«Η Εκκλησία έχει ανάγκη όχι από χλιαρούς, φιλοσώματους, αλλ’ εργάτες με ζήλο και αυταπάρνηση»!

Άγιοι Αρχιερείς, φυλάξατε τα ποίμνια σας και διώξατε τους λύκους

Του Οσίου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου

* Δεν αρκεί, δεν ωφελεί μόνον να γνωρίζουμε τον νόμο του Θεού, τις εντολές, τα δόγματα, τους κανό­νας, τις αποστολικές και πατερικές παραδόσεις, αλλά και να φυλάττουμε αυτές. Ο Κύριος είπε «Ος δ’ αν ποιήση και διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τη Βα­σιλεία των Ουρανών» (Ματ. 5, 19) και «Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον τον Θεού και φυλάσσοντες αυ­τόν» (Λουκ. 11, 29)….
Άγιοι Αρχιερείς, φύλακες της Μιας, Αγίας, Κα­θολικής και Αποστολικής Εκκλησίας…, προσέξατε παρακαλώ θερμώς και ικετεύω μετά δακρύων. Προβατόσχημοι λύκοι, εισελθόντες στην αυλή των λογικών προβάτων διά της πολιτικής και της αντίχριστου Μα­σονίας, ζητούν να καταργήσουν τα διατεταγμένα από τους πανσόφους Αγίους Αποστόλους και τους

Τους θυμιάζω και εκείνοι δεν υποκλίνονται

 

 +Γεώργιος Παπαζάχος

    Βρέθηκα τελευταία σε μια κεντρική εκκλησία των Αθηνών και έζησα βαθύ πόνο. Την ώρα πού Kοινωνούσαν οι Αρχιερείς και οι Ιερείς, γύρω μου είχαν στηθεί «πηγαδάκια» -και όχι από ανθρώπους χωρίς παιδεία.
Δέκα βήματα από το Άγιο Ποτήριο, και οι «τρελές αγελάδες» με το «ουράνιο των Βαλκανίων» εκάλυπταν την παρουσία του Κυρίου. Η θλιβερή αυτή σκηνή έφερε στη μνήμη μου μια συζήτηση με τον γέροντα Πορφύριο πριν από πολλά χρόνια.
     Ήταν και εκείνος στενοχωρημένος, γιατί οι πιστοί έχουν απαιτήσεις -και δικαίως- από τον ιερέα, να είναι προσευχόμενος στο Άγιο Βήμα. Αλλά οι ίδιοι πολλές φορές με τη στάση τους δεν τον βοηθούν.

Οι εχθροί, οι βάρβαροι και οι αιρετικοί ...οσμίζονται!!!

Οι βάρβαροι οσμίζονται την νωθρότητα και τον ατομικισμό μας...

                  πηγή

Σχόλιο "Π.Π.":  Οσμίστηκαν και οι Οικουμενιστές ότι οι αντι-Οικουμενιστές Ποιμένες δεν έχουν όρεξη για πόλεμο και ομολογία, ότι παραμένουν στον "χαρτοπόλεμο" και τις "οικονομίες" και ασυγκράτητοι πιά, έχουν εξορμήσει για να αλώσουν ό,τι απόμεινε!

Η Αγιότητα αποτελεί την φυσική κατάσταση

Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς


* Οι ασκητές είναι οι μοναδικοί ιεραπόστολοι της Ορθοδοξίας και ο ασκητισμός είναι η μόνη ιεραποστολική σχολή μέσα στην Ορθοδοξία. Η ορθοδοξία είναι άσκηση και ζωή γι’ αυτό και μονάχα διά της ασκήσεως και της ζωής επιτελείται το κήρυγμα και η ιεραποστολή. Η ανάπτυξη της ασκητικότητας -προσωπικά και καθολικά- αυτή πρέπει να γίνει η εσωτερική αποστολή της Εκκλησίας μας μέσα στον λαό. Οι ενορίες πρέπει να μεταβληθούν σε ασκητικά κέντρα, αλλά αυτό μπορεί να το επιτύχει μονάχα ένας εφημέριος – ασκητής. Πρέπει να ενισχύσουμε την προσευχή και την νηστεία, να αναπτύξουμε την εκκλησιαστική ευταξία η οποία είναι από τα κύρια μέσα της Ορθοδοξίας με το οποίο εκείνη επιδρά αναγεννητικά στον άνθρωπο. Όλα αυτά όμως απαιτούν ως προϋπόθεση: οι ιερείς και οι μοναχοί μας να γίνουν οι ίδιοι ασκητές.

Oι τρεις μαύροι

 

Το 2001 κάποιος χριστιανός ονόματι Νικόλαος, νοσηλευόταν βαρειά άρρωστος σε νοσοκομείο της Αθήνας.

   Βλέποντας, ότι πάει πρός το χειρότερο, ειδοποιεί επειγόντως τον πνευματικό του να έλθει στο νοσοκομείο.
Ό πνευματικός, ο οποίος είναι Γέροντας σε μοναστήρι, φθάνει εσπευσμένα στον θάλαμο, τραβάει το παραβάν και ακούει με προσοχή, όσα του λέει ο ασθενής. Κάποια στιγμή ο ασθενής φοβισμένος, πιάνει σφιχτά το χέρι του πνευματικού.
- Τί συμβαίνει Νικόλαε, τον ρωτάει ο πνευματικός.

Στιγμιότυπα από την εκκλησιαστική ιστορία

     Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας μετὰ τὴν λῆξιν τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς ἐν Ἐφέσῳ Συνόδου, γράφει:

   «Τοῖς εὐλαβεστάτοις καὶ θεοσεβαστάτοις Πατράσι Μοναχοῖς καὶ τοῖς σὺν ὑμῖν τὸν μονήρη βίον ἀσκοῦσι, καὶ ἐν πίστει Θεοῦ ἱδρυμένοις…», μετὰ τὴν καθαίρεσιν τοῦ Νεστορίου: 
     «Πέπαυται γὰρ τὸ δύσφημον στόμα, καὶ σεσίγηκεν ἡ μιαρωτάτη γλῶσσα, οὐκέτι τὰς κατὰ τοῦ Χριστοῦ προφέρουσι βλασφημίας, ἐν ἐξουσίᾳ διδασκαλικῇ τε καὶ ἀρχιερατικῇ. καὶ οἳ τὴν φιλίαν αὐτοῦ δυσωπηθέντες μᾶλλον, καὶ οὐχὶ τῆς πρὸς Χριστὸν ἀγάπης πεφροντικότες, ἀτιμίας ὄνομα τὰ πρόσωπα μεστά… ἀνδριζέσθω τοίνυν ἡ θεοσέβεια ὑμῶν ἐν προσευχαῖς, καὶ ὡς τέκνα γνήσια πατράσι συμπράττετε, νόσον ὥσπερ τινὰ λοιμικήν, τὴν Νεστορίου κακοδοξίαν ἐκκόψαντες…».

     (Ἐπιστολὴ XXVI, PG τ. 77, 141) (ἐδῶ)

Οι δικαστικοί λειτουργοί του ΣτΕ είναι σωφρονέστεροι των Αρχιερέων και των θεολόγων

  Ἡ προσήλωσις τῶν δικαστῶν τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας εἰς τὸ Σύνταγμα τῆς χώρας καὶ ἡ διδασκαλία τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὴν ἐκπαίδευσιν. Ἡ λανθασμένη ἀντιμετώπισις τοῦ θέματος ἀπὸ μερίδα Ἀρχιερέων καὶ Θεολόγων, λόγῳ ἐλλείψεως Ὀρθοδόξων πνευματικῶν καὶ ποιμαντικῶν ἐκκλησιολογικῶν κριτηρίων.

Γράφει ὁ Ἱερομόναχος Δαμασκηνός ὁ τοῦ φιλαδέλφου, τ. Ἀρχιγραμματεύς Ἱ. Κοινότητος       

Τῷ Σεβ. Μητροπολίτῃ Ἀλεξ/πόλεως κ.κ. ΑΝΘΙΜῼ εἰς Ἀλεξανδρούπολιν.

 Ἀρ. Πρωτ. 26      Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 13/26-9-2019

Κοινοποίησις τῇ Ἱ. Συνόδῳτῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

      Σεβασμιώτατε,

      παρακολουθῶ, τώρα καὶ χρόνια, τὰς συνεντεύξεις Σας, σχετικῶς μὲ θεολογικὰ καὶ Ἐκκλησιολογικὰ θέματα καὶ μετὰ θλίψεως διαπιστώνω, ὅτι αὗται δὲν συνᾴδουν μὲ «τὰς τῶν ἁγίων θεοπνεύστους Θεολογίας καὶ τὸ εὐσεβὲς τῆς Ἐκκλησίας φρόνημα».

      Εἰδικώτερον παρηκολούθησα τὰς θέσεις καὶ ἀπόψεις Σας, ἀναφορικῶς μὲ τὸ μάθημα τῆς διδασκαλίας τῆς ὀρθοδόξου πίστεως εἰς τὴν ἐκπαίδευσιν, ὡς καὶ τὰς ἐνεργείας Σας, νὰ ἱδρυθῆ ἐν μέσῳ Ὀρθοδόξῳ Θεολογικῇ Σχολῇ τῆς Θεσσαλονίκης, «Τμῆμα Μουσουλμανικῶν Σπουδῶν».

     Ὡς ἀπόφοιτος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, γνωρίζω, ὅτι τῷ καιρῷ τῆς φοιτήσεώς μου, ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ δὲν ἔδιδε πτυχίον εἰς ἑτεροδόξους, εἰς μὴ μόνον εἰς Ὀρθοδόξους φοιτητάς.

   Ἀπορῶ πῶς συμβιβάζετε τὴν Ἀρχιερατικήν Σας συνείδησιν, ὡς διάδοχος τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, μὲ τὰς θέσεις καὶ ἀπόψεις αὐτάς, ἐν σχέσει μὲ τὴν ἐντολὴν τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου: «πορευθέντες… διδάσκοντες τηρεῖν… καὶ βαπτίζειν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγ. Πνεύματος».