Όταν οι λυκοποιμαίνες φορούν προβιά!

Ο Σύρου Δωρόθεος στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ:

Τι λέει για θρησκευτικά, διάλογο με τους Καθολικούς, εκλογή Αρχιερέων και Αγιορείτες

   Του Γιώργου Θεοχάρη

-Αντισυνταγματική η κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών κι η μετατροπή του  σε μάθημα θρησκειολογίας, εξηγεί ο μητροπολίτης Σύρου  Τήνου, Άνδρου, Κέας και Μήλου κ. Δωρόθεος.

Σε μία εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ αναφέρεται στον διάλογο της Ορθόδοξης  με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, ξεκαθαρίζοντας ότι  κινούνται σε λάθος κατεύθυνση όσοι διαμαρτύρονται λέγοντας· «Δεν είναι δυνατόν μία χώρα να έχει διαπιστευμένους Πρέσβεις σε όλο τον κόσμο και η Εκκλησία της να παραμένει εγκλωβισμένη στον εαυτό της, μόνο και μόνο επειδή ο διάλογος με ετεροδόξους ή και αλλoδόξους θεωρείται από μερικούς “ἁμάρτημα”». [σ.σ.: Ἀπὸ πότε, κ. Δωρόθεε, ἡ "διαπίστευση Πρέσβεων" ὑποχρεώνει τὴν Ἐκκλησία νὰ ἀλλάξει τὴν ἁγιοπατερική της δομὴ καὶ λειτουργία].
Ταυτόχρονα ο Άγιος Σύρου σχολιάζει και την  πρόσφατη απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για τις επισκέψεις Αγιορειτών στις μητροπόλεις που πλέον θα απαιτείται έγγραφη άδεια από τη ΔΙΣ.
Επίσης, αναφορικά με την προοπτική αλλαγής εκλογής των Αρχιερέων επισήμανε ότι είναι ανέφικτο να αλλάξει καθώς εάν αυτό συνέβαινε θα προκαλούσε άλλα προβλήματα.



ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:

-Σεβασμιώτατε, καταρχήν σας καλωσορίζουμε στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Η Εκκλησία σήμερα είναι αντιμέτωπη με μία σειρά ζητημάτων όπως με το μάθημα των θρησκευτικών. Τι βλέπετε να γίνετε; δεδομένου και της άρνησης γονέων να διδαχτούν τα παιδιά τους το υπάρχον βιβλίο που έχει μετατραπεί σε μάθημα θρησκειολογίας.
Επίσης με το θέμα της προσευχής στα σχολεία που πλέον είναι προαιρετική, ουσιαστικά αφαιρέθηκε καθώς στη τελευταία εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας που εστάλη σε όλες τις διευθύνσεις εκπαίδευσης δεν υπάρχει!

Αφού σας ευχαριστήσω για τη φιλοξενία των απόψεών μου στο έγκριτο «ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ», να σημειώσω εξ αρχής ότι η κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών στα Σχολεία και η αντικατάστασή του με το μάθημα της Θρησκειολογίας, αντιβαίνει στο άρθρο 16 του Συντάγματος, που ορίζει ότι “η παιδεία αποτελεί
βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες”.
Παράλληλα, ο συντακτικός νομοθέτης κατοχυρώνει με το άρθρο 13 του Συντάγματος το ατομικό δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας. Εκ τούτου συνάγεται ότι οι μαθηταί που είναι άθεοι, ετερόδοξοι ή ετερόθρησκοι έχουν το δικαίωμα να απέχουν αζημίως από την διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών και τις άλλες θρησκευτικού περιεχομένου εκδηλώσεις του σχολείου.
Η δε νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, θεμελιώνεται στο πραγματικό γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα του Ελληνικού Λαού ανήκει στην Ορθόδοξον Χριστιανική Εκκλησία και συνεπώς οι γονείς τόσο κατ' εφαρμογή του άρθρου 13 του Συντάγματος όσο και κατ εφαρμογή του 1ου Πρωτοκόλλου της Συμβάσεως της Ρώμης έχουν το δικαίωμα να ανατρέφουν τα τέκνα τους συμφώνως με τις αρχές της ιδικής τους θρησκείας.
Κατά συνέπεια, οι γονείς ασκούν Συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά τους, για το οποίο κανείς δεν μπορεί να τους μεμφθεί…
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η Πολιτεία με τη νομοθετική ρύθμιση με το Ν2413/1996 έχει δώσει ήδη λύσεις για την εκπαίδευση των συγκεκριμένων ομάδων πληθυσμού μιας κοινωνίας, οι οποίες διαφοροποιούνται από άλλες ομάδες ένεκα θρησκευτικών, εθνικών και πολιτιστικών λόγων.
Θα συμφωνήσουμε, βεβαίως, ότι το μάθημα των Θρησκευτικών έτσι όπως διδάσκεται στα Σχολεία, ενίοτε χωρίς τον ουσιαστικό χαρακτήρα της Κατηχήσεως, δεν έκανε κανένα νέο καλύτερο ή περισσότερο Ορθόδοξο Χριστιανό… Άλλωστε, η Κατήχηση είναι έργο της Εκκλησίας.
Οι παραπάνω παραδοχές, όμως, δεν αναιρούν την αναγκαιότητα και τη σημασία του μαθήματος των Θρησκευτικών στα Σχολεία.

Η Εκκλησία, αληθινή κιβωτός της εθνικής μας αυτογνωσίας, περικλείει στο πνευματικό της αρτοφόριο όλα τα στοιχεία της εθνικής μας ιδιοπροσωπίας, που πρέπει να μεταλάβουν οι νέοι μας μέσα στις σχολικές αίθουσες, οι οποίες χρειάζεται να μην είναι μόνο διανεμητήρια γνώσεων, αλλά και εργαστήρια διάπλασης ψυχών, κάτι, άλλωστε, που αποτελεί και Συνταγματική επιταγή, αφού κατά το άρθρο 16 του Συντάγματος «H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».
Ίσως, το μάθημα των Θρησκευτικών, σε νέες, υγιείς βάσεις [σ.σ.: ἀσφαλῶς γιὰ σᾶς αὐτὲς εἶναι μετα-πατερικές και Οικουμενιστικές!] δομημένο και από δασκάλους-ιεραποστόλους διακονημένο να αποτελεί τη λυδία λίθο, το εφαλτήριο για μια νέα εθνική παλιγγενεσία, όχι μόνο πολιτική, αλλά και κυρίως ηθική και πνευματική!

Γι` αυτό και θα πρέπει να ζητούμε περισσότερα Θρησκευτικά στα Σχολεία μας… Γιατί, περισσότερα Θρησκευτικά σημαίνει περισσότερη ανθρωπιά, περισσότερη αλληλεγγύη, περισσότερη αγάπη, ειρήνη και δικαιοσύνη, που, κακά τα ψέματα, δεν μπορούν να διδάξουν ούτε τα Μαθηματικά, ούτε η Φυσική, ούτε η Πληροφορική.
Από την άλλη, όντως, διατυπώνονται φόβοι για στοχοποίηση της Εκκλησίας στα πλαίσια μιας κακώς εννοούμενης παγκοσμιοποίησης, που τείνει προς την ομογενοποίηση.
Πιστεύουμε, όμως, στη δύναμη της Εκκλησίας και τα ισχυρά πνευματικά ερείσματα του Ελληνισμού, χάρη στα οποία μπόρεσε να αντιμετωπίσει επιτυχώς μεγαλύτερους κινδύνους και να ανταπεξέλθει σε πολύ σοβαρότερες προκλήσεις.




-Η Τήνος, το νησί της Μεγαλόχαρης, όπως συνηθίζεται να αποκαλείται, τι μήνυμα στέλνει στους απανταχού χριστιανούς ;
Περιγράψτε μας το φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο του Πανελληνίου Ιδρύματος της Ευαγγελιστρίας.

Πρόσφατα το ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ βρέθηκε στη Μεγαλόχαρη της Τήνου και κατέγραψε συγκλονιστικές εικόνες με χιλιάδες λαού να αναμένουν να προσκύνησουν. Ομολογώ οτι αυτό είχε να γίνει χρόνια

Το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου, από της συστάσεώς του, το 1823, μέχρι και σήμερα, με τις εκάστοτε Διοικούσες Επιτροπές του, με τα μέλη των οποίων έχουμε άριστη και δημιουργική συνεργασία, πιστό στις παρακαταθήκες των αοιδίμων κτητόρων του, επιτελεί ένα τιτάνιο φιλανθρωπικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, πνευματικό και ιεραποστολικό έργο, που πράγματι, όπως είπατε, το έχει αναδείξει κορυφαίο προσκύνημα της Χριστιανοσύνης.
Από τις 30 Ιανουαρίου του 1823 μέχρι και σήμερα και όσο ο ήλιος θα φωτίζει τον πλανήτη μας, ο Πανίερος Ναός της Ευαγγελιστρίας Τήνου παραμένει και θα παραμένει φάρος σωτηρίας τηλαυγής, τόπος θείας ευδοκίας και κοινωνικής αγαθοποιίας, πηγή αέναος ιαμάτων και θείων ευεργεσιών, τόπος ιερός, στις αυλές του οποίου αμέτρητες ψυχές βιώνουν το Μυστήριο της Πίστεως και δέχονται την ευλογία της Παναγίας Μητέρας του Θεού, ένας χώρος ανακαλύψεως του Πλάστου καί αποκαλύψεως του Πλάσματος. Ιδιαίτερα, στο δύσκολο παρόν, αναδεικνύεται η ευεργετική, από κάθε άποψη παρουσία και συνεισφορά του, η οποία επιμένει, παρά τις όποιες δυσχέρειες και αντιξοότητες, να θεραπεύει τις πνευματικές και υλικές ανάγκες των χιλιάδων, κατ` έτος προσκυνητών της Μεγαλόχαρης.
Η πανορθόδοξη ακτινοβολία της Μεγαλόχαρης δεν είναι έργο ανθρώπινο! Είναι ανταύγεια της ακτινοβολίας της Θείας Χάριτος, που επεσκίασε την Κόρη της Ναζαρέτ και την κατέστησε ως αληθώς Θεοτόκο. Το Προσκύνημα αρύεται το κύρος του, την ύπαρξή του, από το Ιερό Εικόνισμα της Μεγαλόχαρης, η θαυματοποιός και ευεργετική αύρα του οποίου δροσίζει τις κουρασμένες από τον αυχμό της καθημερινότητας ψυχές των ανθρώπων….
Ουδέποτε το Ιερό Ίδρυμα εφείσθη της προσφοράς του σε εθνικούς αγώνες, στην παιδεία, στη στήριξη μεγάλων Καλλιτεχνών, χωρίς την οποία θα είχαν παραμείνει στην αφάνεια, όπως ο Γιαννούλης Χαλεπάς και ο Νικόλαος Γύζης και άλλοι.
Σήμερα στηρίζει το Γηροκομείο της Τήνου, καλύπτοντας ετησίως τα λειτουργικά του έξοδα, καλύπτει τα έξοδα λειτουργίας της Σχολής Καλών Τεχνών Πανόρμου Τήνου, που αποτελεί φυτώριο νέων χαρισματούχων Γλυπτών και Ζωγράφων, όλα τα λειτουργικά έξοδα του Ιδρύματος Τηνιακού Πολιτισμού, το οποίο προβάλλει τον Πολιτισμό και σε ειδική αίθουσα εκθέτει έργα του μεγάλου Γιαννούλη Χαλεπά, στηρίζει το Δήμο Τήνου με το 10% από τα έσοδά του και το φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο της Ιεράς Μητροπόλεως Σύρου με το 2% .
Ταυτόχρονα, ενισχύει εκατοντάδες μεμονωμένους εμπερίστατους συνανθρώπους μας, που προστρέχουν σ’ αυτό από όλη την Ελλάδα, επιχορηγεί Ιερές Μητροπόλεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκλήθηκαν από σεισμούς, πυρκαϊές ή άλλες φυσικές καταστροφές και συμπαρίσταται στο ασκούμενο στην Ασία και την Αφρική ιεραποστολικό έργο.
Επί πλέον στο Ιερό Ίδρυμα, με επίκεντρο τα δύο Θυσιαστήριά του, του Ναού της Ευρέσεως κατ’ αρχάς, του αφιερωμένου στην Ζωοδόχο Πηγή, και του Πανίερου Ναού της Ευαγγελιστρίας, τελείται συνεχώς και αδιαλείπτως η Θεία Λειτουργία, ούτως ώστε καθημερινά εκεί «ο Χριστός να σημαίνεται εν τοις μυστηρίοις», κατά την έκφραση Νικολάου του Καβάσιλα.
Όλο το χρόνο τελείται καθημερινά η αναίμακτη Θυσία, εκτός μόνον από τις διατεταγμένες ημέρες, κατά τις οποίες απαγορεύεται η τέλεση αυτής.
Καθημερινά επίσης τελούνται και οι Ακολουθίες της εννάτης Ώρας,του Εσπερινού, του Μεσονυκτικού και η Ιερά Παράκληση, η οποία ψάλλεται πεντάκις της ημέρας, και εκτάκτως, οσάκις υπάρχουν αφίξεις πλοίων.
Έτσι, ο προσκυνητής, χάρη στην ακαταπόνητη διακονία ιδιαιτέρως των καλών μας Κληρικών, αλλά και των Ιεροψαλτών και των άλλων διακονητών, γνωρίζει ότι, οποιαδήποτε ώρα κι’ αν φθάσει στην Τήνο και στον Ναό, θα έχει τη δυνατότητα να συμμετάσχει σέ ιερή Ακολουθία, να ακούσει, να συμψάλει και να συμπροσευχηθεί μαζί με όσους την ώρα εκείνη θα βρίσκονται σε αυτόν, έστω και αν μετά από λίγη ώρα είναι υποχρεωμένος να επιστρέψει εις τα ίδια.
Το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου, με τις εκάστοτε Διοικούσες αυτό Επιτροπές, όπως και κατά το παρελθόν, βρίσκεται και σήμερα κάτω από το Σταυρό του ματωμένου Λαού μας, απαλύνοντας τον πόνο του, με την πολύπτυχη κοινωνική και φιλανθρωπική του δραστηριότητα, ενισχύοντάς τον ηθικά και πνευματικά με την λειτουργική και ιεροκηρυκτική του προσφορά, υπενθυμίζοντάς του την ανέκκλητη υπογραφή του Θεού για ελευθερία και ανεξαρτησία και προσκαλώντας τον σε ομόνοια και ομοψυχία!

-Τελικά με την φημολογούμενη αλλαγή διοικήσεως του Πανελληνίου Ιδρύματος της Τήνου τι γίνετε ; Είχαν σημειωθεί σοβαρά επεισόδια για αυτό το ζήτημα.

Τα χρόνια που πέρασαν απέδειξαν στην πράξη ότι οι συγκεκριμενες τότε νομοθετικές ρυθμίσεις ουδεμία μεταβολή επέφεραν στον τρόπο διοίκησης ή του αυτοδιοίκητου Ιερού Ιδρύματος. Τίποτε από όσα υπερβολικά και παράλογα διαδίδονταν και παρέσυραν μια μικρή μερίδα Τηνίων, δεν επαληθεύθη. Ήδη τα θλιβερά εκείνα γεγονότα αποτελούν παρελθόν και το Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου συνεχίζει την πορεία του και την προσφορά του, πιστό στις παραδόσεις και παρακαταθήκες των κτητόρων του.

– Η σχέση της μητρόπολης σας και προσωπικά η δική σας με τους Καθολικούς της περιοχής σας; Ιδιαίτερα στη Σύρο, που το ένα τέταρτο του πληθυσμού ανήκει στην Καθολική Εκκλησία; Υπάρχουν και συλλείτουργα;
Πόσο δύσκολο είναι για έναν μητροπολίτη να υπηρετεί σε έναν τέτοιο τόπο και να διατηρεί ισσοροπίες ανάμεσα σε Ορθόδοξους και Καθολικούς;

Ο Κύριος μας ελέησε να είμαστε Επίσκοπος σε μιαν Επαρχία, όπου από αιώνες συγκατοικούν Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί, ζουν και εργάζονται και μοχθούν μαζί, αγωνίζονται τον ίδιο αγώνα της καθημερινότητας, αντιμετωπίζουν τις ίδιες δυσκολίες και προβλήματα, και δημιουργούν με μικτούς γάμους οικογένειες.
Από την ευλογημένη μέρα της εγκαταστάσεώς μας μέχρι σήμερα, ουδέποτε απομακρυνθήκαμε από την πίστη και τις παραδόσεις της αγίας Ορθοδοξίας, αλλά και από το στόχο που θέσαμε, να διατηρήσουμε, δηλαδή, τις καλές σχέσεις, τη δημιουργική συνεργασία και την ομαλή συμβίωση των δύο συνοίκων θρησκευτικών κοινοτήτων στην Επαρχία μας, με οποιοδήποτε προσωπικό κόστος, από εκείνους οι οποίοι εκ του μακρόθεν και του ασφαλούς, χωρίς γνώση των καταστάσεων, κρίνουν και επικρίνουν.
Με τον πρώην Επίσκοπο των ΡΚαθολικών Σύρου κ. Φραγκίσκο, ο οποίος ήταν ο πρώτος που με υποδέχθηκε στον λιμάνι της Σύρου, όταν έφθασα στο λιμάνι της Σύρου ως Μητροπολίτης, 19 Ιανουαρίου 2002, τον διάδοχό του κ. Πέτρο και τον Αρχιεπίσκοπο ΡΚαθολικών Τήνου Νάξου κ. Νικόλαο, δίνουμε μια μαρτυρία αγάπης στη Σύρο και την Τήνο, που διαχέεται μέσα στην κοινωνία και αντικατοπτρίζεται και στις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, όχι βέβαια πάντοτε και χωρίς στενοχωρίες και παραπικρασμούς.
Από την Επαρχία της Σύρου, άλλωστε, τα νεώτερα χρόνια θεμελιώθηκε ο διάλογος με τους ετεροδόξους. Αναφερόμαστε στο περιώνυμο Προκάτοχό μας Αλέξανδρο Λυκούργο (1866-1875), ο οποίος στα τέλη του 19ου αιώνα, μεταβαίνοντας στην Αγγλία για να θεμελιώσει στο Λονδίνο τον Ελληνορθόδοξο Ναό του Αγίου Νικολάου, με εντολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου άρχισε το πρώτο διάλογο με τους Αγγλικανούς.
Αναγνωρίζουμε ότι το εγχείρημα αποτελεί μία ακροβασία. Αλλά η εκκλησία δεν μπορεί να ζει με εσωστρέφεια. Η Ορθοδοξία δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν, είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι κοινωνία προσώπων.
Δεν είναι δυνατόν μία χώρα να έχει διαπιστευμένους Πρέσβεις σε όλο τον κόσμο και η Εκκλησία της να παραμένει εγκλωβισμένη στον εαυτό της, μόνο και μόνο επειδή ο διάλογος με ετεροδόξους ή και αλλoδόξους θεωρείται από μερικούς “ἁμάρτημα”. Αν δεν συνδιαλεχθούμε, δεν θα πείσουμε τους άλλους για την αλήθεια που κατέχουμε∙ όταν επιβάλλεται να μιλήσουμε με σκληρή γλώσσα, πρέπει να το πράττουμε, αλλά όπου στήνονται γέφυρες δεν έχουμε δικαίωμα να τις γκρεμίζουμε.[σ.σ.: Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι κλεισμένη στὸν ἑαυτό της, κ. Δωρόθεε. Οἱ Ἅγιοί της ἔχουν ἀνοίξει τὸ δρόμο πρὸς τὰ Ἔθνη, κατὰ τὴν Ἐντολὴ τοῦ Κυρίου. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως εἶναι "κλεισμένη" στὴν Ἀλήθειά της, δηλαδὴ ἀνοιχτὴ στὸν κάθε ἐλεύθερο ἄνθρωπο, ποὺ θέλει νὰ δεχθεῖ τὴν Ἀλήθειά της. Ἀντίθετα ὁ διάλογος τῶν Οἰκουμενιτῶν, στοὺς ὁποίους ἀνήκετε, κλείνει τὴν πόρτα στὴν Ἀλήθεια, καὶ ἀνοίγει τὶς πόρτες στὸν συμβιβασμὸ τῆς Ἀλήθειας διὰ τῆς συναινέσεως γιὰ συνύπαρξη διαφορετικῶν ἀληθειῶν, βαπτισμάτων, Ἐκκλησιῶν κ.λπ. Δὲν συνδιαλεγόμαστε ἁπλῶς, ἀλλὰ συνδιαλεγόμενοι ἀλλοιώνουμε τὴν Πίστη μας καὶ ἀλλοιωνόμαστε!].
Η ορθοδοξία πορεύεται μέσα στο κόσμο ορθοτομούσα την αλήθεια και πρέπει να αποκαλύπτει τον εαυτό της στις άλλες εκκλησίες και δοξασίες με πνεύμα αγάπης και κατανοήσεως.
Εμείς στην Σύρο και στην Τήνο ζούμε ειρηνικά και αυτό το οφείλουμε στο Λαό μας.
Όπου υπάρχουν δυσκολίες, γιατί υπάρχουν και τέτοιες, τις ξεπερνούμε με προσωπικό διάλογο και ειλικρινή αγάπη, χωρίς βεβαίως να αφιστάμεθα ούτε κατά κεραίαν από την αγία μας Ορθοδοξία, και πολύ περισσότερο να τελούμε «συλλείτουργα», όπως εσφαλμένα μερικοί απληροφόρητοι μας κατηγορούν, ούτε βεβαίως δεχόμεθα ΡΚαθολικούς Αναδόχους κατά το ιερό Βάπτισμα.
[σ.σ.: Γιὰ συλλείτουργα δὲν ξέρουμε, ἀλλὰ γιὰ συμπροσευχὲς ξέρουμε ὅτι γίνονται, κ. Δωρόθεε Πολυκανδριώτη! Ἢ μήπως, ὅποιος δὲν κάνει συλλείτουργα, ἀλλὰ κάνει συμπροσευχὲς εἶναι Ὀρθόδοξος; Γιὰ τὸ ἂν δεχόσαστε ἀναδόχους ΡΚαθολικοὺς δὲν γνωρίζουμε, ἀλλὰ γιὰ τὸ ὅτι ἀποδέχεσθε ὅτι οἱ Παπικοὶ ἔχουν βάπτισμα, αὐτὸ εἶναι γνωστό. Πᾶψτε λοιπὸν τὸν παραπλανητικὸ ..."ὀρθόδοξο" λόγο!].

– Πρόσφατα η Διαρκής Ιερά Σύνοδος εξέδωσε εγκύκλιο με την οποία απαγορεύει ουσιαστικά στους Αγιορείτες να εισέρχονται στις μητροπόλεις άνευ άδειας της ΔΙΣ. Συμφωνείτε με αυτή την απόφαση;

Θεωρώ ότι πρόκειται για μια παρεξηγημένη απόφαση, η οποία πάντως κινείται στα πλαίσια των Ιερών Κανόνων. Το να απαιτείται άδεια της Ιεράς Συνόδου για την έλευση Αγιορειτών Πατέρων στις κατά τόπους Ιερές Μητροπόλεις δεν νομίζω ότι συνιστά απαγόρευση. Όπως δε συνιστά απαγόρευση στους Μητροπολίτες να εισέρχονται στο Άγιο Όρος η υποχρέωσή τους να ζητούν την προς τούτο άδεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ακόμα και εάν τους έχει προσκαλέσει Ιερά Μονή ή και αυτή η Επιστασία του Αγίου Όρους.

ΓΙΑ  ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΚΛΟΓΗΣ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ

– Αναφορικά με το σύστημα εκλογής των Αρχιερέων θεωρείται ότι είναι εφικτό να αλλάξει; Ώστε οι Επίσκοποι να εκλέγονται από τον λαό;

Το υφιστάμενο σύστημα εκλογής Αρχιερέων είναι γεγονός ότι έχει δεχθεί και δέχεται κριτική. Από την άλλη, η ψήφω Κλήρου και Λαού ανάδειξη των Αρχιερέων αποτελεί αποστολική παράδοση, η οποία τηρείται σε κάποιο βαθμό σε μερικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, όπως της Κύπρου. Δυστυχώς, όμως, δεν κρίνω ότι σήμερα είναι εφικτή! Χωρίς να παραθεωρείται ή παραγκωνιζεται ο ρόλος και η θέση του Λαού στην Εκκλησία, η άμεση ή έμμεση συμμετοχή του σε Αρχιερατικές εκλογές μόνο κακό θα επέφερε, καθώς οι αναπόφευκτες αντιπαραθέσεις ή και συγκρούσεις, που θα στερούσαν από τον Επίσκοπο μία βασική του λειτουργία, να αποτελεί ορατό σύμβολο της ενότητας της Εκκλησίας.

– Κλείνοντας, πείτε μας για τη σχέση σας με το Αγιο Ορος, τους Αγιορείτες και τα προσκυνήματα σας στον Αθωνα.

Είναι γεγονός ότι γεωγραφικοί και, ως εκ τούτου, συγκοινωνιακοί λόγοι δεν επιτρέπουν την εύκολη και συχνή επαφή μας, και των νησιωτών γενικώτερα, με το Άγιο Όρος. Παρά ταύτα η σχέση μας με το Άγιο Όρος και τους Αγιορείτες Πατέρες είναι μια σχέση πνευματική, αμοιβαίας αγάπης και σεβασμού, η οποία συνεχώς ενισχύεται και διευρύνεται με τα προσκυνήματά μας στο Άγιο Όρος.
Ήδη έχουμε επισκεφθεί και συμμετάσχει σε Πανηγύρεις των Ιερών Μονών Ξενοφώντος, Βατοπαιδίου και Παντοκράτορος, επισκεπτόμενοι ταυτόχρονα, όσο ο χρόνος και οι συνθήκες το επιτρέπουν, και άλλες Ιερές Μονές.
Κάθε φορά, επιστρέφουμε από το Άγιο Όρος στη Μητρόπολή μας πλουσιώτεροι σε πνευματικές εμπειρίες και δυνατότεροι στην επιτέλεση των Αρχιερατικών μας καθηκόντων, στηριγμένοι στις ευχές και τις προσευχές των την ισάγγελον πολιτείαν επιλεξαμένων Πατέρων.
Σας ευχαριστώ πολύ!

Πηγή