Τὰ ψέματα,
ἡ ἀθώωση τῶν Ρώσων ἀπὸ τοὺς Θεσσαλονικεῖς πατέρες
καὶ ἡ τραγικὴ πραγματικότητα ποὺ σκοπίμως ἀποκρύβουν
Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου
ὰ παρακάτω γράφονται μὲ τὴν δημόσια ὁμολογία μου ὅτι δὲν
ἀναγνωρίζω τοὺς σχισματικοὺς τῆς Οὐκρανίας, ἀλλὰ δὲν πρόκειται νὰ στηρίξω ὡς ὀρθοδόξους,
ποιμένες ποὺ νοιάζονται περισσότερο γιὰ διοικητικὲς διαφορὲς ἀπὸ τὴν
καταπολέμηση τῆς αἱρέσεως καὶ τὴν προστασία τοῦ ποιμνίου ἀνεξαρτήτου κόστους.
Εἶναι πιὰ ἀδιαμφισβήτητο γεγονός, ὅτι ἡ ἀναγνώριση τῶν
σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας ὡς κανονικῆς «Ἐκκλησίας» ἔχει ἀλλάξει τὸ κέντρο
βάρους τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνος, μεταθέτοντας τὴν ἀντίδραση ἀπὸ τὴν αἵρεση στὸ
σχίσμα, καὶ ἔχει διχάσει τὸ ποίμνιο, σὲ φιλοδυτικοὺς καὶ φιλορώσους, ἀντὶ σὲ οἰκουμενιστές
καὶ σὲ πιστοὺς ποὺ ἀγωνίζονται ἐναντίον τῆς Παναιρέσεως. Ἡ σύγχυση ἔχει φθάσει
σὲ τέτοιο σημεῖο, ὥστε φανεροὶ καὶ ἀμετανόητοι αἱρετίζοντες ἐπίσκοποι, ὅπως
π.χ. ὁ Ἀλβανίας ἢ ὁ Ἀλεξανδρείας, νὰ θεωροῦνται σωστοί, μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ ἀντιτάχθηκαν
στὸν Βαρθολομαῖο ὡς πρὸς τὴν ἀναγνώριση τῶν σχισματικῶν, καὶ νὰ ἐπαινοῦνται τώρα
ἀπὸ αὐτούς, ποὺ πρὶν τοὺς κατηγοροῦσαν δικαίως ὡς οἰκουμενιστές!
Ἡ σύγχυση αὐτὴ μεγιστοποιεῖται ὅταν ὁ Κύριλλος Μόσχας,
παρόλες τὶς οἰκουμενιστικὲς δραστηριότητες, προσωπικὲς καὶ τῶν ἐπισκόπων του, ἐμφανίζεται
πιά (ἀπὸ τοὺς ἀντισχισματικοὺς πάλαι ποτὲ ἀντιοικουμενιστὲς) ὡς ὀρθοτομῶν καὶ ὑπερασπίζων
τὴν Ὀρθοδοξία! Καὶ ἐπίσης, οἱ αἱρετίζοντες ἐπίσκοποι τῆς Ἑλλάδος, οἱ ἐπίσκοποι
τῆς μεταπατερικότητας καὶ τῆς ἀναγνώρισης τῆς θεωρίας τῶν κλάδων καὶ τῶν δύο
πνευμόνων, οἱ φίλοι τοῦ Ἰσλὰμ καὶ προωθητὲς τῆς ἐκκοσμίκευσης, τὰ μέλη τοῦ
Π.Σ.Ε., ἀναβαπτισμένοι στὴν Κολυμβήθρα τῶν ἐναντιουμένων στὸ Οὐκρανικὸ σχίσμα, νὰ
ὀνομάζονται πνευματικοὶ πατέρες καὶ ὀρθόδοξοι φύλακες, ἐφ’ ὅσον δὲν ἀναγνωρίσουν
τὸ σχίσμα.
Στὴν σύγχυση αὐτὴ ἐμφανίστηκαν
πατέρες ποὺ γλυκοκοιτάζουν τὴν Μόσχα καὶ θέλοντας νὰ σχηματίσουν συμμαχίες κατὰ
τοῦ σχίσματος, ἀλλὰ καὶ ἔχοντας βλέψεις πρὸς τὴν προσωπική τους ἀνάδειξη καὶ ἐξασφάλιση
σὲ τυχὸν δυσάρεστες ἐξελίξεις, παρουσιάζουν: τὴν κοσμοκρατορία τῆς Ρωσίας –αὐτὸ
καὶ ἂν ἀποτελεῖ πολιτικὴ προπαγάνδα–, τὸ ἀριθμητικὸ μέγεθος τοῦ Πατριαρχείου
Μόσχας –ὡσὰν οἱ ἀριθμοὶ καὶ ὄχι τὸ φρόνημα καὶ ἡ ὑπακοὴ στὴν Ἀλήθεια νὰ ἔπαιζαν
πάντα σημαντικὸ ρόλο στὴν Ἐκκλησία– καὶ τὴν ὀρθοδοξία τοῦ ρώσικου πατριαρχείου –ξεχνώντας
τὴν Ἁβάννα καὶ τὴν ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητας, μυστηρίων και ἱερωσύνης στοὺς
παπικούς– ὡς δεδομένη καὶ μοναδικὴ λύση ἐπιλογῆς. Εἶναι οἱ Θεσσαλονικεῖς
πατέρες περὶ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση.
Ἀναλογιζόμενος τὴν ἐπαμφοτερίζουσα καὶ παλινδρομοῦσα
στάση τῶν πατέρων αὐτῶν, ποὺ πότε μιλοῦν γιὰ οἰκουμενιστικὲς δραστηριότητες τῶν
Ρώσων καὶ πότε τοὺς ὑμνοῦν ὡς ὀρθόδοξους· πότε ἀρνοῦνται τὸ “κοινωνῶν ἀκοινωνήτῳ…” καὶ πότε τὸ
προβάλλουν ὡς προϋπόθεση καταδίκης τοῦ σχίσματος· πότε ἐπιτίθενται στοὺς ἐπισκόπους
ὡς κακοδόξους καὶ πότε τοὺς ὀνομάζουν πνευματικοὺς πατέρες· πότε ἀρνοῦνται τὴν
συλλογὴ ὑπογραφῶν γιὰ μία σύνοδο τῶν ἀποτειχισμένων (ποὺ θὰ κηρύξει ἑνότητα καὶ
θὰ καταδικάσει τὴν αἵρεση) καὶ πότε συλλέγουν
ὑπογραφὲς γιὰ μία σύνοδο ποὺ θὰ κηρύξει ἑνότητα μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ θὰ
καταδικάσει τὸ σχίσμα, θυμήθηκα τὴν ἀνταλλαγὴ κειμένων ποὺ εἶχα μὲ τὸν π.
Σεραφεὶμ Ζήση σχετικὰ μὲ τὴν ἐργασία του γιὰ τὴν Μασονία.
Τότε, εἶχα ἐπαινέσει καὶ θαυμάσει τὴν ἐργασία του αὐτή, τὸν
εἶχα ὅμως ρωτήσει, γιατὶ ἡ ἐργασία του αὐτὴ δὲν ἐπεκτάθηκε καὶ ἀπὸ τὴν Δύση στὴν
Ἀνατολή, ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ καὶ Εὐρώπη στὴν Ρωσία. Εἶχα μάλιστα δημοσιεύσει στοιχεῖα
ποὺ ἀπεδείκνυαν (καὶ δὲν ἀναιρέθηκαν), ὅτι ἱεράρχες τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καὶ
ἄλλων ἀνατολικῶν χωρῶν ἦταν πράκτορες τῆς KGB καὶ εἶχαν καὶ ἔχουν σχέσεις μὲ τὴν
Μασονία.
Είναι
γνωστό ότι ένα από τα κύρια θέματα αντιπαράθεσης ανάμεσα στον Ανατολικό
Χριστιανισμό και στη Δυτική παράδοση είναι το ζήτημα της θεοπτείας. Στο
θεμελιώδες ερώτημα του πως μπορεί ο άνθρωπος να προσεγγίσει το θείο, οι
δύο παραδόσεις προσέφεραν διαφορετική απάντηση.
