Η παναγία Κοίμηση και η κοινωνία των καθολικών λόγων, Χρυσοστόμου μοναχού Διονυσιάτου

Ἡ Θεοτόκος ἀπὸ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ ἕως τὴν Κοίμησή της παρέμενε μεταξὺ τῶν μαθητῶν Του, «ἀναπληροῦσα τὸ ὑστέρημα τοῦ Χριστοῦ»¹. Ὡστόσο, τὸ πνευματικὸ σῶμα της, ἂν καὶ ἔφερε τοὺς ὑπὲρ φύσιν τρόπους λειτουργίας, ἂν καὶ ἀξιώθηκε νὰ ὁμοιωθεῖ στὴν πνευματικὴ ποιότητα μὲ τὸ ἀναστημένο Σῶμα τοῦ Υἱοῦ της, δὲν εἶχε ἀκόμη ἀποκτήσει τὴν τελειότητα τῆς λεπτῆς συστάσεως τῶν ἀγγελικῶν σωμάτων².

  Ἔχοντας πλέον διακονήσει τόσο ὡς Μητέρα Θεοῦ, ὅσο καὶ ὡς Μητέρα τῶν Ἀποστόλων, μεθίσταται κοντὰ στὸν ἀγαπημένο τῆς Υἱό, διότι, «ἦταν ἀνάγκη ἡ παναγία ἐκείνη ψυχὴ νὰ χωρισθεῖ ἀπὸ τὸ ὑπεράγιο ἐκεῖνο σῶμα. Χωρίζεται βέβαια καὶ ἑνώνεται μὲ τὴν ψυχὴ τοῦ Υἱοῦ της, μὲ τὸ πρῶτο φῶς ἑνώνεται τὸ δεύτερο. Καὶ τὸ σῶμα, ἀφοῦ ἔμεινε γιὰ λίγο στὴν γῆ, ἀναχώρησε κι αὐτὸ μαζὶ μὲ τὴν ψυχή»³.

Ἡ παναγία Κοίμηση τῆς Θεοτόκου δὲν εἶναι θάνατος ὡς ἀποτέλεσμα ἁμαρτίας, ἀλλὰ μόνον ἁπλὴ μεταποίηση τῆς μεταπτωτικῆς παχύτητος στὴν συνδρομὴ τῶν σωματικῶν στοιχείων ποὺ χαρακτηρίζει τὴν λεπτὴ σύσταση τῶν σωμάτων τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης ἐπισημαίνει τὴν ἄφθαρτη διάσταση τοῦ θανάτου της: «ὡς γὰρ τικτούσης ἡ νηδὺς οὐ διέφθαρτο, οὕτω θανούσης ἡ σὰρξ οὐ διόλωλεν· ὢ τῶν θαυμάτων! Ὁ τόκος διέφυγε τὴν φθορὰν καὶ ὁ τάφος τὴν διαφθορὰν οὐ προσήκατο· τῶν γὰρ ὁσίων οὐχ ἅπτεται»⁴. Καθὼς ἡ Θεοτόκος εἶναι ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς, εἶναι ἑπόμενο καὶ ὁ θάνατός της νὰ εἶναι «ζωηφόρος»⁵. Εἶναι ἁπλὴ ἀντιστροφὴ τῆς σωματικῆς παχύτητος σὲ χιτώνα ἀφθαρσίας. Στὸ πανάγιο σῶμα βεβαίως δὲν προστέθηκε τίποτε, διότι καὶ ἐπὶ γῆς ἦταν ἔμψυχος ναὸς τοῦ τελείου Πνεύματος. Καθὼς δὲ «οὐδὲν μέσον Μητρὸς καὶ Υἱοῦ»⁶, ἦταν ἀδύνατο τὰ θεομητορικὰ μέλη, ποὺ κοινώνησαν πολυτρόπως τὴν τελειότητα τῶν μελῶν τοῦ Χριστοῦ, νὰ μὴν γίνουν καὶ αὐτὰ «σύμμορφα»⁷ τῆς λαμπρότητος τοῦ Ἀναστημένου Υἱοῦ καὶ νὰ μὴν λάμψουν καὶ αὐτὰ τὸ ἀναστάσιμο Φῶς, στὸ ὁποῖο καὶ ἀπὸ τὴν ἐπίγεια ζωὴ μετεῖχαν.

Μὲ ὑπέροχο λόγο ὁ Νικόλαος Καβάσιλας συνοψίζει τὴν θεομητορικὴ ζωὴ ὡς ἀκόλουθη τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ καταλήξει ὅτι καὶ ὁ θάνατός της ἀκολουθεῖ σὲ ὅλα ἐκεῖνον τοῦ Υἱοῦ της: «διότι ἔπρεπε νὰ λάβει μέρος σὲ κάθε τὶ ποὺ ἔκανε ὁ Υἱός της γιὰ τὴν σωτηρία μας. Ὅπως τοῦ μετέδωσε τὸ αἷμα καὶ τὴ σάρκα της κι ἔλαβε ἀμοιβαία μέρος στὶς δικές του χάριτες, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ἔλαβε μέρος καὶ σὲ ὅλους τους πόνους καὶ τὴν ὀδύνη του⁸ ... Ἔτσι μετὰ τὰ βραβεῖα καὶ τὰ στεφάνια ποὺ ἔλαβε, μετὰ δηλαδὴ τὸν Ἥλιο τῆς δικαιοσύνης ποὺ δέχθηκε μέσα της καὶ μὲ τὸν ὁποῖο ἑνώθηκε, δοκίμασε γιὰ χάρη μας θλίψεις καὶ ὀδύνες, “ἀντὶ τῆς προσκειμένης αὐτῇ

Επίσκοποι και Ποιμένες παραδόθηκαν άνευ όρων στον Οικουμενισμό και επιτρέπουν την πραγματοποίηση των στόχων των Παγκοσμιοποιητών!

"Για να επιτευχθεί η παγκόσμια κυβέρνηση...."

Ο Αμερικάνος χριστιανός συγγραφέας Tal Brooke έγραψε κάποτε: «Σήμερα ένα – ένα τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν στην θέση τους για μια παγκόσμια μεταμόρφωση. Στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον μια νέα παγκόσμια τάξη, σε αντίθεση με οτιδήποτε ο κόσμος έχει δει ποτέ, θα μπορούσε να εμφανιστεί σχεδόν εν μία νυκτί. Υπάρχει μια αναδυόμενη "παγκόσμια συνείδηση" ​​που είτε είναι μια απίστευτη ιστορική σύμπτωση, είτε είναι, στην πραγματικότητα, ένα μέρος ενός καλοσχεδιασμένου σχεδίου του οποίου η αρχή μπορεί να εντοπιστεί στην αρχαιότητα. Θα μπορούσε αυτό να είναι η παγκόσμια πραγματικότητα που είδε πριν από πάνω από 2.000 χρόνια, ένας γέροντας προφήτης στη Νήσο της Πάτμου; Ένα

ΜΕΤΑΣΤΑΣΙΣ-ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ τῆς Θεοτόκου, π. Αθαν. Μυτιληναίος

Ὁμιλία π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου

Τὸ κείμενο τῆς ὁμιλίας τοῦ π. Ἀθανασίου, μὲ κάποιες συντομεύσεις:

Ἀπὸ τὰς θεομητορικὰς ἑορτάς, ἀγαπητοί, ξεχωρίζει ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ποὺ περιλαμβάνει, πρῶτον, τὸν θάνατον καὶ τὴν ταφήν της καὶ δεύτερον, τὴν Ἀνάστασίν της καὶ τὴν Μετάστασίν της εἰς τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅλα αὐτά, τῆς ἑορτῆς, περιλαμβάνονται κατὰ ἕναν θαυμαστὸν τρόπον εἰς τὸ πρῶτον τροπάριον τῆς Λιτῆς, τὸ ὁποῖον ἔχει ὡς ἑξῆς:

«Ἔπρεπε τοῖς αὐτόπταις τοῦ Λόγου καὶ ὑπηρέταις, καὶ τῆς κατὰ σάρκα Μητρὸς αὐτοῦ, τὴν Κοίμησιν ἐποπτεῦσαι…»: Ἔπρεπε, λέγει, εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι στάθηκαν αὐτόπται τοῦ Θεοῦ Λόγου, ...οἱ περιγράψαντες τὴν ζωήν του, ἔπρεπε νὰ σταθοῦν καὶ αὐτόπται καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ καὶ νὰ ἐποπτεύσουν τὴν δικήν της τὴν Κοίμησιν·

 «…τελευταῖον οὖσαν ἐπ' αὐτῇ μυστήριον»: καὶ τὸ ὁποῖον -ἡ Κοίμησίς της- εἶναι τὸ τελευταῖον εἰς αὐτὴν μυστήριον. Ἀπ’ ὅλα τὰ μυστήρια τὰ ὁποῖα συνέβησαν εἰς τὴν

Η ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ. Σιμόν Πέρες: «Ο Πάπας είναι ίσως ο μόνος ηγέτης που είναι πραγματικά σεβαστός».

Ἡ Παν-Θρησκεία εἶναι ἐδῶ!

Ἄραγε, οἱ Ἕλληνες Ἐπίσκοποι, ποὺ σέβονται καὶ συμμετέχουν στὶς φιέστες καὶ τὶς Συνάξεις τοῦ κ. Βαρθολομαίου καὶ κοινωνοῦν μαζί του, δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅτι ἔτσι συμμετέχουν (ὡς μὴ διακόπτοντες τὴν κοινωνία μαζί του) στὴν οἰκοδόμηση καὶ τῆς Πανθρησκείας!

Ποὺ ὅταν συντελεστεῖ, κάποιοι θὰ ὀδύρονται καὶ θὰ καλοὺν σὲ ἀντίσταση!

Ἀντίσταση, ὅμως, δὲν γίνεται ἀπὸ «πεθαμένους»!

Η «ανάγκη» για μια Παγκόσμια Θρησκεία και τον «αδιαμφισβήτητο ηγέτη» της

 Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο πρώην πρόεδρος του Ισραήλ, Σιμόν Πέρες ζήτησε από τον Πάπα Φραγκίσκο να ηγηθεί ενός μελλοντικού "ΟΗΕ των θρησκειών", μιας προτεινόμενης οργάνωσης με "αδιαμφισβήτητη" αρχή που θα διακηρύξει «το θέλημα του Θεού». Ο Πέρες υποστήριξε μια παγκοσμιοποιημένη πίστη υπό μια ενιαία παγκόσμια αρχή, προκειμένου να καταπολεμηθεί η «τρομοκρατία». Αλήθεια, όλος αυτός ο «πόνος» του Πέρες και των άλλων ομοίων του στην

ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΠΟ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΤΗΣ ...ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝ!!!. (ΒΙΝΤΕΟ)

Νέο-Βαρλααμίτης Ἀρχιμανδρίτης ἀντιτίθεται

στὴν θεολογία τοῦ ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ!

Καὶ εἶναι ὑποψήφιος Δεσπότης!

Ὄχι μόνο δὲν ἀντιτίθενται στὸν Οἰκουμενισμό, ἀλλὰ «μορφώνουν» τοὺς ἱερεῖς μὲ Παπικές-Προτεσταντικὲς θέσεις! Ἡ Νέα Ἐκκλησία εἶναι ἐδῶ!

 

(Περιοδ. «Ἐφημέριος», Ἔτος 64, τευχ. 4^ο, σελ. 43-44).

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
Ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης καταδεικνύει τὶς κακοδοξίες τοῦ Ἀρχιμανδρίτη.