(απόσπασμα από την ομιλία ΝΕ΄ από το Υπόμνημα του αγίου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον)
[…] Για τούτο επαινώ
και θαυμάζω τους μοναχούς, οι οποίοι κατέλαβαν τις ερήμους, και για τις
άλλες αρετές τους, αλλά και επειδή θυμούνται τη φράση αυτή του
Κυρίου (Ματθ. 16,27: μέλλει γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεσθαι ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ, καὶ τότε ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὴν πρᾶξιν αὐτοῦ),
ότι δηλαδή κατά την ημέρα της κρίσεως θα αποδώσει ο Κύριος στον καθένα
ανάλογα με τα έργα του· διότι οι μοναχοί μετά το μεσημβρινό φαγητό ή,
καλύτερα, μετά το δείπνο (διότι μεσημβρινό φαγητό δε λαμβάνουν
ποτέ, καθόσον γνωρίζουν ότι η παρούσα ζωή είναι ζωή πένθους και νηστείας [Λουκ. 6,21: «μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε. μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε (:Μακάριοι
είστε εσείς, που πεινάτε και στερείσθε, χωρίς να γογγύζετε, διότι θα
χορτασθείτε με τις ανεκτίμητες δωρεές της βασιλείας των ουρανών.
Μακάριοι είστε εσείς, που κλαίετε για τα αμαρτήματά σας και για τις
άλλες θλίψεις, τις οποίες υπομένετε, διότι θα χαρείτε και θα γελάσετε)» και Ιω. 16,20: «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς, ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται· ὑμεῖς δὲ λυπηθήσεσθε, ἀλλ᾿ ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται (:Σας
πληροφορώ και σας διαβεβαιώνω, ότι εσείς θα κλάψετε και θα θρηνήσετε
για τον σταυρικό μου θάνατο, ενώ ο αμαρτωλός και αμετανόητος κόσμος θα
χαρεί. Εσείς θα λυπηθείτε βέβαια, αλλά πολύ σύντομα η λύπη σας θα γίνει
χαρά)]· μετά το δείπνο λοιπόν, αφού πρώτα πουν μερικούς ευχαριστήριους ύμνους στον Θεό θυμούνται και αυτή τη φράση.
Και αν θέλετε να
ακούσετε τον ύμνο τους, για να τον λέτε και εσείς συνεχώς, θα σας
απαγγείλω ολόκληρη εκείνη την ιερή ωδή. Ως εξής λοιπόν έχουν τα λόγια
αυτής·