Δευτέρα 13 Απριλίου 2015

Η Εκκλησία διαθέτει την περιουσία της! --Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΜΑΙ ...ΕΓΩ!





κκλησία εἴμαστε ἐμεῖς, οἱ Δεσποτάδες! Γιὰ τὴν ἀκρίβεια (λέει ὁ Ἱερώνυμος), Ἐκκλησία εἶμαι Ἐγώ! Γι’ αὐτὸ καὶ ἀποφασίζω Ἐγώ γιὰ τὴν διαχείρηση τῆς περιουσίας τῆς Ἐκκλησίας, χωρὶς νὰ ρωτηθεῖ ὁ νοικοκύρης, ὁ Λαό της, ἀπὸ τὸν ὁποῖο προέρχεται καὶ στὸν ὁποῖο ἀνήκει!
Δὲν φτάνει ποὺ οἱ ἀετονύχιδες πολιτικοὶ καὶ οἱ «προστάτες» τους κατάκλεψαν τὸν Ἑλληνικὸ λαό, τώρα ὁ ἀρχιεπίσκοπος θέλει νὰ τοὺς προσφέρει τὴν δυνατότητα νὰ ...«διαχειριστοῦν» καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ περιουσία!


Η Εκκλησία διαθέτει την περιουσία της.

Και το 1453 έγινε το ίδιο, αλλά δεν σώθηκε η Πόλη.
Έτοιμος να προχωρήσει μαζί με το κράτος στην αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και τα έσοδα να διατεθούν για την αποπληρωμή του χρέους, δήλωσε για πρώτη φορά, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμος, μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ.
Στην Κωνσταντινούπολη το 1453, πωλούσαν μέχρι και τα σκεύη των εκκλησιών, προκειμένου να βρεθούν χρήματα για να αντιμετωπιστούν οι Τούρκοι και να γλιτώσει η Πόλη. Η παρακμή όμως ήταν ανίκητη. Οι πλούσιοι ολιγάρχες της Κωνσταντινούπολης, τα πλούτη που είχαν συσσωρεύσει, δεν τα διέθεταν αλλά τα φύλαγαν στα σεντούκια. Όμως, όταν μπήκαν οι Τούρκοι στην Πόλη, δεν τους γλίτωσαν τα σεντούκια.
Σήμερα, που καταστρέφεται η χώρα, οι Έλληνες ολιγάρχες, όχι μόνο δεν διαθέτουν τίποτα, όχι μόνο δεν δέχονται να φορολογηθούν, αλλά προσπαθούν, μαζί με τους επιτιθεμένους δανειστές, να κερδίσουν κι αυτοί πιο πολλά από τους εξαθλιωμένους Έλληνες.
Όμως σήμερα δεν φυλάνε τα πλούτη στα σεντούκια, αλλά τα έχουν ασφαλή στις ξένες τράπεζες. Βλέπετε, το 1453 δεν υπήρχε ούτε η Ευρωζώνη, ούτε η Παγκοσμιοποίηση.
Τελικά η παρακμή είναι όντως ανίκητη.
ΥΓ. Χριστός Ανέστη. 
Να δούμε όμως πότε θα αναστηθεί και η Χώρα, το σπίτι όλων μας…
Πέτρος Χασάπης

Όταν οι Επίσκοποι αγωνίζοντο για την ακεραιότητα της Πίστεως και δεν συμβίωναν με την αίρεση!





Εορτή του Αγίου Μαρτίνου του Πάπα Ρώμης



Τη μνήμη του Αγίου Μαρτίνου του Πάπα Ρώμης τιμά σήμερα, 13 Απριλίου, η Εκκλησία μας

"Ὁ Πάπας Μαρτίνος ταν ρθόδοξος κα πέρμαχος τς ρθοδοξίας, γι’ ατ κα δν δίστασε ν καταδείξει τ κέντρο τς αρέσεως κα τν γέτη της, πατριάρχη Παλο –ντίθετα π’ ,τι κάνουν σήμερα ο πίσκοποι κα ο ποιμένες," ποὺ τρέμουν στὴν σκέψη ὅτι θὰ μποροῦσαν νὰ καταγγείλουν τὸν Οἰκουμενιστὴ πατριάρχη Βαρθολομαῖο, τὸν Ζηζιούλα, τὸν Δημητριάδος καὶ νὰ παύσουν νὰ τοὺς μνημονεύουν· στὴν ἀντιπατερική τους αὐτὴ τακτικὴ ἔχουν συμπαραστάτες τὰ "χριστιανικὰ" ἱστολόγια ποὺ -ὡς ἄλλη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο- ἔχουν ἀποφανθεῖ: ὅποιος δὲν μνημονεύει τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές, εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας!
Ο Άγιος Μαρτίνος, Επίσκοπος Ρώμης, γεννήθηκε στην κεντρική Ιταλία, στο Τόδι της Ομβρικής.
Έγινε Πάπας Ρώμης την εποχή που την Εκκλησία ταλαιπωρούσε η αίρεση των Μονοθελητών. Δυστυχώς, τότε και η Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης είχε πέσει στα δίχτυα αυτής της αίρεσης, διότι ο Πατριάρχης Παύλος ο Β' ήταν υπέρμαχος του Μονοθελητισμού, μαζί με τον αυτοκράτορα Κώνστα τον Β'. Ο Πάπας Μαρτίνος, υπέρμαχος της Ορθοδοξίας, προσπάθησε με επιστολή του, αλλά και με ειδικούς απεσταλμένους κληρικούς, να επαναφέρει τον Πατριάρχη Παύλο στο ορθόδοξο δόγμα. Μάταια, όμως.
Ο Πατριάρχης, επηρεαζόμενος από τον αυτοκράτορα, επέμενε στο Μονοθελητισμό και εξόρισε τους απεσταλμένους του Μαρτίνου σε διάφορα νησιά. Μάλιστα, ο Κώνστας ο Β' έστειλε και συνέλαβαν με δόλο και τον ίδιο το Μαρτίνο.
Και αφού τον οδήγησαν αιχμάλωτο στην Κωνσταντινούπολη, κατόπιν τον εξόρισαν στη Χερσώνα. Εκεί, πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου του 655 μ.Χ., αφού κυβέρνησε την εκκλησία του έξι χρόνια. Το σπουδαιότερο, όμως, είναι ότι ο θάνατος τον βρήκε αγωνιζόμενο στις επάλξεις της Ορθοδοξίας, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας. Δηλαδή, να διδάσκει ορθά, χωρίς πλάνη, το λόγο της αλήθειας.
(Η μνήμη του, από ορισμένους Συναξαριστές, επαναλαμβάνεται στις 20 Σεπτεμβρίου).
Μαζί με τον Άγιο Μαρτίνο εξορίστηκαν στη Χερσώνα και δυο ακόμα Επίσκοποι, όπου μετά από πολλές ταλαιπωρίες πέθαναν.

Απολυτίκιο:
Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείοις δόγμασι, της ευσέβειας, υπεστήριξας, την Εκκλησίαν, ω Μαρτίνε ιεράρχα Θεόσοφε, τον γαρ Χριστόν διπλούν όντα ταίς φύσεσιν, ομολογήσας την πλάνην κατήσχυνας. Πάτερ Όσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Πηγή: «Agioritikovima»