Ολέθριο γεγονός η κατάργηση της Ορθοδοξίας τη ανοχή όλων και κυρίως των συγχρόνων Επισκόπων

Ἀπὸ τὸν Λεόντιο Διονυσίου

Ο ένας μετά τον άλλον οι Επίσκοποι και οι Αδελφότητες, με Εγκυκλίους, επείγουσες Ανακοινώσεις, Ανακοινωθέντα, Επιστολές προς βουλευτές κ.λπ., αντιδρούν στην είδηση περί καταργήσεως της αργίας της Κυριακής και  καταγγέλλουν τον Πρωθυπουργό και τα κόμματα γι’ αυτό.

Κατανοητή και δίκαια η αγανάκτησή τους.

Δεν τους είδαμε, όμως, να καταγγέλλουν το Πατριαρχείο και τους Πατριάρχες για την κατάργηση της Ορθοδοξίας. Δεν καταγγέλλουν επώνυμα τον αιρεσιάρχη Πατριάρχη Βαρθολομαίο για την σταδιακή αλλά με ταχύτατους ρυθμούς εγκαθίδρυση του Οικουμενισμού, με απώτερο στόχο την Πανθρησκεία.

Τι να την κάνουν όμως την Κυριακή αργία, χωρίς Ορθοδοξία;

Λεόντιος Διονυσίου

Στήν μνήμη του καθηγητή Ιωάννη Κορναράκη

Τὸ ἄρθρο «Ἐπίσημη Πατριαρχικὴ Ἀναγνώριση τῆς Σύγχρονης Ἀντιπατερικῆς Ὀρθοδοξίας» εἶναι –γιὰ μᾶς– τὸ «κύκνειο ᾆσμα» τοῦ ἀείμνηστου καθηγητῆ Ἰωάννη Κορναράκη, ἀφοῦ εἶναι τὸ τελευταῖο κείμενο ποὺ μᾶς ἐμπιστεύθηκε νὰ δημοσιεύσουμε. Μὲ τὸ ἄρθρο αὐτὸ σκιαγράφησε συνοπτικὰ τὴν σύγχρονη Οἰκουμενιστικὴ κίνηση καὶ τοὺς κύριους συντελεστές της.

Μίλησε γιὰ τὴν Νέα “Ὀρθοδοξία” τοῦ Φαναρίου,  ποὺ τὴν ὀνόμασε «“σύγχρονη Ὀρθοδοξία” τοῦ Πατριαρχικοῦ Οἴκου», γιὰ τὴν «Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου, ποὺ ἀποκάλεσε «χῶρο ἀποδομήσεως τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας», γιὰ τὴν «ἔκδηλη διγλωσσία καὶ ἡ ἀμφισημία» ἑνὸς (ἀπὸ τὰ πολλά) «ἀντιπατερικοῦ καὶ ἀνορθόδοξου κείμενου» ποὺ τότε δημοσίευσε –ὡς καρπό Συνεδρίου της– ἡ Θεολογικὴ Ἀκαδημία Βόλου, στὸ ὁποῖο κείμενο «κυριάρχησε οὐσιαστικὰ ἡ ἀποστροφὴ καὶ ἡ ἀπέχθεια πρὸς τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἡ προσπάθεια μεταλλάξεως τῆς παρακαταθήκης τῆς ἐξ ἀποκαλύψεως ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ σὲ παγκοσμιοποιημένο σκιάχτρο θρησκευτικῆς παρανοίας!!!».

Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ κείμενο δὲν μᾶς ξαναέστειλε κάτι πρὸς δημοσίευση, παρὰ τὶς ἐκ μέρους μας παρακλήσεις. Ἐκτὸς τοῦ ὅτι κάποια προβλήματα ὅρασης τὸν δυσκόλευαν νὰ γράψει, ἦταν καὶ τὸ προχωρημένο τῆς ἡλικίας (Εἶμαι στὸ τέλος τῆς ζωῆς μου, καὶ πρέπει νὰ ἑτοιμασθῶ, ὅπως ἔλεγε), καὶ ἐπὶ πλέον τὸν εἶχαν πικράνει οἱ δισταγμοὶ καὶ οἱ διαφοροποιήσεις γιὰ τὸν –κατὰ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων– ἀγῶνα ἐναντίον τῆς αἱρέσως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Παρὰ ταῦτα, πάντα μὲ ἀρχοντιά, καταδεκτικότητα καὶ κατανόηση μᾶς ἔδινε τὶς συμβουλές του καὶ μᾶς ἐνίσχυε στὸν ἀγῶνα μας.

 

ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ

ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΑΝΤΙΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Τοῦ ὁμότιμου Καθηγητὴ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Ἰωάννη Κορναράκη

Τρίτη, 13 Μαρτίου 2012

Κατὰ τὴν φετεινὴ πατριαρχικὴ ἑορτὴ τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, στὸν Ἱ. Ν. τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, στὸ ΦΑΝΑΡΙ, ὁ Πατριαρχικὸς Ἄμβωνας –μὲ ἀνοίκειες γιὰ τὴν ἱερότητα τοῦ χώρου ἐκφράσεις καὶ ἐπιθέσεις κατὰ τῶν αἰτίων καὶ τῶν ὑπαιτίων τῆς κρίσεως τῆς «σύγχρονης» Ὀρθοδοξίας– δὲν εἶχε ἐπίγνωση ὅτι, ἀπὸ τὸν ἴδιο αὐτὸν χῶρο ξεκίνησαν τὰ αἴτια, τὰ ὁποῖα διεμόρφωσαν τὴν «σύγχρονη» Ὀρθοδοξία, στὴν σημερινή της εἰκόνα.

Διότι, οὔτε «ἀκραῖα στοιχεῖα», οὔτε «προκατειλημμένα», «ἄρρωστα μυαλὰ» τοῦ ἐξωτερικοῦ τοῦ Πατριαρχείου χώρου, εἶναι ὑπεύθυνα γιὰ τὴν κρίση τῆς «σύγχρονης» πατριαρχικῆς Ὀρθοδοξίας.

Ὁ θρῆνος, ὅμως, τοῦ κηρύγματος γιὰ τὴν «σύγχρονη» Ὀρθοδοξία –θρῆνος προστασίας τῆς «Ὀρθοδοξίας» αὐτῆς– εἶναι δικαιολογημένος, διότι προέρχεται ἀπὸ τὸν πατριαρχικὸ χῶρο· δηλαδή, ἀπὸ τὸν ἴδιο χῶρο πού, ὅπως θὰ ἀποδείξουμε πιὸ κάτω, ἔδωσε τὶς ἀφορμὲς γιὰ νὰ γεννηθεῖ αὐτὴ ἡ ἴδια ἡ πατριαρχικὴ «σύγχρονη» Ὀρθοδοξία, τὴν ὁποίαν, ὄχι μόνον προστατεύει καὶ ἀποδέχεται, ἀλλὰ καὶ καθιερώνει ὡς τὴν γνήσια Ὀρθοδοξία καί, μάλιστα, κατὰ τὴν ἴδια τὴν ἑορτὴ τῆς αὐθεντικῆς Ὀρθοδοξίας!

Μὲ τὴν προβολὴ καὶ μὲ τὸν χαρακτηρισμὸ «σύγχρονη» θεολογία, ὁ πατριαρχικὸς χῶρος ἐννοεῖ, βεβαίως, ὅτι περιποιεῖ τιμὴ στὸ ἔργο του: στὴν οἰκουμενιστικὴ ἀποτύπωση τῆς εἰκόνας μιᾶς Ὀρθοδοξίας ἀντιπατερικῆς καὶ παγκοσμιοποιημένης!!!

Ἔτσι, ἡ προβολὴ τῆς εἰκόνας τῆς «σύγχρονης» Ὀρθοδοξίας ἀναγνωρίζεται ὡς ἡ «Ὀρθοδοξία» τοῦ Πατριαρχείου, ἀφοῦ ὁ Πατριαρχικὸς Ἄμβωνας συνηγόρησε τρεῖς φορὲς ὑπὲρ τῆς αὐθεντικότητας τῆς «σύγχρονης» θεολογίας.

Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ γεγονὸς ὅτι, ἡ καθιέρωση τῆς «σύγχρονης» Ὀρθοδοξίας ὡς «Ὀρθοδοξίας» τοῦ Πατριαρχικοῦ Οἴκου, ἀκολουθεῖ χρονικῶς τὸ Διεθνὲς Συνέδριο τῆς Ἀκαδημίας τῶν Θεολογικῶν Σπουδῶν, ποὺ ἔγινε στὸν Βόλο, ἀπὸ 3 ἕως 6 Ἰουνίου 2010, μὲ θέμα: «Πατερικὴ σύνθεση ἢ Μετα-πατερικὴ θεολογία»¹· ἤτοι: «ἐπιστροφὴ στοὺς Πατέρες, μὲ ἐπαναδιατύπωση ἢ ἀναθεώρηση τῆς θεολογίας τους, ἢ ἀπατερικὴ θεολογία, θεμελιωμένη στὶς ἀρχὲς τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τῆς παγκοσμιοποιήσεως;»!

Εἶναι γεγονὸς πολλαπλῶς ἀποδεδειγμένο ὅτι, ἡ προαναφερθεῖσα ΑΚΑΔΗΜΙΑ τῆς Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ἔχει πλέον ἐξελιχθεῖ σὲ ἐργαστήριο οἰκουμενιστικῶν συνεδρίων καὶ σχετικῶν ἄλλων προσπαθειῶν (ὅπως, π.χ., τιμητικὴ ἐκδήλωση πρὸς χάριν τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου, Ἰ. Ζηζιούλα, τοῦ πρωτομάστορα τῆς προσπάθειας ἑνώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τὸν Παπισμό). Εἶναι, δηλαδή, χῶρος ἀποδομήσεως τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας².

Ἤδη, μὲ τὸ τελευταῖο αὐτὸ ἀντιπατερικὸ συνέδριο, τὸ 2010, ὁ πατριαρχικὸς χῶρος συγκέντρωσε ὁμόφρονές του γιὰ νὰ ἀποδομήσει τὴν αὐθεντία τῆς πατερικῆς θεολογίας, τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

Τὰ Πρακτικὰ τοῦ ἐν λόγῳ συνεδρίου ἔχουν δημοσιευθεῖ στὸ ἐπιστημονικὸ περιοδικὸ τῆς Ἱ. Συνόδου ΘΕΟΛΟΓΙΑ, τ. 2/2010, σσ. 317-324.

Πρόκειται γιὰ ἕνα ἐντελῶς ἀντιπατερικὸ καὶ ἀνορθόδοξο κείμενο, ἡ ἔκδηλη διγλωσσία καὶ ἡ ἀμφισημία τοῦ ὁποίου καλύπτουν τὶς σαρωτικὲς ἀλλαγές, τὶς ὁποῖες προτίθενται νὰ πραγματοποιήσουν οἱ σύνεδροι, ἐὰν κάποιος ὁμόφρονάς τους Ἐπίσκοπος διοικήσει τὰ πράγματα τῆς Ἐκκλησίας. Πάντως, οἱ τελικὲς ἀποφάσεις τους ἔχουν πειστικὴ σαφήνεια καὶ δείχνουν «ποῦ τὸ πάνε» οἱ σύνεδροι· δηλαδή, τί, ἀκριβῶς, θέλουν νὰ ξηλώσουν στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ποῦ μπορεῖ νὰ φθάσει τὸ ξήλωμα αὐτό!!!

Λέγουν, λοιπόν: