Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Φιλορθοδοξος  Ενωσις  Κοσμας  Φλαμιατος
Εδρα: Βασ. Ηρακλειου 30, 546 24 Θεσσαλονικη, Τηλ. 697-2176314
E-Mail: kflamiatos@yahoo.gr   2011 / Ενημερωτικο Δελτιο 1

 ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑ
ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

π βιλίο τοῦ ὁμότ. καθηγητ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
κ. Στυλιανο Παπαδόπουλου
Eἶναι νωπὰ ἀκόμα τὰ γεγονότα, τὰ σχετικὰ μὲ τὸ Πρωτεῖο τοῦ Πάπα, τὸ ὁποῖο οἱ κατευθυνόμενοι ἡμέτεροι οἰκουμενιστές, ἔδειξαν ὅτι ἔχουν ἀποδεχθεῖ καὶ προσπάθησαν —τὰ τελευταῖα χρόνια— νὰ τὸ υἱοθετήσουν, δραστηριοποιούμενοι ὡς μέλη τοῦ ψευδεπίγραφου «Θεολογικοῦ Διαλόγου», (ἀφοῦ οὔτε θεολογικὸς εἶναι, οὔτε διάλογος) καὶ ἐνεργοῦντες ὡς ὁ «δούρειος ἵππος» τοῦ Οἰκουμενιστικοῦ παπισμοῦ ἐντὸς τῶν τειχῶν τῆς Μίας, Ἁγίας Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.
Ἔτσι, ἡ λεγόμενη Μικτὴ Ἐπιτροπὴ Θεολογικοῦ Διαλόγου Ρωμαιοκαθολικῶν καὶ Ὀρθοδόξων, συνέταξε τὸ «Κείμενο τῆς Ραβέννας», ἕνα κείμενο διάτρητο θεολογικὰ καὶ ἐκκλησιολογικά, ὅπως ἀπέδειξαν ἁγιορεῖτες πατέρες (ἰδίως ὁ π. Γεώργιος Καψάνης) καὶ Καθηγητὲς τῆς θεολογίας (μὲ αἰχμὴ τὸν καθηγητὴ τῆς Δογματικῆς κ. Δημήτριο Τσελεγγίδη).
Τὸ ἀπαράδεκτο αὐτὸ «Κείμενο», ὅμως, δυστυχῶς ὑπερασπίστηκαν καὶ προσπάθησαν ἀνεπιτυχῶς νὰ τὸ ἐπιβάλουν οἱ οἰκουμενιστὲς θεολόγοι καὶ ἐπίσκοποι, μὲ πρωτεργάτες τὸν Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα καὶ τὸ μέλος τοῦ Διαλόγου τῆς Μ.Θ.Ε. Μητροπολίτη Μεσσηνίας καὶ καθηγητὴ θεολογίας κ. Χρυσόστομο Σαββᾶτο.
Ὅμως, μετὰ τὴν ἀποτυχία τους καὶ τὴν ἔκδηλη ἀδυναμία τους νὰ τὸ ἐπιβάλουν μὲ τὶς συναντήσεις τῆς Μ.Ε.Θ. στὴν Πάφο καὶ τὴν Βιέννη («ἄλλαι γὰρ βουλαὶ ἀνθρώπων, ἄλλα δὲ Θεὸς κελεύει»), δὲν σημαίνει ὅτι ἐγκατέλειψαν ἢ ματαίωσαν τὰ σχέδιά τους. Ἡ ἱστορία μᾶς ἔχει διδάξει πώς, οἱ πρῶτοι διδάξαντες τὴν «προπαγάνδα» παπικοί, γνωρίζουν καλὰ τὴν τέχνη νὰ προσπαθοῦν, νὰ ἐπιμένουν, νὰ παραπλανοῦν, νὰ ἐκφοβίζουν, νὰ ἐκβιάζουν, νὰ διαστρέφουν καὶ νὰ ἐπανέρχονται δριμύτεροι, δοκιμάζοντες σὲ ἄλλες χρονικὲς στιγμὲς καὶ μὲ ἄλλους τρόπους τὴν ἅλωση τοῦ κάστρου τῆς Ὀρθοδοξίας. Γι’ αὐτὸ καὶ χρειάζεται ἐγρήγορση, συνεχὴς ἐπιφυλακὴ καὶ λήψη ὅποιων ἄλλων μέτρων ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση μᾶς ἔχει διδάξει.
Τὸ κείμενο ποὺ ἁλιεύσαμε εἶναι ἀπ τ βιβλίο το καθηγητ Στυλιανο Παπαδόπουλου «Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ» (κεφ. 9ο, σελ. 339-360). Σ’ αὐτὸ ὁ καθηγητὴς ἀποδεικνύει, ὅτι στὴν Ἐκκλησία ἐπικρατοῦσε πρωτεῖο ἀληθείας καὶ ὄχι πρωτεῖο ἐξουσίας, ὅπως αὐτὸ φαίνεται στὶς ἐπιστολὲς ποὺ ἀντήλλαξαν ὁ Πάπας Ρώμης Κελεστίνος καὶ ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ὅλη δράση τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου.
Ἐπίσης, στὸ κείμενο ποὺ παραθέτουμε ὁ κ. Στυλιανὸς Παπαδόπουλος, ἐξηγώντας, γιατὶ ὁ Ἅγιος Κύριλλος ἔπαιξε πρωταγωνιστικὸ ρόλο στὴν ἄμεση καὶ ἀποτελεσματικὴ καταπολέμηση τοῦ Νεστοριανισμοῦ, θίγει ἕνα σπουδαιότατο θέμα, ποὺ ἀπασχολεῖ καὶ δημιουργεῖ ἀμηχανία σὲ πολλοὺς πιστούς, οἱ ὁποῖοι σήμερα διερωτῶνται: γιατί οἱ σύγχρονοι ἐπίσκοποι δὲν ἀντιδροῦν ἀπέναντι στὴν λαίλαπα τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;
Παραθέτουμε τὸ κείμενο(*) γιὰ γνώση, σύγκριση καὶ προβληματισμό.
       Θεσσαλονίκη, 4 Ἰανουαρίου 2011
Ἡ «Φιλορθόδοξος Ἕνωσις “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”»

(*) Σημείωση: λόγω μεγέθους το κείμενο παρατίθεται σε δύο τμήματα (στις προηγούμενες δύο αναρτήσεις).

το πρώτο τμήμα του κειμένου...


ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ «ΙΣΟΤΙΜΩΝ» ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
(πουσία πρωτείου ξουσίας στν Ρώμης Κελεστίνο)
Κύριλλος εχε τν κύρια εθύνη τς θεολογικς παντήσεως
στν Νεστόριο εχε πρωτεο ληθείας

Παρακολουθώντας ρευνητς τ θεολογικ δρώμενα τς περιόδου 428-444, πισημαίνει εκολα τν πόλυτα πρωταγωνιστικ ρόλο το γίου Κυρίλλου. ρχίζουν λα π τν Κύριλλο, ξελίσσονται μ τν διο ν κρατάει τν πρτο ρόλο κα τελειώνουν μ τν εθύνη του. Κι ν νάρξη τν θεολογικν —κριβέστερα, τν χριστολογικν— συζητήσεων νήκει στν Κύριλλο (πως νήκει κα νάπτυξη τς σχετικς θεολογίας), δείχνοντας εελιξία στν γλωσσικ διατύπωση πεισε κα τος Δυτικος κα τος νατολικος γι τν ρθότητα τς Χριστολογίας του. τσι τν κολούθησαν λες ο κκλησίες, πλν κπροσώπων κραίων τάσεων, ατν πο ρρεπαν πρς τν μονοφυσιτισμ κα ατν πο δηγήθηκαν στν νεστοριανικ διοφυσιτισμό.
πραγματικότητα ατ νέδειξε τν Κύριλλο φορέα πρωτείου ληθείας. ,τι δημιούργησε στην θεολογία κα ,τι προσέφερε στν κκλησία φείλεται χι σ πρωτεο ξουσίας, τ ποο δεν πάρχει στν κκλησία, οτε σ πρωτεο τιμ, στ ποο προηγονταν ο πίσκοποι Ρώμης κα Κωνσταντινουπολεως· φείλεται στ ερ γεγονς τι γιος Κύριλλος λεξανδρείας γινε τ κλεκτ κενο σκεος, τ ποο κατεξοχν καθοδηγήθηκε π τ γιο Πνεμα ν ξηγήσει κα ν ναλύσει ερύτερα κα κριβέστερα τν λήθεια τν δύο φύσεων το Χριστο,

το δεύτερο τμήμα του κειμένου...

Κελεστίνος συμφωνε τόσο πολ μ τ το Κυρίλλου, στε δν κρίνει φρόνιμο ν προσθέσει κάτι («προσθεῖναι δέ τινα κα μες μέλλομεν, γαπητ δελφέ, ε μ ωρμέν σε τ ατ φρονοῦντα πάντα, περ φρονοῦμεν κα ν τ βεβαιώσει τς πίστεως δοκιμάζομέν σε κδικον σχυρότατον»: PG77, 92Α). Τ γεγονς μως τι χαρακτηρίζει τ δογματικ πρόβλημα πο δημιούργησε Νεστόριος ς πρόβλημα τς «γεννήσεως» το Χριστοῦ (PG 77, 92C κα 93Β), σημαίνει τι δν εχε κατανοήσει κριβς τ μέγεθος το προβλήματος κα ρα συνετ πραξε, πο δν θέλησε ν προσθέσει κάτι θεολογικ σ σα Κύριλλος διατύπωσε. Ἄλλωστε, σ καμία πιστολή του Κελεστίνος, π ατὲς πο γραψε σχετικ μ τν Νεστόριο κα τν Γ' Οκουμενικ Σύνοδο, οτε ναπτύσσει οτε κθέτει τν ρθ διδασκαλία τς κκλησίας πιχειρήματα κατ το Νεστορίου. Μ λα τ παραπάνω, γίνεται φανερ κι μμεσα τι Κελεστίνος μ τν δικό του τρόπο ναγνωρίζει πρωτεο ληθείας στν Κύριλλο, κάτι πο δν εχε διος. Γι ν μ χάσει μως τ δικό του κρος ς πρωτοθρόνου στν κκλησία, δηλώνει τι «φρονοῦμεν» τ ατ κα τι «δοκιμάζομέν σε κδικον σχυρότατον»,