Ανεξήγητη τύφλωση των αντι-Οικουμενιστών! Καθημερινώς αποκαλύπτουν την επιμονή των αιρετικών στην παναίρεση, αλλά κοινωνούν μαζί τους και τους μνημονεύουν!

  Προκαλεί ανερυθρίαστα ο Γαλλίας Εμμανουήλ για την Μεγάλη Σύνοδο

...Δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν αναγνωρίζουμε όλες τις άλλες Εκκλησίες, είτε είναι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, είτε οι Εκκλησίες οι οποίες προήλθαν από την Μεταρρύθμιση. Πρέπει να είμαστε  λ ο γ ι κ ο ί  σε όλα αυτά τα θέματα..

Σχόλιο Ιστολογίου Κατάνυξις: Σε μια εκτενή συνέντευξη που αναδημοσιεύουμε στη συνέχεια, ο Μητροπολίτης Γαλλίας, "ο οποίος έχει αναδειχθεί σήμερα σε έναν εκ των κορυφαίων ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου, μέλος της Ιεράς Συνόδου, εκ των διοργανωτών της Μεγάλης Συνόδου, και εξ απορρήτων συνεργάτης του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου", θέτει θέμα "λογικής" όσον αφορά στις εκκλησιολογικές, δογματικές και ακραιφνώς οικουμενιστικές εκτροπές, που ετοιμάζονται για την Αγία και Μεγάλη σύνοδο. Ομολογεί με παρρησία και επιβεβαιώνει τις θεολογικά τεκμηριωμένες ανησυχίες, που εκφράστηκαν στην πρόσφατη ημερίδα. Υπενθυμίζουμε την ιδιόχειρη και ενυπόγραφη θέση του Οικουμενικού Πατριάρχου στον Μητροπολίτη Κυθήρων, το περασμένο καλοκαίρι. Ο Θεός να μας φυλάει..

Δείτε σχετικά:

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ-ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΗΜΕΡΙΔΟΣ

Αποκαθήλωσαν την Πανορθόδοξη οι Μητρ. Πειραιώς, Ναυπάκτου, Γλυφάδας και Κυθήρων-«Φραγγέλιο» με θεολογικά επιχειρήματα


Διαβάστε τη προκλητικότατη συνέντευξη:

Του Θεόδωρου Καλμούκου

Η Romfea.gr έχει αποκλειστικά δικαιώματα αναδημοσιεύσης από τον Εθνικό Κήρυκα

«Δυόμισι εκατομμύρια ευρώ» θα στοιχίσει η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία ως γνωστόν έχει προγραμματιστεί να συγκληθεί στην Κρήτη τον Ιούνιο, τόνισε ο Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, σε αποκλειστική συνέντευξη του στον «Εθνικό Κήρυκα».

Συγκεκριμένα, στην ερώτηση πόσο θα κοστίσει η Σύνοδος, απάντησε,

"Ξένον τόκον ιδόντες..."

Η ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΘΥΜΗΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ! (Σχόλιο).

Μᾶς ἐστάλη τὸ παρακάτω ἄρθρο ποὺ δημοσιεύουμε καὶ σχολιάζουμε:

Η ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΗ

ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΚΑΙ Η ΕΠΙΘΥΜΗΤΗ

ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

    Στην ανάρτησή μας  ΣΥΜΦΩΝΟΣ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΕΑΣ ΖΗΛΑΝΔΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΠΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΝΕΟΥ ΧΩΡΟΥ αναφέρθηκε στην ανάγκη τῆς ενότητος τῶν ορθοδόξων (νεοημερολογιτῶν και παλαιοημερολογιτῶν), όπως έγραψε ο μακαριστός πατήρ Παΐσιος στην επιστολή του προς τον π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο.

   Η πορεία πρός την –ο μοι γένοιτο– ληστρική Σύνοδο τῆς Κρήτης, καταξιώνει τους αδελφούς τοῦ Πατρώου χώρου και καταισχύνει τους κακοδόξους Οικουμενιστάς τοῦ Νέου χώρου. Στην Ημερίδα «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος» Μεγάλη προετοιμασία, χωρίς προσδοκίες» εφάνηκε ξεκάθαρα ο φωτισμός γιά τον οποίο ομίλησε ο μακαριστός π. Παΐσιος, όταν έγραψε τα εξής:

    «Ἂς εὐχηθοῦμε νὰ δώση ὁ Θεὸς τὸν φωτισμόν Του εἰς ὅλους μας …, διά νὰ γίνη πρῶτον ἡ ἕνωσις αὐτῶν τῶν «Ἐκκλησιῶν» [ενν. η ένωσις τοῦ παλαιοῦ και νέου χώρου], νὰ πραγματοποιηθῆ ἡ γαλήνη ἀνάμεσα στὸ σκανδαλισμένο ὀρθόδοξο πλήρωμα, ἡ εἰρήνη καὶ ἡ ἀγάπη η πνευματική μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν, καὶ κατόπιν ἂς γίνη σκέψις γιά τὴν ἕνωσιν μετὰ τῶν ἄλλων ὁμολογιῶν, ἐὰν καὶ ἐφ᾽ ὅσον εἰλικρινῶς ἐπιθυμοῦν ν᾽ ἀσπασθοῦν τὸ Ὀρθόδοξον δόγμα».

    Από το πνεύμα που επικράτησε στην Ημερίδα και η συναναστροφή μεταξύ ορθοδόξων Παλαιοῦ και Νέου χώρου φάνηκε η αναγκαιότης τῆς συνενώσεως για να αντιμετωπισθεί η κακοδοξία τῶν Οικουμενιστῶν. Έφθασε λοιπόν ο καιρός τῆς ταπεινώσεως και ενώσεως.

    Οι επίσκοποι τῆς Ελλαδικῆς Εκκλησίας θα πρέπει να προσέχουν πολύ την εξής φράση του Αγίου Παїσίου:

  «Ο Κύριος, όταν θα πρέπη, θά παρουσιάση τους Μάρκους τους Ευγενικούς και τους Γρηγόριους Παλαμάδες, δια να συγκεντρώσουν όλα τα κατασκανδαλισμένα αδέλφια μας, δια να ομολο­γήσουν την Ορθόδοξον Πίστιν, να στερεώσουν την Παράδοσιν και να δώσουν χαράν μεγάλην εις την Μητέρα μας».

      Ποιοί από τους επισκόπους θα υποστηρίξουν την Ορθοδοξία εφ’ όσον τα κείμενα που είναι προς ψήφιση και ο κανονισμός λειτουργίας τῆς Συνόδου δεν είναι τῆς παραδόσεως, όπως επίσης δεν είναι ορθόδοξος η παρουσία αιρετικῶν παρατηρητῶν; Και επίσης, ποιός πατήρ τῆς Εκκλησίας μας πήγε σε Σύνοδο για την οποία γνώριζε εκ τῶν προτέρων ότι πρόκειται για ληστρική σύνοδο; Μήπως επιβάλλεται η Ιεραρχία τῆς Εκκλησίας τῆς Ελλάδος να αποφασίσει να μην συμμετάσχει στην Σύνοδο αυτή όπως προτείνει ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων, ώστε να αποφευχθεί ένα νέο σχίσμα, και να συγκροτηθεί από την Ιεραρχία σύνοδος προς καταδίκη τοῦ Οικουμενισμοῦ;

     Άς αναλογιστούν οι επίσκοποι τῆς Ελλαδικῆς Εκκλησίας ότι η κόκκινη γραμμή δεν είναι το κοινό ποτήριο με τους παπικούς, αλλά η έγκριση τῶν προς ψήφιση αιρετικῶν κειμένων, όπως υπογραμμίστηκε στην Ημερίδα. Ο όρος «Χριστιανικές Εκκλησίες» στα κείμενα δεν είναι καταχρηστικός ή τεχνικός, αλλά έχει σκοπό να δώσει εκκλησιαστικότητα  στις αιρέσεις. Οι συντάκτες πιστεύουν στην αιρετική θεωρία τῶν κλάδων.

   Τέλος παραθέτω ένα σχόλιο για το θέμα τῆς ενώσεως από αδελφό καθηγητή.

Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος

ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ είπε…

Σεβαστέ π. Θεόδωρε με χαρά μου πληροφορήθηκα ότι στην Ημερίδα κάποια στιγμή στον λόγο Σας ζητήσατε να πέσουν οι τόνοι αντιπαράθεσης μεταξύ Νεοημερολογητών και Παλαιοημερολογητών Αντιοικουμενιστών μπροστά στον κοινό μεγάλο κίνδυνο που διέρχεται η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, εννοώντας, εάν κατάλαβα καλά, μία πιθανή συνεργασία και ενότητα των αληθινών Ορθοδόξων δυνάμεων, μελλοντικά, ενάντια στους Αιρετικούς Οικουμενιστές και φιλοοικουμενιστές. Αυτή η σκέψη δεν είναι δική Σας, αλλά ο Χριστός μας Σας φώτισε, ως αρχηγό μίας σεβαστής ομάδος κληρικών και λαϊκών που πονούν για Την Εκκλησία Του. Πατέρα Θεόδωρε αυτό είναι το Αντίδοτο στο δηλητήριο της Αίρεσης που πλέον επιβάλλεται και Επίσημα με την απόφαση της Ψευδοσυνόδου, η ενότητα δηλαδή όλων των αληθινών Ορθοδόξων. Η πλευρά των χλευαστικώς αποκαλουμένων «Παλαιοημερολογητών», αναφέρομαι στην μεγάλη μερίδα αυτού του αγώνα, ποθεί και ζητά αυτή την ενότητα υπεράσπισης της Ορθοδοξίας και είναι έτοιμη να προσφέρει όλες της τις δυνάμεις και μέσα που διαθέτει, Αρχιερείς, κληρικούς, μοναχούς, Ναούς, μοναστήρια, χιλιάδες άνδρες και γυναίκες που αποτελούν το λογικό ποίμνιο, άλλωστε ο αγώνας μας γι αυτό έγινε από τους Πατέρες μας και συνεχίζεται από εμάς, παρά τα όποια ανθρώπινα λάθη μας, για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Εύχομαι αληθινά μετά την οριστική πτώση των Οικουμενιστών με τις αποφάσεις της Συνόδου τους να βρείτε το θάρρος να αποφασίσετε την Αποτείχιση και κατόπιν την ενότητα των Ορθοδόξων. Εάν συμβεί αυτό τότε αυτοί που οραματίσθηκαν την «Νεα Ορθοδοξία» και την υλοποιούν με την Σύνοδό τους θα διαπιστώσουν όπως λέει και ο λαός μας «τι εστί βερύκοκο».

Με αγάπη Χριστού ένας ελάχιστος Ορθόδοξος Πιστός

ΣΧΟΛΙΟ:

   Ἡ ἑνότητα προϋποθέτει ταπείνωση καὶ μετάνοια. Καὶ τοῦτο δὲν ψηλαφεῖται καὶ δὲν συνάγεται ἀπὸ τὴν τάχα συμφιλιωτική-ἑνωτικὴ πρόταση ποὺ ὑπάρχει στὸ ἄρθρο ποὺ μᾶς στείλατε.

     Πρῶτον ἀποκαλεῖτε τὸν Γέροντα Παΐσιο δυὸ φορὲς «μακαριστό» καὶ μία «Ἅγιο»! Τί ἀπὸ τὰ δύο εἶναι γιὰ σᾶς τελικά; Γιατί αὐτὴ ἡ διγλωσσία; Μήπως γιατὶ ἀρνεῖσθε τὴν ἁγιότητα τοῦ Γέροντος Παϊσίου καί –κατὰ συνέπεια– ὅτι οἱ Νεοημερολογῖτες εἶναι Ἐκκλησία  καὶ ἔχουν Ἁγίους; Ἢ μήπως γιὰ νὰ μὴν δυσαρεστήσετε τοὺς Παλαιοημερολογῖτες (καὶ τὸν π. Νικόλαο Δημαρά) ποὺ θεωροῦν δαιμονισμένους τοὺς Ἁγίους μας; Ἄρα, «χρησιμοποιεῖτε» τὸν Ἅγιο Παΐσιο μὲ σκοπιμότητα!

     Δεύτερον, ἐκεῖνο ποὺ σᾶς ἐνδιαφέρει εἶναι ἡ «καταξίωση» τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου! Γράφετε:

«Η πορεία πρός την –ο μοι γένοιτο– ληστρική Σύνοδο τῆς Κρήτης, καταξιώνει τους αδελφούς του Πατρώου χώρου και καταισχύνει τους κακοδόξους Οικουμενιστάς τοῦ Νέου χώρου»!!

   Γιατί διαγράφετε τοὺς ἀγῶνες τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας, τῶν εὑρισκομένων στὸ νέο Ἡμερολόγιο καὶ δικαιώνετε, ὡς ὁ Φαρισαῖος, μόνον ἑαυτούς;

     Τρίτον. Γράφετε:

«Έφθασε λοιπόν ο καιρός τῆς ταπεινώσεως και ενώσεως».

    Ὅμως τὴν ταπείνωση πρὸς ἕνωση τὴν βλέπετε μόνο στὴν ἄλλη πλευρά! Καὶ πράγματι πρέπει νὰ μετανοήσουμε, γιατὶ ἐπὶ δεκαετίες κοινωνούσαμε ἢ κοινωνοῦμε μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές. Ἐσεῖς, ὅμως, ποὺ δὲν μείνατε στὴν ἀποτείχιση, ἀλλὰ δημιουργήσατε Ἐκκλησίες καὶ παρατάξεις ἀλληλομισούμενες (ὁ κ. Πολυμενόπουλος –τοῦ ὁποίου τὸ κείμενο ἐπισυνάπτετε-αὐτὰ τὰ ὀνομάζει ἁπλὰ λάθη), ποὺ δογματοποιήσατε τὸ Ἡμερολόγιο, δὲν πρέπει νὰ μετανοήσετε; Ἡ ἐπιδίωξη αὐτοδικαιώσεως δὲν δηλώνει μετάνοια καὶ ταπείνωση, οὔτε ὁδηγεῖ στὴν ἑνότητα!

       Γράφετε ἐπίσης, τρίτον:

«Οι επίσκοποι τῆς Ελλαδικῆς Εκκλησίας θα πρέπει να προσέχουν πολύ την εξής φράση του Αγίου Παїσίου…(καὶ παραθέτετε μιὰ φράση του)».

     Ὅμως, ὁ ἅγιος Παΐσιος (ποὺ τὸν σέβεσθε εἴτε ὡς μακαριστό, εἴτε ὡς ἅγιο) γράφει και κάτι ἄλλο:

      «Ἔχω τὴν γνώμην ὅτι δὲν εἶναι καθόλου καλὸν νὰ ἀποχωριζώμεθα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν κάθε φορὰν ποὺ θὰ πταίῃ ὁ Πατριάρχης· ἀλλὰ ἀπὸ μέσα, κοντὰ στὴν Μητέρα Ἐκκλησία ἔχει καθῆκον καὶ ὑποχρέωσι, ὁ καθένας ν’ ἀγωνίζεται μὲ τὸν τρόπον του. Τὸ νὰ διακόψῃ τὸ μνημόσυνον τοῦ Πατριάρχου, νὰ ἀποσχισθῇ καὶ νὰ δημιουργήσῃ ἰδικήν του Ἐκκλησίαν… αὐτό, νομίζω, εἶναι παράλογον»!

     Ὅπως βλέπετε ὁ ἅγιος Παΐσιος δὲν θεωρεῖ καλὸν τὴν δημιουργίαν ἄλλων Ἐκκλησιῶν ἀντιμαχομένων. Ἡ ἀποτείχιση, βεβαια, δὲν εἶναι δημιουργία ἄλλης Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἀγώνας «ἀπὸ μέσα, κοντὰ στὴν μητέρα Ἐκκλησία» ἐναντίον τῶν ψευδεπισκόπων ποὺ λεηλατοῦν τὴν Ἐκκλησία.

     Τέλος, χρησιμοποιεῖτε τὴν προτροπὴ τοῦ μητροπολίτη Καλαβρύτων, "η Εκκλησίας τῆς Ελλάδος να αποφασίσει να μην συμμετάσχει στην Σύνοδο αυτή"! Τὸν μητροπολίτη καλαβρύτων βρήκατε γιὰ νὰ πείσετε γιὰ τὴν μὴ συμμετοχὴ στὴν Σύνοδο; Εἶναι δυνατὸν νὰ στηριχτοῦμε στὶς προτροπὲς ἐντυπωσιασμοῦ ἑνὸς μητροπολίτη ποὺ συμμετεῖχε στὸ Συνέδριο τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε μὲ τὶς κακόδοξες ἀποφάσεις, ὁ ὁποῖος μένει ἕως τέλους ἀμετανόητος καὶ ἀρνούμενος νὰ διορθώσει δημόσια, ὅσα δημόσια εἶπε περὶ Παπισμοῦ καὶ filioque· ποὺ ἐπεδίωξε νὰ δώσει Ναὸ σὲ Παπικοὺς καὶ ἐδίωξε τὸν ἀείμνηστο π. Κωνσταντῖνο Παλαιολογόπουλο ὁ ὁποῖος τότε ἀντιστάθηκε σ’ αὐτὴ του τὴν ἐνέργεια· ποὺ δὲν ἔχει ἀκόμα καταδικάσει τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ ἄλλοτε λέει τὸ ἕνα κι ἄλλοτε τὸ ἄλλο, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ προκαλέσει ἐντυπώσεις!

Π.Σ.

Χαιρετισμός Επισκόπου Μπρατσέκ Λογγίνου, στην Ημερίδα για τη Μεγάλη Σύνοδο

 Εἶπε ὁ Ἐπίσκοπος Λογγίνος: «Εμείς, οι Ορθόδοξοι, δεν μπορούμε να συμμετάσχουμε στον οικουμενι-σμό... Ὄχι μὲ τον καταραμένο οικουμενισμό, ο οποίος είναι πρόδρομος του αντιχρίστου»!!!

Ἂς μᾶς ποῦν λοιπόν, οἱ Ἕλληνες ἱερωμένοι ἀντι-Οἰκουμενιστές: Ἡ συμμετοχὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὸ Π.Σ.Ε. τί εἶναι; Δὲν εἶναι συμμετοχὴ στὸν Οἰκουμενισμό; Καὶ ἡ ἀναγνώριση-ψήφιση τῶν πεπραγμένων στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε τῶν αἱρετικῶν βαπτισμάτων ὡς ἔγκυρων, (παρόντων τοῦ Καλαβρύτων Ἀμβρόσιου ὡς παρατηρητοῦ καὶ τοῦ Δημητριάδος Ἰγνατίου ὡς μέλους) τί εἶναι; Δὲν εἶναι ἀποδοχὴ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Καὶ ἡ μνημόνευση τῶν Οἰκουμενιστῶν, τί εἶναι; Δὲν εἶναι κοινωνία μὲ τὸν "καταραμένο οικουμενισμό";

Δείτε και το βίντεο εδώ: Χαιρετισμός Επισκόπου Μπρατσέκ Λογγίνου, στην Ημερίδα για τη Μεγάλη Σύνοδο

Ο χαιρετισμός του Σεβασμιωτάτου Επισκόπου του Μπάντσεν και Βικαρίου της Επαρχίας Τσερνοβιτσίου, κ.κ. Λογγίνου, ως εκπροσώπου του Μητροπολίτου Κιέβου και Πάσης Ουκρανίας, κ.κ. Ονουφρίου.

Σεβασμιώτατοι, Σεβαστοί Πατέρες, Οσιολογιώτατοι και Οσιολογιώτατες, αγαπητοί αδελφοί,

Με τον πιο βαθύ πόνο της ψυχή, συνήλθαμε σήμερα οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, επειδή, στις ημέρες που ζούμε, η Ορθόδοξη μας Εκκλησία δέχεται σκληρά χτυπήματα. Αλλά, παρόλο που εδώ και δύο χιλιετίες η Εκκλησία μας δέχτηκε χτυπήματα από όλες τις πλευρές, από όλες τις αιρέσεις, οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας τήρησαν τα δόγματα και την αληθινή πίστη. 

Σας αγκαλλιάζουμε με όλη την αγάπη μας εν Χριστώ τω Κύριω ημών και, κατά τον λόγο του θείου Ψαλμωδού, ο οποίος λέει: Ίδοὺ δὴ τί καλὸν ἢ τί τερπνόν, ἀλλ᾿ ἢ τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό (Ψ 132:1), σας αγκαλλιάζουμε όμως όχι στην υποκριτική αγάπη με τους αιρετικούς, αλλά ενωμένοι με τους αδελφούς μας στην αγνή μας πίστη, κανονική και ορθή, διότι η αγάπη συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ (A’ Koρ. 13:6) και την αλήθεια την ζούμε στην Εκκλησία μας. Σήμερα μας συνένωσαν εδώ ο πόνος της ψυχής και οι προβληματισμοί του Ορθοδόξου λαού της Οικουμένης, λόγω του μεγάλου κινδύνου, που έχει εμφανιστεί ενώπιόν μας, και αντιμέτωποι του κινδύνου αυτού έχουμε μπροστά μας μόνο δύο επιλογές: να γίνουμε προδότες της αγίας μας Ορθόδοξου πίστεως ή να ομολογήσουμε την αγία αλήθεια, την οποία λάβαμε ως την πιο πολύτιμη παρακαταθήκη. Γνωρίζουμε μόνο μια Εκκλησία, την οποία μας παρέδωσε ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριός μας,

ΔΕΝΤΡΟ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

Γ΄ Στάσις Xαιρετισμῶν

ΔΕΝΤΡΟ  Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

«Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί·
χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ᾽ οὗ σκέπονται πολλοί»
(Ἀκάθ. ὕμν. Ν3)

     

     Ακάθιστος ὕμνος, ἀγαπητοί μου. Τρίτη στάσις. Ὅπως λέγαμε καὶ ἄλλοτε, ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος εἶνε ἕνα ἐξαίρετο ποίημα, ἕνα ἀ­ριστούργημα τῆς βυζαντινῆς ἐποχῆς. Ἡ βαθειὰ ἀγάπη καὶ ὁ σεβασμός, ποὺ ἔτρεφε πρὸς τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο ὁ ἀνώνυμος ποιητής, τὸν κάνουν νὰ τὴν στολίζῃ μὲ πολλὰ ὀνόματα, μὲ ποικίλες εἰκόνες καὶ λέξεις, ποὺ παίρνει ἀ­πὸ παντοῦ (ἀπὸ τὸν οὐρανό, τὴ γῆ, τὸν ἥλιο, τὴ σελήνη, τὰ φυτά, τὰ δέντρα, τὰ ἄνθη, τὰ πουλιά, ἀπ᾽ ὅλο τὸν κόσμο). Ἂν μετρήσουμε τὶς εἰκόνες ποὺ περιέχει ἡ ἀκολουθία τοῦ Ἀ­καθίστου ὕμνου, ξεπερνοῦν τὶς τριακόσες. Ὑ­πέροχη ζωγραφιά· διότι καὶ ζωγράφοι ἀσχολήθηκαν μὲ τὴν εἰκονογράφησι τοῦ ὕμνου αὐ­τοῦ ἀπὸ τὴ βυζαντινὴ περίοδο μέχρι σήμερα.
     Τὰ «χαῖρε» τῆς ἀκολουθίας εἶνε 144. Ἕνα ἀ­πὸ αὐτὰ εἶνε κι αὐτὸ ποὺ ἀκούσατε· «Χαῖ­ρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφον­ται πιστοί· χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ᾽ οὗ σκέπονται πολλοί» (Ἀκάθ. ὕμν. Ν3). Τί σημαίνουν τὰ λό­για αὐτά; – γιατὶ δὲν ἀρκεῖ ἁπλῶς νὰ τὰ ἀκοῦ­με· ὁ σκοπὸς εἶνε νὰ διδασκώμεθα κάτι καὶ νὰ τὸ ἐφαρμόζουμε, ἐκεῖ ἀποβλέπει ἡ Ἐκκλησία μας καὶ μὲ τὴν ψαλμῳδία.

* * *

   Ἡ Παναγία, ἀγαπητοί μου, ὀνομάζεται ἐδῶ «δένδρον». Ὄχι δέντρο ἄκαρπο, ὅπως εἴμαστ᾽ ἐμεῖς, ποὺ λέει τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο ὅτι

ΚΟΠΟΣ, ΑΝΕΣΗ καὶ ΣΩΤΗΡΙΑ

«Κόπος ἐστὶ τὸ σωθῆναι»

   Ὅλοι οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ ποθοῦμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ πολλὲς φορὲς ὁ τρόπος τῆς ζωῆς μας δὲν συμβαδίζει μὲ τὸν στόχο ποὺ θέλουμε νὰ ἐπιτύχουμε. Μᾶς ἀρέσει καὶ σ᾿ αὐτὴ τὴ ζωὴ νὰ ζοῦμε μὲ ἀπολαύσεις καὶ ­στὴν ἄλλη ζωὴ νὰ ἀπολαμβάνουμε τὴ μακαριότητα τῆς Βασιλείας τῶν οὐ­ρα­νῶν. Ποθοῦμε νὰ κληρονομήσουμε τὴ Βα­σιλεία τοῦ Θεοῦ χωρὶς καθόλου νὰ κοπιάσουμε.
   Ὁ Μέγας Βασίλειος ἐπικρίνει αὐτὸ τὸν ἀνακόλουθο τρόπο ζωῆς. Γράφει στοὺς Ὅρους κατὰ πλάτος: Ἐνῶ ἐπιθυμοῦ­με τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, δὲν φροντίζουμε νὰ κάνουμε αὐτὰ ποὺ χρειάζον­ται, γιὰ νὰ τὴν κερδίσουμε. Καὶ μάλιστα φανταζόμαστε μὲ τὴ ματαιότητα τοῦ νοῦ μας ὅτι χωρὶς νὰ κοπιάσουμε γιὰ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, θὰ ἐπιτύχουμε ἴσες τιμὲς μὲ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἀντισταθεῖ κατὰ τῆς ἁμαρτίας μέχρι θανάτου. Ἀλλὰ ὑπάρχει κανεὶς ποὺ τὸν καιρὸ τῆς σπορᾶς παρέμενε ἀργὸς στὸ σπίτι του ἢ κοιμόταν, κι ὅταν ἦλθε ὁ θερισμός, γέμισε τὶς ἀποθῆκες του μὲ καρπό; Ὑπάρχει κανεὶς ποὺ δὲν φύτευσε, οὔτε καλλιέργησε ἀμπέλι καὶ στὸν καιρὸ τοῦ τρύγου τρύγησε σταφύλια; Ὑπάρχει κανεὶς ποὺ δὲν μπῆκε κἂν στὸ στάδιο νὰ ἀγωνιστεῖ καὶ στὸ τέλος τοῦ ἀγώνα στεφανώθηκε; Οἱ καρποὶ ἀνήκουν σ᾿ ἐκείνους ποὺ κοπιάζουν. Οἱ τιμὲς καὶ τὰ στεφάνια ἀνήκουν στοὺς νικητές (Μεγάλου Βασιλείου, Ὅροι κατὰ πλάτος, ΕΠΕ 8, 168).
   Εἶναι ὁπωσδήποτε πλάνη νὰ νομίζου­με ὅτι θὰ κληρονομήσουμε τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ βαδίζοντας τὴν εὐρύχωρη ὁδό. Ἡ πλατιὰ πύλη καὶ ἡ εὐρύχωρη ὁδὸς δὲν ὁδηγοῦν στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ στὴν ἀπώλεια.
  Αὐτὸ τὸ γνωρίζουμε θεωρητικά, ἀλλὰ στὴν πράξη τὸ ἐφαρμόζουμε ἄραγε πάν­τοτε; Ἂν παρατηρήσουμε ποιὲς εἶναι οἱ καθημερινές μας ἐπιλογές, θὰ διαπιστώσουμε ὅτι τὶς περισσότερες φορὲς ἐπιλέγουμε ὄχι τὸν κόπο, ἀλλὰ τὴν ἄνεση. Λόγου χάριν,