Ο Κυθήρων ξιφουλκεί για το σχίσμα, αλλά "έχαψε" την αίρεση και κοινωνεί με όλους τους Οικουμενιστές, διδάσκει δε σεβασμό στο πρόσωπο του αιρεσιάρχη πατρ. Βαρθολομαίου! --Τέτοια ορθόδοξη αυτοσυνειδησία!

Σχόλιο-Απάντηση στην επιστολή διαμαρτυρίας του μητρ. Κυθήρων προς τους επικριτές του

του Διονύση Κουκούλη

Διαβάζοντας την επιστολή του Σεβασμιωτάτου, σου δημιουργούνται εύλογα κάποιες απορίες….
… και ναι το Ουκρανικό -και φυσικά- σας απασχόλησε Σεβασμιώτατε…
Τα λοιπά που γράφετε στην επιστολή σας, δεν κατανοείτε ότι δημιουργούν σε μας ΠΛΗΡΗ ΣΥΓΧΥΣΗ ΝΟΟΣ;
Γιατί αν πιστεύετε ακράδαντα σ αυτό που γράφετε ότι:

«ὀφείλουμε ἅπαντες, Κληρικοί, Μοναχοί καί Λαϊκοί πίστιν καί ὑπακοήν στό Ἱερό Σύνταγμα τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων, τό Ἱερό Πηδάλιο».

Τότε πώς παρ’ όλες τις κακοδοξίες και τις αιρετίζουσες πράξεις του κ. Βαρθολομαίου-και όχι μόνο-, αντί να του «τραβήξετε το αυτί» γράφετε:

  «Σέβομαι τό πρόσωπο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.Βαρθολομαίου(!!!) καί τόν θεσμό τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου».;!;!;!….

Ως επίσης εκφράζοντας και τον απίστευτο φόβο σας για το Ουκρανικό, γράφετε ότι:

«Οργανωθείτε εις το όνομα του Ιησού Χριστού. Έτσι θα σταθείτε…»

«Οργανωθείτε εις το όνομα του Ιησού Χριστού. Δημιουργήστε παρέες και ζήστε χριστιανική ζωή. Έτσι θα σταθείτε…»

 ΤΟ ΕΙΠΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ:

«ΟΠΟΥ ΕΙΣΙ ΔΥΟ Η ΤΡΕΙΣ ΣΥΝΗΓΜΕΝΟΙ ΕΙΣ ΤΟ ΕΜΟΝ ΟΝΟΜΑ, ΕΚΕΙ ΕΙΜΙ ΕΝ ΜΕΣΩ ΑΥΤΩΝ» (ΜΑΤΘ. 18,20).

 ΜΕΛΕΤΑΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ. Η ΝΙΚΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ.

«…Καὶ ἂν ἀκόμα μείνῃς ἕνας ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἂν ἀκόμη τὸ περιβάλλον σου εἶνε Σόδομα καὶ Γόμορρα καὶ κατακλυσμός, μπορεῖς ἂν θέλῃς, διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ, νὰ ζήσῃς ἠθικὸν βίον, σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο...
Δημιουργῆστε παρέες σ᾿ ὅλη τὴν κοινωνία· καὶ μέσα στὸ Σικάγο, στὴ Νέα Ὑόρκη, στὸ Παρίσι, στὴν Ἀθήνα, παντοῦ· σὲ κάθε πόλι καὶ χωριό. Δημιουργῆστε παρέες, συντροφιὲς – συντροφιές καὶ

«Δεν είναι η απάντηση που μας διαφωτίζει αλλά η ερώτηση»

           Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Ζοῦμε κατὰ γενικὴ ὁμολογία ἕνα θέατρο τοῦ παραλόγου. Μετὰ τὴν ψευτοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου θὰ περίμενε κανεὶς νὰ ξεσπάσει μία θύελλα ἀντιδράσεων, μία κατὰ τὶς προσταγὲς τῶν ἁγίων Πατέρων σειρὰ ἀποτειχίσεων, ἡ ὁποία θὰ ἔθετε τεῖχος στὴν αἵρεση, θὰ σταματοῦσε τὸν καλπασμό της, θὰ διέλυε τὴν σύγχυση ποὺ σὰν ὀμίχλη καλύπτει τὸ ἐκκλησιαστικὸ τοπίο καὶ κρύβει τὸν ἁγιοπατερικὸ δογματικὸν ἥλιο, θὰ συσπείρωνε τὸ ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας καὶ θὰ ἀπαιτοῦσε τὴν σύγκλιση μίας πανορθοδόξου συνόδου, ἡ ὁποία θὰ καταδίκαζε τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τὶς παραφυάδες του καὶ θὰ ἐπανέφερε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ στὴν τάξη.

Ἀντὶ αὐτοῦ, ὅμως, τὸν ἀρχικὸ εὐσεβῆ ἐνθουσιασμὸ ἀκολούθησε ἡ ἀμφιβολία, μετὰ ἡ διχόνοια, μετὰ ἡ διγλωσσία, μετὰ ἡ διπλωματία, μετὰ τὸ κυνήγι ἀνθρώπινης δόξας, ἡ ἀρθρογραφία ἄνευ πράξεων γιὰ τὸ ἐκκλησιαστικὸ θεαθῆναι καὶ τὶς τιμὲς ποὺ αὐτὸ ἐπιφέρει καὶ τώρα: ἕνας ἀγώνας ἐναντίον τοῦ οὐκρανικοῦ σχίσματος, ποὺ οὔτε στὶς καλύτερες μέρες τῆς ἀντιοικουμενιστικῆς κίνησης δὲν ἔλαβε μέρος καὶ ποὺ τώρα ζητάει τὴν σύγκλιση μίας πανορθοδόξου συνόδου ποὺ θὰ λύσει τὸ σχίσμα ἀλλὰ θὰ ἀφήσει τὴν αἵρεση(!!!). Φαίνεται ὅτι τὸ σχίσμα δὲν ἐπιφέρει τόσους κινδύνους καὶ ἀποτελεῖ λαμπρότερο στῖβο δαφνῶν ἀπὸ τὸν ἀντιαιρετικὸ ἀγῶνα.

Φυσικὰ ἡ ἀναγνώριση τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας εἶναι ἀντικανονική, ἡ «ἐκκλησία» τοῦ Ἐπιφανίου εἶναι ἀνύπαρκτη, οἱ διωγμοὶ τῶν Χριστιανῶν στὴν Οὐκρανία εἶναι ἀπαράδεκτοι καὶ ἡ λύση τοῦ σχίσματος ὑπὲρ τοῦ Ὀνουφρίου εἶναι δίκαιη.

Κανεὶς δὲν ἔχει καταλάβει, ὅμως, ἀπὸ τοὺς τόσους λαλίστατους πάλαι ἀντιοικουμενιστὲς καὶ νῦν ἀντισχισματικοὺς ταγοὺς καὶ ἀκόλουθούς τους, ὅτι τὸ σχίσμα ἦταν σχεδιασμένο ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς οἰκουμενιστὲς γιὰ τρεῖς λόγους:

Πρῶτον, γιατί, κατὰ τὸ λαϊκό, πετάει τὴν μπάλλα στὴν ἐξέδρα καὶ ἔτσι οἱ αἱρετικοὶ μποροῦν ἀνενόχλητοι νὰ συνεχίσουν τὴν πορεία τους.

Δεύτερον, γιατὶ διχάζει καὶ προκαλεῖ ἀκόμα μεγαλύτερη σύγχυση στὸ ποίμνιο καὶ ἔτσι τὰ αἱρετικὰ μηνύματα ἐπιδροῦν πιὸ εὔκολα.

Τρίτον, γιατὶ μέσῳ τῆς πίεσης γιὰ λύση τοῦ σχίσματος θὰ ἀποφασιστοῦν πράγματα ποὺ στὴν πραγματικότητα θὰ διευκολύνουν τὴν αἵρεση.

Ὅποιος ἀρνεῖται νὰ συμμετάσχει στὴν παράλογη ἐξέλιξη ποὺ ἀποσαφηνίζεται διαρκῶς, ἐπιβεβαιώνει τὸν Ἰονέσκο ποὺ ἀκολουθώντας τὸν ἅγ. Ἀντώνιο εἶπε ὅτι τὸ ὑπέρτατο τέχνασμα τῆς μαζικῆς παραφροσύνης εἶναι ὅτι μᾶς πείθει πὼς τὸ μόνο ἀφύσικο ἄτομο εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀρνεῖται νὰ ἐνταχθεῖ στὴν τρέλα τῶν ἄλλων, ἐκεῖνος ποὺ προσπαθεῖ μάταια νὰ ἀντισταθεῖ.

Ἐπειδή, λοιπόν, «δὲν εἶναι ἡ ἀπάντηση ποὺ μᾶς διαφωτίζει ἀλλὰ ἡ ἐρώτηση», ρωτάω τοὺς «γενναίους» ὑπερασπιστὲς τῆς κανονικότητας ἐναντίον τοῦ σχίσματος καὶ προσφάτως συγγραφεῖς ἐπιστολῶν καὶ ἱερεῖς καὶ λαϊκούς:

Ἐὰν ὁ Ὀνούφριος ἀποκατασταθεῖ στὴν τάξη καὶ ἡ ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ἐπανέλθει στὸ κανονικό της πλαίσιο, θὰ ἀπαιτήσετε ἀπό αὐτὸν νὰ ἀποκηρύξει τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τὶς ἐνέργειες τόσο τοῦ Κυρίλλου Μόσχας ὅσο καὶ τοῦ Βαρθολομαίου καὶ ὅσων κοινωνοῦν μὲ αὐτούς;

Θὰ ἀπαιτήσετε ἀπὸ αὐτὸν νὰ πάρει πίσω τὶς ὑπογραφὲς τῶν

Η Σύναξη των Προκαθημένων αποφάσισε για το Ουκρανικό

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

Ξεχασμένο ντοκουμέντο

1. Μετέωρα τά ἐπιχειρήματα τοῦ Φαναρίου

Τόν κόσμο τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπασχολεῖ ζωηρά τό Οὐκρανικό Ζήτημα, δηλαδή ἡ ἀντικανονική ἀπόδοση αὐτοκεφαλίας σέ σχισματικές ὁμάδες τῆς Οὐκρανίας, μέ ἀγνόηση τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, ἀπό τήν ὁποία ἀποσχίσθηκαν καί ἐτιμωρήθηκαν μέ καθαιρέσεις καί ἀφορισμούς. Τίς ἐπιβαλλόμενες ἀπό κάποια τοπική ἐκκλησία ποινές, σύμφωνα μέ τούς Ἱερούς Κανόνες, τίς ἀναγνωρίζουν ὅλες οἱ ἄλλες τοπικές ἐκκλησίες, καί καμμία ἐξ αὐτῶν δέν ἔχει τό κανονικό δικαίωμα νά ἐπέμβει σέ δικαστικές ἁρμοδιότητες ἄλλης αὐτοκέφαλης ἐκκλησίας. Αὐτό θεωρεῖται εἰσπήδηση στά ὅρια ξένης δικαιοδοσίας καί ἀποτελεῖ βαρύ κανονικό παράπτωμα.
Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἀναγνωρίζοντας αὐτήν τήν βασική κανονική ἀρχή, ἀνεγνώριζε μέχρι τώρα τίς ἐπιβληθεῖσες ποινές στούς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας ὡς ἁρμοδιότητα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας καί ἐδήλωνε ὅτι δέν πρόκειται νά ἀναμιχθεῖ στά ἐσωτερικά της. Τό ἴδιο ἔπρατταν ὅλες οἱ ἄλλες αὐτοκέφαλες

«Αγνοούντας διδάξομεν, κακουργούσιν ουκ επιτρέψωμεν»

«Η Θεολογία (ως Μάθημα) και το πνεύμα της αποστασίας»

«Γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε»

(Α΄ Κορινθ. Κεφ 16, 13-14)

Είναι αλήθεια, ότι κατά ιστορική ακολουθία τρεις συνειδησιακές εκδηλώσεις του ανθρώπου διεκδίκησαν την αληθινή αντίληψη του κόσμου, ως αξίωση της αυθεντικής ερμηνείας του: Η Θρησκεία, η Φιλοσοφία και η Επιστήμη.

Η Ορθόδοξη αλήθεια, ως Θεία Αποκάλυψη, δεν εμφανίζεται σαν η αντίληψη ενός υποκείμενου που νοεί το αντικείμενο αλήθεια. Σήμερα, η επιστημονική αντίληψη παρουσιάζεται σαν η σύγχρονη μορφή της αλήθειας, που διαδέχθηκε την Θρησκεία και την Φιλοσοφία.

Η υλιστική ερμηνεία του Κόσμου, Αστική και Μαρξιστική, δέχεται ότι η Θρησκεία, η Φιλοσοφία και η Επιστήμη αποτελούν τις τρεις διαδοχικές και αναγκαίες βαθμίδες ανάπτυξης του Κόσμου.

Να τονίσουμε, ότι η προβολή τους στον κοινωνικό χώρο και στην οικονομία έχει διαμορφώσει την σύγχυση των «Κοινωνικών Συστημάτων».

Πρόκειται για σύνθετα «συστήματα ιδεών», σ’ αντίθεση με την διαυγή–κρυστάλλινη Ορθόδοξη κοινωνική διδασκαλία, που χριστοποιεί τον άνθρωπο στην εφαρμογή της.

Την σκότωσαν στο ξύλο για την πίστη της, οι “ανεκτικοί” Οθωμανοί…

Tην φύσιν ούσα θήλυ η Aκυλίνα,
Aνήρ εδείχθη γεννάδας προς βασάνους.

     Η Αγία Ακυλίνα καταγόταν από το χωριό Ζαγκλιβέρι της Θεσσαλονίκης και ανατράφηκε από γονείς ευσεβείς. Ο πατέρας της όμως, σκότωσε ένα Τούρκο, μετά από φιλονικία μαζί του. Για ν’ αποφύγει την τιμωρία του θανάτου, δέχτηκε τον μουσουλμανισμό. Αλλά η μητέρα της έμεινε σταθερή στον Χριστό και κάθε μέρα δίδασκε στην Ακυλίνα την αρετή και την πίστη. Παρά τις επίμονες προσπάθειες του πατέρα της και τις απειλές των Τούρκων, η Ακυλίνα δεν αρνήθηκε τον Χριστό. Όταν την οδηγούσαν στο μαρτύριο την ακολουθούσε και η