«Αναφέρει ο Ρίχαρντ Χάιντσμαν, ειδικός στη φιλοσοφία των θρησκειών, τονίζοντας πως και ίδιες λέξεις μπορεί να έχουν εντελώς διαφορετικό νόημα από τη μια θρησκεία στην άλλη. “Ακόμη και οι καλύτεροι μεταφραστές δεν μπορούν να βοηθήσουν σε αυτό”».
Τί λέτε κ. Χάιντσμαν, ὅτι «ακόμη και ίδιες
λέξεις μπορεί να έχουν εντελώς διαφορετικό
νόημα από τη μια θρησκεία στην άλλη»; Κι αὐτὸ σᾶς προβληματίζει;
Τέτοιο πρόβλημα δὲν ὑφίσταται ἀπὸ πλευρᾶς «Οἰκουμενιστικοῦ Χριστιανισμοῦ». Ὁ πανθρησκειαστὴς Πατριάρχης μας τὸ ἔχει λύσει μὲ τὴ γνωστὴ ἀρχαιοελληνική μέθοδο τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου. Ὅποιος γόρδιος δεσμὸς δὲν λύνεται, κόβεται. Γι’ αὐτὸ τὸ Κοράνιο, ποὺ βεβηλώνει τὴν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ, ὁ κ. Βαρθολομαῖος τὸ μετονόμασε σὲ «Ἅγιο»· τὸν Ἀλλάχ τὸν ταύτισε μὲ τὸν Τριαδικὸ Θεό, καὶ θὰ κολλήσουμε τώρα στὸ διαφορετικὸ νόημα μερικῶν λέξεων;
Καὶ μὴ λησμονεῖτε, ὅτι ὅπως ὁ Μ. Ἀλέξανδρος κατέκτησε τὸν τότε «γνωστὸ» κόσμο, ἔτσι καὶ ὁ Πατριάρχης μας κατέκτησε (κρατώντας βέβαια
τὸ σπαθὶ τοῦ Πάπα) τὸν Χριστιανικὸ κόσμο καὶ εἶναι ἀδιαμφισβήτητος ἡγέτης του.
Μὴ σκοτίζεσθε λοιπόν, δὲν χρειάζεται νὰ ἔχουν τὴν ἴδια σημασία οἱ λέξεις. Δὲν χρειάζονται τέτοιες λεπτομέρειες στὴν Πανθρησκεία.
Πηγή: Romfea
Για πρώτη
φορά χριστιανοί και μουσουλμάνοι επιστήμονες συντάσσουν ένα λεξικό θρησκευτικών
όρων και για τις δύο θρησκείες. Το Λεξικό του Διαλόγου κυκλοφορεί στα γερμανικά
και σύντομα στα τουρκικά.
Ποια είναι
τα κοινά σημεία μεταξύ της χριστιανικής «Δευτέρας Παρουσίας» και της
ισλαμικής «'Εσχατης Κρίσης»; Τι σημαίνουν όροι όπως «ισλαμισμός», «τζιχάντ» ή
«σταυροφορίες» για τους χριστιανούς και τι για τους μουσουλμάνους; «Δεν έχουμε
κοινή θρησκευτική γλώσσα», αναφέρει ο Ρίχαρντ Χάιντσμαν, ειδικός στη
φιλοσοφία των θρησκειών, τονίζοντας πως ακόμη και ίδιες λέξεις μπορεί να έχουν
εντελώς διαφορετικό νόημα από τη μια θρησκεία στην άλλη. «Ακόμη και οι
καλύτεροι μεταφραστές δεν μπορούν να βοηθήσουν σε αυτό».
Πριν
από οκτώ χρόνια ο Χάιντσμαν άρχισε να επεξεργάζεται την ιδέα ενός κοινού
λεξικού θρησκευτικών όρων για χριστιανούς και μουσουλμάνους, με αφορμή ένα
συμπόσιο διαθρησκειακού διαλόγου στην Κωνσταντινούπολη με θέμα την ανθρώπινη
αξιοπρέπεια. Στο πλαίσιο εκείνης της συνάντησης ο Χάιντσμαν εντόπισε διάφορα
μεταφραστικά και ερμηνευτικά προβλήματα, όταν έπρεπε να μιλήσει για ζητήματα
συγκριτικού θρησκειολογικού περιεχομένου.
Γλωσσικό και
πολιτισμικό σημείο αναφοράς
Το «Λεξικό
του Διαλόγου» από το ίδρυμα θεολογικών μελετών
Eugen Biser γεννήθηκε από την πρακτική ανάγκη να υπάρξει ένα κοινό σημείο αναφοράς για όσους ασχολούνται με τη θεολογική μελέτη.
Eugen Biser γεννήθηκε από την πρακτική ανάγκη να υπάρξει ένα κοινό σημείο αναφοράς για όσους ασχολούνται με τη θεολογική μελέτη.
H πρώτη
έκδοση του λεξικού είναι στα γερμανικά, ενώ αναμένεται να ακολουθήσει και μία
δεύτερη στα τουρκικά. «Αποφασίσαμε καταρχήν να συντάξουμε αυτό το λεξικό
στα γερμανικά και
έπειτα στα
τουρκικά γιατί στη Γερμανία ζουν περίπου τέσσερα εκατομμύρια μουσουλμάνοι, εκ
των οποίων τα τρία κατάγονται από την Τουρκία», λέει ο Χάιντσμαν σε συνέντευξή
του στην DW. «Η ενσωμάτωση στη γερμανική κοινωνία προϋποθέτει την επιτυχημένη
συνύπαρξη των θρησκειών. Θα πρέπει ο ένας να είναι σε θέση να καταλάβει
τον άλλο».
Για το
«Λεξικό του Διαλόγου» συνεργάστηκαν 50 τούρκοι και 25 γερμανοί συντάκτες.
Αποτελείται από 850 σελίδες και 660 λήμματα. Σε κάθε όρο υπάρχει δίπλα στη
χριστιανική και η μουσουλμανική απόδοση.
Το λεξικό
δεν απευθύνεται μόνο σε ειδικούς αλλά και σε μαθητές, εκπαιδευτικούς, πολιτικούς
αλλά και ιδιωτικούς φορείς που επιθυμούν να έχουν μία αξιόπιστη βάση
αναφοράς για ζητήματα θρησκευτικού περιεχομένου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα
αποτελεί η λέξη «τζιχάντ», η οποία «δεν σημαίνει μόνο 'ιερός πόλεμος', όπως
είναι ευρέως γνωστό στη Δύση, αλλά πρωτίστως 'άσκηση'», λέει ο Χάιντσμαν.
Το σημαντικό
αυτό έργο εκπονήθηκε με συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκή Ένωσης, της
γερμανικής κυβέρνησης, του Υπουργείου Εσωτερικών αλλά και πολλών άλλων
ιδρυμάτων.
Κάτι που
αποδεικνύει έμπρακτα τη σημασία που πρέπει να δίνει η εκάστοτε πολιτεία στον
διαθρησκειακό διάλογο ως μέσο για την επίτευξη μιας όσο το δυνατόν καλύτερης
κοινωνικής ενσωμάτωσης ατόμων με διαφορετικό θρησκευτικό και πολιτισμικό
υπόβαθρο.
Πηγή:
Deutsche Welle - Stefan Dege, Δήμητρα Κυρανούδη
Σας μεταφέρω ένα σχόλιο απο τη "Ρομφαία":
ΑπάντησηΔιαγραφήUdkC
Τόσο σὲ ἀκαδημαϊκὸ ὅσο καὶ σὲ κοινωνικὸ ἐπίπεδο, εἶναι σημαντικὸ νὰ γνωρίζει κανεὶς τὸν περίγυρό του καὶ ὅλα τὰ φαινόμενα ποὺ ἐπηρεάζουν ἄμεσα ἢ ἔμμεσα τὴ ζωή του καὶ τὴν ἱστορία τοῦ κόσμου. Τὸ πρόβλημα, ὅμως, μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ - συνήθως κρατικοδίαιτα καὶ μέχρις ἀηδίας πολιτικῶς ὀρθά - προγράμματα εἶναι ὅτι συνήθως ἀποκρύπτουν καὶ συσκοτίζουν τὴν πραγματικότητα, παρὰ τὴν διασαφηνίζουν. Ὑπάρχει σοβαρὸς κίνδυνος νὰ στρογγυλευτοῦν πράγματα, νὰ ἀποκρυβοῦν «ἄβολες» καὶ «ἐνοχλητικὲς» ἀλήθειες γιὰ τὶς διαφορὲς μεταξὺ τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ τοῦ Ἰσλάμ, καὶ γενικὰ νὰ ἀποδειχτεῖ πὼς ὁ σκοπὸς τῆς ὅλης ὑπόθεσης δὲν εἶναι παρὰ ἡ περαιτέρω προώθηση τοῦ πολυπολιτισμοῦ καὶ τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ ἢ ἡ τεχνητὴ καὶ ἐλιτίστικη προσέγγιση τῶν δύο ἱστορικῶν μεγεθῶν (πού, ἂν τελικὰ ὁλοκληρωθεῖ, μᾶλλον δὲν θὰ εἶναι καὶ ὅ,τι καλύτερο γιὰ τοὺς χριστιανούς).
Ἐπίσης, ἀκόμη καὶ πέραν τῶν ἰδιοτελῶν σκοπῶν, ποὺ μπορεῖ καὶ νὰ μὴν ὑπάρχουν, ὑπάρχει ὁ κίνδυνος τῆς ἀκαδημαϊκῆς ἀποστείρωσης τῶν πραγμάτων. Σίγουρα, γιὰ παράδειγμα, οἱ λεξικογράφοι θὰ ὑποστηρίξουν ὅτι jihad (جهاد) δὲν σημαίνει κατ' ἀρχὴν τὸν ἱερὸ πόλεμο, ἀλλὰ τὸν ἐσωτερικὸ ἀγώνα τοῦ πιστοῦ ἐνάντια στὰ πάθη του. Μιὰ τέτοια προσέγγιση, ὅμως, δὲν λαμβάνει ὑπόψιν τὸ πῶς ἐννοοῦν τὸν ὅρο οἱ σύγχρονοι μουσουλμᾶνοι, αὐτοὶ δηλαδὴ τοὺς ὁποίους ἔχουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε στὸ ἱστορικὸ παρόν. Ἂν ἡ συντριπτική τους πλειονότητα θεωρεῖ ὅτι jihad εἶναι ὁ μὲ τὰ ὄπλα ἀγώνας ἐνάντια στοὺς χριστιανούς, σὲ τί ἀκριβῶς θὰ βοηθήσει νὰ ξέρουμε ἐμεῖς τὴ σημασία ποὺ εἶχε ὁ ὅρος τὸν 10ο ἢ τὸν 14ο αἰώνα μ.Χ.; Ἄλλο ἡ ἱστορικὴ γνώση, ἄλλο ἡ σύγχρονη ζωή.
Ἐν πάσῃ περιπτώσει, θυμίζω τὰ ἀθάνατα λόγια τοῦ μεγάλου Θουκυδίδη, ποὺ οὐκ ὀλίγες φορὲς ἔχω θυμηθεῖ παρακολουθῶντας τὸν δημόσιο λόγο σὲ Ἑλλάδα καὶ ὄχι μόνο, εἰδικὰ τὰ τελευταῖα χρόνια: «καὶ τὴν εἰωθυῖαν ἀξίωσιν τῶν ὀνομάτων ἐς τὰ ἔργα ἀντήλλαξαν τῇ δικαιώσει» (3.82.4) = «Καὶ τὴ συνηθισμένη σημασία τῶν λέξεων ἄλλαξαν, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὶς πράξεις τους». Ἂς ἐλπίσουμε πὼς δὲν θὰ συμβεῖ καὶ τώρα κάτι τέτοιο.
Πολύ πριν το Θουκυδίδη ο μεγαλοφωνότατος προφήτης Ησαίας κράυγασε και, διαχρονικά, μέσω του αθάνατου λόγου του, κραυγάζει: "Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ "!
ΑπάντησηΔιαγραφή