Μήπως σας θυμίζει τίποτα;

    Το ακόλουθο απόσπασμα, που περιγράφει την πνευματική και ηθική παρακμή των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης, έχει γραφτεί από τον λόγιο μοναχό Ιωσήφ Βρυέννιο (1350-1431), μερικά χρόνια πριν την Άλωση.

Μήπως σας θυμίζει τίποτα;

===================================

«Αν η εικόνα των τιμωριών, που μας επιβάλλει ο Θεός, προκαλεί αμηχανία και σύγχυση, ας αναλογισθούμε τους παραλογισμούς μας και τότε θα εκπλαγούμε γιατί ακόμη δε μας κτύπησε κεραυνός.

Δεν υπάρχει καμιά μορφή διαστροφής που να μην έχουμε διαπράξει σ΄ όλη μας τη ζωή. Αυτές δε είναι οι αποδείξεις:

Βαπτιστήκαμε άλλοι δι’ απλής και άλλοι δια τριπλής κατάδυσης, και έγινε επίκληση του ονόματος της Αγίας Τριάδας, σε άλλους μία και σε άλλους τρεις φορές.

Οι περισσότεροι από μας όχι απλώς αγνοούμε τι σημαίνει να είσαι Χριστιανός, αλλά και πως ακόμη να κάνουμε το σταυρό μας ή, κι αν ακόμη το γνωρίζουμε, ντρεπόμαστε να τον κάνουμε.

…Είμαστε ανίκανοι να υπερασπιστούμε το όνομα του Θεού όταν αυτό βλασφημείται, όταν θα έπρεπε να πεθάνουμε γι’ Αυτόν.

"Υπεροψίαν και μέθην"! --Δια της εξουσιομανίας του, γκρεμίζει συθέμελα ό,τι έχτισε!

 Η «Σύναξη» της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως

Η «Σύναξη» της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως

Γράφει ο Μέτοικος

Ολοκλήρωσε τις εργασίες της η «Σύναξη» των εν ενεργεία Μητροπολιτών και Αρχιεπισκόπων του Οικουμενικού Θρόνου και, πιθανότατα, με την κοινοποίηση των αποφάσεων της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στους συμμετέχοντες αρχιερείς, δημιουργεί προϋποθέσεις τετελεσμένων στην Εκκλησία της Ελλάδος, καθότι το ένα τρίτο από τους εκατό ιεράρχες που συγκεντρώθηκαν στο Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Σταυροδρομίου Κωνσταντινουπόλεως ήταν Μητροπολίτες που, κατά το γράμμα της πράξεως του 1928, ανήκουν στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η «Σύναξη», παρά το γεγονός πως δεν λαμβάνει αποφάσεις, δεν

Εγερτήριο σάλπισμα Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου

    

Εγερτήριο σάλπισμα Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου

    Η Εκκλησία του Θεού δεν έχει μείνει χωρίς ποιμένα, μολονότι την έχουν κατατοξεύσει.  Και «πύλαι άδου» δεν έχουν καταφέρει να την καθυποτάξουν. Ούτε ανέχεται να κάμνει κάτι και να λέγει αντίθετα προς τους καθιερωμένους («κειμένους») όρους και νόμους. Όμως πολλοί ποιμένες ποικιλοτρόπως έγιναν άφρονες. Διότι και συνόδους εσυγκρότησαν μεγάλες και πολυπληθείς, και θεώρησαν τους εαυτούς τους ότι είναι Εκκλησία Θεού, και φρόντισαν να φαίνονται ότι υπερασπίζονται τους «κανόνες». Στην πράξη όμως εστρέφονταν εναντίον των κανόνων. Λοιπόν, Σύνοδοι δεν είναι όταν μαζεύονται απλώς ιεράρχες και ιερείς, έστω και αν είναι πολλοί. Διότι είναι καλύτερο, λέγει ο λόγος του Θεού, να είναι ένας που κάνει το θέλημα του Κυρίου, παρά μυριάδες που το παραβαίνουν.

   Η Σύνοδος λοιπόν πρέπει να γίνεται εν ονόματι Κυρίου με ειρήνη και με τήρηση των «κανόνων» και οι καταδικαστικές και οι αθωωτικές αποφάσεις να μην λαμβάνονται όπως τύχει, αλλά όπως ορίζει η αλήθεια και οι κανόνες και οι γνωρίζοντες την ακρίβεια. Διότι ο τέλειος λόγος του Θεού δεν μπορεί από τη φύση του να δένεται και να ορίζεται όπως θέλει ο καθένας. Και στους και στους ιεράρχες σε καμία περίπτωση δεν έχει δοθεί εξουσία να παραβαίνουν τους «κανόνες», παρά μόνο να συμβαδίζουν με τα όσα έχουν γίνει αποδεκτά και έχουν αναγνωριστεί, και να ακολουθούν τους πριν από αυτούς  Πατέρες.  Δεν επιτρέπεται λοιπόν ούτε η δική μας τοπική Εκκλησία ούτε καμία άλλη, να κάμνει κάτι παραβαίνοντας τους κείμενους νόμους και «κανόνες». Διότι, αν γινόταν αυτό το Ευαγγέλιο θα ήταν κενό και οι κανόνες άχρηστοι. Οπότε κάθε επίσκοπος κατά την διάρκεια της

Αυτοί μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας! –Κακίζουν και αποδίδουν σε άλλους αυτά που οι ίδιοι γράφουν!!!

        «Ἐν Τούτῳ Νίκᾳ»: «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καί οἱ ἄλλες τοπικὲς "ἐκκλησιες" καί οἱ κοινωνοῦντες μέ αὐτές ὑποπίπτουν στό ἀνάθεμα καί τόν ἀφορισμόν τοῦ Α΄ Κανόνος τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου (341 μ.Χ.)»!!!

Πρὶν ἀλέκτωρ λαλῆσαι τρεῖς

Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Στὸ κείμενο ποὺ δημοσίευσα μὲ τὸν τίτλο «Ἡ ἀλήθεια δὲν κρύβεται» ἔγραψα στὸν ἐπίλογο:

«Μακάρι φυσικὰ νὰ ἀνακαλοῦσαν. Ἀντὶ αὐτοῦ ὅμως, θὰ ψάξουν γιὰ ἄλλα ἐπιχειρήματα, θὰ ἐκραγοῦν, θὰ γεμίσουν μὲ σχόλια τὰ ἱστολόγια, οἱ δὲ “ἑνωτικοὶ καὶ εἰδικοὶ περὶ ἡμερολογίου” θὰ τρέξουν νὰ τοὺς παρηγορήσουν καταδικάζοντάς μας ὡς διασπαστὲς καὶ πλανεμένους».

Καί, πρὶν ἀλέκτωρ λαλῆσαι τρεῖς, στὸ ἱστολόγιο «ἐν τούτῳ νίκα» (καὶ φυσικὰ

Το να σκέπτεται κανείς ελεύθερα είναι ωραίο. Το να σκέπτεται κανείς ορθά είναι ωραιότερο.....

Μετώπη Πανεπιστημίου Οὐψάλας

Πηγή

Όσοι έχουν σταθερή ελπίδα προς τον Θεό πλησιάζουν κοντά Του και φωτίζονται με τη λάμψη του αιωνίου φωτός

«Η ελπίδα είναι εκείνη που δίνει χαρά και ειρήνη στην καρδιά».

Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ

~ Αλλοίμονό μας αν, φροντίζοντας υπερβολικά για τον εαυτό μας, δεν επιρρίπτουμε την μέριμνά μας και την ελπίδα μας στον Θεό, ο οποίος φροντίζει για μας!
Αν δεν ομολογούμε ότι οφείλουμε σ’ Εκείνον τα αγαθά που χρησιμοποιούμε στην παρούσα ζωή, πως μπορούμε να προσδοκούμε από Αυτόν τα αγαθά που μας υποσχέθηκε στην μέλλουσα ζωή; Ας μην είμαστε ολιγόπιστοι, αλλά καλύτερα ας ζητούμε «πρώτον την βασιλείαν του Θεού και ταύτα πάντα προστεθήσεται ημίν» σύμφωνα με τον λόγο του Σωτήρα μας (Ματθ. στ΄ 33).
Όσοι έχουν σταθερή ελπίδα προς τον Θεό πλησιάζουν κοντά Του και φωτίζονται με τη λάμψη του αιωνίου φωτός.
Ο άνθρωπος, που για την αγάπη του Θεού δεν μεριμνά για τον εαυτό του, έχει ελπίδα αληθινή. Πιστεύει ότι μεριμνά γι’αυτόν ο Θεός.
Αν όμως στηρίζει την ελπίδα του στα έργα του και καταφεύγει στον Θεό μόνο όταν συναντά απρόοπτες δυσκολίες τις οποίες δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με τις δικές του δυνάμεις, τότε μια τέτοια ελπίδα είναι μάταια και ψεύτικη. Όποιος έχει την αληθινή ελπίδα ζητεί μόνο τη βασιλεία του Θεού.
Όσο για τα απαραίτητα αγαθά της πρόσκαιρης ζωής είναι σίγουρος πως θα του δοθούν.
Αν στην καρδιά δεν υπάρχει τέτοια ελπίδα δεν είναι δυνατόν να υπάρχει και η ειρήνη.
Η ελπίδα είναι εκείνη που δίνει χαρά και ειρήνη στην καρδιά.
Γι’ αυτή την ελπίδα είπε ο Κύριος: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφωρτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς (Ματθ, ια΄ 28).
Ελπίζετε δηλαδή σ’ εμένα, κι εγώ θα σας ανακουφίσω από τους κόπους και τους φόβους σας…

Πηγή

Ένα βιβλίο που αλλοιώνει τον χαρακτήρα της Ορθόδοξης Ομολογίας καὶ της αντίστασης κατά των Οικουμενιστών, εκθειάζουν ο π. Σ. Σαράντος και η παρέα του!

 Κρίμα, παπα-Σαράντο! Δὲν σὲ ἐνδιαφέρει ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ τὸ ὄνομα τοῦ συγγραφέα!  Ἂν εἴσαστε ἀληθινοί, θὰ μιλάγατε γιὰ τὰ καλὰ τοῦ βιβλίου, γιὰ τὴν πράγματι -σὲ θεωρητικὸ μέρος- ἀντίδραση τοῦ Ναυπάκτου, ἀλλὰ δὲν θὰ ἀφήνατε χωρὶς κριτικὴ τὴν οἰκουμενίζουσα «ὁμολογιακή» του στάση!

   Δημοσιεύουμε τὴν κριτικὴ τοῦ ἱστολογίου «orthros» καὶ τὰ σχετικὰ ἄρθρα ποὺ ἀποδεικνύουν τὸ ὁμολογιακὸ ἔλλειμμα τοῦ μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱερόθεου.

ΣΥΝΑΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

   Σύντομη κριτική ἀποτίμηση τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης καί ἡ σημασία  τοῦ  βιβλίου τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου «ʺἩ ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδοςʺ στήν Κρήτη».

Ι. Μία ἐλλειμματική Σύνοδος.

    Σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική Παράδοση καί ἱστορία σέ κρίσιμες γιά τήν Ἐκκλησία στιγμές, ἕνας Ἅγιος φωτισμένος ἀπό τό ἅγιο Πνεῦμα κατέχει τό «πρωτεῖο τῆς ἀληθείας» (Στυλιανός Παπαδόπουλος)  καί γίνεται ὁδηγός τῶν ὀρθοδόξων τέμνοντας τήν ὁδό τῆς ἀληθείας. Ἔτσι τό 1977 ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ὁ Νέος Ὁμολογητής μετά τήν πρώτη προσυνοδική Διάσκεψη ἀποστέλλει διά τοῦ ἐπισκόπου του Ὑπόμνημα πρός τήν Σύνοδο τῆς