Τετάρτη 4 Ιουλίου 2018

Η παραχάραξη της ιστορίας έχει ένα νέο όνομα: Οικονομία

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου



Δικαίως ἔχουν κατηγορηθεῖ οἱ Οἰκουμενιστές, ὅτι γιὰ νὰ στηρίξουν τὰ αἱρετικά τους φρονήματα καὶ σχέδια, ἀποδεδειγμένα παραχαράσσουν τὸν εὐαγγελικὸ λόγο, τὸν λόγο τῶν Ἁγίων καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία. Δυστυχῶς πρόσφατα ἐμφανίστηκε ἕνας νέος δρόμος παραχάραξης: ὁ δρόμος τῆς νεόκοπης Οἰκονομίας τὴν ὁποία ἀκούσαμε νὰ παρουσιάζεται ἀπὸ τὸν π. Σεραφεὶμ Ζήση. Ἕνα ἐπιχείρημα ὑπὲρ αὐτῆς τῆς νέας Οἰκονομίας, ποὺ ὑποστηρίζουν γενικὰ οἱ πατέρες τῆς ἡμερίδας τῆς Θεσσαλονίκης, ἦταν –ἄκουσον, ἄκουσον!– τὸ εἶδος τῆς «Οἰκονομίας» ποὺ ἐφάρμοσεΠάπας Ἰωάννης Η΄!
Σὲ προηγούμενο κείμενο παρέθεσα δυτικὲς πηγές, ποὺ δὲν ἀναιρέθηκαν καί –παρόλο ποὺ ἦταν δυτικές– παρουσίαζαν ὅτι πουθενὰ δὲν ἀναφέρεται τὸ παράδειγμα τοῦ Πάπα Ἰωάννη Η΄ ὡς παράδειγμα Οἰκονομίας. Ἀντιθέτως μάλιστα ἀποτελεῖ –παρὰ τὰ ὅποια ὀρθόδοξα αἰσθήματα τοῦ Πάπα– πρότυπο παπικῆς πολιτικῆς, δηλ. τακτικὴ ξένη παντελῶς μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση· μία πολιτικὴ ποὺ τελικὰ ὁδήγησε στὴν παπικὴ αἵρεση, ἡ ὁποία ὑπάρχει μέχρι σήμερα.
Ἐπειδὴ ὅμως, ἡ ὅποια ἀντιπαράθεση γίνεται εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἀληθείας καὶ ἐπειδή, τὸ προηγούμενο κείμενο συκοφαντήθηκε, μὲ τὴν ἀστήρικτη παρατήρηση/ ἐφεύρεση, ὅτι σὲ αὐτό, μαζὶ μὲ τὸν Πάπα, διαβάλλεται καὶ ὁ Μ. Φώτιος —ὃ μὴ γένοιτο— παρουσιάζω, ὡς συμπλήρωμα τῶν δυτικῶν πηγῶν, τὶς πληροφορίες ποὺ μᾶς δίνει σχετικὰ μὲ τὴν περίοδο τοῦ 9ου ἕως 11ου αἰῶνος, ὁ καθηγητὴς Βλ. Φειδᾶς στὴν «Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία» (τόμος Β΄, 1994).
Στὰ ἀποσπάσματα ποὺ ἀκολουθοῦν ἀπὸ τὸ ἀναγνωρισμένο ἔργο τοῦ κ. Φειδᾶ, ὡς ἱστορικοῦ, θὰ δοῦμε ὅτι –ὅπως καὶ στὶς ἄλλες πηγές– πουθενὰ δὲν ἀναφέρεται ὁ ὅρος «Οἰκονομία» στὰ σχετικὰ γεγονότα (καὶ φυσικὰ γεννιέται καὶ πάλι τὸ ἐρώτημα, σὲ ποιά πηγή τὸν ἀνακάλυψε ὁ π. Σεραφείμ Ζήσης)· πουθενὰ δὲν παρουσιάζεται ὁ Πάπας Ἰωάννης Η΄ ὡς πρότυπο ὀρθοδόξου ἀρχιερέα· πουθενὰ δὲν ἐμφανίζεται ὁ Μ. Φώτιος νὰ καταργεῖ τὴν Ἀκρίβεια.
Ἀλήθεια! Δὲν ἔχει περάσει ποτὲ ἀπὸ τὸ μυαλὸ τῶν πατέρων τῆς Θεσσαλονίκης ὅτι, γι’ αὐτὰ ποὺ γράφουμε –γιὰ νὰ ὑποστηρίξουμε τὶς ἰδιογνωμίες μας– δὲν θὰ ἐλεγχθοῦμε μόνο ἀπὸ τοὺς ἱστορικοὺς τοῦ μέλλοντος, ἀλλὰ πρωτίστως ἀπὸ τὸν δικαιοκρίτη Θεό;
Τὸ ἴδιο εἶχε ἀποδειχθεῖ καὶ μὲ τὸν μακαριστὸ π. Ἰ. Ρωμανίδη, τὸν ὁποῖο παραφράζει ὁ π. Σεραφείμ. Ὁ π. Ἰωάννης μεταχειρίζεται γιὰ τὰ σχετικὰ μὲ τὸ θέμα μας γεγονότα –συγκεκριμένα στὸ ἔργο του «Ρωμιοσύνη», 3η ἔκδοση, 2002– ἀντὶ γιὰ τὸν ὅρο Οἰκονομία, τὶς ἑξῆς ἐκφράσεις: σελ. 109: «ἡ τακτική αὐτή», «τὰ διπλωματικῶς λεχθέντα διὰ τοὺς ... Φράγκους», «διπλωματικὴ προσπάθεια», σελ. 110: «ἐπιτυχία τῆς πολιτικῆς τοῦ Πάπα» σελ. 197: «ἡ πρότασις τοῦ Πάπα... νὰ χρησιμοποιηθῆ διπλωματία»). Ἀπὸ ποῦ, λοιπόν, ἔβγαλαν οἱ πατέρες τὸ συμπέρασμα ὅτι ἐφαρμόσθηκε Οἰκονομία, τὴν στιγμὴ ποὺ κανεὶς ἀσχολούμενος μὲ τὰ γεγονότα δὲν τὴν ἀναφέρει καὶ ποιές πηγὲς χρησιμοποιοῦν, ἀφοῦ οἱ πιὸ ἔγκυρες καὶ ἀναγνωρισμένες ἀπὸ αὐτὲς δὲν ἀποδεικνύουν τοὺς ἰσχυρισμούς τους;
Σημειωτέον, μάλιστα, ὅτι ὁ κ. Φειδᾶς –κατὰ τὰ λεγόμενα τοῦ π. Σεραφεὶμ Ζήση– ἦταν στενὸς φίλος τῆς οἰκογενείας Ζήση καὶ ἀποδείχθηκε νὰ ἔχει οἰκουμενιστικὰ φρονήματα, δηλ. τίποτα δὲν θὰ ἦταν πιὸ ἀρεστὸ γι’ αὐτόν, ἀπὸ τὸ νὰ παρουσιάσει τὸν Πάπα μαζὶ μὲ τὸν Μ. Φώτιο νὰ ἐφαρμόζουν τὴν Οἰκονομία, διότι αὐτὸ θὰ ἀποτελοῦσε δικαιολογία γιὰ τὶς σημερινὲς οἰκουμενιστικὲς πρακτικές. Ὅμως, ὅπως θὰ δοῦμε —δυστυχῶς, δυστυχέστατα— κάποιοι οἰκουμενιστὲς εἶναι πιὸ ἀκριβεῖς, στὴν κατάθεση τῶν ἱστορικῶν γεγονότων, σὲ σχέση μὲ τοὺς ἀντιοικουμενιστές.

Είπε Γέρων:

 

Λίγη ἠρεμία,
     λιγότερα λόγια,
        περισσότερη προσευχή.
Νά, τί μᾶς λείπει...


Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος 




     Ο Απόστολος Παύλος, δέσμιος στη Ρώμη, γράφει στον Τιμόθεο, στη Β΄ του επιστολή, μέσα από τα κακοπαθήματά του από τις φυλακίσεις, κατατρεγμούς και διωγμούς: «είδα γαρ ο πεπίστευκα». Τα περνάω όλα αυτά διότι γνωρίζω σε ποιόν έχω πιστέψει. Δηλαδή αξίζει, γιατί ξέρω ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός. Αλλά αυτό εμείς, μέσα από τυχόν κακοπάθειές μας, μπορούμε να το πούμε; Μπορούμε να πούμε «γνωρίζω σε ποιόν έχω πιστέψει;» Αυτό το «γνωρίζω». Από πού; Μέσω της Ορθοδοξίας. Μέσω της Ορθοδοξίας μας θα γνωρίσουμε ποιος είναι πραγματικά ο Ιησούς Χριστός.
Βέβαια έχουμε τη μεγάλη ευλογία εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες να έχουμε αυτή την ορθή πίστη. Έξω από την Ορθοδοξία μας παραπαίει η παρέκκλιση, η αίρεση. Και δεν έχουμε σαφή εικόνα του προσώπου του Ιησού Χριστού. Γιατί αν ξέρεις ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός, πεθαίνεις για Αυτόν. Αν όμως δεν ξέρεις ποιος είναι και έχεις μία εσφαλμένη εικόνα, ένα κακέκτυπο του προσώπου Του, τότε βέβαια δεν μπορείς να πεθαίνεις για Αυτόν. Για αυτόν λοιπόν τον λόγο είμαστε ευτυχείς που είμαστε Ορθόδοξοι. Γιατί αυτό θα πει Ορθοδοξία, το να έχω σωστή πίστη, πιστή εικόνα του Θεανθρωπίνου προσώπου του Ιησού Χριστού. Διότι υπάρχει μία υποκειμενική αντίληψη του Ευαγγελίου, δηλαδή