«Δεν είναι η απάντηση που μας διαφωτίζει αλλά η ερώτηση»

           Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Ζοῦμε κατὰ γενικὴ ὁμολογία ἕνα θέατρο τοῦ παραλόγου. Μετὰ τὴν ψευτοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου θὰ περίμενε κανεὶς νὰ ξεσπάσει μία θύελλα ἀντιδράσεων, μία κατὰ τὶς προσταγὲς τῶν ἁγίων Πατέρων σειρὰ ἀποτειχίσεων, ἡ ὁποία θὰ ἔθετε τεῖχος στὴν αἵρεση, θὰ σταματοῦσε τὸν καλπασμό της, θὰ διέλυε τὴν σύγχυση ποὺ σὰν ὀμίχλη καλύπτει τὸ ἐκκλησιαστικὸ τοπίο καὶ κρύβει τὸν ἁγιοπατερικὸ δογματικὸν ἥλιο, θὰ συσπείρωνε τὸ ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας καὶ θὰ ἀπαιτοῦσε τὴν σύγκλιση μίας πανορθοδόξου συνόδου, ἡ ὁποία θὰ καταδίκαζε τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τὶς παραφυάδες του καὶ θὰ ἐπανέφερε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ στὴν τάξη.

Ἀντὶ αὐτοῦ, ὅμως, τὸν ἀρχικὸ εὐσεβῆ ἐνθουσιασμὸ ἀκολούθησε ἡ ἀμφιβολία, μετὰ ἡ διχόνοια, μετὰ ἡ διγλωσσία, μετὰ ἡ διπλωματία, μετὰ τὸ κυνήγι ἀνθρώπινης δόξας, ἡ ἀρθρογραφία ἄνευ πράξεων γιὰ τὸ ἐκκλησιαστικὸ θεαθῆναι καὶ τὶς τιμὲς ποὺ αὐτὸ ἐπιφέρει καὶ τώρα: ἕνας ἀγώνας ἐναντίον τοῦ οὐκρανικοῦ σχίσματος, ποὺ οὔτε στὶς καλύτερες μέρες τῆς ἀντιοικουμενιστικῆς κίνησης δὲν ἔλαβε μέρος καὶ ποὺ τώρα ζητάει τὴν σύγκλιση μίας πανορθοδόξου συνόδου ποὺ θὰ λύσει τὸ σχίσμα ἀλλὰ θὰ ἀφήσει τὴν αἵρεση(!!!). Φαίνεται ὅτι τὸ σχίσμα δὲν ἐπιφέρει τόσους κινδύνους καὶ ἀποτελεῖ λαμπρότερο στῖβο δαφνῶν ἀπὸ τὸν ἀντιαιρετικὸ ἀγῶνα.

Φυσικὰ ἡ ἀναγνώριση τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας εἶναι ἀντικανονική, ἡ «ἐκκλησία» τοῦ Ἐπιφανίου εἶναι ἀνύπαρκτη, οἱ διωγμοὶ τῶν Χριστιανῶν στὴν Οὐκρανία εἶναι ἀπαράδεκτοι καὶ ἡ λύση τοῦ σχίσματος ὑπὲρ τοῦ Ὀνουφρίου εἶναι δίκαιη.

Κανεὶς δὲν ἔχει καταλάβει, ὅμως, ἀπὸ τοὺς τόσους λαλίστατους πάλαι ἀντιοικουμενιστὲς καὶ νῦν ἀντισχισματικοὺς ταγοὺς καὶ ἀκόλουθούς τους, ὅτι τὸ σχίσμα ἦταν σχεδιασμένο ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς οἰκουμενιστὲς γιὰ τρεῖς λόγους:

Πρῶτον, γιατί, κατὰ τὸ λαϊκό, πετάει τὴν μπάλλα στὴν ἐξέδρα καὶ ἔτσι οἱ αἱρετικοὶ μποροῦν ἀνενόχλητοι νὰ συνεχίσουν τὴν πορεία τους.

Δεύτερον, γιατὶ διχάζει καὶ προκαλεῖ ἀκόμα μεγαλύτερη σύγχυση στὸ ποίμνιο καὶ ἔτσι τὰ αἱρετικὰ μηνύματα ἐπιδροῦν πιὸ εὔκολα.

Τρίτον, γιατὶ μέσῳ τῆς πίεσης γιὰ λύση τοῦ σχίσματος θὰ ἀποφασιστοῦν πράγματα ποὺ στὴν πραγματικότητα θὰ διευκολύνουν τὴν αἵρεση.

Ὅποιος ἀρνεῖται νὰ συμμετάσχει στὴν παράλογη ἐξέλιξη ποὺ ἀποσαφηνίζεται διαρκῶς, ἐπιβεβαιώνει τὸν Ἰονέσκο ποὺ ἀκολουθώντας τὸν ἅγ. Ἀντώνιο εἶπε ὅτι τὸ ὑπέρτατο τέχνασμα τῆς μαζικῆς παραφροσύνης εἶναι ὅτι μᾶς πείθει πὼς τὸ μόνο ἀφύσικο ἄτομο εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀρνεῖται νὰ ἐνταχθεῖ στὴν τρέλα τῶν ἄλλων, ἐκεῖνος ποὺ προσπαθεῖ μάταια νὰ ἀντισταθεῖ.

Ἐπειδή, λοιπόν, «δὲν εἶναι ἡ ἀπάντηση ποὺ μᾶς διαφωτίζει ἀλλὰ ἡ ἐρώτηση», ρωτάω τοὺς «γενναίους» ὑπερασπιστὲς τῆς κανονικότητας ἐναντίον τοῦ σχίσματος καὶ προσφάτως συγγραφεῖς ἐπιστολῶν καὶ ἱερεῖς καὶ λαϊκούς:

Ἐὰν ὁ Ὀνούφριος ἀποκατασταθεῖ στὴν τάξη καὶ ἡ ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ἐπανέλθει στὸ κανονικό της πλαίσιο, θὰ ἀπαιτήσετε ἀπό αὐτὸν νὰ ἀποκηρύξει τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τὶς ἐνέργειες τόσο τοῦ Κυρίλλου Μόσχας ὅσο καὶ τοῦ Βαρθολομαίου καὶ ὅσων κοινωνοῦν μὲ αὐτούς;

Θὰ ἀπαιτήσετε ἀπὸ αὐτὸν νὰ πάρει πίσω τὶς ὑπογραφὲς τῶν
ἐπισκόπων του, μὲ τὶς ὁποῖες κατωχύρωσαν –καὶ αὐτοί– ὅλα τὰ οἰκουμενιστικὰ κείμενα καὶ ἀποφάσεις;

Καὶ ἂν δὲν τὸ πράξει, ὅπως δὲν τὸ ἔπραξε μέχρι τώρα, ἀφοῦ ἀκολουθεῖ κατὰ πόδας τὸν Κύριλλο, θὰ τὸν ἀποκηρύξετε καὶ θὰ διακόψετε τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μαζί του;

Ἐὰν ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἑλλάδος δὲν εἰσακούσει τὶς αἰτήσεις σας θὰ συνεχίσετε τὴν κοινωνία μαζί της καὶ μὲ τοὺς ἐπισκόπους πού, ναὶ μὲν διαφωνοῦν, ἀλλὰ συλλειτουργοῦν καὶ προστατεύουν τοὺς ἐντεταλμένους τοῦ Βαρθολομαίου;

Θὰ ἐξηγήσετε στὸ ποίμνιο, πῶς οἱ ἐπίσκοποι ποὺ θεωροῦνταν μέχρι τώρα ἰνστρούκτορες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, προωθητὲς τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, προδότες τῆς Πίστεως καὶ ἀρνητὲς τῶν Πατέρων, ἔγιναν διὰ τῆς συγγραφικῆς σας πένας «πνευματικοὶ πατέρες», «σεβαστοί», ἔχοντες «πατρικὴ εὐθύνη»;

Θὰ ἐξηγήσετε στὸ ποίμνιο, πῶς οἱ ἐπίσκοποι ποὺ κατὰ γενικὴ ὁμολογία καὶ δική σας παραδοχὴ πρόδοσαν τὴν πίστη στὸ Κολυμπάρι καὶ καθιέρωσαν νέα ἐκκλησιολογία ψευδόμενοι στὸ μήνυμά τους «πρὸς τὸν λαό», ἐπίσκοποι ὅπως ὁ Ἀλβανίας, Ἀλεξανδρουπόλεως, Μεσσηνίας, Βόλου, Λαγκαδᾶ, Σύρου κλπ., τώρα, θὰ «προβάλουν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία»;

Θὰ εξηγήσετε στὸ ποίμνιο, πῶς διὰ μαγείας ἐξαφανίστηκε ἀπὸ τὸ λεξιλόγιό σας ἡ λέξη Οἰκουμενισμός, πῶς στὴν ἐπιστολή σας δὲν συνδέετε τὸ οὐκρανικὸ σχίσμα μὲ τὰ οἰκουμενιστικὰ σχέδια, πῶς στὴν αἴτησή σας γιὰ πανορθόδοξη σύνοδο δὲν ἀπαιτεῖτε τὴν καταδίκη τῶν κατὰ τοῦ Εὐαγγελίου, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Αγίων βλασφήμων μεταπατερικῶν, μαρξιστῶν, φιλο-ισλαμικῶν, νεοταξικῶν, οικουμενιστῶν ἐπισκόπων παρὰ μόνο τὴν ἐπαναφορὰ τοῦ Ὀνουφρίου στὴν κανονική του ἀρχιεπισκοπική του θέση;

Θὰ ἐξηγήσουν τὰ ἱστολόγιά σας ποὺ συνεχίζουν ἀνωνύμως νὰ ὁμολογοῦν(!) καὶ ζητοῦν ὑπογραφὲς χωρὶς κἂν νὰ ἐμφανίζουν τὸ ὄνομά τους, πῶς αὐτὰ μόνο ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ ἀσκοῦν αὐστηρὴ κριτικὴ καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι, ἀνακηρύσσονται καταδικαστέοι καὶ πῶς καὶ αὐτὰ σιωποῦν στὴν ἀπαίτηση καταδίκης τῆς παναιρέσεως μὴ τολμώντας μᾶλλον νὰ ἀντιμιλήσουν στοὺς συντάκτες τῶν ἐπιστολῶν καὶ ὁμιλιῶν;

Θὰ φέρετε ἕστω καὶ ἕνα παράδειγμα ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, μὲ τὸ ὁποῖο θὰ ἀποδεικνύεται ὅτι, Πατέρες καὶ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, ἄφησαν στὴν ἄκρη τὸν ἀγῶνα κατὰ τῆς αἱρέσεως καὶ ἀσχολήθηκαν ἀποκλειστικὰ μὲ τὸ σχίσμα γιὰ τὴν ἐπίλυση τοῦ ὁποίου παρακαλοῦσαν αἱρετικοὺς ἐπισκόπους νὰ βοηθήσουν;

Θὰ πεῖτε ἐπιτέλους στὸ ποίμνιο γιατί δὲν τολμᾶτε τὸ αὐτονόητο, γιατί ὁμιλεῖτε σὲ ἡμερίδες καὶ δὲν πράττετε, γιατί δὲν σηκώνετε τὸ ἀνάστημά σας καὶ γιατί -ὡς διπλωμάτες- κινεῖστε μεταξὺ Μόσχας καὶ Φαναρίου, κολακεύοντας τοὺς φανερωμένους ὡς προδότες καὶ δίγλωσσους, αὐτοαναιρούμενοι καὶ αὐτοδιαψευδόμενοι οἰκονομοῦντες καὶ κατὰ παραγγελία ἀκριβολογοῦντες;

Εὐχόμαστε φυσικὰ νὰ λυθεῖ τὸ σχίσμα, νὰ ἐπανέλθει ἡ τάξη στὴν Οὐκρανία, νὰ μετανοήσουν ἢ νὰ καταδικασθοῦν οἱ σχισματικοί, ἀλλὰ δυστυχῶς θλιβόμαστε, διότι μὲ αὐτὴ τὴν ἐπίλυση δὲν θὰ σταματήσουν τὰ δεινὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ προβατόσχημοι λύκοι καὶ μισθωτοὶ ποιμένες, ὡς «πνευματικοὶ πατέρες», «σεβαστοί» καὶ ἔχοντες «πατρικὴ εὐθύνη» θὰ συνεχίσουν τὸ ὀλέθριο ἔργο τους, ἀφοῦ ἐσεῖς μετὰ ἀπὸ αὐτὸ θὰ ἀναπαυθεῖτε στὶς δάφνες τῆς πυρρείου «νίκης» σας.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου