Δεύτερη ἀπάντηση στὸ ἄρθρο τοῦ π. Ιωήλ Κωνστάνταρου από τον κ. Σημάτη Π.

Ὀλίγη ἀντικειμενικότητα καὶ ἔρευνα πρὶν δημοσιεύσετε τὰ ἄρθρα σας,  δὲν βλάπτει, ἐντιμότατε π. Ἰωὴλ Κωστάνταρε

 Ἀπαντήσαμε ἤδη, σὲ ἄλλα δύο ἄρθρα τοῦ π. Ἰωήλ. Ὅμως ὁ π. Ἰωήλ ἐπανῆλθε  καὶ γράφει χωρὶς νὰ λαμβάνει ὑπόψιν του ὅσα ἀντιρρητικὰ ἐπιχειρήματα καὶ κείμενα τοῦ προσκομίζουν οἱ διαλεγόμενοι (καὶ αὐτὸ εἶναι φοβερὸ γιὰ ἕνα κληρικό). Θυμίζει τοὺς διαλεγομένους στὴν τηλεόραση, ποὺ συνήθως λέγουν ἐκεῖνα ποὺ σὰν μαγνητόφωνα ἔχουν ἀπομνημονεύσει καὶ ἔχουν ἐντολὴ νὰ ποῦν, κι ὄχι ἐκεῖνα ποὺ ἀπαιτεῖται νὰ ἀπαντήσουν, στὴν ἐρώτηση ποὺ τοὺς ἔγινε!

Ἐπειδὴ ὁ π. Ἰωήλ καὶ πάλι συκοφαντεῖ καὶ διαστρέφει τὶς θέσεις ποὺ διατυπώσαμε, θὰ ἀπαντήσουμε σὲ μερικὰ ἀπὸ ὅσα γράφει. Νὰ σημειώσουμε ὅτι, ἂν εἶχε μελετήσει μὲ καλὴ προαίρεση τὰ κείμενα ποὺ γιὰ τὸ θέμα ἔχουμε δημοσιεύσει, δὲν θὰ ἔχανε τόσο χρόνο, δὲν θὰ  ἔσπερνε τὴν σύγχυση σὲ πολλὲς ψυχές καί, τέλος, δὲν θὰ καθιστοῦσε ὁ ἴδιος ἑαυτὸν ὑπεύθυνο, γιὰ τὴν διαφοροποίησή τους ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Πατερικὴ  Παράδοση· διότι, ὅλες οἱ θέσεις του ἀνασκευάζονται, μὲ χρήση ἑκατοντάδων πατερικῶν κειμένων ἀπὸ τὰ βιβλία καὶ τὰ ἄρθρα τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ.

Μόνο κάποιος τυφλός, ἢ ἀγράμματος θὰ μποροῦσε νὰ γράφει ἔτσι, κι ὄχι ὁ π. Ἰωήλ, ποὺ βλέπει καὶ γνωρίζει γραφὴ καὶ ἀνάγνωση, ποὺ στὰ κατὰ Κυριακὴ κηρύγματά του μὲ θαυμάσιο καὶ σύγχρονο τρόπο μᾶς ἐξηγεῖ τὰ Ἁγιογραφικὰ Ἀναγνώσματα. Ἡ προκατάληψη, ὅμως, εἶναι μιᾶς κάποιας μορφῆς πνευματικὴ τύφλωση! Ὑπομονετικά, λοιπόν, θὰ σχολιάσουμε καὶ πάλι τὶς ἀναπόδεικτες θέσεις ποὺ ἀνακυκλώνει. Γράφει ὁ π. Ἰωήλ: «Απλώς, συνειδησιακή ανάγκη και παράκλησις αδελφών, μας ωθεί στο να διατυπώσουμε τις απόψεις μας, οι οποίες αναφέρονται σε καταστάσεις διαμορφωμένες και παγιωμένες, που υφίστανται στον χώρο της Εκκλησίας».

Ἀποφεύγει νὰ δηλώσει ὅτι ἀπαντᾶ σὲ μᾶς ποὺ ἀποτειχιστήκαμε. Γιατὶ τότε, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι συγκεκριμένος. Δηλώνει λοιπόν, ὅτι ἀπαντᾶ γενικὰ καὶ ἀόριστα σὲ κάποιους ἀδελφούς.

Ἴσως ἰσχυρισθεῖ ὁ π. Ἰωήλ, ὅτι δὲν εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ ἀπαντήσω εἰδικὰ σὲ σᾶς. Πόσο, ὅμως, θὰ μποροῦσε νὰ σταθεῖ μιὰ τέτοια δικαιολογία; Εἶναι δυνατὸν κάποιος πνευματικὸς πατέρας, νὰ ἀγνοεῖ τὰ ἐρωτήματα πιστῶν –γιὰ τὶς ἐνέργειες τῶν ὁποίων μάλιστα γίνεται ἡ ὅλη συζήτηση; Ἄλλο τόσο θὰ μποροῦσε νὰ κάνει μιὰ τέτοια σκέψη ὁ π. Ἰωήλ. Ἄρα, λοιπόν, εἶναι φανερὸ ὅτι ἔπρεπε νὰ ἀπαντήσει πρωτίστως σὲ μᾶς, ἐφόσον ὁμιλοῦμε γιὰ χριστιανικὴ ἀγάπη. Δὲν μᾶς ἀπαντάει ὅμως εὐθέως, ἀλλὰ πλαγίως!

Ἀλλ’ ἔστω. Ἀμέσως μετὰ γράφει ὅτι οι απόψεις του «αναφέρονται σε καταστάσεις διαμορφωμένες και παγιωμένες, που υφίστανται στον χώρο της Εκκλησίας». Μιλᾶτε, πάτερ, γιὰ παγιωμένες καταστάσεις. Γιατὶ δὲν μιλᾶτε γιὰ Ἱερὰ Παράδοση, Ἱεροὺς Κανόνες καὶ Πατερικὰ κείμενα; Μήπως γιατὶ δὲν ἔχετε μελετήσει, δὲν τὰ ξέρετε, δὲν σᾶς συμφέρουν; Τὸ κυριότερο, μήπως γιατὶ δὲν ὑπάρχουν κείμενα ποὺ νὰ στηρίζουν τὶς θέσεις σας; Μήπως μιλᾶτε γιὰ σύγχρονες «παγιωμένες καταστάσεις ποὺ ὑφίστανται στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας», δηλαδὴ γιὰ καταστάσεις ποὺ «παγιώθηκαν»  κάτω ἀπὸ τὴν ἐπίδραση τῆς θεολογίας τῶν Χριστιανικῶν Ἀδελφοτήτων (ποὺ εὐνοοῦν τὸν ἀσύδοτο ἐπισκοποκεντρισμὸ καὶ τὴν κακὴ ὑπακοὴ στοὺς ποιμένες) καὶ κάτω ἀπὸ τὴν ἐπίδραση τοῦ ἀλλοιωτικοῦ τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογίας Οἰκουμενιστικοῦ πνεύματος;

Θὰ μᾶς ἐπιτρέψετε νὰ ὑπονοήσουμε ὅτι αὐτὸ ἐννοεῖτε, γιὰ πολλοὺς λόγους, μὲ τελευταῖο τὸν ἑξῆς: Ἐνῶ στὸ ἀμέσως προηγούμενο ἄρθρο μας καταγγείλαμε τὸ ὀλίσθημα τοῦ Μητροπολίτου σας π. Ἀνδρέα (καὶ τῆς Ἀδελφότητος τοῦ «Σωτῆρος») νὰ ἀποδεχτοῦν τὴν ἁγιοποίηση τοῦ Ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης, ὁ ὁποῖος ἀποδεδειγμένα ἦταν κήρυκας προτεσταντικών, Οἰκουμενιστικῶν καὶ Μασωνικῶν αἱρετικῶν ἰδεολογημάτων, ἐσεῖς αὐτὸ τὸ παραβλέψατε ἀναπάντητο.

Ἔτσι, ἐνῶ ἐσεῖς ἐπικαλεῖσθε τὴν ἀπὸ τὴν ἐκκοσμίκευση καὶ τὸν Οἰκουμενισμὸ «παγιωμένη κατάσταση», ἐμεῖς –ὅπως εὔκολα διαπιστώνει κανεὶς ἀνατρέχοντας στὰ κείμενά μας– στηριζόμαστε στὴν Ἁγία Γραφή, στὴν Ἱ. Παράδοση καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες. Τοῦτο σᾶς ἐνοχλεῖ, γι’ αὐτὸ λίγο πιὸ κάτω –στὴ συνέχεια τοῦ ἄρθρου σας– ἐπιχειρεῖτε νὰ συκοφαντήσετε, ὥστε νὰ ἐξουδετερώσετε, αὐτὴ τὴν θεοπαράδοτη τακτικὴ τοῦ «ἕπεσθαι τοῖς ἁγίοις πατράσι», ταυτίζοντας ἄκομψα τὴν δική μας καταφυγὴ στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς Πατέρες, ὡς ἐνεργούμενη μὲ τὸν τρόπο τῶν Προτεσταντῶν! Ἄρα, πάτερ, ἐκτὸς ἀπὸ σχισματικούς (ὅπως μᾶς χαρακτηρίζετε παρακάτω) εἴμαστε καὶ Προτεστάντες. Καλωσύνη σας.

Ἐσεῖς ὅμως, ποὺ ἔχετε ἀνατραφεῖ καὶ ἀνδρωθεῖ, ἀλλὰ καὶ παραμένετε μέσα στὸ κλῖμα τῶν Ἀδελφοτήτων, παραβλέπετε τελείως τοὺς Πατέρες, καὶ δὲν προσκομίζετε ΟΥΤΕ ΕΝΑ  σχετικὸ πατερικὸ κείμενο, ποὺ νὰ μᾶς πείθει γιὰ τὴν ἀλήθεια τῶν θέσεων ποὺ ὑποστηρίζετε, ἴσως γιατὶ ἐμφορεῖσθε ἀπὸ τὴν συνείδηση ὅτι ἔχετε ἐν ἑαυτῷ καταγεγραμμένη καὶ διδάσκετε ἀλανθάστως τὴν πατερικὴ σοφία.

Γράφετε στη συνέχεια: Η καλή πίστη και η ειλικρινής διάθεση, είναι κάτι το δεδομένο, και από την θέση αυτή εξαιτούμεθα τις ευχές και τις προσευχές σας. Το σημειώνουμε ἁπλῶς ἐδῶ, θὰ τὸ ἀποδείξουμε στὴ συνέχεια, ὅτι δεδομένη δὲν εἶναι ἡ καλὴ πίστη, ἀλλὰ ἡ κακοπιστία σας. Ὅσο γιὰ εἰλικρινῆ διάθεση, μπορεῖ νὰ τὸ νομίζετε, ἀλλὰ κι αὐτὴ δὲν εἶναι εἰλικρινής. Ἂν ἦταν, δὲν θὰ ἐμμένατε στὶς δικές σας θέσεις, ἀλλὰ θὰ κάνατε τὸν κόπο νὰ ἀνατρέξετε στοὺς Πατέρες, καὶ ὄχι μόνο στὸ σεβαστὸ π. Ἐπιφάνιο, τοῦ ὁποίου ἐπὶ τοῦ συγκεκριμένου θέματος ὁ ἱερομόναχος π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς –μὲ πληθώρα πατερικῶν κειμένων– ἀπέδειξε ὅτι δὲν εἶχε ἀποδώσει σωστὰ τὶς πατερικὲς θέσεις στὸ συγκεκριμένο θέμα. Ἐξ ἄλλου δὲν εἶναι λίγοι οἱ Πατέρες ποὺ σὲ κάποιο σημεῖο ἔσφαλαν, χωρὶς διὰ τοῦτο νὰ παύσουν νὰ εἶναι ἅγιοι. Εἶναι πάγια θέση, πάτερ, ἐπιστημονικὴ καὶ ἁγιοπατερική, ὅταν κάποιου μιὰ τοποθέτηση ἀμφισβητεῖται, νὰ ἐλέγχεται βάσει τῶν νέων δεδομένων. Ἐσεῖς ὅμως δὲν συζητᾶτε τὶς ἐλεγχόμενες θέσεις τοῦ π. Ἐπιφανίου. Εἶναι ἄραγε ἀλάνθαστος;

Στὴν συνέχεια, π. Ἰωήλ, μᾶς κάνετε θεωρία περὶ Ἁγίας Γραφῆς καὶ περὶ τῆς «συμφωνίας τῶν Πατέρων» (consesus Patrum)», περὶ τῆς ἀνάγκης ἡ «Ἁγ. Γραφὴ νὰ ἑρμηνεύεται ἀπὸ τὶς Συνόδους καὶ ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας», καὶ ἐπίσης ὅτι «τα όσα ισχύουν για την Αγία Γραφή, τα ίδια και ακόμα περισσότερα ισχύουν και για τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας». Ἤδη προανεφέρθη, ὅτι ὁμιλεῖτε ἐκ τοῦ πονηροῦ, ὡσὰν νὰ ἀπευθύνεσθε σὲ Προτεστάντες. Δὲν ἀναφέρετε ποιά ἁγιοπατερικὰ κείμενα παρερμηνεύουμε, ἀλλὰ ταυτόχρονα ἑτοιμάζετε τὸ κλίμα, γιὰ νὰ ἀποδώσετε σὲ μᾶς –προσεκτικὰ καὶ προοδευτικά, ἀλλὰ σαφῶς ἀναπόδεικτα– τὴν μομφὴ τοῦ προτεσταντίζειν. Τοῦτο σᾶς χρειάζεται, γιὰ νὰ καταστήσετε ἀναξιόπιστες τὶς θέσεις μας, νὰ δομήσετε σὲ λίγο τὸ κατηγορητήριό σας, νὰ ἀποδείξετε ὅτι ἡ ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστὲς μᾶς ἐξάγει καὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, παρ’ ὅτι ἔχουμε καταστήσει σαφὲς ὅτι μένουμε στὴν Ἐκκλησία, δὲν προσφύγαμε σὲ καμιὰ Παλαιοημερολογιτικὴ Παράταξη, παρ’ ὅτι θεωροῦμε ὀρθότερο τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο –ποὺ ἀκολουθοῦν τὰ περισσότερα Πατριαρχεῖα– μένουμε στὸ Νέο, γιὰ νὰ μὴν προκαλέσουμε σύγχυση καὶ μὲ ἕνα λόγο ἐφαρμόζουμε τὸν ΙΕ΄ Κανόνα!

Κι ὅμως, πάτερ, εἶναι τραγικό, ἀλλὰ ἐσεῖς περιπίπτετε στὴν διαπίστωση-κατηγορία τῆς παρερμηνείας τῶν ἁγιοπατερικῶν κειμένων, ποὺ κάνετε γιὰ τοὺς ἄλλους (καὶ γιὰ μᾶς) λέγοντας: «τὰ ἴδια ἀκριβῶς (ἁγιογραφικά) κείμενα, τὰ ἑρμηνεύει ὁ καθένας κατὰ τὸ δοκοῦν»! Γιὰ σκεφτεῖτε ὅμως, λίγο· ποιός εἶναι περισσότερο ἀξιόπιστος: Ἐκεῖνος ποὺ παραθέτει συλλογισμοὺς καὶ ἀποφαίνεται, χωρὶς νὰ παραθέτει τὰ κείμενα ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐξάγονται οἱ θέσεις του (ὅπως κάνετε ἐσεῖς), ἢ ἐκεῖνος ποὺ παραθέτει, δίπλα στὰ συμπεράσματά του, δεκάδες ἁγιοπατερικὰ κείμενα, ὅπως κάνουμε ἐμεῖς, δίνοντας καὶ στὸν πιὸ κακόπιστο τὴν δυνατότητα νὰ συγκρίνει, νὰ ἐλέγξει, ἂν τὰ συμπεράσματά μας εἶναι ὀρθά; Σ’ αὐτὴν τὴν περίπτωση, ποιός ἀπὸ τοὺς δύο μπορεῖ νὰ κατηγορηθεῖ ὅτι θέλει νὰ ἀποφύγει τὸν ἔλεγχο; Δὲν εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἀποφεύγει νὰ παραθέσει τὰ κείμενα; Δυστυχῶς αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ κατηγορεῖτε ἐμᾶς, αὐτὸ ἀκριβῶς κάνετε· ἑρμηνεύετε κατὰ τὸ δοκοῦν! Σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο ἔρχεται στὴ μνήμη μας τὸ ἁγιογραφικό: «ἐμπεσεῖται εἰς βόθρον, ὃν εἰργάσατο»! Τοῦτο θὰ φανεῖ καὶ παρακάτω.

Στὴ συνέχεια γράφετε: «οι Φωτισμένοι και οι Θεούμενοι, είναι αυτοί που αυθεντικώς κατανοούν και ερμηνεύουν τα κείμενα και μεταφέρουν την ζώσα παράδοση». Ἄρα, πάτερ (ἂν καὶ ὁ π. Εὐθύμιος δὲν ἔχει ποτὲ δηλώσει ὅτι ἀνήκει σ’ αὐτὴν τὴν κατηγορία, ἀλλὰ παρακαλεῖ πάλιν καὶ πολλάκις νὰ ἐλεγχθοῦν οἱ θέσεις του, γιὰ νὰ διορθώσει κάποια ἀστοχία, ἂν κάπου δὲν κατάλαβε καλὰ τοὺς Ἁγίους), ἐσεῖς τὸν βγάζετε ἀφώτιστο, θεωρεῖτε ὅτι αὐτὸς μέν, δὲν ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ μεταφέρει αὐθεντικὴ τὴν ἁγιοπατερικὴ Παράδοση, ἐνῶ ἐσεῖς ἀνήκετε στὴν κατηγορία τῶν φωτισμένων, ἔχετε τὴν δυνατότητα νὰ κατανοεῖτε αὐθεντικῶς τοὺς Πατέρες, νὰ κατανοεῖτε τὸ λάθος του, χωρὶς ἐπαναλαμβάνω νὰ παραθέτετε οὔτε ἕνα κείμενο Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ συγκρίνουμε τὶς θέσεις σας καὶ νὰ δοῦμε ἂν ἔχετε δίκιο! Ἴσως πιστεύετε, ὅτι δὲν χρειάζεται κἂν νὰ κάνετε αὐτὸν τὸν κόπο, γιατὶ ἁπλούστατα, ὡς μὴ ἔχοντες τὸν δικό σας φωτισμό, δὲν πρόκειται νὰ καταλάβουμε τίποτα, ἐκεῖνο ποὺ μᾶς πρέπει εἶναι ἡ ὑπακοή! Ὁ κληρικαλισμὸς στὴν ἀποθέωσή του!

Εἴμαστε περίεργοι, πάτερ, νὰ δοῦμε πὼς θὰ ξεπεράσετε τὸ παρακάτω ἀπόφθεγμά σας, ὅταν ἀποκαλυφθεῖ ὅτι ταιριάζει ἀπόλυτα, βρίσκει τὴν ἐφαρμογή του σὲ σᾶς. Γράφετε: «Όπως δε όλες οι αιρέσεις, το ίδιο ακριβώς κείμενο, το κατανοούν και το ερμηνεύουν, εκ διαμέτρου αντίθετα η μία από την άλλη, έτσι και όσοι έχουν περάσει ή δρασκελίζουν στους χώρους των ποικίλων σχισμάτων». Κι ἂν ἀποδειχθεῖ, ἄν λέω, ὅτι ἐσεῖς κατανοεῖτε καὶ ἑρμηνεύετε ἀντίθετα ἀπὸ τοὺς Πατέρες τὸ θέμα τῆς Ἀποτειχίσεως;

Μετά ἀπὸ αὐτὰ τὰ προκαταρκτικά, εἰσέρχεσθε στὴν οὐσία τῆς ὑποθέσεως. Γράφετε: «Αυτό όμως το βλέπουμε να συμβαίνει και με όσους έφυγαν από την Λειτουργική και Μυστηριακή κοινωνία του Σώματος της Εκκλησίας μας, έχοντας ως προμετωπίδα δήθεν τους Ιερούς κανόνες.

Αισθάνονται δηλ. την αδήριτη ανάγκη να θεμελιώσουν την κίνηση τους, όχι απλά στο γράμμα του Κανόνα, αλλά σε δήθεν παράλληλες πράξεις των Αγίων, μέσα από την Εκκλησιαστική μας Ιστορία και από τα Ι. Συναξάρια.

Και στο σημείο αυτό, φίλοι μου, βρίσκεται το καίριο και επίμαχο ζήτημα. Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, έκαναν ποτέ σχίσματα; Απέκοπταν εαυτούς, τα πνευματικά τους τέκνα και γενικώτερα ομάδες πιστών από το Σώμα του Χριστού;

Πόσοι, αλήθεια, αδελφοί, απέκοψαν τον εαυτόν τους, προβάλλοντας προς υποστήριξη της πράξεώς τους τον ΙΕ΄ Κανόνα της ΑΒ΄ Συνόδου επί Μ. Φωτίου, αλλά και την περίπτωση του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, παρερμηνεύοντας, τόσο τον Κανόνα, όσο και τον Άγιο;».

Ἐδῶ, λοιπόν, πάτερ,

1. Μᾶς κατηγορεῖτε εὐθέως ὅτι, ἐφαρμόζοντας τὸν ΙΕ΄ Κανόνα, «φύγαμε από την Λειτουργική και Μυστηριακή κοινωνία του Σώματος της Εκκλησίας μας».

2. Ἰσχυρίζεσθε ὅτι τὰ ἑκατοντάδες κείμενα ποὺ χρησιμοποιοῦμε δὲν συνδέονται μὲ τὸν ΙΕ΄ Κανόνα. Ἁπλῶς ἐμεῖς τὰ ἐπικαλούμεθα γιὰ νὰ στηρίξουμε τὶς ἀστήρικτες θέσεις μας καὶ ἔτσι παρερμηνεύουμε τὸν ΙΕ΄ Κανόνα καὶ τὸν Ἅγιο Θεόδωρο τὸ Στουδίτη!

3. Ὑποστηρίζετε ὅτι, ἑρμηνεύοντας λάθος τὸν ΙΕ΄ κανόνα, ἀποκόψαμε διὰ τῆς ἀποτειχίσεως τὸν ἑαυτό μας ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

Ποῦ τὰ βρήκατε αὐτά, π. Ἰωήλ; Δὲν γνωρίζετε πώς, ἀκόμα καὶ ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος (τὸν ὁποῖο χρησιμοποιεῖτε ὡς αὐθεντία γιὰ νὰ στηρίξετε τὶς θέσεις σας) ἔγραψε μὲ ὡραῖα ἑλληνικὰ γράμματα ὅτι: «αν η συνείδηση κάποιου δεν ανέχεται να μνημονεύει το όνομά του (αιρετικού Πατριάρχη), έχει το δικαίωμα, προχωρώντας ακόμα παραπέρα, να παύσει το μνημόσυνό του, σύμφωνα με τον ΙΕ' Κανόνα της Πρωτοδεύτερης Συνόδου»! Τί παραπάνω ἔκανε ὁ π. Εὐθύμιος καὶ ὅσοι τὸν συνοδεύουν σὲ αὐτὴν τὴν ἱεροκανονικὴ δύσβατη, πολεμούμενη καὶ συκοφαντούμενη πορεία; Δὲν ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές; Ἢ μήπως καὶ σεῖς θεωρεῖτε ὅτι δὲν ὑπάρχει αἵρεση;

Τὰ ξαναγράψαμε, ἀλλὰ δὲν τὰ προσέχετε, πάτερ μου. Σᾶς πληροφορήσαμε ὅτι, ὅταν ἀποφασίσαμε νὰ ἀποτειχιστοῦμε, ρωτήσαμε τὸν π. Θεόδωρο Ζήση (ὡς συμμετέχοντες στὴ Σύναξη τῆς Γατζέας), καὶ ὁ π. Θεόδωρος –ὁ ὁποῖος ἕως τότε μιλοῦσε περὶ τῆς ἀνάγκης τῆς ἀποτειχίσεως– μᾶς εἶπε ὅτι, σεῖς ἀτομικὰ μπορεῖτε νὰ προχωρήσετε κατὰ συνείδηση στὴν Ἀποτείχιση, ἐμεῖς ὅμως, ὡς Σύναξη, δὲν συμφωνοῦμε μεταξύ μας. Ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνὸς ἐξάλλου μᾶς συνεχάρη γιὰ τὸ κείμενο περὶ ἀποτειχίσεως ποὺ δημοσιεύσαμε, καὶ μᾶς δήλωσε σὲ Σύναξη ἱερέων στὴ Γατζέα ὅτι: κι ἐμεῖς πρὸς τὰ κεῖ πορευόμαστε! Τὸ ἴδιο ὁ π. Γρηγόριος, Ἡγούμενος στὸ Μοναστῆρι τῆς Γατζέας: Ἐμεῖς ἀδελφέ, εἶπε, δὲν εἴμαστε ἀκόμα ἕτοιμοι. Ἐσεῖς, ὅμως, καλά κάνατε! Κι ὁ κ. Νικ. Βασιλειάδης τῆς Ἀδελφότητας τοῦ «Σωτῆρος» μᾶς ἔστειλε ἐπιστολή, διὰ τῆς ὁποίας μᾶς δήλωνε ὅτι τὸ κείμενο ποὺ ἐκδώσαμε περὶ Ἀποτειχίσεως  ἦταν κατοχυρωμένο θεολογικά.

        Ἀλλὰ καὶ ὁ Μητροπ. Πειραιῶς, ἅμα τῇ ἀναγνώσει τοῦ βιβλίου τοῦ π. Εὐθυμίου περὶ Διακοπῆς Μνημοσύνου καὶ Ἀποτειχίσεως, τοῦ ἔστειλε ἐπιστολή, τμῆμα τῆς ὁποίας εἶναι καὶ ἡ παρακάτω παράγραφος:

«...ἐκφράζω Ὑμῖν τὴν ἀπέραντον εὐγνωμοσύνην μου καὶ τὰς θερμοτάτας συγχαρητηρίους προσρήσεις διὰ τὴν ἐξαίρετον, ἐκπληκτικὴν καὶ πολυδάπανον ἐξ ὀρθοδόξου ἐπόψεως Ὑμετέραν ἐργασίαν. Μετὰ βαθυτάτου αἰσθήματος συγκινήσεως διὰ τὸν Ὑμέτερον πνευματικὸν κόπον καὶ τὴν ὀτρηρὰν καὶ ἐργώδη Ὑμετέραν ὑπεράσπισιν τῆς κανονικῆς ἀληθείας δέομαι τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κυρίου, ὅπως καταστέφῃ τὴν Ὑμετέραν Ὁσιολογιότητα καὶ πλουσίως εὐλογεῖ αὐτήν» (Ἀριθ. Πρωτ. 202, 14ῃ Φεβρουαρίου 2012).

Πῶς, λοιπόν, ἐσεῖς πάτερ μου, χωρὶς νὰ παραθέτετε κείμενα ποὺ νὰ ὑποδεικνύουν τὰ λεγόμενά σας καί, σὲ ἀντίθεση μὲ ὅλους τοὺς παραπάνω πατέρες καὶ θεολόγους, καταλήξατε στὸ συμπέρασμα ὅτι βαδίζουμε τὴν ὁδὸ τοῦ σχίσματος; Φρονῶ, ὅτι μόνο ἡ συνεχιζόμενη οἰκουμενιστικοποίηση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος, θὰ μποροῦσε νὰ σᾶς ἐμπνεύσει μιὰ τέτοια ἰδέα. Ἡ ἴδια ἐπίσης ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος ἐπηρέασε καὶ τοὺς ἄλλους, ποὺ πρὶν τὸν ἐπαινοῦσαν, χωρὶς ἐν τῷ μεταξὺ νὰ ἀναιρέσουν τὶς θέσεις του, τώρα νὰ τὸν ὑποβλέπουν καὶ νὰ τὸν πολεμοῦν. Ὑπ’ ὄψιν, ὅτι οἱ Οἰκουμενιστές, ποὺ ἀσφαλῶς λίγο ἢ πολύ, ἐφοβοῦντο τὴν ἀποτείχιση, τώρα τοὺς ἐφησυχάζετε, διότι οἱ θέσεις ποὺ δημόσια παίρνετε τοὺς διαβεβαιώνουν, ὅτι δὲν ἔχουν νὰ φοβηθοῦν τίποτα ἀπὸ τοὺς χαρτοπολεμιστὲς οἰκουμενιστές. Καὶ ἐπίσης τοὺς δίνετε μεγάλη χαρά, γιατὶ τοὺς ἀπαλλάξατε ἀπὸ ἕνα κόπο: ἀντὶ νὰ μᾶς πολεμοῦν αὐτοί, μᾶς πολεμᾶτε ἐσεῖς, οἱ φυσικοὶ σύμμαχοί μας! Ἂν αὐτὸ ἀποτελεῖ μικρὸ ἢ μεγάλο ἁμάρτημα, θὰ τὸ γνωρίζετε, ἐσεῖς πάτερ, ὡς πνευματικὸς πατήρ, ἱεροκήρυκας καὶ ἐξομολόγος.

 4. Καὶ ἐρχόμαστε στὸ τέταρτο σημεῖο, στὸ ὁποῖο ἐμμέσως ἢ ἀμέσως ἀναφέρεσθε σὲ μᾶς. Γράφετε: «Πόσοι, αλήθεια, αδελφοί, απέκοψαν τον εαυτόν τους, προβάλλοντας προς υποστήριξη της πράξεώς τους τον ΙΕ΄ Κανόνα της ΑΒ΄ Συνόδου επί Μ. Φωτίου, αλλά και την περίπτωση του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, παρερμηνεύοντας, τόσο τον Κανόνα, όσο και τον Άγιο;». Μὲ ποιά ἰδιότητα ἐσεῖς, πάτερ μου, παίρνετε θέση γιὰ τὸν ἂν ὁ π. Εὐθύμιος παρερμήνευσε τὸν ΙΕ΄ Κανόνα καὶ τὸν ἅγιο Θεόδωρο Στουδίτη; Μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ ἀλάθητου κληρικοῦ; Καὶ γιατί ἐσεῖς τὸν καταλάβατε καλύτερα τὸν ἅγ. Θεόδωρο ἀπὸ τὸν π. Εὐθύμιο, ποὺ ἔχει ἀσχοληθεῖ ἐπὶ μία εἰκοσαετία μὲ τὸν Ἅγιο καὶ ἔχει γράψει 3-4 βιβλία γι’ αὐτόν; Τόση αὐτογνωσία διαθέτετε πιά! Καὶ ἐνῶ γράφετε ὅτι «ουδείς εκ των Αγίων Πατέρων έχει παρερμηνευθεί τόσο,

Η μάχη της Ορθοδόξου Πίστεως μὲ τὸ Aids του Οικουμενισμου, Πρώτη ἀπάντηση στὸ ἄρθρο τοῦ π. Ιωήλ Κωνστάνταρου από τον κ. Πανταζή Ν.

Πρώτη Ἀπάντηση στὸ νέο ἄρθρο τοῦ π. Ἰωήλ Κωνστάνταρου

(τοῦ ὁποίου τὸ ἄρθρο δημοσιεύουμε στὸ τέλος)

¹⁰ "Ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού

 ¹¹ ενδύσασθε την πανοπλίαν του Θεού προς το δύνασθαι υμάς στήναι προς τας μεθοδείας του διαβόλου

 ¹² ότι ουκ εστίν ημίν η πἀλη προς αίμα και σάρκα αλλά προς τας αρχάς προς τας εξουσόιας προς τους κοσμοκράτορας του σκότους τουτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις

 ¹³ δια τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού ίνα δυνηθήτε αντιστήναι εν τη ημέρα τη πονηρά και άπαντα κατεργασάμενοι στήναι

 ¹⁴ στήτε ουν περιζωσάμενοι την οσφύν υμών εν αληθεία και ενδυσάμενοι τον θώρακα της δικαιοσύνης

 ¹⁵ και υποδησάμενοι τους πόδας εν ετοιμασία του ευαγγελίου της ειρήνης

 ¹⁶ εν πάσιν αναλαβόντες τον θυρεόν της Πίστεως εν ω δυνήσεσθε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα σβέσαι

 ¹⁷ και την περικεφαλαίαν του σωτηρίου δέξασθε και την μάχαιραν του Πνεύματος ο εστίν ρήμα Θεού." (Εφ. 6, 10-17)

 

Η παραπάνω Αγιογραφική παραπομπή μιλά ξεκάθαρα και ολοζώντανα για μάχη. Θυμίζει μαχητική σκηνή σε επική πολεμική ταινία. Περιγράφει την πολεμική ενδυμασία του Ορθοδόξου Μαχητή, την Πανοπλία του Θεού! Ο Οποίος μάλιστα Θεός, σύμφωνα με δική Του, προσωπική δήλωση και διαβεβαίωση, δεν ήλθε να βάλει ειρήνη αλλά μάχαιραν!

Και έρχεται πάλι για τρίτη φορά, ο π. Ιωήλ Κωνστάνταρος να ανατρέψει αυτή την Ευαγγελική Αλήθεια και να μας παρουσιάσει διπλωματικώς και σκοπίμως άλλον λόγο του ιδίου του Αποστόλου Παύλου: «Δούλον δε Κυρίου ου δει μάχεσθαι, αλλ΄ ήπιον είναι προς πάντας, διδακτικόν, ανεξίκακον» (Β΄ Τιμ. 2, 24)

Οι φαινομενικές "αντιφάσεις" της Γραφής αποκαλύπτουν τους αδοκίμους και πτωχούς τω θεολογικώ πνεύματι. Η πονηρή χρήση μη μαχίμων χωρίων της Γραφής γίνεται προς εξυπηρέτηση των φαύλων τάσεων υποχωρήσεως στα της Πίστεως και προωθήσεως της δουλοπρεπούς δεσποτοκρατικής ηττοπαθείας. Ο μολυσμός των Μυστηρίων είναι ο μολυσμός της μαλθακότητος για μάχη, ο δηλητηριασμός της συνειδήσεως που σβήνει και αργοπεθαίνει, που δεν αντιστέκεται, δε μιλά αλλά συμβιβάζεται με το βέβηλο, οικουμενιστικό κατεστημένο. Υποδουλώνεται, ξεβαφτίζεται, ξεπουλιέται.

Η χιλιοπιπιλισμένη διαφήμιση υπέρ "της των πάντων ενώσεως" πουλάει. Και όσοι δεν "αγοράζουν", δεν "τα χάφτουν" και λένε "όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω" απ' αυτή την "ηρωϊνη" του Οικουμενισμού, αυτοί αυτομάτως στέκονται εμπόδιο και συστηματικώς "σταμπάρονται" ως "σχισματικοί, ταραχοποιοί και εξω-εκκλησιαστικοί". Διώκονται σφοδρώς. Πολεμούνται ανηλεώς.

Είναι αλήθεια ότι δεν βρισκόμαστε σε καιρό ειρήνης αλλά σε καιρό πολέμου, περίοδο φρικτής μάχης, μαρτυρικού διωγμού και μανιακού, συλλογικού πολέμου εναντίον της Αληθινής Πίστεως, της Ορθοδοξίας.

Είναι άκρως λυπηρό, ότι αυτός ο πόλεμος και ο φοβερός διωγμός, δεν προέρχεται από απίστους, αντιχρίστους και ανθρώπους των σκοτεινών δυνάμεων, αλλά "εκ των έσω"... Προέρχεται από εν Χριστώ αδελφούς, ιερείς, Αρχιερείς μέχρι και Πατριάρχες.

Όσοι εκκλησιαστικοί ηγέτες δεν ανέχονται την ύπαρξη υγιαινόντων λόγων, λόγων αληθείας και ορθοτομήσεως, λόγων Αγιοπατερικών, οι οποίοι ερμηνεύουν αλάνθαστα τους λόγους των Αποστόλων και του Ίδιου του Χριστού, αυτοί οι ύπουλοι, γόητες και πονηροί, διαστρέφουν περίτεχνα