Η καπήλευση και ο εμπαιγμός των αγίων (και του αγίου Κοσμά του Αιτωλού) από τους οικουμενιστές

Ἡ καπήλευση καὶ ὁ ἐμπαιγμός τῶν ἁγίων ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστές

Ἀδαμάντιου  Τσακίρογλου

Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀπόδειξη, πόσο ἔχουν ξεφύγει ἀπὸ τὴν Παράδοση τῶν Πατέρων καὶ πόσο τοὺς καπηλεύονται καὶ ἐμπαίζουν οἱ οἰκουμενιστὲς, ἰδίως Ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς, ἀπὸ τὰ κείμενα, τὰ ὁποῖα δημοσιεύονται τελευταῖα μὲ ἀφορμὴ τὴν ἑορτὴ τοῦ ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Ἐκεῖ ἀνακαλύπτει κάθε νοήμων ἄνθρωπος τὴν ἀνακολουθία λόγων καὶ ἔργων. Γιὰ νὰ φανεῖ αὐτὸ καθαρά, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχουν σκανδαλισμοί, θὰ κάνουμε μία σύγκριση τῶν λόγων τοῦ ἁγίου μὲ τά λόγια καὶ ἔργα αὐτῶν ποὺ τὸν ὑμνοῦν (στο κείμενο μὲ σκούρα γράμματα).

Ἡ ἀποστολή ποὺ ἀνέλαβε ὁ ἅγιος, ὅπως γράφει ὁ μακαριστὸς μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος στὸ σχετικὸ γνωστὸ ἔργο του, ἦταν «νὰ πολεμήση τὸν Ἑωσφόρον, νὰ πολεμήση τὸ θηρίον εἰς τὰ ἴδιά του κέντρα. Ν' ἀφυπνίση συνειδήσεις βεβαρημένας. Νὰ παρηγορήση. Νὰ σπογγίση δάκρυα. Ν' ἀναπτερώση τὸ φρόνημα, νὰ θερμάνη τὸ συναίσθημα τῶν πιστῶν, νὰ σταματήση τὸ κύμα τοῦ ἐξισλαμισμοῦ, νὰ ὑψώση κέρας χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, νὰ πέση ἐπὶ τέλους μαχόμενος διὰ τὴν Πίστιν». Πράγματα ποὺ δὲν κάνουν αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν. Λέει λοιπὸν ὁ ἅγιος:

«Καὶ τί πληρωμὴν θέλω ἐγώ; Χρήματα; Καὶ τί νὰ τὰ κάμω; Ἐγώ, μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ, μήτε σακκούλα ἔχω, μήτε σπίτι, μήτε ἄλλο ράσο· καὶ τὸ σκαμνὶ ὁποὺ ἔχω ἰδικόν σας εἶνε, τὸ ὁποῖον εἰκονίζει τὸν τάφον μου. Ἐτοῦτος ὁ τάφος ἔχει ἐξουσίαν νὰ διδάξη βασιλεῖς, πατριάρχας, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἄνδρας καὶ γυναίκας, νέους καὶ γέροντας καὶ ὅλον τὸν κόσμον. Ἀνίσως καὶ ἐπεριπατοῦσα διὰ ἄσπρα (=χρήματα), θὰ ἤμουν τρελὸς καὶ ἀνόητος· ἀμὴ τί εἶνε ἡ πληρωμή μου;.... καὶ μὲ τὴν χάριν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ ἐσταυρωμένου καὶ Θεοῦ δὲν ἔχω μήτε σακκούλα, μήτε σπίτι, μήτες κασέλα, μήτε ἄλλο ράσο ἀπὸ αὐτὸ ὁποὺ φορῶ, ἀλλὰ ἀκόμη παρακαλῶ τὸν Κύριόν μου μέχρι τέλους τῆς ζωῆς μου νὰ μὲ ἀξιώση νὰ μὴν ἀποκτήσω σακκούλα, διότι ὡσὰν κάμω ἀρχὴν νὰ παίρνω ἄσπρα(=χρήματα), εὐθὺς ἔχασα τοὺς ἀδελφούς μου, καὶ δὲν ἠμπορῶ καὶ τὰ δυό, ἢ τὸν Θεὸν ἢ τὸν διάβολον». Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς (καὶ μάλιστα οἱ χωρὶς οἰκογενειακὲς ὑποχρεώσεις Μητροπολίτες), οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, τελοῦν τὰ μυστήρια, τὰ μνημόσυνα, τοὺς ἁγιασμοὺς κλπ. ἀφιλοκερδῶς; Ἡ σύνοδος στὸ Κολυμπάρι μὲ τὰ ξενοδοχεῖα πέντε ἀστέρων καὶ τὰ συμπόσια καὶ τὶς συναυλίες, εἶχε μήπως καμία σχέση μὲ τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Ἁγίου; Ἡ στάση τῶν κληρικῶν ἀπέναντι στὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ δὲν φανερώνει ἂν μή τι ἄλλο, ὅτι δυστυχῶς τὰ ἄσπρα (=χρήματα) παίζουν σήμερα μεγάλο ρόλο στὰ θέματα ζωῆς καὶ ἀποφάσεων τῶν κληρικῶν;

«Ἀφήνομεν λοιπόν, ἀδελφοί μου, τὰς φλυαρίας τῶν ἀσεβῶν, τῶν αἱρετικῶν, τῶν ἀθέων, καὶ λέγομεν μόνον ὅσα τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐφώτισε τοὺς ἁγίους Προφήτας, Ἀποστόλους καὶ Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ μᾶς ἔγραψαν». Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, μιλοῦν πιὰ σήμερα γιὰ αἱρέσεις; Οἱ ἐπίσκοποι μιλοῦν πάντως, ἀντὶ γιὰ φλυαρίες γιὰ διαλόγους, γιὰ μεταπατερικὲς διδαχὲς καὶ Πατριάρχες ὀνομάζουν τοὺς ἁγίους θύματα τοῦ ἀρχέκακου ὄφεως.

«Τὸν παλαιὸν καιρὸν οἱ ἄνθρωποι, ὅταν ἤθελον νὰ παιδεύσουν κανένα ἄνθρωπον, ἔκανον ὅρκον καὶ ἔλεγον, νὰ δώση ὁ Θεὸς νὰ τὸν βάλη μὲ τοὺς ἱερεῖς τοῦ 18ου αἰῶνος. Διὰ τοῦτο, ἀδελφοί μου, εἶνε δύσκολον τὴν σήμερον νὰ σωθοῦν πατριάρχαι, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, κ.λπ. Διὰ τοῦτο σᾶς συμβουλεύω, ἅγιοι ἱερεῖς, τώρα ποὺ ἔχετε καιρόν, μετανοήσατε, ἵνα σωθῆτε». Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, μιλοῦν περὶ προσωπικῆς μετανοίας καὶ γιὰ τὴν σωτηρία τους; Ὄχι, βεβαίως. Ἀντιθέτως, ἐνῶ γιὰ αὐτὰ οὐδὲν σχόλιον ποιοῦν, εἶναι λαλίστατοι γιὰ τὴν καταδίκη ἢ τὴν δυσκολία σωτηρίας τῶν ἄλλων.

«Λέγω μόνον ὅτι ὅστις θέλει νὰ γίνῃ ἱερεύς, πρέπει νὰ εἶνε καθαρὸς ὡς ἄγγελος· νὰ ἠξεύρῃ γράμματα νὰ ἐξηγῇ τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον. Καὶ ὅταν γίνῃ 30 χρονῶν καὶ τὸν παρακαλέσουν οἱ κοσμικοὶ καὶ ὁ Δεσπότης, τότε νὰ γίνεται

ἱερεύς, χωρὶς νὰ δώση χρήματα. Καὶ νὰ κατοικῆ πλησίον εἰς τὴν ἐκκλησίαν, ὅποιαν ὥραν τὸν ζητήσουν οἱ κοσμικοὶ νὰ τὸν εὑρίσκουν. Νὰ στοχάζεται ποῖος εἶνε μαλωμένος μὲ τὴ γυναῖκα του, ποῖος ἀδελφὸς μὲ τὸν ἀδελφόν του, ποῖος γείτονας μὲ τὸν γείτονά του, νὰ τοὺς φέρη εἰς ἀγάπην, καὶ νὰ θυσιάζεται διὰ τὸ ποίμνιόν του. Καὶ ὅταν λειτουργῆ καὶ τελειώνη τὸ Εὐαγγέλιον, νὰ τὸ ἐξηγῆ εἰς τοὺς χριστιανούς, τί παραγγέλλει ὁ Χριστὸς νὰ κάμνουν. Καὶ νὰ στοχάζεται ὅτι οἱ φοῦντες, ὁποὺ εἶνε εἰς τὸ ἐπιτραχήλι, σημαίνουν τὰς ψυχὰς τῶν χριστιανῶν· καὶ ἂν χαθῆ μία ψυχή, ἔχει νὰ δώση λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως. Καὶ νὰ στοχάζεται ὅτι τὸ φαιλόνι ὁποὺ φορεῖ καὶ δὲν ἔχει μανίκια, φανερώνει πὼς ὁ ἱερεὺς δὲν πρέπει νὰ ἔχη χέρια νὰ ἀνακατώνεται εἰς τὰ κοσμικὰ πράγματα, ἀλλὰ νὰ ἔχη πάντοτε τὸν νοῦν του εἰς τὸν οὐρανόν. Καὶ ὅταν μαζεύη τὸ φαιλόνιον καὶ γίνεται ὡσὰν δυὸ πτέρυγες, φανερώνει πὼς ἂν κάμνη καλὰ ἔργα, ὡσὰν ἄγγελος θὰ πετάξη νὰ ὑπάγη εἰς τὸν παράδεισον. Ἂν δὲ εἶνε ἀνάξιος, ἀγράμματος, μολυσμένος μὲ ἁμαρτίας, καὶ δίδη γρόσια, καὶ βάνη μεσίτας νὰ γίνῃ ἱερεύς, τότε μὲ αὐτὰ ἀγοράζει τὴν κόλασιν· καὶ ὅταν λέγη τὸ Εὐαγγέλιον, καὶ λέγη τόσα ψεύματα, ἀλλοίμονον εἰς ἐκεῖνον τὸν ἱερέα».  Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, μιλοῦν σήμερα γιὰ τὸν ἀποκλεισμὸ τῆς αὐτοπροβολῆς καὶ τῆς σιμωνίας; Τῆς ἀγγαρείας καὶ τοῦ βιοπορισμοῦ; Γιὰ τὴν προσωπική τους εὐθύνη γιὰ κάθε ψυχὴ, ποὺ σκανδαλίζεται ἀπὸ τὶς πράξεις τους; Χτυποῦν τὴν πόρτα τοῦ ἀνέργου, τοῦ πονεμένου, τοῦ σκανδαλισμένου, τοῦ ἐγκαταλελειμένου, τοὺ πλανεμένου, γιὰ νὰ τόν σώσουν; Γυρίζουν ὅλη τὴν Ἑλλάδα ἀφιλοκερδῶς γιὰ νὰ κατηχήσουν τὸ ποίμνιο, τὸ ὁποῖο οἱ ἴδιοι ὀνομάζουν συνεχῶς ἀκατήχητο;

«Τὸν παλαιὸν καιρὸν οἱ Ἑβραῖοι ἐθανάτωσαν ὅλους τοὺς προφῆτας, ὅλους τοὺς δικαίους διδασκάλους· χιλιάδες φορὲς ἄφησαν τὸν Χριστὸν καὶ ἐπροσκύνησαν τὸν διάβολον, καὶ τόσον, ὁποὺ ἔκαμαν ἕνα μοσχάρι καὶ τὸ ἐπροσκυνοῦσαν διὰ Θεόν, καθὼς τὸ ἔχουν ἕως τὴν σήμερον (54). Καὶ τώρα τὸ αὐτὸ εἶνε νὰ συναναστρέφεσαι καὶ νὰ πραγματεύεσαι, νὰ τρώγης καὶ νὰ πίνης μὲ τὸν διάβολον.Ἐτόλμησαν καὶ ἐσταύρωσαν καὶ τὸν Χριστόν μας. Ὁ Πανάγαθος εἰς ὅλα αὐτὰ τοὺς ἐφύλαγε, τοὺς ἐσκέπαζεν. Ἐκαρτέρησεν ὁ Κύριος ὕστερα ἀπὸ τὴν σταύρωσίν του τριάντα χρόνια νὰ μετανοήσουν, ἀλλὰ δὲν μετενόησαν. Τότε τοὺς κατηράσθη, τοὺς ἀφώρισε, τοὺς ὠργίσθη καὶ ἀφῆκε τὸν διάβολον μέσα εἰς τὴν καρδίαν των, καθὼς τὸν ἔχουν ἕως σήμερον. ....Καὶ τώρα μὴ δυνάμενοι οἱ Ἑβραῖοι νὰ τὸν μετασταυρώσουν τὸν Χριστόν, κάθε Μεγάλην Παρασκευὴν τὸν κάνουν ἀπὸ κερὶ καὶ τὸν σταυρώνουν, καὶ ὕστερα τὸν καίουν· ἢ παίρνουν ἕνα ἀρνὶ καὶ τὸ κτυποῦν μὲ τὰ μαχαίρια καὶ τὸ σταυρώνουν ἀντὶ τοῦ Χριστοῦ. Ἀκούετε κακίαν τῶν Ἑβραίων καὶ τοῦ διαβόλου; Καθὼς γεννηθῆ τὸ Ἑβραιόπαιδον, ἀντὶ νὰ τὸ μαθαίνουν νὰ προσκυνῇ τὸν Θεόν, οἱ Ἑβραῖοι, παρακινούμενοι ἀπὸ τὸν πατέρα των διάβολον, εὐθὺς ὁποὺ γεννηθῆ, τὸ μαθαίνουν νὰ βλασφημᾷ καὶ νὰ ἀναθεματίζῃ τὸν Χριστόν μας καὶ τὴν Παναγίαν μας· καὶ ἐξοδεύουν πενήντα, ἑκατὸν πουγγιὰ νὰ εὕρουν κανένα χριστιανόπουλο νὰ τὸ σφάξουν, νὰ πάρουν τὸ αἷμα του, καὶ μὲ ἐκεῖνο νὰ κοινωνοῦν. Ὁ διάβολος θέλει νὰ πίνωμεν τὸ αἷμα τῶν παιδιῶν, καὶ ὄχι ὁ Θεός. Ὁ Χριστὸς μᾶς παραγγέλει νὰ εὐχώμεθα ὅλον τὸν κόσμον. Ὁ Ἑβραῖος, ὅσον καὶ ἂν εἶνε φίλος σου, πήγαινε, καλημέρισέ τον, καὶ βάλε τὸ αὐτί σου νὰ ἀκούσῃς τί σοῦ λέγει. Ἐσὺ τὸν εὔχεσαι καὶ τὸν χαιρετᾶς καὶ ἐκεῖνος σὲ καταρᾶται καὶ σοῦ λέγει, κακὴ ἡμέρα σου, διότι ἡ καλὴ ἡμέρα εἶνε τοῦ Χριστοῦ, καὶ δὲν θέλει οὔτε νὰ τὴν ἀκούσῃ οὔτε νὰ τὴν εἴπῃ ὁ Ἑβραῖος. Κοίταξε εἰς τὸ πρόσωπον ἕνα Ἑβραῖον ὅταν γελᾷ· τὰ δόντια του ἀσπρίζουν, τὸ πρόσωπόν του εἶνε ὡσὰν πανὶ ἀφωρισμένο, διότι ἔχει τὴν κατάραν ἀπὸ τὸν Θεόν, καὶ δὲν γελᾶ ἡ καρδία του. Ἔχει τὸν διάβολον μέσα του ὁποὺ δὲν τὸν ἀφήνει». Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, δὲν μιλοῦν πιὰ γιὰ τέτοια πράγματα. Ἀντιθέτως ἀκολουθοῦν τὸν Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος ὀνομάζει τὴν συναγωγὴ εὐλογημένη. Σήμερα σιγοῦν διότι τὸ ἀπαγορεύει ἡ ἀγαπολογία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὸ ἐπιβάλλει ὁ νόμος. Σήμερα ὁ Ἅγιος θὰ καταδικαζόταν αὐστηρότατα ὡς ρατσιστὴς καὶ μισάνθρωπος.

«Πρέπει νὰ ἀγαπῶμεν τὸν ἀδελφόν μας, ὅτι ἔχομεν μίαν Πίστιν, ἕνα Βάπτισμα, τὰ Πανάχραντα Μυστήρια μεταλαμβάνομεν, ἕνα παράδεισον ἐλπίζομεν νὰ ἀπολαύσωμεν, μίαν κεφαλὴν ἔχομεν, τὸν Χριστόν μας».  Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, βλέπουν σήμερα πολλὲς πίστεις, πολλὰ βαπτίσματα, πολλὰ μυστήρια, πολλοὺς ὁδοὺς σωτηρίας.

«Ὁ ἀντίχριστος εἶνε· ὁ ἕνας εἶνε ὁ Πάπας καὶ ὁ ἕτερος εἶνε αὐτὸς ὁποὺ εἶνε εἰς τὸ κεφάλι μας, χωρὶς νὰ εἰπῶ τὸ ὄνομά του· τὸ καταλαμβάνετε, μὰ λυπηρὸν εἶνε νὰ σᾶς τὸ εἰπῶ, διότι αὐτοὶ οἱ ἀντίχριστοι εἶνε εἰς τὴν ἀπώλειαν, καθὼς τὸ ἔχουν. Ἡμεῖς ἐγκράτεια, αὐτοὶ ἀπώλεια· ἡμεῖς νηστεία, αὐτοὶ πολυφαγία· ἡμεῖς παρθενία, αὐτοὶ πορνεία· ἡμεῖς δικαιοσύνη, αὐτοὶ ἀδικωσύνη». Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, ὀνομάζουν τὸν Πάπα ἁγιώτατο ἐπίσκοπο Ρώμης, τὸ Ἰσλὰμ ἀβρααμικὴ θρησκεία, τὰ περὶ Ἀντιχρίστου φανατισμό, μισαλλοδοξία, ζηλωτισμό, ἐθνικισμό.

«Τὶς Κυριακές νὰ μὴ δουλέψητε ὁλότελα. Μήτε νὰ πωλήσετε μήτε νὰ ἀγοράσητε, οὔτε χωράφι οὔτε ἀμπέλι νὰ κοιτάζετε, μήτε νὰ φωκαλίζετε τὰ ἀχούρια σας· μονάχα νὰ διαβάζετε βιβλία, νὰ μαθαίνετε τὰ καλὸν καὶ τὸ τέλος τῆς ζωῆς μας, ὅτι ὅλοι θέλομεν ἀποθάνει καθὼς τὸ βλέπομεν καθ' ἑκάστην». Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, συνέβαλαν μὲ τὴν σιωπὴ τους καὶ τὴν ἀπραξία τους στὴν κατάργηση τῆς κυριακάτικης ἀργίας καὶ στὴν ἐξοικείωση τοῦ ποιμνίου μὲ αὐτὴν τὴν κατάσταση.

Ἀλήθεια οἱ ἀνίεροι ἱεράρχες, ποὺ διώκουν, καταδικάζουν καὶ ὑβρίζουν "ὀρθόδοξα" καὶ ἐν ἐρήμην -ἀλήθεια τόσο πολὺ φοβοῦνται, ποὺ οὔτε κἂν ἀκροάσεις ἢ συζητήσεις δὲν δέχονται- μοναχοὺς καὶ μοναχές, ἱερεῖς, καὶ λαϊκοὺς γιὰ τὸν ὁμολογιακό τους ἀγῶνα καὶ παράλληλα στηρίζουν τὴν Οὐνία καὶ τὴν Μασωνία, τὸν Παπισμό, τὸν ἐκδυτικισμὸ καὶ ἕναν αὐταρχικὸ καθωσπρεπισμὸ "εἰς τὰ τῆς Πίστεως", τὸν ἐπισκοποκεντρισμὸ καὶ τὴν δεσποτοκρατία, τὸ δεσποτικὸ ψεῦδος, μ' ἕνα λόγο τὴν "νέα ἐκκλησία" τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, σκέφτηκαν πόσο ἀπέχουν ἀπὸ τὶς διδαχὲς τοῦ Ἁγίου;

Τὴν διαφορὰ τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ μὲ ἐμᾶς τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀλλὰ κυρίως μὲ τοὺς οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, ποὺ σήμερα τολμοῦν χωρὶς αἰδὼ νὰ τὸν ὑμνοῦν δείχνουν τὰ παρακάτω του λόγια:

«Ἕνας ἄνθρωπος, ἀδελφοί μου, ὁποὺ φυλάγει τὰ προστάγματα τοῦ Θεοῦ, γίνεται σοφὸς καὶ δὲν φοβεῖται ὅλον τὸν κόσμον· ἄλλος πάλιν, ὁποὺ δὲν φυλάγει τὰ προστάγματα τοῦ Θεοῦ, γίνεται μωρός, φοβεῖται καὶ ἀπὸ τὸν ἴσκιον του, ἂς εἶνε καὶ βασιλεὺς νὰ ὁρίζη ὅλον τὸν κόσμον...ὅστις ἔχει τὸν Χριστὸν μέσα εἰς τὴν καρδίαν του, δὲν φοβεῖται ὅλον τὸν κόσμον».

Ταῖς πρεσβείαις τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ,

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου