Ομιλία π. Ευθυμίου Τρικαμηνά
Τετάρτη, 7 Οκτωβρίου 2020
Κυριακή, 20 Σεπτεμβρίου 2020
Τρίτη, 15 Σεπτεμβρίου 2020
Ο άγιος της Νέας Εποχής και της Παγκοσμιοποιήσεως, π. Ευθ. Τρικαμηνά
Εἶναι ὄντως λυπηρὰ τὰ γεγονότα τὰ ὁποῖα σχετίζονται μὲ τὴν ἁγιοποίησι τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης. Τὰ ἔχουμε κατ’ ἐπανάληψι δημοσιεύσει.
Ἔχουμε κάνει γραπτὲς ἀναφορὲς στὴ Σύνοδο δι’ αὐτὴν τὴν παράνομο ἁγιοποίησι, ἔχουμε συγγράψει πάμπολλα ἄρθρα καὶ βιβλίο εἰδικὰ ἀφιερωμένο σ’ αὐτή, ἔχουμε ἀνατρέξει σὲ ὅλες τὶς μεγάλες βιβλιοθῆκες τῆς πατρίδος μας, διὰ νὰ συγκεντρώσουμε τὰ στοιχεῖα τὰ ὁποῖα πιστοποιοῦν ὅτι ὁ Χρυσόστομος Καλαφάτης μητροπολίτης Σμύρνης, κάθε ἄλλο παρὰ ἅγιος εἶναι.
Προτείναμε μάλιστα τὴ διεξαγωγὴ δημόσιας συζητήσεως καὶ ἀνοικτοῦ διαλόγου, διὰ νὰ ἀντικρουσθοῦν οἱ ἀπόψεις τῶν δύο πλευρῶν καὶ νὰ φανῆ ποῦ ὑπάρχει ἡ ἀλήθεια. Προβήκαμε καὶ σὲ διαμαρτυρίες στοὺς τόπους τῶν λατρευτικῶν ἐκδηλώσεων πρὸς τιμήν του, διὰ νὰ ἐνημερωθεῖ ὁ ἀφελὴς καὶ ἀκατήχητος λαὸς καὶ νὰ προβληματισθοῦν οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες (μᾶλλον ἁρμόζει νὰ ὀνομασθοῦν δικτάτορες, ἀφοῦ ἐπιβάλλουν στὸ λαὸ τοὺς ἁγίους της ἀρεσκείας τους· χειρότερά τους ἁγίους ποὺ ἐπιτάσσει ἡ Νέα Ἐποχή!). Γενικῶς κινήσαμε, κατὰ τὸ δὴ λεγόμενο, γῆ καὶ οὐρανό, καθηκόντως, ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ὅπως λέει κι ὁ λαὸς «στοῦ κουφοῦ τὴν πόρτα ὅσο θέλεις βρόντα».
Ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ὑπάρχει αὐτὴ ἡ κουφότης καὶ προκλητικὴ ἀδιαφορία καὶ ἀφασία ἐκ μέρους τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀρχόντων καὶ δικτατορίσκων εἶναι προφανῶς, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν κανένα ἐπιχείρημα, ὀρθόδοξο βεβαίως, νὰ ἀντιτάξουν, τὸ ὁποῖο νὰ συνηγορῆ ὑπὲρ τῆς ἁγιοποιήσεως αὐτῆς καί, τοιουτοτρόπως, θέλουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ νὰ ἐπιβάλλουν αὐτὴν τὴν ἁγιοποίησι μὲ τρόπο, θὰ λέγαμε, Χιτλερικὸ καὶ Σταλινικό, μὲ τὸ φιρμάνι τῆς Διαρκοῦς Συνόδου τοῦ 1992 περὶ ἁγιοποιήσεως τοῦ ἐν λόγῳ ἐθνομάρτυρος, μὲ τὶς κατ’ ἔτος φιέστες καὶ τὰ πανηγύρια πρὸς τιμὴν του (ἐνῶ πρὶν τὸ 1992 καὶ ἐπὶ 70 συνεχῆ ἔτη τοῦ τελοῦσαν ἐπιμνημόσυνες δεήσεις ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς του καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν του) μὲ πομπώδεις λόγους καὶ πανηγυρικὲς ὁμιλίες, οἱ ὁποῖες παρουσιάζουν ὡς ἅγιο τὸν Χρυσόστομο Σμύρνης μὲ τρόπο θὰ λέγαμε μαγικό, χωρὶς νὰ ἔχουμε κανένα χαρακτηριστικὸ στοιχεῖο ἁγιότητος, ποὺ νὰ φανερώνει ὅτι ὁ οὐρανὸς συνευδοκεῖ καὶ ἐγκρίνει τὴν ἁγιοποίησι· μόνη ἀναφορὰ στὸ μαρτυρικό του τέλος, τὸ ὁποῖο ἔγινε καθαρὰ καὶ πασίδηλα γιὰ πατριωτικοὺς λόγους.
Κυρίως ὅμως οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἄρχοντες καὶ δικτάτορες προσπαθοῦν νὰ ἐπιβάλλουν αὐτὴν τὴν ἁγιοποίησι στὴ συνείδησι τοῦ λαοῦ διὰ τῆς ὑπακοῆς καὶ πειθαρχίας, τὴν ὁποία ἀπαιτοῦν καὶ διὰ τῆς ἀλλοιώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, τὴν ὁποία συστηματικὰ κατεργάζονται σὲ ὅλα τὰ θέματα καὶ εἰδικὰ στὰ θέματα τῆς πίστεως, ἐπειδὴ ἑτοιμάζουν τὸν λαό, ὡς μισθωτοὶ τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, γιὰ νὰ ἀποδεχθῆ τὴ Ν. Ἐποχή, τὴν Παγκοσμιοποίησι καὶ τὸ σφράγισμα.
Μία ὄντως Ὀρθόδοξος Σύνοδος δὲν θὰ ἐδέχετο μὲ κανένα τρόπο μία τέτοια ἁγιοποίησι, ἀκόμη καὶ στὴν περίπτωσι ποὺ ἦταν ὄντως ἅγιος ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης, δηλαδὴ ἀκόμη κι ἂν στὸ τέλος του μετανοοῦσε. Κι αὐτὸ διότι τὰ κείμενά του καὶ ἡ βιοτὴ τοῦ τὸν ἀποδεικνύουν αἱρετικό· ἦταν μέγας Οἰκουμενιστὴς καὶ Μασόνος· εἶχε ἀντιλήψεις εἰδωλολατρικὲς καὶ πανθεϊστικές, ἀντιμοναχικές, Προτεσταντικές· ἦταν τυφλὸς πατριδολάτρης καὶ ἐθνικιστής, κλπ. κλπ.· Ἂν δηλαδὴ μετανοοῦσε δι’ ὅλα αὐτὰ καὶ ἐπισφράγιζε τὸ τέλος του μὲ τὸ μαρτύριο χάριν τοῦ Χριστοῦ, καὶ μόνον δι’ Αὐτόν, πάλι δὲν θὰ ἔπρεπε ἡ Σύνοδος νὰ τὸν ἁγιοποιήση, ἂν δὲν εἶχε ἀποκηρύξει δημοσίως τὶς πλάνες του κι ἂν δὲν ἦταν ὀφθαλμοφανὴς ἡ μετάνοιά του καὶ ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο μαρτυροῦσε. Ἔτσι ἔγινε τὴν ἐποχὴ τῶν διωγμῶν μὲ πολλοὺς δημίους καὶ βασανιστὲς τῶν Ἁγίων μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι κάποια στιγμὴ ἐφωτίζοντο, ὁμολογοῦσαν δημοσίως τὴν πίστι στὸν Χριστὸ καὶ συντάσσοντο μὲ τοὺς Ἁγίους Μάρτυρες, ἀκολουθώντας τὴν ὁδὸ τοῦ μαρτυρίου.
Ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο μία ὄντως Ὀρθόδοξος Σύνοδος δὲν θὰ προέβαινε σὲ μία τέτοια ἁγιοποίησι, ἄνευ δηλαδὴ τῆς δημοσίας μετανοίας καὶ ἀναιρέσεως τῶν πλανῶν καὶ τοῦ ἀποκλειστικοῦ ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ μαρτυρίου, εἶναι ὅτι ὁ Ἅγιος εἶναι πρότυπο πρὸς μίμησι καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν μία ὄντως Ὀρθόδοξος Σύνοδος νὰ θέση στὸν λαὸ ὡς πρότυπο πρὸς μίμησι, ἕναν αἱρετικό, Οἰκουμενιστή, Μασόνο, Πατριδολάτρι, ἕναν ἄνθρωπο ποὺ συμβιβάζεται μὲ ὅλους καὶ ὑποτάσσεται σὲ ὅλους (Μασόνους, πολιτικούς, αἱρετικούς) καὶ εἶναι ἕτοιμος νὰ θυσιάσει τὰ πάντα, ὅσα τὸν διατάξουν, ἀκόμη καὶ τὴν ἀρχιερωσύνη του, ἀρκεῖ νὰ ἔχη ὄφελος ἡ πατρίδα, αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο νὰ τὸν θέσουν ὡς ἅγιο πρότυπο πρὸς μίμησι στὸν λαό.
Εἶναι φανερὸ ὅτι ἔτσι καταλύονται τὰ πάντα: ἡ κακία, ἡ πλάνη καὶ ἡ αἵρεσι παίρνει τὴ θέσι τῆς ἀρετῆς, τῆς ἁγιότητος καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας· ἡ Μασονία παρουσιάζεται ὡς ἀθώα περιστερὰ καὶ μάλιστα σὲ τέτοιο βαθμὸ ποὺ (ὅπως οἱ ἴδιοι οἱ Μασόνοι ὁμολογοῦν) εἶναι τὸ ἐργαστήριο τῆς ἁγιότητος καὶ ποὺ χωρὶς τὴν ἰδιότητα τοῦ Μασόνου δὲν θὰ ἠδύνατο ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης νὰ φτάση στὴν ἁγιότητα· ἡ αἵρεσις καὶ οἱ αἱρετικοὶ ἐξισώνονται μὲ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν Ὀρθοδοξία, καὶ κυρίως τὸ ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας, ἀπὸ οὐράνιος Παράδεισος μετατρέπεται σὲ χῶρο ἀμφιβόλου καταστάσεως, ἐφ’ ὅσον ἔχει μέσα του κι εὔοσμα ἄνθη καὶ ἀγκάθια καὶ τριβόλια.
Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ ὁποία ἀναφέρουμε δὲν θέλομε νὰ καταφερθοῦμε κατ’ οὐσίαν κατὰ τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης, διότι αὐτὸς ἐν τελευταίᾳ ἀναλύσει γιὰ ὅ,τι ἔπραξε θὰ λογοδοτήση στὸ Χριστό, καὶ δὲν εἴμεθα ἐμεῖς οἱ κριτές του· ὅμως καταφερόμεθα ἐναντίον αὐτῶν ποὺ τὸν ἁγιοποίησαν, διὰ τοὺς λόγους ποὺ συνοπτικὰ προαναφέραμε. Ἡ Σύνοδος δέ, ἡ ὁποία τὸν ἁγιοποίησε καὶ ἐν συνέχειᾳ ἐποίησε, κατὰ τὸ δὴ λεγόμενο, τὴ νήσσα, ἀπέδειξε περίτρανα ὅτι διακατέχεται ἀπὸ τὶς ἴδιες ἀντιλήψεις μὲ τὸν Χρυσόστομο Σμύρνης, κατευθύνεται καὶ αὐτὴ ἀπὸ τὴ Μασονία καὶ τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις, ὁδηγεῖ τὸν λαὸ ὄχι πλέον στὸν Χριστό, ἀλλὰ στὴ Ν. Ἐποχὴ καὶ τὸ σφράγισμα καὶ κοντολογὶς εἶναι αἱρετικὴ καὶ ὄχι Ὀρθόδοξος.
Πάντως ἐν κατακλείδι ἡ ἁγιοποίησις τοῦ Χρυστοστόμου Σμύρνης ἀποτελεῖ μοναδικὸ φαινόμενο στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀνοίγει τὸ δρόμο γιὰ τὴν δημιουργία τῶν λεγομένων «Ἐθνικῶν ἁγίων», Οἰκουμενιστῶν καὶ αἱρετικῶν ἁγίων, Μασόνων ἁγίων, πρὸς ἄμετρη χαρὰ τῶν Μασόνων, τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τῶν Νεοποχιτῶν καὶ λύπη τῶν πραγματικῶν ἁγίων καὶ τῶν Ὀρθοδόξων.
Ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης ἦτο πρώϊμος ὑπέρμαχος τῆς Πανθρησκείας καὶ αὐτὸ τὸ δηλώνει ἀπερίφραστα ὁ καθηγητὴς θεολογίας καὶ πρύτανης τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Λεωνίδας Φιλιππίδης, ὁ ὁποῖος διετέλεσε γραμματέας τῆς Μητροπόλεως Σμύρνης τὴν ἐποχὴ τοῦ Χρυσοστόμου:
«Τὸ τρίτο καὶ σπουδαιότερο ὅραμά του, ἦταν ἡ ἕνωση ὅλων τῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν σὲ μία θρησκεία καὶ Ἐκκλησία. Ἡ θρησκεία εἶναι μία καὶ μόνη, διότι ἕνας εἶναι καὶ ὁ Δημιουργός του Σύμπαντος. Οἱ Προφῆτες καὶ Δάσκαλοι μπορεῖ νὰ εἶναι πολλοὶ (Χριστός, Μωάμεθ, Μωϋσῆς, Βούδας, κ.α.) ὅλοι ὅμως ὁμιλοῦν τὴν ἴδια γλώσσα γιὰ τὴν εἰρήνη τοῦ κόσμου, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἀδελφοσύνη τῶν ἀνθρώπων» (Ἱστορία Εἰκονογραφημένη -Ἔκδ. Ὀργ. Πάπυρος, τεῦχος 446, σελ. 17, Αὔγουστος 2005).
Κυριακή, 13 Σεπτεμβρίου 2020
Δευτέρα, 31 Αυγούστου 2020
Η ομολογία του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου
Κυριακή 30-8-2020
πατήστε ΕΔΩ για να δείτε την ομιλία
Μέρος 1ο
πατήστε ΕΔΩ για να δείτε την ομιλία
Μέρος 2ο
π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς - Σταγιάτες
Τα σχετικά με την Υπεραγία Θεοτόκο δόγματα
Κυριακή 23-8-2020 Απόδοση εορτής Κοιμήσεως της Θεοτόκου
π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς - Σταγιάτες
Κυριακή, 9 Αυγούστου 2020
Το Φως της Μεταμορφώσεως του Κυρίου - Σχολιασμός της επικαιρότητας (φόβος κορωνοϊού, 5g ακτινοβολίες)
Σάββατο 8-8-2020
Μέρος 1ο
Μέρος 2ο
Ομιλία π. Ευθυμίου Τρικαμηνά - Σουρωτή
Κυριακή, 28 Ιουνίου 2020
Γ' Ματθαίου - Αγίων Αναργύρων Κύρου & Ιωάννου
Π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς - Ομιλία στο Ευαγγέλιο της ημέρας - Σταγιάτες
Κυριακή, 21 Ιουνίου 2020
Δευτέρα, 8 Ιουνίου 2020
Κυριακή, 31 Μαΐου 2020
Κυριακή, 24 Μαΐου 2020
Δευτέρα, 20 Απριλίου 2020
Κυριακή, 15 Μαρτίου 2020
Ο κορωνοϊός
Κυριακή Β΄ Νηστειών - Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά
Σε συνέχεια της προηγούμενης σχετικής με την επικαιρότητα (κορωνοϊός) ομιλίας
Π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς
Ι.Ν. Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά - Βόλος
Σάββατο, 14 Μαρτίου 2020
Ο κορωνοϊός και η απιστία μας
Παρασκευή 13-03-2020
Β' Χαιρετισμοί
π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς - Άγιος Γεράσιμος Λάρισα
Ομιλία με αφορμή την επικαιρότητα
Κυριακή, 8 Μαρτίου 2020
Ομιλία για την Κυριακή της Ορθοδοξίας
π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς - Άγιος Γεράσιμος Λάρισα
(Σάββατο 7-3-2020)
Κυριακή, 1 Μαρτίου 2020
Κυριακή, 23 Φεβρουαρίου 2020
Κυριακή, 9 Φεβρουαρίου 2020
Κυριακή, 26 Ιανουαρίου 2020
Δευτέρα, 20 Ιανουαρίου 2020
Κυριακή, 29 Δεκεμβρίου 2019
Η «αγάπη» των οικουμενιστών και το «μίσος» των αγίων
«ΚΑΙ
ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΝ ΦΥΛΑΤΤΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ ΕΚΔΙΚΕΙΣΘΑΙ»
(Αρχιεπ.
Ρώμης Λέων, προς Φλαβιανόν, Αρχιεπ. Κωνσταντινουπόλεως. Δ΄ Οικ. Σύνοδος)
Ένας
απλός, λογικός, καλοπροαίρετος και αμερόληπτος άνθρωπος δεν μπορεί να μην
απορεί και να μην προβληματίζεται, παρακολουθώντας όλην αυτήν την κακόγουστη
παράσταση των οικουμενιστών, η οποία βρίθει από γελοίες και θλιβερές
μεταπτώσεις. Από τη μια θαυμάζουν και επικαλούνται τον βίο και την πολιτεία των
αγίων και από την άλλη τους αγνοούν απαξιωτικά και παντελώς, πάντοτε σύμφωνα με
τις ανάγκες εξυπηρέτησης των περιστάσεων που προκύπτουν στο δόλιο έργο τους.
Από τη μια οι αλλεπάλληλες αγιοκατατάξεις και από την άλλη η ασύστολη άρνηση
εφαρμογής των λόγων και των έργων αυτών, τους οποίους αγιοκατάσσουν! Μόνο ένας
κακόβουλος και ανόητος άνθρωπος θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος μπροστά σ`
αυτήν την άθλια και προδοτική πορεία τους!
Επηρεάζεται η Εκκλησία από τους Εβραίους;
Κυριακή 29-12-2019 Μετά την Χριστού Γέννηση
Π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς - Σταγιάτες
Σάββατο, 28 Δεκεμβρίου 2019
Η ΕΛΛΑΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΦΑΤΝΗΣ
Από το βιβλίο «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», 1988
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
« Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ»(Φιλιπ. 4,13)
ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ἡ ἀνθρωπότης, ἄρα καὶ ἡ Ἑλλὰς ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τμῆμα ἀναπόσπαστον ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος― ὑπέφερε φοβερά.
Ὑπέφερε
ἡ ἀνθρωπότης. Ἐὰν ἦτο δυνατὸν νὰ ἔφθαναν μέχρι τὰ αὐτιά μας οἱ φωναὶ
ποὺ ἐξήρχοντο ἀπὸ τὰ βάθη τῶν καρδιῶν μυριάδων ἀνθρώπων τοῦ
προχριστιανικοῦ κόσμου, εὐκόλως θὰ διεκρίνομεν, ὅτι αἱ περισσότεραι
φωναὶ ποὺ θὰ ἠκούοντο θὰ ἦσαν ἀναστεναγμοί, κραυγαὶ πόνου, ὡς τοῦ
φρικτοῦ ἐκείνου πόνου ποὺ ἐδοκίμαζεν ὁ Λαοκόων περισφιγγόμενος ἀπὸ τὸν
τεράστιον δράκοντα, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ματαίως προσεπάθει ν’ ἀπαλλαγῇ.
ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΠΟΘΟΣ
Ἐπόνει
ὁλόκληρος ἡ ἀνθρωπότης! Διότι ὁ δράκων, τὸ κακό, παρ’ ὅλη τὴν
τρομακτικὴ ἕλξι τῆς γοητείας μὲ τὴν ὁποία ἐνεφανίσθη καὶ ἐξηπάτησε τὸ
ζεῦγος τῶν πρωτοπλάστων, καὶ ἔκτοτε ὡς κραιπαλοῦντας παρασύρει τοὺς
ἀνθρώπους εἰς τὰς ἀβύσσους τῆς καταστροφῆς, τὸ κακόν, λέγομεν, ἐγκρύπτει
εἰς τὰ βάθη του δηλητήριον ἀφαντάστου δραστικότητος. Ὑπὸ
τὴν ἐπήρειαν τοῦ δηλητηρίου δὲν ἔμεινε τίποτε ἀμόλυντο καὶ καθαρό. Ὁ
ἄνθρωπος ἐδηλητηριάσθη ἐκ ρίζης. Ψυχὴ καὶ σῶμα διεφθάρησα. Τὸ δηλητήριο
αὐτό, τὸ φοβερώτερο ἐξ ὅλων τῶν δηλητηρίων, τὸ ὁποῖο εἰς τὴν γλῶσσαν τῆς
Ἁγ. Γραφῆς ὀνομάζεται ἁμαρτία εἰσέδυσε καὶ διεπότισε ὅλον τὸν ἀνθρώπινο
ὀργανισμό. Ὁ νοῦς ἐσκοτίσθη. Ἡ καρδία
ἐψυχράνθη. Ἡ θέλησις ἠτόνησε. Ἡ ἀνθρωπότης ἐψυχορράγει ὅπως ὁ ἄνθρωπος
ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος, κατὰ τὴν ὡραίαν παραβολὴν τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου, εἶχε
περιπέσει εἰς τοὺς ληστάς, οἱ ὁποῖοι «καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς
ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ» (Λουκ. 10,30). Ὀλίγον ἀκόμη καὶ θ’
ἀπέθνησκε.
Διὰ τοῦτο ἀπὸ ὅλα τὰ σημεῖα τῆς ὑψηλίου ἠκούοντο κραυγαὶ πόνου ποὺ ἐδημιούργουν τὰ θανάσιμα τραύματα.
Ἡ ἀνθρωπότης ἀπὸ κεφαλῆς μέχρι ποδῶν εἶχε γίνει ἕνα ἕλκος. Ὅπου καὶ ἐὰν
τὴν ἤγγιζες ἐπόνει καὶ ἐκραύγαζε. Καὶ ποῖος δὲν ἐπόνει καὶ δὲν
ἐκραύγαζεν; Ἐκραύγαζον τὰ παιδιὰ ποὺ ἐρρίπτοντο εἰς τὸν τρομερὸν Καιάδα.
Ἐκραύγαζον αἱ παρθένοι ποὺ ἠτιμάζοντο μέσα εἰς τοὺς ναοὺς τῆς
εἰδωλολατρείας προσφέρουσαι τὴν τιμήν των ὡς… λατρείαν τῆς θεᾶς
Ἀφροδίτης καὶ Ἀστάρτης. Ἐκραύγαζον τὰ ἑκατομμύρια τῶν δούλων ποὺ ἔσυρον
τὰς ἁλύσσεις τῆς δουλείας των καὶ ἐτεμαχίζοντο διὰ νὰ θρέψουν μὲ τὰς
σάρκας των τὰ ἰχθυοτροφεῖα τῶν μεγιστάνων. Ἐκραύγαζον οἱ λαοὶ ποὺ εἶχαν
χάσει τὴν ἐλευθερίαν
καὶ ὑπέφερον κάτω ἀπὸ τὸν
σιδηροῦν ζυγὸν τῆς αὐτοκρατορίας τῆς Ρώμης. Ἀλλὰ πρὸ παντὸς ἐκραύγαζον
οἱ ἁμαρτωλοί, οἱ ἔνοχοι διὰ τὰς μυρίας παραβάσεις τοῦ Ἠθικοῦ Νόμου οἱ
ὀποῖοι ἐξ ἰδίας ἐσωτερικῆς πείρας εἶχον πεισθῆ ὅτι ἡ ἀνατροπὴ τυραννικοῦ
καθεστῶτος ἦτο βεβαίως δύσκολον ἐγχείρημα, ἀλλὰ κυριολεκτικῶς παίγνιον
ἐν συγκρίσει μὲ τὴν δυσκολία τὴν ὁποία ἠσθάνετο κάθε ἄνθρωπος διὰ νὰ
ἀνατρέψῃ τὴν τυραννία τῶν παθῶν, ἡ ὀποία ἐγκαθιστᾶ τὸν αἰμοστάλακτον
θρόνον της μέσα εἰς τὴν καρδία τοῦ ἐνόχου. Ἐκεῖ εἰς τὰ σκοτεινὰ ὑπο
συνείδητα τῆς ψυχῆς ― τοῦ ἀνθρώπου ζοῦν οἱ ἀόρατοι τύραννοι ― τὰ πάθη ―
καὶ διὰ τὴν ἀπολύτρωσιν ἐκ τῆς τυραννίας τούτων ἡ ψυχὴ ἐκραύγαζε τὴν
φωνὴν τοῦ Παύλου: «Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος! τὶς μὲ ρύσεται ἐκ τοῦ
σώματος τοῦ θανάτου τούτου;» (Ρωμ. 7,24) . Ὅλοι καὶ ὅλα ἐπόνουν καὶ ἐκραύγαζον καὶ αἱ φωναί των οὐρανομήκεις ἔφθανον μέχρι τοῦ Οὐρανοῦ καὶ ἐζήτουν ΛΥΤΡΩΣΙΝ.
Ἡ ἀνθρωπότης ΕΠΟΝΕΙ ΚΑΙ ΕΠΟΘΕΙ. Ἐ
π ό ν ε ι διότι ἔβλεπε ἐνώπιόν της τ’ ἄπειρα θύματα, τὰ ὁποῖα
ἐπεσώρευσε τὸ κακὸν εἰς πᾶσαν γωνίαν, εἰς πᾶσαν ἐκδήλωσιν τῆς ζωῆς. Ἀλλὰ
καὶ ἐπόθει, ὅπως ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ λαβυρίνθου τοῦ κακοῦ καὶ ζήσῃ ζωὴν
ἀπηλλαγμένην ἀπὸ τοὺς φόβους ἐσωτερικῶν καὶ ἐξωτερικῶν τυραννιῶν. Ὁ
πόνος καὶ ὁ πόθος! Ἰδοὺ τὰ δύο φλέγοντα ψυχικὰ σημεῖα, οἱ δύο οὕτως
εἰπεῖν ψυχικοὶ πόλοι, πέριξ τῶν ὁποίων περιεστρέφετο ἡ πρὸ Χριστοῦ
πάσχουσα ἀνθρωπότης.
Φωναὶ ἠκούοντο ἐκ πάσης γωνίας
τῆς οἰκουμένης. Ἔρχεται! Ἔρχεται ὁ Δυνατός! Ἔρχεται ὁ Σοφός! Ἔρχεται ὁ
Ἰατρός! Ἔρχεται ὁ Λυτρωτὴς τοῦ Κόσμου! Ἐφώναζον τὰ ἔθνη ὅλα. Καὶ ὅλα
μυστηριωδῶς ἐστρέφοντο πρὸς τὴν Ἀνατολήν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)