Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018

Ομιλία εις την Κυριακή της Απόκρεω (Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς)


1. Την περασμένη Κυριακή η Εκκλησία εμνημόνευε την απερίγραπτη φιλανθρωπία του Θεού προς εμάς που παρουσιάζεται με την παραβολή του σεσωσμένου ασώτου. Την σημερινή Κυριακή διδάσκει περί της μελλούσης φρικωδεστάτης κρίσεως του Θεού, χρησιμοποιώντας μια καλή τάξι και ακολουθώντας τις προφητικές φωνές· διότι, λέγει, «θα σου ψάλω, Κύριε, έλεος και κρίσι», και «μια φορά ελάλησε ο Θεός και άκουσα τα δυο αυτά, ότι το κράτος είναι του Θεού και ιδικό σου, Κύριε, το έλεος, διότι εσύ θ’ αποδώσης στον καθένα κατά τα έργα του». 2. Το έλεος λοιπόν και η μακροθυμία προηγείται της θείας κρίσεως. Πραγματικά ο Θεός, έχοντας και περιέχοντας κατ’ εξοχήν όλες τις αρετές, και όντας συγχρόνως δίκαιος και ελεήμων, επειδή το έλεος δεν συμβαδίζει με την κρίσι, σύμφωνα με το γραμμένο, «να μη ευσπλαγχνισθής πτωχό κατά την κρίσι», ευλόγως ο Θεός κατένειμε το καθένα στον καιρό του· τον παρόντα καιρό τον ώρισε για την μακροθυμία, τον μέλλοντα για την ανταπόδοσι. Γι’ αυτό τα τελούμενα στην Εκκλησία η θεία χάρις διέθεσε κατά τέτοιον τρόπο, ώστε εμείς αντιλαμβανόμενοι τούτο, ότι την συγγνώμη για τα αμαρτήματα λαμβάνομε από τα εδώ συμβαίνοντα, να σπεύσωμε, όσο ζούμε ακόμη στον παρόντα βίο, να επιτύχουμε το αιώνιο έλεος και να καταστήσωμε τους εαυτούς μας αξίους της θείας φιλανθρωπίας. Διότι εκείνη η κρίσις, η τελευταία, είναι ανηλέητος γι’ αυτόν που δεν έδειξε έλεος.

3. Περί της απερίγραπτης λοιπόν για μας ευσπλαγχνίας του Θεού ομιλήσαμε μόλις προ ολίγου. Σήμερα δε θα ομιλήσωμε περί της δευτέρας παρουσίας του Χριστού, καθώς και περί της φρικωδεστάτης κρίσεως και περί όσων θα συμβούν κατ’ αυτήν απορρήτως- πράγματα που οφθαλμός δεν είδε και ους δεν ήκουσε και που δεν ανέβηκαν στη σκέψι ανθρώπου, αν είναι αμέτοχη θείου Πνεύματος, που υπερβαίνουν όχι μόνο την ανθρώπινη αίσθησι, αλλά και τον ανθρώπινο νου και λόγο. Διότι, αν και αυτός που μας διδάσκει για όλα τούτα είναι αυτός που γνωρίζει τα πάντα και πρόκειται να κρίνη όλη τη γη, αλλά συγκαταβαίνει προς την δυναμικότητα των διδασκομένων, προσφέροντας τους λόγους συμμέτρους προς αυτήν. Γι’ αυτό εισάγονται αστραπή και νεφέλες, σάλπιγξ και θρόνος και τα όμοια με αυτά, αν και σύμφωνα με την επαγγελία του περιμένομε καινούς ουρανούς και καινή γη, αφού τα παρόντα αλλοιωθούν.

ΑΙΝΟΙ ΤΡΙΩΔΙΟΥ ΑΠΟΚΡΕΩ


ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΤΑΛΙΑΔΩΡΟΣ - ΑΙΝΟΙ ΤΡΙΩΔΙΟΥ ΑΠΟΚΡΕΩ 
    Ἐννοῶ τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ τὴν ὥραν, ὅταν μέλλωμεν πάντες, γυμνοὶ καὶ ὡς κατάκριτοι, τῷ ἀδεκάστῳ Κριτῇ παρίστασθαι· τότε σάλπιγξ ἠχήσει μέγα, καὶ τὰ θεμέλια τῆς γῆς σεισθήσονται, καὶ οἱ νεκροὶ ἐκ τῶν μνημάτων ἐξαναστήσονται, καὶ ἡλικία μία πάντες γενήσονται, καὶ πάντων τὰ κρυπτὰ φανερὰ παρίστανται ἐνώπιόν σου, καὶ κόψονται, καὶ κλαύσονται, καὶ εἰς τὸ πῦρ τὸ ἐξώτερον ἀπελεύσονται, οἱ μηδέποτε μετανοήσαντες, καὶ ἐν χαρᾷ καὶ ἀγαλλιάσει, ὁ τῶν Δικαίων κλῆρος, εἰσελεύσεται εἰς παστάδα οὐράνιον.
Στίχ. ξομολογήσομαί σοι, Κύριε, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου, διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου.
   Ὢ ποία ὥρα τότε, καὶ ἡμέρα φοβερά, ὅταν καθίσῃ ὁ Κριτὴς ἐπὶ θρόνου φοβεροῦ! βίβλοι ἀνοίγονται, καὶ πράξεις ἐλέγχονται, καὶ τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους δημοσιεύονται, Ἄγγελοι περιτρέχουσιν, ἐπισυνάγοντες πάντα τὰ ἔθνη. Δεῦτε ἀκούσατε βασιλεῖς καὶ ἄρχοντες, δοῦλοι καὶ ἐλεύθεροι, ἁμαρτωλοὶ καὶ δίκαιοι, πλούσιοι καὶ πένητες, ὅτι ἔρχεται Κριτής, ὁ μέλλων κρῖναι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην, καὶ τίς ὑποστήσεται ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, ὅταν Ἄγγελοι παρίστανται, ἐλέγχοντες τὰς πράξεις, τάς διανοίας, τὰς ἐνθυμήσεις, τὰ ἐν νυκτὶ καὶ ἐν ἡμέρα; ὢ ποία ὥρα τότε! Ἄλλά πρὸ τοῦ φθάσαι τὸ τέλος, σπούδασον κράζουσα, ψυχή· ὁ Θεός, ἐπίστρεψον, σῶσόν με, ὡς μόνος εὔσπλαγχνος.

Ἦχος πλ. δ’Στίχ. νάστηθι, Κύριε, ὁ Θεός μου, ὑψωθήτω ἡ χείρ σου, μὴ ἐπιλάθῃ τῶν πενήτων σου εἰς τέλος. Δανιὴλ ὁ Προφήτης, ἀνὴρ ἐπιθυμιῶν γενόμενος, τὸ ἐξουσιαστικὸν Θεοῦ θεωρήσας, οὕτως ἐβόα· Κριτήριον ἐκάθισε, καὶ βίβλοι ἠνεῴχθησαν. Βλέπε, ψυχή μου, νηστεύεις; τὸν πλησίον σου μὴ ἀθέτει. βρωμάτων ἀπέχῃ; τὸν ἀδελφόν σου μὴ κατακρίνῃς, μὴ τῷ πυρὶ παραπεμπομένη, κατακαῇς ὡσεί κηρός, ἀλλ' ἀνεμποδίστως εἰσάξῃ σε Χριστός, εἰς τὴν βασιλείαν αὐτοῦ. 

Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί!


«Οι “νέοι πατέρες” θέλουν να ξεφτιλίσουν την πίστη μας»!

Ιωάννης Ζηζιούλας



    Γράφει ο  Διομήδης Χ. Σταμάτης, Ph.D. Πρωτοψάλτης Καθεδρικού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Μητροπόλεως Detroit, Michigan U.S.A., Καθ. Παν/ου και παγκόσμιος σύμβουλος ποιότητος

   Με μεγάλη μου λύπη εδιάβασα στο φύλλο 2188 του Ορθοδόξου Τύπον τις θέσεις του «Πρωτειομανή», στο άρθρο «Διάλογος μετά Πρωτειομανούς» της πρώτης σελίδος, του ιατρού Γεωργίου Καραλή.
    Επιστήμονες Θεολόγοι και κληρικοί που θεωρούν τους εαυτούς τους ως Ορθοδόξους, επιμένουν να αλλάξουν την πίστη και την παράδοση των Ορθοδόξων Χριστιανών. Πως είναι δυνατόν οι ποιμένες να γίνονται λύκοι και εμείς τα πρόβατα να τους ακολουθούμε και να τους προσαγορεύουμε «Παναγιώτατε», «Σεβασμιώτατε», «Θεοφιλέστατε», «Σεβαστοί Πατέρες», τίτλοι που δεν αρμόζουν σε αυτούς που πολεμούν την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν  –την Ορθοδοξίαν.

    Πώς είναι δυνατόν να ακούμε ομιλίες τους, να αγοράζουμε βιβλία τους, όταν ισχυρίζονται ότι οι Άγιοι Πατέρες λύσανε τα προβλήματα της εποχής τους και όχι τα σημερινά; Λυπούμαι πολύ, διότι αυτοί οι λεγόμενοι «νέοι

Υμνοι των Παπικών για τον Γερμανίας Αυγουστίνο!



Μᾶς ἐστάλη ἀπὸ Δ.Π.

    Αφού οι ορθόδοξοι δεν μπορούν να υμνήσουν έναν ψευδεπίσκοπο τον υμνούν οι παπικοί.
    Στο παρακάτω κείμενο μπορούμε να διαβάσουμε ένα υπόδειγμα  οικουμενιστικής  καριέρας  και ποιές περγαμηνές χρειάζονται για αυτήν.


    Από την παπική ιστοσελίδα katholisch.de διαβάζουμε για τον Γερμανίας Αυγουστίνο με αφορμή τα 80 γενέθλιά του ότι αποτελεί «Σημαντική φιγούρα κοινωνικής ενσωμάτωσης τόσο για μέσα όσο και για έξω». Η ιστοσελίδα τονίζει στο βιογραφικό του ότι ο κ. Αυγουστίνος σπούδασε στα πανεπιστήμια Salzburg, Münster–όπου άκουσε διαλέξεις του Joseph Ratzinger, του μετέπειτα δηλ. Πάπα Βενέδικτου XVI– και δίδαξε στο ελεύθερο πανεπιστήμιο του Βερολίνου «στο σεμινάριο καθολικής θεολογίας μαθήματα ορθόδοξης θεολογίας».
     

     Από το 1973 μέχρι το 1979 ήταν πρόεδρος του Οικουμενικού Συμβουλίου του Βερολίνου και από το 1980 αντιπρόεδρος της Εργασιακής Ομάδας Εκκλησιών της Γερμανίας (πόσο καιρό υπάρχουν αυτά τα συμβούλια και κανείς δεν μας ενημέρωνε).
    Αυτές οι πολλά υποσχόμενες κινήσεις του, του άνοιξαν τον δρόμο φυσικά για την θέση του Μητροπολίτη Γερμανίας την οποία πήρε το 1980 όντας μόλις 34 χρονών!!! Το γεγονός ότι από τότε συναντήθηκε συχνά με τον πρόεδρο της Γερμανικής Δημοκρατίας, μέλη της εκάστοτε κυβέρνησης και ότι έλαβε μέρος σε όλες τις οικουμενιστικές δραστηριότητες, πήρε μέρος στην σύνοδο της Κρήτης τον καθιστά (για την παπική ιστοσελίδα) κάτι ιδιαίτερο μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία!

Η ανάσταση των νεκρών (Αγ. Κύριλλος Ιεροσολύμων)


    Ακράδαντη πίστη της Εκκλησίας είναι η ανάσταση των νεκρών, που θα γίνει συγχρόνως με τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Στο Σύμβολο της Πίστεως ομολογούμε: «Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος».

    Λέγοντας ανάσταση των νεκρών, εννοούμε την ανάσταση των σωμάτων, αφού οι ψυχές είναι αθάνατες. Κάθε ψυχή, δηλαδή, θα εισέλθει πάλι στο νεκρό σώμα της, που θα ζωοποιηθεί, κι έτσι θα ξανασυγκροτηθεί ολόκληρος ο άνθρωπος.
Πολλές είναι οι αγιογραφικές μαρτυρίες για την ανάσταση των σωμάτων. Ενδεικτικά θ’ αναφέρουμε μερικές.


Ο προφήτης Ησαΐας προαναγγέλλει: «Οι νεκροί θ’ αναστηθούν και θα εγερθούν όλοι όσοι βρίσκονται στα μνήματα» (26:19). Ο προφήτης Ιεζεκιήλ είδε σε όραμα μια θαυματουργική ανάσταση σωμάτων: Μ’ ένα λόγο του Θεού, πλήθος ξερά οστά, που βρίσκονταν σκόρπια σε μια πεδιάδα, συναρμολογήθηκαν, απέκτησαν νεύρα, σάρκες και δέρμα κι έγιναν τέλεια σώματα- και μ’ άλλον ένα λόγο Του, απέκτησαν ψυχή και αναστήθηκαν και στάθηκαν στα πόδια τους (37:1-10). Το εκπληκτικό όραμα του Προφήτη δείχνει πώς θα γίνει η ανάσταση των νεκρών στη Δευτέρα