Hρακλής Ρεράκης
Καθηγητής Παιδαγωγικής –Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ
Η θέση των νέων Προγραμμάτων Σπουδών (ΠΣ)
ότι
“πρέπει να διδάξουμε σε όλα τα παιδιά όλες τις θρησκείες”, προκειμένου
να εξασφαλιστεί «θρησκευτική εκπαίδευση
σε όλους τους μαθητές χωρίς εξαιρέσεις», αποτελεί τη βιτρίνα παραπλάνησης,
διότι πίσω από μια τέτοια φιλοσοφία για το μάθημα των Θρησκευτικών κρύβεται το
αληθινά σημαινόμενο, που περιγράφεται με το παρακάτω σχήμα: Θρησκευτικά, κοινά
για όλους τους μαθητές όλων των θρησκευτικών αποχρώσεων, σημαίνει, κατ’ ουσίαν θρησκευτικά
για κανένα μαθητή.
Σημαίνει ακόμη επιβολή ενός θρησκευτικού ολοκληρωτισμού και μιας
ενιαίας κατήχησης σε όλους τους μαθητές, μέσω μιας αναμεμειγμένης και αόριστης πολυθρησκειακής
θρησκευτικότητας και πνευματικότητας, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να
θεωρηθεί ότι έχει σχέση με τη χριστιανική διδασκαλία και πίστη ή με την ανάπτυξη
της οικείας θρησκευτικής συνείδησης, αλλά μόνον με την αποδόμησή τους.
Αυτή η νέα «πνευματικότητα», στο νέο
πολυθρησκειακό Πρόγραμμα