Κυριακή της Κρίσεως

π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς - Σταγιάτες

Ψυχοσάββατο πριν την Κυριακή της Κρίσεως

π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς - Άγιος Γεράσιμος Λάρισα

Κυριακή του Ασώτου

π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς - Σταγιάτες

Τελώνου και Φαρισαίου

π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς - Σταγιάτες

Περί σκανδαλισμού

Ομιλία π. Ευθυμίου Τρικαμηνά - Σταγιάτες

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Ομιλία π. Ευθυμίου Τρικαμηνά - Άγιος Γεράσιμος Λάρισα

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός

Η «αγάπη» των οικουμενιστών και το «μίσος» των αγίων

Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος

«ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΝ ΦΥΛΑΤΤΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ ΕΚΔΙΚΕΙΣΘΑΙ»

(Αρχιεπ. Ρώμης Λέων, προς Φλαβιανόν, Αρχιεπ. Κωνσταντινουπόλεως. Δ΄ Οικ. Σύνοδος)

Ένας απλός, λογικός, καλοπροαίρετος και αμερόληπτος άνθρωπος δεν μπορεί να μην απορεί και να μην προβληματίζεται, παρακολουθώντας όλην αυτήν την κακόγουστη παράσταση των οικουμενιστών, η οποία βρίθει από γελοίες και θλιβερές μεταπτώσεις. Από τη μια θαυμάζουν και επικαλούνται τον βίο και την πολιτεία των αγίων και από την άλλη τους αγνοούν απαξιωτικά και παντελώς, πάντοτε σύμφωνα με τις ανάγκες εξυπηρέτησης των περιστάσεων που προκύπτουν στο δόλιο έργο τους. Από τη μια οι αλλεπάλληλες αγιοκατατάξεις και από την άλλη η ασύστολη άρνηση εφαρμογής των λόγων και των έργων αυτών, τους οποίους αγιοκατάσσουν! Μόνο ένας κακόβουλος και ανόητος άνθρωπος θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος μπροστά σ` αυτήν την άθλια και προδοτική πορεία τους!

Επηρεάζεται η Εκκλησία από τους Εβραίους;

Κυριακή 29-12-2019 Μετά την Χριστού Γέννηση

Π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς - Σταγιάτες

Η ΕΛΛΑΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΦΑΤΝΗΣ

Από  το βιβλίο «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ»,  1988
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

« Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ»(Φιλιπ. 4,13)

ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ἡ ἀνθρωπότης, ἄρα καὶ ἡ Ἑλλὰς ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τμῆμα ἀναπόσπαστον ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος― ὑπέφερε φοβερά.

Ὑπέφερε ἡ ἀνθρωπότης. Ἐὰν ἦτο δυνατὸν νὰ ἔφθαναν μέχρι τὰ αὐτιά μας οἱ φωναὶ ποὺ ἐξήρχοντο ἀπὸ τὰ βάθη τῶν καρδιῶν μυριάδων ἀνθρώπων τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου, εὐκόλως θὰ διεκρίνομεν, ὅτι αἱ περισσότεραι φωναὶ ποὺ θὰ ἠκούοντο θὰ ἦσαν ἀναστεναγμοί, κραυγαὶ πόνου, ὡς τοῦ φρικτοῦ ἐκείνου πόνου ποὺ ἐδοκίμαζεν ὁ Λαοκόων περισφιγγόμενος ἀπὸ τὸν τεράστιον δράκοντα, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ματαίως προσεπάθει ν’ ἀπαλλαγῇ.

ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΠΟΘΟΣ

Ἐπόνει ὁλόκληρος ἡ ἀνθρωπότης! Διότι ὁ δράκων, τὸ κακό, παρ’ ὅλη τὴν τρομακτικὴ ἕλξι τῆς γοητείας μὲ τὴν ὁποία ἐνεφανίσθη καὶ ἐξηπάτησε τὸ ζεῦγος τῶν πρωτοπλάστων, καὶ ἔκτοτε ὡς κραιπαλοῦντας παρασύρει τοὺς ἀνθρώπους εἰς τὰς ἀβύσσους τῆς καταστροφῆς, τὸ κακόν, λέγομεν, ἐγκρύπτει εἰς τὰ βάθη του δηλητήριον ἀφαντάστου δραστικότητος. Ὑπὸ τὴν ἐπήρειαν τοῦ δηλητηρίου δὲν ἔμεινε τίποτε ἀμόλυντο καὶ καθαρό. Ὁ ἄνθρωπος ἐδηλητηριάσθη ἐκ ρίζης. Ψυχὴ καὶ σῶμα διεφθάρησα. Τὸ δηλητήριο αὐτό, τὸ φοβερώτερο ἐξ ὅλων τῶν δηλητηρίων, τὸ ὁποῖο εἰς τὴν γλῶσσαν τῆς Ἁγ. Γραφῆς ὀνομάζεται ἁμαρτία εἰσέδυσε καὶ διεπότισε ὅλον τὸν ἀνθρώπινο ὀργανισμό. Ὁ νοῦς ἐσκοτίσθη. Ἡ καρδία ἐψυχράνθη. Ἡ θέλησις ἠτόνησε. Ἡ ἀνθρωπότης ἐψυχορράγει ὅπως ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος, κατὰ τὴν ὡραίαν παραβολὴν τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου, εἶχε περιπέσει εἰς τοὺς ληστάς, οἱ ὁποῖοι «καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ» (Λουκ. 10,30). Ὀλίγον ἀκόμη καὶ θ’ ἀπέθνησκε.

Διὰ τοῦτο ἀπὸ ὅλα τὰ σημεῖα τῆς ὑψηλίου ἠκούοντο κραυγαὶ πόνου ποὺ ἐδημιούργουν τὰ θανάσιμα τραύματα. Ἡ ἀνθρωπότης ἀπὸ κεφαλῆς μέχρι ποδῶν εἶχε γίνει ἕνα ἕλκος. Ὅπου καὶ ἐὰν τὴν ἤγγιζες ἐπόνει καὶ ἐκραύγαζε. Καὶ ποῖος δὲν ἐπόνει καὶ δὲν ἐκραύγαζεν; Ἐκραύγαζον τὰ παιδιὰ ποὺ ἐρρίπτοντο εἰς τὸν τρομερὸν Καιάδα. Ἐκραύγαζον αἱ παρθένοι ποὺ ἠτιμάζοντο μέσα εἰς τοὺς ναοὺς τῆς εἰδωλολατρείας προσφέρουσαι τὴν τιμήν των ὡς… λατρείαν τῆς θεᾶς Ἀφροδίτης καὶ Ἀστάρτης. Ἐκραύγαζον τὰ ἑκατομμύρια τῶν δούλων ποὺ ἔσυρον τὰς ἁλύσσεις τῆς δουλείας των καὶ ἐτεμαχίζοντο διὰ νὰ θρέψουν μὲ τὰς σάρκας των τὰ ἰχθυοτροφεῖα τῶν μεγιστάνων. Ἐκραύγαζον οἱ λαοὶ ποὺ εἶχαν χάσει τὴν ἐλευθερίαν

καὶ ὑπέφερον κάτω ἀπὸ τὸν σιδηροῦν ζυγὸν τῆς αὐτοκρατορίας τῆς Ρώμης. Ἀλλὰ πρὸ παντὸς ἐκραύγαζον οἱ ἁμαρτωλοί, οἱ ἔνοχοι διὰ τὰς μυρίας παραβάσεις τοῦ Ἠθικοῦ Νόμου οἱ ὀποῖοι ἐξ ἰδίας ἐσωτερικῆς πείρας εἶχον πεισθῆ ὅτι ἡ ἀνατροπὴ τυραννικοῦ καθεστῶτος ἦτο βεβαίως δύσκολον ἐγχείρημα, ἀλλὰ κυριολεκτικῶς παίγνιον ἐν συγκρίσει μὲ τὴν δυσκολία τὴν ὁποία ἠσθάνετο κάθε ἄνθρωπος διὰ νὰ ἀνατρέψῃ τὴν τυραννία τῶν παθῶν, ἡ ὀποία ἐγκαθιστᾶ τὸν αἰμοστάλακτον θρόνον της μέσα εἰς τὴν καρδία τοῦ ἐνόχου. Ἐκεῖ εἰς τὰ σκοτεινὰ ὑπο συνείδητα τῆς ψυχῆς ― τοῦ ἀνθρώπου ζοῦν οἱ ἀόρατοι τύραννοι ― τὰ πάθη ― καὶ διὰ τὴν ἀπολύτρωσιν ἐκ τῆς τυραννίας τούτων ἡ ψυχὴ ἐκραύγαζε τὴν φωνὴν τοῦ Παύλου: «Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος! τὶς μὲ ρύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;» (Ρωμ. 7,24) . Ὅλοι καὶ ὅλα ἐπόνουν καὶ ἐκραύγαζον καὶ αἱ φωναί των οὐρανομήκεις ἔφθανον μέχρι τοῦ Οὐρανοῦ καὶ ἐζήτουν ΛΥΤΡΩΣΙΝ.

Ἡ ἀνθρωπότης ΕΠΟΝΕΙ ΚΑΙ ΕΠΟΘΕΙ. Ἐ π ό ν ε ι διότι ἔβλεπε ἐνώπιόν της τ’ ἄπειρα θύματα, τὰ ὁποῖα ἐπεσώρευσε τὸ κακὸν εἰς πᾶσαν γωνίαν, εἰς πᾶσαν ἐκδήλωσιν τῆς ζωῆς. Ἀλλὰ καὶ ἐπόθει, ὅπως ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ λαβυρίνθου τοῦ κακοῦ καὶ ζήσῃ ζωὴν ἀπηλλαγμένην ἀπὸ τοὺς φόβους ἐσωτερικῶν καὶ ἐξωτερικῶν τυραννιῶν. Ὁ πόνος καὶ ὁ πόθος! Ἰδοὺ τὰ δύο φλέγοντα ψυχικὰ σημεῖα, οἱ δύο οὕτως εἰπεῖν ψυχικοὶ πόλοι, πέριξ τῶν ὁποίων περιεστρέφετο ἡ πρὸ Χριστοῦ πάσχουσα ἀνθρωπότης.

Φωναὶ ἠκούοντο ἐκ πάσης γωνίας τῆς οἰκουμένης. Ἔρχεται! Ἔρχεται ὁ Δυνατός! Ἔρχεται ὁ Σοφός! Ἔρχεται ὁ Ἰατρός! Ἔρχεται ὁ Λυτρωτὴς τοῦ Κόσμου! Ἐφώναζον τὰ ἔθνη ὅλα. Καὶ ὅλα μυστηριωδῶς ἐστρέφοντο πρὸς τὴν Ἀνατολήν.

Πηγή

Προβλήματα "τύπου Ουκρανίας" στο Μαυροβούνιο;

Μαυροβούνιο: Ψηφίστηκε ο νόμος για τις θρησκείες.

Ανάθεμα από τον Μητροπολίτη Μαυροβουνίου Αμφιλόχιο.

Ένταση επικρατεί από χθες στο Μαυροβούνιο, μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τις θρησκευτικές ελευθερίες, καθώς εκατοντάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους σε όλη τη χώρα για να εκφράσουν την αντίθεσή τους.

Όπως μεταδίδει η σερβική Politika αλλά και το διεθνές πρακτορείο Bloomberg πραγματοποιήθηκαν αρκετές προσαγωγές και συλλήψεις.

Σύμφωνα με τον νόμο το μεγαλύτερο μέρος της εκκλησιαστικής περιουσίας (ιστορικές μονές και εκκλησίες) που υπάγονται σήμερα στη Μητρόπολη Μαυρουβουνίου και Παραθαλασσίας του Πατριαρχείου της Σερβίας περνούν στον έλεγχο τους κράτους.

Η πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία, η οποία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ το 2017 παρά την αντίθεση της Ρωσίας, αγνόησε τις αντιρρήσεις της Μόσχας αλλά και της πρώην συμμάχου της Σερβίας, και υιοθέτησε το νόμο, ο οποίος απαιτεί από τις θρησκευτικές κοινότητες να αποδείξουν την κυριότητα στους ναούς και τις εκτάσεις που κατέχουν.

Περισσότερο από το 70% του πληθυσμού του Μαυροβουνίου είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Ἡ Γέννησις τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Αισιόδοξη προφητεία για το μέλλον

Τὴ νύχτα, ἀγαπητοί μου, τὴ νύχτα ἐκείνη, ὅταν οἱ βοσκοὶ φύλαγαν τὰ πρόβατά τους σὲ κάποια πλαγιὰ τῆς Βηθλεὲμ καὶ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ ἔλαμπαν μὲ μιὰ ἐξαιρετικὴ ἀν­ταύγεια, τὴ νύχτα ἐκείνη τὴν ἀλησμόνητη ἀ­κούστηκε θεσπέσιο ἐμβατήριο. Ὄχι ἕνας ἢ δύο ἄγγελοι, ἀλλὰ σμῆνος ἀγγέλων, στρατιὰ ὁλόκληρη, ἀνέβαινε καὶ κατέβαινε στὸν οὐ­ράνιο θόλο καὶ ἔψαλλε τὸ γλυκύτατο «Δόξᾳ ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀν­θρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14).
Δὲν ὑπάρχει στὴν παγκόσμιο φιλολογία ἄλ­λος ὕμνος ποὺ μὲ τόσο λίγες λέξεις νὰ ἐκ­φράζῃ τόσο ὑψηλὰ νοήματα. Εἶνε ὕμνος θεσπέσιος, ἀριστούργημα θεϊκό. Εἶνε ἐπίσημος δοξολογία. Εἶνε περίληψις τοῦ ἔργου ποὺ ἦρ­θε νὰ ἐπιτελέσῃ στὸν κόσμο ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Εἶνε ἀκόμη προφητεία, αἰσι­όδοξος προφητεία γιὰ τὸ μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος.
Ἂς ῥίξουμε μιὰ ματιὰ στὸ «καὶ ἐπὶ γῆς εἰ­ρήνη». Τί ἆραγε νὰ σημαίνῃ ὁ λόγος αὐτός;

Οικουμενιστικά σημαίνοντα

του Απόστολου Σαραντίδη

 
Στο δημοτικό σχολείο υπάρχει ένα μάθημα στη Γλώσσα, το οποίο επαναλαμβάνεται σε πολλές τάξεις στην υποτυπώδη Γραμματική που διδάσκεται, και αφορά στα παρώνυμα. Προηγείται η διδασκαλία των ομώνυμων. Στα ομώνυμα η κατανόηση είναι ευκολότερη. Περίπου ομόηχα με σχεδόν καθόλου κοινή σημασία τα πρώτα (εδώλιο – ειδώλιο), ακριβώς ομόηχα με εντελώς διαφορετική σημασία τα δεύτερα (φύλο, φύλλο, φίλο). Από κει και πέρα, συνώνυμα, παράγωγα, αντώνυμα, που υπάρχουν σε όλες τις γλώσσες και τα συντακτικά.

Αμιγής κλάδος της φιλολογίας αποτελεί η Γλωσσολογία και από όλο το υλικό και τη μεθοδολογία της θα σταθούμε σήμερα ιδιαιτέρως στα σημαίνοντα και στα σημαινόμενα που εξετάζει η επιστήμη της σημειωτικής. Πολύ απλά, εξηγούμε ότι σημαίνον είναι αυτό που ακούγεται, ο ήχος, και σημαινόμενο αυτό ή αυτά που εννοείται ή εννοούνται ως ιδέα, η αντίληψη, η έννοια αυτή καθ’ αυτή. Το νόημα, που στη λογοτεχνία είναι ανάγκη να ερευνήσουμε κάτω ή πίσω από μια λέξη για να ανακαλύψουμε την ιδιαιτερότητα της φράσης, όπως ο συγγραφέας επιθυμεί να τη συνδέσει με το προηγούμενα και τα επόμενά του. Το οποίο είτε είναι διαφορετικό κάθε φορά μέσα στον ίδιο χρόνο είτε σε διαφορετικούς χρόνους. Η λειτουργία είναι καθαρά νοητική στα πλαίσια του κατ’ εικόνα και εξασκείται από τις πρώτες ώρες της ζωής του ανθρώπου. Λέγοντας ζωή, εννοούμε και αυτήν μέσα στον αμνιακό σάκο διότι το έμβρυο είναι ικανό να κωδικοποιεί ερεθίσματα από τότε και ακουστικά μηνύματα διότι δέχεται κυρίως αυτά. Άνθρωπος λοιπόν εξ άκρας συλλήψεως, και το μικρό παιδί αρέσκεται να παίζει με τις λέξεις πολύ πριν επισκεφθεί τον εκπαιδευτικό του χώρο. Από τότε είναι που αρχίζει να μαθαίνει τη μητρική του γλώσσα.

Η πνευματική προετοιμασία για τα Χριστούγεννα

Π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς - Άγιος Γεράσιμος - Λάρισα

Πρόγραμμα Ακολουθιών Δωδεκαημέρου

Ο πανίσχυρος και ψυχοσωτήριος δεσμός της αγάπης

ΚΥΡΙΑΚΗ  Ι΄ ΛΟΥΚΑ [Ο Απόστολος: Εφεσ. 4,1-7] 

Μέρος δεύτερο

 «Ἐπὶ φίλον ἐὰν σπάσῃς ῥομφαίαν…»!

Υπομνηματισμός του Ιερού Χρυσοστόμου

στα εδάφια 1-3 του κεφ. 4 της «Πρός Εφεσίους» επιστολής του αποστόλου Παύλου

    Πώς όμως διατηρείται αυτή η ενότητα του Πνεύματος; «Ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης (:χρησιμοποιώντας ως σύνδεσμο την ειρήνη, η οποία θα σας δένει όλους μαζί σε ένα)» [Εφ. 4,3]. Δεν είναι δυνατό να ζει αυτή μέσα σε έχθρα και διχόνοια· διότι «ὅπου γὰρ ἐν ὑμῖν ζῆλος καὶ ἔρις καὶ διχοστασίαι, οὐχὶ σαρκικοί ἐστε καὶ κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖτε; (:εφόσον μεταξύ σας υπάρχει φθόνος και φιλονικία και διαιρέσεις, δεν είστε άνθρωποι κυριευμένοι από σαρκικά ελατήρια και πάθη και δεν συμπεριφέρεστε με διαγωγή κοινού ανθρώπου και μη αναγεννημένου;)» [Α΄Κορ. 3,3]· διότι όπως ακριβώς το πυρ, όταν μεν βρει ξερά φύλλα, σε μία φωτιά μετατρέπει τα πάντα, ενώ όταν είναι υγρά, ούτε ενεργεί επάνω τους, ούτε τα ανάπτει, έτσι και εδώ· τίποτε από όσα ψυχραίνουν την αγάπη δεν μπορεί να την κάνει να συνενώνει, ενώ αυτό μπορεί να το κάνει, ως επί το πλείστον, το καθένα από όσα τη θερμαίνουν. Από αυτό λοιπόν γεννάται και η θερμότητα της αγάπης· από τον σύνδεσμο της ειρήνης θέλει να δέσει μαζί όλους εμάς. «Όπως ακριβώς, δηλαδή», λέγει, «εάν θέλεις να προσδέσεις τον εαυτό σου σε κάποιο άλλο, δε θα μπορέσεις να το κάνεις αυτό με άλλον τρόπο, παρά με το να προσδέσεις και εκείνον στον εαυτό σου· εάν βέβαια θέλεις να κάνεις διπλό τον δεσμό, πρέπει και εκείνος να προσδεθεί σε εσένα»· έτσι και εδώ θέλει να συνδεθούν μεταξύ τους, όχι απλώς να ειρηνεύουν, ούτε απλώς να αγαπούν, αλλά να είναι όλοι ένα, μία ψυχή.

" ...Ανεχόμενοι αλλήλων εν αγάπῃ, σπουδάζοντες τηρείν τὴν ενότητα του πνεύματος".

ΚΥΡΙΑΚΗ  Ι΄ ΛΟΥΚΑ [Ο Απόστολος: Εφεσ. 4,1-7] 

[Μέρος πρώτο] 

Υπομνηματισμός του Ιερού Χρυσοστόμου στα εδάφια 1-3 του κεφ. 4 της «Πρός Εφεσίους» επιστολής του αποστόλου Παύλου 

    «Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἐγὼ ὁ δέσμιος ἐν κυρίῳ ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως ἧς ἐκλήθητε, μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πραΰτητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ, σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης (:Σύμφωνα λοιπόν με αυτά που σας έγραψα προηγουμένως, σας παρακαλώ εγώ που είμαι φυλακισμένος για το όνομα του Κυρίου, να πορευτείτε και να ζήσετε με τρόπο άξιο της υψηλής κλήσεως που σας έκανε ο Θεός. Σας παρακαλώ λοιπόν να ζείτε με κάθε ταπεινοφροσύνη και πραότητα, με μακροθυμία και υπομονή. Να ανέχεστε με αγάπη ο ένας τα ελαττώματα του άλλου. Και να καταβάλλετε κάθε προσπάθεια προκειμένου να διατηρείτε τη μεταξύ σας ενότητα με την οποία σας ένωσε το Άγιο Πνεύμα, χρησιμοποιώντας ως σύνδεσμο την ειρήνη, η οποία θα σας δένει όλους μαζί σε ένα)». 

Ερμηνεία της ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ από τον άγ. Αμβρόσιο Μεδιολάνων

Ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος Μεδιολάνων (Δ΄ αἰ.), σέ μιά ἀπό τίς μυσταγωγικές του Κατηχήσεις, ἑρμηνεύει μέ ἁπλότητα, ἀλλά καί βαθύτητα, τό «Πάτερ ἡμῶν...», βοηθώντας μας νά τό κατανοήσωμε καλύτερα.

Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι παρεκάλεσαν τόν Χριστό: «Κύριε, δίδαξον ἡμᾶς προσεύχεσθαι, καθώς Ἰωάννης ἐδίδαξε τούς μαθητάς αὐτοῦ» (Λουκ. ια΄, 1). Τότε ὁ Κύριος τούς παρέδωσε τήν Κυριακή προσευχή (Ματθ. στ΄, 9-13). 

            Πάτερ ἡμῶν 

            Ἡ πρώτη λέξι, πόσο εἶναι γλυκειά! Μέχρι τώρα δέν τολμούσαμε νά στρέψωμε τό βλέμμα πρός τόν οὐρανό. Χαμηλώναμε τά μάτια στήν γῆ καί, ξαφνικά, δεχθήκαμε τήν χάρι τοῦ Χριστοῦ κι ὅλα τά ἁμαρτήματά μας συγχωρέθηκαν. Ἀπό πονηροί δοῦλοι, πού ἤμασταν, ἐγίναμε καλοί «υἱοί». Μήν ὑπερηφανευώμεθα, ὅμως, γιά τήν δική μας προσπάθεια, ἀλλά γιά τήν χάρι τοῦ Χριστοῦ. «Χάριτί ἐστε σεσωσμένοι», λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Ἐφεσ. β΄,5). Τό νά ὁμολογήσωμε τήν χάρι δέν εἶναι οἴησι, δέν εἶναι ἔπαρσι, ἀλλά πίστι. Τό νά διακηρύξωμε αὐτό πού ἐλάβαμε δέν εἶναι ὑπερηφάνεια, ἀλλά ἀφοσίωσι.ἄς ὑψώσωμε τά μάτια πρός τόν Πατέρα, πού μᾶς ἀναγέννησε μέ τό λουτρό τοῦ Βαπτίσματος, πρός τόν Πατέρα, πού μᾶς «ἐξηγόρασε» μέ τόν Υἱό Του κι ἄς ποῦμε: «Πάτερ ἡμῶν».

Η θέση της εορτής των Χριστουγέννων στην Ορθόδοξη Εκκλησία

     Ο άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος την εορτή των Χριστουγέννων την ονομάζει «μητρόπολιν των εορτών», και αν δεν ήταν η Ανάσταση, θα λέγαμε, ότι η Γέννηση για την Εκκλησία είναι «εορτή εορτών και πανήγυρης πανηγύρεων». Πρώτη λοιπόν και μεγίστη εορτή στην ορθόδοξη Εκκλησία από άποψη σημασίας και τοποθετήσεως των γεγονότων μέσα στο μυστήριο της θ. οικονομίας είναι η Ανάσταση, δεύτερη η Γέννηση του Χριστού. Στη Δύση από την οποία τον Δ΄ αιώνα εισήχθη η γιορτή στην Ανατολή, ως ξεχωριστή γιορτή από τη γιορτή των Θεοφανείων, με την οποία γιορτάζονταν προηγουμένως, πρωτεία δίνονται όχι στην γιορτή της Αναστάσεως, αλλά στη γιορτή της Γεννήσεως του Χριστού, η οποία είναι κατ' εξοχήν γιορτή της οικογενειακής εστίας.

Σχόλιο/ἀπάντηση στὴν ἀνάρτηση τοῦ κ. Ρίζου

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

            Ἀγαπητὲ κ. Ρῖζο,

Διάβασα τὴν δημόσια ὁμολογία ἀλλαγῆς στάσης σας στὸ θέμα τῶν Μυστηρίων καὶ ὡς ἐκ τούτου εἶμαι ἀναγκασμένος, δημόσια καὶ ἐγὼ νὰ τοποθετηθῶ, μιᾶς καὶ θεωρῶ ὅτι οἱ θέσεις μας ἀποτελοῦν συνέχεια τῆς ἁγιοπατερικῆς μας Παραδόσεως ποὺ ἕως τώρα ἀκολουθούσαμε συμπορευόμενοι.

Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ ἀγῶνος ἐνάντια στὴν αἵρεση εἶχα δηλώσει ὅτι ἀκολουθῶ τὸν Χριστὸ καὶ ὄχι ἀνθρώπους, ὅσο ἀγαπητοὶ καὶ ἂν μοῦ ἦταν αὐτοί, γι’ αὐτὸ τὸν λόγο καὶ καταδίκασα μὲ ὅλες μου τὶς δυνάμεις τὴν ὁμαδοποίηση, στὶς τάξεις τῶν ἀποτειχισμένων, ἀπὸ ὅπου καὶ ἂν προέρχεται αὐτή.

Ἡ δήλωσή σας δὲν εὐσταθεῖ καὶ δὲν εἶναι σύμφωνη με τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τοὺς ἑξῆς λόγους:

Α) Χρησιμοποιεῖτε χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἄνευ τῆς ἀνάλογης πατερικῆς ἑρμηνείας, ἀρκούμενος στὴν προσωπικὴ ἐκτίμηση. Αὐτὸ ἀποτελεῖ προτεσταντισμό, ἀφοῦ ἡ Ἁγία Γραφὴ κατανοεῖται ὀρθόδοξα ΜΟΝΟ διὰ τῶν Ἁγίων Πατέρων.

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ: ΜΙΑ ΒΑΡΕΤΗ ΤΕΛΕΤΗ;

Αντιαιρετικός - Θεολόγος

    «Και τους μίλησε (ο Ιησούς) για πολλά πράγματα σε παραβολές. (...) Τους έλεγε, “Πάλι η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με έμπορο, ο οποίος ζητά καλά μαργαριτάρια. Όταν δε, βρει ένα πολύτιμο μαργαριτάρι, πηγαίνει και πουλάει όλα όσα έχει και το αγοράζει”» (Ματθαίος κεφ. 13, στίχοι 3 και 45 – 46).

Ένα τέτοιο μαργαριτάρι, σαν και αυτό που περιγράφει ο Κύριος στην παραπάνω παραβολή, έχουμε στα χέρια μας οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, το οποίο δυστυχώς δεν το εκτιμούμε δεόντως. Και αυτό δεν είναι άλλο από τη Θεία Λειτουργία. Γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι κατ’ εξοχή Λατρευτική Εκκλησία. Δόγμα και Λατρεία συμβαδίζουν.

Την σπάνια ομορφιά αυτού του μαργαριταριού, οφείλει ο κάθε πιστός να την ανακαλύψει μόνος του. Γιατί είναι όμορφο όχι ότι σου προσφέρεται χωρίς κόπο αλλά ότι κατακτάς με αγώνα, αίμα και θυσία και τότε το κάνεις πραγματικό κτήμα σου.

Περί μυστηρίων -Διευκρίνηση στην τοποθέτηση του κ. Ρίζου

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΑΓ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ»

ΑΡ. ΠΡΩΤ. 308

ΠΡΟΣ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

 6/12/2019

             Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

     Διαβάζοντας τήν τελευταία  ἐπιστολή τοῦ ἀδελφοῦ μας Ἰωάννη Ρίζου πρός τό Ἱστολόγιο Πατερική Παράδοση θά θέλαμε νά κάνουμε κάποιες διευκρινήσεις γιά τήν ἀποφυγή παρεξηγήσεων καί μεταξύ μας διενέξεων.

         Στήν ὁμιλία του ὁ π. Εὐθύμιος στήν ἀγρυπνία τῆς ἑορτῆς τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου ἦταν σαφής ὡς πρός τήν διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Ἁγ. Πατέρων και δή τοῦ Ὁσ. Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου γιά τήν ἐνδεδειγμένη στάση μας ἐν καιρῷ αἱρέσεως στήν Ἐκκλησία, τονίζοντας ὅπως κάνει πάντα σέ κάθε ὁμιλία του καί σέ ὅσα μέχρι στιγμῆς ἔχει γράψει καί παρουσιάσει, ὅτι πρέπει νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό τήν αἵρεση διά τῆς ἀποτειχίσεως, ἐάν θέλουμε να βρισκόμαστε ἐντός τῆς διαχρονικῆς Ἐκκλησίας καί νά ἔχουμε ἐλπίδα σωτηρίας. Διά τῆς ἀποτειχίσεως ὄχι μόνο καταγγέλουμε τήν ὑφιστάμενη αἵρεση πού λυμαίνεται τήν Ἐκκλησία, ὄχι μόνο διαμαρτυρόμαστε, ἀλλά διατρανώνουμε ὅτι 

Μηνύματα... μέ πολλούς αποδέκτες άγιο Ισίδωρο

Μηνύματα... μέ πολλούς ἀποδέκτες

    Μέσα στή θολή ἀτμόσφαιρα τῶν ἡμερῶν μας, παράλληλα στίς καταλυτικές, κοινωνικές ἀνατροπές, οἱ ἀπρόσμενες ἐξελίξεις τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων δροῦν ἀρνητικά καί τονίζουν ἕνα μελαγχολικό ρέκβιεμ. Αἰφνιδιάζουν τό λογισμό. Πνίγουν τό λόγο. Καί φορτίζουν τήν ἀνήσυχη ψυχή μέ ἀσήκωτο βάρος ὀδύνης. Δέ θά ἐπιχειρήσω τήν ἱστόρηση τῶν γεγονότων. ῾Η κοινή γνώμη τά ἔχει εἰσπράξει ἀπό τά ἀνοιχτά ταμεῖα τῆς κοινῆς ἐνημέρωσης καί τά ἔχει καταμετρήσει. ῎Οχι ὡς τιμήματα φωτισμένης καί ἐξαγιασμένης ἀγωνιστικότητας. ᾿Αλλά ὡς συμπτώματα ἐκτροχιασμοῦ καί ἀλλοτρίωσης ἀπό τή χαρισματική ᾿Αποστολική καί Πατερική Παράδοση τῆς “ἐν πορείᾳ” ᾿Εκκλησίας μας.

TA ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ

  

ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ  ΚΡΙΤΗΡΙΟ

Του Ι. Ρίζου

Θεόδοτος και  για αυτό υπέρτατος  Κανόνας της εν Χριστώ  σωτηρίας είναι η Αγία Γραφή. Γράφει ο ιερός Χρυσόστομος: «Θύρα ονόμασε ο Χριστός τις Γραφές, γιατί αυτές μας οδηγούν στο Θεό και μας παρέχουν θεογνωσία»,^[1] και συνεχίζει ο ιερός Πατήρ: «Από τη μελέτη των θείων Γραφών να βγάζεις το σωστό συμπέρασμα. Και αν εμφανιστεί κάποιος να λέει κάτι άλλο, να κλείσεις τα αυτιά σου, να φύγεις αμέσως».^[2]  Θα χρησιμοποιήσουμε λοιπόν μόνο την Αγία Γραφή για να εξετάσουμε το αν στην αίρεση υπάρχουν μυστήρια, -δηλαδή σωτηριώδης Χάρις- και να εξάγουμε το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα.

Την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα την δίνει ο ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός. Λέει ο Κύριος: «Όταν τα πρόβατα μου ακούνε την φωνή ξένου ποιμένα φεύγουν» (Ιω. ι΄5). Η φωνή του Κυρίου μεταδόθηκε σε εμάς από τους προφήτες, τους αγίους Αποστόλους και τους μαθητές αυτών. Όποιος λοιπόν λέει πράγματα διαφορετικά από αυτά που μας παρέδωσε ο Κύριος μέσω των  Αποστόλων είναι «ξένος ποιμένας», είναι αιρετικός.

Πόλεμος λογισμών

Από τους πονηρούς λογισμούς πού πολεμούν τον άνθρωπο, τρεις είναι οι πιο σκληροί: της απιστίας, της βλασφημίας και της πορνείας.

Για να κοπάσει αυτός ο πόλεμος, πρέπει πρώτα να γνωρίζεις πότε αμαρτάνεις και πότε όχι:

Δεν αμαρτάνεις όταν ο νους, η βούλησις, δεν συγκατατίθεται στους λογισμούς, πολύ περισσότερο όταν τους αποστρέφεσαι η τους περιφρονεί. Αμαρτάνεις, κάποτε και θανάσιμα, όταν ο νους αυτοπροαίρετα συγκρατεί τους λογισμούς και η καρδιά ηδύνεται και ευχαριστείται μ΄ αυτούς.

Όποιος πολεμιέται από πονηρούς λογισμούς και δεν τους αποδέχεται, ταράσσεται όμως νομίζοντας ότι αμάρτησε, αυτός

Γιατί τόσο μίσος εναντίον των Χριστιανών; Ρώτησε ο Μοναχός τους Δαίμονες

     Κάποτε με είχε επισκεφθεί ένας μεγαλόσχημος μοναχός από το Άγιον Όρος. Ήταν 7 το απόγευμα. Έδειχνε άνθρωπο τρομοκρατημένο. Λες και είχε ιδεί φάντασμα. Πράγματι, δεν είχα πέσει και πολύ έξω.
Όπως προχωρούσε η συζήτηση, ίσχυρίζετο πώς οι δαίμονες έχουν την ικανότητα να παρουσιάζονται στους ανθρώπους ακόμη και αισθητά.
– Και τούς έχετε δει; Τον ρώτησα.
– Ναι. Ναι. Τούς είδα με τα ίδια μου τα μάτια, όπως βλέπω τώρα εσένα. Μετά την θεία λειτουργία γύρισα στον κελί μου. Είπα να ξαπλώσω για λίγο, μέχρι να σημάνει ή ώρα για φαγητό.

Αγίου Νικολάου: Θαύμα που έφερε σε μετάνοια εκατοντάδες ανθρώπους

Αγίου Νικολάου:  Ένα αληθινό γεγονός που συντάραξε και έφερε σε μετάνοια εκατοντάδες ανθρώπους στην πόλη Κουιμπίσεβ (σημερινή Σαμάρα) της Σοβιετικής Ρωσίας το έτος 1956. Στην πόλη Κουιμπίσεβ ζούσε μία οικογένεια: η ευσεβής μητέρα και η κόρη της Ζωή.

Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς (31 Δεκεμβρίου) του 1956 η Ζωή προσκάλεσε επτά φίλες της και άλλους τόσους νεαρούς σε δείπνο και χορό.
Τότε ήταν η νηστεία των Χριστουγέννων(1) και η μητέρα παρακάλεσε την Ζωή να μην προγραμματίσει μια εσπερίδα με χορούς και φαγητό , αλλά η κόρη επέμενε στο δικό της. Εκείνο το βράδυ η μητέρα πήγε στην Εκκλησία να προσευχηθεί.

Θαύματα αγίου Νικολάου

 Η εικόνα του Κρεμλίνου που χάθηκε και ξαναεμφανίστηκε.

Ο Άγ. Νικόλαος θεραπεύει μουσουλμάνα.

 Συγκλονιστικό θαύμα του στο Κίεβο.

Η εικόνα του Αγίου Νικολάου που μυρόβλησε και άλλα συγκλονιστικά

Μνήμη αγίου Νικολάου, Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού

Νικόλαος Δ. Θαλασσινός, Χειρουργός Θώρακος

Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής

  Αυτή η "εικόνα πραότητος" έδωσε ένα τόσο δυνατό χαστούκι στον Άρειο!

    Μέσα στην πληθώρα των προβληματισμών μας κατά την ανάμνηση του βίου του Αγ. Νικολάου, θυμηθήκαμε τη συμπεριφορά του Αγίου προς τον Άρειο, κατά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο. Υπάρχει ένα επεισόδιο, που λίγοι το ξέρουν και λίγο έχει προβληθεί. Πολλοί ξέρουν για τις αποστομωτικές απαντήσεις του Αγίου Αθανασίου ή για το θαύμα με το κεραμίδι του Αγίου Σπυρίδωνος. Πόσοι όμως ξέρουν για το χαστούκι του Αγίου Νικολάου; Πότε έφθασε να τον ραπίσει; Όταν η φωνή του διαβόλου –ο Άρειος– είχε φθάσει στο σημείο να αποστομώσει τους περισσότερους Ιεράρχες.

Λόγος στον Άγιο Πατέρα, Μέγα Ιεράρχη, Μυροβλύτην και Θαυματουργό Νικόλαο

Του Αγ. Νικολάου Καβάσιλα

   1. Ήλθαμε, ω άριστε των ποιμένων, για να σου ανταποδώσουμε την ευγνωμοσύνη μας και τις ευχαριστήριες ευχές για όλες τις ευεργεσίες σου και να πούμε κατάλληλους λόγους, όσον είναι αυτό δυνατό σε μας. Διότι δεν νομίζω ότι πρέπει να αναφέρω όλα όσα άλλοι συγγραφείς έγραψαν γι’ αυτόν ή αναφέρει η προφορική παράδοση, που αφορούν άλλα μεν στον βίο, άλλα δε στη θαυμαστή και φιλάνθρωπη πολιτεία του, αφού δεν θα είχα τη δυνατότητα να πράξω κάτι τέτοιο για όλα αυτά. Άλλωστε εάν ο Άγιος Νικόλαος είχε ανάγκη επαινετικών λόγων για να φανεί καλύτερος, θα έπρεπε να αναφέρω όλους τους εγκωμιαστικούς λόγους χωρίς να παραλείψω κανένα. Τώρα όμως άλλος είναι ο σκοπός και επιθυμώ να παραθέσω τους λόγους που αναφέρονται στο ήθος της χριστιανικής του πολιτείας και να αποδώσω τις ευχαριστήριες ευχές. Μου φαίνεται λοιπόν ότι θα πρέπει να παραλείψω όλα όσα αφορούν την καταγωγή και τους γονείς του -άν και κάτι θα ήθελα και απ’ αυτά να πω, έστω και λίγα- και να έλθω σε ό,τι αναφέρεται στην προσωπική χριστιανική πολιτεία του.