Ο Δούρειος ίππος της Λειτουργικής Αναγεννήσεως;

Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ:

Ο Δούρειος ίππος της Λειτουργικής Αναγεννήσεως;

Τα τελευταία χρόνια όλο και συχνότερα, όλο και από περισσότερους ιερείς τελείται η λεγομένη Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Η τέλεση της Λειτουργίας αυτής και η ξαφνική της εμφάνιση στη ζωή της Εκκλησίας μας αφ’ ενός μεν καταδεικνύει το εκκοσμικευμένο πνεύμα που διακατέχει πολλούς κληρικούς και αφ’ ετέρου εξυπηρετεί κατά τον καλύτερο τρόπο, τασχέδια των «ανανεωτών» της Λειτουργικής μας ζωής, των αυτοκλήτων σωτήρων της Εκκλησίας. 

Το σχέδιο είναι απλό: η Λειτουργία αυτή «βαπτίζεται» από τους ανανεωτές ως «αρχαιοπρεπής». Όταν όμως τελείται, τελείται με τον τρόπο που οραματίζονται οι «ανανεωτές», οπότε ο πιστός λαός, ο οποίος μάλιστα ενθουσιάζεται με την πρωτοτυπία και τα εφέ, συμπεραίνει, εντελώς εσφαλμένα, ότι ο συγκεκριμένος τρόπος τελέσεως είναι ο «αρχαιοπρεπής» και άρα ο παραδοσιακός. Αυτό έχει ως συνέπεια να ζητά από τους Ιερείς να λειτουργούν έτσι και όταν τελούν τις Λειτουργίες των αγίων Ιωάννου του Χρυσοστόμου και Βασιλείου. 

Είναι, όμως, όντως έτσι τα πράγματα; Μπορεί ο καθένας να τελεί όποια Λειτουργία θέλει και όπως θέλει; Ας το δούμε αναλυτικά.

Για να δείτε σε πλήρη μεγέθυνση το κείμενο, πατήστε το πλαίσιο με τα τέσσερα βελάκια κάτω δεξιά του πλαισίου...

Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ, Ο Δούρειος ίππος της Λειτουργικής Αναγεννήσεως_.pdf by katihisis on Scribd

Πηγή

Οἱ "Δούρειοι ἵπποι" πλήθυναν, αλλά κάποιοι μιλάνε ΑΚΟΜΑ για αναμονὴ "ἄχρι καιροῦ". Ξέχασαν το "Γρηγορείτε" του Κυρίου!

Πρεσβυτέρου Βασιλείου Σπηλιοπούλου

Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ:

Ο Δούρειος ίππος της Λειτουργικής Αναγεννήσεως;

 Τὰ τελευταῖα χρόνια ὅλο καί συχνότερα, ὅλο καί ἀπό περισσότερους ἱερεῖς τελεῖται ἡ λεγομένη Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.  Ἡ τέλεση τῆς Λειτουργίας αὐτῆς καί ἡ ξαφνική της ἐμφάνιση στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας ἀφ’ ἑνός μέν καταδεικνύει τό ἐκκοσμικευμένο πνεῦμα πού διακατέχει πολλούς κληρικούς καί ἀφ’ ἑτέρου ἐξυπηρετεῖ κατά τόν καλύτερο τρόπο, τά σχέδια τῶν «ἀνανεωτῶν» τῆς Λειτουργικῆς μας ζωῆς, τῶν αὐτοκλήτων σωτήρων τῆς Ἐκκλησίας.  Τό σχέδιο εἶναι ἁπλό:  ἡ Λειτουργία αὐτή «βαπτίζεται» ἀπό τούς ἀνανεωτές ὡς «ἀρχαιοπρεπής».  Ὅταν ὅμως τελεῖται, τελεῖται μέ τόν τρόπο πού ὁραματίζονται οἱ «ἀνανεωτές», ὁπότε ὁ πιστός λαός, ὁ ὁποῖος μάλιστα ἐνθουσιάζεται μέ τήν πρωτοτυπία καί τά ἐφέ, συμπεραίνει, ἐντελῶς ἐσφαλμένα, ὅτι ὁ συγκεκριμένος τρόπος τελέσεως εἶναι ὁ «ἀρχαιοπρεπής» καί ἄρα ὁ παραδοσιακός.  Αὐτό ἔχει ὡς συνέπεια νά ζητᾶ ἀπό τούς Ἱερεῖς νά λειτουργοῦν ἔτσι καί ὅταν τελοῦν τίς Λειτουργίες τῶν ἁγίων Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί Βασιλείου.  Εἶναι, ὅμως, ὄντως ἔτσι τά πράγματα;  Μπορεῖ ὁ καθένας νά τελεῖ ὅποια Λειτουργία θέλει καί ὅπως θέλει;  Ἄς τό δοῦμε ἀναλυτικά ..... ...............................................................................................................

  ...Στίς ἑπόμενες σελίδες ἀποδεικνύονται στήν πράξη τά ὅσα ὑποστηρίξαμε στό κείμενο περί τῆς λεγομένης Θ. Λειτουργίας τοῦ Ἰακώβου.  Ἀποδεικνύεται μέ τόν πιό αδιάψευστο τρόπο τό γεγονός ὅτι ἡ ἐπαναφορά τῆς Λειτουργίας αὐτῆς δέν ἔχει ἄλλο σκοπό παρά νά φέρει μιά βίαιη  ἀνανέωση στή Λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀνανέωση πού μέ τή σειρά της ἔχει ὡς μοναδικό σκοπό νά ἀρθοῦν οἱ Λειτουργικές διαφορές μέ τους παπικούς καί νά ἐπέλθει γρηγορότερα καί μέ ὅσο τό δυνατόν λιγότερες ἀντιδράσεις ἀπό τους Πιστούς ἡ ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν».  Ἡ Μία, ὄμως, Ἁγία καί Καθολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν εἶναι ὀργανισμός, ἑταιρεία ἤ θρησκεία γιά νά συζητᾶ γιά ἕνωση ἀλλά εἶναι τό ἴδιο τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἴδια ἡ Ἀλήθεια.  Ἡ δέ λειτουργική ζωή τῆς Ἐκλησίας μας εἶναι τόσο τέλεια πού δέν χρειάζεται τήν παραμικρή ἀλλαγή, ἀλλά ἀρκεῖ κανείς νά τή ζήσει, ἀρκεῖ κανείς νά ἀφεθεῖ σ’ αὐτήν γιά νά καταλάβει τό πόσο εὔκολα σέ φέρνει σέ Κοινωνία μέ τόν ἴδιο τό Θεό.

ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ τῆς ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

τοῦ ΙΑΚΩΒΟΥ

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στήν ὑποσημείωσή του στόν 32^ο κανόνα τῆς ΣΤ΄  Οἰκουμενικῆς Συνόδου, μᾶς παρέχει μιά πολύ ἐνδιαφέρουσα πληροφορία σχετικά μέ τό πόσο «κανονική», πόσο σύμφωνη δηλαδή μέ τούς Ἱερούς Κανόνες καί ἄρα πόσο δεκτή ἤ ὄχι, εἶναι ἡ Λειτουργία αὐτή.  Μολονότι, λοιπόν, ὁ ἅγιος λέει ὅτι ἡ Λειτουργία αὐτή «εἶναι δεκτή», λέει ὅμως ἐπίσης ὅτι «ἠπράκτησε».  Λίγο μάλιστα πιό κάτω ὁμολογεῖ ὅτι κατά τόν Μανουήλ Μαλαξό ἡ Λειτουργία αὐτή ἠπράκτησε ἀπό τούς καιρούς τοῦ Μ. Βασιλείου.  Γιατί, λοιπόν, ἡ ξαφνική προσπάθεια ἐπαναφορᾶς μιᾶς Λειτουργίας τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία ἀπέρριψε;

Προφανῶς γιά ὑπόπτους λόγους.

 Ἄς σημειώσουμε ἐδῶ ὅτι στή χώρα μας ἡ Λειτουργία αὐτή τελέστηκε γιά πρώτη