Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018

"Στου κουφού" Ποιμένα "την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα"! Δεν θα σε ακούσει αυτός, αλλ΄ ίσως σε ακούσουν κάποιοι άλλοι!

Οἱ δεδιωγμένοι χάριν τῆς πίστεως
καί οἱ ἀδίωκτοι λόγῳ συμβιβασμοῦ!


Ἀποσπάσματα ἀπὸ μελέτη
τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ


Ἡ Ἐκκλησία ἐν καιρῶ Αἱρέσεως, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου



Β΄  Μέρος
(Α΄ Μέρος ἐδῶ)
Εἶναι φανερὴ ἡ στάση μας ἀπέναντι στοὺς Οἰκουμενιστές, ἀλλὰ καὶ ὅσους ἀντι-Οἰκουμενιστὲς συμβιβάζονται μὲ τὴν αἵρεση, καθόσον κοινωνοῦν μὲ τοὺς οἰκουμενίζοντες. «Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε». Ὅπως εἶναι φανερὴ ἡ στάση μας ἀπέναντι στοὺς πιστούς, ποὺ ἔχουν περιέλθει σὲ φοβερὴ σύγχυση ἀπὸ τὶς ἀντικρουόμενες θέσεις τῶν Ποιμένων τους (Οἰκουμενιστῶν καὶ ἀντι-Οἰκουμενιστῶν). Παρουσιάζουμε τὴν ἀκριβῆ στάση τῶν Ἁγίων μας, ἀλλὰ ποιός νὰ ἀκούσει ἕνα μικρὸ ἱστολόγιο, ὅταν βαρέα ὀνόματα καθηγητῶν, πρωτοπρεσβυτέρων, ἀντι-Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων προπαγανδίζουν μὲ «λογικές» –ὁλοκάθαρα μεταπατερικές– ἄλλη στάση, ποὺ ἀλλοιώνει τὴν διδασκαλία Ἁγίας Γραφῆς καὶ Πατέρων;
Δυστυχῶς αὐτοὶ οἱ Ποιμένες διδάσκουν ἀντίθετα πράγματα· τὴν συμβιβαστικὴ στάση, ποὺ οὐσιαστικὰ διευκολύνει τὴν ἐπέκταση τῆς αἱρέσεως! Καὶ τὸ κάνουν αὐτό, ἄλλοι γιὰ νὰ μὴν ἔρθουν σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία, καὶ ἄλλοι, τάχα γιὰ νὰ μὴ «χάσουν» τὸ ποίμνιο, ἀδιαφοροῦντες ἂν τὸ ποίμνιο χάνεται γιὰ τὴν Ἐκκλησία!
Δυστυχῶς, δεκαετίες οἰκουμενιστικῆς ἀποπροσανατολιστικῆς διδασκαλίας, ἔπεισε τοὺς πιστοὺς ὅτι ὀφείλουν ὑπακοὴ στοὺς Ποιμένες, στοὺς Ἐπισκόπους· ὅτι ἀπομάκρυνση ἀπ’ αὐτούς, εἶναι ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.
Εὐτυχῶς κάποιοι πιστοὶ ἀντιλαμβάνονται τὴν ἀλήθεια. Καταλαβαίνουν τὴν οἰκονομία πρὸς ἀνθρώπους πελαγωμένους καὶ ἀποίμαντους (εἰδικὰ ὡς πρὸς τὴν στάση μας πρὸς τοὺς αἱρετικούς).
Κάποιοι ἄλλοι, διαγράφουν ὅλες τὶς οἰκονομίες ποὺ ἔκαναν οἱ Ἅγιοι Πατέρες (κάποιες ἀπ' αὐτὲς σύντομα θὰ τὶς παρουσιάσουμε) καὶ μὲ αὐστηρότητα ποὺ ἐκπλήσσει, ζητοῦν τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Ἀκριβείας, ἐκεῖ ποὺ οἱ Πατέρες ἐφάρμοσαν τὴν Οἰκονομία καὶ ἔδειξαν ἐπιείκια καὶ φιλανθρωπία, ἀκριβῶς γιὰ νὰ κερδίσουν ψυχές κι ὄχι νὰ τὶς καταποντίσουν ἀκόμα πιὸ βαθειὰ στὴν σύγχυση καὶ τὴν ἀπώλεια.
Παρουσιάζουμε τὸ β΄ μέρος ἀπὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθυμίου.
Π. Σ. 


Β΄ Μέρος
   Ὑπάρχουν, ὅπως προαναφέραμε πολλές ἐπιστολές τοῦ ὁσίου, στίς ὁποῖες ἀναφέρεται εἰς τήν Ἐκκλησία ἐν διωγμῷ ἀπό ἀνθρώπους μέ πολιτικά καί ἐκκλησιαστικά ἀξιώματα, οἱ ὁποῖοι τυπικά κινοῦνται στό χῶρο της. Θά παρουσιάσωμε λοιπόν μία ἀκόμη ἐπιστολή, ἡ ὁποία εἶναι ὄντως ἀπό τίς ὡραιότερες ἐπιστολές τοῦ ὁσίου, ἐπειδή δεικνύει καθαρώτατα ὅλη τή θεολογική του τοποθέτησι στό θέμα τῆς Ἐκκλησίας ἐν διωγμῷ. Εἶναι ἀνυπέρβλητη σέ σαφήνεια, θεολογικότητα, πραγμα­τικότητα καί πρακτικότητα καί δέν ἐπιτρέπει κανένα περιθώριο παρερμηνείας στό ὑπό ἐξέτασι ζήτημα.
     Ἡ ἐπιστολή ἀπευθύνεται πρός τόν ἡγούμενο Εὐστράτιο. Φαίνεται ἀπό τά γραφόμενα ὅτι αὐτός ὁ ἡγούμενος ἦτο φίλος καί γνώριμος τοῦ ὁσίου καί ἀκόμη ὅτι ἀκολούθησε τήν ὁδό τοῦ συμβιβασμοῦ, ἔχοντας ὅμως, ὅπως λέγομε, καλό λογισμό. Δηλαδή ἤθελε νά μή βεβηλωθῆ τό μοναστήρι του ἀπό τούς εἰκονομάχους, νά μή καταστραφοῦν οἱ εἰκόνες καί τά τοιαῦτα. Δι’ αὐτόν τόν λόγο ἐξωτερικά ὑπέγραψε ὅτι συμφωνεῖ μέ τούς αἱρετικούς, μέσα του ὅμως εἶχε ὀρθόδοξο φρόνημα. Ἀρχίζοντας ὁ ὅσιος τήν ἐπιστολή, τοῦ ἀναφέρει ὅτι ἐλυπήθη διά τήν ὑποκριτική ὑπογραφή του, μέ τήν ὁποία φαινομενικά ἔδειξε ὅτι συμφωνεῖ μέ τούς αἱρετικούς. Ἐπίτρεψέ μου, συνεχίζει νά σοῦ ὁμιλήσω μέ παρρησία καί οἰκειότητα. Ὑπῆρχε λόγος διά τό ὅτι δέν ὑπέστης τίποτε ἐνῶ συνελήφθης ἀπό τούς ἀνθρώπους τοῦ αὐτοκράτορος, ἀλλά ἔμεινες ἐλεύθερος. Διότι αὐτό θά ἔπρεπε νά συμβῆ σύμφωνα μέ ὅσα ἀκούγονται. Ἐπειδή οὐδείς ἀπό ὅσους ὡμολόγησαν δέν ἀκούστηκε ὅτι διέφυγε τήν φυλάκισι ἤ τουλάχιστον τήν ἐξορία. Ὅσοι ὅμως διέφυγαν, αὐτοί εἶναι φανερό ὅτι εἶναι μέσα στόν συμβιβασμό, διά νά μή ὁμιλήσω αὐστηρώτερα καί σέ λυπήσω. Ἤ μήπως δέν διέκρινες διορατικώτατε, τόν ἀνελεῆ διωγμό τοῦ θηριωνύμου Λέοντος, ὁ ὁποῖος σάν ἄλλος Ἀχαάβ συνέλαβε καί ἐφόνευσε καί αὐτούς οἱ ὁποῖοι προέρχονται καί ἀπό ἄλλο κράτος. Στήν καλύτερη δέ περίπτωσι τούς ἐφυλάκισε μετά ἀπό φοβερή μαστίγωσι καί βασανιστήρια. Μήπως θά ἄφηνε αὐτούς τούς ὁποίους εἶχε στήν ἐξουσία του; 
    Ἐάν λοιπόν ἐσύ μετά τή σύλληψι δέν ὑπέστης τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά, συγχώρεσέ με, κυριεύτηκες ἀπό αὐτούς. Καί μήν ἰσχυρίζεσαι ὅτι προστάτευσες τίς ἐκκλησίες σου ἤ διέσωσες τίς εἰκόνες καί διετήρησες τήν μνημόνευσι τοῦ ἁγιωτάτου Πατριάρχου (ἐννοεῖται τοῦ Ἁγ. Νικηφόρου, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐξορισθῆ). Αὐτά τά διαδίδουν καί ἄλλοι συμβιβασθέντες. Ἐπειδή δέν ἦτο δυνατόν νά διασωθοῦν ὅλα αὐτά ἄν δέν ἐγένετο προδοσία τῆς ἀληθινῆς ὁμολογίας. Διότι ποιά εἶναι ἡ ὠφέλεια, ἐάν ἐμεῖς οἱ ὁποῖοι λεγόμεθα καί εἴμεθα κατ’ οὐσίαν ναοί Θεοῦ, ἐξεπέσαμε καί διαφυλάττουμε τούς ἀψύχους ναούς;

    Στήν πραγματικότητα οὔτε ἡ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, οὔτε τῆς Θεοτόκου, οὔτε κάποιου ἁγίου ἐκπίπτει. Ἐπειδή παραμένουν ὡς πρωτότυπα μέσα σ’ αὐτούς οἱ ὁποῖοι ὁμολογοῦν. Ἐκπίπτουν ὅμως αὐτοί οἱ ὁποῖοι νομίζουν ὅτι τίς καταστρέφουν, ἀκόμη δέ ἐκπίπτουν καί ὅσοι ἀπό φόβο σ’ αὐτούς ἀποφεύγουν τήν ὁμολογία καί τήν ἐξ αἰτίας της κακοπάθεια. Ἀλλοίμονο. Ἄλλοι πεθαίνουν, ἄλλοι ἐξορίζονται, ἄλλοι μαστιγώνονται, ἄλλοι φυλακίζονται, στά ὄρη, στίς ἐρημιές καί στά σπήλαια ζοῦν οἱ μακάριοι δεδιωγμένοι, καί ἐμεῖς μένομε στά μοναστήρια μας καί νομίζομε ὅτι δέν ὑφιστάμεθα οὐδεμία βλάβη; Εἶναι ἀδύνατον αὐτό. Εἶναι καλύτερα νά χαθοῦν ὅλα τά ὑλικά ἀγαθά τοῦ κόσμου καί νά προτιμηθῆ νά μή γίνη βλάβη στήν ψυχή, τήν ὁποία ὑφίσταται κάθε ἕνας ὁ ὁποῖος προβάλλει δικαιολογίες. Αὐτά, καταλήγει ὁ ὅσιος, τά ἀνέφερα ἐπειδή σέ ἀγαπῶ καί σοῦ ὑπενθυμίζω ὅτι εἴμεθα ὅλοι κάτω ἀπό ἐπιτίμιο. Στόν καιρό δέ ὅπου θά ἐπικρατήση ἡ Ὀρθοδοξία δέν θά ἀπομείνη τίποτε ἀνεξέταστο. Καί εἶναι καλό νά βαδίσωμε μέ ταπείνωσι καί αὐτογνωσία, ὥστε νά θεραπεύσωμε τήν ἀσθένεια, παρά μέ τήν ἀνευθυνότητα νά συγκεντρώνωμε στόν ἑαυτό μας περισσότερες κατηγορίες.[1]
   Στήν παροῦσα θαυμασία καί ὁμολογιακή ἐπιστολή τοῦ ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου ἔχομε νά ἐπισημάνωμε τά ἑξῆς: Τό ὅτι ὁ ἡγούμενος αὐτός δέν ὑπέστη τίποτε ἀπό αὐτά τά ὁποῖα εἶναι ἐπακόλουθα τοῦ διωγμοῦ, σημαίνει διά τόν Ὅσιο ὅτι συμβιβάστηκε καί κατά κάποιον τρόπο συμπορεύθηκε μέ τούς αἱρετικούς καί ὡς ἐκ τούτου κατά τήν χαρακτηριστική ἔκφρασί του «ἐσυλήθη», δηλαδή ἐπρόδωσε. Οἱ δικαιολογίες περί δῆθεν διασώσεως τῆς μονῆς, τῶν ἱερῶν εἰκόνων κλπ. θεωροῦνται ὡς προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις. Τό φοβερώτερο σ’ αὐτήν τήν περίπτωσι εἶναι ὅτι οὔτε ἡ ἀναφορά τοῦ ἡγουμένου, ὅτι διετήρησε τήν μνημόνευσι τοῦ ὁμολογητοῦ Ἁγ. Νικηφόρου, ἐστάθη ἱκανή νά δικαιολογήση τή στάσι του. Αὐτό σημαίνει ὅτι, ὅταν διώκεται ἡ πίστις, δέν μᾶς σώζει οὔτε ἡ μνημόνευσις ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου, οὔτε φυσικά ἡ διακοπή τῆς μνημονεύσεως, ἀλλά, σύμφωνα μέ τόν Ὅσιο, ὁ διωγμός τόν ὁποῖο θά ὑποστοῦμε ὑπερασπιζόμενοι τήν ὀρθόδοξο πίστι. Ἐπισημαίνει ἐπίσης θαυμάσια ὅτι, αὐτοί οἱ ἴδιοι εἶναι οἱ ἔμψυχοι ναοί τοῦ Θεοῦ, τούς ὁποίους, ἄν βεβηλώσουν διά τοῦ συμβιβασμοῦ καί τῆς προδοσίας, εἶναι ἄχρηστο, ἀνώφελο καί βλαβερό νά φυλάττουν καί νά διακοσμοῦν τούς ἀψύχους ναούς. Εἶναι θαυμασία καί θεολογικωτάτη ἡ θέσις του ὅτι οἱ εἰκόνες  δύναται νά βεβηλωθοῦν ὡς ἀντίτυπα, ἀλλά ὄχι ὡς πρωτότυπα. Αὐτοί ὅμως οἱ ὁποῖοι βεβηλώνουν τά ἀντίτυπα εἶναι ἄξιοι κολάσεως. Ἐπισημαίνει ἐπίσης ὅτι καί αὐτοί οἱ ὁποῖοι σιωποῦν ἀπό φόβο ἤ δειλία, ἐφ’ ὅσον ὑπάρχη διωγμός τῆς πίστεως εἶναι συμμέτοχοι καί συνένοχοι μέ τούς διῶκτες. Ἐν τέλει τονίζει ὅτι εἶναι πλάνη νά μένωμε ἀδίωκτοι ἐν καιρῷ αἱρέσεως καί νά θεωροῦμε ὅτι δέν ὑφιστάμεθα βλάβη. Ἡ βλάβη δέ τῆς ψυχῆς εἶναι αὐτή ἡ ὁποία πρέπει νά μᾶς καθοδηγῆ διά τίς πράξεις μας ἐν καιρῷ αἱρέσεως.
   Ἀπό ὅλα ὅσα μέχρι τώρα ἀνεφέρθησαν, γίνεται ἀντιληπτό ὅτι ἡ περίοδος τοῦ διωγμοῦ λόγῳ αἱρέσεως δέν ἀντιμετωπίζεται κατά τόν ἴδιο τρόπο μέ τούς διωγμούς τῶν πρώτων αἰώνων ἀπό τούς εἰδωλολάτρες. Διότι τότε ἡ Ἐκκλησία ἐπολεμεῖτο ἔξωθεν, ἐνῶ ἐσωτερικά εἶχε ἀπόλυτο καί ἰδανική, θά λέγαμε, συνοχή καί ἑνότητα. Διά τόν λόγο αὐτό ἠδύναντο οἱ Χριστιανοί νά κρύπτωνται καί νά μήν ἐπιδίδουν τόν ἑαυτόν των στούς εἰδωλολάτρες. Ἡ προδοσία συνίστατο τότε εἰς ὅτι ἔπρεπε νά ὁμολογήσουν, ἀφοῦ συλληφθοῦν ἀπό αὐτούς καί ἐφ’ ὅσον αὐτό δέν τό ἔκαναν. Ὁ ἐσωτερικός ὅμως πόλεμος καί διωγμός λόγῳ αἱρέσεως εἶναι ἴσως δυσκολώτερος καί ὑπουλώτερος καί ἡ ἀντιμετώπισίς του ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων εἶναι ἡ διακοπή τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μέ τούς ἐσωτερικούς αἱρετικούς, ἡ παρρησία καί ὁμολογία τῆς πίστεως, ἡ ἀπομάκρυνσις ἀπό ἀξιώματα ἐκκλησιαστικά, τά ὁποῖα διά νά τά κατέχη κάποιος ἔπρεπε νά συμβιβασθῆ καί τέλος ἡ κακοπάθεια καί ταλαιπωρία κατ’ ἀναλογία τῆς διωκομένης πίστεως.
   Ἡ φύσις τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ἀληθείας εἶναι τέτοια, ὥστε πάντοτε νά διώκεται καί ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία νά εὑρίσκεται πάντοτε ἐν διωγμῷ. Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο οἱ Χριστιανοί ἔχουν διαρκῶς νά ἀντιμετωπίσουν δύο πολέμους μέ τούς ὁποίους ὁ διάβολος προσπαθεῖ νά τούς νικήση. Τόν ἐσωτερικό, δηλαδή, πόλεμο τῶν παθῶν, καί τόν ἐξωτερικό πόλεμο, προκειμένου νά συνταχθοῦν μέ τόν Χριστό, τήν ἀλήθεια καί τήν ἀληθινή Ἐκκλησία. Κατ’ αὐτήν λοιπόν τήν ἔννοια, εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ διωγμοί στήν Ἐκκλησία δέν ἐσταμάτησαν, οὔτε πρόκειται νά σταματήσουν. Καί αὐτό συμβαίνει, διότι κατ’ οὐσίαν διώκεται ἡ ἀλήθεια, δηλαδή ὁ Χριστός. Τό νά ἐπιζητοῦμε λοιπόν ἐμεῖς τήν εἰρήνη καί συγχρόνως νά ἐπιθυμοῦμε νά στρατευθοῦμε ὑπέρ τῆς ἀληθείας, εἶναι ἕνα σχῆμα ὀξύμωρο καί δέν δύναται νά ἐπιτευχθῆ, παρά μόνο μέ συμβιβασμό εἰς βάρος τῆς ἀληθείας.
   Ὑπάρχουν καί ἄλλα σοβαρά θέματα σχετικά μέ τήν ἐν διωγμῷ Ἐκκλησία λόγῳ αἱρέσεως, τά ὁποῖα ἀφοροῦν τίς δραστηριότητες, τίς δυνατότητες καί τήν ὀργάνωσι τῆς Ἐκκλησίας κατ’ αὐτήν τήν περίοδο, καθώς ἐπίσης καί πῶς ἐπιλύονται τά διάφορα προβλήματα τά ὁποῖα ἀναφύονται ἐντός της  τά ὁποῖα ἐν συνεχείᾳ θά ἐξετάσωμε πάντοτε μέ βάσι τήν διδασκαλία καί ζωή τοῦ ὁσίου.

Ἡ ἐσωτερική ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἐν καιρῷ αἱρέσεως καὶ τὰ ὅρια τῶν πνευματικῶν δραστηριοτήτων της
      Εἶναι ἀλήθεια ὅτι κατά τήν μακρά περίοδο τῆς Εἰκονομαχίας ἡ στάσις τῶν Ὀρθοδόξων, ὅσον ἀφορᾶ τίς ἐσωτερικές μικρότητες καί τήν ἐν γένει ἐκκλησιαστική γραμμή των, ἦταν ἄψογος καί ἀπαράμιλλος. Τό γεγονός ὅτι τήν περίοδο αὐτή ἀγωνίστηκαν μέσα στήν ἐν διωγμῷ Ἐκκλησία πλειάδα ἑορταζομένων ἁγίων (πλήν τῶν ἀγνώστων, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀκόμη περισσότεροι) εἶναι ἐγγύησις δι’ ἡμᾶς, ὥστε νά θεωρήσωμε ὅτι ἡ στάσις των ἦτο ἡ ἁρμόζουσα σ’ αὐτήν τήν περίπτωσι. Ὁ ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἔλαμπε ὡς ἡ σελήνη ἐν μέσῳ ἀστέρων, ἦτο ὁ θεωρητικός νοῦς τῶν Ὀρθοδόξων, αὐτός ὁ ὁποῖος ἐπηρέαζε τά μέγιστα τήν ὅλη ζωή καί πορεία τῆς Ἐκκλησίας. Ὡς ἐκ τούτου μελετώντας τήν ἰδική του στάσι στό ὑπό ἐξέτασι θέμα θά κατανοήσωμε καί τήν γενικώτερη πορεία τῆς Ἐκκλησίας, καθώς ἐπίσης καί τά ὅρια μέσα στά ὁποῖα ἐπιτρέπεται καί ἐπιβάλλεται νά κινούμεθα.
   Κατ’ ἀρχάς ἀπό πλευρᾶς ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως καί ἐξαρτήσεως ἑνός ἑκάστου τῶν ἐνισταμένων καί μή συμβιβασθέντων Ὀρθοδόξων, διακρίνομε ἀπό τήν ὅλη στάσι του ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, κατά τήν περίοδο τῆς αἱρέσεως, ὅτι ἦτο τελείως ἀποκομμένος ἐκκλησιαστικά ἀπό τούς Ἐπισκόπους, τόν Πατριάρχη καί τή Σύνοδο, οἱ ὁποῖοι ἀκολουθοῦσαν τήν αἵρεσι. Οἱ αἱρετικοί Ἐπίσκοποι, μέ τήν βοήθεια τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας κατέλαβον τούς θρόνους, ἐκτοπίζοντας καί ἐξορίζοντας τούς ὀρθοδόξους, ὅπως στήν περίπτωσι τοῦ Πατριάρχου ἁγ. Νικηφόρου, τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ ὁσίου, ἁγ. Ἰωσήφ Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης καί πολλῶν ἄλλων. Ἡ ἐκτόπισις καί ἐξορία ἀκολούθησε καί στούς ἡγουμένους καί τούς μοναχούς, ἐφ’ ὅσον καί αὐτοί ἀνθίσταντο στήν αἵρεσι, ὅπως στήν περίπτωσι τοῦ ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου καί πολλῶν ἄλλων ἡγουμένων καί μοναχῶν. Οἱ λαϊκοί ὑφίσταντο καί αὐτοί διωγμό, ἀπειλές καί φυλακίσεις, ἐξ αἰτίας τῶν ὁποίων πολλοί ἐκάμπτοντο καί ἐπικοινωνοῦσαν ἐκκλησιαστικά μέ τούς αἱρετικούς, ἄλλοι δέ κρυφίως ἐπικοινωνοῦσαν μέ τούς ὀρθοδόξους, ἐνῶ πολλές φορές ἔκαναν κάποιες μικρές ὑποχωρήσεις καί συγκαταβάσεις πρός τούς αἱρετικούς, κυρίως στήν ψαλμωδία μαζί των ἤ στήν κοινή συνεστίασι στήν τράπεζα. Σέ ὅλες τίς περιπτώσεις τῆς ἐπικοινωνίας τῶν Ὀρθοδόξων μετά τῶν αἱρετικῶν, ὁ ὅσιος ἦτο αὐστηρώτατος, ὁσάκις ἐρωτᾶτο και, μάλιστα, καθώριζε τά ἐπιτίμια διά κάθε παράβασι ἐπικοινωνίας μέ τούς αἱρετικούς. Συμβούλευε ὄχι μόνο νά μήν εὑρίσκωνται καί νά συμπροσεύχωνται μαζί των, ἀλλά οὔτε νά συμμετέχουν καί στήν κοινή συνεστίασι. Εἶναι πολλές οἱ ἐπιστολές στίς ὁποῖες ὁ ὅσιος ἀναφέρεται σ’ αὐτό τό θέμα. Θά ἀναφέρωμε δύο-τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα διά νά κατανοήσωμε ἀπό αὐτά τό ὅλο πνεῦμα του και, ἐν συνεχείᾳ, θά προχωρήσωμε στήν ἐσωτερική ζωή καί κατάστασι τῆς Ἐκκλησίας, δεδομένης τῆς τελείας ἐκκλησιαστικῆς ἀπομακρύνσεως ἀπό τούς αἱρετικούς.
      Τό θέμα τῆς τελείας ἐκκλησια­στικῆς ἀπομακρύνσεως ἀπό τούς αἱρετικούς εἶναι σοβαρώτατο καί πρέπει νά προταχθῆ στήν παροῦσα ἑνότητα, διότι οἱαδήποτε ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μέ τούς αἱρετικούς εἶναι φανερό ὅτι ἐπηρεάζει τά μέγιστα καί τήν ἐσωτερική ζωή τῆς ἐν διωγμῷ Ἐκκλησίας, ἀλλοιώνει τό πνεῦμα τῶν Πατέρων καί τῆς ὁμολογίας, εὑρίσκει ὁ οἱοσδήποτε διεξόδους διά συμβιβαστικές λύσεις συνυπάρξεως κλπ. καί ὁπωσδήποτε προσβάλλει θανάσιμα τήν καθαρότητα στήν πίστι καί τήν ἄσπιλον νύμφη, κατά τήν ἀποστολική ἔκφρασι, τήν κάνει ἐσπιλωμένη καί βεβορβορωμένη.
     Ὁ ὅσιος σέ ἐπιστολή του πρός τόν μοναχό Θαλέλαιο ἀπαντᾶ σέ κάποια ἐρώτησί του, ἡ ὁποία ἀφορᾶ κάποιον ἱερέα, ὁ ὁποῖος ἐνόμιζε ὅτι εἶναι σέ ὀρθόδοξο δρόμο, λόγῳ προφανῶς τῆς ὀρθῆς πίστεως, ἀλλά συνέτρωγε μέ κάποιον εἰκονομάχο Ἐπίσκοπο. Ἀπαντώντας λοιπόν ὁ ὅσιος ἀναφέρει ὅτι ἐάν ὁ ἱερεύς σταματήση αὐτή τήν παράνομη συνεστίασι, καί δεχθῆ ὡς ἐπιτίμιο νά μήν ἱερουργῆ γιά κάποιο χρονικό διάστημα, καί φυσικά δέν πέση πάλι σ’ αὐτό τό ὀλίσθημα, θά δυνηθῆ νά ἰατρευθῆ καί νά ἱερουργῆ στό Θεό. Ἐάν ὅμως δείξη ἀδιαφορία δέν εἶναι δυνατόν νά ἐξιλεωθῆ μέ ὁ,τιδήποτε ἄλλο καλό ἐπιτελέση, ὥστε νά ἀπαλλαγῆ ἀπό τήν εὐθύνη τῆς αἱρετικῆς ἐπικοινωνίας καί οἱασδήποτε ἄλλης ἁμαρτωλῆς πράξεως. Οὔτε βεβαίως νά δώση τό καλύτερο καί νά λάβη τό χειρότερο, δηλαδή νά δώση τό φῶς καί νά λάβη τό σκότος. Οὔτε ἀκόμη ἄν κάποιος δώση ὅλα τά χρήματα τοῦ κόσμου, ἀλλά ἐξακολουθῆ νά ἔχη ἐπικοινωνία μέ τήν αἵρεσι, δύναται νά γίνη φίλος τοῦ Θεοῦ, ἀλλά παραμένει ἐχθρός.
    «Καί διατί ὁμιλῶ», λέγει, «περί ἐκκλησιαστικῆς ἐπικοινωνίας; Ἀκόμη καί ἄν συγκαταβῆ κάποιος, ὥστε νά συντρώγη μέ τούς αἱρετικούς καί νά ἔχη μαζί των φιλία (ἐννοεῖται σέ ἐκκλησιαστικό ἐπίπεδο, δηλαδή κάποια μικρή ἔστω ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία) εἶναι στό Θεό ἔνοχος. Αὐτή ἡ ἀπόφασις εἶναι τοῦ Χρυσοστόμου ἀλλά καί ὅλων τῶν ἁγίων. Πῶς πάλι θά ἐχαρακτηρίζαμε ὡς ἀκούσια τήν ἐπικοινωνία μέ τούς αἱρετικούς, σέ κάποιον ὁ ὁποῖος θέλει νά εἶναι ὀρθόδοξος καί ὄχι θεληματική καί ἑκουσία; Διότι ἀκούσια χαρακτη­ρίζεται, ὅταν π.χ. κάποιος διά τῆς βίας ἀνοίξη τό στόμα τοῦ ὀρθοδόξου καί τοῦ βάλη μέσα τήν αἱρετική κοινωνία. Αὐτό τό ἔκαναν οἱ παλαιοί αἱρετικοί καί ὅπως ἀκούω τό κάνουν καί τώρα οἱ εἰκονομάχοι. Ἡ συμμετοχή ὅμως κάποιου ἀφ’ ἑαυτοῦ εἶναι πρᾶξις ἑκουσία. Ἐάν δέ τό κάνη ἐπειδή φοβᾶται, αὐτό εἶναι ἀκριβῶς  ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἐξετάζομε. Οὔτε καί σ’ αὐτή τήν περίπτωσι ἔχει δικαιολογία. Διότι ἀκούομε τήν ἁγ. Γραφή νά λέγη· μή φοβῆσθε αὐτούς οἱ ὁποῖοι θανατώνουν τό σῶμα, ἀλλά νά φοβῆσθε τόν Θεό, ὁ ὁποῖος ἔχει τήν ἐξουσία καί τήν ψυχή καί τό σῶμα νά τά στείλη στήν κόλασι. Ἀληθινά δέν εἶναι ἀντάξιος ὅλος ὁ κόσμος ἀπό μία ψυχή, ἡ ὁποία φυλάγεται νά μήν ἔχη ἐπικοινωνία μέ τούς αἱρετικούς καί ἀπό κάθε κακό. Αὐτοί ὅμως, οἱ ὁποῖοι συμμετέχουν σ’ αὐτά, εἶναι σάν τό χορτάρι, τά ξύλα καί τά καλάμια, τά ὁποῖα θά κάψη ἡ δοκιμαστική φωτιά τῆς κρίσεως, ἐνῶ συγχρόνως τούς ἰδίους θά τούς καίη αἰώνια καί θά τούς συντηρεῖ σ’ αὐτήν τήν κατάστασι τῆς κολάσεως».[2]
     Σ’ αὐτό τό τμῆμα τῆς ἐπιστολῆς βλέπουμε τήν διαυγέστατη θέσι τοῦ Ὁσίου ὁ ὁποῖος ἐπιβάλλει ἐπιτίμιο στόν ἱερέα ἐπειδή καί μόνο συνέτρωγε μέ κάποιον αἱρετικό Ἐπίσκοπο. Τονίζει ἀκόμη χαρακτη­ριστικά ὅτι ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ἐπικοινωνεῖ μέ τούς αἱρετικούς εἶναι ἐχθρός τοῦ Θεοῦ, ἔστω καί ἄν δώση ὡς ἐλεημοσύνη ὅλα τά χρήματα τοῦ κόσμου. Αὐτό, λέγει εἶναι ἀπόφασι τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἀλλά καί ὅλων τῶν ἁγίων. Ἐξηγεῖ ἐν συνεχείᾳ, θαυμάσια καί παραστατικώτατα τήν ἑκούσια καί ἀκούσια ἐπικοινωνία μέ τούς αἱρετικούς, ἀναφέροντας ὅτι ἀκούσιο εἶναι ὅ,τι γίνεται διά τῆς βίας, χωρίς νά δύναται νά ἀντιδράση ὁ ὀρθόδοξος, καθ’ ὅσον φυσικά  μέσα του δέν τό ἀποδέχεται. Ὅλα τά ἄλλα τά θεωρεῖ ἑκούσια συμμετοχή, ἔστω καί ἄν ὑπάρχη οἱαδήποτε ἀνάγκη ἤ πίεσι ἤ ψυχολογική βία κλπ. Ἐν τέλει ἀναφέρει τήν μεγάλη ἀξία καί δόξα τήν ὁποία ἔχει ἡ ψυχή, ἡ ὁποία εἶναι καθαρή ἀπό κάθε αἱρετική ἐπικοινωνία, καθώς ἐπίσης καί τίς τιμωρίες τίς ὁποῖες θά ἔχουν μετά θάνατο ὅσοι συμβιβάζονται μέ τούς αἱρετικούς.
     Σέ ἄλλη ἐπιστολή του ἐπίσης, ἡ ὁποία ἀπευθύνεται ὡς ἐγκύκλιος πρός ὅλους τούς δεδιωγμένους Πατέρας χάριν τῆς πίστεως, ὁ Ὅσιος, ἀφοῦ ἐπαινεῖ τόν ζῆλο των καί τούς παρηγορεῖ διά τά μαρτύρια τά ὁποῖα ὑφίστανται, λύει κάποιες ἀπορίες, οἱ ὁποῖες προφανῶς τοῦ ὑπεβ­λήθησαν, σχετικά μέ τά ἐπιτίμια ὅσων ἐπέστρεφον στήν Ὀρθοδοξία καί ἀπεμακρύνοντο ἀπό τούς αἱρετικούς. Χωρίζει σέ ἕξι κατηγορίες αὐτούς οἱ ὁποῖοι συμβιβάστηκαν. Πρῶτον σ’ αὐτούς οἱ ὁποῖοι συμβιβάστηκαν αὐτοπροαιρέτως χωρίς βία, δεύτερον σ’ αὐτούς οἱ ὁποῖοι συμβιβάστηκαν μετά ἀπό βασανιστήρια, τρίτον σ’ αὐτούς οἱ ὁποῖοι ὑπέκυψαν μέ μόνες τίς ἀπειλές, τέταρτον σ’ αὐτούς οἱ ὁποῖοι συμβιβάστηκαν μέ μόνο κίνητρο τόν φόβο, πέμπτον σ’ αὐτούς οἱ ὁποῖοι ἐπικοινώνησαν μέ τούς αἱρετικούς διά νά μή χάσουν τά ὑπάρχοντά των καί ἕκτον σ’ αὐτούς οἱ ὁποῖοι συμβιβάστηκαν ἀπό ἄγνοια.
    Αὐτοί, λέγει, ὅταν ἐπιστρέψουν στήν Ὀρθοδοξία πρέπει νά δείξουν καρπούς μετανοίας, οἱ ὁποῖοι θά φανοῦν μέ τά ἀκόλουθα ἐπιτίμια. Τά ἐπιτίμια συνίστανται στήν ἀποχή ἀπό τή θεία Κοινωνία μέ προσευχή καί δάκρυα διά μέν τούς πρώτους τρία χρόνια, διά τούς δευτέρους δύο χρόνια, διά τούς τρίτους, τετάρτους καί πέμπτους τρία ἐπίσης χρόνια καί διά τούς ἕκτους ἕνα χρόνο. Μετά τήν ἐκπλήρωσι τοῦ ἐπιτιμίου, ἐφ’ ὅσον πρόκειται γιά κληρικούς οἱ ὁποῖοι δέν ὑπέγραψαν, οὔτε πλέον συμμετέχουν στήν ἀσεβῆ κοινωνία, θά τούς δεχόμεθα, λέγει, στή θέσι τήν ὁποία εὑρίσκοντο πρίν πέσουν. Ἐάν ὅμως ἔχουν ὑπογράψει δέν θά λειτουργοῦν, ἕως ὅτου ἔλθη ὁ καιρός κατά τόν ὁποῖο θά κριθοῦν ἀπό ὀρθόδοξο Σύνοδο. Θά κοινωνοῦν ὅμως τά ἅγια μυστήρια.
    Ἐρωτᾶται ἐπίσης ὁ ὅσιος ἐάν ἐπιτρέπεται νά συντρώγουν οἱ ὀρθόδοξοι μέ τούς τελείως συμβιβασμένους, ἐξαιτίας τοῦ φόβου ἤ ἐξαιτίας τῆς πείνας ἤ συμβιβάστηκαν χωρίς νά ὑπάρχη ἀνάγκη, ἤ ἐκοινώνησαν κατόπιν βίας, ἀλλά ὁμολογοῦν ὅτι εἶναι ὀρθόδοξοι. Ἀπαντᾶ δέ ὅτι αὐτό ἀπαγορεύεται τελείως, μέ μόνη ἐξαίρεσι αὐτούς οἱ ὁποῖοι κατόπιν βίας ἐκοινώνησαν  καί ἐφ’ ὅσον ὑπάρχη ἀνάγκη μποροῦμε νά συμφάγωμε μέ αὐτούς μία ἤ δύο φορές.  Ἐρωτᾶται ἐπίσης ὁ ὅσιος ἐάν ἐπιτρέπεται οἱ Ὀρθόδοξοι νά τρώγουν τά ὑπολείμματα τῶν φαγητῶν τους, ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει ἀνάγκη, ἤ καί χωρίς ἀνάγκη, διότι οἱ αἱρετικοί ἔκαναν σ’ αὐτά τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ κατά τήν προσευχή τῆς τραπέζης. Ἀπαντᾶ καί ἐδῶ καί λέγει ὅτι ἐάν ὁ σταυρός στά φαγητά αὐτά ἔγινε ἀπό αἱρετικό ἱερέα ἀπαγορεύεται νά τά φάγουν οἱ Ὀρθόδοξοι, ἐάν ἔγινε ἀπό λαϊκό καί ὑπάρχη ἀνάγκη, νά τά φάγουν κατ’ οἰκονομία.[3]
      Καί σ’ αὐτήν τήν ἐπιστολή βλέπομε τό ἴδιο πνεῦμα τοῦ Ὁσίου, τό ὁποῖο συνίσταται στό νά μήν ὑπάρχη καμμία ἐπικοινωνία ἐκκλησιαστική μέ τούς αἱρετικούς καί μέ αὐτούς οἱ ὁποῖοι ἀπό διάφορες ἀνάγκες συμβιβάστηκαν καί ἐπικοινώνησαν μαζί των. Τό χαρακτη­ριστικό σ’ αὐτήν τήν ἐπιστολή εἶναι ὅτι ὁ ὅσιος ἀπαγορεύει νά φάγη κάποιος ἀκόμη καί τά ἀποφάγια τῶν αἱρετικῶν σέ ἀνάγκη πείνας, ἐφ’ ὅσον ἐσημείωσε σ’ αὐτά τόν τύπο τοῦ σταυροῦ αἱρετικός ἱερεύς. Αὐτό προφανῶς ἀποδεικνύει πώς, ὅ,τι ἅγιο πράξη ἤ ἐπικαλεσθῆ ὁ αἱρετικός ἱερεύς, οὐδόλως ἁγιάζει ἀλλά μολύνει καί δηλητηριάζει τούς μετέχοντας. Ἐπίσης βλέπουμε ἐδῶ χαρακτηριστικά ὅτι καί ἡ ἄγνοια δέν δικαιολογεῖται στά θέματα τῆς πίστεως, διότι καί σ’ αὐτούς ὁ ὅσιος ἐπιβάλλει ἐπιτίμιο, ἀλλά βεβαίως μικρότερο.
     Θά ἀναφέρωμε ἐπίσης καί μία μικρή ἐπιστολή τοῦ ὁσίου ἡ ὁποία ἔχει ὡς παραλήπτη τόν δομέστικο Πολιτιανό*. Τήν καταγράφομε ἐπειδή ἀναφέρεται σέ λαϊκό. Κατ’ ἀρχάς ὁ ὅσιος ἐπαινεῖ τόν Πολιτιανό ἐπειδή ἐτάχθη μέ τό μέρος τῶν Ὀρθοδόξων καί ἐβοήθησε παντοιο­τρόπως τούς δεδιωγμένους ἐξ αἰτίας τῆς πίστεως καί μάλιστα κινδυνεύοντας δι’ αὐτόν τόν σκοπό. Μήπως, ἐρωτᾶ ἐν συνεχείᾳ, τό ἔκανε αὐτό κάποιος ἄλλος ἀπό τούς γείτονες; Ὄχι βεβαίως ἀπαντᾶ, διότι ἐκεῖνοι δέν εἶναι φίλοι τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά φίλοι τῶν τραπεζῶν. Καί τοῦτο διότι ἔχουν φιλικές σχέσεις καί μέ τούς συμβιβασμένους καί μέ τούς αἱρετικούς. Ἐσύ ὅμως, λέγει, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, εἶσαι φίλος καί τῶν διωκομένων χάριν τοῦ Χριστοῦ. Διά τόν λόγον αὐτόν, ὅπως πληροφοροῦμαι, προφυλάσσεις τόν ἑαυτόν σου, ὥστε νά μήν ἔχης ἐπικοινωνία μέ τούς αἱρετικούς. Καί εἴθε νά φυλαχθῆς, ἐπιλέγει, καί στή συνέχεια μέ τήν βοήθεια τοῦ Κυρίου μαζί μέ τήν γυναίκα καί τά παιδιά σου. Διότι ἔχεις εὐγενῆ καταγωγή, ἐπειδή κατάγεσαι ἀπό τόν Χριστό καί ἀγαπᾶς τόν Χριστό. [4]





[1] Ἐχάρην δεξάμενός σου τό τίμιον γράμμα, πατέρων φίλτατε, καί διδαχθείς τά κατά τήν ὁσιότητά σου οὕτως ἔχειν καί οὕτως, ἐπεί, ὅσον ἐκ τῶν ἀπαγγειλάντων, καίτοι ἀξιοπίστων, λυπηρῶς διεκείμην, ἀκούσας τήν ὑποκριτικήν ὑπογραφήν. καί με δέξαι, τιμιώτατε, παρρησιαστικώτερον διαλεγόμενον. Οὐκ ἔξω αἰτίας τό κατασχεθέντα σε ὑπό βασιλικοῦ μεῖναι ἀπαθῆ, ἤγουν ἄφετον˙ τοῦτο γάρ τῶν τεθρυλλημένων ἐπάγωγον. Οὐδείς οὖν τῶν πεπαρρησιασμένων ἄτερ φυλακῆς ἤ τοὐλάχιστον ἐξορίας, ἤτοι φυγαδείας, ὡμολόγηται διαμεῖναι. Οἱ δέ τούτων ἐκτός ἐντός τῆς ἀπαγωγῆς, ἵνα μή τραχύτερον εἰπών λυπήσω. Ἤ οὐ διεβλέψω, διορατικώτατε, τόν χαλεπόν διωγμόν Λέοντος τοῦ θηριωνύμου; οὗ ἡ Ἀχααβιτική χείρ εἷλε καί τούς ἐξ ἄλλου κράτους, ἔκτεινέ τε καί ὤλεσεν, τό γε φιλανθρωπότερον ἐφρούρησεν μετά πικράν μαστίγωσιν,  μή ὅτι γε τούς ὑπό χεῖρα. Εἰ  δέ αὐτός οὔ τί που τῶν τοιούτων πεπονθώς μετά τήν σύλληψιν, σύγγνωθι, ἐσυλήθης, ἅγιε. Καί μή  μοι φυλάττεσθαι τάς οἰκείας ἐκκλησίας λέγε καί σώας τάς ἱστορίας μένειν τήν τε ἀναφοράν τοῦ ἁγιωτάτου ἡμῶν πατριάρχου˙  τοῦτο γάρ καί ἄλλοι ἀπαχθέντες φιλολογοῦσιν. Οὐ δύναται ταῦτα  διασεσῶσθαι, εἰ μή τοι προδοσία ἀληθινῆς ἐνστάσεως ἐγένετο. Τί τό ὄφελος, εἰ ἡμεῖς, οἱ ναός θεοῦ καί ὄντες καί λεγόμενοι, ἠχρειώθημεν καί ἀψύχους οἴκους περιεποιησάμεθα; Ἡ εἰκών τοῦ Χριστοῦ οὔτε τῆς Θεοτόκου οὔτε τινός ἁγίου διαπίπτει˙ μένει γάρ ἐν αὐτοῖς ὡς πρωτοτύποις, πίπτουσι δέ οἱ δοκοῦντες καθαιρεῖν αὐτάς, ἀλλά γάρ καί οἱ φειδοῖ τούτων προώμενοι τήν παρρησίαν καί τήν δι’ αὐτῆς κάκωσιν. Οὐά, ἄλλοι ἀποθνήσκοντες, ἕτεροι ὑπεροριζόμενοι, ἄλλοι μαστιζόμενοι, ἕτεροι φρουρούμενοι, τά ὄρη ἔχοντα καί αἱ ἐρημίαι, πέτραι τε καί σπήλαια τούς μακαρίως δεδιωγμένους, καί ἡμεῖς οἴκοι μένοντες, καί οἰόμενοι ἀβλαβῶς διαμένειν;  Οὐδαμῶς. Ἀπολέσθω πᾶσα ἡ τοῦ κόσμου ὕλη τῶν δοκούντων, ἡ ὁμολογουμένη βλάβη ψυχῆς προκρινέσθω, ἥν ὑπέστη πᾶς προφασιστής.
Ταῦτα φιλῶν καί ὑπομνήσκων εἴρηκα, καί ὡς ὑπό ἐπιτιμίαν ἐσμέν ἄξιοι ἐλθεῖν καί ὅτι ἐν καιρῷ ὀρθοδοξίας οὐδέν ἀψηλάφητον ἀφεθείῃ. καί εὖ ἔχει διά ταπεινώσεως βαδίσαι καί ἰάσασθαι τό ἠσθενηκός ἤ διά ἀναιτιασμοῦ προστρίβειν ἑαυτοῖς μείζονα αἰτιάματα. (Ἐπιστολή 448. Εὐστρατίῳ ἡγουμένῳ, σελ. 632, Φατοῦρος, P.G. 99, 1364). 
[2] Τό πρόβλημα περί τοῦ πρεσβυτέρου τοῦ ὀρθοδοξεῖν δοκοῦντος, συνεσθίοντος δέ ἐπισκόπῳ, καθά εἴρηκας, εἰ μέν παύσοιτο τῆς τοιαύτης συνεστιάσεως μετ’ ἐπιτιμίου ἀπείρξεως τῆς ἱερουργίας ἕως τινός χρόνου μηκέτι εἰς τόν αὐτόν ὄλισθον ὑποπίπτειν, ἔχει ἴασιν τοῦ ἱερουργεῖν θεῷ˙  εἰ δέ ἀδιαφοροίη, μή γένοιτο λύτρον ἀνδρός ὁ ἴδιος πλοῦτος τοῦ φυγεῖν τῇ δόσει καί αἱρετικῆς κοινωνίας καί ἁμαρτητικῆς ἄλλης πράξεως, οὐ μήν τῇ ἀνταλλαγῇ δοῦναι τό καλόν καί λαβεῖν τό χεῖρον, οἷον δοῦναι φῶς καί λαβεῖν σκότος.  οὐδ’ ἄν τά ὅλα χρήματα τοῦ κόσμου παρέξει τις καί κοινωνῶν εἴη τῇ αἱρέσει, φίλος θεοῦ καθίσταται, ἀλλ’ ἐχθρός. καί τί λέγω κοινωνίας;  κἄν ἐν βρώματι καί πόματι καί φιλίᾳ συγκάτεισι τοῖς αἱρετικοῖς, ὑπεύθυνος˙ τοῦ Χρυσοστόμου ἡ ἀπόφασις, ἐπεί καί παντός ἁγίου. πῶς δέ ἀκούσιον καί οὐκ ἔργον τῷ δοκούντι ὀρθοφρονεῖν, κοινωνοῦντι δέ ὅμως τῇ αἱρέσει;  ἀκούσιόν ἐστιν, ὅταν τό στόμα τις ὀρθοδόξου βιαίως ἀναχάνας ἐγχέῃ τήν αἱρετικήν κοινωνίαν, ὅπερ ἐποίησαν οἱ πάλαι αἱρετικοί καί ποιοῦσιν, ὡς ἔμαθον, οἱ νυνί χριστομάχοι˙  τό δέ ἀφ’ ἑαυτοῦ μετασχεῖν ἑκούσιον. εἰ δέ ὅτι δέει (τοῦτο γάρ ἐστι τό ζητούμενον), οὐδέ οὕτως ἕξει ἀπολογίαν˙ μή φοβεῖσθε γάρ ἀπό τῶν ἀποκτενόντων τό σῶμα, ἀλλά θεόν, τόν τό συναμφότερον γεέννῃ αἰωνίου πυρός παραπέμποντα, ἀκούομεν. ἀληθῶς ὁ κόσμος ὅλος ἀντάξιος μιᾶς ψυχῆς οὐκ ἔστιν, τῆς φυλαττούσης ἑαυτήν ἀμέτοχον καί αἱρετικῆς κοινωνίας καί παντός κακοῦ˙ οἱ δέ ἀμφοτέρων μέτοχοι χόρτῳ ἰσότιμοι, ξύλοις, καλάμῃ. ἅ κατακαύσειεν τό δοκιμαστικόν πῦρ τῆς κρίσεως, τούς δ’ αὐτῶν πράκτορας συντηρήσει ἀιδίως φλογιζομένους καί μή χωνευομένους. (Ἐπιστολή 340. Θαλελαίῳ τέκνῳ, σελ. 480,16 Φατοῦρος, P.G. 99, 1205). 
[3] Ἀλλ’ ἐπί τάς προτάσεις ὁ λόγος.  α. τινές ἐξ ἰδίας προαιρέσεως ὑπέκυψαν ἄνευ τοῦ καταναγκάζοντος˙ β. ἄλλοι μετά πληγῶν˙ γ. ἄλλοι δέ δι’ ἀπειλῆς καί μόνης˙  δ. ἕτεροι ἄνευ ἀπειλῆς καί βασάνων, δέει καί μόνον˙ ε. ἄλλοι διά τό μή ἐκπεσεῖν τῶν ἰδίων˙ σ. τινές δέ καί κατά ἄγνοιαν. Τούτους ἐπιστρέφοντας πῶς δεῖ ἀποδέχεσθαι; ἐπιδεικνυμένους δῆλα δή ἀξίους καρπούς μετανοίας ἅπαντας. Τίνες δέ οὗτοι; ἀποχή τῶν ἁγιασμάτων μετά προσκλαύσεως καί ἐπιπόνου δεήσεως, ἐπί μέν τῶν πρώτων τριετίζουσα, ἐπί δέ τῶν δευτέρων διετίζουσα˙ ἐπί τῶν τρίτων καί τετάρτων καί πέμπτων ἡ τῶν πρώτων, ἐπί τῶν ἕκτων ἐνιαυσιαία, μετά τήν ἐκπλήρωσιν πῶς δεῖν ἔχειν αὐτούς; εἰ μέν ἐκ τοῦ ἱερατικοῦ πληρώματος καί οὐχ ὑπέγραψεν, μηκέτι μετέχων τῆς ἀσεβοῦς κοινωνίας τις, ὡς ἐν ᾧ ἐτέτακτο κλήρῳ˙ εἰ δέ καί ὑπογράψας εἴη, ὡς εἰργόμενος τῆς ἱερουργίας ἕως ὀρθοδόξου συνόδου, κοινωνῶν δ’ οὖν ὅμως τῶν ἁγιασμάτων. τοῖς πάντῃ ἀσεβέσιν, εἰ ἔξεστιν κατά ἀνάγκην δέους ἕνεκα ἤ διά λιμόν ἤ καί ἄνευ ἀνάγκης ἤ καί διά βίαν ἄλλοις κοινωνοῦσιν, ὀρθοδόξους δέ ἑαυτούς ὁμολογοῦσι συνεσθίειν;  οὐδαμῇ οὐδαμῶς, εἰ μή τί γε τοῖς ἐσχάτοις, οὐκ ἀδιαφόρως, ἀλλ’ ἐξ ἀναγκαίου τινός τρόπου ἅπαξ ἤ δίς. Εἰ τῶν τούτοις ἐδωδίμων τά λείψανα ἐσθίειν κατά ἀνάγκην ἤ καί ἄνευ ἀνάγκης, διότι προεσχημάτισται ἐν αὐτοῖς ὁ σταυρός;  εἰ μέν παρά ἱερέως, οὐδαμῶς˙ εἰ δέ μή, μεταληπτέον κατά βίαν. (Ἐπιστολή 393. Τοῖς διά Κύριον πεφυγαδευμένοις πνευματικοῖς ἁγίοις μου πατράσιν Θεόδωρος ἐλάχιστος πρεσβύτερος καί ἡγούμενος τῶν Στουδίου ἐν Κυρίῳ χαίρειν, σελ. 546, 57 Φατοῦρος, P.G. 99,  1257 Β).
* Πολιτιανός =ἀξιωματοῦχος τοῦ κράτους.
[4]  ῎Οντως ἔργῳ καί λόγῳ φίλος εἶ γνήσιος τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν, ἀφ᾿ ὧν ἔδρασας πραγμάτων ἐν τοῖς ἀδελφοῖς ἡμῶν, κύριέ μου· τί γάρ οὐκ  ἐποίησας  καί πόσον οὐκ ἐπέδωκας ἑαυτόν, ἐλεῶν αὐτούς, συμπαθῶν, ὑπεξάγων, ὑπαλείφων, προθυμο­ποιούμενος, διάδηλον ποιῶν τοῦτο κακεῖνο, συμφέρων, συνοψίζων, ὑποκρινόμενος, μικροῦ καί προκινδυνεύων; ἀλλά μή τις τῶν ἄλλων γειτόνων; οὐδαμῶς· φίλοι γάρ τραπεζῶν ἐκεῖνοι, οὐ φίλοι Χριστοῦ, ἐπειδή καί αἱρετίζοντες ἤ καί αἱρετικοῖς συνεπόμενοι φιλικῶς· σύ δέ, ἄνθρωπε, τοῦ θεοῦ φίλος καί τῶν διά Χριστόν διωκομένων. Διά τοῦτο, ὡς μανθάνω, καί φυλάττεις ἑαυτόν ἐκ τῆς κοινωνίας τῶν ἀνόμων, καί φυλαχθείης ἔτι ὑπό Κυρίου σύν τῇ καλλίστῃ σου ὁμοζύγῳ καί τέκνοις εὐγενεστάτοις· τῶν γάρ εὐγενῶν σύ, Χριστόν φιλῶν καί ὑπό Χριστοῦ καταγόμενος. (Ἐπιστολές, 95. Πολιτιανῷ  δομεστίκῳ, Φατοῦρος, σελ. 215,  1).


14 σχόλια:

  1. Ανώνυμος3/2/18, 9:41 μ.μ.

    Δυστυχώς κ.Σηματη άλλοι κατηγορούν τον π. Ευθύμιο για το ότι παρουσιάζει την ακριβη διδασκαλία του οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου ενώ αυτός τηρεί μια στάση οικονομίας για την ενημέρωση και σωτηρία και αυτών ακόμη που δεν γνωρίζουν ενώ σ αυτούς που γνωρίζουν είναι αυστηρός, κι άλλοι τον κατηγορούν ότι επειδή δεν λέγει ότι τα μυστήρια των αιρετικών είναι έγκυρα αλλά κατ οικονομίαν έγκυρα χαριν του πιστου λαου βλασφημει το Αγ. Πνεύμα κλπ. Τηρεί την ακρίβεια στον εαυτό του σύμφωνα με τον οσ.Θεοδωρο μεταφέροντας σε μας την διδασκαλία του κατηγορείται ως υβριστής του Αγ.Πνευματος, τηρεί όπου πρέπει την οικονομία πάλι εισπραττει την ίδια κατηγορία. Ας διαβάσουν αυτοί που τον επικρίνουν με προσοχή ποτε γίνεται η οικονομία και πότε τηρείται η ακρίβεια κι ας πάρουν και παράδειγμα από τον Αγ.Μαξιμο τον ομολογητή ο οποίος τηρησε την ακρίβεια στον εαυτό του αλλά δεν κατέκρινε κανένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σας ευχαριστώ θερμος Πάτερ Ευθυμιε και κύριε Σηματη για την ενημέρωση σας αυτή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος4/2/18, 4:30 π.μ.

    Λέτε: Κάποιοι ἄλλοι, διαγράφουν ὅλες τὶς οἰκονομίες ποὺ ἔκαναν οἱ Ἅγιοι Πατέρες (κάποιες ἀπ' αὐτὲς σύντομα θὰ τὶς παρουσιάσουμε) κλπ ... Τελικά παραδέχεστε τουλάχιστον ότι ούτε μέχρι και σήμερα δεν έχετε παρουσιάσει ακόμα αυτήν την "οικονομία" που θα μας σώσει χωρίς κάποιες θυσίες! Αλλά όλα αυτά τα λέτε κατά στην παρουσίαση της διδασκαλίας του Αγίου Θεωδόρου που όπως λέτε διδάσκει την Ακρίβεια! Μήπως έπρεπε να το είχατε κάνει ανάποδα τόσο καιρό τωρα ενάμιση χρόνο μετά την επισημοποίηση των αιρετικών απόψεων της επίσημης εκκλησίας? Γιατί κατηγορείτε πριν να προετοιμάστε τα στοιχεία που αποδεικνύουν την κατηγορία σας αλλά και γιατί δεν το έχετε κάνει ενάμιση χρόνο τώρα ??? Μήπως έχετε και εσείς ευθύνη για το ότι εγώ τουλάχιστον, και σήμερα θα εκκλησιαστώ με μεγάλη θυσία ? όπως και ενάμιση χρόνο τώρα ? ενώ θα μπορούσα να κάνω οικονομία ? κατά τα ακόμη αστήρικτα λεγόμενά σας? Και θέλετε να σας δεχτώ σαν αναμάρτητο που θα ρίξετε την πέτρα στους αμαρτωλούς εμάς που τηρούμε την ακρίβεια επειδή πιστεύουμε στην ακρίβεια και άρα αυτήν πρέπει και να κηρύττουμε ? Ρίξτε όσες πέτρες θέλετε, αλλά το παρόν άρθρο σας είναι αυτό που θα σας κατακρίνει όταν έρθει η ώρα που θα ερωτηθείτε τι θέση πήρατε και τι υποστηρίξατε προς τους πιστούς ή αν τους ρίξατε ἀκόμα πιὸ βαθειὰ στὴν σύγχυση καὶ τὴν ἀπώλεια όπως κατηγορείτε ότι κάνουν οι υποστηρικτές της ακρίβειας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος4/2/18, 5:16 π.μ.

    Λέτε Κε.Π.Σ.: Κάποιοι ἄλλοι, διαγράφουν ὅλες τὶς οἰκονομίες ποὺ ἔκαναν οἱ Ἅγιοι Πατέρες (κάποιες ἀπ' αὐτὲς σύντομα θὰ τὶς παρουσιάσουμε) κλπ ...
    Τελικά παραδέχεστε τουλάχιστον ότι ούτε μέχρι και σήμερα δεν έχετε παρουσιάσει ακόμα αυτήν την "οικονομία" που θα μας σώσει χωρίς κάποιες θυσίες!
    Αλλά όλα αυτά τα λέτε κατά στην παρουσίαση της διδασκαλίας του Αγίου Θεωδόρου που όπως ΠΆΛΙ λέτε διδάσκει την Ακρίβεια!
    Μήπως έπρεπε να το είχατε κάνει ανάποδα τόσο καιρό τωρα ενάμιση χρόνο μετά την επισημοποίηση των αιρετικών απόψεων της επίσημης εκκλησίας? Δηλαδή να προβάλετε πρώτα την οικονομία και μετά την ακρίβεια? αν βέβαια υπάρχει τέτοια μέθοδος.
    Γιατί λοιπόν κατηγορείτε πριν να προετοιμάσετε τα στοιχεία που αποδεικνύουν τo βάσιμο της κατηγορία σας ;
    αλλά και γιατί δεν το έχετε κάνει ενάμιση χρόνο τώρα ? αν αποδεικνύεται.
    Μήπως έχετε και εσείς ευθύνη για το ότι εγώ τουλάχιστον, και σήμερα Κυριακή, θα εκκλησιαστώ με "μεγάλη θυσία" ? όπως και ενάμιση χρόνο τώρα ? ενώ θα μπορούσα να κάνω οικονομία ?
    Και θέλετε να σας δεχτώ σαν "τον αναμάρτητο" που θα ρίξετε την πέτρα στους αμαρτωλούς εμάς που τηρούμε την ακρίβεια επειδή πιστέψαμε στην ακρίβεια και άρα αυτήν πρέπει και να κηρύττουμε ? τουλάχιστον μέχρι να μας ανατρέψετε αυτή τη πίστη μας.
    Ρίξτε όσες πέτρες θέλετε προς το παρόν, αλλά και το παρόν άρθρο σας είναι στοιχείο που σας ανακρίνει.
    Όταν ερωτηθείτε, ποιά θέση πήρατε και τι προτείνατε προς τους πιστούς εξ αρχής σαν λύση ?
    ή μήπως και εσείς τους "ρίξατε ἀκόμα πιὸ βαθειὰ στὴν σύγχυση καὶ τὴν ἀπώλεια" όπως κατηγορείτε ότι κάνουν οι υποστηρικτές της ακρίβειας, μιλώντας για οικονομίες αναπόδεικτες.
    Αν έχετε επιχειρήματα να τα παρουσιάσετε εδώ και τώρα, είναι ήδη πολύ αργά, ώστε να να μας αλλάξετε γρήγορα την πεποίθησή μας ότι μόνο η "ακρίβεια" σώζει, να κάνουμε λίγο οικονομία και εμείς διότι έχουμε εξανληθεί και οικονομικά τουλάχιστον, αλλά και σωματικά και ψυχικά κακοπαθούμε να εφαρμόζουμε την ακρίβεια χάρη της σωτηρίας μας !

    Μόνο δε με το έλεος του Θεού το κατορθώνουμε εδώ και πολύ καιρό τώρα.
    Μας το δείχνει ξεκάθαρα πλέον τον τελευταίο καιρό και οφείλω να το ομολογήσω, για να ενημερώσω και να ενθαρρύνω αδελφούς και αδελφές !
    Σας ακούω λοιπόν τι μπορώ να κάνω εγώ τουλάχιστον, την επόμενη Κυριακή έστω, αφού δεν έχω
    αποτειχισμένο ιερέα στο νομό μου και είμαι και σε νησί ? Δεν θέλουμε Ιστορικά στοιχεία, του τί έγινε κάπου κάποτε ! τώρα τι μας προτείνετε να κάνουμε ? σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες πάντα.
    Ευελπιστόντας σε δημοσίευση απάντησής σας, ακόμα και αν δεν αναρτήσετε αυτή μου την μικρή επιστολή.
    Εύχομαι ο Χριστός να σας φωτίσει να μας δώσετε κατα Θεόν απαντήσεις, αλλιώς να περιορίσετε λίγο την αισιοδοξία σας. Για το καλό όλων το λέω.
    Μιχαήλ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Μιχαήλ. Άλλο λέμε κι άλλο κατάλαβες περί οικονομίας. Δεν παραδεχόμαστε αυτό που κατάλαβες, ότι δηλαδή, μόλις τώρα αντιληφθήκαμε τα περί οικονομίας και μόλις τώρα παρουσιάζουμε κάτι, που έως τώρα …αγνοούσαμε! Έχουμε ήδη παρουσιάσει σε δεκάδες σχόλιά μας ή άρθρα και βιβλία, τις περί Οικονομίας θέσεις μας, που αφορούν αδελφούς, οι οποίοι ασφυκτιούν ζώντας εντός μιας μολυσμένης εκκλησιαστικής ατμόσφαιρας, μέσα στην οποία παρουσιάζονται σαν ορθόδοξες μεταπατερικές και οικουμενιστικές θέσεις, που επί χρόνια ύπουλα διοχέτευσαν οι υπογείως εργαζόμενοι κάθε αποχρώσεως κακόδοξοι, και τις οποίες εμπέδωσαν οι «ορθόδοξοι» ποιμένες ως «ορθόδοξες». Αυτές οι αποθηκευμένες στο «ορθόδοξο» υποσυνείδητο των πιστών θέσεις ως «ορθόδοξες», δεν είναι δυνατόν να τις διαγράψει κανείς, παρουσιάζοντας την Ακρίβεια σε ανθρώπους που δεν δέχονται ΟΥΤΕ την Οικονομία!
      Απλώς, τώρα, για άλλη μια φορά, θα παρουσιάσουμε μια δημοσίευση προσαρμοσμένη στα τωρινά δεδομένα.
      Έπειτα, εμείς που τα γράφουμε αυτά, όσοι μπορούμε, τηρούμε την Ακρίβεια του Αγίου Θεοδώρου, όπως κι εσύ (αν την τηρείς, γιατί ως ΑΝΩΝΥΜΟΣ, μπορείς να λές ό,τι θές, για να χτυπήσεις άσπλαχνα και ανέξοδα, πιθανόν και με αφάνταστη εμπάθεια, άνευ ουδεμιάς θυσίας και κόστους, όποιον κι όσους αντιπαθείς –αυτό το γράφουμε ως υπόθεση, γιατί πολλών «αγνώστων» τα κακοπροαίρετα σχόλια έχουμε δεχθεί. Ελπίζουμε ότι αυτό δεν συμβαίνει με σένα). Την Οικονομία προτάσσουμε για όσους αδελφούς δεν είναι ακόμα ώριμοι να την εφαρμόσουν.
      Ασφαλώς και δεν έχουμε ευθύνη που μας καταλογίζεται, γιατί αυτό που κάνετε εσείς, ως προς τον εκκλησιασμό, κάνουμε κι εμείς, ΟΧΙ ενάμιση χρόνο, αλλά πολλά χρόνια (έχοντας μείνει επί έτη χωρίς Θ. Κοινωνία, ή έχοντας πορευτεί τετράκις έως την Σερβία για να κοινωνήσουμε ορθόδοξα) ακριβώς γιατί η σωτηρία είναι πιο ακριβή από κάθε οικονομική και σωματική εξάντληση! Κάποιοι από μας έχουμε την ευλογία (αφού ζούμε στο Βόλο) να εκκλησιάζομαστε κάθε γιορτή και Κυριακή. Κάποιοι άλλοι αδελφοί μας, κάνουν τους Εσπερινούς και τον Όρθρο στο σπίτι τους, και όταν μπορούν (μια φορά το μήνα ή το δίμηνο), μεταβαίνουν σε μια από τους Ναούς που τελείται Θ. Λειτουργία από Αποτειχισμένο ιερέα. Δημοσιεύσαμε (όπως ελπίζατε) την απάντησή σου. Θα δημοσιεύσουμε νέα σχόλιό σου, μόνο αν είναι επώνυμο, για να δούμε τη θυσία σου. Αν βέβαια, δεν είσαι σε θέση να δημοσιοποιήσει το όνομά σου, και στα πλαίσια της Οικονομίας που λέγαμε. Αν μας στείλεις σχόλιο μόνο ως Μιχαήλ, χωρίς όμως επώνυμο, δεν θα δημοσιεύσουμε το σχόλιό σου, αλλά θα απαντήσουμε στις θέσεις σου.

      Διαγραφή
    2. Αγαπητέ Μιχαήλ, σου απαντήσαμε σ’ αυτά που επανέρχεσαι, γράφοντάς σου, τι κάναμε εμείς τόσα χρόνια, όταν δεν είχαμε λειτουργό. Για το τι κάνουν οι άλλοι, δεν είμαστε υπεύθυνοι. Αναλαμβάνουν από μόνοι τους την ευθύνη, εφόσον δεν τηρούν την ακρίβεια και ο Κύριος, που γνωρίζει την διάθεση και τις δυσκολίες καθενός, είναι για όλους μας ίλεως. Ο πνευματικός μας διδάσκει την Ακρίβεια, και αυτήν τηρεί. Μιμούμενος τους Αγίους κι όχι χαράσσοντας δική του γραμμή, κάνει και κάποιες οικονομίες, και περιμένει ορθόδοξη Σύνοδο (βέβαια, αν βρισκόμαστε στα έσχατα δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ τέτοια Σύνοδος) ή κάποια Σύναξη Πατέρων, η οποία, με βάση την διδασκαλία και τα παραδείγματα από τους Αγίους μας, θα δώσει κατευθύνσεις στα πρακτικά θέματα, και τις οποίες, όσοι αποτειχισμένοι Πατέρες και πιστοί συμφωνούν, θα εφαρμόζουν από κοινού.
      (Δεν δημοσιεύουμε την νέα σου απάντηση-ερώτηση, για τους λόγους που αναπτύξαμε στο πρώτο σχόλιό σου).

      Διαγραφή
  5. Το μέχρι που θα φθάσει ο καθένας στην ακρίβεια η στην οικονομία είναι θέμα της προαιρεσεως του. Εμείς καταδεικνυουμε την πατερική στάση που είναι η μοναδική οδός απομάκρυνσης από την αίρεση. Δεν δίνουμε συμβουλές δίκην πνευματικου,δεν αφοριζουμε, δεν απελπιζουμε κανένα,δεν κατηγορουμε απεναντίας κατηγορούμεθα. Ρωτάτε πράγματα και περιμένετε απάντηση τη στιγμή που πρέπει ο κάθε πιστός να απαντήσει μόνος του στον εαυτό του για το που θελει να βρισκεται, συμβιβασμενος, διωκομενος,ομολογητης κλπ. Εκεί που είσαστε εσείς τώρα που ξεκινατε την αποτειχιση είμαστε κι εμείς κάποτε και δόξα τω Θεώ πιστεύουμε ότι συνεχίζουμε χωρίς να έχουμε συμβιβαστεί στο ελάχιστο τόσα χρόνια που παρουσιάζουμε την Πατερικη Παράδοση. Προσπαθούμε να προβληματιστούμε όλοι μαζί στο χώρο της αποτειχισης,να βοηθήσουμε τον κάθε αδελφό καλοπροαίρετα κι εσείς το εκλαμβάνετε ως εμπάθεια ή ειρωνια. Λείπει η εν Χριστώ αγαπη, η κατανόηση και η ταπείνωση. Κάθε ένας που αποτειχιζεται θέλει να επιβάλλει την δική του γραμμή, αυστηρή η χαλαρή, ερμηνεύει κατά το δοκούν τα πατερικα κείμενα και ζητάει από ένα ιστολόγιο να λύσει εκκλησιολογικα και ποιμαντικα προβλήματα αιώνος! Αν θέλει κάποιος την ακρίβεια την ακολουθεί όπως για παράδειγμα αφηνει τα παιδιά του αβαπτιστα όπως λέγει ο Οσ.Θεοδωρος ο Στουδίτης μη υπάρχοντος ορθοδόξου ιερέως,αν θέλει να ακολουθήσει μια σχετική οικονομία ψάχνει να βρει όπου μπορεί έναν τέτοιον ιερέα για να του τελέσει το μυστήριο όπως θα έψαχνε όπου γης να βρει έναν καλό ογκολόγο,αν θέλει να κάνει μεγαλύτερη οικονομία να βρει έναν ορθόδοξο ιερέα αντιοικουμενιστη που μνημονεύει κατ οικονομίαν κι όχι από συμβιβασμο και να τελέσει το μυστήριο. Ο Θεός ανάλογα την προαίρεση του καθενός μας θα κρίνει την οποια πράξη μας κι όχι το τάδε ή το τάδε ιστολόγιο. Αν ελέγχουμε κάποιες φορές είναι γιατί πρέπει με κάθε τρόπο να φύγουμε από την αίρεση ασκώντας πίεση στους πνευματικούς και κληρικους. Για τον αγώνα που κάνουμε χρειάζεται Ομόνοια ταπείνωση κι αγάπη, αλλά δυστυχώς οι Έλληνες μόνο στα δυσκολα ενωνομαστε όπως φάνηκε χθες στην πράξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ναι, ναι ...ακούει κανείς;
    Έκανα μια εύλογη ερώτηση με ένα αχόλιο που έστειλα στην "Π.Π." χθες απόγευμα (4/2/2018)και το οποίο, εν τέλει, δεν δημοσιεύθηκε.
    Θα λάβω κάποια απάντηση ή θα υποβάλω το ερώτημα μέσω κάποιου άλλου ιστολογίου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ερώτημά σας (όταν τον συναντήσουμε) θα δώσουμε στον π. Ευθύμιο.
      Αν δεν μπορείτε να περιμένετε, είστε ελεύθερος να «υποβάλετε το ερώτημα μέσω κάποιου άλλου ιστολογίου» .

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος5/2/18, 9:40 μ.μ.

      Οι τρεις πρώτες επιστολές βρίσκονται και στην πατρολογία του Migne, ενώ η τέταρτη μόνο στη συλλογή του Γ. Φατούρου κι αφορούν στην εικονομαχική αίρεση. Η τελευταία μάλιστα είναι από την τρίτη εξορία του Οσίου. Για την χρονολογία δεν γνωρίζω ακριβώς. Θα σας απαντήσει ο π. Ευθύμιος όταν ενημερωθεί.
      Χ.Ν.

      Διαγραφή
  7. Το γνωρίζω ότι βρίσκονται στην Πατρολογία του Migne. Η κρίσιμη πληροφορία είναι αν οι επιστολές αυτές είναι γραμμένες πριν ή μετα από την καταδίκη της Εικονομαχίας από την Ζ' Οικουμενική Σύνοδο. Θα περιμένω τον π. Ευθύμιο. Το θέμα είναι πάρα πάρα πολύ σοβαρό, με μεγάλες προεκτάσεις και συνέπειες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος7/2/18, 12:17 π.μ.

    Επικρίνετε στον πρόλογό σας.. κάποιους "άλλους" λέγοντας: ".... καὶ μὲ αὐστηρότητα ποὺ εκπλήσσει, ζητοῦν τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Ἀκριβείας, ἐκεῖ ποὺ οἱ Πατέρες ἐφάρμοσαν τὴν Οἰκονομία καὶ ἔδειξαν ἐπιείκια καὶ φιλανθρωπία, ἀκριβῶς γιὰ νὰ κερδίσουν ψυχές κι ὄχι νὰ τὶς καταποντίσουν ἀκόμα πιὸ βαθειὰ στὴν σύγχυση καὶ τὴν ἀπώλεια."!
    Τους κατηγορείτε στις συνειδήσεις των πιστών έμμεσα σαν δολοφόνους ψυχών !
    Την ίδια στιγμή φουσκώνετε επειδή κάνετε δήθεν αυστηρή εφαρμογή της ακρίβειας !! , άρα φοβάστε την οικονομία μεν...αλλά την συστήνεται στους άλλους? δηλαδή τί να κάνουν ? κοινωνία με αιρετικούς ?! καλά δεν φοβάστε?
    Σαν πολιτικάντιδες με ατομικές κενοδοξίες προσπαθείτε να είστε αρεστοί σε όλους(εκτός από όσους βλέπετε ως "ανταγωνιστές σας").
    Σε αυτούς που προτείνουν μόνον την ασφαλή μέθοδο σωτηρίας, κάνετε ανοιχτό πόλεμο, και δεν μπορείτε πλέον να κρυφτείτε επειδή στην πράξη ομολογείτε ότι κάνετε με ζήλο αυτά που προτείνουν οι "άλλοι", δλδ ΠΟΙΟΊ; οι "δολοφόνοι των ψυχών";;! τι διχασμός είναι αυτός?
    Είτε το αισθάνεστε είτε όχι έχετε πέσει σε σοβαρότο ολίσθημα.
    Εύχομαι να ανοίξουν τα μάτια σας και να το καταλάβετε έγκαιρα, πριν είναι αργά. Διαδίδετε, εκών άκων, ο Θεός γνωρίζει, ότι όλες οι επιλογές είναι σωτήριες?!!! ή εγώ δεν
    καταλαβαίνω τι διαβάζω?
    Εσείς δεν υπονοείτε στα σχόλια,π.χ.ο Χ.Ν. συγκεκριμένα, δικός σας άνθρωπος, εφ΄ όσον πιο κάτω απαντάει εκ μέρους της ιστοσελίδας υπογράφοντας ως Χ.Ν. πάλι, "μωραίνει Κύριος;" , ότι ο κάθε ένας μπορεί να κάνει ότι οικονομία θέλει ακόμα και μνημόνευση κατ΄ οικονομία από ιερέα σε οικουμενιστή επίσκοπο δλδ προτείνει!Κύριε Ελέησον! Που το γράφει αυτό κάποιος άγιος μου λέτε?
    Διαψεύδετε λοιπόν τους Αγίους; λέγοντας ότι Ο Θεός ανάλογα την προαίρεση του καθενός μας θα κρίνει την όποια (αντίθετη των κανόνων ) πράξη μας, κι όχι το τάδε ή το τάδε ιστολόγιο !! Έτσι σας είπαν να λέτε? ή τα λέτε αφ΄ εαυτού:;
    Αγνοείτε, είτε δεν διακρίνετε καθαρά τους Αγίους που έδωσαν αναθέματα σε όσους μνημονεύουν αιρετικούς αδιακρίτως λόγου και σκοπού, Ναί ή όχι? Θα προσπαθήσετε να δικαιολογηθείτε εδώ, επικαλούμενοι όσους |"πρόλαβαν να μετανοιώσουν και αφού υπέγραψαν την πλάνη τους και κανονίστηκαν αναλόγως αιτίας έγιναν πάλι αποδεκτοί, αλλά δεν θα πείτε όλη την αλήθεια καθαρά και κατανοητά, ότι κάποιοι δεν πρόλαβαν και κολάστηκαν αιωνίως. Θα το πείτε στους αναγνώστες σας ή δεν θέλετε να τους τρομάξετε , δήθεν"? Μή πως επειδή έχετε προ των οφθαλμών σας τα "ανταγωνιστικά ιστολόγια",είτε "ομάδες",είτε πρόσωπα, σκοτίζονται οι νόες και οι οφθαλμοί σας? Σκεφτείτε το.
    Επίσης είδα ότι δεν δημοσιεύετε κάποια σχόλια αναγνωστών, τα κρύβετε με την αιτιολογία ότι δεν έχουν ονοματεπώνυμο! ...συνεχίζεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος7/2/18, 12:18 π.μ.

    συνέχεια..
    Οι αναγνώστες σας σίγουρα δεν ενδιαφερόνται για ονοματεπώνυμα, για σκεπτικά και για την ανακάλυψη της αλήθειας ενδιαφερόμαστε όλοι !
    Στο Ευαγγέλιο δεν αναφέρονται όλα τα ονοματεπώνυμα των διαλεγόμενων, εκτός εξαιρέσεων, αλλά κάλλιστα έκανε και κάνει τον σκοπό του.
    Είμαι υποχρεωμένος, ως Ορθόδοξος Χριστιανός, με ότι δικαίωμα και υποχρέωση μου δίνει ο Θεός εξ αυτής της ιδιότητας μου,να σας ενημερώσω και γι΄ αυτό μόνο το κάνω. Φοβηθείτε πρώτα τον Θεό ! και μετά όσους έχουν εξουσία εδώ περιορισμένη, διότι μάλλον έχει ήδη
    οργιστεί με τις "διπλωματίες" και ετοιμάζει παρέμβαση άμεσα μετά την ενημέρωσή σας.
    Προσωπικά δεν θέλω καμία αναγνώριση από κανέναν, παρά μόνο από τον Ιησού μου !
    Άρα μην λαθέψετε ότι λαλώ από υπερηφάνεια, κενοδοξία είτε οίηση, είτε ......
    Κάντε την αυτοκριτική σας όλοι σας σήμερα...με καθαρή και άδολη καρδιά, και σταματήστε να προσβάλλετε τους Αγίους στην προσπάθειά σας να κτυπήσετε όσους "άλλους" κακώς θεωρείτε "ζηλωτές" και ανταγωνιστές σας.Μιλούν τους λόγους των Αγίων.
    Κατ΄ εξοχήν ζηλωτές ήταν και παραμένουν οι Άγιοι μας. Αυτοί ήταν και αυτοί θέλουν να μείνουν οι λόγοι τους απαράλλαχτοι.
    Αν τυχόν δημοσιεύσετε το σχόλιο αυτό (!θαυμαστικό),ας μάθουν όλοι ΤΟ ΓΡΑΜΜΈΝΟ, (όχι το δικό μου των Αγίων),ότι:.. χωρίς την "ακρίβεια" μπορεί να σωθούν μεν κάποιοι, ο Θεός γνωρίζει ποιοί και πόσοι αλλά , όσοι ΚΑΙ ΑΝ σωθούν, θα σωθούν όπως σώζεται ο άνθρωπος που περνάει μέσα από μια πυρκαϊά, στην οποία θα κατακαίονται όλα τα επίγεια έργα τους, όσα έχουν κάνει δλδ πρίν στη ζωή τους, ακόμα και τα καλά! Αμοιβή δεν θα έχουν!
    ΜΟΝΟΝ αν εφαρμόσουν την "ακρίβεια" έως του τέλους της ζωής τους είναι σίγουρα σωμένοι και αβλαβής και θα πάρουν μισθό αναλόγως των καλών τους έργων!
    Ο υπομείνας έως τέλους σωθείσεται, Είπε.Όχι ο δειλός, όχι ο υποκείψας και κάμψας γόνυ στον Βαάλ.
    Εσείς πείτε τις αλήθειες όπως είναι δοσμένες, και ο Θεός θα κάνει την οικονομία Του, κατά την κρίση Του.
    Δεν είναι δικό σας το θέμα της οικονομίας Του,είναι Του Κυρίου.Μην πλανάτε άλλους πλανώμενοι.
    Εγώ έκανα το καθήκον μου μόνο.
    "Ότι σου λέει ο Θεός στο αυτί να το διαλαλείς από τα δώματα".
    Ότι σας συμφέρει αποφασίστε και κάμετε.
    Οι προσωπικές μου ευχές σε όλους σας, για καλή επανόρθωση και τέλεια ορθόδοξη μαρτυρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δικαίωμά σας να πιστεύεται ότι γράφετε χωρίς υπερηφάνεια, ενώ εμείς γράφουμε με υπερηφάνεια. Ο καθένας είναι ό,τι φαντάζεται. Δικαίωμά σας να μπλέκεται τις Οικονομίες που ο Θεός και οι Άγιοί Του έχουν προβλέψει για την βοήθεια στη σωτηρία μας, με την πυρκαϊά που αναφέρεται στις αμαρτίες μας. Και νομίζετε, ότι διαστρέφοντας το Ευαγγέλιο κάνατε το καθήκον σας! Δικαίωμά σας, αλλά δεν θα "επανορθωθούμε" σύμφωνα με τις λανθασμένες αντι-Αγιογραφικέςτοποθετήσεις σας. Όπου σφάλουμε ζητούμε την επανόρθωση, αλλά με αγιογραφικές αποδείξεις, όχι με προσωπικές ζηλωτικές αυστηρότητες. Όχι επειδή είναι ζηλωτικές, ούτε επειδή είναι αυστηρότητες, αλλά επειδή είναι αντιΑγιογραφικές "ζηλωτικές" "αυστηρότητες", που ξεχνούν την ευσπλαχνία του Καλού Σαμαρείτη!

      Διαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.