Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

"ΤΟ ΦΡΙΚΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΙΚΟΝΝΗΣΟΥ ΙΩΣΗΦ"


Παρακολουθήσαμε αὐτὲς τὶς μέρες στὰ ἱστολόγια τὰ γενόμενα εἰς τὸ Μνημόσυνο γιὰ τὰ τρία χρόνια ἀπὸ τῆς ἐκδημίας τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτη.
Μᾶς ἐξέπληξε τὸ ψέμα ποὺ ἐκφώνησε ὁ τρόφιμος τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς, ὁ μητροπολίτης Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος ἂν καὶ ἄνευ νύμφης  καὶ ποιμνίου, ἔχει ὡς προίκα τὴν μητρόπολη Προικο-ννήσου.
Περιμέναμε ἀπὸ τὸν Προικοννήσου, ὅταν ἀποδοκιμάστηκε ἕνα τέτοιο ψέμα, ποὺ λέχθηκε στὸ Μνημόσυνο τοῦ ἀγωνιστῆ Αὐγουστίνου Καντιώτη καὶ ἀμαυρώνει τὴν μνήμη του, περιμέναμε πὼς ἀκαριαία θὰ τὸ διέψευσει ἢ τουλάχιστον θὰ ζητοῦσε συγγνώμη. Τίποτα, ὅμως ἀπ’ αὐτά. Καμιά εὐαισθησία ἀπὸ τὸν κ. Ἰωσήφ.
Καὶ σήμερα ποὺ εἴδαμε νὰ ἐπαναφέρει τὸ θέμα ἄλλο ἕνα ἱστολόγιο («Τρελλογιάννης») θεωρήσαμε ὅτι πρέπει νὰ δημοσιεύσουμε τὴν εἴδηση-ρεπορτὰζ καὶ στὸ δικό μας ἱστολόγιο, ἐπι πλέον δὲ
α) νὰ προσθέσουμε ἕνα ντουκουμέντο: μιὰ ἐπιστολὴ τοῦ πρώην Παραμυθίας Παύλου πρὸς τὸν Πατριάρχη Δημήτριο, τὸν ὁποῖο ἀπειλοῦσε ὅτι ἂν συνεχίσει τὴν οἰκουμενιστικὴ τακτικὴ τοῦ Ἀθηναγόρα, θὰ προβεῖ στὴν Διακοπὴ καὶ τοῦ δικοῦ του Μνημοσύνου. (Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ Παραμυθίας Παῦλος μαζί μὲ τὸν Καντιώτη καὶ τὸν Ἐλευθερουπόλεως εἶχαν διακόψη τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα).
Καὶ διερωτᾶται κάθε πιστὸς ποὺ γνώρισε τὸν Καντιώτη: ἦταν δυνατὸν ὁ ἤπιων τόνων Παραμυθίας νὰ στείλει αὐτὴν τὴν Ἐπιστολή, καὶ ὁ λιονταρόψυχος Καντιώτης νὰ πῆγε στὸ Φανάρι νὰ ζητήσει συγγνώμη;(!)
Φρονοῦμε, πὼς καὶ μόνο αὐτὴ ἡ ἐπιστολή, πέρα ἀπὸ τὴν μετέπειτα δράση, τὰ κηρύγματα καὶ τὴν στάση τοῦ Καντιώτη, καταδεικνύει  τὸ μέγεθος τοῦ ψεύδους ποὺ ἐκστόμισαν (χωρὶς ἀποδείξεις) Ἐπισκοπικά χείλη.

β) μὲ τὴν εὐκαιρία νὰ ἐπισημάνουμε:
* Τὴν δειλία τῆς Ἱ. Μ. Φλωρίνης, καὶ ἰδίως τοῦ Μητροπολίτου, ὁ ὁποῖος, ἔχασε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὴν εὐκαιρία νὰ δείξει τὴν εὐγνωμοσύνη του πρὸς τὸν πνευματικό του Πατέρα. Δὲν τόλμησε νὰ ἀποστομώσει τοὺς ὑβριστές του, πολιτογραφήθηκε (φαίνεται ὁριστικά) στοὺς ἐχθρούς του!
* Τὴν τόλμη τοῦ μητροπολίτη Γόρτυνος κ. Ἱερεμία (ἀρκεῖ νὰ μὴν εἶναι περιστασιακή), ὁ ὁποῖος τίμησε τὸν πνευματικό του Πατέρα Αὐγουστῖνο.
* Τὴν ἀκόμα μεγαλύτερη τόλμη τοῦ ἱερέως π. Ἐλευθέριου Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος δὲν λογάριασε τὸ ἐνδεχόμενο νὰ πέσει στὴν δυσμένεια τοῦ Δεσπότη

Σχόλιο επί του Ημερολογιακού





Σχόλιο π το διαλόγου μ φορμ τ τελευταο
ρθρο  περ  το  μερολογιακο  ζητήματος
το π. Εθυμίου Τρικαμην.


Τοῦ κ. Λαυρέντιου Νετζιόρτζιο, συγγραφέως καὶ Προέδρου τῆς «Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”»


Προϋπόθεση τς «κοινωνίας το γίου Πνεύματος», δηλαδ τς κκλησίας το Χριστο, εναι «νότητα τς Πίστεως» δ «νότητα τς Πίστεως» πάρχει ταν τηρεται τ ερ
Εαγγέλιο κα ερ Παράδοσις πως ρμήνευσαν κα δίδαξαν κα νομοθέτησαν κα μς παρέδωσαν ο γιοι κα θεοφόροι Πατέρες τς κκλησίας Του. Οδαμο τς γιοΠατερικς Διδασκαλίας διδάσκεται κάποια λλη προϋπόθεση τς «κοινωνίας το γίου Πνεύματος» κα οδαμο τς κκλησιαστικς στορίας μαρτυρεται κάτι διαφορετικό. Αρεση εναι κριβς ντ-γιοΠατερικ διατάραξη κα διάσπαση τς «νότητος τς Πίστεως» ς προϋποθέσεως τς «κοινωνίας το γίου Πνεύματος».

Ο
κολουθοντες τ παλαι μερολόγιο ―πάτριο ορτολόγιο προτιμον ν τ λένε― μέσα π τν ωλη πιχειρηματολογία τους κα τς ντιφατικς τοποθετήσεις κα ναφορές τους, τελικς καταλήγουν ν σχυρίζονται τι τ παλαι μερολόγιο εναι ποκλειστικς τ μέσον τς κοινς λατρείας δι τς ποίας πιτυγχάνεται «νότητα τς Πίστεως». στόσο σχυρισμός τους δν