Ο "καλός λογισμός" έχει και όρια! --Σχολιασμός άρθρου του π. Αναστασίου Γκοτσόπουλου

Τὸ Ἅγιο Ὅρος καὶ  ἡ  Σύνοδος τῆς  Κρήτης

Παρατηρήσεις στό  ἀπό  17/30.6.2017

«Μήνυμα τοῦ Ἁγίου Ὄρους  περὶ τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης ἐν Κρήτῃ Συνόδου»

Πρωτοπρ.  Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος,

Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν

Πάτρα  25.7.2017

Δημοσιεύθηκε στὶς 17/30.6.17 μετὰ ἀπὸ πολύμηνη κυοφορία κείμενο τῆς Ἐκτάκτου Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως τοῦ Ἁγ. Ὄρους ποὺ ἀναφέρεται στὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης καὶ ἐπιγράφεται «Μήνυμα τοῦ Ἁγίου Ὄρους περὶ τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης ἐν Κρήτῃ Συνόδου»^[1].

Τὸ κείμενο αὐτὸ ἔτυχε ποικίλης ἀντιμετωπίσεως: Ἀπὸ θετικὰ σχόλια, μέχρι αὐστηρὴ καὶ τεκμηριωμένη κριτική, ἐνῶ δὲν ἦσαν λίγοι ποὺ τὸ προσπέρασαν ἀδιάφορα, ὡς μὴ ἀνταποκρινόμενο στὶς ἀπαιτήσεις τῆς ἐκκλησιαστικῆς πραγματικότητας^[2].

Α. Νομίζουμε ὅτι εἶναι ἀπαραίτητη μία σύντομη ἀναφορὰ στὴν προϊστορία τοῦ κειμένου:

1. Τὸ ΙΕΡΟΚΟΙΝΟΤΙΚΟ τῆς 12/25.5.2016

Τὸ Ἅγιο Ὄρος τὴν 12/25 Μαΐου 2016 (ἕνα μήνα πρὸ τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης) μὲ ἐπίσημο Ἱεροκοινοτικὸ Γράμμα Του^[3] πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κοινοποιηθὲν σὲ ὅλες τὶς Αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ἐξέφραζε τὶς ἔντονες ἀνησυχίες Του γιὰ πολλὰ σημεῖα τοῦ Κανονισμοῦ Λειτουργίας τῆς Πανορθοδόξου καὶ τῶν προσυνοδικῶν κειμένων «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» καὶ «Ἡ ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας».

Οἱ ἀπόψεις καὶ οἱ ἀνησυχίες τοῦ Ἁγ. Ὄρους ποὺ διατυπώθηκαν στὸ Ἱεροκοινοτικὸ Γράμμα δὲν ἔγιναν οὐσιαστικὰ ἀποδεκτὲς ἀπὸ τοὺς τὰ πρῶτα φέροντες τῆς Κρήτης. Αὐτὸ εἶναι ἐμφανὲς ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀναφορὰ στὶς Συνόδους μετὰ τὴν Ζ΄ Οἰκουμενική, κανένα ἄλλο σημεῖο ἀπὸ τὶς καίριες παρατηρήσεις τοῦ Ἁγ. Ὄρους ποὺ ἀναφέρονται στὸ ἀνωτέρω γράμμα δὲν ἔγινε ἀποδεκτὸ ἀπὸ τὴ Σύνοδο! Οὐσιαστικὰ ἡ κραυγὴ ἀγωνίας τοῦ Ἁγ. Ὄρους δὲν εἰσακούσθηκε ἀπὸ τὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης. [σ.σ.: Δικαίωμά σας εἶναι, πάτερ Ἀναστάσιε, νὰ βάζετε καλὸ λογισμό γιὰ τὶς προθέσεις τῶν Ἁγιορειτῶν. Ἀλλὰ δὲν εἶναι δεοντολογικό (καὶ ἔντιμο, ἂν θέλετε), ὅταν μιλᾶτε μετὰ ἕνα χρόνο· ὅταν μιλᾶτε μετὰ ἀπὸ ὅσα ἔχουν γραφεῖ, εἰπωθεῖ, ἀναλυθεῖ γιὰ τὴν Σύνοδο καὶ τὴ στάση τῶν Ἁγιορειτῶν·  μετὰ μάλιστα ἀπὸ τὸ δεύτερο γράμμα τους ποὺ ἀποδεικνύει τὴν διγλωσσία, τὴν προδοσία, καὶ τοὺς διωγμοὺς τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων πρὸς ὅσους μοναχοὺς ἀκολούθησαν τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ διέκοψαν τὸ Μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη, νὰ μᾶς λέτε γιὰ «κραυγὴ ἀγωνίας τοῦ Ἁγ. Ὄρους» ποὺ «δὲν εἰσακούσθηκε ἀπὸ τὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης»! Δὲν εἰσακούστηκε, πάτερ, γιατὶ ἐκεῖνοι ποὺ τὸ ἔγραψαν ἤξεραν ὅτι δὲν θὰ εἰσακουσθεῖ! Καὶ τὸ ἔγραψαν γιὰ νὰ δείξουν στὸ λαὸ ὅτι κάνουν τὸ «καθῆκον» τους. Ἀλλὰ κι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν τὸ ἔλαβαν ὑπ’ ὄψιν τους, ἤξεραν ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες θὰ ἔμεναν στὸν χαρτοπόλεμο. Ὅπως ἤξεραν ὅτι τὸ ἴδιο θὰ γινόταν καὶ μὲ τοὺς μεγάλους ἀντι-Οἰκουμενιστὲς τῆς Γατζέας! Νὰ παραθέσω καὶ μιὰ ἄλλη τοποθέτηση στὸ ἴδιο σημεῖο τοῦ ἄρθρου σας, ποὺ δημοσιεύτηκε ὡς σχόλιο στὶς «Ἀκτίνες»: «Κοινό δε στοιχείο ΟΛΩΝ των επίσημων κειμένων των Ιερών Μονών και των επιτροπών του Αγίου Όρους ήταν η καλλιέργεια του εφησυχασμού. Σε αυτόν τον 'διάλογο', Αγίου Όρους - Φαναρίου αλλά και Εκκλησίας της Ελλάδος - Φαναρίου, ο μεγάλος χαμένος είναι το ποίμνιο»! (ἐδῶ)].

2. ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΙΕΡΟΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ τῆς 13/26.11.2016.

Μετὰ τὴν «Πανορθόδοξη», ἡ ΕΔΙΣ (Ἔκτακτος Διπλὴ Ἱερὰ Σύναξη τοῦ Ἁγίου Ὄρους) τῆς 23.9./3.10.2016 ἀνέθεσε σὲ πενταμελή Ἱεροκοινοτικὴ Ἐπιτροπὴ τὴ σύνταξη Εἰσηγήσεως ἐπὶ τῶν ἐγκριθέντων Κειμένων τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης. Τὰ μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς ἦταν: οἱ Καθηγούμενοι Ξηροποτάμου ἀρχιμ. Ἰωσήφ, Σίμωνος Πέτρας ἀρχιμ. Ἐλισσαῖος, Σταυρονικήτα ἀρχιμ. Τύχων, ὁ ὁποῖος καὶ συμμετεῖχε ὡς σύμβουλος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης καὶ οἱ ἱερομόναχοι Χρυσόστομος Κουτλουμουσιανός και Λουκᾶς Γρηγοριάτης.

Ἡ Εἰσήγηση τῆς Ἱεροκοινοτικῆς Ἐπιτροπῆς ποὺ δημοσιεύθηκε στὶς 13/26.11.2016^[4], παρὰ τὴν εὐγενικὴ καὶ μὲ σεβασμὸ ἐκφρασθεῖσα ἀναφορά της πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶ τοὺς λοιποὺς Προκαθημένους, διακρίνεται γιὰ τὴν αὐστηρότητα τοῦ λόγου καὶ τὴν ἀκρίβεια καὶ σαφήνεια τῶν θεολογικῶν της θέσεων καὶ τῆς κριτικῆς τῶν συνοδικῶν κειμένων τῆς Κρήτης.

Ἡ Ἱεροκοινοτικὴ Ἐπιτροπὴ στὴν Εἰσήγησή της ἀναφέρεται μεταξὺ ἄλλων στὸ ἀπὸ 12/25 Μαΐου 2016 Γράμμα ἐπισημαίνοντας ἐμμέσως πλὴν σαφῶς ὅτι οἱ ἐν αὐτῷ παρατηρήσεις τοῦ Ἁγ. Ὄρους δὲν ἐλήφθησαν ὑπ’ ὄψιν ἀπὸ τὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης .

Καὶ μόνο ἡ τελευταία φράση τῆς Εἰσηγήσεως μὲ τὴν ὁποία κατακλείεται ἡ Εἰσήγηση τῆς Ἱεροκοινοτικῆς Ἐπιτροπῆς ἀποτελεῖ κόλαφο καὶ οὐσιαστικὰ τὴ θεολογικὴ ἀκύρωση τῆς «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου». Γράφει τὸ Ἁγ. Ὄρος: «Προσβλέπομεν μετ’ ἐλπίδος εἰς τήν περαιτέρω θεολογικήν ἐπεξεργασίαν καί πλέον αὐθεντικήν διατύπωσιν τῶν συνοδικῶν κειμένων, ὥστε αὐτά νά ἀνταποκρίνωνται εἰς τήν ἐκπλήρωσιν τῆς σωτηριώδους ἀποστολῆς τῆς Ἐκκλησίας εἰς τόν σύγχρονον κόσμον, συμφώνως πρός τόν Ὅρον τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφρόνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν· ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται...».

Μὲ ἄλλα λόγια, οἱ Ἁγιορεῖτες δηλώνουν ὅτι τὰ τελικὰ κείμενα τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης ὅπως εἶναι διατυπωμένα δὲν ἀνταποκρίνονται «εἰς τήν ἐκπλήρωσιν τῆς σωτηριώδους ἀποστολῆς τῆς Ἐκκλησίας εἰς τόν σύγχρονον κόσμον»! Εἶναι ὅμως ἐντελῶς ἀδιανόητο μία Ὀρθόδοξη Σύνοδος ποὺ θέλει νὰ αὐτοπροσδιορίζεται ὡς «Ἁγία καὶ Μεγάλη» καὶ μὲ ἀπαίτηση οἱ ἀποφάσεις της νὰ τύχουν «πανορθοδόξου ἀποδοχῆς», τὰ κείμενά της νὰ μὴν ἀνταποκρίνονται «εἰς τὴν ἐκπλήρωσιν τῆς σωτηριώδους ἀποστολῆς τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸν σύγχρονον κόσμον»! Σὲ τί ἔγκειται, λοιπόν, τὸ «Ἁγία καὶ Μεγάλη»; [σ.σ.: Ἂν πάτερ μου, εἶναι ἀδιανόητο –κατὰ τοὺς Ἁγιορεῖτες– νὰ τύχουν πανορθοδόξου ἀποδοχῆς τὰ κακόδοξα κείμενα τῆς Κολυμπαρίου, ἐπειδὴ δὲν συντελοῦν στὴν σωτηρία, πῶς μνημονεύουν καὶ κοινωνοῦν μ’ αὐτοὺς τοὺς «ἀδιανόητους» Παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές; Ὅσοι κοινωνοῦν μ’ αὐτοὺς ἐπιτυγχάνουν τὴν σωτηρία τους; Ἀδιανόητα γιὰ ὀρθόδοξους χριστιανοὺς πράγματα! Πόσες φορὲς διαβάσατε τὰ σχετικὰ κείμενα τοῦ Μ. Βασιλείου; Τοῦ ἁγίου Μαξίμου; Τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου; Τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ; Γνωρίζω πὼς πολλές. Κι ἀκόμα δὲν πειστήκατε γιὰ τὴν σωτηριολογικῆς σημασίας πράξη τῆς ἀποτειχίσεως; Ἐσεῖς ποὺ σὲ τόσα ἄλλα θέματα διατυπώνετε μὲ ἐπιτυχία καὶ ὀξυδέρκεια τὶς θέσεις σας;].

Ἀκόμα σοβαρότερη εἶναι ἡ ἑπόμενη φράση-καταγγελία τοῦ Ἁγ. Ὄρους γιὰ τὴν Κρήτη: Οἱ Ἁγιορεῖτες διακρίνουν ὅτι τὰ τελικὰ κείμενα τῆς Κρήτης, ὡς ἔχουν, δὲν εἶναι σύμφωνα «πρός τόν Ὅρον τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφρόνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν· ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται...». Τί σημαίνει ἡ φράση αὐτὴ γιὰ τὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης; Ὅτι ἡ Σύνοδος ἐλέγχεται ὡς κακόδοξη ἀφοῦ δὲν μπορεῖ σήμερα ὡς ἔχει νὰ στοιχηθεῖ στὴν ἀποστολική, πατερικὴ καὶ ἐν γένει ἐκκλησιαστικὴ παράδοση!

Οἱ Ἁγιορεῖτες, βέβαια, ἔχοντες «καλὸ λογισμὸ» δηλώνουν ὅτι «προσβλέπουν μετ΄ ἐλπίδος» στὴ διόρθωση τῶν κειμένων. Φοβᾶμαι ὅμως ὅτι – κατ’ ἄνθρωπον – εἶναι μάταιη ἡ ἐλπίδα τους αὐτή, ἐπειδὴ οἱ ἁρμόδιοι τῆς Συνόδου ἐπέλεξαν συνειδητὰ καὶ μεθόδευσαν τὴ διατύπωση καὶ τὶς συγκεκριμένες ἀποφάσεις. Αὐτὴ τὴ θεολογία πιστεύουν, αὐτὴ τὴ θεολογία θέλουν νὰ ἐπιβάλουν στὴν Ἐκκλησία μας.

Εἶναι, λοιπόν, πολὺ δικαιολογημένη ἡ σφοδρὴ δυσαρέσκεια τοῦ Φαναρίου γιὰ τὴν Εἰσήγηση τῆς Ἱεροκοινοτικῆς Ἐπιτροπῆς παρὰ τὶς εὐγενεῖς καὶ φιλόφρονες ἀναφορὲς τῆς Ἐπιτροπῆς στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, διότι οὐσιαστικὰ τὸ Ἅγ. Ὄρος ἀποδόμησε θεολογικὰ τὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης! [σ.σ.: Καὶ ποιά ἡ ὠφέλεια. Ἀσφαλῶς καὶ ὁ Πατριάρχης δὲν ἐπιθυμεῖ καμία κριτική. Ὅμως βολεύεται καὶ μὲ μία χαρτοπολεμικὴ κριτική, ὅταν δὲν ἔχει σοβαρὲς πρακτικὲς συνέπειες. Μερικὲς φορές -ἴσως- καὶ νὰ τὴν ἐπιδιώκει, γιὰ νὰ λειτουργεῖ ὡς ἀμορτισὲρ ἀπορροφήσεως τῶν κραδασμῶν ποὺ προκαλοῦν οἱ ἀντιδράσεις τῶν πιστῶν! Αὐτὸ ἀκριβῶς συνέβη μὲ τὸν "λέοντά" σας μητροπολίτη Πειραιῶς Σεραφείμ (θυμηθεῖτε τὴν ἀποκάλυψή τοῦ ρόλου του, ὅταν ἔστειλε δῶρο τὸ πορτραῖτο τοῦ Πατριάρχη στὸν …Πατριάρχη!].

ΣΤΟ «ΦΩΣ» Η ΕΒΔΟΜΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙΡΩΝ:

ΣΤΟ «ΦΩΣ» Η ΕΒΔΟΜΗ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης 

  Με ιδιαίτερο δέος οι Τούρκοι έκαναν γνωστό ότι εντοπίστηκε η εβδόμη εκκλησία της Αποκάλυψης της χριστιανικής Βίβλου και όπως αναφέρουν, η μεγάλη αυτή αποκάλυψη ήρθε στο φως 1520 χρόνια μετά!

Το Άγιον Όρος που ξέραμε· που ήταν· που δεν είναι!

 Αγιορείτικο γευστικό ταξίδι με τον ποιητή του είδους, Γέροντα Επιφάνιο

Ομιλία του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά στο αρχονταρίκι της Ι. Μ. Αγ. Παρασκευής Μηλοχωρίου

Ο Μέγας Φώτιος απαντά στους οικουμενιστὲς με τη γλώσσα της αλήθειας!

 ➥  Ἀπαντᾶ στοὺς διῶκτες τῶν μοναχῶν τῆς Ἱ. Μ. Μηλοχωρίου, στοὺς οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους Κορίνθου, Μιλήτου κλπ., στοὺς οἰκουμενιστὲς θολολόγους, στοὺς οἰκουμενιστές...

Τοῦ  Ἀδαμάντιου  Τσακίρογλου

Εἶναι πιὰ ἡλίου φαεινότερον, ὅτι ἡ τακτικὴ τῶν οἰκουμενιστῶν ἄλλαξε καὶ πῆρε ἕναν σχεδιασμένο διωκτικὸ χαρακτῆρα. Αὐτὸ φυσικὰ δὲν πρέπει νὰ μᾶς ξενίζει μιᾶς καὶ ὡς αἱρετικοὶ ἀργὰ ἢ γρηγορα θὰ προχωροῦσαν σὲ διωγμούς. Ἐπειδὴ ὅμως γνωρίζουν, ὅτι μόνο οἱ διωγμοὶ δὲν θὰ ἀποδώσουν, ἀποφάσισαν νὰ ἐντατικοποιήσουν καὶ τὴν «θεολογική» τους δημαγωγία, κατηγορώντας τὸν ὁποιοδήποτε ἀντιδρώντα καὶ ἀνατρέποντας τὴν ἐκκλησιαστικὴ διδασκαλία καὶ τὸ ἐκκλησιαστικὸ δόγμα (βλέπε τοὺς πρόσφατους λόγους τοῦ Κορίνθου, τοῦ Μιλήτου, τοῦ Φλωρίνης, τοῦ Σιδηροκάστρου).

Ὡς ἐκ τούτου μοῦ φαίνεται χρήσιμο γιὰ τὴν εὕρεση τῆς ἀλήθειας μὲ σκοπὸ τὴν στήριξη καὶ ὑπεράσπιση τῶν ἀδελφῶν μας Χριστιανῶν τὸ ἀκόλουθο ἐπιχείρημα: Νὰ κάνουμε ἕναν ὑποθετικὸ διάλογο τοῦ Μεγάλου Φωτίου, αὐτοῦ τοῦ γίγαντα, τοῦ «ἐγκαλλωπίσματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», μὲ τοὺς οἰκουμενιστές διῶκτες καὶ κατήγορους, ἀφήνωντας τὸν Ἅγιο νὰ ἀπαντάει στὰ ψευδοεπιχειρήματά τους ὅπως ἀπαντοῦσε τότε, στοὺς αἱρετικοὺς τῆς ἐποχῆς του. Οἱ ἀπαντήσεις τοῦ Ἁγίου εἶναι ἀπὸ τὸ ἔργο του «Τὰ Ἀμφιλόχια, Ἐρωταποκρίσεις Α΄‒ ΞΓ΄», Θεσσαλονίκη 1997.

Οἰκουμενιστὲς Φλωρίνης: «Αὐτοὶ ποὺ ἀντιδροῦν καὶ ἐναντιώνονται ἀπέναντι στὴν ἀπόφαση τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης εἶναι ἄνθρωποι ἀνυπάκουοι μὲ ἔπαρση καὶ ἐριστικὸ πνεῦμα. Δὲν ἔχουν κανένα δικαίωμα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία νὰ ἀντιδροῦν μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο».  

Μ. Φώτιος: «Ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης προστάζει νὰ παραχωρήσει τὴν ἐκδίκηση στὸν κριτὴ τῶν ὅλων... Ὅταν ὅμως κάποιος ἁπλώσει τὰ ἄδικα χέρια του ὄχι γιὰ νὰ προκαλέσει βλάβη... ἀλλὰ μὲ τὴν προσβολή τοῦ προσώπου βλάψει κάτι σεβαστότερο, ἐννοῶ τὴν εὐσέβεια, τότε ἔχουμε τὴν ἐντολὴ νὰ μὴ δεχόμαστε ἀδιάφορα τὴν προσβολή, οὔτε νὰ συνεργοῦμε σιωπηλὰ μὲ τὸν ἐχθρὸ στὸν προπηλακισμὸ αὐτοῦ τοῦ σεβαστοῦ. Αὐτὴ τὴν ἐντολὴ πραγματοποίησε μὲ σοφία καὶ ὁ θεῖος Παῦλος, ἐπειδὴ ἦταν γνήσιος μαθητὴς τοῦ Λόγου (σσ. Ἄρα κατὰ τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου, ὅποιος δὲν ἀντιδρᾶ στὴν ἀσέβεια δὲν εἶναι γνήσιος μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ)... Ἀλλὰ καὶ ὁ θεῖος χορὸς τῶν καλλινίκων μαρτύρων γιὰ τὸν ἴδιο λόγο στέκονταν ἀδειλίαστοι μὲ ἀπτόητη γλώσσα καὶ βλέμμα σταθερὸ μπροστὰ στοὺς τυράννους, διακηρύττοντας τὸν

«ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ Ο ΠΙΣΤΟΣ»

ΙΕΡΟΜ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

   Η ασθένεια είναι μία επίσκεψη του Θεού προς τον άνθρωπο. Είναι μία εκδήλωση της αγάπης Του, που έχει ως σκοπό την θεραπεία της ψυχής μας από την αρρώστια της αμαρτίας. «Ο Θεός δίνει τις αρρώστιες για την υγεία της ψυχής», λένε οι άγιοι Πατέρες.

Ο ιερός Χρυσόστομος μιλώντας για τον παράλυτο, που επί τριάντα οκτώ χρόνια περίμενε την θεραπεία του, λέγει ότι η αρρώστια του «έδειξε την φιλανθρωπία του Θεού. Διότι πραγματικά, το να τον παραδώσει ο Θεός σε τέτοια αρρώστια, και το να παρατείνει την αρρώστια τόσο πολύ καιρό, είναι απόδειξη πολύ μεγάλης φροντίδος. Όπως ο χρυσοχόος βάζει το χρυσάφι στο χωνευτήρι και το αφήνει να δοκιμάζεται στην φωτιά μέχρις δότου το δει να γίνεται τελείως καθαρό, έτσι κάνει και ο Θεός: Επιτρέπει να δοκιμάζονται οι ανθρώπινες ψυχές στις συμφορές τόσο, όσο να γίνουν καθαρές και διάφανες, και να αποκομίσουν πολλή ωφέλεια από την δοκιμασία αυτή. Επομένως και αυτό είναι ένα είδος ευεργεσίας, και μάλιστα το μεγαλύτερο», καταλήγει ο Άγιος.

Εάν οι λόγοι του ιερού Χρυσοστόμου μας φαίνονται υπερβολικοί, θα πρέπει να εξετάσουμε γιατί η

Άγιος Παντελεήμων (27 Ιουλίου)

Μία ἀνθοδέσμη

ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ ἁγ. Παντελεήμονος

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Ἡ ζωὴ τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος μοιάζει, ἀγαπητοί μου μὲ ἕνα κῆπο. Σᾶς καλῶ λοιπὸν νὰ ἐπισκεφθοῦμε τὸν κῆπο αὐτόν, κ᾿ ἐγὼ θὰ προσπαθήσω νὰ σᾶς φτειάξω ἀπὸ τὰ ἄνθη του μία ἀνθοδέσμη ἐπιλέγοντας ὡρισμένα σημεῖα ἀπὸ τὸν βίο τοῦ ἁγίου. Παρακαλῶ προσέξτε.

   Τὸ σπίτι του. Τὸ σπίτι ποὺ γεννήθηκε ὁ ἅγιος Παντελεήμων δὲν ἦταν ταιριασμένο. Εἶχε διχόνοια· καὶ μάλιστα στὸ σπουδαιότερο ζήτημα, στὴ θρησκεία. Ὁ πατέρας ἄρχοντας καὶ ἐπίσημος, ἐγωιστὴς καὶ ὑπερήφανος, ἦταν εἰδωλολάτρης. Ἡ μητέρα, μιὰ ἁγία γυναίκα, ἦταν πιστὴ καὶ ἀφωσιωμένη στὸν ἐσταυρωμένο Λυτρωτή. Στὴν ψυχὴ τοῦ παιδιοῦ ἔγινε πάλη. Ποιόν ἀπὸ τοὺς δυὸ ν᾿ ἀκολουθήσῃ; Τὸ ἔλυσε τὸ πρόβλημα· ἀκολούθησε τὴ μητέρα. Καὶ αὐτὴ σὰν κηπουρὸς φύτεψε μέσ᾿ στὰ στήθη τοῦ παιδιοῦ της τὴν πίστι στὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ τὴν ἀγάπη στὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Καὶ ὅ,τι φυτεύει ἡ μάνα, δὲν μποροῦν νὰ τὸ ξερριζώσουν ὅλοι οἱ δαίμονες.

Μία ἀνθοδέσμη ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου).pdf by aktines on Scribd

Πηγή