τοῦ π. Εὐθυμίου, ἀλλὰ καὶ τὸ  ΨΗΦΙΣΜΑ ποὺ ἐγκρίθηκε καὶ ἔχει ὡς ἑξῆς:

  Ἐπειδὴ ὀρθοδόξως οἱ ἀποφάσεις κάθε Συνόδου ἀναγνωρίζονται ἢ καταδικάζονται ἀπὸ τὸν Λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἐμεῖς, μετὰ καὶ τὴν ὁμιλία τοῦ π. Σάββα, ποὺ ἄλλη μιὰ φορὰ ἀπέδειξε ὅτι στὴν λεγόμενη «Μεγάλη καὶ Ἁγία Σύνοδο» τῆς Κρήτης ἀποφασίστηκαν ἐπισήμως Οἰκουμενιστικὲς κακοδοξίες, ὡς τμῆμα τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ

ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΕΘΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ

καὶ καλοῦμε τὸν Ὀρθόδοξο Λαό, παραμερίζοντας τὴν «κακὴ ὑπακοὴ» σὲ κακόδοξους Ἐπισκόπους νὰ τὴν καταδικάσει.

ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ!

  Από την αρχαιότητα ήδη συνήθιζαν οι Βασιλιάδες όταν επέστρεφαν νικηφόροι από τις μάχες να φέρουν εν πομπή από πίσω τους τα διάφορα ακριβά λάφυρά από τις μάχες προς βεβαίωση της νίκης επί των εχθρών τους.

Από αυτά τα λάφυρα και σκύλα (από το σκυλεύω) τα πιο πολυτιμότερα ήταν οι ίδιοι οι νικημένοι Βασιλιάδες και οι αξιωματούχοι τους που τους έσερναν επιδεικτικά οπίσω τους για να τους ευτελίζουν και ρεζιλεύουν.

Κατά παρόμοιο τρόπο όλοι είδαμε πριν λίγες ημέρες τον κατσικοπόδαρο Πάπα να γυρνάει σαν νιόπαντρος (το ποτήρι με το κρασί του έλειπε) με την σειρά σε όλη την παράταξη, την σάρα και την μάρα των εκπροσώπων όλων των θρησκειών του κόσμου. Τους χαιρετούσε έναν-έναν  και επιδεικτικά οπίσω του τραβούσε , σαν σκυλάκι, τον ηττημένο Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο για να αποδείξει περίτρανα την νίκη του επί της Ορθοδοξίας και την καθυπόταξη της Εκκλησίας μας κάτω από την παντόφλα του.

(Ο αιρετικός Πάπας χαιρετώντας τους εξίσου αιρετικούς συνοδεία του Οικ. Πατριάρχου και του γορίλα του Ταρζάν σωματοφύλακά του με το άσπρο σκουφί)

   Και δεν έφτανε μονάχα αυτό αλλά και κατά την επίσημη ομιλία του Βαρθολομαίου στην Ασίζη ο Πάπας δίπλα ακριβώς κοιμόταν βαθέως εις τας αγκάλας του Μορφέως περιφρονώντας με θράσος για άλλη μία ακόμη φορά τον Πατριάρχη και την εκπροσωπουμένη δι΄αυτού Ορθόδοξη Εκκλησία.

    Όσα φθινοπωρινά όνειρα όμως και αν βλέπει στα ζωντανά ή στον ύπνο του ο Πάπας για την υποταγή των Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών σε εκείνον και τον Αντίχριστο τον οποίο εκπροσωπεί, θα φθίνουν μονίμως διότι η ψυχή μας δεν δαμάζεται ούτε υποτάσσεται σε κανέναν άνθρωπο ή διάολο παρά μονάχα τον Χριστόν λατρεύει και Αυτόν μόνον προσκυνά.

 Κύριον τὸν θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις  (Ματθ. δ΄- 10)

ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ

Π.Κ.

Διεγέλα τα γέλωτος ορών άξια!

ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΙΔΡΑ

 ΤΗΣ ΑΣΙΖΗΣ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

ΚΑΙ

ΠΡΑΣΕΙΝ ΑΛΟΓΑ

  Διεγέλα τα πάντα, γέλωτος ορών άξια τα τοις πολλοίς σπουδαζόμενα».

(Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)