«Η των κακοδόξων την άνοιαν απελάγξασα», παρακαλούμε να καταισχύνεις την κακοδοξίαν και την αυθάδεια των Οικουμενιστών!

Κάθε χρόνο τὴν 11^η Ιουλίου τελεῖται ἀγρυπνία στὸ μοναστήρι τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στὴ Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης. Χιλιάδες εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἐπισκέπτονται τὸ μοναστήρι γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὸν τάφο τοῦ ἁγίου Παϊσίου καὶ νὰ παρακολουθήσουν τὴν ἀγρυπνία.

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος ἐκοιμήθη τὴν 12^η Ἰουλίου τοῦ 1994, μία ἡμέρα μετὰ τὴν ἑορτὴ τῆς ἁγίας Εὐφημίας. Καὶ τοῦτο δὲν εἶναι τυχαῖο, ἀφοῦ ὁ Ὅσιος εἶχε ἰδιαίτερη πνευματικὴ σχέση μὲ τὴν Ἁγία Ευφημία.

Ἡ ἁγία Εὐφημία ἑορτάζεται σήμερα, 11 Ἰουλίου καὶ κατὰ τὴν ἡμερα αὐτή, γίνεται ἀνάμνηση τοῦ θαύματος ποὺ πραγματοποίησε ἡ Ἁγία, ὅταν, κατὰ τὴν ἐποχὴ τῶν εὐσεβῶν αὐτοκρατόρων Μαρκιανοῦ καὶ Πουλχερίας, συντάχθηκαν δύο Τόμοι οἱ ὁποῖοι περιείχαν τὸν Ὅρο Πίστεως (Δόγμα) τῆς Συνόδου τῆς Χαλκηδόνα (451 μ.Χ.). Ὁ ἕνας Ὅρος ἦταν τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ὁ ἄλλος τῶν κακοδόξων Μονοφυσιτῶν. Γιὰ νὰ διαπιστωθεῖ ποιός Ὅρος εἶναι ὁ Ὀρθόδοξος, ἀποφασίστηκε νὰ τεθοῦν καὶ οἱ δύο Τόμοι μέσα στὴ λάρνακα τῆς ἁγίας Εὐφημίας, ὥστε ἐκείνη νὰ ἀποφασίσει. Μετὰ τὴν ἀποσφράγιση τῆς λάρνακας, βρέθηκε ὁ μὲν Τόμος τῶν αἱρετικῶν στὰ πόδια τῆς Ἁγίας πεταμένος, ὁ δὲ Τόμος τῶν Ὀρθοδόξων στὸ στῆθος της.

Γι’ αὐτὸ καὶ στὸ Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας γράφεται:

Λίαν εὔφρανας τοὺς ὀρθοδόξους, καὶ κατῄσχυνας τοὺς κακοδόξους, Εὐφημία Χριστοῦ καλλιπάρθενε· τῆς γὰρ Τετάρτης Συνόδου ἐκύρωσας, ἃ οἱ Πατέρες καλῶς ἐδογμάτισαν, Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ὡς γνωστὸν ὁ Ὅσιος Παΐσιος εἶχε τὴν εὐλογία νὰ τὸν ἐπισκεφθεῖ ἡ ἁγία Εὐφημία στο κελί του. Ὅπως διαβάζουμε στὸ βιβλίο «Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου» (σελ. 224-228) ὁ Ἱερομόναχος Ἰσαάκ γράφει:

Ὁ Γέροντας Παΐσιος «διηγούμενος το γεγονός πρόσθεσε με ταπείνωση ότι παρουσιάστηκε η αγία Ευφημία, “όχι γιατί το αξίζω, αλλά επειδή με απασχολούσε εκείνο τον καιρό ένα θέμα που είχε σχέση με την κατάσταση της Εκκλησίας γενικά, και για δύο άλλους λόγους”».

Δυστυχῶς, ὅπως παρατηρεῖ ἁγιορείτης Γέροντας, ὁ π. Ἰσαὰκ δὲν μᾶς ἀποκαλύπτει ποιός ἦταν ὁ ἐκκλησιαστικὸς λόγος ποὺ ἀπασχολοῦσε τότε τὸν Γέροντα Παΐσιο. Νὰ συμπεράνουμε ὅτι ἡ Ἁγία, ποὺ ἐπεκύρωσε μὲ τὸ θαῦμα της τὸν δογματικὸ Ὅρο μιᾶς Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐπισκέφτηκε τὸν Ὅσιο Παΐσιο γιὰ νὰ τὸν συνδράμει στὴν ἀποσαφήνιση κάποιου δογματικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ προβλήματος ποὺ τὸν ἀπασχολοῦσε, ὅπως τότε, ποὺ κατὰ τὸν Ὑμνογράφο της:

"Ὅρους παραλαβοῦσα σεμνή, ἔνδον τοῦ τάφου, εὐσεβῶν κακοδόξων τε, κατεῖχες ἐν ταῖς χερσί σου, ὃν οἱ Πατέρες καλῶς, ἄνωθεν πνευσθέντες συνεξέθεντο, τὸν δὲ κατεπάτησας, ὡς ψευδῆ καὶ ἀντίθεον, τῶν κακοδόξων, οὓς εἰς τέλος κατῄσχυνας· ὅθεν ἅπαντες, εὐσεβῶς εὐφημοῦμέν σε, χαίροντες ἐν τῇ μνήμῃ σου, οὓς μάρτυς ὁ πρόεδρος, ὁ ἱερὸς Βυζαντίων, ἐπισυνήγαγε σήμερον· διὸ τὸν Σωτῆρα, ἐκδυσώπησον δοθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος".

Ὅ,τι κι ἂν συνέβη, ἐμεῖς σήμερα παρακαλοῦμε τὴν ἁγία Εὐφημία διὰ τοῦ ἁγίου Παϊσίου, αὐτὴ τὴν πρώτη χρονιὰ τῆς ἑορτῆς του, καθὼς μάλιστα στὴν ἑορτὴ του θὰ εἶναι παρὼν γιὰ νὰ τὸν τιμήσει ἕνας ἄλλος κακόδοξος, ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος, παρότι δὲν εἴμαστε ἄξιοι νὰ βοηθήσει καὶ νὰ φωτίσει:

Τὸν μὲν Πατριάρχη νὰ ἀντιληφθεῖ ποιόν βαραθρώδη δρόμο ἀπωλείας βαδίζει, τὴν δὲ κακοδοξία του νὰ καταισχύνει.

Νὰ φωτίσει τοὺς Ὀρθοδόξους Ποιμένες καὶ πιστοὺς (ἀσχέτως μὲ τὸ τί θὰ κάνει ὁ Πατριάρχης καὶ οἱ δυσκολομετανόητοι αἱρετικοί) νὰ πράξουν γιὰ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὅ,τι γιὰ τὴν αἵρεση τῆς ἐποχῆς της ἡ Ἁγία Εὐφημία, «ἡ τῶν τυράννων τὰ θράση καταργήσασα, καὶ τῶν κακοδόξων τὴν ἄνοιαν ἀπελάγξασα».

Λοιπόν,

"Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί, τὴν ἐτήσιον μνήμην, τῆς πανευφήμου Εὐφημίας, μέτ' ἐγκωμίων ὑμνήσωμεν, λέγοντες, χαίροις ἀθληφόρε καὶ Μάρτυς, ἡ τῶν τυράννων τὰ θράση καταργήσασα, καὶ τῶν κακοδόξων τὴν ἄνοιαν ἀπελάγξασα· Χαίροις, τῆς Χαλκηδόνος τὸ κάλλιστον θρέμμα, καὶ τῶν ὀρθοδόξων τὸ ἄσειστον ἔρεισμα· Χαίροις, ἡ διὰ Χριστὸν τὸν νυμφίον σου, τὴν μὲν ἀκμὴν τοῦ σώματος ταῖς βασάνοις καταναλώσασα, τὴν δὲ ψυχήν ταῖς ἀκτῖσι τοῦ Πνεύματος ἐκλαμπρύνασα· Χαίροις, ἡ πρεσβεύουσα πάντοτε, ὑπὲρ τῶν πίστει καὶ πόθῳ τελούντων σου τὰ μνημόσυνα.

Τοὺς τῆς ἀθλήσεως Μάρτυς ἀγῶνας καὶ τῆς πίστεως, οὓς ὑπὲρ Χριστοῦ ἠγωνίσω, ἐν ἀσθενεῖ τοῦ θήλεος φύσει, ἐπαξίως τὶς διηγήσεται; ἢ τὶς ἐξειπεῖν κατισχύσει τῶν ἀρετῶν σου τὰ προτερήματα, καὶ τῶν σῶν θαυμάτων τὰ πλήθη, Εὐφημία πανεύφημε; τό τε στερρὸν τῶν ὀρθῶν δογμάτων, καὶ ὀρθοδοξίας τὸ μόνιμον· διὸ καὶ ὑπὸ τῶν θείων Πατέρων, τὸν τῆς πίστεως Ὅρον, ὡς ζηλωτὴς ταύτης πεπίστευσαι, ὃν καὶ φυλάττεις διὰ παντὸς ἀπαράτρεπτον, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

«Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας»!

Κάθε δάκρυ είναι μοναδικό! (Φωτογραφίες)

Δάκρυα χαρᾶς!

        Ο καλλιτέχνης φωτογραφίζει τα δάκρυα στο μικροσκόπιο για να δείξει σε όλους πόσο μοναδικά είναι στη σύσταση και στην εμφάνισή τους, ανάλογα με το λόγο που προκύπτουν στα μάτια μας… Ως αποτέλεσμα πόνου, θλίψης, χαράς, καθαρίσματος κρεμμυδιών, εισπνοής πιπεριού κ.λπ.
 

                   Κ ά θ ε   δ ά κ ρ υ   ε ί ν α ι   μ ο ν α δ ι κ ό!

      Σε ασπρόμαυρη αποτύπωση και σε ικανοποιητική μεγέθυνση, το αποτέλεσμα μας δείχνει ξεκάθαρα πως τα δάκρυα που βγαίνουν από τα μάτια μας δεν είναι στην ουσία ίδια σε καμία περίπτωση!

1. Δάκρυα έντονης συναισθηματικής φόρτισης, 2. Δάκρυα από ερεθισμό των ματιών, 3. Δάκρυα από κόψιμο κρεμμυδιών, 4. Δάκρυα τρώγοντας τσίλι, 5. Δάκρυα από δυνατό αέρα, 6. Δάκρυα χαράς.

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια

Μεγάλου ὑμνογράφου τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

 Ἡ Ἀκολουθία ἐδῶ

Αυγουστίνος Καντιώτης: Δεν ξέρω τι διωγμούς θα υποστώμεν οι επίσκοποι που επαύσαμε το μνημόσυνο του Πατριάρχη!

  Οι σύγχρονοι Επίσκοποι και Ποιμένες, όμως, ΞΕΡΟΥΝ και γι' αυτό ...σιωπούν!

Τα γνωρίσματα του Ορθόδοξου κληρικού

Πηγή: "agioritikovima" 

Αγαπητοί, πρέπει να ομολογήσουμε μία πικρά αλήθεια. Οι πιστοί, που αγωνίζονται για να κρατήσουν την Ορθοδοξία, είναι ολίγοι.

Το ρεύμα το μεγάλο και το απέραντο είναι εκείνο που σιγά – σιγά έχουν απομακρυνθεί από την ορθόδοξο πίστη.

Θα πω ένα λόγο, που ποτέ δεν τον είπα. Θα τον πείτε εγωιστικό, αλλά σας δίνω μια ζυγαριά, για να ζυγίσετε παπάδες, δεσποτάδες και όλο τον κλήρο και όλους τους θεολόγους.

Η ζυγαριά αυτή ποια είναι; Ποιο είναι το γνώρισμα του παπά; Να μαζεύει πρόσφορα; Να κάνει ωραίες ακολουθίες; Να κηρύττει χαριτωμένα και να χρηστολογεί από του άμβωνος και να δακρύζουν τα μάτια μερικών δεσποιναρίων για τους στοχαστικούς του λογισμούς; Ποιο είναι το γνώρισμα του παπά και του δεσπότη σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια;

Το γνώρισμα του δεσπότη και του παπά είναι η μαχητικότης, η παρρησία. Είναι εκείνο που είπε ο απόστολος Παύλος, ότι «Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται». Αν δείτε παπά, αν δείτε θεολόγο, αν δείτε μητροπολίτη και αρχιεπίσκοπο, που δεν διώκεται, αλλά απολαύει της αγάπης και της εκτιμήσεως όλων, τότε έχει εφαρμογή ο λόγος του Χριστού «Ουαί όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι», να ξέρετε πολύ καλά ότι αυτός δεν βαδίζει καλώς.

Ή αν λέγεται ορθόδοξος και δεν θέλει να αντιμετωπίσει το ρεύμα, την χιονοστιβάδα αυτή που κατέρχεται για να διαλύσει τον κόσμο. Ο παπάς ο ορθόδοξος πάει κόντρα με τα ρεύματα. Ο Μέγας Αθανάσιος ένας ήτο, αλλά κράτησε στους ώμους του ως Άτλας ολόκληρη της Ορθοδοξία. Ο Μάρκος ο Ευγενικός ένας ήτο, αλλά κράτησε στα χέρια του ολόκληρη της Ορθοδοξία.

Ο ιερός Φώτιος τα ίδια. Ολίγοι είναι, αλλά δεν νικάει με τα νούμερα, νικάει με την πίστη. Γιατί όσο αξίζει ένας πιστός παπάς, όσο αξίζει ένας πιστός επίσκοπος, όσο αξίζει ένας πιστός αρχιεπίσκοπος, όσο αξίζει ένας λαϊκός και μία γυναίκα δεν αξίζει ολόκληρος ο ντουνιάς.

Λοιπόν να μη πτοούμεθα διότι γίνεται αυτή η προδοσία της πίστεως μας δεξιά και αριστερά.

Ένα σας συνιστώ. Μη μου λέτε, ότι Αυτός είναι καλός, αυτός είναι θεολόγος σπουδαίος, αυτός κάνει διαλεκτική, αυτός άνοιξε ακαδημία του Πλάτωνος και άμα τον ακούσεις είναι θαύμα!…

Μέτρησε τον αν έχει μία σπίθα από το Μάρκο τον Ευγενικό, αν έχει μία σπίθα από τον ιερό Φώτιο, αν έχει μία σπίθα από τον Κηρουλάριο, αν έχει μία σπίθα από τον Παπουλάκο (ο αγράμματος αυτός στάθηκε απέναντι ολόκληρου του κόσμου).

Τα λέγω αυτά έχων επίγνωση της θέσεως μου ως Έλληνος και ως επισκόπου έχοντος τεράστια ευθύνας. Είμεθα έτοιμοι τα πάντα να θυσιάσωμεν. Τολμώ, ίσως για τελευταία φορά από του βήματος αυτού, να πω: Όσοι αγαπάτε το Χριστό, όσοι αγαπάτε την Εκκλησία, έχουμε την Παναγία μαζί μας, έχουμε μαζί με όλους εκείνους που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την ορθόδοξο πίστη μας.

Όσοι είναι με το διάβολο, να κάτσουν κάτω, να κλείσουν τα στόματα τους. Διότι διάβολος είναι η δειλία των, διάβολος είναι η δελεαστικότης των, διάβολος τα επιχειρήματα των, που ζητούν να ψυχράνουν μια χούφτα ανθρώπων οι οποίοι βασανίζονται και τυραννιούνται και διώκονται για την πίστη του Χριστού μας.

Εμείς έχομεν ανέκαθεν ως σύνθημα τον όρκο των εφήβων των Αθηνών. Τα παλικάρια της αρχαίας Ελλάδος επάνω από την Ακρόπολη ορκίζονταν και λέγανε, «Ή μόνος ή μετ’ άλλων τα όσια και ιερά υπερασπιώ». Και εγώ, μικρός στρατιώτης, το δηλώνω παρρησία. Ή μόνος ή μετ’ άλλων τα όσια και ιερά της πίστεως θα τα υπερασπίσω μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος μου. Και εσείς αντί χειροκροτημάτων ματαίων, τα οποία ουδέν λέγουν, αντί επαίνων, να προσευχηθείτε πολύ.

Γιατί οι ορθόδοξοι έμειναν ολίγοι και η μάχη επεκτείνεται και θα βρεθούμε προ νέων γεγονότων. Όχι μόνο στην μικρά μας Ελλάδα, αλλά και εις όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης ο εωσφόρος έχει εκστρατεύσει και λυσσάει για να ξεριζώσει μέσα από τα στήθη των ανθρώπων την ορθόδοξο πίστη.

Δεν ξέρω τι θα γίνει. Δεν ξέρω τι διωγμούς θα υποστώμεν οι επίσκοποι που επαύσαμε το μνημόσυνο του Αθηναγόρου και οι άλλοι κληρικοί οι οποίοι είναι γύρω μας. Δεν ξέρω σε ποιο Άγιον Όρος θα καταφύγωμεν. Ένα γνωρίζω πως ότι και αν γίνει, ότι και αν συμβεί και τα άστρα να πέσουν και οι ποταμοί να ξηραθούν και άνω κάτω να γίνει ο κόσμος, ένα γνωρίζω – το πιστεύω ακραδάντως, ότι στο τέλος θα νικήσει η Ορθοδοξία.

Όταν θα έρθει η στιγμή του διωγμού των ορθοδόξων, τότε έχομε και ημείς το σχέδιο μας, όπως και πάς πιστός. Και εσείς όλοι – είστε εδώ 3.000;- αυτά που σας είπα να τα σκορπίσετε παντού. Ο ένας να γίνει δύο. Οι δύο τέσσερις, οι τέσσερις οκτώ... Να γίνει μεγάλο κύμα θαλάσσης, να ξεπλύνομε την πατρίδα μας εις τρόπον ώστε η Ελλάς να γίνει άστρον του ουρανού, ορθόδοξος τόπος, παράδεισος της Ορθοδοξίας. Αμήν.

Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, «Οι Χριστιανοί στους έσχατους καιρούς»