Απαντήσεις για το καίριο γεγονός της Πίστεώς μας

Αυτές είναι οι αποδείξεις

για την Ανάσταση του Χριστού

Οι αποδείξεις για την Ανάσταση του Ιησού Χριστού είναι τόσο συντριπτικές που επιβάλλουν την αποδοχή τους χωρίς να αφήνουν κανένα περιθώριο για αμφιβολίες.

   Είναι αδιαμφισβήτητα διαπιστωμένο ιστορικό γεγονός ότι, ο Ιησούς Χριστός εκτελέστηκε δημόσια στην Ιουδαία τον 1ο μ.Χ. αιώνα, επί Ποντίου Πιλάτου, μέσω της σταύρωσης, κατόπιν εντολής του Εβραϊκού Σανχεντρίν. Οι μη χριστιανικές ιστορικές καταγραφές του Φλάβιου Ιώσηπου, του Κορνηλίου Τάκιτου, του Λουκιανού της Σαμοσάτα, του Μαϊμονίδη ακόμα και της Εβραϊκής Σανχεντρίν επιβεβαιώνουν τις παλαιοχριστιανικές μαρτυρίες για τις σημαντικές αυτές ιστορικές πτυχές του θανάτου του Ιησού Χριστού.
Όσο για την ανάστασή Του, υπάρχουν σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία που την καθιστούν ένα συγκλονιστικό γεγονός:

Η πρώτη σειρά αποδείξεων για την Ανάσταση του Χριστού
Κατ΄ αρχάς, έχουμε αποδεδειγμένα ειλικρινή μαρτυρία αυτόπτων μαρτύρων. Παλαιοχριστιανικοί απολογητές αναφέρουν εκατοντάδες αυτόπτες μάρτυρες, ορισμένοι εκ των οποίων τεκμηρίωσαν τις εικαζόμενες εμπειρίες τους. Πολλοί από αυτούς τους αυτόπτες

Η Παραβολή. Καρότα, αυγά ή κόκκοι καφέ;

Μία νεαρή γυναίκα ήρθε στη μητέρα της και της είπε για τη σκληρή της ζωή, για το πώς είχε σκληρό χρόνο. Δεν ήξερε πώς να τα αντιμετωπίσει όλα αυτά. Ήθελε να παραιτηθεί από τα πάντα και να τα εγκαταλείψει. Έχει κουραστεί να αγωνίζεται. Φαινόταν  πως μόλις ένα από τα προβλήματά της λυνόταν, άλλο εμφανιζόταν αμέσως. 

«Υβριστικών ακροτήτων έλεγχος»

Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

Για κάθε άνθρωπο, η ολίσθησή του σε ύβρεις–συκοφαντίες, αποτελεί το έσχατο καταφύγιο της αδυναμίας, του πείσματος και του εγωισμού του.

Ουδεμία υβριστική κριτική μπορεί να δημιουργήσει δυναμική ανάκλησις εις την αρμόζουσα τάξη. Η ολίσθηση σε ύβρεις–συκοφαντίες είναι σαφής εκτροπή–αμαρτία. Γράφει ο Απ. Παύλος: «Διό ευδοκώ εν ασθενείαις, εν ύβρεσιν… υπέρ Χριστού όταν γαρ ασθενώ, τότε δυνατός ειμί» (Κορ. Β΄, 12,10).

Επίσης στην προς Ρωμ. 1,30 διαβάζουμε: «καταλάλους, θεοστυγείς, υβριστάς, υπερηφάνους, αλαζόνας…».

Η αυθεντική (ορθόδοξη) κριτική προς τον πλησίον μας, σημαίνει καλοπροαίρετη μετοχή στον προβληματισμό του άλλου.

Η αλήθεια έχει βιωματικό χαρακτήρα και αντανακλάται «εν λόγω και έργω» στις εκδηλώσεις και λόγους του ανθρώπου. Δυστυχώς η κ. Λωρίτου Ελένη και το Ιστολόγιο «Τελεβάντος», πρόσφατα και το Ιστολόγιο «Κατάνυξις», δεν έχουν δείξει την απαιτούμενη Αγιοπνευματική ευαισθησία να οριοθετήσουν τον διάλογο σε ευπρεπή εκκλησιαστικώς όρια.

Η εμμονή της στον υβριστικό εργαλειακό εξοπλισμό της, σηματοδοτεί άρνηση του Ευαγγελίου και μία «θρησκευτική» προσκόλληση σε πρόσωπα–γέροντες. Γι’ αυτό και αποτυγχάνει να αναδείξει επιχειρήματα Αγιογραφικά και Πατερικά.

Πολλοί εν Χριστώ αδελφοί λένε: «Μην ασχολείσαι μ’ αυτούς κ. Σακαλάκη». Πιστεύω, όμως, ως φάση έλλογου πνευματικού προβληματισμού, ότι ενδεχομένως να υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στις αβασάνιστες ασυναρτησίες της.

Ερώτημα: Δεν έχει πνευματικό οδηγό να διαπιστώσει την αποξένωσή της από το ήθος του Ευαγγελίου;

Θα επικεντρωθώ μόνο στις εκκλησιολογικές αστοχίες της και όχι στο υβρεολόγιό της.

«Και γαρ εστερέωσε την οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται»

«Το αίσθημα ασφαλείας»

Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

Αναμφίβολα η Ορθοδοξία, ως Πίστη και Ζωή, ευρίσκεται στον αντίποδα του Σοπεγχάουερ, του θεωρητικού της απαισιοδοξίας, που γεύονταν (αρνητικά) τη ζωή ως προετοιμασία θανάτου. Αυτή η στάση ζωής μοιάζει με το βαρύ στρώμα του χιονιού, που σκεπάζει την ψυχή, το πολυτιμότερο «είναι» της ανθρώπινης ύπαρξης.

Αντίθετα, η εν Χριστώ ζωή στα όρια της Ορθόδοξης πνευματικότητας, σε προετοιμάζει για τον θάνατο θετικά, ως συνάντηση ανθρώπου και Θεού.

Η σύγχρονη (κοσμική) αντίληψη–σύλληψη του κόσμου, ως περιεχόμενο και μορφή, δεν δημιουργεί την ηρεμία, την εσωτερική αρμονία, την εύρυθμη ψυχική λειτουργία και την στερεότητα της ύπαρξης, όπως συμβαίνει σ’ έναν άγιο.

Όσο βαθύτερα (κοσμικά) αισθάνεται τον παλμό της εποχής ένας άνθρωπος, τόσο βυθίζεται στο υπέδαφος του γίγνεσθαι, ως άγχος, ως ανασφάλεια, ως ψυχική δυσλειτουργία. Δεν είναι ανάγκη να απαριθμήσουμε, άλλη μια φορά, τους «καθ’ οδόν» μετασχηματισμούς, ώστε η οικουμενική ανθρώπινη συνείδηση να αποκτήσει νόημα. Αναφέρω εν συντομία ότι, οι

«Φύλαξε τήν καρδιά σου!» (ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ)

«Φύλαξε την καρδιά σου!». Αυτά τά λόγια ειπώθηκαν κατά καιρούς στο παρελθόν, από εμπείρους ασκητές. Ο γέροντας Ιωάννης της Κρονστάνδης (σ.τ.μ. σύγχρονος άγιος της Ρωσικής Ορθοδόξου Έκκλησίας-20 Δεκεμβρίου), λέει στην εποχή μας κάτι παρόμοιο: «Η καρδιά είναι εκ φύσεως εκλεπτυσμένη, πνευματική και ουράνια. Φρούρησέ την. Μην την παραφορτώνεις μην την κάνεις γεώδη να είσαι εγκρατής πολύ στο ποτό και στο φαγητό και γενικώς στις σωματικές απολαύσεις. Ή καρδιά είναι ο ναός του Θεού. Ει τις τον ναόν του Θεού φθείρει, φθερεί τούτον ο Θεός· ο γάρ ναός του Θεού άγιος έστιν, οίτινές εστε υμείς (Α' Κορινθ. 3,17)». 
Η πνευματική εμπειρία στα παλαιά χρόνια και η πνευματική εμπειρία στην εποχή μας ταυτίζονται, με την προϋπόθεση ότι η ομολογία της πίστεως είναι ταυτόσημη. Η ουράνια γνώση στην οποία έχουν φθάσει οι παλαιοί ασκητές δεν διαφέρει από την ουράνια γνώση στην οποία φθάνουν οι ασκητές της σήμερον ημέρας. Διότι, όπως ο Χριστός είναι σήμερα και αύριο ο αυτός, έτσι συμβαίνει και με την ανθρώπινη φύση.

Το βασικό είναι το εξής: η ανθρώπινη καρδιά είναι η ίδια- η δίψα και η πείνα της είναι ένα και το αυτό και τίποτα δεν μπορεί να την ικανοποιήσει μέχρι κορεσμού, παρά η δόξα, η δύναμη και τα πλούτη του Θεού!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ ΜΗΝΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.

Πηγή

Ποιός ιερωμένος έφτυσε άτιμα τον μακαριστό Νίκο Σωτηρόπουλο και μετά έγινε δεσπότης;

Επίσκοπος Αβύδου Κύριλλος Κατερέλος

Νικόλαος Σωτηρόπουλος: “Τέτοια κακοποιά στοιχεῖα… ἐλεεινά ὑποκείμενα, κυβερνοῦν σήμερα τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ”. Ἀναφέρεται ὁ μακαριστός δάσκαλός μας στόν “καπνιστή”, “χορευταρά” τήν ἐποχή ἐκείνη ἀρχιμανδρίτη καί νῦν ἐπίσκοπο Ἀβίδου, Κύριλλο Κατερέλο, πού ἔφτυσε ὡς τραμποῦκος τόν μακαριστό ἀγωνιστή καί ὁμολογητή ἐργάτη τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς Ὀρθοδοξίας.
Στό ἀπόσπασμα τοῦ βίντεο πού ἀκολουθεῖ, βρίσκεται ἡ σχετική ἀναφορά.

Αρχή της Ινδίκτου, ήτοι του νέου (εκκλησιαστικού) Έτους --Γιατί ξεκινάει το εκκλησιαστικό έτος 01 Σεπτεμβρίου;

Τῌ Α' ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου, ἤτοι τοῦ νέου Ἔτους, καὶ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Συμεὼν τοῦ Στυλίτου καὶ Ἀρχιμανδρίτου, καὶ ἡ σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῶν Μιασηνῶν, καὶ τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Ἀειθαλᾶ, καὶ τῶν Ἁγίων τεσσαράκοντα Γυναικῶν, καὶ Ἀμμοῦν διακόνου καὶ διδασκάλου αὐτῶν, καὶ τῶν Ἁγίων μαρτύρων Καλλίστης, Εὐόδου καὶ Ἑρμογένους τῶν αὐταδέλφων, καὶ μνήμη Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ, καὶ ἡ ἀνάμνησις τοῦ μεγάλου ἐμπρησμοῦ. 

 Αρχή της Ινδίκτου.

Γιατί ξεκινάει το εκκλησιαστικό έτος 01 Σεπτεμβρίου;

Η Εκκλησία του Χριστού εορτάζει σήμερα, 01 Σεπτεμβρίου, την αρχή της Ινδικτιώνος –από την λατινική λέξη «indictio», η οποία σημαίνει ορισμός– δηλαδή την έναρξη του εκκλησιαστικού έτους.