Παρότι παραδέχονται ὅτι «έχουμε να κάνουμε
με τη μεγαλύτερη παναίρεση, ήτοι με θάνατο», ἡ διδασκαλία τους εἶναι σὰν νὰ ἐπιτρέπουν
στοὺς πιστοὺς νὰ πειραματίζονται
γιὰ κάποιο χρονικὸ διάστημα μὲ τὸν θάνατο!!!
Σχολιασμός
Ακρίβεια και Οικονομία στην Αποτείχιση
Εκκλησιαστικό Δοκίμιο
Απόστολου Κ. Σαραντίδη
Ακρίβεια και Οικονομία στην Αποτείχιση
Εκκλησιαστικό
Δοκίμιο
Απόστολου Κ. Σαραντίδη
Με αφορμή πρόσφατες αναρτήσεις στο διαδίκτυο από ορθόδοξο αρχιμανδρίτη
αποτειχισμένο που όμως ακολουθεί μαζί και με άλλους δύσκολη στάση όχι μόνο προς
τον εαυτό του αλλά και προς άλλους, δίνοντας μεγάλο αγώνα για την πίστη, στις οποίες
αναφέρεται μεταξύ άλλων και στο φλέγον θέμα της ακρίβειας και οικονομίας που διχάζει
τους ορθοδόξους αγωνιστές, αλλά και άλλα σχετικά κείμενα ή οπτικά που
κυκλοφορούν, ας μου επιτραπεί με την επίγνωση ότι μπορεί και να λανθάνω, με όσο
το δυνατόν λόγια απλά για ένα σύνθετο θέμα, να καταθέσω άποψη, με την πεποίθηση ότι όσοι Ορθόδοξοι (το
αντιοικουμενιστές δεν είναι ο καλύτερος όρος), δεν δικαιούνται να έχουν την
πολυτέλεια να διαιρούνται με ψευδεπίγραφα
διλήμματα διότι από την άλλη έχουμε να κάνουμε με τη μεγαλύτερη παναίρεση,
ήτοι με θάνατο.
Η
παρούσα δοκιμή απευθύνεται προς το μικρό ορθόδοξο χριστεπώνυμο πλήρωμα της Μίας
Αγίας Καθολικής και Αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας, σε ειδικό τρόπον τινά κοινό, για να καταλαβαινόμαστε όσο το δυνατόν καλύτερα. Τούτο δεν είναι καθόλου
ρατσιστικό επειδή εκ των πραγμάτων δεν γίνεται διαφορετικά και η διένεξη που
έχει ανακύψει εδώ και πάνω από ένα
χρόνο, βρίσκεται ακριβώς μέσα σε αυτόν τον χώρο.
Για τον Οικουμενισμό, τη δαιμονική παναίρεση η
οποία έχει απλωθεί και καταλάβει από επισκοπικά και πατριαρχικά γραφεία μέχρι
ακόμη και τοπικές, μείζονες ή υπερτελείς συνόδους εδώ και 116 έτη, και για την κολυμπάρια ψευδοσύνοδο, δεν θα γίνει
αναφορά, θεωρούμενο το θέμα ως γνωστό. Αυτό ίσως που παραμένει άγνωστο είναι το
μέγεθος της σταδιακά διογκούμενης διάστασης μεταξύ ορθοδόξων ομολογητών
μετά από τη λεγόμενη αγία και μεγάλη σύνοδο, τόσο στον ελλαδικό όσο και στον
εκτός αυτού χώρο, που τείνει να πάρει σε ορισμένες των περιπτώσεων μορφή σχίσματος. Και αυτό, θα ήταν ό,τι
χειρότερο αφού η διαίρεση εξυπηρετεί
αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα της άλλης πλευράς. [σ.σ.:
Ἕνα πρώτο σχόλιο: Ἡ διαίρεση -ὅπως πάντα- πραγματοποιεῖται πρῶτα μὲ τοὺς Ἁγίους
Πατέρες καὶ τὴν διδασκαλία τους, τὴν ὁποία κατακρεουργοῦν ἐπὶ χρόνια οἱ Πατέρες
τῆς Γατζέας, καὶ οἱ συγκεκριμένοι Πατέρες, στοὺς ὁποίους ἀναφερόμαστε, καὶ ὁ
συγγραφέας τοῦ ἄρθρου, καὶ ἀσφαλῶς, ὅποιος ἀφίσταται τῆς γραμμῆς τῶν Πατέρων,
«ἐξυπηρετεῖ τὰ συμφέροντα τῆς ἄλλης πλευρᾶς»].
Είναι
επίσης γνωστό ότι η αποτείχιση ή διακοπή μνημόνευσης (και όχι
μνημοσύνου) αιρετίζοντος ή καθαρά αιρετικού επισκόπου προ συνοδικής καταδίκης
από κατεγνωσμένη αίρεση η οποία κηρύττεται απροκάλυπτα και δημόσια (γυμνή τη
κεφαλή) λόγω και έργω, δεν είναι
έξοδος από την Εκκλησία αλλά αμυντικός
και προστατευτικός μηχανισμός του ιερωμένου για τη δική του αποφυγή
κοινωνίας με την αίρεση, ομολογώντας με παρρησία ότι δεν συνδέεται με τα
αιρετικά φρονήματα του επισκόπου, προβληματισμός
με σκοπό την επαναφορά εις το ορθόν του επισκόπου του, αλλά και ενημέρωσης του ανύποπτου και
ανενημέρωτου λαού του Θεού. Ως εδώ, δεν υπάρχει από κανέναν σχεδόν διαφωνία
πλην των αγνοούντων την αλήθεια και των διαπλεκομένων, που ισχυρίζονται εντελώς
αντορθόδοξα, τα αντίθετα. [σ.σ.: Ὑπάρχει μιὰ μικρὴ καὶ σημαντικὴ
διαφορά· ὁ σκοπὸς τῆς διακοπῆς μνημοσύνου εἶναι ἡ προφύλαξη ἀπὸ τὴν αἵρεση
Ποιμένα καὶ Ποιμνίου, διότι ἡ παραμονὴ σὲ κοινωνία μὲ αὐτὸν ΜΟΛΥΝΕΙ καὶ ὁδηγεῖ
σὲ ἀπώλεια ψυχές. Ἡ ἐπαναφορὰ εἰς τὸ ὀρθὸν τοῦ Ἐπισκόπου (ποὺ μακάρι νὰ
ἐπιτευχθεῖ), ἀποτελεῖ μιὰ δευτερεύουσα παράμετρο].
Κάποιες ζηλωτικές φωνές που διακηρύττουν ότι τα
Μυστήρια που τελούνται από
Οικουμενιστές προ συνοδικής καταδίκης είναι άκυρα, κινούνται ολοταχώς
εις τον χώρον του σχίσματος και
ευτυχώς έχουν