Ήταν σκληρή και δύσκολη η ζωή μου,

αλλά ουδέποτε προσευχήθηκα στον Θεό

να γίνει εύκολη (Αγ. Λουκάς Κριμαίας)

    Προς όλους τους Χριστιανούς, αλλά σε σας, τα παιδιά μου, μπορώ να πω: Μιμηθείτε έμενα, όπως και εγώ τον Απ. Παύλο. Ήταν σκληρή και δύσκολη η ζωή μου, αλλά ουδέποτε προσευχήθηκα στον Θεό να γίνει εύκολη.
     Διότι είναι «στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν και
ολίγοι εισιν οι ευρίσκοντες αυτήν» (Ματθ. 7, 14).

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός

Πηγή

ΤΑ ΨΕΥΔΗ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. (Β)

Τὸ ψεῦδος τοῦ «ἁγίου» Χρυσοστόμου Καβουρίδη!

Πρ. Φλωρίνης  Χρυσόστομος Καβουρίδης:

   Ἡ νεοημερολογίτικη  «Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος χωρισθεῖσα τῶν …(!!!) λοιπῶν Ἐκκλησιῶν κατέστη σχισματική»! (Πότε χωρίσθηκε ἡ Ἐκκλησία μας τῶν λοιπῶν Ἐκκλησιῶν; ΠΟΤΕ! Ὁ χωρισμὸς ἦταν μόνο στὴν ψευδόμενη διάνοια τοῦ «ἁγίου»! Τόσο συνεπὴς στὶς θέσεις του καὶ διορατικός… ἅγιος, ποὺ ἀργότερα ἀναίρεσε τὶς θέσεις του)!   (σελ. 87).

     Συνεχίζουμε τὴν δημοσίευση δύο ἀκόμα κεφαλαίων ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο τῶν κ.κ. Ρίζου καὶ Τσακίρογλου, ποὺ ξεσκεπάζει τὰ ψέματα, μὲ τὰ ὁποῖα κοροϊδεύουν οἱ Γ.Ο.Χ.  τοὺς ὀπαδούς τους. Κι ἐπειδὴ δὲν ἀντέχουν τὴν ἀλήθεια, ἔχουν κυριολεκτικὰ ἐκμανεῖ μὲ τὶς τελευταῖες δημοσιεύσεις μας, ποὺ ἀνοίγουν τὰ μάτια σ’ ὅσους καλοπροαίρετους θέλουν νὰ μάθουν τὴν ἀλήθεια. Γι’ αὐτὸ καὶ συκοφαντοῦν τὰ πρόσωπα, καὶ διαστρέφουν προθέσεις καὶ λόγους μας, καὶ μιλοῦν γιὰ «σέκτα» κι ὅσα ἄλλα φαιδρά, καὶ ἀναδημοσιεύουν ἄρθρα τους ποὺ ἔχουν ἀπαντηθεῖ ἢ –καλύτερα– διὰ τῶν ὁποίων ἀπαντοῦν…«ἄλλα ἀντ’ ἄλλων»!

    Ἀναρτοῦμε ἀπὸ τὸ νέο βιβλίο «Οὐ βουλόμεθα ζῆν ψευδολογοῦντες» τὰ κεφάλαια «11. Ἡ ἀντικανονικὴ ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας» (σελ. 85-91) καὶ «10. Οἱ τρεῖς Πανορθόδοξοι Σύνοδοι» (σελ. 78-84).  Οἱ καλοπροαίρετοι ἀναγνῶστες ποὺ θὰ τὰ ἀναγνώσουν, ἀσφαλῶς καὶ θὰ ἐπισημάνουν τὰ κακοπροαίρετα καὶ συκοφαντικὰ δημοσιεύματα (ἄρθρα καὶ κυρίως σχόλια) τῶν Γ.Ο.Χ. ἱστολογίων, ποὺ ἀποδίδουν σὲ πρόσωπα ἀπόψεις καὶ θέσεις ποὺ δὲν ἔχουν καὶ βέβαια δι’ αὐτῶν διαστρέφουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀλήθεια. 

11. Η αντικανονική απόφαση της Εκκλησίας

  

Τό «Πανορθόδοξο Συνέδριο» του πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη –με τις έντονες πιέσεις της πολιτείας^[1]– τελικά αποφάσισε «όλως ανοήτως και ανωφελώς»^[2] να «διορθωθεί» το Ιουλιανό ημερολόγιο με την αφαίρεση 13 ημερών, δεχόμενο στην ουσία την διόρθωση του Γρηγοριανού, χωρίς όμως να δέχεται την αλλαγή στο Πασχάλιο που μένει αμετακίνητο. Έτσι για την αφαίρεση των 13 ημερών ορίστηκε να αριθμηθεί η 1^η Οκτωβρίου του 1923 ως 14 Οκτωβρίου, οι δε εορτές των παραλειπόμενων εορτών να εορταστούν εφ΄ άπαξ την 14^η Οκτωβρίου και εφεξής ή όπως ορίσει ο Αρχιερεύς της επαρχίας.^[3]

Πονηροι και γοητες

Κυριακὴ Τελώνου και Φαρισαίου

 (Β΄ Τιμ. 3,10-15)

Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«Πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν

ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» 

   ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ πρώτη Κυριακὴ τοῦ Τριῳδίου καὶ ὁ ἀπόστολος περιέχει δύο προφητεῖες τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ἡ μία λέει, ὅτι ὅσοι θέλουν νὰ ζήσουν «εὐσεβῶς» θὰ διωχθοῦν. Ἡ ἄλλη λέει, ὅτι ἀντιθέτως ὅσοι εἶνε «πονηροὶ ἄνθρωποι» καὶ ἀπατεῶνες, αὐτοὶ θὰ προκόψουν (Β΄ Τιμ. 3,12-13). Θὰ προκόψουν λοιπὸν οἱ πονηροί; Μυστήρια πράγματα! Ἐπάνω στὴν δευτέρα αὐτὴ προφητεία θὰ σᾶς πῶ λίγα λόγια, γιὰ νὰ δοῦμε ποιοί εἶνε αὐτοὶ οἱ «πονηροί» καὶ ποιά ἡ προκοπή τους. 

* * * 

Ποιοί εἶνε οἱ «πονηροί»; Πονηρὸς εἶνε ὁ ἀντίθετος χαρακτήρας τοῦ ἁπλοῦ. Ὁ ἁπλὸς καὶ εἰλικρινὴς ἔχει στὰ χείλη ὅ,τι ἔχει καὶ στὴν καρδιά· ἔχει ὡς δόγμα «τὸ ναὶ ναί» καὶ τὸ «οὒ οὔ» (Ματθ. 5,37)· λέει «τὰ σῦκα σῦκα καὶ τὴ σκάφη σκάφη», τὴν ἡμέρα ἡμέρα καὶ τὴ νύχτα νύχτα. Ἀντιθέτως ὁ πονηρὸς ἄλλα ἔχει στὴν καρδιὰ καὶ ἄλλα ἐκφράζει, ἄλλο εἶνε καὶ ἄλλο φαίνεται. Ὁ πονηρὸς εἶνε πηγάδι

ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΕΘΑ ΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ!

π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ (1927- 2006) π. ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝ ΔΙΩΓΜΩ

π.  ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

Άγ. Φλαβιανός, μάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Κων/λεως (+16 Φεβρουαρίου)

  

   Μετά τον θάνατο του αγίου πατριάρχου Πρόκλου [20 Νοεμ.], τον Ιούλιο 446 εξελέγη διάδοχός του ένας ιερέας φημισμένος για την ευσέβεια και την αρετή του, ο Φλαβιανός, ο οποίος κατείχε το αξίωμα του σκευοφύλακος της Μεγάλης Εκκλησίας. Την στιγμή της χειροτονίας, ο βασιλέας Θεοδόσιος Β’ (408-450), ωθούμενος από τον θαλαμηπόλο του, τον ευνούχο Χρυσάφιο, ο οποίος δεν έβλεπε με ευνοϊκό μάτι την εκλογή αυτή, φρόντισε να ζητηθεί από τον νέο πατριάρχη να του στείλει μια προσφορά σε χρυσό. Με την πρόθεση να ντροπιάσει τον Χρυσάφιο για την απληστία του, ο Φλαβιανός έβαλε τότε να αποσταλούν σ’ αυτόν τα ιερά σκεύη της Μεγάλης Εκκλησίας λέγοντάς του: «Δεν έχουμε άλλον χρυσό, παρά τα ιερά αυτά σκεύη τα οποία ανήκουν στον Θεό και στους φτωχούς».
Ο ευνούχος έξαλλος, δεν είχε έκτοτε παρά μία σκέψη: να πετύχει την καθαίρεση του Φλαβιανού. Προς τον σκοπό αυτό, διέδωσε αρχικά την φήμη ότι η ευσεβής Πουλχερία [17 Φεβρ.], αδελφή του βασιλέα, η οποία στην πραγματικότητα κατείχε την εξουσία,

Φιλοδοξούν να γίνουν οι νεκροθάπτες της Πατρίδας. Θα τους αφήσουμε;

151 βουλευτές διορθώνουν το κράτος που προέκυψε το 1821

– Ο πραγματικός διάλογος

  Τσίπρας: Έχει έρθει, λοιπόν, ο καιρός ώστε να κατοχυρωθεί ρητά στο Σύνταγμα η θρησκευτική ουδετερότητα του ελληνικού κράτους.

  Σβίγκου: Διαψεύστηκαν όσοι, είτε λόγω λανθασμένης πληροφόρησης, είτε από σκοπιμότητα, βιάστηκαν να πανηγυρίσουν για τη δήθεν απόρριψη της αναθεώρησης

Ποιό ήταν το πρώτο βήμα του Οικουμενισμού;

Ἀπὸ τὸ καινούργιο βιβλίο τῶν κ.κ. Ρίζου-Τσακίρογλου

Ένα πολύ διαδεδομένο αλλά τεχνητό επιχείρημα των παλαιοημερολογιτών, ως υπερασπιστικό της επανάστασης τους, είναι ότι η ημερολογιακή μεταβολή ήταν το πρώτο βήμα του Οικουμενισμού. «Το εορτολόγιον ετέθη ως προφυλακή του Οικουμενισμού»,^[1] λένε και γράφουν. Αυτή η άποψη είναι τεχνητή και δημιουργήθηκε πολλές δεκαετίες αργότερα από το Σχίσμα, μια που δεν την συναντάμε σε κανέναν κείμενο των πρώτων είκοσι πέντε ετών των πρωταγωνιστών παλαιοημερολογιτών. Όταν έγινε το Σχίσμα αυτό έπρεπε να έχει τεκμηριωθεί πλήρως για να νομιμοποιηθεί κι όχι να τεκμηριωθεί αναδρομικά με γεγονότα που θα συνέβαιναν δεκαετίες αργότερα και κανείς δεν δήλωνε προκαταβολικά ότι θα συνέβαιναν.

Έναρξη Τριωδίου

Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

    Ένας άνθρωπος βάδιζε στο δάσος. Ήθελε να διαλέξει ένα καλό δέντρο, απ’ όπου θα έβγαζε δοκάρια για τη σκεπή του σπιτιού του. Εκεί είδε δύο δέντρα, το ένα δίπλα στο άλλο. Το ένα ήταν ίσιο, λείο και ψηλό, αλλά το εσωτερικό του, ο πυρήνας του, ήταν σάπιο. Το άλλο είχε ανώμαλη επιφάνεια κι ο κορμός του έδειχνε άσχημος. Το εσωτερικό του όμως ήταν γερό. Ο άνθρωπος αναστέναξε και είπε: «Σε τι μπορεί να μου χρησιμέψει το ψηλό και ίσιο αυτό δέντρο, αφού το μέσα του είναι σάπιο κι ακατάλληλο για δοκάρια; Το άλλο μοιάζει ανώμαλο, άσχημο, αλλά τουλάχιστο το μέσα του είναι γερό. Έτσι, αν καταβάλω λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια, μπορώ να το διαμορφώσω και να το χρησιμοποιήσω για δοκάρια στο σπίτι μου». Και χωρίς να το σκεφτεί περισσότερο, διάλεξε το δέντρο εκείνο, το γερό. Το ίδιο θα κάνει κι ο Θεός για να ξεχωρίσει δύο ανθρώπους που βρίσκονται μέσα στο ναό Του. Δε θα διαλέξει εκείνον που φαίνεται επιφανειακά δίκαιος, αλλά τον άλλον, εκείνον που η καρδιά του είναι γεμάτη με την αληθινή δικαιοσύνη του Θεού.
Οι υπερήφανοι έχουν τα μάτια τους διαρκώς υψωμένα προς το Θεό. Οι καρδιές τους όμως είναι κολλημένες στη γη. Αυτοί δεν ευαρεστούν στο Θεό. Ευάρεστοι στο Θεό είναι οι ταπεινοί άνθρωποι, οι πράοι, που έχουν τα μάτια τους χαμηλωμένα στη γη, μα οι καρδιές τους είναι γεμάτες ουρανό. Ο Δημιουργός προτιμά τους ανθρώπους που ομολογούν στο Θεό τις αμαρτίες τους, όχι τα καλά τους έργα.
Ο Θεός είναι γιατρός. Πλησιάζει στο κρεβάτι όπου κείτεται ο καθένας μας και ρωτάει: «Που πονάς;» Ο άνθρωπος που αξιοποιεί την παρουσία του γιατρού κοντά του και του φανερώνει όλους τους

Η «επανάληψη μήτηρ μαθήσεως» και αποφυγής!

Σὲ ποιό Θεὸ πιστεύουν ὁ Πειραιῶς Σεραφεὶμ καὶ οἱ ἀκόλουθοί του

ποὺ τὸν ἀποκαλοῦν καὶ λέοντα τῆς Ὀρθοδοξίας;

μ. Σάββας Λαυριώτης,   25/1/2019 (ἐδῶ):

   Ὁ Πειραιῶς Σεραφεὶμ ἔλεγε ὅτι εἶναι «ἐνάντιος στὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης καὶ μάλιστα εἶχε πεῖ σὲ μένα προσωπικά,

“ἂν ψηφιστοῦν αὐτὰ τὰ πρὸς ψήφισιν κείμενα, ἐγὼ θὰ διακόψω τὴν κοινωνία μὲ τὸν Βαρθολομαῖο. Δὲν  μὲ ἐνδιαφέρει οὔτε ἡ μπαστούνα, οὔτε ἡ μίτρα· ξέρω ὅτι θὰ μὲ διώξουν”.

     Τὸ εἶπε δημόσια, ἀλλὰ καὶ σὲ μένα προσωπικά, ὅταν εἶχα κάνει μιὰ ἐκπομπή στὴν Πειραϊκὴ Ἐκκλησία μὲ τὸν Μαρκούδη (σ.σ.: διευθυντῆ Προγρ. τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας). Κι ὄχι μόνο δὲν διέκοψε», ἀλλὰ κοινωνεῖ μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὲς μιὰ χαρά.

Ὁ ἀντι-Οἰκουμενιστής" κ. Σεραφείμ, ποὺ ὄχι μόνο συλλειτουργεῖ "ἐξ ἀνάγκης"(!), ἀλλὰ δὲν παύει νὰ καλεῖ τοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους στὰ Πανηγύρια του!

Οι έξυπνοι, οι γηραιοί, οι ηλίθιοι!

Η νέα "εκκλησία" είναι εδώ, αλλά οι μισθωτοί ποιμένες κοιμούνται! --Και οι πιστοί σιωπούν, για να μη χαλάσουν τον μακάριο ύπνο τους!

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΤΑΡΑΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΙΘΙΟΠΙΑ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

Όπως πληροφορούμαστε από τη «Ρομφαία» ο νεωστί χειροτονηθείς μητροπολίτης Αξώμης κ. Δανιήλ (του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας) επισκέφθηκε τον επικεφαλής των εν Αιθιοπία Μονοφυσιτών Αμπούνα Ματίγια συνοδευόμενος από τον πρωτοσύγγελλό του. 

Κατά τη συνάντηση ο Σεβασμιώτατος πληροφορήσε τον Αιθίοπα «πατριάρχη» ότι ο Προκαθήμενος του Αλεξανδρινού Θρόνου θα αφιχθεί στην αιθιοπική πρωτεύουσα στις 2 Μαρτίου για την ενθρόνισή του. Εν συνεχεία ο Σεβασμιώτατος του απηύθυνε επίσημη πρόσκληση να παραστεί στην Ενθρόνιση. Τέλος δώρησε στον Αμπούνα Ματίγια αρχιερατικό εγκόλπιο και ράβδο. 

Εν πρώτοις έχουμε την εξής απορία: Δεν γνωρίζει ο σεβασμιώτατος κ. Δανιήλ ότι οι Αιθίοπες ΔΕΝ είναι Ορθόδοξοι, αλλά ανήκουν στη μονοφυσιτική αίρεση εδώ και χίλια πεντακόσια χρόνια, αφού εγκατέλειψαν την Εκκλησία μετά τη Δ΄ Οικουμενική  Σύνοδο της Χαλκηδόνος το 451; 

Απάντησις 4η του Ιερομονάχου Ευθυμίου Τρικαμηνά πρὸς το ιστολόγιο «Εν τούτω Νίκα»

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, Χαίρετε ἐν Κυρίῳ,

Θά σχολιάσω κάποια πράγματα τά ὁποῖα ἀναφέρατε εἰς τήν τελευταία ἀπάντησί σας, καθώς καί τίς ἀπαντήσεις τίς ὁποῖες ἐδώσατε εἰς τίς ὑποβληθεῖσες ἐρωτήσεις μας. Θά προσπαθήσω νά εἶμαι σύντομος, ἐκεῖ πού δέν χρειάζονται περαιτέρω ἐπεξηγήσεις. Τό ὅτι θά σχολιάσω τά κυριότερα σημεῖα τῆς ἀπαντήσεώς σας, δέν σημαίνει ὅτι συμφωνῶ μέ τά ὑπόλοιπα, ἀλλά ὅτι δέν εἶναι δυνατόν ὅλα νά σχολιαστοῦν χωρίς να μακρυγορήσωμε, καί ἴσως γίνωμε κουραστικοί. Ἐν τέλει θά σᾶς θέσωμε καί τίς ἰδικές μας ἐρωτήσεις. Συνοψίζω λοιπόν τούς σχολιασμούς καί παρατηρήσεις εἰς τά ἑξής, ἀκολουθώντας τήν σειρά μέ τήν ὁποία γράφετε.

Ο «αγιομάχος» Αβύδου Κύριλλος, «απαξιώνει και καταφεύγει στήν ύβρη του Αγ. Νικοδήμου» για να υπερυψώσει το «Πρωτείου» του αφεντικού του!!!

Το Μεγάλο Σχίσμα στην Ορθοδοξία και οι συνέπειές του

Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

Τό μεγάλο ζήτημα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας καί ἡ ἀπαράδεκτη ἐνέργεια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου νά ἀναγνωρίσει τούς σχισματικούς, ὡς κανονικούς ἐπισκόπους, προκαλώντας τή μῆνι τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας, τόν κατατάσσει στήν χορεία τῶν σχισματικῶν πατριαρχῶν. Δέν ἀρκοῦσε πού ὡς αἱρεσιάρχης ὁδηγοῦσε τήν Ὀρθοδοξία στήν ἀπώλεια, ἔρχεται τώρα νά σχίσει τήν Ἐκκλησία, δημιουργώντας σχίσμα μεγαλύτερο ἴσως καί ἀπό ἐκεῖνο τοῦ 1054.

Τό Μεγάλο Σχίσμα στήν Ὀρθοδοξία καί οἱ συνέπειές του

Τοῦ Χαράλαμπου Βουρουτζίδη

   Οἱ τέσσερεις ἄγγελοι, πού στέκουν στά σημεῖα τοῦ τετραπέρατου κόσμου κρατώντας τούς τέσσερεις ἀνέμους, σάν «εἶδαν ν᾽ ἀνεβαίνει ἀπό τή θάλασσα ἕνα θηρίο, μέ δέκα κέρατα κι ἑφτά κεφάλια», πού τούς κατοίκους τῆς γῆς μέ τίς τερατουργίες του προσπαθοῦσε νά παραπλανήσει, ἄφησαν τούς θυελλώδεις ἀνέμους τῆς διχόνοιας ἐλεύθερους, καί ὅσοι ἀπό κακίες κυοφοροῦν θά γεννήσουν δυστυχίες.

  Ὅπως καί μέ τή σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, ἔτσι καί μέ τήν αὐτοκεφαλία στή νεοπαγή ἐκκλησία, πού πρόσφατα ἔχει δημιουργηθεῖ στήν Οὐκρανία ἀπό σχισματικούς, «αὐθόρμητα» στρατεύθηκαν στό Φανάρι, γιά συστηματική «πληροφόρηση», παραπληροφόρηση καί προπαγάνδα διάφοροι ἄρχοντες ὀφφικιάλιοι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλως, ὅπως ὁ «ἐπί τῶν γονάτων», ὁ «ἐπί τῶν δεήσεων», ὁ «δεποτάτος», ὁ «ἐπί τῆς ποδέας», «ἄρχοντες προστάτες τῶν γραμμάτων!», ἀρχιμανδρίτες πού κοιμοῦνται τόν ὕπνο τοῦ δικαίου μέ ἕνα καί μοναδικό ὄνειρο καί, βεβαίως-βεβαίως, περιώνυμοι καθηγητές τῶν «Θεολογικῶν» Σχολῶν πού κάποιοι, τί σύμπτωση! τυχαίνει νά εἶναι Μητροπολίτες ἤ τιτουλάριοι ἐπίσκοποι Μητροπόλεων τοῦ Κωνσταντινουπόλεως, ὅπως ὁ ἐπίσκοπος Ἀβύδου Κύριλλος Κατερέλος.

  Καί τί δέν γράφουν σέ ἀπολογητικοῦ χαρακτήρα μελέτες καί ἄρθρα τους, λιβανίζοντας μᾶλλον παρά ὑποστηρίζοντας τόν κ. Βαρθολομαῖο πώς «Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, [ὄχι ἡ Σύνοδος!] δέν ἀποφασίζει ἐπιπόλαια καί βιαστικά», ὅτι «Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος [ὄχι ἡ Σύνοδος!] ξέρει καί θά κάνει τό κάθε πρᾶγμα στήν ὥρα του» καί πώς «Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἔπραξε κανονικά καί ἐκκλησιαστικά, [ἐνεργώντας] ὄχι μέ πολιτική σκέψη, ἀλλά μέ ἁγιοπνευματική σοφία [στήν χορήγηση αὐτοκεφαλίας στήν ἐκκλησιαστική σέχτα τῆς Οὐκρανίας]».

Τελευταῖος (;) στή σειρά τῶν στρατευμένων στήν ὑποστήριξη τῆς ἀλήθειας τοῦ Φαναρίου, ὁ Ἐπίσκοπος Ἀβύδου Κύριλλος. Στήν μακροσκελέστατη μελέτη του: «Ὁ Θρόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως στό Πηδάλιο καί τό Πατριαρχεῖο Μόσχας», μελέτη τήν ὁποία δημόσια ἐπαίνεσε ὁ κ. Βαρθολομαῖος, προσπαθεῖ μέ κάθε τρόπο νά ἀπαξιώσει τόν Ἅγιο Νικόδημο ὡς ἔγκριτο κανονολόγο. Ὁ ἐπίσκοπος Ἀβύδου, προτάσσοντας τίς λέξεις ἀντί τῆς οὐσίας, ἀφοῦ στά σοβαρά ὑποστηρίζει πώς «μετά τήν ἀναγνώριση τῆς κανονικότητας στίς δύο πρώην σχισματικές Ἐκκλησίες (τῆς Οὐκρανίας)... ἀνήκει... ἡ πλειοψηφία τοῦ οὐκρανικοῦ λαοῦ!»,

Ο γέρων Παΐσιος και η μανία των Ζηλωτών

Απόσπασμα από το βιβλίο: Ο ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΟΥΔΑΣ

πρεσβ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΑΤΣΗ

Ο Γέροντας, παρόλο που η ασκητικότητά του ήταν παραδεκτή από όλους, αντιμετώπισε πολλές φορές την μανία των ζηλωτών του Αγίου Όρους και τα πικρά σχόλια των ζηλότυπων μοναχών, των εγγύς και των μακράν. Ήταν μέσα στο σχέδιο του Θεού να πικραθεί από τους ίδιους τους αγιορείτες. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι μέσα στο Άγιον Όρος δεν υπήρχαν μοναχοί που τον αγαπούσαν και τον συμβουλεύονταν. Κάθε άλλο.

Δεκάδες μοναχοί περνούσαν από το ταπεινό κελί του για να πουν τους λογισμούς τους και να πάρουν τη γνώμη του. Αλλά και μετά την κοίμηση του Γέροντα εκδηλώθηκαν αντιδράσεις, που απέδειξαν για μια ακόμα φορά, ότι υπάρχουν άνθρωποι που φορούν το μοναχικό ράσο και ενώ θα έπρεπε να είχαν πνευματική ευαισθησία και να είναι προσεκτικοί σε κάθε τι που λένε και γράφουν, πέφτουν πολύ χαμηλά και αποκαλύπτουν τον ψυχικό τους κόσμο που είναι σπήλαιο ληστών.

α’. Η μανία των ζηλωτών

Οι ζηλωτές, παλαιοημερολογίτες με ου κατ’ επίγνωσιν ζήλο και έμμονες ιδέες, κατέκριναν το Γέροντα, γιατί δεν ακολουθούσε τη δική τους γραμμή στο θέμα των σχέσεων με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ζητούσαν να διακόψει κάθε σχέση μ’ αυτό, να μην μνημονεύει τον