Απλή απάντηση στις παράδοξες ερωτήσεις του "Αμέθυστου".

Κατὰ καιροὺς ὁ Ἀμέθυστος ἀσχολεῖται μὲ τὴν Ἀποτείχιση, παρεξηγώντας, εἰρωνευόμενος καὶ συκοφαντώντας πράξεις καὶ ἄρθρα μας. Ἀποφεύγουμε νὰ ἀπαντήσουμε, διότι τὰ σχόλιά του περιέχουν προσωπικές του θέσεις καὶ διφορούμενες ἔννοιες, ποὺ δὲν στηρίζοντες στοὺς Πατέρες, οἱ δὲ ἀπαντήσεις του ὕβρεις καὶ πρόστυχες βωμολοχίες πρὸς ὅλους τοὺς ἀποτειχισμένους, κι ὄχι μόνο κατ' ἐκείνων ποὺ τοῦ ἀνταποδίδουν τὰ ἴσα. Τὰ κείμενα τῶν Πατέρων στὰ ὁποῖα στηριζόμαστε, ἀπαξιοῖ νὰ τὰ ἐξετάσει, ἀλλὰ ψέγει ἐμᾶς ποὺ τὰ ἐπικαλούμαστε, ὡσὰν νὰ εἶναι δική μας ἐφεύρεση ἡ Διακοπὴ Μνημοσύνου.

Αὐτὴ τὴ φορὰ ἀποφάσισα νὰ δώσω μιὰ συνολικὴ ἀπάντηση, ἀφοῦ ἀναφέρεται μὲ ἔντονο τρόπο ὀνομαστικὰ σὲ μένα, γιὰ νὰ μὴ θεωρηθεῖ ὅτι ἀποφεύγω τὸν διάλογο. Ἡ ἀπάντηση ἀπευθύνεται περισσότερο προς τοὺς ἀναγνῶστες, παρὰ πρὸς τὸν "Ἀμέθυστο", ὁ ὁποῖος ἔχει χαράξει τὴν πορεία του.

Τὸ συγκεκριμένο ΣΧΟΛΙΟ τοῦ ΑΜΕΘΥΣΤΟΥ:

Δηλ. Σημάτη αυτό πού έχει επινοήσει ο Τρικαμηνάς νά μήν δίνει τήν Θ. Ευχαριστία -λές καί είναι δική του- σέ όσους δέν έχουν αποτειχιστεί δέν είναι σχίσμα;; Νά κατηγορείτε τούς χριστιανούς σάν μαγαρισμένους δέν είναι η δική σας αίρεση;; Δέν φτιάξατε παρεκκλήσιο;; ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΡΕΣΗ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΑΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΗΜΑΤΗ;; Πώς έφθασες στό έσχατο βήμα;; Ακολουθώντας τήν ανταρσία τού Μυτιληναίου;; Ξεχνάς τήν υπέρτατη ύβρη τού συνεργάτη σου Οδυσσέα εναντίον τού Παίσιου καί τώρα το παίζετε παρθένες;; Τί λέει ο Τρικαμηνάς γιά τίς ύβρεις τού χορηγού του;;

Αμέθυστος

http://amethystosbooks.blogspot.gr/2014/10/blog-post_632.html

Ἔχω κι ἄλλοτε ἐπισημάνει ὅτι πολλοὶ διαστρέφουν τὶς προθέσεις καὶ τὶς πράξεις μας, ἀποφεύγοντας νὰ ἐξετάσουν τὰ Πατερικὰ κείμενα στὰ ὁποῖα στηριζόμαστε καὶ ἀποτελοῦν γιὰ μᾶς ὁδηγούς, ἀφοῦ εἶναι κείμενα Ἁγίων.

Τοῦτο κάνει καὶ ὁ Ἀμέθυστος, ὁ ὁποῖος ἀντιμετωπίζει μὲ δικούς του συλλογισμοὺς καὶ χωρὶς πατερικὴ κατοχύρωση τὶς ἐνέργειές μας, ἀφοῦ τοὺς Πατέρες καὶ τοὺς Ἱ. Κανόνες τοὺς ἑρμηνεύει ἰδιοτρόπως, θεωρώντας τὸ «Πηδάλιο» τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ὡς τὸ χειρότερο ἔργο του, ἕνα ἔργο ποὺ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ γράψει, ὅπως μοῦ εἶπε πρὸ ἐτῶν σὲ τηλεφωνικὴ ἐπικοινωνία. Ἐγώ, ποὺ δὲν ἔχω τὰ δικά του διανοητικά, φιλοσοφικὰ ἢ πνευματικὰ προσόντα, προτιμῶ νὰ ἀποδέχομαι τὸν ἅγιο Νικόδημο καὶ τοὺς Ἱ. Κανόνες –ποὺ συμφωνοῦν μὲ τὴν διαχρονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας– παρὰ τὶς δικές του ἰδέες καὶ τοποθετήσεις. Εἶναι ἄστοχη ἡ φράση ποὺ συνήθως μοῦ ἔλεγε: «Ποτέ κανένας Ἅγιος δέν μίλησε γιὰ τοὺς Κανόνες, παρὰ μόνον γιὰ τὴν τήρηση τῶν Ἐντολῶν τοῦ Κυρίου»! Ὡσὰν νὰ μὴν εἶναι Ἅγιοι πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ συμμετεῖχαν στὶς Συνόδους καὶ συνέγραψαν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες! Ὡσὰν νὰ μὴν στηρίζονταν στὶς Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου! Ὡσὰν νὰ μὴν ὑποβοηθοῦν καὶ ἑρμηνεύουν τὸν λόγο τοῦ Κυρίου οἱ Ἱ. Κανόνες! Ωσὰν ὁ ἅγιος Νικόδημος νὰ εἶναι διχασμένη προσωπικότητα, κι ἄλλα νὰ γράφει στὸ «Συμβουλευτικὸν Ἐγχειρίδιον» καὶ μὲ ἄλλο πνεῦμα νὰ συλλέγει καὶ νὰ ἐξηγεῖ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες!

Ὁ Ἀμέθυστος χρησιμοποιεῖ στὰ σχόλιά του συμπυκνωμένο, ὁμιχλώδη τρόπο σκέψεως, ἀκατανόητο στοὺς πολλούς. Στὶς δὲ διευκρινιστικὲς ἀπαντήσεις του, πολλὲς φορὲς γίνεται πιὸ αἰνιγματικὸς ὁ λόγος του, λὲς καὶ κάτι θέλει νὰ κρύψει, παρὰ νὰ ἀποκαλύψει. Διανθίζει μονότροπα μὲ κάποιο πατερικὸ κείμενο τὸ θέμα, χωρὶς νὰ τὸ συνδέει μὲ τὸ ὑπὸ συζήτηση σημεῖο, χωρὶς νὰ τὸ ἀναλύει κατανοητά (γιὰ μᾶς τοὺς πληβείους τοῦ πνεύματος) καὶ χωρὶς νὰ κάνει τὸν κόπο νὰ μᾶς παρουσιάζει τὴν συμφωνία τῶν Πατέρων, ἰδιαίτερα στὰ θέματα ποὺ ἀφοροῦν τὴν ἀποτείχιση, ἢ ἀναφέρονται σὲ μᾶς. Νομίζει ὅτι ἐπειδὴ αὐτὸς τὸ κατάλαβε ἔτσι, ἔτσι καὶ εἶναι. Ἀλλά, ἂν ὅ,τι γράφει, τὸ γράφει γιὰ νὰ τὸ καταλαβαίνει ὁ ἴδιος, τότε ποιός ὁ λόγος ποὺ τὸ γράφει;

Ἐπὶ ἑνάμισι χρόνο, τώρα, μᾶς προκαλεῖ καὶ μᾶς ὑβρίζει, καὶ ἀποφεύγω νὰ ἀπαντήσω, γιατὶ ἔχω μάθει νὰ σέβομαι ἐκείνους μὲ τοὺς ὁποίους ἐπικοινωνῶ ἢ ἐπικοινωνοῦσα. Ἀλλὰ μέχρι ἑνὸς ὁρίου.

Ὡς πρὸς τὸ πρόσφατο, λοιπόν, σχόλιό του, μιὰ καὶ μὲ ρωτᾶ ἐπωνύμως, ἔχω νὰ πῶ τὰ ἑξῆς:

Ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς δὲν ἔχει ἐπινοήσει, ὅσα τοῦ ἀποδίδει. Τὸ ἂν θὰ δίδει καὶ σὲ ποιοὺς θὰ δίδει ὁ ἱερέας τὴν Θ. Κοινωνία, μᾶς τὸ ἔχει παρουσιάσει ὁ π. Εὐθύμιος μὲ κείμενα Πατέρων (ὅπως τοῦ Μ. Βασιλείου καὶ τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, τὴ συμβουλὴ τῶν ὁποίων ἀκολουθεῖ). Ἀσφαλῶς καὶ ἡ Θ. Κοινωνία δὲν εἶναι δική του, καὶ γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς δὲν μπορεῖ νὰ τὴν δίδει παρὰ μόνο σ’ ἐκείνους ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία διὰ τῶν Ἁγίων της, εἰδικὰ τώρα ποὺ βρισκόμαστε σὲ καιρὸ αἱρέσεως.

Τὸ ὅτι δίνει τὴν Θ. Κοινωνία μόνο στοὺς ἀποτειχισμένους, ἀσφαλῶς καὶ δὲν ἀποτελεῖ σχίσμα· εἶναι μέσα στὰ πλαίσια τῆς διακοπῆς μνημονεύσεως καὶ ἀποτειχίσεως ἀπὸ τὸν οἰκεῖο Ἐπίσκοπο, σύμφωνα μὲ τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη (τοῦ ὁποίου τὴ διδασκαλία φαίνεται ὅτι δὲν ἀποδέχεται ὁ Ἀμέθυστος), τὸν Μ. Φώτιο, τὸν ΙΕ΄ Κανόνα κ.λπ. Οἱ Πατέρες καὶ ὁ Ἱ. Κανόνας δὲν ἔχουν τὴν ἴδια γνώμη μὲ τὸν Ἀμέθυστο. Βάσει τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἕνας ἱερέας μπορεῖ νὰ ἀποτειχιστεῖ ἀπὸ τὸν αἱρετίζοντα Ἐπίσκοπό του. Καὶ ἀσφαλῶς, ὁ ἱερέας ποὺ ἀποτειχίστηκε, δὲν ἀποτειχίστηκε  γιὰ νὰ κοινωνεῖ μὲ αὐτούς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἀποτειχίστηκε, διαφορετικά, ποιός ὁ σκοπὸς καὶ τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἀποτειχίσεώς του;

Μάλιστα ὁ Μ. Ἀθανάσιος λέγει, ὅτι καὶ ἐὰν δὲν ὑπάρχει Ναὸς Ὀρθόδοξος στὴν διάθεση τῶν ἀποτειχισμένων, ἂς μαζεύονται σὲ ἕνα σπίτι γιὰ νὰ διαβάζουν ἐκεῖ τὴ Γραφὴ καὶ νὰ ψέλνουν, παρὰ νὰ πηγαίνουν στοὺς Ὀρθόδοξους Ναούς, στοὺς ὁποίους ὅμως λειτουργοῦν αἱρετικοί. Ὁ Ἀμέθυστος αὐτὰ δὲν τὰ ἐγκρίνει, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἔχει ἀποτειχισθεῖ. Νομίζει ὅτι φτάνει νὰ ἀποκαλύπτει τὶς κακόδοξες παλαβομάρες τοῦ Ζηζιούλα καὶ τῶν ἄλλων Οἰκουμενιστῶν· αὐτὸ τοῦ εἶναι ἀρκετό. Δὲν ἔχει σημασία, κατ’ αὐτὸν, τὸ ἂν κοινωνεῖ μὲ αὐτούς, τῶν ὁποίων ἀποκαλύπτει τὶς αἱρέσεις!

Δὲν κατηγοροῦμε, ἀπὸ μόνοι μας, τοὺς ἄλλους χριστιανούς, ποὺ εἶναι ὀρθόδοξοι, σὰν μαγαρισμένους, ὅπως γράφει. Στὰ πλαίσια τοῦ ἀντι-Οἰκουμενιστικοῦ ἀγώνα, παρουσιάζουμε τὶς θέσεις τῶν Ἁγίων περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, θέση διαχρονικὴ τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ὑποχρέωσή μας νὰ παρουσιάσουμε τὶς θέσεις αὐτές, καὶ νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ κηρύττουν ἄλλο δρόμο ἀντιμετωπίσεως τῆς αἱρέσεως, διαστρέφουν τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἐφαρμογή τους, βέβαια, ἐπαφίεται στὴν ἐλευθερία τοῦ καθενός, ὅπως ἡ ἐφαρμογὴ ὅλων τῶν Ἐντολῶν τοῦ Κυρίου.

Εἶναι ἐπίσης αὐτονόητο ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἀποκρύψουμε τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων πώς, ἡ ἐπικοινωνία μὲ αἱρετικούς παρέχει μόλυνση (ὅ,τι αὐτὸ σημαίνει, κι ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται· δική τους ἡ εὐθύνη νὰ τὸ κατανοήσουν).

Ἐμεῖς, λοιπόν, παρουσιάζουμε αὐτὴ τὴν διδασκαλία, ἴσως κάποτε μὲ ἀδόκιμες ἢ ἀτυχεῖς ἐκφράσεις. Ἀντίθετα, αὐτοὶ μᾶς κατηγοροῦν ὡς ἐκτὸς Ἐκκλησίας καὶ αἱρετικούς, ἐπειδὴ ἐφαρμόζουμε τὴν Παράδοση τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν Ἁγίων, ὅπως μάλιστα ἔχει ἀποκρυσταλλωθεῖ σὲ Ἱεροὺς Κανόνες, καὶ τὸ κάνουν χωρὶς ἀποδείξεις.

Ἀλλά, ὁ Ἀμέθυστος, δυστυχῶς, κάνει ὅ,τι κατηγορεῖ. Μιλᾶ ἐπιτιμητικὰ καὶ ὑποτιμητικὰ γιὰ Ἐπισκόπους (δὲν τοὺς θεωρεῖ κἂν ἐπισκόπους), κρίνει κληρικούς, θεολόγους καὶ συγγραφεῖς, ἀποφαίνεται ὡς ἄλλη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος γι’ αὐτούς, ὁμιλεῖ γιὰ κρίσιμα πνευματικὰ καὶ θεολογικὰ θέματα, πολλάκις ὡς αὐθεντία, σὲ ἐμᾶς δέ, δὲν ἀναγνωρίζει τὸ δικαίωμα νὰ ἐκφέρουμε γνώμη, ὄχι γιὰ τὰ πάντα, ἀλλὰ κατ’ ἐξοχὴν καὶ περιοριστικά (ἐκτὸς ἐξαιρέσεων) γιὰ τὰ θέματα τὰ σχετικὰ μὲ τὸν Οἰκουμενισμό, τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου καὶ τὴν Ἀποτείχιση, στὰ ὁποῖα ἐνδιατρίψαμε καὶ τὰ παρουσιάσαμε, ὅσο καλύτερα μπορέσαμε, σύμφωνα μὲ τὶς δυνάμεις μας.

Ἂν κάτι δὲν ἐφαρμόζουμε σωστά, ἐπανειλημμένως ἔχουμε παρακαλέσει καὶ προκαλέσει, νὰ μᾶς τὸ ὑποδείξουν, ὄχι μὲ ἀφορισμούς, ὑποτιμητικοὺς χαρακτηρισμοὺς καὶ εὐλογοφανεῖς, ἀλλὰ αὐθαίρετες λογικὲς τοποθετήσεις, ἀλλὰ μὲ παράθεση πατερικῶν κειμένων, τὴν στιγμή, μάλιστα, ποὺ κατοχυρώνουμε (ὅσα κάνουμε καὶ λέμε) μὲ ἑκατοντάδες πατερικά κείμενα.

Αὐτὴ ἦταν ἡ γραμμὴ τῶν Πατέρων καὶ τῶν Συνόδων. Δὲν ἀπαξίωναν τοὺς αἱρετικούς, προβάλλοντας τὴν δική τους αὐθεντία καὶ ἐγκυρότητα γνώμης (παρότι ἦσαν Ἅγιοι), ἀλλὰ στηρίζονταν στὶς γνῶμες τῶν προηγούμενων ἀπὸ αὐτοὺς Ἁγίων καὶ ἀπεδείκνυαν τὴν πλάνη τῶν αἱρετικῶν. Σήμερα, οἱ κατήγοροί μας, ἀκόμα καὶ τὰ πατερικὰ χωρία τὰ ἀπαξιώνουν, ἰσχυριζόμενοι ὅτι τὰ χρησιμοποιοῦμε ὡς «τσιτάτα».

Παρόλα αὐτὰ ὁ π. Εὐθύμιος, ἐπειδὴ δὲν θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του Ἐκκλησία, παρά, ἕναν ἀποτειχισμένο μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, δὲν ἐμποδίζει, ὅσους ἐκκλησιάζονται στοὺς Ναοὺς ποὺ λειτουργεῖ, νὰ βαπτίζονται καὶ νὰ παντρεύονται στὶς ἐνορίες τους. Τοῦτο γίνεται κατ’ οἰκονομίαν, ἀφοῦ (ὅπως μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης) αὐτὴ ἡ πρακτικὴ ἐφαρμοζόταν στὴν ἐποχή του, ὡς συνέχεια τῆς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ μυστήριο, ὅμως, τῶν μυστηρίων, τό ὁποῖο τελεῖ ὁ ἴδιος προσωπικά κι ἔχει αὐτός τήν εὐθύνη, δὲν δέχεται νὰ τὸ δίδει σὲ ὁποιονδήποτε. Αὐτό, ἄραγε, δὲν ἀποτελεῖ ἀπόδειξη, ὅτι ὁ π. Εὐθύμιος ἀποδέχεται τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας; Ὅτι δὲν μένει σὲ ἀκραῖες θέσεις, ἀλλὰ προσπαθεῖ νὰ «οἰκονομήσει» τὰ πράγματα σὲ μιὰ ἐποχὴ συγχύσεως;

Δὲν ξέρω τί ἐννοεῖ ὁ Ἀμέθυστος μὲ τὸ «φτιάξαμε παρεκκλήσιο». Γνωρίζω ὅτι ὁ π. Εὐθύμιος λειτουργεῖ (ὅπως βλέπουμε ὅτι συμβαίνει στὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μὲ τοὺς ἀποτειχισμένους Πατέρες καὶ Ἁγίους) σὲ κάποιους Ἱεροὺς Ναούς-παρεκκλήσια, τοὺς ὁποίους παραχωροῦν ἀποτειχισμένοι. Ποῦ ἤθελε νὰ κάνουμε τὴν Θ. Λειτουργία; Στὸ ὕπαιθρο; Ἐὰν μᾶς ἀφαιρέσουν τοὺς Ναούς, τότε θὰ γίνει κι αὐτό.

Τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὴν ἀντικρούουμε, σὲ ὅσα σημεῖα τὴν καταλαβαίνουμε. Αὐτὸ προσωπικά, μοῦ ἀρκεῖ, μιᾶς καὶ δὲν ἔχω τὶς δυνατότητες τοῦ «Ἀμέθυστου» νὰ τὴν καταλάβω θεολογικο-φιλοσοφικά. Ὁ Χριστιανισμὸς δὲν ἀνήκει στοὺς ἀριστοκράτες τοῦ πνεύματος, ἀλλὰ στοὺς Ἁγίους, ὅσους βιώνουν τὴν Πίστη καὶ προσπαθοῦν στὴν ζωή τους νὰ ἀποκτήσουν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα (ὅπως αὐτὸ σωστὰ τὸ παρουσιάζει στὸ ἱστολόγιό του, ἐπικαλούμενος θέσεις Ἁγίων). Ἀλλοίμονο, ἂν ἔπρεπε πρῶτα νὰ κάνουμε μελέτες προσωπικὲς, νὰ ἀποδείξουμε ὅλες τὶς αἱρετικὲς πτυχὲς τῶν κακοδόξων καὶ ὕστερα νὰ ἀποτειχιστοῦμε ἀπὸ αὐτούς.

Ὅταν ἐπικοινωνούσαμε τηλεφωνικά, μοῦ ἔλεγε νὰ δουλέψω γιὰ νὰ ἀνατρέψω τὶς θέσεις τοῦ Ζηζιούλα. Κι ὅταν (ἔχοντας τὸ «γνῶθι σαὐτόν») τοῦ  ἀπαντοῦσα ὅτι δὲν ἔχω τὴ δυνατότητα καὶ τὶς φιλοσοφικὲς γνώσεις, νὰ παρακολουθήσω τὶς ἰδέες του, καὶ δὲν θέλω νὰ διακινδυνεύσω νὰ κάνω λάθη,  μοῦ ἔλεγε: δὲν πειράζει, ἂς κάνεις λάθη! (Τώρα πού -κατ’ αὐτόν- κάνω λάθη, μὲ ἔβγαλε αἱρετικό).

Δὲν ἀκολούθησα, λοιπόν, τὴν συνταγή του· ἀρκοῦμαι νὰ κάνω ὅ,τι μπορῶ, κι αὐτὸ πλημμελῶς, σὰν ἕνας πιστός, ἕνας ἁπλὸς καθηγητὴς θρησκευτικῶν. Ἂν αὐτὸς μπορεῖ νὰ κάνει κάτι περισσότερο, εὐπρόσδεκτο. Δὲν τὸν κατακρίναμε γι’ αὐτό. Ἀλλοίμονο, ἂν οἱ πιστοὶ ἔπρεπε νὰ ἔχουν ἕνα φιλόσοφο Ἀμέθυστο γιὰ νὰ διαχωρίσουν τὴν θέση τους ἀπὸ ὅσους οἱ Ἅγιοι Πατέρες κατονόμαζαν ὡς αἱρετικούς. Μήπως πρέπει νὰ κατανοήσω φιλοσοφο-θεολογικὰ πρῶτα ὅλες τὶς διανοητικὲς ἀκροβασίες τῶν αἱρετικῶν γιὰ νὰ ἀντιδράσω; Μοῦ φτάνει ὅτι Ἅγιοι Πατέρες κατέδειξαν ὅτι εἶναι παναίρεση. Μᾶς δίδαξαν δέ, ὅτι δὲν ὑπάρχουν πρῶτα καὶ ἔσχατα βήματα στὴν ἀντιμετώπιση τῆς αἱρέσεως. Ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ ἀνοχὴ ὀλίγων μηνῶν ἢ χρόνων –ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς συνειδητῆς κηρύξεως τῆς αἱρέσεως–, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ αὐτούς. Καὶ σήμερα οἱ Οἰκουμενιστές, διδάσκουν δεκαετίες τὴν αἵρεση, τὴν διαδίδουν φιλοσοφικο-θεολογικὰ καὶ πρακτικά, καὶ ὅπως ὁ ἴδιος μὲ τὶς μελέτες του μᾶς ἔχει παρουσιάσει, ἔχουν κατακλύσει τὸ πᾶν.

Ὅσο γιὰ τὴν ἀναφορά του στὸν ἀείμνηστο π. Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο· τὸν προτιμῶ, ἔστω κι ἂν κάπου σὰν ἄνθρωπος ἔλαθε. Ὁπωσδήποτε, τὰ λάθη του ἦταν μικρότερα ἀπὸ τὸν ὁμιχλώδη λόγο τοῦ Ἀμέθυστου, τὶς θυμώδεις ἐξάρσεις του, ποὺ τὸν ὁδηγεῖ πολλὲς φορὲς νὰ αἰσχρολογεῖ ἀθυρόστομα στὸ ἱστολόγιό του, κι αὐτὰ φαντάζομαι δὲν ἀποτελοῦν καρπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅπως καὶ δὲν ἀποτελοῦν καρπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡ ἀποδοχὴ τῆς συκοφαντίας πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ, ὅτι τάχα οἱ διώξεις του ἔγιναν, ὄχι γιὰ τὸν ἀγώνα του ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀπὸ ἀέρος διαμαρτυρία του, καὶ οἱ ἀνάλογοι ἀπαξιωτικοὶ χαρακτηρισμοὶ γιὰ τὸ πρόσωπό του.

Τέλος, δὲν ξεχνῶ τί εἶπε ὁ κ. Τσολογιάννης, ἀλλὰ δὲν ξεχνῶ ὅτι τὸ διόρθωσε· καὶ εἶχα πληροφορήσει τηλεφωνικὰ τὸν Ἀμέθυστο γιὰ τὴν διαδικασία αὐτῆς τῆς διόρθωσης (στὴν ὁποία συμμετεῖχα κατόπιν δικῆς του προτροπῆς). Γι’ αὐτό, καὶ ἐνῶ εἶχε ἀποκλείσει γιὰ μῆνες τὴν δημοσίευση ἀναρτήσεων τοῦ ἱστολογίου «Ἀποτείχιση», στὴν συνέχεια, ἄρχισε νὰ ἀναρτᾶ στὸ ἱστολόγιο «Ἀμέθυστος» καὶ πάλι κείμενα τῆς Ἀποτείχισης τοῦ ...βλάσφημου ἱστολόγου! Τότε αὐτὸς δὲν μολύνθηκε, δὲν ταυτιζόταν μὲ τὸν ἱστολόγο τῆς «Ἀποτείχισης»; Εἶναι ἀνθρώπινο νά κάνει κάποιος λάθη, ἀρκεῖ να τά διορθώνει καί νά μετανοεῖ.

Παράλληλα, βέβαια, δὲν ξεχνῶ καὶ τὶς δικές του ὑποτιμητικὲς ἐκφράσεις γιὰ Ἁγίους Πατέρες, (ὅπως τόν Ἁγ. Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη), τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες κ.λπ

Ὅπως προανέφερα, δὲν ἤθελα νὰ γράψω αὐτὸ τὸ κείμενο. Τὸ ἔγραψα μὲ πόνο ψυχῆς, ἐπειδὴ προκλήθηκα προσωπικὰ καὶ ἔπρεπε νὰ ἀπαντήσω, γιὰ νὰ μὴν θεωρηθεῖ ὅτι μὲ τὴν σιωπή μου ἀποδέχομαι τὰ γραφέντα.

Ἂς ἐλπίσουμε ὅτι οἱ σκέψεις ποὺ παρέθεσα θὰ προβληματίσουν.

Σημάτης Παναγιώτης

Μητροπολίτης της Κεντρικής Μακεδονίας, έθεσε παρανόμως με προφορική εντολή σε αργία αντιοικουμενιστή, παραδοσιακό ιερέα

Πηγή: "Κατάνυξις"

Μητροπολίτης της Κεντρικής Μακεδονίας,

έθεσε παρανόμως με προφορική εντολή

σε αργία αντιοικουμενιστή, παραδοσιακό ιερέα

Βρισκόμαστε σε ημέρες πονηρές και αντίχριστες. Η παναίρεση του Οικουμενισμού έχει αλώσει τις περισσότερες μητροπόλεις της Ορθοδοξίας. Δοσίλογοι μητροπολίτες, όργανα της Νέας Τάξης, της μασωνοκίνητης Νέας Εποχής, παραχωρούν γη και ύδωρ στον Διάβολο, για να υπηρετήσουν τα σχέδια της παναίρεσης. Καταπατούν ασύστολα τους ιερούς Κανόνες. Προδίδουν την Πίστη μας με την κατάφορη παραβίαση τους, και αντί να τιμωρούνται ως αρνητές του Χριστού, τιμωρούν τους παραδοσιακούς, πατερικούς και αντιοικουμενιστές ιερείς τους.

Τους τρομοκρατούν, τους αναγκάζουν με απειλές να εγκαταλείψουν τον αντιοικουμενιστικό τους αγώνα, τους εξευτελίζουν με προσβολές και ύβρεις, τους τρομοκρατούν ακόμα και με κατάρες!

Ως διαχειριστές του Ιστολογίου Κατάνυξης, έχουμε μία θέση-αρχή της υπόστασής μας η οποία καθορίζει και την στάση μας απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα. Στηρίζουμε όσους αρχιερείς, ιερείς, θεολόγους ή λαϊκούς, υποστούν διώξεις ή πολιτικές εξουθένωσης λόγω του Ορθόδοξου αντιοικουμενιστικού τους Λόγου. Δεν θα επιτρέψουμε οι σφουγγοκωλάριοι του αντίχριστου πάπα να προδώσουν την Ορθοδοξία. Το ιστολόγιο μας, θα συνεχίσει να τιμά και να υποστηρίζει των υπέρ της Ορθοδοξίας αγώνα, θα παραμείνει πιστό στο σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε, πιστό απέναντι στους φίλους και συνεργάτες του, πιστό στους πάμπολλους φιλορθόδοξους αναγνώστες του σε όλο τον κόσμο.

Απέναντι λοιπόν σε αυτές τις βρώμικες επιθέσεις των οικουμενιστών Ιεραρχών, διαμορφώνουμε την πολιτική μας. Σε καμία περίπτωση δεν ανεχόμαστε την παραβίαση εκ μέρους τους, του καταστατικού χάρτου της Εκκλησία της Ελλάδος σε θέματα Ι. Ναών και Εφημερίων. Παράνομες επιβολές τιμωριών, αργιών και τρομοκρατικών απειλών σε αντιοικουμενιστές ιερείς θα ξεμπροστιάζονται. Οι νομικοί μας σύμβουλοι, ενημερώνονται και ερευνούν τις διάφορες υποθέσεις. Η συνηθισμένη συμπεριφορά των επισκόπων, να προφυλάσσουν την ανηθικότητα και να πολεμούν τους αγνούς αγωνιστές ιερείς θα αποκαλύπτεται. Περιπτώσεις παράνομης αφαίρεσης εφημερίας, απαγόρευσης χρήσης των πνευματικών κέντρων των Ναών (ακόμα και των αυτών των Ναών) για Ομιλίες και εκδηλώσεις αυτών των ιερέων, απαγόρευσης συμμετοχής σε ακολουθίες, απαγόρευσης Ομιλιών, απειλές για επισκοπικά δικαστήρια και καθαίρεση, θα δημοσιεύονται και θα παίρνουν τον δρόμο τους…

Το πρόσφατο περιστατικό

Γνωστός σε αρκετούς, έγγαμος ιερέας μιας μητροπόλεως της κεντρικής Μακεδονίας, τιμωρήθηκε παρανόμως σήμερα, σε αργία αορίστου χρόνου. Η τιμωρία επιβλήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, προφορικά, βασισμένη σε καταγγελία ψευδομαρτύρων περί διακοπής δήθεν της μνημονεύσεως του ονόματος του οικείου μητροπολίτου από τον διωκόμενο ιερέα. Παρά τις διαβεβαιώσεις του ιδίου περί του αντιθέτου αλλά και των συνεφημερίων του, ο μητροπολίτης αυτός με την έντονη οικουμενιστική δραστηριότητα, προχώρησε στην τιμωρία του ιερέως, απαγορεύοντάς τον να λειτουργεί μέχρις ότου αποφασίσει ο ίδιος ο ιερεύς και ζητήσει το απολυτήριό του από την Μητρόπολη! Να κρεμάσει δηλαδή το πετραχήλι του έτσι ώστε να αναγκαστεί να σταματήσει τους αγώνες του για την Ορθοδοξία!

Προσευχόμαστε και ελπίζουμε ο συγκεκριμένος μητροπολίτης, να αποκαταστήσει άμεσα την παρανομία εκ μέρους του και να άρει την άδικη τιμωρία. Σε διαφορετική περίπτωση θα δημοσιεύσουμε όλα τα στοιχεία γύρω από αυτήν την υπόθεση, αποκαλύπτοντας την πλεκτάνη... ...

 

ΣΧΟΛΙΑ

(Ἀπὸ ἱστολόγιο "Κατάνυξις")

Βασίλειος Λιάκος13 Οκτωβρίου 2014 - 3:49 μ.μ.

Για στάσου βρέ ΚΑΤΑΝΥΞΗ, γιατί δεν λές από τώρα τα ονόματα; Απορία εκφράζω.

 (Ἀπὸ τὴν "Πατερικὴ Παράδοση")

   Καταλάβετε, ποιά ἐκκλησιαστικὴ διαδικασία κυρίως φοβοῦνται οἱ Ἐπίσκοποι; Εἴτε πλαστή ἀποδειχθεῖ ἡ συγκεκριμένη κατηγορία, εἴτε πραγματικη, ἡ σκέψη ὅτι οἱ ἱερεῖς δὲν τοὺς μνημονεύουν, "κόβει τὰ πόδια" τῶν Ἐπισκόπων. Ὅπως καὶ ὅλων τῶν Οἰκουμενιστῶν. Καὶ τοῦ Πατριάρχη.

    Αὐτὸς ὁ φόβος, πάλι, ἀπὸ τὴν ἄλλη τρομάζει καὶ τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς: ἡ ἀπαγόρευση νὰ ὁμιλοῦν, ἡ δυσμενὴς μετάθεση, ἡ ἀργία, ἡ καθαίρεση.

       Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὅμως, ποὺ μπροστὰ στὴν ὑπόθεση τῆς Πίστεως δὲν ὑπολόγιζαν τιμωρίες, δίδασκαν τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου. Ὅσο νωρίτερα τὸ καταλάβουν οἱ ἀγωνιστὲς κληρικοί, ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ πιστοί, τόσο νωρίτερα θὰ ἀποσείσουν ἀπὸ πάνω τους τὸ βάρος τοῦ "ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται".

 

Αποχώρησαν από τον Ναό στη θέα του Μονοφυσίτη αρχιεπισκόπου κατά την ώρα της ακολουθίας!

Ἐλπιδοφόρο γεγονὸς ἀντιδράσεως.

Ἀρκεῖ νὰ προχωρήσει πρὸς τὴν σωστὴ κατεύθυνση, διότι ὁ Ἐπίσκοπος κ. Ἄνθιμος, μολύνει πλέον μὲ τὴν παρουσία του, ἀφοῦ εἶναι φανερὸ ὅτι ἔχει κάνει συνειδητὰ τὶς ἐπιλογές του.

Αποκλειστικό! Αποχώρησαν από τον Ι. Ναό του Αγ. Δημητρίου Θεσσαλονίκης, στη θέα του Μονοφυσίτη αρχιεπισκόπου κατά την ώρα της ακολουθίας

Κατά την λαμπρή ακολουθία της χειροτονίας εις επίσκοπον του πανοσολογιωτάτου αρχιμανδρίτου π. Δαυίδ Τζουμάκα, μέχρι πρότινος γενικού αρχιερατικού επιτρόπου της Ι. Μ. Θεσσαλονίκης και νυν μητροπολίτου Γρεβενών, ανάμεσα στους επισήμους, παρεβρέθηκε και ο Μονοφυσίτης (αιρετικός) αρχιεπίσκοπος των Αρμενίων στην Αθήνα κ. Χορέν. 

Το πρωτάκουστο αυτό γεγονός για την Θεσσαλονίκη, που αποτελεί σαφή παραβίαση των ιερών Κανόνων της Εκκλησίας μας περί της παρουσίας αιρετικών εντός του Ορθοδόξου Ναού κατά την τέλεση ιερής ακολουθίας*, αποτελεί την φυσική συνέπεια του αλόγιστου οικουμενιστικού περιστατικού με πρωταγωνιστή τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης και τον πατριάρχη των Αρμενίων, προ ολίγων ημερών στον μητροπολιτικό Ναό του Αγ. Γρηγορίου Παλαμά, όπου κατά αποκλειστικότητα παρουσιάσαμε εδώ.

Αρχικά, όπως ενημερωθήκαμε από τους αντιδρώντες, μια φιλική παρέα επτά εκκλησιαζομένων, αποφάσισαν να αποχωρήσουν από τον Ναό, μην αντέχοντας την οικουμενιστική ανοχή τόσο του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, όσο και του μητροπολίτου κ. Ανθίμου. Ενημερώνοντας και άλλους γνωστούς τους που ευρίσκοντο εντός του Ναού, αποχώρησαν όλοι τους και εκκλησιάστηκαν αλλού. Αργότερα επικοινώνησαν με το Ιστολόγιό μας καταγγέλοντας το γεγονός με την επισήμανση της σταδιακής αλώσεως της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης από τον Οικουμενισμό.

Δοξάζουμε τον Θεό! Είναι πράγματι σπουδαίο, μέσα στην καταχνιά της οικουμενιστικής προπαγάνδας, να βρίσκονται τέτοιες υγιείς αντιστάσεις. Εμείς απλά, ως διαχειριστές της Κατάνυξης, ευχόμαστε αυτήν η αγωνιστική και Ορθόδοξη αντίδραση, να σημάνει ως σάλπιγγα - οδηγός, για έναρξη τέτοιων ενεργειών σε ανάλογες περιπτώσεις.

Σύνθημά μας: Να αδειάζουν ειρηνικά από πιστούς οι Ναοί στους οποίους διαδραματίζονται οικουμενιστικά περιστατικά.

Υπενθυμίζουμε στο σημείο αυτό την διαχρονική εντολή του Αγίου Γερμανού του Β΄, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, που αναφέρεται στην υποταγή στους λατίνους (παπικούς) αλλά φυσικά έχει ισχύ και για όλους τους αιρετικούς.

* Κανὼν ΣΤ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου : "Περὶ τοῦ, μὴ συγχωρεῖν τοῖς αἱρετικοῖς εἰσιέναι εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ, ἐπιμένοντας τῇ αἱρέσει"

Πηγή: "Κατάνυξις" 

Η Διαβολική Διαβολή της Διακοπής Μνημονεύσεως

Αν και ασχοληθήκαμε ήδη στο παρελθόν με αυτό το επίμαχο θέμα, της Επιστολής του Αγίου Γέροντος Παϊσίου, η χρήση της οποίας κατήντησε κατάχρηση προς φαύλη εξυπηρέτηση του συμβιβασμού, του εφησυχασμού και της πλάνας συμπορεύσεως με την αίρεση, κρίνεται και πάλι αναγκαίο, αντί να προστρέξουν οι αγαπητοί αναγνώστες μας στα αρχεία των ιστολογίων, να πούμε και πάλι δυό λόγια στην αγάπη σας.

Το να απομονώνει κανείς χωρία και έννοιες "προς το συμφέρον της αιτήσεως" μοιάζει με τους σατανόπληκτους Ψευδομάρτυρες του Ψευδο-ιεχωβά (ο Αληθινός είναι ο Ιαχβέ, ο Χριστός) και με τους αιρετικούς γενικά οι οποίοι αποφεύγουν σκοπίμως τα συμφραζόμενα.

Η όλη βαρύτητα της επιστολής επικεντρώνεται στην τελευταία παράγραφο και δη σε μία άκρως αποκαλυπτική πτυχή, αιτία και αφορμή:

ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΝΕΑΣ ΕΚΛΛΗΣΙΑΣ, ΝΕΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

Όσοι ξαναδιαβάσουν προσεκτικά και ταπεινά την επίμαχη πρόταση, θα αντιληφθούν ότι ο άγιος Γέροντας Παϊσιος, δεν απορρίπτει γενικά, την Διακοπή Μνημονεύσεως, διότι γνωρίζει καλά ότι την προτρέπουν

Απάντηση στις ανακρίβειες του Μητροπολίτη Σύρου, του Παναγιώτη Μακρή

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος με επιστολή του στον Ορθόδοξο τύπο, προσπαθεί να απολογηθεί για τα Οικουμενιστικά του έκτροπα, προβάλλοντας τα, ως τον Ορθόδοξο τρόπο ζωής της αλήθειας και της αγάπης.

Αφορμή για την επιστολή του αυτή, ήταν η επιστολή που έστειλε ο αποτειχισμένος πατέρας Ευθύμιος Χαραλαμπίδης στον Ορθόδοξο τύπο, στην οποία διευκρίνιζε περαιτέρω τους λόγους που τον οδήγησαν στη διακοπή του μνημόσυνου του οικείου Μητροπολίτη, δηλαδή του Σεβασμιότατου Σύρου.

Στο εν λόγω κείμενο μας, θα ρίξουμε μια Ορθόδοξη ματιά στην επιστολή του Μητροπολίτη Δωρόθεου Πολυκανδριώτη, ώστε να εξακριβώσουμε αν πράγματι ακολουθεί τον Ορθόδοξο δρόμο των Πατέρων της Εκκλησίας μας ή αν ακολουθεί και αυτός το

Aπάντηση στους κατηγορους των Ιερών Κανόνων, Αυγουστίνου Καντιώτη

Ἐάν, ἀγαπητοί μου, ἐγκύψῃ κανεὶς στὴ μελέτη τῶν ἱερῶν κανόνων ὅπως τοὺς ἑρμηνεύουν σοφοὶ κανονολόγοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ μάλιστα ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐὰν πρὸ παντὸς πιστεύῃ ὅτι οἱ ἱεροὶ κανόνες εἶνε ἀποφάσεις ὄχι ἑνὸς ὑπουργικοῦ συμβουλίου ἢ κάποιας βουλῆς ἀλλὰ ἱερῶν ἀνδρῶν ποὺ συνέρχονται καὶ συσκέπτονται ἐν ἁγίῳ Πνεύματι, τότε θὰ τοὺς βλέπῃ μὲ διαφορετικὸ βλέμμα. Θὰ βλέπῃ τὸ βάθος τῆς πατερικῆς σκέψεως καὶ ὄχι τὴν ἐπιφάνεια, τὸ πνεῦμα καὶ ὄχι τὸ γράμμα. «Τὸ γράμμα ἀποκτένει, τὸ δὲ πνεῦμα ζωοποιεῖ» (Β΄   Κορ. 3,6). Ἡ οὐσία, ποὺ περικλείεται στὰ σχήματα τῶν ἱερῶν κανόνων, ἔχει αἰώνια ἀξία.
Μερικοί, γιὰ νὰ ἐξευτελίσουν καὶ διακωμῳδήσουν τοὺς ἱεροὺς κανόνες, ἀναφέρονται σὲ μερικοὺς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ θίγουν διάφορα ζητήμα τα ἠθικῆς τάξεως καὶ ὠχυρωμένοι πίσω ἀπὸ τὸ γράμμα τους ἰσχυρίζονται ὅτι οἱ κανόνες δὲν ἔχουν πλέον θέσι στὴ σύγχρονη ζωή.

Ἐμεῖς τοὺς ἀπαντοῦμε τὰ ἑξῆς.

1. Λένε ὅτι οἱ κανόνες, ἀφοῦ θεσπίσθηκαν πρὸ 1.200 - 1.600 ἐτῶν, εἶνε παμπάλαιοι. Λησμονοῦν ὅμως ὅτι μερικὰ