Ομιλία Π. Ευθυμίου Τρικαμηνά: "Περί συγχωρήσεως των αδελφών μας" - Σταγιάτες - Κυριακή 20 Αυγούστου 2017

Πατήστε εδώ για να κατεβάσετε την ομιλία (αρχείο mp3).

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟY

Μᾶς ἐστάλη ἀπό συνεργάτη τῆς ἰστοσελίδος μας

ΤON ΙΟΥΛΙΟ ΠΟΥ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ, ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΑΒΡΙΗΛ.
ΣΗΜΕΡΑ ΒΡΗΚΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ.
ΟΜΙΛΕΙ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ.
ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ, ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΗΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑ. ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΟ ΠΑΡΟΝ (στο συνημμένο) ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕ ΟΤΙ ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ !!!

ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ !

———-

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=60977

Ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος παρασύρει και το ποίμνιό του σε παράδοξες και αντιπαραδοσιακές προτάσεις!

Ὁ Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος, ἀφοῦ ἀπεφάνθη σὲ συνέντευξη (τὸ 2001) ὅτι ὁ «Παπισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση, εἶναι σχίσμα, ποτὲ δὲν θὰ σᾶς διδάξω ὅτι εἶναι αἵρεση·

Ἡ συνέντευξη τοῦ κ. Ἀμβρόσιου τὸ 2001 στὸ "ΑΧΙΟΝ ΤV"

ἀφοῦ ἀπεφάνθη σκοπίμως, ὅτι τὸ Filioque δὲν εἶναι αἵρεση, ἀλλὰ θεολογούμενο, ὅπως ἀκριβῶς πρόβλεψε ὁ καθηγητὴς Δογματικῆς Ἰωάννης Καρμίρης τὴ δεκαετία τοῦ 1970, ὅταν ἔλεγε ὅτι οἱ φιλοπαπικοὶ θὰ προσπαθήσουν νὰ παρουσιάσουν τὸ Filioque ὡς θεολογούμενο,

ἀφοῦ δικαιολόγησε ὡς πράξη ἀγάπης τὴν  μνημόνευση τεθνεώτων αἱρετικῶν  ἐντὸς τῆς Θ. Λειτουργίας ποὺ ἔκανε στὸ Αἴγιο (πράξη ἀντίθετη μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση) καὶ ἐπέμενε σ' αὐτό·

τώρα, ἐν ἔτει 2017, ἐπανέρχεται

γιὰ νὰ παρουσιάσει ὡς ὀρθόδοξες τὶς κρυπτο-Οικουμενιστικές διδασκαλίες, χωρὶς νὰ ἀποφύγει καὶ πάλι νὰ κακοδοξεῖ.

Ἔτσι,

διαβεβαιώνει ψευδῶς ὅτι -ἄκουσον! ἄκουσον!- ἡ Ἐκκλησία θεωρεῖ σχίσμα καὶ ὄχι αἵρεση τὸν Παπισμό, κι ὡς ἐκ τούτου, λέγει,  αὐτός, ὡς Ἐπίσκοπος, ποὺ ἀκολουθεῖ τὴν Ἐκκλησία, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ διδάξει ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι σχίσμα κι ὄχι αἵρεση! (Τοῦ διαφεύγει ὅτι αὐτὴ ἡ θέση εἶναι Οἰκουμενιστική, ἀφοῦ οἱ Οἰκουμενιστὲς δὲν δέχονται ὡς αἱρετικοὺς τοὺς Παπικούς, ἀλλὰ κάτι σὰ σχίσμα, κάτι σὰν ἀδελφὴ ἐκκλησία. -Ἡ ἀλήθεια περὶ αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ ἐδῶ).  Ὡς ἄτομο ὅμως –συνεχίζει– δέχεται ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεση, ἐνῶ ὡς Ἐπίσκοπος ΟΧΙ!!!

Μετὰ ἀπ' αὐτό (καὶ πρὶν μερικὲς μέρες) συνέχισε μὲ ἐξωφρενικὲς ἀποφάσεις. Προέτρεψε καὶ «ἔπεισε» τοὺς ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεώς του νὰ βγάλουν ἀσεβὲς ψήφισμα, μὲ τὸ ὁποῖο οὐσιαστικὰ δηλώνουν ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες εἴκοσι (20) αἰώνων (ποὺ μάλιστα ἔζησαν μέσα στὴν ποικίλη ἀθεΐα, καὶ εἰδωλολατρία καὶ αἵρεση) δὲν κατάλαβαν ὅτι ἦταν ἀνάγκη νὰ θεσπίσουν εὐχή,  κατὰ τὴν τέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας, ὑπὲρ τῆς μετανοίας τῶν …ΑΘΕΩΝ!!! Καὶ οἱ ἱερεῖς του, γιὰ νὰ μὴν τοῦ χαλάσουν τὸ χατήρι τὸ δέχτηκαν ψήφισαν τὴν πρότασή του, ἀναγκάζοντες –ἐὰν τελικὰ ἐφαρμοστεῖ– τοὺς πιστοὺς νὰ γίνουν συμμέτοχοι σ’ αὐτὴν τὴν ἀσέβεια. Νὰ καὶ ἡ ἀπόφασή τους:

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ

Να εγκρίνουμε και να υποστηρίξουμε την πρόταση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας και συγκεκριμένως:

     Α. Την προσθήκη στην Μεγάλη Συναπτή στην αρχή της Θείας Λειτουργίας και μόνον, μετά το «Υπέρ του ευσεβούς ημών έθνους», της αιτήσεως «Υπέρ των ασεβεστάτων, αθέων και απίστων Αρχόντων ημών, των πολεμίων της αμωμήτου ημών Πίστεως και της Πατρίδος, Μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου πάσης πολιτικής αποχρώσεως, των μισούντων και αδικούντων ημάς, και της μετανοίας και επιστροφής αυτών, του Κυρίου δεηθώμεν» η οποία, όπως οι υπόλοιπες αιτήσεις της Μεγάλης Συναπτής, λέγεται εκφώνως.

     Β. Η ευχή μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων «Του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου» στο τέλος, μετά την φράση «υπέρ της Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας», να τροποποιηθεί ως εξής «Μνήσθητι Κύριε των ασεβεστάτων, αθέων και απίστων Αρχόντων ημών, των πολεμίων της αμωμήτου ημών Πίστεως και της Πατρίδος, Μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου πάσης πολιτικής αποχρώσεως, των μισούντων και αδικούντων ημάς, και της μετανοίας και επιστροφής αυτών. Δος αυτοίς ειρηνικήν την Αρχήν, ίνα και ημείς, εν τη γαλήνη αυτών, ήρεμον και ησύχιον βίον διάγομεν εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι». Η ευχή αυτή λέγεται μυστικώς.

    Σκοπός των ανωτέρω προσθηκών είναι η έντονος προσευχή της τοπικής μας Εκκλησίας διά τον φωτισμό και την μετάνοια των αρχόντων, προκειμένου να εργασθούν διά το συμφέρον και την πρόοδο της Πατρίδος μας.

Ὅμως, γιὰ παρόμοιες ἐπεμβάσεις στὰ Λειτουργικὰ κείμενα, ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς Λειτουργικῆς Ἰωάννης Φουντούλης ἔγραφε:

«Τὰ ἱερὰ λειτουργικά μας κείμενα δὲν κινδυνεύουν τόσο ἀπὸ τοὺς ἀσεβεῖς, ὅσο πάσχουν ἀπὸ τὴν αὐθαιρεσία τῶν εὐσεβῶν ἐκείνων, ποὺ κυριολεκτικὰ τὰ καταστρέφουν μὲ ποικίλες εὐλαβεῖς προσθῆκες λέξεων ἢ καὶ φράσεων ὁλοκλήρων. Τὸ νὰ παρουσιάζουμε τὸν ἑαυτό μας εὐλαβέστερο ἀπὸ τοὺς πατέρες μας εἶναι ἐγωϊσμὸς καὶ ἁμαρτία» (Φουντούλη Ἰ., Ἀπαντήσεις εἰς Λειτουργικὰς Ἀπορίας, τόμ. Δ΄, σελ. 18).

Θα παλαβώσουμε εντελώς: Οικουμενιστικός καφές και τσάι για το κρύο, στη Φινλανδία

(Αυτόματη μετάφραση) “Εκκλησίες” μαζί στο Ελσίνκι που προσφέρουν τσάι και καφέ για περαστικούς. Ρωμαίοι Καθολικοί, Αγγλικανοί, Ορθόδοξοι και Λουθηρανοί. 

Φήμες που θέλουν τις "εκκλησίες" του Π.Σ.Ε. να προσφέρουν αντηλιακά στη Χαλκιδική για τον ήλιο, τις διαψεύδουμε ως κακοήθεις. 
Αντί άλλου σχολίου παραθέτουμε ένα εξαιρετικό άρθρο του κ. Χειλαδάκη

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ…

Νίκος Χειλαδάκης

Ένα πραγματικά άκρως εμπεριστατωμένο και ενημερωτικό κείμενο για όσους μπορούν να έχουν συνείδηση των καταστάσεων και των εξελίξεων. Αξίζει να το διαβάσουμε γιατί η θολούρα υπνωτίζει τους εγκεφάλους και μας κάνει άβουλα πρόβατα και προπαντός, να δούμε κατάματα την μεγάλη υποκρισία.

1. Eκκλησία και αίρεση

Εκκλησία, κατά τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας. Κεφαλή του Σώματός Της είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Κάθε χριστιανός δια του Αγίου Βαπτίσματος γίνεται μέλος της Εκκλησίας. Δια της Θείας Ευχαριστίας, γίνεται ένα σώμα με τον Χριστό και κοινωνεί με την άκτιστη Θεία Χάρη. Ο χριστιανός δια των Αγίων Μυστηρίων και των αρετών, κατά το μέτρο της πίστεώς του και της εν Χριστώ ζωής του εντός της Εκκλησίας καθαρίζεται, φωτίζεται, θεώνεται λόγω της ενανθρώπησης του Θεού Λόγου. Αίρεση, κατά τον Όσιο Ιερώνυμο, είναι μια πλανεμένη αναζήτηση της αλήθειας, αμάρτημα του πνεύματος, διαστροφή της πραγματικής διδασκαλίας της Εκκλησίας.

Αιρετικός είναι ο ξένος προς τον Θεό*. Για τον όσιο, ο αιρετικός δεν είναι μόνο παίγνιο του διαβόλου και των αντιθέτων δυνάμεων αλλά και συνεργάτης του. Χαρακτηριστικά του αιρετικού είναι η αλαζονεία του νου, η πλεονεξία, η ακολασία, η υποκρισία και η επιμονή στο λάθος.

Αίρεση, κατά τον π. Ιωάννη Ρωμανίδη, είναι ετεροδιδασκαλία, απόκλιση

Ιερός Χρυσόστομος: "Να μη μνησικακούμε ποτέ προς τους συνανθρώπους μας"

Κυριακή ΙΑ΄ Ματθαίου:

 Ομιλία εις την Παραβολήν του τα μύρια τάλαντα οφείλοντος και τα εκατό δηνάρια απαιτούντος 

(Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο
Κεφ.  18, χωρία 23 έως 35

Η παραβολή του πονηρού δούλου

 

"Διὰ τοῦτο ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὃς ἠθέλησε συνᾶραι λόγον μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ. ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν προσηνέχθη αὐτῷ εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων. μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ πραθῆναι καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅσα εἶχε, καὶ ἀποδοθῆναι. πεσὼν οὖν ὁ δοῦλος προσεκύνει αὐτῷ λέγων· κύριε, μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ πάντα σοι ἀποδώσω. σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἀπέλυσεν αὐτὸν καὶ τὸ δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ. ἐξελθὼν δὲ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος εὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ, ὃς ὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια, καὶ κρατήσας αὐτὸν ἔπνιγε λέγων· ἀπόδος μοι εἴ τι ὀφείλεις. πεσὼν οὖν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ παρεκάλει αὐτὸν λέγων· μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοὶ καὶ ἀποδώσω σοι. ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕως οὗ ἀποδῷ τὸ ὀφειλόμενον. ἰδόντες δὲ οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα, καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα. τότε προσκαλεσάμενος αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ λέγει αὐτῷ· δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάς με. οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς καὶ ἐγώ σε ἠλέησα; καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον αὐτῷ. Οὕτω καὶ ὁ πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν, ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν.

ΑΠΟΔΟΣΗ

Η Βασιλεία των Ουρανών μοιάζει σαν άνθρωπο βασιλιά, που θέλησε να λογαριασθεί με τους ανθρώπους που δούλευαν στην περιουσία του. Και όταν άρχισε να λογαριάζεται, του έφεραν έναν που χρωστούσε δέκα χιλιάδες τάλαντα. Επειδή δε αυτός δεν ήταν σε θέση να εξοφλήσει, ο κύριος διέταξε να πουληθεί αυτός και η γυναίκα του και τα παιδιά του και όλα όσα είχε για να εξοφληθεί το χρέος. Τότε έπεσε ο δούλος στα πόδια του κυρίου του και του έλεγε: Κύριε, κάνε υπομονή και όλα θα σου τα εξοφλήσω. Ο Κύριος εκείνου του δούλου τον λυπήθηκε, τον άφησε ελεύθερο και του χάρισε το χρέος. Αυτός ο δούλος μόλις έλαβε χάρη και βγήκε από το βασιλιά, βρήκε έναν από τους συνδούλους του, που του χρωστούσε εκατό δηνάρια· τον έπιασε λοιπόν από τον λαιμό και του έλεγε: «Δος μου όσα μου χρωστάς». Και ο σύνδουλός του έπεσε στα πόδια, τον παρακαλούσε και του έλεγε: «Κάμε υπομονή και θα σε ξοφλήσω». Αυτός όμως δεν ήθελε, αλλά πήγε και τον έβαλε στη φυλακή, ώσπου να του ξοφλήσει το χρέος. Όταν τον είδαν οι σύνδουλοί του, καταλυπήθηκαν και πήγαν κι εξήγησαν στον κύριό τους όσα έγιναν. Τότε τον κάλεσε ο κύριος και του λέγει: «Δούλε πονηρέ, όλο εκείνο το χρέος σου το χάρισα, επειδή με παρεκάλεσες. Δεν έπρεπε και συ να λυπηθείς τον σύνδουλό σου, καθώς και εγώ σε λυπήθηκα; Οργίσθηκε ο κύριός του και τον παρέδωσε στους βασανιστές, ώσπου να του ξοφλήσει ολόκληρο το χρέος. Έτσι θα κάμει σε σας ο επουράνιος Πατέρας μου, αν δεν συγχωρείτε ο καθένας στον αδελφό του μέσα από την καρδιά σας τα παραπτώματά τους.

 

Κυριακή ΙΑ Ματθαίου:

Ομιλία εις την Παραβολήν του τα μύρια τάλαντα οφείλοντος και τα εκατό δηνάρια απαιτούντος

Του Αγίου Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου

Ωσάν να έχω επιστρέψει κοντά σας από μακρινό ταξίδι έτσι αισθάνομαι σήμερα· διότι γι΄ αυτούς που αγαπούν, όταν δεν μπορούν να ευρίσκονται μαζί με τους αγαπωμένους δεν έχουν κανένα όφελος, έστω και αν μένουν σε γειτονική οικία. Γι’ αυτό κι εγώ, μολονότι δεν απομακρύνθηκα από την πόλη, δεν αισθάνομαι καλλίτερα από όσον εάν απουσίαζα, επειδή τον τελευταίον καιρό δεν κατέστη δυνατόν να σας ομιλήσω. Συγχωρήστε με όμως, η σιωπή δεν ωφείλετο σε ραθυμία, αλλά σε ασθένεια. Εσείς τώρα χαίρεσθε, επειδή απαλλάχθηκα από την αρρώστια, κι εγώ επειδή απήλαυσα την αγάπη σας. Διότι και όταν ασθενούσα, οδυνηρότερον από την αρρώστια μου ήταν το ότι δεν ημπορούσα να μετέχω στην αγαπημένη αυτή σύναξη· και τώρα που έγινα καλά, πιο ποθητό μου

Σχολιασμός θέσεων π. Θεοδ. Ζήση

1) O Οικουμενισμός εμπίπτει στην απαίτηση του 15ου Κανόνος της Πρωτοδευτέρας, συμφώνως με την οποία η κηρυσσόμενη αίρεση από τον επίσκοπο πρέπει να είναι «παρά των Αγίων Συνόδων ή Πατέρων κατεγνωσμένη»... Ὑπάρχει λοιπόν καί παραϋπάρχει κατεγνωσμένη αἵρεση στίς ἡμέρες μας, ὁ ἐπάρατος Οἰκουμενισμός, διαπιστώνει ο π. Θ. Ζήσης.

2) Ὁ ἐπίσκοπος μνημονεύεται (κατά τον π. Θ. Ζήση), κυρίως γιά νά φανεῖ, ὅτι ὁ μνημονεύων καί ὁ μνημονευόμενος ἔχουν τήν ἴδια πίστη, ὅτι εἶναι ἀμφότεροι ὀρθόδοξοι, ὅτι ὁ μνημονευόμενος ἔχει τήν ἴδια πίστη μέ τόν μνημονεύοντα, εἶναι ταυτογνωμονοῦντες καί ταυτοπιστεύοντες άρα ο μνημονεύων, στην αίρεση του οικουμενισμού, έχει την πίστη του αιρετικού μνημονευόμενου.

3) Ἡ ἀποτείχιση αὐτή δέν προκαλεῖ σχίσμα (γράφει ο π. Θ. Ζήσης), διότι δέν ἀποτειχίζεται κανείς ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀλλά ἀπό τήν αἵρεση, άρα συμπεραίνεται αβίαστα πως οι αποτειχιζόμενοι βρίσκονται εντός της Εκκλησίας.

4) Ὅταν ἀκολουθοῦν καί ὑποστηρίζουν τήν αἵρεση καί τήν πλάνη, ἡ Ἐκκλησία ἀπουσιάζει, δέν εὑρίσκεται ἐκεῖ. Εὑρίσκεται ἐκεῖ πού φυλάσσεται καί κηρύσσεται ἡ ἀλήθεια, καί ἑπομένως εἶναι σαφές ποιοί εἶναι ἐντός καί ποιοί ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας, άρα είναι σαφές ότι αυτοί που ακολουθούν και υποστηρίζουν την αίρεση και την πλάνη είναι εκτός Εκκλησίας.

5) Τόν Οἱκουμενισμό δέν κηρύσσει «γυμνῇ τῆ κεφαλῇ» μόνον ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ἀλλά «ἐπάνω ὄρους κειμένη» καί ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης, τό ἀνώτατο ὄργανο διοικήσεως καί διαποιμάνσεως τῆς Ἐκκλησίας καί ὅλοι οἱ ὑπογράψαντες καί οἱ συμφωνοῦντες μέ τίς ἀποφάσεις της, δηλαδή ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, άρα κηρύττει τον οικουμενισμό η συντριπτική πλειοψηφία των επισκόπων, οι οποίοι ακολουθούν και υποστηρίζουν την αίρεση (βλ. 4) και οι οποίοι είναι εκτός Εκκλησίας όπως και οι μνημονεύοντες αυτούς (βλ. 2).

6) Δέν ἔχει μολυνθῇ ὅλη ἡ Ἐκκλησία ἀπό τήν αἵρεση, καί δέν εἶναι ἄκυρα τά μυστήρια, ἐκεῖ ὅπου μνημονεύονται αἱρετίζοντες ἐπίσκοποι, ὅπως ἰσχυρίζονται κάποιοι ἀδιάκριτα καί διασπαστικά.

Η Εκκλησία ποτέ δεν μολύνεται. Εκκλησία είναι οι έχοντες αποτειχισθεί και είναι αυτοί που δεν μολύνονται από την αίρεση. Η διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Θεανθρώπου Χριστού, διατυπωθείσα υπό των Αγίων Αποστόλων υπό των Αγίων Πατέρων, υπό των Αγίων Συνόδων, περί των αιρετικών είναι η εξής: Αι αιρέσεις δεν είναι Εκκλησία, ούτε δύνανται να είναι Εκκλησία. Δια τούτο δεν δύνανται αυταί να έχουν τα Άγια Μυστήρια, ιδιαιτέρως δε το Μυστήριον της Ευχαριστίας, το Μυστήριον τούτο των Μυστηρίων. Διότι ακριβώς η Θεία Ευχαριστία είναι το παν και τα πάντα εν τη Εκκλησία... (Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, βλ. 1, κατεγνωσμένη αίρεση-οικουμενισμός).

7) Συνιστᾶται στούς πιστούς νά ἀποφεύγουν νά ἐκκλησιάζονται ὅπου λειτουργοῦν ἤ μνημονεύονται φανεροί αἱρετικοί οἰκουμενιστές, ἐπίσκοποι καί ἱερεῖς ήταν η πρόταση του π. Θ. Ζήση για την ημερίδα του Ωραιοκάστρου. Μπορούν οι πιστοί να εκκλησιάζονται στους μη φανερούς οικουμενιστές που σιωποῦν καί οὔτε καταδικάζουν τις αποφάσεις της συνόδου οὔτε τίς ἀποδέχονται ἀλλά «ποιοῦν τήν νῆσσαν»; Τότε γιατί κατηγορώνται οι σιωπώντες (μη φανεροί οικουμενιστές) πως συγκατατίθενται στην αίρεση; H σιωπή (συνεχίζει ο π. Θ. Ζήσης) σημαίνει συγκατάθεση καί ἀποτελεῖ κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ τό τρίτο εἶδος τῆς ἀθεΐας, και πως τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως μᾶς λέγει ὅτι στά θέματα τῆς Πίστεως δικαιολογεῖται νά εἶναι κανείς εἴτε ψυχρός εἴτε θερμός· ἀκόμη καί τούς ψυχρούς τούς ἀνέχεται ὁ Θεός, τούς ἀντέχει τό «στομάχι» Του· τούς χλιαρούς, τούς προσαρμοσμένους, τούς διπλωμάτες, τούς «ναί καί ὄχι», δέν τούς ἀντέχει· τούς ἀποβάλλει, τούς ξερνᾶ.