Δημοσιεύουμε τὴν παραπάνω πληροφορία, ποὺ
μᾶς ἐστάλη ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο «emmadimitris.blogspot.gr». Πρόκειται γιὰ μιὰ δήλωση τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, ἡ ὁποία
(ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ ἱστολόγος) ἔγινε πρὶν δύο περίπου χρόνια σὲ ἕνα μικρὸ
κύκλο ἀνθρώπων. Καὶ τί λέγει αὐτὴ ἡ δήλωση; Μὲ αὐτὴ ὁ π. Θεόδωρος δηλώνει ὅτι τὸ
περιεχόμενο ὁμιλίας του ποὺ ὡς καθηγητὴς Πατρολογίας ἔκανε «ΣΤΟΝ ΣΟΧΟ (Θεσσαλονίκης) ΠΕΡΙ ΤΩΝ "ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΩΝ
ΔΟΧΕΙΩΝ"» ἦταν ἕνα λάθος: «ΕΚΑΜΑ
ΛΑΘΟΣ. Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΜΟΥ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΩΣΤΗ».
Βέβαια, ὅταν κάποιος ἀνακαλύπτει ἕνα
λάθος του καὶ δημόσια τὸ παραδέχεται, δείχνει μεγαλεῖο. Ὅμως, ὁ π. Θεόδωρος (ἀπ’
ὅσο γνωρίζουμε) ΠΟΤΕ
δὲν ἀναίρεσε δημόσια καὶ θεολογικὰ τὶς θέσεις καὶ ἑρμηνεῖες ποὺ δημόσια
ἔχει ὑποστηρίξει, ὑπὲρ τῆς διακοπῆς τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς κοινωνοῦντας μετὰ τῶν
αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν. Ἐδῶ καὶ κάποια χρόνια δημοσιεύουμε τὴν σχετικὴ ἁγιοπατερικὴ
θέση, ὅτι «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται», ποὺ κι αὐτὸς
δίδαξε μὲ στοιχεῖα ἁγιοπατερικὰ καὶ λογικά, ἀλλὰ δὲν τολμᾶ (ἐφ’ ὅσον -ὅπως
λέγουν οἱ ὑποστηρικτές του- δὲν τὴν δέχεται πλέον καὶ τὴν ἔχει ἀπορρίψει) νὰ
παραθέσει τὰ ἀνάλογα ἁγιογραφικὰ καὶ ἁγιοπατερικὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα τὸν ἔκαναν
νὰ ἀπορρίψει, ΟΧΙ δικές του τάχα ἑρμηνεῖες, ἀλλὰ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας! Γιατὶ
αὐτὰ ποὺ στὸ Ζοχὸ Θεσσαλονίκης τότε εἶπε, δὲν εἶναι δικές του θέσεις, ἀλλὰ
θέσεις τῶν Ἁγίων μας Πατέρων, μὲ τὶς ὁποῖες ΤΟΤΕ κι αὐτὸς συμφωνοῦσε.
Κι ὄχι μόνο τότε, ἀλλὰ καὶ πρίν! Καὶ μετά! Νά, ἕνα ἀκόμα δεῖγμα, ἀπὸ τὰ πολλά:
π. Θεόδωρος Ζήσης (ἐδῶ): «Ὑπάρχουν χριστιανοὶ
Εἰκονομάχοι. Καὶ ὑπάρχουν, ἐπίσης, καὶ δικοί μας ὀρθόδοξοι, συμπαθοῦντες τοὺς
Εἰκονομάχους. Κι ἔχοντες κοινωνία μὲ τοὺς Εἰκονομάχους. Οἱ Προτεστάντες τί
εἶναι, δὲν εἶναι Εἰκονομάχοι; Πᾶτε σὲ κανένα Προτεσταντικὸ Ναὸ μέσα, θὰ δεῖτε
πουθενὰ νὰ ὑπάρχει Ἁγία Εἰκόνα; Τὶς ἔχουνε κατεβάσει. Ὅπως οἱ Εἰκονομάχοι,
ἔχουν κατεβάσει τὶς Ἅγιες Εἰκόνες. Κι ὅμως ἐμεῖς εἴμαστε μαζὶ μὲ αὐτοὺς στὸ
Π.Σ.Ε. Ἐκκλησία καὶ αὐτοί. Τοὺς ἀναγνωρίζουμε ὡς Ἐκκλησίες. Ἑπομένως τὰ
ἀναθέματα ἰσχύουν καὶ γιὰ τοὺς δικούς μας, οἱ ὁποῖοι συμμετέχουν στὸ Π.Σ.Ε.
Διότι, ὅποιος κοινωνεῖ μὲ τοὺς Εἰκονομάχους, ὅποιος ἔχει κοινωνία μὲ τοὺς Προτεστάντες,
καὶ γι΄ αὐτὸν ἰσχύουν τὰ ἀναθέματα αὐτά, καὶ γι’ αὐτὸ φοβοῦνται, γιατὶ
ἀναθεματίζουν οἱ ἴδιοι τοὺς ἑαυτούς τους. Πῶς νὰ ἀναθεματίσουν οἱ Ἐπίσκοποι, ἡ
Ἱεραρχία μας –οἱ περισσότεροι, ὑπάρχουν καὶ μερικοὶ οἱ ὁποῖοι ἀντιδροῦν–, πῶς
νὰ ἐπιτρέψουν νὰ ἀκουστοῦν τὰ ἀναθέματα, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι θὰ ἀναθεματίζουν τοὺς
ἑαυτούς τους, γιατὶ ἔχουν κοινωνία μὲ τοὺς Εἰκονομάχους· δὲν τοὺς
ἀναθεματίζουν, δὲν τοὺς ἀποκηρύσσουν, ἀλλὰ εἴμαστε ὅλοι μαζὶ στὸ Π.Σ.Ε. Τὸ κακὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
καὶ τῆς προδοσίας τῆς Πίστεώς μας διαρκῶς ἐπεκτείνεται καὶ διαρκῶς βαθαίνει». (Ἀπομαγνητοφώνηση
ἀπὸ ἐδῶ).
Ἀντίθετα, λοιπόν, καὶ παρὰ τὶς (πρόχειρες; ἀνεύθυνες;) βεβαιώσεις τοῦ ἱστολογίου «emmadimitris.blogspot.gr» μόνο γιὰ ὅσα εἶπε ὁ π. Θεόδωρος στὸ Ζοχό, ὁ ἴδιος ὁ π. Θεόδωρος
Ζήσης, μόλις πέρυσι, στὴν «Δήλωση Διακοπῆς
Μνημοσύνου» ποὺ ἔκανε πρὸς τὸν μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ἄνθιμο (3/3/17, ἐδῶ),
μεταξὺ ἄλλων γράφει:
Ὡς πρὸς τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο καὶ πρὸ τῆς
«Συνόδου» ἦταν δικαιολογημένη ἡ διακοπὴ μνημοσύνου, πολὺ περισσότερο μετὰ ἀπὸ αὐτήν, διότι αὐτὸς ἦταν ὁ
πρωτουργὸς καὶ πρωτεργάτης. Εἶναι συγκλονιστικὸ καὶ ἀκαταμάχητο τὸ ἐπιχείρημα
τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων στὴν ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλαν πρὸς τὸν αὐτοκράτορα Μιχαὴλ
Η´ Παλαιολόγο, ὁ ὁποῖος μετὰ τὴν ψευδοένωση τῆς Λυών (1273) τοὺς ἐπίεζε νὰ
μνημονεύουν στὴν Θ. Λειτουργία τὸ ὄνομα τοῦ πάπα. Ἀποκρούοντες αὐτὴν τὴν
ἀπαίτηση ἀντιτείνουν: Πῶς εἶναι δυνατόν, ἐνῶ ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς συνιστᾶ οὔτε στὸν δρόμο νὰ
χαιρετοῦμε τοὺς αἱρετικούς, οὔτε νὰ τοὺς δεχόμαστε σὲ κοινὲς οἰκίες, ἐμεῖς νὰ
τοὺς εἰσάγουμε μέσα στοὺς ναούς, ὅταν στὴν φρικτὴ καὶ μυστικὴ τράπεζα θύεται
καὶ σφαγιάζεται ἀθύτως ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ; Μόνον ἀπὸ τὸν Ἅδη θὰ μποροῦσε νὰ
ἐκπορεύεται φωνὴ ποὺ μνημονεύει τὸν ἐχθρὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν πάπα. Ἂν ὁ ἁπλὸς χαιρετισμὸς τῶν αἱρετικῶν μᾶς κάνει
κοινωνοὺς τῆς αἱρέσεως, πόσο περισσότερο ἰσχύει αὐτὸ γιὰ τὴν φωνητικὰ ἰσχυρὴ
μνημόνευσή του, ὅταν τελοῦνται τὰ θεῖα καὶ φρικτὰ μυστήρια; Καὶ ἂν ὁ
Χριστός, ὁ ἐπὶ τῆς Ἁγίας Τραπέζης κείμενος, εἶναι ἡ αὐτοαλήθεια, πῶς θὰ δεχθεῖ
τὸ μεγάλο ψεῦδος, τὸ νὰ συμπαραθέτουμε τὸν πάπα ὡς ὀρθόδοξο πατριάρχη μὲ τοὺς
λοιποὺς ὀρθοδόξους πατριάρχες; Τὴν ὥρα τῶν φρικτῶν μυστηρίων θὰ παίζουμε θέατρο
καὶ θὰ παρουσιάζουμε τὸ ἀνύπαρκτο ὡς ὑπαρκτό, τὴν αἵρεση ὡς Ὀρθοδοξία; Πῶς θὰ
τὰ ἀνεχθεῖ αὐτὰ ἡ ὀρθόδοξη ψυχὴ καὶ δὲν θὰ διακόψει τὴν κοινωνία πρὸς αὐτοὺς
ποὺ μνημονεύουν καὶ δὲν θὰ τοὺς θεωρήσει ὡς καπήλους καὶ ἐκμεταλλευτὲς τῶν θείων;
Καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες ἐξηγοῦν γιὰ ποιό λόγο μνημονεύουμε τὸ
ὄνομα τοῦ ἀρχιερέως κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία. Αὐτὸ γίνεται, ὄχι γιατὶ χωρὶς τὴν
μνημόνευση τοῦ ὀνόματος τοῦ ἀρχιερέως δὲν ἐπιτελεῖται τὸ μυστήριο, κατὰ τὴν
σφαλερὴ γνώμη μερικῶν συγχρόνων, ἀλλὰ γιὰ νὰ φανεῖ ἡ “τέλεια συγκοινωνία”, ἡ
ταυτότητα πίστεως τοῦ μνημονεύοντος καὶ τοῦ μνημονευομένου…».
Τί ἄλλο δηλώνουν ὅλα αὐτὰ ποὺ παραθέτει καὶ συγγράφει (ὁ π. Θεόδωρος) στὴν «Δήλωση Διακοπῆς Μνημοσύνου» του, παρὰ ὅτι ἰσχυροποιεῖ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας
ὡς πρὸς τὸ «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται»; Καὶ πῶς νὰ
πάρουμε ὡς δήλωση διάψευσης τοῦ π. Θεοδώρου, τὴν πληροφορία ὅτι ἔτσι ἀπάντησε ὁ
π. Θεόδωρος «ΣΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ», πρὶν δυὸ χρόνια;
Ἐκεῖνο ποὺ προσωπικὰ διακρίνω εἶναι ὅτι ὁ π. Θεόδωρος,
ἐπειδὴ γνωρίζει ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀναιρέσει ἁγιοπατερικὰ τὴν διδασκαλία τῆς
Ἐκκλησίας ὡς
πρὸς τὸ «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται», ἀλλὰ καὶ ἐπειδή, ταυτόχρονα, τὸ ἀναιρεῖ ἔμπρακτα(!), ἀποφεύγει θεολογικὰ τὴν ἀναίρεση (ἀφοῦ τοῦτο δὲν εἶναι ἐφικτό), καὶ ἀρκεῖται σὲ κάποιες δηλώσεις, ποὺ δίνουν
τὴν ἐντύπωση ὅτι αὐτὸ δὲν ἰσχύει.
Τὸ ἴδιο ἔκανε, ὅταν πρόσφατα ρωτήθηκε ἀπὸ τὸν π.
Ματθαῖο Βουλκανέσκου· δὲν ἀπάντησε ὁ ἴδιος, ἀλλὰ ἄφησε τὸν π. Εὐστράτιο νὰ ἀπαντήσει, στὴ
συνέχεια δὲ εἶπε ὅτι ...συμφωνεῖ μὲ τὸν π. Εὐστράτιο!
Παραθέτω αὐτὴ τὸ περιστατικὸ καὶ τὴν ἁγιοπατερικὴ
ἀναίρεση τῆς λανθασμένης τοποθέτησής του, μήπως καὶ κατανοήσει τὸ περιβάλλον
του τὴν ἀλήθεια περὶ τοῦ θέματος.
