Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν
συνέντευξη
τῶν Θεσσαλονικέων πατέρων
και σχολιασμός τους
(Τὸ β΄ μέρος δημοσιεύτηκε ἐδῶ)
Οἱ διαπιστώσεις γιὰ τὴν
κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ στὸν χῶρο, ὅσων ἀντιτίθενται καὶ πολεμοῦν τὴν παναίρεση
τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἶναι –κατ’ ἄνθρωπον– ἀπογοητευτικές. Ἀντὶ γιὰ κοινὸ ἀγώνα,
διάσπαση. Ἀντὶ γιὰ ἑνότητα, διαμάχες. Ἀντὶ γιὰ κατανόηση καὶ ἀγάπη,
ὑποτίμηση καὶ περιφρόνηση πρὸς τοὺς μικροὺς καὶ ἐλάχιστους τῶν
ἀδελφῶν, ἀπὸ τοὺς τιτλούχους πανεπιστημιακοὺς ἢ τοὺς ἔχοντας τὴν οἰκονομικὴ
δυνατότητα νὰ ἐπεκτείνουν τὶς δραστηριότητές τους καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος.
Ἐκτὸς αὐτῶν, βλέπει κανεὶς νὰ γίνονται
διαπραγματεύσεις καὶ διαβουλεύσεις, οἱ ὁποῖες εἰσάγουν στὸν ἀγῶνα μας στάσεις
καὶ ἐπιδιώξεις ποὺ δὲν εἶναι σύμφωνες μὲ τὴν εὐαγγελικὴ διδασκαλία καὶ τὰ ἁγιοπατερικὰ
πρότυπα· ἐνέργειες ποὺ ἀντίκεινται στὴν ἀντιμετώπιση τῆς αἱρέσεως καὶ δὲν εἶναι
σύμφωνες μὲ τὴν ἐκκλησιαστική μας Παράδοση· χρησιμοποίηση πρακτικῶν ὅμοιων μὲ ἐκεῖνες
τῶν Οἰκουμενιστῶν ἤ –ἀκόμα χειρότερα– μὲ αὐτὲς τῶν πολιτικῶν! Διατείνονται κάποιοι
πατέρες ὅτι ἐπιζητοῦν τὴν ἑνότητα, ἀλλ’ ἐφαρμόζουν τὴν διαίρεση –ἀποκλείοντας ὅσους
προσπαθοῦν μὲ ἐπιχειρήματα νὰ ἀποτρέψουν αὐτὴν τὴν παρέκκλιση ἀπὸ τὴν
προτεινόμενη ὑπὸ τῶν Ἁγίων ὀρθόδοξη γραμμή– καὶ ἀποκαλύπτουν ἀδιανόητες γιὰ Ὀρθοδόξους τοποθετήσεις
καὶ διδασκαλίες τους, ὅπως καὶ ὑπεροπτικὸ ὕφος-ἦθος.
Καὶ ἡ μὲν μία ὁμάδα ἀποκλείει καὶ ἐχθρεύεται τοὺς Ὀρθόδοξους
(ἐπειδὴ τοὺς ἐλέγχουν) καὶ ἀγκαλιάζουν
τοὺς σχισματικοὺς
Παλαιοημερολογίτες (βλέπε ὑποσ. 1), τοὺς ὁποίους ἀποφεύγουν
συστηματικὰ νὰ ἐλέγξουν γιὰ τὶς
κακόδοξες θέσεις τους, μὲ ἀντάλλαγμα νὰ μήν …ἐλέγχονται ἀπ’ αὐτούς! Ἡ ἄλλη ὁμάδα
δέ, ἔχει προχωρήσει ἀκόμα περισσότερο καὶ μᾶς ὁδηγοῦν στοὺς ἀμετανόητους Γ.Ο.Χ., ποὺ διατείνονται ὅτι εἶναι ἡ Μία Ἐκκλησία (ἂν καί …διηρημένη σὲ δεκάδες Γοχικὲς
παρατάξεις!) καὶ διδάσκουν ἀνοήτως ὅτι ἑνούμενοι μὲ τὸ σχίσμα, θὰ νικήσουμε τὴν
Παναίρεση! Καὶ τόσα ἄλλα!
Ἐπειδὴ συμβαίνουν αὐτὰ ἀκριβῶς, ἀκολουθοῦντες τὴν ὀρθόδοξη
Παράδοσής μας, δὲν μποροῦμε παρὰ νὰ ἀποκαλύπτουμε καὶ νὰ ἐλέγχουμε τέτοιες
πρακτικές, πάντα στηριζόμενοι στὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων, καθόσον
μάλιστα (ἐφ΄ ὅσον δὲν ἔχουμε τὴν ἁγιότητά τους) θέλουμε νὰ ἔχουμε τὴν συνείδησή
μας ἀναπαυμένη στὴ σκέψη ὅτι τουλάχιστον ἀκολουθήσαμε τὸ παράδειγμά τους κι ὄχι
ὁποιδήποτε μετα-πατερικὸ
παράδειγμα. Θέλουμε τὴν ἑνότητα, ἀλλὰ μὲ βάση τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων κι ὄχι μετεπατερικὰ πειράματα.
Βέβαια ἐπιζητοῦμε τὸν ἔλεγχο καὶ τῶν δικῶν μας ἐνεργειῶν,
ἀλλὰ «οἱ δοκοῦντες εἶναι τι», εἴτε μᾶς ἀπορρίπτουν χωρὶς ἐπιχειρήματα, εἴτε μᾶς
ὑβρίζουν, εἴτε ἀπαξιοῦν νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ μᾶς, τοὺς ταπεινοὺς καὶ
καταφρονεμένους ἀδελφούς τους, ἢ καὶ κάποιοι λένε: «Δὲν εἴμαστε ἴσοι κι ὅμοιοι, ἐμεῖς
οἱ Πατέρες ποὺ ἀποτελοῦμε τὴν Ἐκκλησία, μὲ αὐτούς»!
Γιὰ ὅλα αὐτά, εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀσχοληθοῦμε στὸ παρὸν ἄρθρο
μας μὲ τοὺς κύριους ἐκφραστὲς αὐτῆς τῆς γραμμῆς ποὺ εἶναι οἱ Θεσσαλονικεῖς
πατέρες, οἱ ἀκολουθοῦντες τὸν π. Θεόδωρο Ζήση. Προσπαθήσαμε τόσα χρόνια –μὲ
δεκάδες κείμενα μὲ ἁγιοπατερικὲς ἀποδείξεις καὶ ὄχι μὲ προσωπικὲς αὐθαίρετες
τοποθετήσεις– νὰ τοὺς ὑποδείξουμε καὶ νὰ τοὺς ἀποτρέψουμε ἀπ’ αὐτὴν τὴν
καταστρεπτικὴ τοῦ ἀγῶνα καὶ ἐπιβλαβῆ γιὰ τὴν ψυχή τους πορεία, ἀλλὰ εἰς μάτην. Θεωροῦν
τὸν ἑαυτό τους ἀλάνθαστο καὶ συνεχίζουν τὴν πορεία τους, κατηγορώντας μας γιὰ τὸν
ἔλεγχο τῶν πεπραγμένων τους.
Τὰ δύο τελευταῖα χρόνια σχολιάσαμε κάποιες ὁμιλίες
τους, ἀλλὰ ἀποφύγαμε νὰ σχολιάσουμε μιὰ τραγικὴ κοινὴ συνέντευξη-παρουσίαση
ποὺ ἔκαναν στὴν Θεσ/νίκη τὸ 2017 γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν ἀπουσία τους ἀπὸ τὴν
Ἡμερίδα τοῦ Ὡραιοκάστρου. Εἶναι γνωστὸ ὅτι
ἡ ἀνακοίνωση γιὰ τὴν διεξαγωγὴ τῆς Ἡμερίδας εἶχε ἐνθουσιάσει τοὺς πιστούς, καὶ
τοὺς εἶχε γεμίσει ἐλπίδες, ὅτι ἐπιτέλους ἑνωμένοι
ὅλοι θὰ παίρναμε ἀποφάσεις γιὰ τὶς πρακτικὲς τοῦ ἀγώνα ἐναντίον τῆς Παναιρέσεως
τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γι’ αὐτὸ καὶ προσῆλθαν ἐκεῖ πάνω ἀπὸ 1200 πιστοὺς ἀπ’ ὅλη τὴν
Ἑλλάδα. Ἀλλὰ δυστυχῶς ἔλλαμψαν διὰ τῆς ἀπουσίας
τους οἱ Θεσ/νικεῖς πατέρες! Ἂν παρευρίσκοντο ὁ ἀριθμὸς θὰ ἦταν πολὺ μεγαλύτερος
καί, ἡ ἐπιτυχία αὐτῆς τῆς Ἡμερίδας, θὰ ἀνησυχοῦσε ἰδιαίτερα τοὺς Οἰκουμενιστές!
Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ διχάσουν τοὺς ἀγωνιζόμενους πιστούς!
Τότε λοιπόν, ἀποφύγαμε τὸ σχολιασμὸ αὐτῆς τους τῆς
συνεντεύξεως, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ ἀντιληφθοῦν ἐκ τῶν πραγμάτων τὸ λάθος τους,
θὰ τὸ ἐπανορθώσουν καὶ δὲν θὰ ἀπολογηθοῦν σὰν τὰ μικρὰ παιδιά (ὅπως ἔκανε ὁ π.
Νικόλαος Μανώλης), ἰσχυριζόμενος ὅτι ἤθελε νὰ ἀποτειχιστεῖ νωρίτερα, ἀλλὰ ἐπειδὴ
τὸν πίεζαν κάποιοι φορτικά, γι’ αὐτὸ ἀνέβαλλε τὴν ἀποτείχισή του!!!
Ἀλλὰ δυστυχῶς, οἱ πατέρες αὐτοὶ ὄχι μόνο δὲν ἄλλαξαν
θέση, ἀλλὰ ἀντίθετα –ὅπως καθημερινὰ διαπιστώνουμε–
ἐπιμένουν στὶς μεταπατερικὲς καὶ ἀνατρεπτικὲς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς ἁγιοπατερικῆς
Παραδόσεως θέσεις τους καὶ τὶς παγιώνουν· καὶ διαθέτουν τὰ ἐγκόσμια μέσα
καὶ τοὺς βαρύγδουπους τίτλους νὰ τὸ ἐπιτύχουν αὐτό.
Γι’ αὐτό, ἐπειδὴ αὐτὲς οἱ θέσεις τείνουν νὰ ἐπιβληθοῦν
ὡς ἡ μόνη
σωστὴ καὶ ἁγιοπατερικὴ
γραμμὴ καὶ σὲ πιστοὺς ποὺ ἔχουν ἀγαθὲς προθέσεις, καὶ ἤδη στὴ συνείδηση πολλῶν
πιστῶν ἔχει παγιωθεῖ ἡ διδασκαλία
τους ὡς ἡ βασιλικὴ ὁδὸς ἀντιμετωπίσεως
τῆς Παναιρέσεως, ἀναγκαζόμαστε νὰ παρουσιάσουμε ἕνα ἐμπεριστατωμένο σχολιασμὸ
στὴν ἐν λόγῳ συνέντευξη τῶν πατέρων τῆς Θεσ/νίκης, γιὰ νὰ φανεῖ πόσο ἀπέχουν οἱ
ἀλλοπρόσαλλες θέσεις τους ἀπὸ αὐτὲς τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας Παραδόσεως καὶ στάσεως ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς, καὶ ἐπίσης,
ἀναλύοντας τὸ παρελθόν, νὰ γίνει φανερή ἡ σημερινὴ τραγική τους στάση ἀκόμα
περισσότερο. Δὲν ἀνεχόμαστε νὰ συσκοτίζεται/ἀνατρέπεται
ἄλλο ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας στὰ θέματα ἀντιμετωπίσεως τῆς αἱρέσεως. Ἂν δὲν τὸ
κάνουμε, θὰ εἶναι σὰ νὰ συμβάλλουμε κι ἐμεῖς στὴν ἐπικράτηση τῶν μετα-πατερικῶν
τους ἐπιλογῶν.
Γιατὶ εἶναι εὔκολο νὰ κρίνουν τοὺς ἄλλους οἱ
Θεσ/νικεῖς πατέρες, καὶ ὅπως πρόσφατα ἔκανε σὲ σχετικὴ ὁμιλία του ὁ μοναχὸς
Σεραφεὶμ Ζήσης, νὰ ἀποδεικνύουν μὲ θαυμάσιο τρόπο τὴν σχέση Μασωνίας καὶ Οἰκουμενισμοῦ, κατηγορώντας (ὀρθότατα) Ἐπισκόπους ὅτι «ρίχνουν νερὸ στὸ
μύλο τῆς Μασωνίας» καὶ ἐπισημαίνοντας ὅτι «ἡ
παράβλεψη τῶν δογμάτων ἔχει νεοεποχίτικες-μασωνικὲς
ρίζες». Αὐτὸ εἶναι εὔκολο, ἀλλὰ εἶναι δύσκολο νὰ μὴ δυσανεσχετοῦν, ὅταν
τοὺς ἐπισημαίνουν οἱ ἄλλοι ὅτι καὶ «ἡ παράβλεψη» καὶ διαστρέβλωση τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως ὡς
πρὸς τὸ θέμα ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, «ἡ παράβλεψη» τῆς δογματοποίησης τοῦ
Ἡμερολογίου καὶ τῆς αἱρετικῆς διδασκαλίας τῶν Γ.Ο.Χ. ὅτι αὐτοὶ ἀποτελοῦν τὴν
Μία Ἐκκλησία (ποὺ μᾶς δέχεται μὲ τουλάχιστον …ἀναμύρωση!!!) ὑπηρετεῖ τὶς ἴδιες
σκοπιμότητες, ἔστω κι ἂν αὐτὸ δὲν γίνεται συνειδητά! (Οἱ σχετικὲς
θέσεις του στὴν ὑποσημείωση 1).
Τὴν κοινὴ συνέντευξη (ἐκτεταμένο
μέρος τῆς ὁποίας σχολιάζουμε), τὴν ξεκίνησε ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης (ἐδῶ) λέγων:
