Αυτό ήταν το συγκλονιστικό άγγελμα του προφήτου Ησαΐα 800 χρόνια π.Χ. Και απεκάλυπτε ότι ο Πρόδρομος του Μεσσία θα κραυγάζει μέσα στην έρημο λέγοντας: «ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού».

     Ετοιμάστε το δρόμο για να έλθει ο Μεσσίας, κάντε ίσια τα μονοπάτια για να περάσει. Και η μεγάλη ώρα ήρθε. Ο ίδιος ο Θεός κατέβηκε στη γη μας· μια γη που καιγόταν από τη λάβα του κακού. Κατάξερη λαχταρούσε το ζωογόνο νερό της χάριτος. Αλλά όπως τις βροχές του φθινοπώρου προμηνύουν οι αστραπές που σχίζουν τον αέρα και οι βροντές που συγκλονίζουν την κτίση έτσι και τον ερχομό του Λυτρωτή θα τον προμηνούσε ένας μοναδικός άνθρωπος
ο Ιωάννης. Διότι ο Ιωάννης ήταν προορισμένος μέσα στο προαιώνιο σχέδιο του Θεού να επιτελέσει ένα έργο μοναδικό, να γίνει ο Πρόδρομος του Κυρίου μας.

 Πως όμως ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ετοίμασε την οδό του Κυρίου;
Πρώτα με την αγία ζωή του. Διότι ο Ιώαννης ήταν πλημμυρισμένος με το Άγιο Πνεύμα «εκ κοιλίας μητρός». όπως το είχε προαναγγέλει ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Ο νους του και η καρδιά του ήταν στραμμένα στον Θεό. Νωρίς άφησε τον κόσμο και αποσύρθηκε στην έρημο. Εκεί ζούσε μόνος με τον Θεό· χωρίς ανέσεις, χωρίς στέγη, φορώντας ένα σκληρό ένδυμα από τρίχες καμήλας και τρώγοντας ακρίδες και μέλι άγριο. Σαν άγγελος ζούσε. Η καρδιά του φλεγόταν από αγάπη για τον Θεό. Η προσευχή του ανέβαινε σαν λάβα στο θρόνο του. Κι όπως λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «ο Ιωάννης ζούσε μόνο για τον Θεό, τον Θεό έβλεπε, τον Θεό είχε μόνη απόλαυση και χαρά του».
Και ήρθε η ώρα που η μυστική φωνή του Θεού τον κάλεσε ν’ αφήσει την έρημο, να εξέλθει στον Ιορδάνη. Κι αυτός στάθηκε σε μια άκρη της γης, κι έγινε το κέντρο της γης. Όπως λέει και πάλι ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «έπρεπε να είναι τόσο μεγάλη η αρετή του ανθρώπου που θα υπηρετούσε το σχέδιο του Θεού, όσο μεγάλη ήταν η κακία των ανθρώπων και όσο ασύλληπτη η συγκατάβαση και η αγάπη του Θεού. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα προσέλκυε όσους θα τον έβλεπαν, όπως και έγινε». Αμέτρητοι άνθρωποι αφήνουν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και τρέχουν στην έρημο. Γιατί τρέχουν; Τι πάνε να δουν; Δεν έκανε θαύματα ο Πρόδρομος! Δεν ανάσταινε νεκρούς! Δεν θεράπευε παραλύτους! Όμως οι άνθρωποι έτρεχαν διαρκώς κοντά του. Ήθελαν να δουν ένα πρόσωπο που ακτινοβολούσε το φως του Θεού· να ακούσουν τη βροντερή προφητική του φωνή. 450 χρόνια είχαν να δουν προφήτη στον Ισραήλ. Και τι έβλεπαν; Έναν εξαϋλωμένο ασκητή, έναν φλογερό κήρυκα, έναν ουράνιο άνθρωπο.
Κι ο Ιωάννης άνοιγε δρόμο στις ψυχές τους όχι μόνο με την αγία ζωή του, αλλά και με το κήρυγμα της μετανοίας που έκανε. Μετανοείτε, κραύγαζε, αλλάξτε σκέψη και ζωή. «Ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών». Μέσα στο πυκνό σκοτάδι της αμαρτίας ο Ιωάννης ήταν το αστέρι της αυγής που προμηνούσε την Ανατολή, τον Ήλιο της δικαιοσύνης. Έρχεται! φώναζε. Ανοίξτε δρόμο στις καρδιές σας, για να περάσει ο Κύριος. Έρχεται Εκείνος που θα σώσει τον κόσμο από την αμαρτία. Αφήστε τις αδικίες και πλεονεξίες. Μην αργείτε. Καθαρίστε τις ψυχές σας από κάθε κακία. Εξομολογηθείτε τις αμαρτίες σας και βαπτισθείτε, κάνοντας έργα που να δείχνουν τη μετάνοιά σας. «Παν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται». Κάθε δένδρο που δεν έχει καρπό, θα κοπεί και θα καεί.
Έτσι αμέτρητοι άνθρωποι έτρεχαν συγκλονισμένοι να εξομολογηθούν και να βαπτισθούν στον Ιορδάνη. Και αξιώθηκε ο Ιωάννης όχι μόνο να βαπτίσει τον Κύριο, αλλά και να τον δείξει τους μαθητές του: «ίδε ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου». Αυτός είναι ο Μεσσίας. Ο δρόμος πλέον είχε ανοίξει. Ο Ιωάννης όμως δεν είχε ακόμη ολοκληρώσει την προδρομική του αποστολή. Έτσι αφού φυλακίσθηκε και παρέδωσε την τιμία του κεφαλή, έφυγε για τον Άδη για ν’ ανοίξει κι εκεί την οδό του Κυρίου, συνεχίζοντας το κήρυγμα της μετανοίας στις ψυχές που περίμεναν με αδημονία τη λύτρωση.
***
Πως όμως εμείς θα ετοιμάσουμε την οδό του Κυρίου για τη δική μας ψυχή; Στα παλιότερα χρόνια όταν οι άνθρωποι ήθελαν να υποδεχθούν κάποιον ανώτατο άρχοντα, καθάριζαν και στόλιζαν το δρόμο από τον οποίο θα περνούσε. Αυτό να κάνουμε κι εμείς. Εμείς μάλιστα καλούμαστε να υποδεχθούμε όχι κάποιον επίγειο άρχοντα, αλλά τον βασιλέα όλης της κτίσεως. Και από ποιό δρόμο θέλει να περάσει ο βασιλεύς μας; Από μία μυστική οδό που βρίσκεται μέσα στις ψυχές μας. Στέκεται έξω από τη θύρα της ψυχής μας και κτυπά. Ζητιανεύει κατά κάποιο τρόπο την αγάπη μας. Θέλει να πορευθεί στους δρόμους της ζωής μας. Εμείς όμως τον εμποδίζουμε στην πορεία του. Διότι ο δρόμος της ψυχής μας είναι δύσβατος, γεμάτος χαράδρες και γκρεμούς, εξογκώματα και εμπόδια. Τι λοιπόν πρέπει να κάνουμε;
Μας απαντά ο Τίμιος Πρόδρομος. «Πάσα φάραγξ πληρωθήσεται και παν όρος και βουνός ταπεινωθήσεται». Κάθε χαράδρα να γεμίσει και κάθε βουνό να χαμηλώσει, για να γίνει το έδαφος της ψυχής μας ομαλό, να ισιώσει· να καθαρίσει από πέτρες κι αγκάθια. Τι σημαίνει όμως αυτό; Ποιές είναι οι χαράδρες και ποιά είναι τα βουνά της ψυχής μας; Χαράδρες είναι τα πνευματικά χάσματα που έχουμε μέσα μας, οι ελλείψεις των αρετών. Και βουνά είναι οι όγκοι του εγωϊσμού και των παθών μας. Και τι μας ζητά ο Τίμιος Πρόδρομος; Να ισιώσουμε το έδαφος της ψυχής μας. Δηλαδή πρώτα να επισημάνουμε τα πάθη και τις αδυναμίες μας και να αγωνισθούμε να τα εξαλείψουμε. Να ισοπεδώσουμε τα βουνά του εγωϊσμού, να πετάξουμε μακριά τους όγκους της σκληρότητος. Κι έπειτα να δούμε ποιά είναι τα πνευματικά χάσματα που έχουμε μέσα μας. Ποιές αρετές μας λείπουν. Μας λείπει η αγάπη, η ταπείνωση, η υπομονή, φιλαδελφία… Κι έπειτα με τη χάρη του Θεού να στολίσουμε το δρόμο της ψυχής μας με τις αρετές αυτές. Έτσι η οδός του Κυρίου θα γίνει βατή, ευθεία, λεωφόρος. Καθώς θα πάψουν να υπάρχουν εμπόδια και κενά, η οδός της ψυχής μας θα είναι έτοιμη να υποδεχθεί τον βασιλέα των όλων για να κυβερνήσει τη ζωή μας.
Πως όμως θα γίνουν όλα αυτά; Εμείς είμαστε παράλυτοι κι ανίκανοι να ανοίξουμε τους δρόμους της ψυχής μας. Γι’ αυτό ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να κάνει Εκείνος τη διάνοιξη. Εμείς να του προσφέρουμε τη διάθεσή μας, και τον αγώνα μας. Και να τον ικετεύσουμε αυτός να ενεργήσει μέσα μας. Διότι αυτός «εστιν ο ενεργών εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν υπέρ της ευδοκίας». Αυτός να μας χαρίσει μετάνοια. Να γκρεμίσει τους εγωϊσμούς μας και να μας γεμίσει με τη χάρη του. Κι αφού σκηνώσει μέσα μας να μεταμορφώσει τη ζωή μας. Κι εμείς να αισθανόμαστε τον βηματισμό και την παρουσία του μέσα μας.
***
Ξεκινώντας τη νέα χρονιά με νέες αποφάσεις και αγωνιστικές διαθέσεις ας ακολουθήσουμε τον δρόμο μας άνοιξε ο Πρόδρομος του Κυρίου. Όχι για να πάμε στην έρημο, αλλά για να μιμηθούμε την αρετή του. Ο Ιωάννης ζούσε μέσα στην άσκηση, εμείς ας μην επιδιώκουμε την άνεση. Εκείνος είχε νεκρώσει το σώμα του, εμείς να νεκρώνουμε τα πάθη μας. Ο Βαπτιστής του Κυρίου ζούσε μόνο για τον Θεό, εμείς ας αγαπήσουμε ολοκληρωτικά τον Κύριό μας, αυτόν που είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή.