Η ΜΟΛΥΝΣΗ εκ του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ έχει λάβει ΤΡΑΓΙΚΕΣ διαστάσεις!

Ἡ περίπτωση

τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου,

ὁ Γόρτυνος Ἱερεμίας καὶ «Ὁ Σωτήρ»

  Ἂν χαρακτηρίζουν τὸν Ναυπάκτου ὡς νέο Μᾶρκο Εὐγενικό, ποιός χαρακτηρισμός, ἄραγε, θὰ ταίριαζε γιὰ τοὺς ἄλλους;

 Δεῖτε καὶ τὸ Βίντεο μὲ τὴν ἡρωοποίηση τοῦ μητροπολίτη Ναυπάκτου ἀπὸ τὸν μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη ποὺ ἀναρτήθηκε στὶς 8/7/2016:

   Ὁ μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος (ὁ κατὰ τὸν γραφικὸ μητροπολίτη Γόρτυνος, νέος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ἐδῶ) ἔδωσε στὶς 4/7/2016 συνέντευξη σὲ τοπικὸ κανάλι τῆς Ναυπάκτου. Τὴ συνέντευξη τὴν δημοσιεύσαμε (ἐδῶ) καὶ ἐν τῷ μεταξὺ ἑτοιμάσαμε τὸν σχολιασμὸ ποὺ ἀκολουθεῖ.

   * ΟΤΑΝ γνωρίσαμε τὶς πρῶτες πληροφορίες γιὰ τὴν στάση τοῦ Ναυπάκτου στὴν «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο», ὅτι δηλαδὴ ἀπευθυνόμενος στὸν μητροπολίτη Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα τοῦ εἶπε: «Ἀλλοιώνετε τὴ Θεολογία τῆς Ἐκκλησίας», γράψαμε: «Ο Ναυπάκτου πήγε στην Σύνοδο και αγωνίστηκε, την στιγμή που άλλοι (όπως ο Πειραιώς) φυγοδίκησαν. Θα τολμήσει, όμως, να διακόψει την κοινωνία με όσους αλλοιώνουν την Πίστη;» (ἐδῶ)  γιατὶ μᾶς δημιουργήθηκε ἡ ἐντύπωση ὅτι ἡ παρέμβασή του ἦταν ἀκαδημαϊκὴ κι ὄχι ὁμολογιακή, ὅτι προσπαθεῖ νὰ ἐπιβεβαιώσει τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ λόγιου μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος τὸν κολακεύει ἰδιαίτερα.

    * Στὴν συνέχεια, ὅταν ὁ Ναυπάκτου ἔδωσε τὴν πρώτη συνέντευξη γιὰ τὴν Σύνοδο -καὶ κατὰ κάποιο τρόπο ἐπιβεβαίωσε τὴν πρώτη μας ἐντύπωση- δημοσιεύσαμε ἄρθρο μὲ  τίτλο «Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος γιὰ τὴ Μεγάλη Σύνοδο», καὶ ἐπίτιτλο: «Ο Ναυπάκτου ικανοποιήθηκε που ο Πατριάρχης τον ονόμασε μεγάλο θεολόγο,  ισάξιο του Μεγάλου αιρετικού, Ιωάννη Ζηζιούλα!!! (ἐδῶ).

    Στὴν συνέντευξη ἐκείνη ὁ Ναυπάκτου, ἂν καὶ γνώστης τῆς κρυψίνοιας, τῶν ἐπὶ δεκαετίες ἀντι-ἐκκλησιαστικῶν μεθοδεύσεων καὶ τῶν δολοπλοκιῶν τῶν  Οἰκουμενιστῶν, τὴν ἐπιμονή τους (παρὰ τὶς κριτικές) νὰ ἀποστείλουν στὴν Σύνοδο Προσυνοδικὰ κείμενα ποὺ εἶχαν χαρακτηριστεῖ κακόδοξα, τὸν ἀντιΠαραδοσιακὸ Κανονισμὸ τῆς Συνόδου κ.λπ., βιάστηκε νὰ δώσει θετικὴ εἰκόνα γιὰ τὴν Σύνοδο καὶ τὴν ἀποδέχτηκε ἀδιάκριτα ὡς «πράγματι μιὰ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο»! Ποῦ ὀφειλόταν ἐκείνη ἡ εὐφορία; Γιατί ἀποδέχτηκε ὡς «Ἁγία» μιὰ Σύνοδο μὲ φανερὲς Βατικάνειες καὶ Οἰκουμενιστικὲς προδιαγραφές, αὐτός, ποὺ καυχιέται πὼς παρακολουθεῖ (ὅπως λέγει) τὰ θεολογικὰ δρώμενα ἐπιμελῶς;

   Παραθέσαμε ἐκεῖ τὸ παρακάτω λιβάνισμα ποὺ ἔκανε ὁ Ναυπάκτου στὸν ἑαυτό του (καὶ τὸ σχολιάσαμε). Εἶπε ὁ κ. Ἱερόθεος:

  «Ὁ Πατριάρχης τότε εἶπε (κατὰ τὴν διάρκεια τῶν συζητήσεων στὴ Σύνοδο) ὅτι ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ δύο μεγάλους θεολόγους, τὸν Περγάμου καὶ τὸν Μητροπολίτη Ναυπάκτου, ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὰ θέματα αὐτά, ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ καταλάβω ὅλες αὐτὲς τὶς λεπτομέρειες (σ.σ.: τῶν μεγάλων αὐτῶν θεολόγων!!! Σᾶς δούλευε ψιλὸ γαζὶ γιὰ τοὺς σκοπούς του, ἀλλὰ δὲν θελήσατε νὰ τὸ καταλάβετε! Ἂν π.χ. εἴχατε πράξει ὅ,τι ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ ὁ ἅγιος Μάξιμος, θὰ βλέπατε πόσο μεγάλο θεολόγο θὰ σᾶς χαρακτήριζε! Τώρα εἶστε "μεγάλος" μόνο ὡς πρὸς τὴν ἄρνηση Ὁμολογίας καὶ συμβιβασμοῦ διὰ τοῦ χαρτοπολεμικῆς τακτικῆς ἀναποτελεσματικοῦ ἀγῶνος!). Καὶ συνέχιζε ὁ Ναυπάκτου: Ὁ μητροπολίτης Ἰλιοῦ μοῦ ἔλεγε ὅτι ἦταν πολὺ σημαντικὴ ἡ δική μου παρέμβαση (σ.σ.: Βέβαια, «ὑψηλοτάτου ἐπιπέδου» ἀβαρία στὰ τῆς Πίστεως, μὲ ἀντάλλαγμα τοὺς ἐπαίνους τοῦ αἱρετικοῦ Πατριάρχη. Νά, λοιπόν, γιατί  ἀ κ ό μ α  (ἀπὸ τὸ 2011) δὲν ἀπαντήσατε στὸ ἐρώτημά μας:

   Ἀφοῦ δέχεσθε ὅτι ὑπάρχει αἵρεση μὲ τὸ ὄνομα Οἰκουμενισμός, γιατί δὲν μᾶς λέτε καὶ τὰ ὀνόματα τῶν Οἰκουμενιστῶν; Εἶναι ΑΟΡΑΤΟΙ οἱ ἀρχηγοὶ αὐτῆς τῆς αἱρέσεως; Δὲν ἔχουν ὄνομα; Κατονομάστε τους γιὰ νὰ τοὺς ἀποφεύγουν οἱ πιστοί!».

                Ἀκόμα …περιμένουμε ἀπάντηση!!!

    Καὶ ἐρχόμαστε στὴν τελευταία συνέντευξη τοῦ Ναυπάκτου, στὴν ὁποία ὁμιλεῖ ὡς ἀποδεχόμενος τὸν ἔπαινο τοῦ γραφικοῦ κόλακός του, μητροπολίτου Γόρτυνος Ἱερεμία, ὁ ὁποῖος φαίνεται κατὰ παρόμοιο τρόπο ἀντιλαμβάνεται τὸν ὑπὲρ τῆς Πίστεως ἀγώνα καὶ εἶπε σὲ ὁμιλία του  ὅτι: «Ὁ Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ, μέ τήν στάση Του στήν λεγομένη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, μᾶς ὑπενθύμισε τόν Ἅγιο Μᾶρκο τόν Εὐγενικό, τόν μόνον μή ὑπογράψαντα τήν ἕνωση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας μέ τούς Παπικούς»!

    Εἶπε σὲ ἐρώτηση τοῦ δημοσιογράφου ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος: «Ἐγώ, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον θέλω νὰ σᾶς πῶ, τὸ αἰσθάνθηκα σὰν ἰδιαίτερη ἔτσι χαρὰ γιὰ μένα, νὰ εἶμαι σ’ αὐτὴν τὴν Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Ἦταν μία Σύνοδος Προκαθημένων (ἔτσι οὐσιαστικὰ πρέπει νὰ τὴν ἀποδώσουμε καὶ νὰ τὴν χαρακτηρίσουμε), διότι οἱ προκαθήμενοι ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ ἀποφάσιζαν στὴν Σύνοδο τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη, οἱ Προκαθήμενοι ἦταν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ὑπέγραψαν τελικὰ τὰ κείμενα τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2016 στὸ Σαμπεζύ, καὶ οἱ Προκαθήμενοι εἶχαν τὸν πρῶτο λόγο κατὰ τὴν διάρκεια τῶν συνεδριάσεων τῆς Ἁγίας καὶ μεγάλης Συνόδου. Φυσικὰ ἐμεῖς ἀκούγαμε κι εἴχαμε τὴν δυνατότητα νὰ παρεμβαίνουμε κι ἐμεῖς. [σ.σ.: Ἐξ ἀρχῆς μᾶς δίδει δείγματα ἀντιφατικότητος. Ἦταν Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἢ ἦταν Σύνοδος τῶν Προκαθημένων; Μεγάλη χαρὰ αἰσθάνθηκε ποὺ παρέστη σὲ μία Σύνοδο ποὺ «ὀρθοτόμησε» κακοδοξίες; Μεγάλη λύπη αἰσθάνθηκε, ὅμως, κάθε ὀρθόδοξος πιστός, ποὺ ἤλπιζε ἀπὸ ἕνα Μητροπολίτη ποὺ κατεῖχε ἄριστα τὰ ἐκκλησιολογικὰ καὶ θεολογικὰ θέματα καὶ ἔγραφε καὶ διαφώτιζε τὸν λαό, καθὼς ἀπὸ τὴν ὅλη στάση του καὶ τὴν συνέντευξη αὐτή, ἀπέδειξε πὼς στὴν πράξη τὸ «φῶς» του δὲν ἦταν φῶς, ἀλλὰ κάτι …ἄλλο. Γι’ αὐτὸ καὶ γέμιζε τὸ στόμα του ἐπαναλαμβάνοντας δεκάδες φορὲς γιὰ τὴν ἐκτὸς εἰσαγωγικῶν «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο»!].

    Καὶ συνεχίζει ὁ Ναυπάκτου: Πρὶν ἀπὸ τὴ Σύνοδο, περίπου πρὶν 6 μῆνες, κυκλοφοροῦσε ἕνα παραμύθι…, ὅτι εἶναι μία Σύνοδος ἡ ὁποία ἔχει νὰ συνέλθει 1200 χρόνια, ὅτι ἡ τελευταία Σύνοδος ἦταν περίπου ἡ ἑβδόμη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος… Ἐγὼ ἐπέμενα πάρα πολὺ στὰ κείμενα τὰ ὁποῖα ἔγραφα, ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ τὸ λέμε αὐτό, διότι ἡ Ἐκκλησία ἡ Ὀρθόδοξος πάντοτε συνεδριάζει. Αὐτὸ τὸ παραμύθι τελείωσε. Διότι, ἀφ’ ἑνὸς μὲν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης πολλὲς φορὲς ἀναφερόταν στὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἐκκλησία πάντοτε εἶναι μιὰ Σύνοδος· …καὶ εἰδικὰ στὴν Ἐγκύκλιο, ἡ ὁποία ἀπεστάλη σ’ ὅλες τὶς Ἐκκλησίες, ἀναφέρονται ὅλες οἱ μεγάλες σύνοδοι ποὺ ἔγιναν ἐπὶ Μ. Φωτίου, ἐπὶ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τὸν 16^ο αἰῶνα, τὸν 17^ο αἰῶνα καὶ μάλιστα ὀνομάζονται σύνοδοι καθολικοῦ κύρους, δηλ. Οἰκουμενικοὶ Σύνοδοι. Ἑπομένως εἶναι μιὰ Σύνοδος Μεγάλη, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ  νὰ πεῖ κανεὶς ὅτι εἶναι μία Σύνοδος ἡ ὁποία ἔχει νὰ συγκληθεῖ, περίπου 1000 (ὅπως ἔλεγαν) καὶ 1200 χρόνια. Ὅμως αὐτὸ τὸ παραμύθι ἔσβησε.

    [σ.σ.: Διαστροφῆς τὸ ἀνάγνωσμα! Ποιοί κυκλοφοροῦσαν τὸ «παραμύθι» ὅτι «εἶναι μία Σύνοδος ἡ ὁποία ἔχει νὰ συγκληθεῖ 1200 χρόνια»»; Δὲν τὸ ἔλεγαν οἱ Οἰκουμενιστὲς διοργανωτές της, μὲ πρῶτο τὸν κ. Βαρθολομαῖο, τοῦ ὁποίου μόνο τὴ «φήμη» δὲν ψάλλει ὁ Ναυπάκτου καὶ ἐν πάσῃ περιπτώσει τὸν αντιμετωπίζει σὲ ὅλη τὴν συνέντευξη ὡς Ὀρθοδοξότατο Πατριάρχη; Καὶ ποιοί μετέτρεψαν τὴν Οἰκουμενιστικὴ Σύνοδο σὲ «Ἁγία καὶ μεγάλη»; Δὲν τὴν μετέτρεψε τὸ ραδιοῦργο Φανάρι, γιὰ νὰ ἀποφύγει νὰ ἀναγνωρίσει ὡς Οἰκουμενικὴ τὴν 8^η καὶ 9^η Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ἐπειδὴ καταδίκαζαν τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση; Τὰ ξέχασε αὐτὰ ὁ κ. Ἱερόθεος;

   Ξέχασε ὅτι ὁ δάκτυλος τοῦ κ. Βαρθολομαίου στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος (ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος Σαββᾶτος) κατάφερε νὰ ἀκυρώσει

Τότε, πίσω από την σύγκληση της Συνόδου ήταν ο Χριστιανός Αυτοκράτωρ, τώρα η CIA και η Ν. Τάξη!

ΠΟΙΟΣ ΥΠΗΓΟΡΕΥΣΕ ΚΑΙ ΥΠΕΚΙΝΗΣΕ ΤΗΝ ΣΥΓΚΛΗΣΙΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ;

Η Σύνοδος της Κρήτης ανήκει πλέον εις το παρελθόν. Τώρα που οι προβολείς έσβησαν (αν και δεν υπήρξεν ιδιαιτέρως μεγάλον ενδιαφέρον από την παγκόσμιον κοινότητα, όπως επίστευαν οι διοργανωταί της) καλούμεθα όλοι με νηφαλιότητα να θέσωμεν υπό διερεύνησιν τα γεγονότα, ώστε να αναδυθή η αλήθεια εις τας πραγματικάς της διαστάσεις. Όλο αυτό το διάστημα ένα ερώτημα έμεινε κατ’ ουσίαν αναπάντητον: δια ποίον λόγον επεσπεύθη η Σύνοδος; Η επίσημος απάντησις του Φαναρίου ήτο ότι ήδη παρήλθε 50ετια και δεν ηδύνατο να αναβληθή περαιτέρω. Όμως αυτό το επιχείρημα δεν εξηγεί, διατί ήτο προτιμότερον να θυσιασθή η ενότης της Εκκλησίας με την απουσίαν 4 Εκκλησιών (μία εκ των οποίων είναι παλαίφατον Πατριαρχείον και μία η πολυπληθεστέρα Ορθόδοξος Εκκλησία), να αφαιρεθούν τελευταίαν στιγμήν κρίσιμα ζητήματα που ήσαν προς συζήτησιν ακόμη και να μεταβληθή άρον άρον η τοποθεσία, ενώ θα ήτο δυνατόν κάλλιστα να προγραμματισθή δια το επόμενον έτος και να δοθή περιθώριον ανοικτής συζητήσεως των κειμένων εις όλον τον Ορθόδοξον κόσμον.

Φανάρι και Αμερική

Είναι γνωστόν ότι η Εκκλησία της Ελλάδος παρεχώρησεν κατά τας αρχάς του 20ου αιώνος τας κοινότητας της διασποράς, δια να ενισχύση το Πατριαρχείον Κων/πόλεως. Από τότε αρχίζει η εμπλοκή των Η.Π.Α. εις το Πατριαρχείον με την άφιξιν του Μελετίου Μεταξάκη και του Αθηναγόρου. Ο πρώτος είχε συζητήσει θέματα του Πατριαρχείου με τους πολιτικούς της Αμερικής και κατόπιν της Ευρώπης και ο δεύτερος κατέφθασε με παρέμβασιν των Αμερικανών. Ωστόσο, αν η σημερινή Σύνοδος είχε σχεδιασθή από τους Πατριάρχας Μελέτιον Μεταξάκην και Αθηναγόραν μόνον δια την εξυπηρέτησιν του Οικουμενισμού θα είχεν ήδη προ πολλού συγκληθή.

Σήμερον η Εκκλησία της Αμερικής αποτελεί τον οικονομικόν πνεύμονα του Πατριαρχείου και όπως λέει η παροιμία «το χέρι που σε ταΐζει δεν το δαγκώνεις», δι’ αυτό δεν επιτρέπει και εις αυτήν τον απογαλακτισμόν της δια της αυτοκεφαλίας. Είναι χαρακτηριστικόν ότι μία οικογένεια συνέβαλεν εις την τακτοποίησιν των εξόδων της Συνόδου, εκείνη του π. Αλεξάνδρου Καρλούτσου:

«…είναι ο «υπουργός Εξωτερικών» του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Από τον πρόεδρο των ΗΠΑ έως τον εστιάτορα της γειτονιάς του όλοι τον γνωρίζουν ως Fr. Alex…Τον συνδέει βαθιά φιλία με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ο οποί­ος έχει μεγάλη αδυναμία στην πρεσβυτέρα Ξανθή. Οι σχέσεις του με τους ισχυρούς της Γης έβγαλαν τις Εκκλησίες από το οικονομικό αδιέξοδο για τη διοργάνωση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Συντονίζεται σε καθημερινή βάση με τον Μητροπολίτη Γαλλίας, ώστε να «σβήνουν φωτιές» με τις σχέσεις που διατηρούν ανά τον κόσμο. Είναι «πρωτοπαλίκαρο» του Οικουμενικού Πατριάρχη, κοσμοπολίτης και από εκείνους που λύνουν σοβαρά προβλήματα με ένα μόνο τηλεφώνημα» (ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 11.6.2016).

Ο εν λόγω πρεσβύτερος επεσκέφθη πολλάκις τον τελευταίον χρόνον το Πατριαρχείον και ανέθεσεν εις τον υιόν του τα περαιτέρω, ως διαπιστώνει κανείς από όσα έγραψεν ο Διεθνολόγος κ. Δημήτριος Γ. Απόκης:

«Στη διαμόρφωση της στρατηγικής αλλά και στη σκληρή δουλειά που γίνεται στο παρασκήνιο, για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα, έτσι ώστε να ευοδωθεί ο στόχος και να έχει επιτυχή κατάληξη η Σύνοδος, υπάρχουν πολλοί αφανείς ήρωες μεταξύ των οποίων ο κ. Μάϊκλ Καρλούτσος, που μαζί με τους συνεργάτες του έχει αφιερώσει χρόνο και κόπο για την επιτυχία της Συνόδου στην Κρήτη» (mignatiou.com 7.6.2016).

Προφανώς τα χρήματα εισέρρευσαν από κύκλους της Αμερικής, οι οποίοι όσον πλουσιώτεροι είναι τόσον μεγαλυτέρας διασυνδέσεις έχουν… Εις αυτό το πλαίσιον δεν ήτο τυχαία η επιλογή από το Φανάρι της εξ Αμερικής ορμωμένης Δρ. Ελισάβετ Προδρόμου, συνεργάτιδος της CIA, αλλά και το γεγονός ότι -όπως έγραψαν πολλά μέσα ενημερώσεως- η Σύνοδος εγέμισεν από πράκτορας των ΗΠΑ. Απόδειξις ήτο ότι ο Πατριάρχης έλαβε πλήρη υποστήριξιν από τον Πρόεδρον της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων των ΗΠΑ κ. Ed Royce (greekamericannewsagency.com 18.06.2016), ενώ δύο Πατριαρχεία επιέσθησαν από τας ΗΠΑ, δια να μετάσχουν εις την Σύνοδον (voria.gr 28.06.2016). Από ποίον κινδυνεύει το Φανάρι και απαιτείται τόση ασφάλεια;

Αμερική, Τουρκία και Φανάρι

Είναι αλήθεια ότι από την στιγμήν που ανέλαβεν ο Ταγίπ Ερντογάν την διακυβέρνησιν της γείτονος αι καταστάσεις έχουν αλλάξει όχι μόνον δια την Χώραν μας αλλά και σχετικώς με τας διεθνείς κινήσεις της Τουρκίας.

«Για τον Ερντογάν, είναι μία δύσκολη περίοδος, καθώς αισθάνεται (και είναι) απομονωμένος. Μετά το «σπάσιμο» του… σουλτανάτου με τον Νταβούτογλου, ο Γκιουλέν δείχνει να περιμένει την… ώρα του, καταγγέλλει τους Ευρωπαίους ότι τον έχουν εγκαταλείψει, τον Ομπάμα να αρνείται και να του μιλήσει ακόμα, ενώ ετοιμάζεται για εισβολή στη Συρία, εκεί όπου ήδη βρίσκεται ο μεγάλος του εχθρός, η ρωσική αρκούδα. Μιας και δεν έχει ανάγκη (;) πια να δείξει δείγματα «καλού παιδιού», προχωρά μία γενοκτονία σε ο,τι αφορά τους Κούρδους, ενώ αρχίζει την επιχείρηση εξάλειψης του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ο,τι ελληνικού από την Κωνσταντινούπολη» (PRESS TIME 14.5.2016).

Όσον Τουρκία και Αμερική συνεπορεύοντο υπήρχε μίαν πολιτική, δια να ακολουθήση το Φανάρι. Σήμερον υπάρχουν δύο (όχι διαφορετικαί αλλά) αποκλίνουσαι πολιτικαί και αυτό εφάνη με την είσοδον του ΝΑΤΟ εις το Αιγαίον: ενώ αρχικώς ήταν θιασώται της κινήσεως αυτής οι Τούρκοι, τώρα θεωρούν ότι δεν τους εξυπηρετεί, ως ήλπιζον. Επίσης, η Τουρκία έχει υποστή ζημίαν εξ αιτίας του πολέμου εις την Συρίαν, τόσον οικονομικήν όσον και με την αναζωπύρωσιν του κουρδικού, δια το οποίον ευθύνεται η Αμερική.

Το Φανάρι επειδή θεωρεί μετά προσοχής τον απορφανισμόν του Πατριαρχείου Αντιοχείας εξ αιτίας του πολέμου και δεν επιθυμεί να καταλήξη εις την αυτήν κατάστασιν προσβλέπει προς τας ΗΠΑ.

Φανάρι και Βατικανόν

Η στροφή προς την Αμερικήν απαιτεί και εντατικοποίησιν των σχέσεων με το Βατικανόν, το οποίον εξυπηρετεί μέσω αυτών των σχέσεων και τα ιδικά του σχέδια:

«Η Καθολική Εκκλησία έχει απολέσει το ποίμνιό της στη ραγδαία αποχριστιανιζόμενη Ευρώπη, ενώ τα σκάνδαλα παιδεραστίας έχουν πλήξει καίρια το κύρος της. Βρίσκεται σε αδυναμία και στο βάθος ελλοχεύει ο κίνδυνος να εκφυλιστεί από πανίσχυρο και πολιτικοϊδεολογικά κυρίαρχο οργανισμό σε μη  κυβερνητική  οργάνωση.  Πρα­γματική επιρροή διαθέτει κυρίως στη Λατινική Αμερική, εξ ου και η ανάδειξη Αργεντινού Πάπα. …Το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι εγκλωβισμένο στη ραγδαία εξισλαμιζόμενη Τουρκία. Όσο η κεμαλική Τουρκία βρισκόταν υπό την επιρροή της αμερικανικής πολιτικής, το Πατριαρχείο αισθανόταν κάποια ασφάλεια, ενώ η Αρχιεπισκοπή Βορείου και Νοτίου Αμερικής λειτουργούσε ως διάμεσος μεταξύ Φαναρίου και Ουάσιγκτον. Τώρα που η Τουρκία του Ερντογάν εξελίσσεται σε θεοκρατική κοινωνία οθωμανικού τύπου και καθώς διολισθαίνει σε ρήξη με τις ΗΠΑ και τη Δύση γενικότερα, το Φανάρι, αισθάνεται απειλούμενο και περικυκλωμένο. Η συμμαχία με τη Δύση, με προνομιακό ενδιάμεσο θεσμό το Βατικανό, αποτελεί μονόδρομο» (ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ 29.4.2016).

Ας γίνη μνεία δια άλλην μίαν φοράν ότι ο Αργεντινός Πάπας ωμίλησε προσφάτως εις το Κογκρέσσον και μεσολάβησε δια τας σχέσεις των ΗΠΑ με την Κούβαν. Πλέον σημαντικόν όμως είναι ότι έχει προσβάσεις δια της Ουνίας εις την Ουκρανίαν, τας οποίας δύνανται να εκμεταλλευθούν αι ΗΠΑ. Προσφάτως μάλιστα:

«Οι Ρ/καθολικοί της Γερμανίας, ανταποκρινόμενοι στην έκκληση του Πάπα Φραγκίσκου συγκέντρωσαν για την Ουκρανία το ποσό των 500,000 Ευρώ, αποκάλυψε ο Πρόεδρος της Διάσκεψης των Καθολικών Επισκόπων της Γερμανίας, Καρδινάλιος Reinhard Marx, όπως ανέφερε το Radio Βατικανό» (ukranorama.gr 30.4.2016).

Βατικανόν, Ευρώπη και Ρωσία

Το Βατικανόν δεν επιθυμεί παρ’ όλα αυτά να συγκρουσθή με την Ρωσίαν, διότι υπάρχουν και τα συμφέροντα της Ευρώπης που διακυβεύονται, η οποία προσ­φάτως άνευ λόγου και αιτίας επέδωσεν εις τον Πάπαν δια των επισημοτέρων προσώπων της το βραβείον του Καρλομάγνου:

«Επισήμως, μπορεί οι Ευρωπαίοι να επαναλαμβάνουν ότι οποιαδήποτε αλλαγή στο καθεστώς των αντιρωσικών κυρώσεων εξαρτάται από την εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ, αναφορικά με το ουκρανικό ζήτημα. Πίσω από αυτό, όμως, φαίνεται πως προέχουν τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα χωρών όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία, που προσπαθούν, λιγότερο η περισσότερο, να παρακάμψουν τις κυρώσεις στην πράξη. Ενδεικτικό παράδειγμα υπήρξε το δημοσίευμα του περιοδικού Spiegel, ότι το Βερολίνο είναι έτοιμο να άρει ορισμένες κυρώσεις -για παράδειγμα την απαγόρευση εισόδου σε Ρώσους αξιωματούχους- με αντάλλαγμα να συνδράμει η Μόσχα στη διεξαγωγή τοπικών εκλογών στην ανατολική Ουκρανία» (Αλέξανδρος Μουτζουρίδης εις την εφημερίδα ΤΟ ΧΩΝΙ 5.6.2016).

Έτσι το Βατικανόν έχει περάσει από την παλαιάν γραμμήν αντιπαραθέσεως εις την φιλικήν προσέγγισιν:

«Αμέσως μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, η αποκατάσταση των καθολικών εκκλησιών στον χώρο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, ιδιαίτερα στην Ουκρανία, είχε οξύνει τις σχέσεις ανάμεσα στη Ρώμη και τη Μόσχα. Από τότε όμως που ο Βλαντιμίρ Πούτιν έγινε για πρώτη φορά δεκτός από τον Πάπα Φραγκίσκο, τον Νοέμβριο του 2013, και κυρίως από τον Φεβρουάριο του 2016, όταν πραγματοποιήθηκε στην Αβάνα μία ιστορική συνάντηση ανάμεσα στον Φραγκίσκο και τον Πατριάρχη Κύριλλο, οι σχέσεις γίνονται όλο και στενότερες. …Επικεφαλής του τμήματος εξωτερικών σχέσεων του Πατριαρχείου στη Μόσχα, ο Μητροπολίτης Ιλαρίων υπεραμύνεται μιας «στρατηγικής συμμαχίας» με την Καθολική Εκκλησία για την από κοινού υπεράσπιση των «παραδοσιακών χριστιανικών αξιών». …Η προσέγγιση ανάμεσα στη Ρώμη και τη Μόσχα, σημειώνει η Ιζαμπέλ Λασέρ στη «Figaro», δίνει στο Κρεμλίνο «ένα εχέγγυο ηθικότητας ικανό να στρέψει την προσοχή μακριά από τον πόλεμο στην Ουκρανία και να διευκολύνει μία εξομάλυνση των σχέσεων με τη διεθνή κοινότητα». Εξυπηρετεί επίσης τον βασικό στόχο της εξωτερικής πολιτικής του Βλαντιμίρ Πούτιν: να ξαναγίνει η Ρωσία μεγάλη δύναμη. «Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή», επισημαίνει ο Ιβ Αμάν, ειδικός σε θέματα Ρωσίας, «επιτρέπουν στον Πούτιν να επαναβεβαιώσει τον ρόλο της Ρωσίας στη διεθνή σκηνή και να εμφανιστεί ως ο προστάτης των χριστιανών της Ανατολής, στη γραμμή της Μεγάλης Αικατερίνης». Για το Βατικανό, από την άλλη πλευρά, η προσέγγιση με τη Μόσχα έχει στόχο να υπογραμμίσει τη συμμαχία μεταξύ καθολικών και ορθοδόξων απέναντι στον ισλαμισμό στη Μέση Ανατολή» (ΤΑ ΝΕΑ 27.5.2016).

Το δόγμα «όλοι οι χριστιανοί απέναντι στο Ισλάμ» προέρχεται από τας ΗΠΑ ήδη από την εποχήν του πολέμου του Περσικού Κόλπου, όταν ο Αμερικανός Πρόεδρος πριν αρχίση τους βομβαρδισμούς κάθε πρωί είχεν επισήμως μελέτην της Αγίας Γραφής.

Ρωσία, Ευρώπη και Ελλάς

Η Ρωσία γνωρίζει την κατευθυνομένην εν πολλοίς πολιτικήν του Φαναρίου και του Βατικανού και αναζητεί σύμμαχον εις την Ελλάδα. Ισχυρόν διαπραγματευτικόν της χαρτί είναι ότι η Ε.Ε. συνθλίβει την πατρίδα μας. Κατά την επίσκεψίν του εις τας Αθήνας ο κ. Βλ. Πούτιν εδημοσίευσεν άρθρον εις το οποίον έγραφε μεταξύ άλλων:

«Ξέρω ότι οι Έλληνες διατηρούν καλά στη μνήμη τους τον ρόλο-κλειδί της Ρωσίας στην ανεξαρτητοποίηση της Χώρας σας. Η ρωσική υποστήριξη του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την πυξίδα της περαιτέρω ανάπτυξης των διμερών σχέσεων. Σήμερα η Ελλάδα είναι ένας σημαντικός εταίρος της Ρωσίας στην Ευρώπη… Δυστυχώς, την περαιτέρω εμβάθυνση της συνεργασίας μας εμποδίζει η κάμψη στις σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτό επηρεάζει αρνητικά τη δυναμική των διμερών εμπορικών συν­αλλαγών, οι οποίες σε σχέση με πέρυσι μειώθηκαν κατά ένα τρίτο – στα 2,75 δισ. δολ. ΗΠΑ. Η ζημία ήταν ιδιαίτερα βαριά για τους Έλληνες παραγωγούς αγροτικών προϊόντων …Είμαι πεπεισμένος ότι από τα γεγονότα στην Ουκρανία πρέπει να βγάλουμε τα δέοντα συμπεράσματα…» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ …).

Ο Ρώσος Πρόεδρος δεν ενδιαφέρεται μόνον δια τον ρόλον του Ελληνικού Κράτους, καθώς ευρίσκεται με την Τουρκίαν εις τα χαρακώματα, αλλά και δια την Εκκλησίαν της Ελλάδος, η οποία είναι η μόνη, εκτός από την Εκκλησίαν της Ρωσίας, η οποία θα είχε την δυνατότητα  να θέση βέτο εις κινήσεις του Φαναρίου. Η Ρωσία φοβάται ότι το Φανάρι δύναται να προβή εις εκχώρησιν αυτοκεφάλου εις την Εκκλησίαν της Ουκρανίας η να αναγνωρίση το ψευδο-Πατριαρχείον του Κιέβου. Το Πατριαρχείον της Μόσχας έχει επαρκώς ενημερώσει δια τα παράπονά του τον Ρώσον Πρόεδρον, καθώς θεωρεί ότι το Πατριαρχείον Κων/πόλεως δεν την εστήριξεν εις την Ουκρανίαν εις τον πόλεμον της Ουνίας από το Βατικανόν, ενώ έχει και την υποψίαν ότι εις περίπτωσιν διαιρέσεως της Ουκρανίας, το Φανάρι θα εύρη ελεύθερον πεδίον, αφού προσφάτως ο Πρόεδρος της Ουκρανίας επεσκέφθη το Φανάρι και μετά από μερικάς εβδομάδας απεστάλη το αίτημα της Ουκρανικής Βουλής δια την Αυτοκεφαλίαν!

Βεβαίως, το Φανάρι άφησε το ζήτημα εις εκκρεμότητα όμως τα γεγονότα απέβησαν περισσότερον ζοφερά δια την Ρωσίαν, όταν έγιναν γνωστά τα εξής κατά την Σύνοδον της Κρήτης: Πρώτον, ότι ωρίσθη εκπρόσωπος τύπου της Γραμματείας της Συνόδου ο πρώην έξαρχος των κοινοτήτων των Ρώσων της Διασποράς εις την Δυτικήν Ευρώπην Αρχιεπίσκοπος Τελμησού κ. Ιώβ, ουκρανικής καταγωγής και δεύτερον, ότι η επομένη Μ. Σύνοδος φέρεται ότι θα γίνη το επόμενον έτος εις την Ρουμανίαν, εις την οποίαν έχουν εγκατασταθή πύραυλοι, δια τους οποίους διεμαρτυρήθη από το βήμα των Αθηνών δια ακόμη μίαν φοράν ο κ. Πούτιν. Η Εκκλησία της Ρουμανίας δεν εμφανίζεται μόνον συνοδοιπόρος του Φαναρίου, αλλά και προσφάτως διεκδικεί την ενσωμάτωσιν της Μολδαβίας αλλά και κοινοτήτων της Εκκλησίας της Σερβίας, της παραδοσιακής συμμάχου της Ρωσίας.

Ελλάς και Αμερική

Τας κινήσεις αυτάς της Ρωσίας παρακολουθούν αδιαλείπτως αι ΗΠΑ και ταχέως εκινήθη ο κ. Ομπάμα. Η φανερά ενέργεια ήτο η πίεσις προς την Ε.Ε.:

«Η πρώτη νύξη του Αμερικανού Προέδρου στο θέμα της Ελλάδας έγινε από την Ιαπωνία, μόλις είχε αναχωρήσει από τη Χώρα μας ο Ρώσος Πρόεδρος. Επιβεβαιώνεται για ακόμη μία φορά πως οι ΗΠΑ δεν θέλουν η Ελλάδα να καταλήξει στην αγκαλιά της Ρωσίας και αυτός είναι ο λόγος που τόσο ο Μπάρακ Ομπάμα όσο και ο Τζακ Λιου έχουν παρέμβει προς την Ε.Ε. και ειδικά στην Γερμανία για την οικονομική κρίση στη Χώρα» (pentapostagma.gr 7.6.2016).

Η αφανής ενέργεια έγινε δια του Βατικανού, το οποί­ον όχι μόνον εκάλεσε τους πιστούς εις προσευχήν δια την επιτυχίαν της Μ. Συνόδου, αλλά απέστειλε και βοήθειαν (και δεν εννοούμε τον Ουνίτην Επίσκοπον Αθηνών που αποτελεί πληγήν δια την Εκκλησίαν της Ελλάδος):

«Η Ιερά Σύνοδος Ρωμαιοκαθολικών κατά τη διάρκεια των εργασιών στην Τήνο, δέχτηκε την επίσκεψη του Εκλαμπροτάτου Καρδιναλίου TheodoreMcCarrick, επίτιμου Αρχιεπισκόπου της Washington, ο οποίος ήλθε ως εκπρόσωπος της Catholic Relief Services (Κάριτας των Ηνωμένων Πολιτειών) συνοδευόμενος από δύο λαϊκούς συνεργάτες του και τον κ. Νικόλαο Βουτσίνο, εκπρόσωπο της «Κάριτας Αθήνας – Προσ­φυγικό». Ενημέρωσε την Ιερά Σύνοδο για την πρόθεση της Καθολικής Ιεραρχίας της Washington, να βοηθήσει, μέσω της Catholic Relief Services την Καθολική Εκκλησία στην Ελλάδα, στο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της…» (Δελτίον Τύπου Παπικών Ελλάδος 3.6.2016).

Δεν είναι τυχαίον ότι με τόσην υποστήριξιν, Κυβέρνησις και Αξιωματική Αντιπολίτευσις επεθύμουν σφόδρα την σύγκλησιν της Συνόδου:

«το ζήτημα απαγορεύσεως της συμμετοχής του Σεβ. Εδέσσης έχει προβληματίσει και το υπουργείο των Εξωτερικών, καθώς υπάρχει φόβος μήπως, λίγες εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Σύνοδο στην Κρήτη, δημιουργηθεί νέα ένταση στις σχέσεις Οικουμενικού Πατριαρχείου και Ελλαδικής Εκκλησίας και τιναχθούν όλα στον… αέρα, με κίνδυνο τη ματαίωση της Συνόδου» (ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ 21.5.2016).

Ποίος όμως τους είχεν υποδείξει προ πολλού τα οφέλη;

«Ο αναπληρωτής ΥΠ.ΕΞ. Νίκος Ξυδάκης, μιλώντας στο Ράδιο 9,84… έκανε λόγο για την επιδέξια μαεστρία που επιδεικνύει το Φανάρι στην αντιμετώπιση μικροπολιτικών στρατηγικών κάποιων Εκκλησιών, που δεν αντιλαμβάνονται το μήνυμα που εκπέμπει σε κρίσιμες εποχές, και ιδίως στην ταραγμένη νοτιοανατολική Μεσόγειο, η κοινή εμφάνιση όλων των Ορθοδόξων ποιμεναρχών στην Κρήτη. Πρόσθεσε, μάλιστα, πως όποιες Ορθόδοξες Εκκλησίες δεν το αντιλαμβάνονται αυτό απομονώνονται πλήρως, ταυτιζόμενος έτσι πλήρως με τη θέση του Οικουμενικού Πατριαρχείου» (neakriti.gr 8.6.2016).

Εκτός από τας συνεχείς μεταβάσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ εις το Φανάρι και ιδιαιτέρως του κ. Ι. Αμανατίδη, ας σημειωθή ότι ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης μερικάς ημέρας πριν μεταβή εις την συνεδρίασιν της λέσχης Μπίλντεμπεργκ, επεσκέφθη το Φανάρι…

Συμπέρασμα

Όσοι υποστηρίζουν ότι η Εκκλησία της Ρωσίας επηρεάζεται από την πολιτικήν, ας αναρωτηθούν επίσης αν το Φανάρι δεν εμπλέκεται με τον ίδιον ακριβώς τρόπον εις αυτήν. Η Σύνοδος της Κρήτης φαίνεται ότι ευρέθη υπό την αιγίδα των ΗΠΑ και επεσπεύθη από τας εξελίξεις που προέκυψαν από την εμπλοκήν Ρωσίας και Αμερικής εις τους πολέμους. Άλλωστε δεν θα ήτο δυνατόν διαφορετικά ποτέ να αιτιολογηθή η αθέτησις από τον ίδιον τον Πατριάρχην των απόψεων που διετύπωσε μόλις τον Ιανουάριον ότι «Μία τοιαύτη Συν­οδος, τελούσα υπό την απειλήν της διαλύσεως, είναι προτιμότερον να μη γίνη ποτέ!».

 ΠΗΓΗ: ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ

Πηγή

Το όραμα των Οικουμενιστών υλοποιείται μεθοδικά, εξ αιτίας της απραξίας και της ανοχής των λεγόμενων αντι-Οικουμενιστών!

Τα περί "χρησίμων ηλιθίων"

μπορεί να έχουν κι άλλη ανάγνωση!

Βοστώνης Μεθόδιος:

«...η Ορθοδοξία και ο ΡΚαθολικισμός

να γίνουν μία Εκκλησία»

Αντί σχολίου του Ιστολογίου Κατάνυξις ένα πολιτικό σχόλιο (κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις, οφείλεται σε “ατυχείς” συνειρμούς):

Οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» της νέας τάξης πραγμάτων*

Η πολιτική, λένε, είναι η τέχνη του εφικτού. Δεν λένε, όμως, τι γίνεται στην περίπτωση που αυτή την «τέχνη» την ασκούν ανίδεοι, ερασιτέχνες, ιδεοληπτικοί και λαϊκιστές που εμφορούνται από μικρομεγαλισμό. Δεν λένε τι αποτελέσματα μπορούν να φέρουν τέτοια άτομα αν η τύχη -ή ατυχία- το φέρει και τους ανατεθεί η εξουσία.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΒΟΣΤΩΝΗΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ΣΤΟΝ «ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ» ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ

Θεοδώρου Καλμούκου, Εθνικός Κήρυκας

ΒΟΣΤΩΝΗ. Ο Μητροπολίτης Βοστώνης κ. Μεθόδιος μίλησε αποκλειστικά στον «Εθνικό Κήρυκα» για την πρόσφατη συνάντησή του με τον Πάπα της Ρώμης κ. Φραγκίσκο.

Ο Μητροπολίτης κ. Μεθόδιος ήταν επικεφαλής της επίσημης αντιπροσωπείας που εκπροσώπησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο στην Θρονική Γιορτή της Εκκλησίας της Ρώμης επί τη μνήμη των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

Τα άλλα δύο μέλη της αντιπροσωπείας ήταν ο Αρχιεπίσκοπος

Της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Κυριακής

Τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Κυριακῆς. 

   Ἦταν κόρη τοῦ Δωροθέου καὶ τῆς Εὐσεβίας. Αὐτοὶ ἦταν ἄτεκνοι καὶ παρακαλοῦσαν τὸν Θεὸ νὰ τοὺς δώσει παιδί. Πράγματι, ὁ Θεὸς εὐδόκησε, καὶ τὸ χριστιανικὸ αὐτὸ ζευγάρι, ἀπέκτησε παιδί. Γεννήθηκε ἡμέρα Κυριακή, γι’ αὐτὸ καὶ τῆς ἔδωσαν τὸ ὄνομα Κυριακή.

   Κατὰ τὸν διωγμὸ τοῦ Διοκλητιανοῦ, οἱ γονεῖς της συνελήφθησαν καὶ μετὰ ἀπὸ ἀνάκριση βασανίστηκαν καὶ ἀποκεφαλίστηκαν ἀπὸ τὸ δοῦκα Ἰοῦστο. Ἡ δὲ Κυριακὴ παραπέμφθηκε στὸν Καίσαρα Μαξιμιανό, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὸν ἄρχοντα Βιθυνίας Ἰλαριανό, ὁ ὁποῖος τῆς ὑπενθύμισε ὅτι ἡ ὀμορφιά της εἶναι γιὰ ἀπολαύσεις καὶ ὄχι γιὰ βασανιστήρια. Τότε ἡ παρθένος κόρη τοῦ ἀπάντησε: «Οὔτε στὴ νεότητά μου, οὔτε στὴν ὀμορφιά μου δίνω τὴν παραμικρὴ προσοχή. Καὶ τὰ λαμπρότερα ἀπὸ τὰ ἐπίγεια πράγματα εἶναι προσωρινά ὅπως τὰ ἄνθη καὶ κούφια ὅπως οἱ σκιές. Σήμερα, ἔπαρχε, εἶμαι ὄμορφη, αὔριο μιὰ ἄσχημη γριά. Νὰ κάνω, λοιπόν, κέντρο τῆς ζωῆς μου τὴν ὀμορφιά μου; Τὴν ἀξία της, ὅμως, τὴ γνώρισα στὶς ρυτίδες, ποὺ τὴν περιμένουν καὶ στὸν τάφο ποὺ τὴν καλεῖ. Νόμισες, λοιπόν, ὅτι θὰ κάνω τὴν τερατώδη ἀνοησία, νὰ χάσω τὴν αἰώνια λαμπρότητα γιὰ νὰ μείνω λίγο περισσότερο στὴ γῆ; Γι’ αὐτὸ στὸ ξαναλέω, ἔπαρχε: εἶμαι καὶ θὰ εἶμαι στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο χριστιανή».
    Ἐξοργισμένος ὁ Ἰλαριανός, σκληρὰ τὴν βασάνισε καὶ διέταξε νὰ τὴν ἀποκεφαλίσουν. Ἄλλα πρὶν πέσει ἡ σπάθη, προσευχόμενη παρέδωσε τὸ πνεῦμα της στὸν Κύριο.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Κυρίων τὸν Κύριον, καὶ Βασιλέα Χριστόν, ἐξ ὅλης ἠγάπησας, Κυριακή τῆς ψυχῆς, καὶ χαίρουσα ἤθλησας· ὅθεν Παρθενομάρτυς, παρ’ αὐτοῦ δοξασθεῖσα, βρύεις τοὶς σὲ τιμῶσιν, ἰαμάτων τὴν χάριν, τοῖς πᾶσιν αἰτουμένη, πταισμάτων συγχώρησιν.

Κοντάκιον  Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Ἡ Μάρτυς Χριστοῦ, ἡμᾶς συνεκαλέσατο, τοὺς ἄθλους αὐτῆς, τοὺς θείους καὶ παλαίσματα, ἐγκωμίοις ᾆσαι νῦν· φερωνύμως γὰρ αὕτη πέφηνεν, ὡς ἀνδρεία τῷ φρονήματι, κυρία νοός τε καὶ παθῶν ἀπρεπῶν.

Μεγαλυνάριον.
Κύριον ποθοῦσα Κυριακή, τὸν ὡραῖον κάλλει, παρὰ πάντας τοὺς γηγενεῖς, τούτῳ ἐνυμφεύθης, ἀθλητικοῖς ἀγῶσιν, ὡς Μάρτυς Ἀθληφόρος, καὶ καλλιπάρθενος.

Αναφορές και επισημάνσεις για τη Σύνοδο στην Κρήτη (Γ΄, Δ΄ και Ε΄ Μέρος)

 Γιώργου Παπαθανασόπουλου 

Γ΄ Μέρος

Το τελικό κείμενο της Συνόδου της Κρήτης για το θέμα «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο»  εγκρίθηκε – άγνωστο αν ομοφώνως, όπως φαίνεται από τις υπογραφές ή κατά πλειονοψηφία, όπως κυκλοφόρησε η πληροφορία μεταξύ των ψηφισάντων Ιεραρχών – με τροποποιήσεις σε σχέση με εκείνο που ενέκριναν οι Προκαθήμενοι στο Σαμπεζί τον Ιανουάριο του 2016. Το κείμενο ήταν το σημαντικότερο της Συνόδου, διότι αφορά στην εκκλησιαστική αυτοσυνειδησία της ποιμαίνουσας Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Η Ιερά Σύνοδος της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας σε επιστολή της προς τον Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, με ημερομηνία 24 Ιουλίου 2015, είχε τονίσει, μεταξύ των άλλων: « Αδιαμφισβητήτως το κεντρικόν δογματικόν ζήτημα από του Μεγάλου Σχίσματος (1054 μ.Χ) και εντεύθεν, μετά την εμφάνισιν της Διαμαρτυρήσεως (από του 16^ου αιώνος) έως και της σήμερον είναι το εκκλησιολογικό ζήτημα, το περί Εκκλησίας ερώτημα». (Σημ. γρ. η υπογράμμιση στο πρωτότυπο).

Στην επιστολή αυτή ζητείται στο κείμενο της σχέσης της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο να προστεθεί η επικύρωση της Συνόδου του Φωτίου (879/890), ειδικώς δε της διδασκαλίας περί του filioque (Σημ.γρ. Η υπογράμμιση στο πρωτότυπο), το οποίο, όπως γράφεται «ήταν ο κύριος λόγος δια τον χωρισμόν της Εκκλησίας της Ρώμης από το πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας». Ζητείται ακόμη η επικύρωση των Ησυχαστικών Συνόδων του 14^ου αιώνα, οι οποίες «ήσαν η απάντηση στη ρωμαϊκή κατανόηση της θέσεως του Πρώτου στην Εκκλησία (Πρωτείο), στην οποία η απουσία του Αγίου Πνεύματος ανταλλάσσεται από το αλάθητο ανθρώπου τινός». 

Για όσους έχουν την άποψη ότι κακώς εγράφη κείμενο σχετικό με την  αυτοσυνειδησία της Ορθοδόξου Εκκλησίας σημειώνεται ότι   οι Ρωμαιοκαθολικοί  στη Β΄ Σύνοδο του Βατικανού (Σημ. γρ. «Οικουμενική» την ονόμασαν) χαρακτήρισαν ως «το σπουδαιότερο κείμενο» της τη δογματική διάταξη περί Εκκλησίας. Αυτή εγκρίθηκε με