ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π. Ευθυμίου Τρικαμηνᾶ

Μοναχὸς Νεκτάριος

(ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΟΥΝ ΜΕ ΠΑΡΡΗΣΙΑ)

  Γνωρίζουμε ὃτι οἱ ἀπόψεις σας ταυτίζονται με τοῦ π. Εὐθυμίου. Παρ' όλα αὐτά ἐάν θέλετε να λέγεσθε Ὀρθόδοξο Ἰστολόγιο, θα πρέπει να δημοσιεύετε και τις ἀπαντήσεις στα ἂρθρα που δημοσιεύετε, γιατί και ἡ Ὀρθοδοξία ἀγαπᾶ το δίκαιο. Ἐπίσης γιατί μέσα ἀπό μία ἀντιπαράθεση καλοπροαίρετη θέλουμε να πιστεύουμε, μπορεῖ να φανερωθεῖ ἡ ἀλήθεια τῆς πίστεως και στην ἐποχή μας που εἶναι ἐποχή κατ' ἐξοχήν συγχύσεως, κακοδοξιῶν και ἀποπροσανατολισμοῦ. Ἐάν κάπου και ἐμεῖς ὡς ἂνθρωποι σφάλουμε στο ἐν λόγω κείμενο, ἂς μᾶς ὑποδειχθεῖ και ἐάν εἶναι πράγματι ἒτσι (Ἁγιοπατερικά), να ἀνακαλέσουμε και να ζητήσουμε συγγνώμη, πρᾶγμα πού θα θέλαμε να κάνει και ο π. Εὐθύμιος για τα δικά του λάθη. Ἐάν τα ἀναγνωρίζει (και μᾶς τα ὑποδεικνύουν οἱ Ἃγιες Σύνοδοι και οἱ Ἂγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας), να ἀνακαλέσει δημοσίως, ὣστε να πάψει ὁ σκανδαλισμός τῶν ἀποτειχισμένων (και τῶν μή) και να ἡρεμίσουν οἱ συνειδήσεις τῶν πιστῶν μέσα στην Μεγ.Τεσσαρακοστή. Πρᾶγμα που το εὐχόμαστε και παρακαλοῦμε ὃλους τούς ἀδελφούς να το ἒχουμε αἲτημα προσευχῆς ὃλοι μας.    

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π. Ευθυμίου Τρικαμηνᾶ 

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ – ΕΓΚΥΡΟΤΗΣ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

(ἱστολόγιο «Ἀποτείχιση και Πατερική Παράδοση» 16/2/2018)

Κυριακή 25/02/2018 Α΄ Νηστειῶν τῆς Ὀρθοδοξίας

Παραγγέλλει ὁ Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:  «Τα δημοσίως λεγόμενα και πραττόμενα, δημοσίως να ελέγχωνται». Τι μᾶς ἀραδιάζει ὁ (κατά τά ἂλλα δογματικά, πολύ καλός) π. Εὐθύμιος, οἰκονομίες που ἒκανε κατά καιρούς ἡ Ἐκκλησία;

Δεν γνωρίζουμε ὃτι ἡ Ἐκκλησία χρησιμοποιεῖ και την ἀκρίβεια και την οἰκονομία ὃπως ἀναφέρει και ο Ἃγιος Νικόδημος στο Πηδάλιον; (ὑποσημ.1 στον 46^ο Κανόνα τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων). Αὐτή εἶναι και ἡ μοναδική (;) κακοδοξία τοῦ ἀγωνιστή Ἰερομονάχου π. Εὐθυμίου, που ἒχουμε  ἐντοπίσει, ἀλλά πολύ ἐπικίνδυνη.

Πῶς μπορεῖ κανείς  να χρησιμοποιεῖ ἀνόμοια πράγματα για να

ἀποδείξει κάτι που εἶναι ἀντίθετο με την Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία;     Πῶς μποροῦν τα ‘‘βέβηλα, μεμολυσμένα, συγχαμερά, μυσαρά ψευδῆ και κενά ὑπάρχοντα, πάντα ἀδόκιμα τα ὁποῖα ἀποδοκιμᾶσαι και ἀποποιῆσαι και ἀπορρίψαι, και ὡς βἐβηλα ἒχειν ὀφείλωμεν, τα ὁποία τελοῦν ‘‘οἱ αἱρετικοί ψευδοϊερεῖς εὑρισκόμενοι ἐκτός Ἐκκλησίας, οἱ ἐχθροί τοῦ Κυρίου και ἀντίχριστοι, ἀνενέργητοι, μη ἒχοντες Ἰερωσύνη, δυνατοί οὗκ εἶεν χάριν δοῦναι τῶ Κυρίω’’ ὃπως ὁρίζουν οἱ Ἃγιοι Ἀπόστολοι, οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι και οἱ Ἃγιοι τῆς Ἐκκλησίας,   συγχρόνως να εἶναι και ἒγκυρα; Τό θέμα αὐτό ἡ Ἐκκλησία το ἒχει ἐπιλύσει με Κανόνες Ἁγ.Ἀποστόλων και Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Και βλέπε τους Κανόνες 46^ο , 47^ο και 68^ο, τῶν Ἁγ.Ἀποστόλων και εἰδικά τις ὑποσημειώσεις του Ἁγ.Νικοδήμου σ’αὐτούς τους Κανόνες τοῦ Πηδαλίου, καθώς και τους Α’ ἒως καί Ζ’ Κανόνες τῆς Γ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου και τον Κανόνα τῆς ἐν Καρχηδόνι τοῦ Ἁγ.Κυπριανοῦ με Οἰκουμενικό κῦρος Συνόδου.

        Ἀλήθεια γιατί δεν ἀναφέρεται σε αὐτά τα χωρία τῶν Κανόνων ὁ π. Εὐθύμιος μήπως δεν τα ἒχει ὑπ’ὃψιν του;  Και  βέβαια  τα γνωρίζει, ἀφοῦ  ἀλλοῦ ἀναφέρεται στους ἲδιους Κανόνες.  Γιατί λοιπόν τα παρακάμπτει παίρνοντας ἀπό τα κείμενα τῶν Ἁγίων αὐτἀ μόνον που τον “βολεύουν” και αὐτά μόνον προβάλλει στο κείμενό του,  ἀποπροσανατολίζοντας τους πιστούς;

Πού ἀναφέρουν οἱ Ἃγιοι Πατέρες και οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι ὃτι οἱ αἱρετικοί ἒχουν ἒγκυρα Μυστήρια, εἲτε κατ’ἀκρίβεια εἲτε κατ’οἰκονομία και μάλιστα να πηγαίνουν οἱ πιστοί σ’αὐτούς να βαπτίζονται-μυρώνονται ἢ να ἐξομολογοῦνται, ἢ να παντρεύονται κλπ.;      Τι σχέση ἒχουν αὐτά που  διδάσκει ο π.Εὐθύμιος, ὃτι δηλ. κατ’ἀκρίβεια εἶναι ἂκυρα τα Μυστήρια τῶν αἱρετικῶν, ἀλλά  κατ’οἰκονομία  εἶναι  ἒγκυρα, με αὐτά που ἐφήρμοζαν οἱ  Ἃγιοι Πατέρες, δηλ.να χρησιμοποιοῦν την οἰκονομία ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΕΣΤΡΕΦΑΝ ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΟΙ ἀπό την αἳρεση στην Ὀρθοδοξία;  Γι’αὐτό και  στέλνει  τους ἀποτειχισμένους   πιστούς  να  βαπτίζονται,  να  μυρώνονται,  να  παντρεύονται και να κηδεύονται στους αἱρετικούς παπάδες του οἰκουμενισμοῦ τους μνημονεύοντες (ἐκτός τῆς Θ.Κοινωνίας στους αἱρετικούς που την ἀποκλείει).                       

Ἀποροῦμε και ἐξιστάμεθα με τον π.Εὐθύμιο γιατί παραθεωρεῖ και ἀθετεῖ τούς Ι’ (10^ον) Κανόνα τῶν Ἁγ.Ἀποστόλων, που διατάσσει να ἀφορίζεται ἐκείνος που θα συμπροσευχηθεῖ με ἀκοινώνητον (και αἱρετικόν) ἀκόμα και σε σπίτι (και στα ‘‘μυστήρια’’ αὐτά δεν γίνεται συμπροσευχή με τους μνημονεύοντες;)  και ΜΣΤ’(46^ο)  Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων που λέγει: «Ἐπίσκοπον, ἢ Πρεσβύτερον αἱρετικῶν δεξαμένους Βάπτισμα, ἢ θυσίαν, καθαιρεῖσθαι προτάσσομεν, τις γαρ συμφώνησις Χριστῶ προς βελίαρ; ἢ τις μερίς πιστῶ μετά ἀπίστου;» (σελ.54 Πηδαλίου).

Δέχεται ὁ π.Εὐθύμιος το βάπτισμα και τα ἂλλα Μυστήρια τῶν αἱρετικῶν οἰκουμενιστῶν κατ’οἰκονομίαν, ἐκτός τῆς Θείας Κοινωνίας. Στο ἱστολόγιο Πατερική Παράδοση 17/12/2017 με θέμα:«π.Θ.Ζήσης: Θα ἀποδεχθοῦμε ἢ θα ἀπορρίψουμε την Ψευδοσύνοδο;  (και κακοδοξίες αὐτοῦ)»  ἀναφέρεται ἐπί λέξει:  “Ὁ π.Εὐθύμιος, ἐπίσης, πολλάκις ἔχει πεῖ ὅτι κατ’ Ἀκρίβειαν (καὶ σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων) τὰ μυστήρια τῶν αἱρετικῶν εἶναι ἄκυρα, ἀλλὰ κατ’Οἰκονομίαν (πάλι σύμφωνα μὲ τὰ παραδείγματα τῶν Ἁγίων, ὅταν  σὲ  περιόδους  αἱρέσεων τὰ πράγματα ἦσαν συγκεχυμένα) εἶναι ἔγκυρα. Γι’ αὐτὸ ἐὰν Σύνοδος Ὀρθοδόξων ἀσχοληθεῖ καὶ διευκρινίσει τὸ θέμα, θὰ δεχθεῖ τὴν ἀπόφασή της)”.

Δεν ἐμπίπτει στα ἐπιτίμια αὐτοῦ τοῦ Κανόνα (τοῦ 46^ου τῶν Ἁγ.Ἀποστόλων), ὁ π.Εὐθύμιος ἀφοῦ ὁμολογεῖ ὃτι δέχεται ὡς κανονικά-ἒγκυρα τα μυστήρια τῶν αἱρετικῶν;  Ἐπίσης με το κείμενο αὐτό, που δημοσιοποίησε, δεν παίρνει και την θέση Συνόδου ἀφοῦ προαποφασίζει ἀπό μόνος του  λέγοντας ὃτι κατ’οἰκονομίαν εἶναι ἒγκυρα;  Ἀλλά δεν θα ἀποφασίσει καμμία Σύνοδος Ὀρθοδόξων τοῦ μέλλοντος, ἐάν εἶναι ἢ ὂχι ἒγκυρα τα “μυστήρια“  τῶν αἱρετικῶν, γιατί ἀπλούστατα το θέμα αὐτὀ το ἒχει ἢδη λύσει ἡ ὀρθόδοξη Παράδοση, αἰῶνες τώρα με τους 46^ο ,47^ο , 68^ο  Κανόνες τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων, την ἐν Καρχηδόνη Ἰ.Σύνοδο,τούς 1^ον  ἒως και 7^ον Κανόνες τῆς Γ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, κ.ἂ., ὃπως παραπάνω ἀναφέραμε.     

Ὃλα τα Μυστήρια δεν τα τελεῖ ὁ Τελετάρχης το Ἃγιον Πνεῦμα; Και το Μυστήριο τῆς Μετουσιώσεως τοῦ ἃρτου και τοῦ οἳνου σε Σῶμα και Αἷμα Χριστοῦ, το ἲδιον Ἃγιον Πνεῦμα δεν το τελεῖ διά τοῦ Ἰερέως; Πῶς λοιπόν το ἓνα το ἀποκλείει και τά ἂλλα τά δέχεται; Πῶς μποροῦν να ἒχουν την χἀρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος οἱ ψευδοϊερεῖς και οἱ ψευδεπίσκοποι ὃπως τους ἀποκαλεῖ ἡ Πρωτοδευτέρα Οἰκουμεν.Σύνοδος στον 15^ο Κανόνα της; Ἀπό αὐτούς δεν ἀποτειχιστήκαμε πάτερ Εὐθύμιε; Γιατί γυρνᾶμε σαν τα σκυλιά στον ἲδιον ἐμετό μας;                 

Οἱ Ἃγιοι Πατέρες ποτέ δεν ἐδέχοντο τα μυστήρια τῶν ἀμετανοήτων αἱρετικῶν σαν ἒγκυρα, οὒτε ἒστελναν τους πιστούς να κοινωνοῦν με αὐτούς, (ὃπως κάνετε ἐσεῖς), ἀλλά σε μερικές περιπτώσεις και για εἰδικούς λόγους ἐδέχοντο τους ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΟΥΣ που ἐπέστρεφαν στην Ὀρθοδοξία ἀπό την αἳρεση, χωρίς να τους ζητοῦν να βαπτιστοῦν ἢ σε ἂλλες περιπτώσεις να μυρωθοῦν. Ὃχι γιατί θεωροῦσε ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος ὡς ἒγκυρα τα μυστήρια των αἱρετικῶν  ἐνόσο αὐτοί εὑρίσκοντο στην αἳρεση ἐπαναλαμβάνω, ἀλλά ὡς ἀνανέργητα, βέβηλα, μεμολυσμένα και συγχαμερά….και…και…, ἀλλά εἶχε την δύναμη και την Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὣστε να την μεταδώσει στους μετανοημένους ἐπιστρέφοντες στην Ὀρθοδοξία ἀβαπτίστους, και με αὐτόν τον τρόπο να τους ἐντάξει στους κόλπους της.

Ἀλλά και για ὃσα σε εἰδικές περιστάσεις και καιρούς (σπανίως δηλ.) οἰκονόμησε ἡ Ἐκκλησία, δεν εἶναι νόμος και κανόνας, (Πηδάλιον Ἁγ.Νικοδήμου Προλεγόμενα ἐν γένει περί τῶν Ἰ.Κανόνων ὑποσημ.3θ’). ‘Επίσης σημαντικό εἶναι να ἀναφέρουμε και αὐτό που λέγει ὁ Ἃγιος Νικόδημος: ''..ἡμῖν οὑ μέλει τι εἶπον ἢ τι ἐφρόνησαν μερικοί Πατέρες, ἀλλά τι λέγει ἡ Γραφή και ἡ συμφωνία τῶν Πατέρων και τῶν Οἰκουμεν. Συνόδων''(Πηδάλιον Ε’Ἀποστολ.Κανών, ὑποσημ.1). Διότι “οἱ τῶν οἰκουμεν.συνόδων κανόνες, μᾶλλον ἰσχύουσι τῶν τοπικῶν, και οἱ τῶν τοπικῶν μᾶλλον ἰσχύουσι τῶν κατά μέρος Πατέρων, καί μάλιστα τῶν μη ὑπό συνόδου οικουμενικῆς κυρωθέντων” (Πηδάλιον προλεγόμενα ἐν γένει περί τῶν Ἰ.Κανόνων 3ιβ’ Ἁγ.Νικοδήμου).   

Τό ἀντιευαγγελικό και ἀντιπατερικό π.Ευθύμιε δεν εἶναι ὃπως γράφετε «να οίκονομοῦμε τους εαὐτούς μας και ὡς προς τους ἂλλους, εἰδικά τους μικρούς να εἲμαστε αὐστηροί, μέχρι σημείου σκληρότητος και ἀναλγησίας», ἀλλά το να ἐπιτρέπουμε στους πιστούς ἀποτειχισμένους ἢ ὃχι, να τελοῦν τα μυστήρια στους αἱρετικούς μνημονεύοντες, ὃπου γίνεται συμπροσευχή και ὑπάρχει μολυσμός και ἀφορισμός κατά τους Ἁγίους Ἀποστόλους και τους Ἁγ.Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀκριβῶς αὐτό ἀποδεικνύει την ἒλλειψη ἀγάπης, την σκληρότητα και ἀναλγησία μας προς αὐτούς.

Ἡ ψευδοσύνοδος στην Κρήτη δεν νομοθέτησε, ὃτι κατ’οἱκονομία εἶναι και αὐτοί οἱ αἱρετικοί Ἐκκλησίες με ἒγκυρα μυστήρια; Αὐτοί μάλιστα οἱ οἰκουμενιστές ἒχουν «καλύτερη» Ἐκκλησιολογία ἀπό μερικούς ἀπό ἐμᾶς τους ἀποτειχισμένους, που ἀναγνωρίζουμε ὃτι εἶναι αἱρετικοί, ἀλλά ἒχουν και ἒγκυρα μυστήρια!!! Αυτοί  οἱ οἰκουμενιστές, δεν πιστεύουν ὃτι οἱ παπικοί, πρωτεστάντες κ.λ.π. εἶναι αἱρετικοί και γι’αὐτό τους ἒδωσαν την ὀνομασία Ἐκκλησίες και τους ἀναγνωρίζουν ἐκκλησιαστικότητα. Ἐσεῖς π.Εὐθύμιε δεν ἀντιφάσκετε με το να ἀναγνωρίζετε ὃτι εἶναι αἱρετικοί, με το να πιστεύετε ὃτι οἱ αἱρετικοί δεν εἶναι Ἐκκλησία, ἀλλά συγχρόνως να ἀναγνωρίζετε και Μυστήρια ἒγκυρα (κατ’οἱκονομία) σ’αὐτούς;

Ὁσο για το ἐπιχείρημα ὃτι δεν ἒχουν Ἰερέα ἢ εἶναι πολύ μακρυά, ἢ για τα μικρά παιδιά ὃπως προφασίζεσθε στο ἐν λόγω ἒγγραφό σας, σᾶς ἁπαντοῦν ὁ Ἃγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας: ‘‘ἐάν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος οἱ ὂντες ὀφθαλμοί τῆς  Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφονται και σκανδαλίζωσι τον λαόν, χρῆ αὐτούς ἐκβάλλετε. Συμφέρον γάρ ἂνευ αὐτῶν συναθροίζεσθε εἰς εὐκτήριον οἲκον, ἢ μετ’αὐτῶν ἐμβληθῆναι ὡς μετά Ἂννα και Καϊάφα εἰς την γέεννα τοῦ πυρός (ΒΕΠΕΣ 33, 199), και  ὁ Ἃγιος Γερμανός Πατριάρχης Κων/πόλεως:  ‘‘Ὃσοι τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐστέ τέκνα γνήσια, φεύγειν ὃλῳ ποδί τῆ λατινικῆ ὑποταγῆ και μηδέ εὐλογίαν ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν λαμβάνειν την τυχοῦσαν. Κρεῖσσον γαρ ἐστιν ἐν τοῖς οἲκοις ὑμῶν τῶ Θεῶ προσεύχεσθε κατά μόνας, ἢ ἐπ’ἐκκλησίαις  συνάγεσθε μετά λατινοφρόνων’’.

Για το Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας, ἐπιτρέπουν οἱ Ἃγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, σε περιόδους διωγμῶν, να Μεταλαμβάνουν οἱ πιστοί ἀπό Σῶμα και Αἷμα  Χριστοῦ,  που  φυλάσσουν  οἱ  Μυστηριοφύλακες. Και τό ἐπαναλαμβανόμενο

Μυστήριο τῆς Ἐξομολογἠσεως,  μπορεῖ να γίνεται (και ἢδη γίνεται)  με ἐξαγόρευση  μέσῳ  τηλεφώνου  στον Ἀποτειχισμένο 

ἐξομολόγο, που εἶναι μακρυά και μία ἢ δύο φορές (ἢ και περισσότερες) τον χρόνο να διαβάζεται ἡ συγχωρητική εὐχή. Αὐτό συγχωρεῖται ἀπό τους Πνευματικούς ἢ και Ἐξομολόγους, γιατί βρισκόμαστε σε περίοδος διωγμῶν.  Και γιά τα μη ἐπαναλαμβανόμενα, Μυστήρια, (Ἃγιον Βάπτισμα-Χρῖσμα, Γάμος) ὃσο και μεγάλη να εἶναι ἡ ἀπόσταση, τα μέσα μεταφορᾶς τῆς ἐποχῆς μας, δίνουν την δυνατότητα στον ἀποτειχισμένο πιστό να μετακινηθεῖ κοντά στον Ἀποτειχισμένο Ὀρθόδοξον Ἰερέα για να τελεσθοῦν. Ἂλλωστε μία φορά βαπτίζει κανείς το παιδί του, ἢ παντρεύεται. Καί στην Αὐστραλία να ζεῖ, μπορεῖ το καλοκαίρι, ἀντί να πάει διακοπές, να πάρει το ἀεροπλάνο με τους πιο κοντινούς συγγενεῖς και να ταξιδεύσουν στην Ἐλλάδα για να τελέσουν το Μυστήριο Ὀρθόδοξα. Για τα Νομικά θέματα τῆς Βαπτίσεως και  τοῦ Γάμου, δίνει ἡ Νομοθεσία σήμερα την δυνατότητα, να δηλώνεται το ὃνομα τοῦ νηπίου στο Δημαρχεῖο και να γίνεται “Σύμφωνο Συμβίωσης”.

Για τις τελετές, κυρίως τῆς Κηδείας, ἀλλά και τοῦ Μνημοσύνου-Τρισαγίου  και ἐκεῖ πιστεύουμε ὃτι μπορεῖ να γίνεται μια οἰκονομία, και να διαβαστεῖ ἡ νεκρώσιμη Ἀκολουθία ἀπό τον μακρυά εὑρισκόμενο Ἰερέα και να μεταδίδεται ἡ φωνή του μέσω τηλεφώνου ἢ “Skype”. Δεν ὑπάρχει λοιπόν πιστεύουμε καμμία δικαιολογία, ὣστε να πάει κάποιος ἀποτειχισμένος πιστός, στον οἰκουμενιστή ψευδοϊερέα για να τελέσει το Μυστήριο ἢ την τελετή, με την πρόφαση ὃτι δεν εὓρισκε Ἀποτειχισμένον Ἰερέα κοντά. Ἂλλωστε και τα Μυστήρια που τελεῖ ὁ αἱρετικός ψευδοϊερέας (που δεν ἒχει Ἰερωσύνη κατά τον α’ Κανόνα τῆς Γ’Οἰκουμενικῆς Συνόδου και τον 15^ον τῆς Α’και Β’ Οἰκουμεν.Συνόδου), και τους λοιπούς Κανόνες που προαναφέραμε, εἶναι κενά, ἀνενέργητα, βέβηλα, συγχαμερά….Ὃχι μόνον δεν θα πάρει εὐλογία ἀπό ἐκεῖ, ἀλλά θα πάρει κατάκριμα, θα εἶναι ὑπόδικος ἀφορισμοῦ και θα ἐπιφέρει ὁ ἲδιος την ὀργή τοῦ Θεοῦ και τό ἀνάθεμα ἐπάνω του και ἐπάνω στο νήπιό του, ἢ στον/στην σύντροφό του, καθ’ὃτι: “τούς κοινωνοῦντας ἐν γνώσει (τοῖς αἱρετικοῖς), ἀνάθεμα” ὃπως ἐπιτάσσει ἡ 7^η Οἰκουμενική Σύνοδος.         

       Γράφει ὁ π.Εὐθύμιος στο τέλος τῆς ἐπιστολῆς του, ὃτι “το ἂκυρον και ἀνυπόστατον, οὐδεμία ἐπίπτωση δύναται να ἐπιφέρει εἰς τον μετέχοντα, οὓτε καλή, οὓτε κακή“. Τότε ἐφ’ὃσον ὁ πιστός δεν βλάπτεται ἀπό την ἂκυρη ἢ ἀνυπόστατη (συν)προσευχή τοῦ αἱρετικοῦ, γιατί ὁ ξε’Ἀποστολικός Κανών διατάσσει, ὃτι  “ὃποιος ἐμβῆ εἰς συναγωγήν αἱρετικῶν δια να προσευχηθῆ, Κληρικός μεν ὢν, ἂς καθαίρηται, λαϊκός δε, ἂς ἀφορίζηται….κατά δε τον λβ’τῆς ἐν Λαοδικείᾳ, «δεν πρέπει, να λαμβάνη τινάς τας παρά τῶν αἱρετικῶν εὐλογίας, αἱ ὁποίαι εἶναι ἀλογίαις και ὂχι εὐλογίαις, ἀλλ’οὐδέ πρέπει να συμπροσεύχηταί τινας με αἱρετικούς ἢ σχισματικούς» κατά τον λγ’ τῆς αὐτῆς. (βλ.Ἁγ.Νικοδήμου στην Συμφωνία τοῦ ΜΕ’ Κανόνα τῶν Ἁγ.Ἀποστόλων, και στην Ἐρμηνεία λέγει: “Πρέπει γάρ τους αἱρετικούς να μισοῦμεν και να ἀποστρεφώμεθα, ἀλλ’ὂχι ποτέ και να συμπροσευχώμεθα με αὐτούς, ἢ να συγχωροῦμεν εἰς αὐτούς να ἐνεργήσουν τι ἐκκλησιαστικόν ἢ ὡς Κληρικοί ἢ ὡς Ἰερεῖς”). Γιατί ὃλα αὐτά τα ἐπιτίμια,  ἀφοῦ  τα  μυστήρια τῶν αἱρετικῶν ὡς ἂκυρα και ἀνυπόστατα, οὐδεμία ἐπίπτωση δύνανται να ἐπιφέρουν εἰς τον μετέχοντα;

Πάντοτε  οἱ  οἰκονομίες  που  ἀποφάσισαν οἱ  Ἃγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, εἲτε ἀπό μόνοι τους, εἲτε Συνοδικῶς ἀναφέρονταν σε         πρόσωπα πιστῶν, ἢ αἱρετικῶν- σχισματικῶν μετανοημένων που ἐπέστρεφαν στην ὀρθοδοξη Ἐκκλησία, και ποτέ στην πίστη. Γράφει ὁ π. Ευθύμιος: “Ἡ διαβεβαίωσις δέ  ὅτι δέν θά ὑπάρξη βλάβη εἰς τήν πίστι μέ αὐτήν τήν Οἰκονομία, ἐπικυρώνει τήν διδασκαλία τοῦ Χρυσοστόμου ἁγίου «Οἰκονομητέον ἔνθα μή παρανομητέον», δηλαδή ποτέ ἡ Οἰκονομία δέν γίνεται ἐφ’ ὅσον ἐπιφέρει βλάβη καί ζημιά στήν πίστι, ἀλλά γίνεται πρός ὄφελος τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τῶν πιστῶν.” ….Ὁ ἲδιος ὁ π.Εὐθύμιος που τα γράφει δεν τα τηρεῖ;

Δεν ἐπιφέρει βλάβη και ζημιά ὃταν στέλνει  στους αἱρετικούς οἰκουμενιστές τους πιστούς να τελοῦν τα“μυστήριά τους”; Και αὐτοί δεν βλάπτονται; Δεν γίνεται συμπροσευχή; Δεν μολύνεται ὁ πιστός ἀποτειχισμένος ἀπό την ἐπαφή του με τους αἱρετικούς και μάλιστα μέσα στους ναούς των;  Ὁ Ἁγ. Μάρκος  ὁ  Εὐγενικός λέγει: «Ἃπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι Σύνοδοι, πᾶσαι θείαι Γραφαί, φεύγειν τους ἑτερόφρονας παραινοῦσι και τῆς αὐτών κοινωνίας διίστασθαι».  Κελεύει, να ἀπομακρύνονται ἀπό την συναναστροφή με αὐτούς. Ὂχι ὃπως ἐσεῖς παρακινεῖτε τους πιστούς να πηγαίνουν σ’αὐτούς τους αἱρετικούς λύκους (τους ψευδοϊερεῖς-μνημονεύ-οντες), χάριν οἰκονομίας.Καί δεν εἶναι ἀλλοίωση και βλάβη στην πίστη ἡ κακοδοξία σας αὐτή, ὃτι οἱ αἱρετικοί τελοῦν ἒγκυρα Μυστήρια κατ’οἰκονομία; Ἡ θέση σας αὐτή δεν ἐπιφέρει βλάβη και ζημία και στην πίστη και στους πιστούς; 

Γιατί δεν κόπτεσθε π.Ευθύμιε και για τα νήπια ἢ αὐτούς που δεν γνωρίζουν και παραμένουν σε κοινωνία με τους παπικούς; Αὐτούς δεν τούς ἀγαπᾶτε; Θα μπορούσατε να πεῖτε σε κάποιο πνευματικό σας παιδί, που σπουδάζει π.χ. στην Ἰταλία να πάει να βαπτίσει και να μυρώσει το νήπιό του, ἢ να ἐξομολογηθεῖ ἢ να παντρευθεῖ σε κάποιον ψευδοπαπά παπικόν, κατ’οἰκονομία γιατί δεν ὑπάρχει κάποιος Ἰερέας ὀρθόδοξος κοντά; Θα πεῖτε ὂχι; Δεν θα τον στείλω; Γιατί ὂχι π.Εὐθύμιε;  Σε τι διαφέρουν οἱ παπικοί ἀπό τους οἱκουμενιστές, μήπως και οἱ μέν και οἱ δε, δεν εἶναι αἱρετικοί; Μήπως εἶναι Ἐκκλησίες οἱ αἱρετικοί, ἐπειδή το ἀποφάσισε το παράνομο συνέδριο τοῦ Κολυμπαρίου; Μά ἐσεῖς διατείνεσθε ὃτι οἱ αἱρετικοί δεν εἶναι Ἐκκλησίες. Ὁ πάπας δεν ἒχει καταδικαστεῖ προσωπικά ἀπό Οἰκουμενική Σύνοδο,  και  οἱ  οἱκουμενιστές ψευδεπίσκοποι τάχα ὀρθόδοξοι και αὐτοί δεν ἒχουν καταδικαστεῖ ἀκόμα ἀπό καμμία Ὀρθόδοξη Σύνοδο. Θα πεῖτε ὃτι ἡ αἳρεση τοῦ παπισμοῦ ἒχει καταδικαστεῖ. Ναι και ἀπαντᾶμε: και ἡ αἳρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἒχει καταδικαστεῖ ἀπό ὃλες τις Οἰκουμενικές Συνόδους (γιατί ὃλες τίς καταδικασμένες ἀπό αὐτές αἱρέσεις ἀλλά και τις θρησκείες, τις ἀποδέχεται και τις θεωρεῖ ὁδούς σωτηρίας),   ἀλλά και κατά τον περασμένο αἰῶνα ἀπό την Ἱ.Σύνοδο τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς (Ἁγίου Φιλαρέτου) ἒχει καταδικαστεῖ ὁ οἰκουμενισμός ὡς αἳρεση.   

       Ὃσο για το ἐπιχείρημα τῆς δῆθεν οἰκονομίας στους ἀβαπτίστους Μάρτυρες, ὃπως σφαλερῶς γράφετε, σᾶς ἁπαντᾶ ὁ Ἃγιος Κύριλλος Ἰεροσολύμων στήν Γ’ Κατήχησή του προς Φωτιζομένους, στο κεφ. Ι’, διδάσκει ὃτι: «ὃποιος δεν πάρει την Χάρι τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, δεν μπορεῖ να σωθεῖ. Ἐκτός βέβαια ἀπό τους Ἁγίους Μάρτυρες, οἱ ὁποίοι και χωρίς το νερό τοῦ Βαπτίσματος, εἰσάγονται στην  Βασιλεία  Τοῦ Θεοῦ. Διότι, ὃταν ο Κύριος με τον Σταυρικό Θάνατό Του χάρισε την λύτρωση στο ἀνθρώπινο γένος και λογχίσθηκε, ‘‘τότε ἀπό την Ἁγία πλευρά Του βγῆκε αἷμα και νερό’’ (Πρβλ.Ἰω.19,34). Ὣστε ὃσοι ζήσουν σε καιρούς εἰρηνικούς να βαπτισθοῦν στο νερό και ὃσοι ζήσουν σε ἐποχή διωγμῶν να βαπτισθοῦν στο αἷμα τοῦ μαρτυρίου τους. Γιατί και το μαρτύριο το ὀνόμασε ὁ Σωτῆρας μας Βάπτισμα, λέγοντας: Μπορεῖτε να πιεῖτε το ποτήρι που πίνω ἐγώ και να βαπτιστεῖτε στο βάπτισμα πού ἐγώ βαπτίζομαι; (Μαρκ.10,38)». Το Μαρτύριο λοιπόν τῶν ἀβαπτίστων εἶναι κανονικό Βάπτισμα, ἰδρυμένο ἀπό τον Κύριό μας και δεν το δέχεται κατ’οἰκονομίαν ἡ Ἐκκλησία, ὃπως γράφετε, ἀλλά ὡς κανονικό Βάπτισμα, γι’αὐτό και πολλοί δήμιοι ἢ και ἀλλόθρησκοι μετά το Μαρτύριό τους, ἁγιοκατατάχθηκαν και ἐπιτελοῦν πολλά Σημεῖα. Γιατί ἐάν τους δεχόταν ἡ Ἐκκλησία χάριν οἰκονομίας, δεν θα τους κατέτασσε στους Ἁγίους, ἐπειδή το κατ’οἱκονομίαν δεν εἶναι και τέλειον.  

        Για τα βαπτισμένα νήπια ἡ ἀληθής Ἐκκλησιολογία εἶναι ὃτι σώζονται, ἐνῶ για τα  ἀβάπτιστα νήπια, εἶναι ὃτι δεν σώζονται:Λέγει ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ἠμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς πρὸς τὸν Νικόδημον (ὁμιλῶντας βέβαια γιά περίοδο εἰρήνης):  “Ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοί  ἐὰν μὴ τὶς γεννηθῆ  ἐξ ὕδατος  καὶ  πνεύματος, οὐ  δύναται  εἰσελθεῖν  εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.”(Ἰω.Γ΄5.)     

         Ἂλλωστε και το ἀεροβάπτισμα αὐτό δεν ὑπονοεῖ;  Γι’αὐτό δεν σπεύδει κανείς να ἀεροβαπτίσει το νήπιο; Για να σωθεῖ ἐάν ἀποθάνει; Ἐάν πίστευε ἡ Ἐκκλησία ὃτι το μικρό βρέφος το ἀβάπτιστο σώζεται χωρίς Βάπτισμα, γιατί να ἐπιτρέπει ἡ Ἐκκλησία και το ἀεροβάπτισμα και μάλιστα ἀπό λαϊκό; Ἐδῶ ἡ Ἐκκλησία πράγματι κάνει  οἰκονομία. Ἐάν ὃμως ζήση το νήπιο, πρέπει να γίνει κανονική Βάπτιση ἀπό Ὀρθόδοξον Ἰερέα. (Διάβασε και την 7^η διδαχή τοῦ Ἁγ.Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ). Και  στον Ὃσιο Παίσιο ὁ Κύριος τοῦ ἀποκάλυψε σε ὂραμα ὃτι τα ἐκτρωθέντα ἒμβρυα κολάζονται. (βλ.βιβλίο:«Ἡ εὐθύνη τῶν γονέων για την ἀνατροφή τῶν παιδιῶν» Ἀλεξ/πολη 2014 κείμενα ΆνέστηςΜαυροκέφαλος). Και πλειάδα Ἁγίων  ἐδίδαξαν (και θα δημοσιευθεῖ με την βοήθεια τοῦ Θεοῦ, κάποια στιγμή σχετική μελέτη), ὃτι κανείς ἀβάπτιστος ἢ αἱρετικός δεν μπορεῖ να σωθεῖ.                                                             

Οἱ Ἁγίες Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι ἀπεφάνθηκαν: “Όλοις τοῖς αἱρετικοῖς ἀνάθεμα” (πρακτικὰ Ζ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου Μ13 400). “ὅποιος δὲν λέει ἀνάθεμα  στοὺς αἱρετικούς, ἀνάθεμα σ΄αὐτὸν τὸν ἴδιο!”.  “Εί τὶς  τῆς  χριστιανοκατηγορικῆς αἱρέσεως ὄντά τινα ἢ ἑν ἐαυτῆ τὸν βίον ἀπορρήξαντα, διεκδικεῖ (=δικαιώνει) ἀνάθεμα”. Και ὃταν κηρύττει ὁ π.Εὐθύμιος ὃτι στον ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟ οἰκουμενισμό, μετά την ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης (ὁπότε εἰσῆλθε ἡ αἳρεση Συνοδικῶς γυμνῆ τῆ κεφαλῆ στην Ἐκκλησία), τελοῦνται ἒγκυρα Μυστήρια, δεν δικαιώνει την αἳρεση;  Και δεν ἐνδιαφέρει ἐδῶ το κατ’οἰκονομία ἠ κατ’ἀκρίβεια γιατί στα δόγματα δεν χωρεῖ συγκατάθεση οὓτε στην ἀθέτηση και ἑνός γιῶτα. Γι’ αὐτό και ἡ Ζ’ Οἰκουμενική Σύνοδος : «Ἡμεῖς τους προστιθέντας ἢ ἀφαιροῦντάς τι ἐκ τῆς Καθολικῆς ἐκκλησίας (Ὀρθοδόξου) ἀναθεματίζομεν….Εἲ τις πᾶσαν παράδοσιν Ἐκκλησιαστικήν ἒγγραφόν τε ἢ ἂγραφον ἀθετεῖ, ἀνάθεμα»(Πρακτικά Σπ. Μήλια,σ.805,825,878,879).

         Ὁ Ἃγιος Βασίλειος ἒκανε μία οἰκονομία να σιωπήσει προς καιρόν για εἰδικόν λόγο,  ἀπό το να ὀνομάζει  εὐθαρσῶς  το  Ἃγιον Πνεῦμα Θεόν, ἀλλά δεν εἶπε χάριν οἰκονομίας π.χ. ὃτι δεν εἶναι Θεός το Ἃγιον Πνεῦμα, (ἃπαγε τῆς βλασφημίας), μόνον ἐσιώπησε. Ἐσεῖς τι κάνετε π.Εὐθύμιε; Ἀναγνωρίζετε ἐγκυρότητα στα μυστήρια τῶν αἱρετικῶν. Αὐτό που λέτε δεν εἶναι βλασφημία στο Ἃγιον Πνεῦμα;  Δηλαδή λέτε ὃτι, το Ἃγιον Πνεῦμα δίδει την Χάρι του σ’ αὐτούς που το  βλασφημοῦν, στους ἀσεβεῖς και βεβήλους αἱρετικούς, στους ἐχθρούς τῆς Παναγίας και τοῦ Υἱοῦ της, (βλ.ἐμφάνιση τῆς Παναγίας στὸν ἀσκητὴ τῆς Ἱ.Μονῆς Ζωγράφου Ἁγ.Ὅρους Γέροντα Γαβριήλ, ποὺ τοῦ εἶπε: ‘‘ Ἂπελθε ταχέως εἰς την Μονήν, ἀνάγγειλον εἰς τους Μοναχούς και τον Καθηγούμενον ὃτι οἱ ἐχθροί ἐμοῦ και τοῦ Υἱοῦ μου ἐπλησίασαν….’’. Οἱ ἐχθροὶ ἤσαν οἱ στρατιῶτες τῶν λατινοφρόνων αὐτοκράτορος Κων/πόλεως καὶ τοῦ αἱρετικοῦ ψευδοπατριάρχου Ἰ. Βέκκου, οἱ ὁποῖοι μπροστά στους σημερινούς παναιρετικούς οἰκουμενιστάς, εἶναι μαθητούδια, στους ὁποίους “οὗτε χαίρειν”  δεν πρέπει να λέγουμε κατά τον Ἃγιον Ἰωάννη τον Θεολόγο. Γιατί ἡ Χάρις τοῦ Ἁγ.Πνεύματος εἶναι πολύ εὐαίσθητη στα θέματα τῆς πίστεως και ἐγκαταλείπει τον πιστό, ὃταν αὐτός κάνει συγκατάθεση στην αἳρεση ἢ ἀρνεῖται τον Χριστό ἒστω και με ἁπλό λόγο (βλ.Βίον Ἁγ.Παϊσίου τοῦ Μεγάλου στον Μεγ.Συναξαριστή την περίπτωση τοῦ Μοναχοῦ που εἶπε στον Ἐβραῖο με τον ὁποῖο συμπορευόταν και ὁ ὁποῖος βλασφημοῦσε τον Χριστό ὃτι δεν εἶναι ἀληθινός Θεός, ὃτι “μπορεῖ να εἶναι και ἒτσι ὃπως τα λές”  και ἒφυγε ἡ Χάρις ἀπό την ψυχή του).   

Δεν μποροῦμε δηλ.να ποῦμε ὃτι κατ’οἰκονομία ὁ λύκος (αἱρετικός) πού φοράει προβειά, που μπῆκε μέσα στο μαντρί και πῆρε την θέση τοῦ ποιμένα (ὁ ψευδε-πίσκοπος ὃπως τον ἀποκαλεῖ ἡ Πρωτοδευτέρα Οἰκουμενική Σύνοδος και ὁ ψευδοποιμένας (που τον μνημονεύει), ὁ ψευδοβοσκός, ὁ οποῖος  χαϊδεύει τον λύκο   καθώς δαγκώνει το πρόβατο, (ἀμβλύνει και ἀλλοιώνει το φρόνημα τῶν πιστῶν), ἐπειδή μόνο το δαγκώνει και κόβει κομμάτι δεν πειράζει πολύ, εἶναι καλός λύκος αὐτός, δεν πονάει πολύ το δάγκωμά του, και ἀφοῦ δεν το καταπίνει ὁλόκληρο, κατ’οἰκονομία το δεχόμαστε αὐτό που γίνεται, ἐπειδή που να πάει το πρόβατο, δεν ὑπάρχει κοντά ἂλλος καλός ποιμένας να το ἀναλάβει!!!

 Δεν διατάσσουν οἱ Ἃγιοι Ἀπόστολοι να φεύγουμε μακρυά ἀπό φθοροποιούς ποιμένες; Και ὁ μη ἀποτειχισμένος ὃταν διδάσκεται ὃτι οἱ “παπάδες” του τελοῦν ἒγκυρα Μυστήρια, γιατί να ἀπομακρυνθεῖ ἀπό αὐτούς; Και βέβαια θα παραμείνει ἐκεῖ στην αἳρεση και μάλιστα θα εἶναι και ἐπαναπαυμένος, ἀφοῦ ἐκεῖ τελοῦνται “ἒγκυρα” μυστήρια και ποσῶς θα τον ἐνδιαφέρει ἐάν αὐτό γίνεται κατά οἰκονομία ἢ κατ’ἀκρίβεια.  Πρόσχωμεν ἀδερφοί!  Ὅσο καὶ ἂν ἐπιθυμοῦμε τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε τὸ ὅτι, κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Σιναΐτη, ὁ αἱρετικὸς Ὠριγένης, νόσησε ''ψεύτικη φιλανθρωπία Τοῦ Θεοῦ'' καὶ ἀναθεματίστηκε!  (Ἀνάθεμα σημαίνει, χωρισμὸς ἀπὸ Τὸν Θεὸ ).

        Καλοῦμε λοιπόν τον π.Εὐθύμιο και ὃσους φρονοῦν τα ἳδια με αὐτόν, ἐμεῖς  ὃσοι ἀδελφοί ἀποτειχισμένοι (και σκανδαλισμένοι), δεν συμφωνοῦμε με την πλανεμένη θέση του αὐτή, την ὁποία κηρύττει πλέον γυμνῆ την κεφαλή,  να ἀφήσει την μοναδική του (θέλω να πιστεύω), ἀλλά πολύ ἐπικίνδυνη  κακοδοξία, (ἡ ὁποία συγχρόνως ἐπαναπαύει τους μη ἀποτειχισμένους και τους κρατᾶ μέσα στην αἳρεση)  και να ἐπιστρέψει στην ἀλήθεια τῆς πίστεως, ὃπως την ὁρίζουν οἱ Ἃγιοι Πατέρες.

        Δηλαδή, να  ὀνομάζει  τα “μυστήρια” τῶν  αἱρετικῶν  ὃχι ἒγκυρα ὃπως τα λέει, ἀλλά: “μεμολυσμένα,  συγχαμερά,  μυσαρά, ψευδῆ  και  κενά  ὑπάρχοντα, πάντα ἀδόκιμα τα ὁποῖα ἀποδοκιμᾶσαι και ἀποποιῆσαι και ἀπορρίψαι, και ὡς βἐβηλα ἒχειν ὀφείλωμεν, τα ὁποία τελοῦν οἱ αἱρετικοί ψευδεπίσκοποι και ψευδοϊερεῖς πού τους μνημονεύουν, εὑρισκόμενοι ἐκτός Ἐκκλησίας, οἱ ἐχθροί τοῦ Κυρίου και ἀντίχριστοι, ἀνενέργητοι, μη ἒχοντες Ἰερωσύνη”, ὃπως ἀκριβῶς τα χαρακτηρίζουν οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι και οἱ Ἃγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, και να πάψει να δίνει την συγκατάθεσή του στους πιστούς να πηγαίνουν μόνοι τους στο στόμα τοῦ λύκου, στους αἱρετικούς ψευδοπαπάδες για να τελέσουν τάχα ἒγκυρα μυστήρια, γιατί  “ὂχι μόνον οἱ ἀρχηγοί τῶν αἱρέσεων, ἀλλά και ὃσοι τους ἀκολουθοῦν, θα χαθοῦν μαζί με αὐτούς”,  λέγει ὁ  Ἃγιος  Ἰ. ὁ Χρυσόστομος  και ἐπαναλαμβάνει ὁ Ἃγ.Θεόδωρος ὁ Στουδίτης (39^η Ἐπιστολή προς Θεόφιλον Φιλοκαλία).   Τότε θα τον ἀποδεχθοῦμε σαν τον καλόν ὀρθόδοξον ποιμένα και θα του φιλήσουμε ὃχι μόνο τα χέρια ἀλλά και τα πόδια.  Ἀμήν γένοιτο.

Εὐχόμεθα  Καλή Μεγ.Τεσσαρακοστή, και καλή Ἀνάσταση.